De interpolatione Hippolyti fabulae Euripidae

21쪽

ed. ). sed rectissime auellius . . p. 39 anini advertit..ion solun V. 048 in optuni a parodiae similem videri, siriteseus utatur ei sileni verbis It Ia αλ τευων χθονος, illine antea dixerit Hippolytus, sed etiam delet v. 1029ll Sam XSeerationem Hippolyti v. 1028 s. multo fierigi nViorem addo omnin ridiculum Sse, si Hippolytus, iam antea v. 724s. a Theseo exsulare iussus, ipse diceret: exsul sam, Si quid improbe sedi. dubium is itur esse non potest, quin re 'te editores plerique Valet enarium sint secuti. ei lius quidem . it. Mus Rhen. 32 p. 258)V. 029 enset esse retinendum, si modo v. 1046 transpo- natur post V. 104S, ut ei Suum ordo it hic: 104 3, 47, 4S,4 4. sed haec transpositio, quamvis aetate Xe0gitata sit, mihi non probatur pei Suasum uim mihi est, . 1046 Ilωσπερ te. Theseum adludere non ad nimis remota verba Hippolyti . 028 s. sed ad ea, quae modo dixerat . 1043εκτεινα τοί o D te hoc indieant etiam vocabula τονδε et Dolio D. nam id quod . 043 didit Hippolytus certe aptius πιμος dicitur, quam votum illud v. 102 ss.

Nunc enumerabo eas versuum partes et Versus integros

Hippolyti, qui in aliis sabulis repetuntur tu initiis versuum

leguntur:

23쪽

atque aesth. 316 quidem ipse sensus postulare videtur ut eum iret hostio deleatur, missus etiam a Stobae il0r. 64, III p. l. nam si omnes mulieres, de quibus agitur illo lueo, eaStitatem a natura haberent insitam, niιlla baechan libus vitiaretur atqui nonnullas ei te vitiari Tiresia v. 31 Seoneedit de his igitur non die potest λύων ρονεῖν νεστιν εἰς τὰ πάντ' εί. s. esener . l. p. 32 S. nec Ver V. 316eleeto emendatio mihi videtur esse persecta seribendumetini eiu λλ' υτ νυοι , quod postquam in λλ' ἐν τῆ φυσει corruptum St, librarius verbis non intellectis ita consulere voluisse videtur, ut reeordatus loel illius Hippolyti, in quo versus exibat in eadem verba, adderet versum, qui ibi se-

Jph. T. 442, ab omnibus fere editoribus, quia deest in cod. Palat deletus, recte servari videtur a ellio. Hipp. 64l suspeetum habet auehius, sed non propter repetitionem. itaque nou in hac disputationis parte tractandus est.

24쪽

quebatur, voeabulo ληχεν quod aestharum Deo non onveniebat, nautat in ενεστιν totuu igitur Bastellaruni logum si legendum puto: ου O ιόν Dooc μη ν ρονεω νaγκασε i)γυναῖκας ς τὴν Κυπριν, αλλ' υτὴ φυσιοῦ. Tot To σκοπεῖν χρη, και γὰρ a βακχευμαύινου γε σώφρων υ διαφθαρησεTac. si hae reet disputata sunt, minus probabilis videbitur sententia avehi, e eontrario Hipp0lyti loeum e Basteti. 3l54. confletum putanti l. l. p. 6. Sed non ob solam repetitionem delo verba λλ' - sima et pro δι Jaκτόν proponit αναγνον, Verum etiam propter sensum denset enim Euripidem, cum eruditionem et doctrinam ni agni asteret, non putandum Sse dixisse, flores deeeipere e sacro Dianae prato tantummodo ei ieere, qui non instituti0ne, Sed natura cocyφρων it. Sed agitur hoe loe non de eruditione atque ingenii onsormatione, sed de solis moribus videtur autem Euripides de vi institutionis et naturae, qua saepius opponit, non Semper eandem proferre Sententiam . nam Suppl. 9l eontendere videtur, virtutem utique adquiri posse institutione; sed ex Hee. 92 60 et ph. Aul. 58 - , apparet, et naturam et educationem ei videri valere ad animum virtute imbuendum quin etiam plurimum tribuit naturae figi. 0 N. 0nos igitur quod Hippolytum Euripideum To αλ ρονεῖν νυσε tesse maius, quam διδαξει Significare OSSe negemus, praesertim eum eadem Sententia inveniatur iam apud Pindarum

opinioni vel id obstrepit, quod n0n intellegitur, cur interpolator verbum ἔνεστιν ad uot aptissimum mutaverit in εIDuεν. Sed nondum missum adere possumus Hippolyti loeum.

Dindorsius enim Adn. ad Eur. II p. 276), cui adsentitur Bartholdus Mus Rhen. 3 p. 313), non solum verba repetita

delet, sed . 79 β integros. Vocem Gota Offendere non

25쪽

gicis certe nim usurpatur, sed transitivo signis 'at sortiri vel sorte aesti pere ni ulta igitur tentarunt viri docti. )verissi in autem et saeillima videtur eon ieetura Pors0ni ouoti nuitantis in orις iani Bartholdus si argumentatur: v. 79 Sl non quadrare ad veram atque siniplicem explicationem e0rum, qui anteeedant, quadrare ad allegoricum Sensum, queni veteres in versit iis , T inesse putaverint iam eum dubium non sit, quin ipse p0eta de sensu figurato Versuum

73 7 non cogitaverit, sequi ut v 79-Si sint ab eo alieni atque additi ab aliquo, qui allegoriam illam pr0baverit.

Selendum est, Plii lochorum aliosque, quorum commenta infeli0liis exstant, . 73 IS artifidiose ita interpretatos esse, ut Hipp0lytum dicere putarent: tibi Diana, armen oris a-ν0Pholler profestium X neorrupta mente εξ κθρατου λει-

carmina saetenda κηπευM Jρo6οις)μ. sed hae allegoria mea qui deni sententia versibus 9 6 neque eontinuatur neque explieatur immo si quis interpolator alterutrum Voluisset, hoe 0nge aliis versibus expresSiSSet. Deque et Suasit mihi Barth0ldus, v. 79 β ad simplicem atque veram versuum anteeedentium interpretationem 110n 0DVenire quod autem inter Se opponuntur hJaκτὰν μ=ηδέν et λχ εν ῆφυσει, id non nimis urgendum est illud enim tantum perantithesin addit uni videtur, ut Verba ἐν τῆ φυσει sortius esserantur quam figuram Euripides adamaVit. s. Andr. 347,

3 e locis a Seidlero de nonnullis l0eis Hippolyti Euripiddi

progr. gynm Zittav. Si 3 p. si ad defendendum σοι adlatis, Hom. Od. ι, iii, Plat legg. V. p. 252 ro λαχον ui ρος, Pollue VIII, 9l ὁ λαχον, minime equitur, uripidem intransitive adhibuisse perfectum εἴληχεν. 3 alii ει λοχε i mutabant in νε σειν alii in εἴλ χον et εἰ Dγχαν, quae admitti non possunt, Valekenar propOSuit αλλα γῆ φυσις, G.

26쪽

lytum de se dicere non posse, elucet e v. 954. iam qu0minus v. 79 β habeantur genuini, nihil videtur Obstare nam eo quod Hirgelius p. 3 observat, deletis ei parem evadere numerum versuum 3 8 et 108-l20 delet v. 115),

horum pri0ri et alteri simillimi sunt Med. l3l44.

priusquam ex similitudine quidquam eon eludamus, alia consideranda sunt ieetionem Margiant ptimi et odistum Ε, B, C A ioco δυς ais/ονα γυναικος Sensu assam SSe apparet quamobrem Valelienarius recepit leutionem aliorum codi eum A Idco τὰν δαίμονα γυνaικος sed ne hae quidem potest probari es aueli Lur stud. II p. 34 et Lehi S. Popi laere ussit tete ed. I p. l92. plurimi igitur editores seeuti Musgravium et Brundkium e v. interpolat0 2 loetionem πικραν θεaν transtulerunt in V. 09. quae sere aptum praeberet sensum sed regie ire hos sus eam regit iendam esse negavit, quia v. 825 omnino utili niteretur aueto litate itaque Nauellius nihil relinqui existimat, nisi ut servat δυοδαίμονα v. li aut eum iretilios fio putetur eorruptus, aut omni 0 removeatur ipse hoc praefert, Statuens glossam γυναῖκα ad duod aflior a adscriptam postea ad versum integrum suppletam esse sed interpolatorem γυναικα inepte mutaSS in γυνaικος non ita est probabile praeterea δυοδαίμονα, deleto v. 10 nude positum pro hi di GJailιον γυνaraa, bli 0rrere videtur ab usu tragi eorum, qui articulum, quamquam alia saepe omittunt, tamen addere solent, si adieetiva substantive ita usurpant, ut designent eis certa personas es Baceti. 1126 του δυο ναίμονος Hel IlT D d 6τηνον Hel 1034 τον ἀνοσιον Hipp. 39 η τάλαινα apparet deleto v. li remanere diffiduitatem quamobrem sine dubitati0ne ample 'terer ireh- hos sententiam atque eiski conieetura usus si sere seribendum putarem: Dodiat ova

27쪽

vel si utiliter, nisi aliam Vi: im praeseriem vellementer enim offendo in repetitione ei suunt nam casu actum esse, ut duo deindeps versus a poeta eisdem sere verbis in tragoediis diversis repeterentur, stogitari non potest, praeSertini cum Voee a l/o Euripides utatur rarissime praeter lueos Hippolyti et Medeae non invenitur nisi si xt. 62, 12 et si gi. 475, ). neque consilio possunt 8Se repetiti similis igitur videtur condicio eorum, atque Ale. 207 S., quos e Hest. Illa insertos esse viri doeti nune sere eonsentiunt iani Med. 13l48 deesse non 30ssunt; sed Hipp. 09 mihi interpolatus esse videtur similitudo singulorum versuum Hipp. 80 et Med. l314 poteSt esse fortuita nam Verba a Lar κλti θρα Euripideseoniunxit etiam Hel 1lS0 et Iph. . t 004. v. 0 autem non

est neeessarius, Sed remoto eo omnia Se habent optime. neque enim Da atκός eum rhoi oliar 9ν coniungere dubito.

μοχλοῖ χαλῆτε. originem autem interpolationis ita explie , ut loeum similem Med. l314 s. a ieetore ad . 0 adseriptum et deinde Med. lal e margine in textum inrepsisse Xistimem. Sed ιπλουν κακον eum huic loe non aptum esse eluderet, a librariis varie mutatum est, ut onexui loe adcommodaretur, aut indosociis ova, ut in ron a s olla, ut in πικραν θέαν videSvarietatem eripturae si optime Xplieari.

delevit auehius iretili isti ius quidem in editione priore v. 627 29 in alienam sedem inlatos iudieaverat. sed Naueh. ut . 625 s. et v. 627 29 inter se e0neiliari non poSse

28쪽

00neeSSit, ita 110 hos, sed illos esse subditi et is tam et tis argumentis demonstravit t. l. p. 25 s. ut ipsi persuaderet Κirehhomo, in ed. II enim hi e textu removit . 625 . . iam . 627-29 mitti non posse vel eo apparet, qu0d

sententiae v. 62 s. et 30-34 non apte opponerentur a ticula D. V. 625 S. Vero Similem sententiam eontinent atque

v. 633 sed ii reet is, qui duxit uxorem o a Jo D), saeultates domus profundere dieitur, priore loeo absurde is, qui

ducturus est μέλλοντες ρασθα0. neque apte a V. 62 S. sententia prostedit ad . 627 τουτω δὲ λ λοχ' ως Nary κaκονιιίra porro Verba donSarcinata sunt e v. 30 et 33, quov. 6 ue s Valelienarius non debella moveri, ut ipsum v. 33 haberet Suspeetum. tum l/έλλοὶ τις t auctat, quod in optimis libris legitur pro ζεσθαι, non est nitidum ἐκτίνομεν autem ne metro quidem satissaeit, et quod meliores libri praebent εκτείνομεν enSu caret adde, quod πρωτον non habet quo reseratur nussu igitur dubito, quin recte hi versus a Nauehi 0 sint remoti . Sequuntur eum etiam ei lius et indorsus in ed. 0et Soen.)

damnatus est a Brunstitio, ut adsentiunturii dorsus p0et. Seen.), Hii Zelius p. 36, Bartholitus Mus Rhen. 3 p. 15).ae profecto odi eum Seriptura nullo modo potest Xpediri. nam Sive ad φρονουντες, siV ad προοευρομεσθα reseruntur Verba OυTως - λέγειν, prinium pro λέγειν requiritur φρονεῖν es Mouli.), deinde obstat do λοις. an S0l0 SerV0S decet Venerem venerari immo idem servus, qui ho dieit, modo postulaVernt, ut Hipp0lytus quoque eam coleret V. 99-l0T). an servi deos eduliari quadam ratione adorant 2 minime neque νέοις apte opponuntur δουλοι. neque δουλοις aecipi potest pro servi Veneris, n0n auqedante OQ. Seid-lerus quidem' l. p. 1 l. traditam lectionem defendit si vertendo: no eo animo, quo deste verba saeere SerV08 i. e. ita ut domini omni0do semper e insulant), ad 0rabimu Simul aera tua μ atque hae servunt distere putat, quia regaturuSSit a Venere, ne Hippolytum puniat. iiii lutei pietationi vel' sequitur eum HariunguS.

29쪽

id repugnat, quod . Ill-lii ratio habetur servorum in

velata ilippolyto ut petranda in proximo demum agitur nuntiat , qu id a pii ore bene distinetum est partieula adver-8ativa, χρὴ δε orrvo' λὶν ἔχω quam ei dier non recte

mutare vult in c. selioliasta mς - λεγειν emat XI eum προ6ευρομε Gya sed line struetura est etiani diffiditior, quani altera, propter collocationem Oeabuli leto c. praeterea participium 'ρονουντε si prorsus pendere recte animadversit Hii Zelius. Ad locum sanandum multae prolatae sunt conte turne. onines adferre est inutile plerique autem, I 'ΟΓΟΓΓTFc mutato in φρονουνraia, de euphemismo Serm0Di cogitaue erunt, velut Hartungus, qui seripsit: φρονουνra Gπερ Di πρέπει δουλοι λεγειν ruet Her ver lenus, qui Mnemos. I p. 370 proposuit: φρονουτας υτως, εἰ πρεπε δουλοι λεγειν. alii servat nominati v φρονουντες, tantum του νεους αρου ρομυτεον putantes παρενθετικως dieta SSe, mutant verba δουλοι λεγειν velut Reificius tu do λοι νοονεῖν, ei lius in o Gotu θ εο D, Paleius in dot tota εγω. Sed nulla On- ieetura omnes liensiones tolluntur potius deberi videtur hie Versus Seiolo, cui nil, ii tune in mentem venerunt uel Euripidei de servorum eondieione agentes euius modi Sunt Phoen. 392 frgi. 49, si gi. 4. misso eo omnia Sunt apta, et sex Hipp0lyti versibus respondent ex Vel Su SerVi, quamquam urgumentum interpolationis hoc due u0lim. V. 1034, Ἀώωτρον is es υκ χουσα - ρονεῖν, v. It 34, sbχuχεῖ εχοντες υ καλhoc χρωμεθα. h0 versus, de quibus Xplieandis multum se torserunt viridoeii Nauckiu p. 40 interpolatos esse eensuit eui iudicio sine dubitatione eeedo, etsi iret, hostius et Dind0rsius eos retinent. - utrum dictio sit perpleXior, an sententia ObSeu-

hoe recepit auerti S. - uneis inclusit eos etiam auerus.

30쪽

nani Pliaedra minime erat asta, nedum ab Hipp0lyt0, qui impudieitiam eius mod expertus erat, ea8ta Vo ari 0SSit. neque Verti potest σωφρον os per easta existimata est Heath. aut speei sim castitatis servavit Fi X. s. Hartung.). iam quid signifieant verba Γ εχου6 6ωφρονεῖν nimirum Phaedram non potuisse eastam esse at cur non poterat et unde eam non p0tuisse seit Hipp0lytus et eur haee Verba quasi ontrarium aededunt ad luci φρον=1os quid porro sibi volunt verba o καλω ἐχρο μεθ a Supplendum Videtur o 6-ηρονειν sed ubi Hippolytus astitate non bene usus est inepte has offensiones dii selioliastae ita expediendas arbitranthu', ut post ἐχρε μεθα ponatur interrogati ini Signum neque aptiu quam ea Stum esse' ἐσω-9 ρον/66 et cogρονεῖν . . signi serent, id quod auellius non tetigit, prudentem esse'. neque enim hae explieatio 90test probari: illa quidem, eum non pudiea esset, prudenter

tamen egit. Se quod me alumniata est, contra ego eum

e8Sem pudieiis, prudentia minime valui, se qu0d iure iurando me obstringi passus in summam me adduxi calamitatem μ es seli0l tertium ad v. 10 34 et Musgrav et Valeken. . maXime 0bStat, quod erbum σωφρονειν Si dupliei Sensu Surparetur sane Euripides admodum deleetatur huiusmodi x moriS: Bae h. 332 φρον ον υ νεν φρονεῖu, Troad 1232 'Qνεῖ ra o θανου6α Ale. 352, Plioen. 272 et 35 es. Aristoph. Aeliarn. 395 s.). attamen in his verbum non omnino diversum signifieationem induit, sed tantummodo negatur neque solum ambigua essent Verba, id quod nonnulli ui ludo aptum esse putaverunt, Sed etiam caligin0Sa, ut ita di eam, atque inepta seeedit quod pro οὐκ ἔχου6α