장음표시 사용
11쪽
De nrgii me iii iii terpolatio iis et de ali iiii liii ius
dispitiatio itis lilii ei Sa. Getaeralis quaestio, lutinis linilius interpolatio luid Eurilii deni cire uni seribenda sit, nondunt X sint, ne lue ONSentiunt homines d0eti, quam late pateat haec labes alii niui
ita saeviunt in verba poetae, ut vel ob ni ininiam issensionem Versus tiroSeribant, alii vel durissima atque absurdissima propter odi eum auetoritatem retinent neque h0 mirum, quandoquidem eum universus apti et puleliri sensus in singulis hominibu est diversus, uni iaXime Euripidi poesis ita omparata est, ut varie de ea possit iudieari itaque quo quis propius Euripidem ad praestantiam et quasi absolutam
Spediem perseeti poetae accedere putat, eo proelivior est ad asperitates, quae in eo ecurrunt, tollenda8 eontra qui mino- reni de eo conceptam liabet opinionem, multa, quae non p0ssunt laudari, tolerabit patienter. Verum enim Vero non nostro arbitrio et quodam sensu ut ita di eam aestheti eo moveri debemus, ut aliquem Versum poetae abiudieemus. sed multo ertioribus argumentis opus St. ea igitur rationes, quas t0tius disputationis quasi undamentum 88 V0luinius, nune breviter indieabimus ante omnia, Si modo aut et dii eum specte eritieen laetitare volumus, id tenendum eSt, non eo vel Sus 8Se delendos, qui deesse possunt, sed tantum e0s, qui dee88 debent neque e08, qui aliquo modo displieent, sed eos, qui quominus omnino admittantur, grave et certae obstant ausae atque illa quidem opinio, ex qua Euripidi tantum pulchra et eximia tribuuntur, est perte salsa namque hie poeta esti vita condidit praeelara, tamen Si quis alius scripsit etiam trita, ieiuna, importuna, reprehensione digna sed multum abest ut omnes dissiduitates hae ratione possint XeuSari immo vero interpolationis argumenta haud dubia posita esse possunt et in elocutione et in sententia. quamquam niui multa insolenter dicta aut Xeusationem habent aut onieeturis emendanda sunt, tamen interdum valent ad versus damnandos, et maxime quidem, si molestia non in singulis verbis inest, Sed in tota verb0rum struetura. etiam gravius est alterum argumentum. nam Si qua Sen-
12쪽
tentia aut eogitatorum progressnm turbat, aut consili totiustodi vel etiam t0tius sabulae manifesto repugnat, aut ab universa ratione at tu ingenio Euripidis abhorret, eam luculenter apparet ab Euripide seriptam esse non p08se, idque
eo magis eum ad interna quae voeantur Recedunt etiam X- terna interpolationis indicia omnino autem cauendum St, ne corrupti SSimum quemque loeum propter solam emendandidissiduitatem putemus subditicium neque in universum ei versus delendi sunt, quibus deletis aut laeuna oritur aut gravi mutatione eorum Verborum, quae relinquuntur, ut transpositione versuum pii est denique semper videndum
eSt, ut causa atque Origo interliolationis sit perspieua ). His eortis rationibus ducti, praeiudieatis opinionibus non admissis, quo diligentius singulorum locorum indolem perpendemuS, quoque accuratiu Sententia de eis prolatas Xaminabinius, eo rarius, ni Si Spes no stallit, aesti det, ut aut temere abiudidemus Euripidi quae haud dubie at eo sunt proseeta, aut patienter seramus quae retineri non OSsunt. totius autem disputationis saeiam parte quatuor, ita ut primum disseram de eis versibus, in quibus interpolationis suspieio oritur vel augetur indieiis externis, deinde de eis, quos argumentis Xterni n0n essedentibus interpolato esse existimo, tertio loe de eis, qui perperam in suspicionem vocati mihi videntur, postremo de eis, qui X Hippolyto priore interpolati esse putati sunt atque ita seni per disi utare studebo, ut a stertioribus progrediar ad ea, quae Sunt minus manifeSta.
Prosi ei Seendum videtur, ut Semper in talibus quaestionibus, ab argumentis Xternis quorum sunt Varia apud Euripidem genera primum enim Sunt Versus, quo ab histrionibus insertos esse veteres strammatici certo testati sunt.
13쪽
dii in adnotant Scholiastae, versus ali quos in nonnullis veteribit ni anuscripti non ieetos esse tertiunt indidium in copositum esse potest, quod versus in uno vel in e0mpluribus nostrorum codicum non XStant quartum in repetitione Ver- Suum grammati eorum quidem adnotationes, quales primoli eo commemoravi, in II it polyti selioliis non inveniuntur. Sed reliquorum interpolati0nis indidiorum exemplis liae sabula non aret de eis igitur versilius, in quibus deurrunt, nune milii deinceps erit dispulandunt.
Unum antea coni memorandunt St. nonnulli et Diaxime
Hirgelius in illello supra ditat , etiam ex laesa trimetrorum symmetri de interpolatione eo ieeturam saetendaui ΝSe uinxerunt. Sed eavendum est, ne huic rei niuiis ponderis tribuatur etsi enim n0nnunquam partium quaedum aequabilitas in diverbiis Euripideis apparet, tamen Semper OetRΠlSeveris resp0nsionis legibus se addi Xisse dem0nstrari noui Otest ), sed e 0ntrari satis multa in omnibus tragi,ediis inveniuntur diverbia, quae ad ertas numerorum rationes nilStringi nequeunt iam Vides, quam lubri ea haec tota res Sit paullo plus autem symmetri ea rati valere videtur ad Vei Su retinendos, quam ad delendos ego enim Si Statuo,
ut dissidendunt quidem existimem eis athetesibus, quibus
aperta numerorum Oncinnitas aliquius osti turliatur, sed nuduni versum ob id soluui delendum censeam, ut aliqui loco Symmetria, quae per se non deSt, inculcetur in Singuli auten lostis tractandis, ubi opus erit, etiam symmetriae habetio rationem.
Nune adgredior ad eos versus Hipliolyti, quos in noni iussis es diei bus, qui nostris vetustiores erant, non inventos
3 alios versus veteres graminati ei interpolatos esse suo Martesii spicati sunt. cf. scholi a l. r. 64s , i, Phoen. 42S Rhes 4 l). sed aera SuSpicio Ortim non magni aestimanda est id quod maxime locent nugae in schol ad Or. 1366 prolatae, quas miror obeto Nov. Leet. 9. 2 Sse probatas.* ipse Hirgelius sibi demonstrasse videtii tantummodo ,haud raro igitur non semper Euripidem trimetros ad certas numerorum rationes disposuisse .
14쪽
certi argumentis possitis invinei Alc. 8l7 19, ndi . 12b , Or. 394 Ph0en. 1075, Phoen. 225, h0en. 282), quamquam Sunt quoque, qui retinendi esse videntur Or. 95759 Or. 067, r. 229 Phoen. 375). neque desunt aliae disii euitates prinui obstat, quod totus hie versus ad similitudinem versus 104 videtur esse eonfietus atque de in eadem Verba exit plerumque quidem apud Euripidem ea denivoeabuli singula brevi intervallo intermisso iterata habent exeuSationem ), Sed nostro Oeo repetitio verbolum ἀνδριδυ664ys mihi utique molesta videtur atque etiam librariis eam molestam fuisse esset tur ex eo, qu0d in nonnullis odicibus pro Dustiti seriptum est Dori χεῖ neque id ortasse est nullius momenti, qu id Theseus, si diceret hominum improborum poenam 8Se exsilium, Se quoque signifiearet esse adoa da ooh i. ipse enim tum erat XSul. s. V. 34 - 37. adde quod etiam V anteeedens, de quo infra distam, Spurius habendus est iure igitur . ibi . a nugkio, quem seduli sunt irehhosfius et ei lius, damnatum esse Xistimo. 8 6s; 73 Ad. v. T in e0dem odie a 0 seholium adseriptum est:
in editione in ire 1867 damnant . 71-J3, Bartholdus Philol. 6 p. 565 v. 866-70. per se quidem ieet adnot
ti0nem illam et at illos et at 0s reserre. s. aucti Eur. Stud. I p. T. Verumtamen fateor, mihi dubitationem relinqui, num omnino interpolatio hie statuenda sit interna enim argumenta rustra ei reum spieio sane quidem Si omneS
reliqui loci, ad qu0s huiusmodi adnotati0nes tu seliolii ad-3 numeris utor editionis auelcianae. - in odicibus designandis sequor irelihoreum. δ cf. . a Sybel de repetitionibus verborum in fabulis Euripideisse diss Bonii. 180S.
15쪽
seripta sunt, revorn essent subditiei ii), ipsa rntione Oger titur alteriit inni parte in ei in senis io interpolatori
tribuere cum Vero quatuor oei supra disti ex illoruui numero genuini esse videantur, auet nitas istius selioli aliquantum in in inuitur ae ne illud tu idem neglegendum est, quod ibi ii in legitur hi πολλotu, ut plerumque in talibus Seholiis, sed tantum D foti . potuisse autem etiam inierantiquis libris versus easu omitti nemo negabit. Iam internis argumentis . TI-T hine esse alienos demonstrari non potest Bartholdus is uidem . 66-70 et Sil T inter se non eonvenire adfirmat, sed non re te. ehorus enim postquam sollieitudinem et dolorem expressit v. 66-70), apte precatur a deo es. v. 522), ut nova mala prohibeat atque saepius in eiusdem personae Sermone trimetri subieiuntur versibus do 'limineis es. Hippol. 83-90 et El. ll69 76. repetitio autem verborum l/οις et κακον in fine versuum dari potest librariorum errori neque ea mihi probantur, quibus arti 10ldus v. 66-70 spurios esse ostendere studuit primum ait horum suturum malum ii in posse deplorare quasi sar θ δε). at hoc verbo horus non novum malum signifieat, sed id ipsum, quod iam eonseetum erat, i. e. Phaedrae mortem quod quin iliae versus d00hmiaeo longiore putat quam ut apte interea Theseus epistolam Phaedrae legat, eo ni emorasse satis habeo neque in eo haerendum est, quod . 6 fere idem dieitur atque v. 82 l. nam saepe apud Euripidem etiam in eadem rogoedia eaedem recurrunt Sententiae. s. v. 600 ut Tl 5; l et
S66, 73, T I, SI, 160. Sed si verba toro βίου τυχα de ipsa morte intellegi nequeunt, . 6 aut 6 eorruptumeensere debebimus. His expositis apparet, o ipsa ei Suum indole ausam repeti non posSe, cur aut . 66-70, aut . STt 7 reiciantur quamquam concedo, fortasse illo setioli iudieari, nonii ill is Versu hoe loeo esse sui ditidi0s qu0d si quid
16쪽
delen dum est, mea quidem sententia piol abilius delentur V. Tl-73, quant ei clui praestedunt. V. 866 autem, ut numerus Osthmiaeus restituatur, forsitan legendum Sit τί, φευτεν Tod stia i nam νευ a poetis tragicis n0n semper in initi enuntiat0runt olloeatur, sed otiam modiis interponitur.
es. eseli. g. 1143, 483, Cho. 396, Eum 781, 37, 39, Eurip. Med. 358, Hipp. 870. 2.
Transeo ad eos locos, clui in nonnullis nostrorum Odi eum mola iXStant nihil quidem valet, quod complures versus in Meterioribus libris omittuntur gravius est Si qui in bonis libris desunt ne de his Soli nos agemus. Luculentissimum interp0lationis Xemplum praebet v. 825 V. 25 κλυεθ' a 'μους, ως δέω πικρίαν θεαν, qui eum absit ab omnibus b0nis odistibus et exstare videatur in uno , omnino utili nititur auetoritate nune omnes editores, Seeuti Musgravium, eum mittunt et recte quidem. est enim male repetitus e V. 809. atque conexus sententiarum et ratio antistrophie huius l0ei, ex qua duodestim versus Siz-3 ita respondent versibus 836-47, ut binis versibus d0elimineis subiciantur bini trimetri ambiei, subdi tum eum esse eoarguunt. Videtur autem quasi diversaloetio versus 809, de quo infra distendum erit, in ima pagina, cuius ultimus erat . 24, adnotatus atque indo librarii errore, in ipsum textum post V. 24 regestu es80. v. idii 3 69 ερε δε Πιτθεῖ m εροὶ τι συWhosacnon exstat in cod. Paris . quamobrem Brungkiu eum delevit, simul eo ostensus, quod Pitthei menti sit rigido inieeta et vo συμφορα valde ni propria eum Sestuti sunt sere omnes editores. Sed ne Pittheo quoque, qui erat rex Troegenis, ubi totum drama agitur, et Hippolytum, cuiuSerat proavu8, educaverat es v I l, 2b, 794), ne ui quoque
17쪽
sIllipolytus i eui iii ieet, eo aptius iniet Phaedra, suod ipsed heseus tuui non erat Troogene es. v. Si et os) dices, eum maius malum Phaedrae edidere non possit, quam Si Theseus ini pudentiani eius e gnoscat, id ipsunt esse Diolestitui, quod Pittheus commem0retur non ante Theseum, sed postea. in v. 69 post v 690 non magis riget quam . 692. atque ei allectui, quo animus Phaedrae commovetur, prorSUS convenire Videtur quod primum ponit id quod maxime timet se me Theseus rem cognaseat v. 690), deinde ei alterum et ipsum satis grave in mentem venit, 'u0 40n quidem tam grave quam illud, sed prius eventurum SSe ei
Videtur, se ut ittheo Hippolytus rem pates aetat v. 69l), tum addit id quod ad daniam itu universam pertinet
quidem Matthiaeus ait eam de nutristis donatu Hippolyti ad adulterium pellieiendi Ga lictoricia diei valde impr0prie. neque omnino calamitatem Phaedrae ut v 596 aut Hippolyti es Witgsehel. hie potest signifieare. Sed quidni eam
interpretemur non fortunam adversam μ sed limpliciter,sortunam' vel ἡ exitum rerum vel hid quod accidit universe sic enim prorsus apta isse videbit principali Saulem haec osti συμφορα signifieatio omparet etiam Aeseli.
neque in eo offendendum, quod συμφορας Si nude p0Situm. articulus enim apud tragicos ne eertis quidem rebus designandi necessarius est, sed saepe omittitur es. Ellendii lexi eon S0phoeteum eur Genthe p. 492 s. atque ipsa VOX GURIoρα articulo caret Aeseli Euni. 89T, Soph. l. 230,
990 te argumenta igitur adlata n0 videntur esse idonea. neque quod . 69 in bono odie deest, per se suffiei ad eum delendum, praesertim eum optimi codices A et B oum exhibeant. atque etiam in bonis libris interdum mero lil rariorum errore Vel Sti OmisS0s esse constat. ih praeterea quod
, velut in praestantissimo cod. A desunt Phoen. II, et 3 fiet in eodem illo eod. r. 695, quos nemo tu suspicionem vocabit.
18쪽
v. 69l omissus est in Patis E a librario, saeillime eo explicatur, qu0d per panaphoram, quam Saepius Euripides usui pat, i eodem verbo ερεῖ instipit atque versus anteeedens.
neque e Synimetrista ratione eum Spurium esse esset potest. ec Hirgei p. 10 et ei l. ad . 730. nam etsi non negaVerim, eonsili a poeta institutum es8e, ut numerus ei Suum 695 70l, 06 12, Ib-21 sit septenarius, Vel Suum 70 S., 704 s. 713 s binarius, tamen ut putem, in Sermone haedrae v. 682-94 eomponendo Euripidem aequabilitati membrorum studuisSe, a me impetrare non OSSum.
Veniant nune in ensum ei versus, qui ob repetitionem suspeeti sunt sed ut via ne ratione prostedat disputatio, pavea in universum de hoc genere distenda videntur. )Repetuntur in sabulis Euripideis saepius Versu aut tirorsus eisdem aut Similibu Verbis nec vero putandus est poeta hune vel illum versum de Se ipso propterea mutuatus esse, quod novum fingere ut 0 908Set aut propter inertiam nollet sed dupli ei modo versus repetit08 esse Statuendum est, aut certa ratione et consilio perspieu0, ita ut 0eta
repetiti0nem ab auditoribus vel ieet0ribus animadverti vellet, aut ea su atque fortuito, ita ut inseius in eadem indideret verba, quod fere si in sententiis vulgaribus atque usitatis,
quae ut Saepius adhibentur, ita paene necessario eisdemesseruntur verbis quare si neque e0nsilium poetae aperte perspicitur, neque repetitio in certa idendi formula vel intrita sententia ecurrit, iure oritur interpolationis suspieio. quamquam, nisi alia argumenta aecedunt, sola repetitione plerumque non debemus OVeri, ut versum eiciamus. Onsulto autem atque ita, ut statim animadvertatur, repetitionemi exempla adpono haec Heraclid. 664. Suppl. 5894. 1139 8., Hipp. 4b34. 46248. segi. 04bi. - disputaveri in de hae re post Firn haberum P. eSener derepetitione versuum in fabulis Euripideis ruiss Bonn. Si ii et P. Trepli sede repetitis apud uripidem versibus f progr. gymn. Schrimm 1866, ille probabiliter, hic ita ut eius opinio saepe probari non possit.
19쪽
in titui tantuin tu on dem sabula et si quoque periaris, sortuito lioetaui uti eis leni vertii niaxini in diversis sabulis, non opus est Xponere quare Si qui versus in ea leui tragoedia repetuntur, etiam ni agis istendit, quam si in divel Si S.
Hae ratione proposita iam iudieare poterimus de singulis in Hippolyto repetitionibus, utrum serendae sint,
necne e re autem SSe duXi, di erre non Solum ens, quae Suspeetae sunt, sed omnes, quas inveni. sic enim Sus Euripidis optime illustrabitur. 3 α.
aro legantur,. 4lb et 522 animadvertit ho Wilamowit g. Anni Eurip. p. 214), ut versus 1321
φλὶμας ἐλεγέας, ut similes sint . 46
20쪽
v. 03l, 075, 19l, quod non potest non stetum esse eonsulto videtur autem adhuc fugisse interpretes. v. 419 Hi Similitudinibus, quae non Ostendunt, adnumeraren0 dubito eam, quae intereedit interv. 4l Gῆ hi: γεβε itia κίγαθῆ φρενος χαριδ' et v. 1454 μοι φρενῖς χῆς εχ σεβους τε κἀγα λῆς, etsi priorem ut confietum e V. 1454 suspeetum habuit Valeke
nam neque similitudo est gravis, neque aliud argumentum adstedit ceterum uterque legitur in Christo patiente, ille v. 22, posterio V. 80 I, quamquam h0 leve est. v. 1049 Offendit autem quod . 9Sρενην επ' crear Dπρον ἀντλη6ε suo D una littera addita GDrλλ 6εις legitur etiam V. 1049. quani obrem hunc expunxit Bergilius si modo Euripides utrumque Vel Sum Seripsit, eonsulto eum eadem verba Theseo bitribui SSe cenSeamus necesse est atqui neque auditores intellexisse putandi sunt, quodnam consilium sequius hoe sederit neque nos ullam causam repetitionis invenimus est igitu quod altero loco versum interpolatum esse Suspicemur inup0s v. 9 quidem verba ρενην Ir alaa λυπρον ἀντλησε μον Sunt necessaria altero autem loco versu l049 omnino Ρ0SSumu earere nil λητει ν enim ex anteeedentibus sa stillime suppletur θανεῖ quod e aptius est, quod cum antea letum Sit Dr aDει, σπερ υ αυτ δ ονδε προυθηκας νόlων deSideratur, ut Sequatur haec sententia: ἡ sed alio modo moi ieris μ, 011 sed in exsilio misere vives
ἀντληώεις μον). atque origo interpolationis acile eo X-plieatur, qu0d grammatieus vel librarius ad λητευων verbiani finitum desiderans, versum e V. 9 Sumptum inseruit regie
D0 Solum v. 1050, quem adulterinum esse supra Vidimu8,
sed etiam V. 1049. eterum Hirgelius p. 82 hoc comprobari putat etiam perspeet diverbii ordine. v. 1029 V. 1029 Iro λις οικος, τὐγὰς λυτευων χθόνα, similem versu 104 ἀλλ' h araτροπις φυγὰς λητευων χθονος, reieeit Valekenarius quod omittitur in Christo patiente et quod χθόνα est ueptum, est levius es. ii clib.