De mimis Oxyrhynchiis

11쪽

bulis νωλιχος 40 et ιυνιος 523, quippe quae re vera i brevi

utantur. Exprimit omnem ει littera ει.

Studet exprimere Omnem ει littera ει errat in Vocabulo λατεῖ v. 162 πλατ'). Quorum mendorum gravissimum est πλατία, quod ad eximiae eruditionis laudem huic Scribae abiudicandam alis valuerit. Neque tamen illud μει μενε pro μισουμενε, quod versu 186 superscriptum videmus, huic attribuendum esse Sine ulla dubitatione crediderim, sed, nisi ipsae litterae simillimae Sunt, alium hoc Superscripsisse putaverim, qui tacismo depravatus esset litteramquem ad consuetudinem Aegyptiorum obtuse sonaret fidem fortasse illud γινο ιεν 1183, quod, nisi Crustum secuti μετέχειν vel simile quid inserere volumus, pro γενομεν ων positum esse Verisimile eSt, Opprobrio dandum est. Vix autem elegantiorem Scriba A se praebet, si iure Crustu in V. 5 αναπε vocabuli ναπαιστικὰς compendium e55e putat, quae coniectura comprobatur, si in V. 5 re vern τυμπανιωμοὶ δ'ἰύντων ποος λλήλους latet. Quamquam enim litterarum istis confusio hi temporibus increbrescit δ), tamen hoc in arti Vocabulo scribam eruditionem, si praesto fuisset, non studio abditurum fuisse manifestum est, unde auditione tantum res metricas eum cognovisse facile quis concludat

minore deinde constantia usus B in v. 195 et 112 scribit

exhibeat 8. 25). Ceterum autem in vocabulo ποιεῖν ot in mutatur ante ε et η iam in quinti saeculi inscriptionibus Atticis ), in papyri autem rarius occurrit') Quod vero

12쪽

Scribit ε 3 128. 140), quamquam in compositi Semper εἰ adhibet 128 εἰσελεs sια etc. et Ariem per utitur praepOSitione εἰς 40 59. 210), plane congruunt cum horum temporum S u. Neque enim unquam fere in papyri Oxyrhynchii aliud quidquam invenitur nisi εἰς Vel ἰς et σω, quod in Sermone Vulgari adeo pervulgatum erat, ut interdum in eorum criptorum,

qui εἴσω forma utebantur, velut Cassii Dionis 50 12 libros

irreperet Τ). Quo loco afferenda unt posteriori aetati Voca

viorem formam exhibent. flae de vocalibu5. manifestum enim SSe puto equeac εὶ νυγεν in V. 132, ubi Sine dubio διενυγον XSpectatur, in V. 208 7 χρ ὀλίγαν pro παρ ὀλίγον calami lap5ui attribuendum esse, id quod Britanni quoque et Cru Siti videnturcen Sere in con Sonantibu autem ea, quae a nostra Scribendi ratione abhorrent, plerumque cum illorum temporum cribendi con Suetudine plane congruunt. Velut minime hi cribae con-5tantia carent, cum in medii verbi assimilant litteram gutturalibus A V. 98 ιυγχαν, . V. 131 καταγγ ελβω), in praepositionibu autem cum Verbi coniuncti non assimilant A v. 3 )ν-χαιρε, B V. 120 συν-λαβύνιες, 160 179 εν-κρατής, V. 171 συν-κεκραμενον). Haec enim Orma Saepe in papyri Soccurrit atque imprimi intellegi pote5 e Dionysiae papyro )eadem fere aetate qua nostra papyru Scripta, ubi Semper Vicie quater Si incerta omittimus velut col. Vill 10. 15. 20.22 23. 25. 26. 29. 32 in praepositionibu cum Verbi conjuncti litteram x legimu5 5emper semel et vicies Velut ut V3ri Verba afferam, col. V 33 V 12 35 Ull 12. 17)in medii Verbi litteram I ante gutturale po5itam Ualidior autem quam in littera ν 55imilatio est in littera i ), ita ut quod in V. 193 invenimu5 Iδεχεσθε nihil miri habeat in Verbo πανοληγχπιος 173 pro πανολ πιος na5ali quae dicitur

13쪽

irrationali Occurrit, quae e prae5enti λαμβύνω in alia formas irrep5it'. in Verbo autem ποταπὰς pro ποδαπος, quod Vetere S de ciπεδον deri Vaverunt, rugmanniu5' cum prop- inqu-OS ποδ-aπ-ος confert, cum multorum illiu aetati Scriptorum consuetudine velut Lucas 1, 29 8 congentit, repugnat contra Phrynichum, qui exhibet μ ποταπος σι του I' εμος, δοκι- ιον do διὰ δε του ὁ λεγυγν επὶ γενους Θησεις . . . Summa denique libidine litteram paragogicam tractatam 55 qui

versu 115, 177 151, 31 121, 187, 186 12 pertu Straverit facile intelleget; itaque qua de cau5a in V. 165 εσει ν inserta

at tit . De declinatione. orna 183 , quamquam scriptore Attici Semper ησθα exhibent, in Vulgari dialecto fere ordinaria 5t' i. ori stu5 deinde Secundus, qui intelleni Sino qui dicitur ensim rece5 Sit, in iis formis, quae eum diuti 55ime retinebant, ' Semper fere occurrit in infinitivo 26 εἰπεῖν, 146 ἰδεῖν 160 ετε σθαι , jn participio 94 ναβαλονιες 216 εἰσελθουσα, 109. 120 122. 138. 258. 163. 169) in imperativo 1.69 ἁλε, 138 ισειε 100. 196 139 144. 154ii 5. bybl5. 169 1J2 excepto imperativo

εἴπαιε, 141), quae forma in sermone vulgari formam εἴπειε plane demoverat'). in V. 166 invenimu auristum 5ecundum εγενειο, in Ver5u autem 20 form3m rariSSimam καιεῖδαν, quae 5 Varia lectione neglegimus non occurrit nisi Matth. 13,

3 Idem p. 26' Bruginan n-Del bruch, Grundri d. Vergi. Gramna. d. indOg SprBchen, 1889, I p. 61.' Lobeck, 1820 p. 56-59. Rutheriord Therae Phrynichus, 1881,

p. 128 30. 9 Lobeckius, ad Phryn. p. 149 H ἐν oog, σόλοίκοι . λεγε υνίσμα . . .

14쪽

nautica V. 119). caput . De synlBxi.

Sermoni Vulgari accommodati 55imum est, quod interdum. cum Sententiam Subiectam Sse XSpectamus, libera est, velut in V. 38 δοκω χοιρι ν θυγατερες εἰσί et 173 δοκω πανολχνιπτoc γεγονεν ὁ παρὰ τος. eque aliter ubi dicere vel imperare equid velle qui annuntiat, hoc modo maiorem auctoritatem

verbis sui comparat, Velut in V. 122 Sq. uis λεγω - αγα- γοντες υτους .... προςδήσατε et 131 sq. γα ἡμῖν καταγγελλω.εκεινοι .... ου μιτ, λοθυοσι. Neque neglegenda Sunt illa indicia

e quibus quantopere in optativi usu haesitaverint huius aetatis Scriptores intellegere possimus Optativus enim cum αν coniunctus iam diu e primarii sententii sermoni Vulgari S decesserat et in ovo Testamento tribus tantum loci invenitur

ubi apud regem Agrippam Paulus loquitur Act. 20, 29), ubi candacae eunuchus nobilissimus loquitur Act. 8 313, ubi Stoici et Epicurei eruditione inflati loquuntur Act. 17, 18). Atque in

recta parte huius papyri bi vitatum 55 Optativum perSpicuum est in versu enim 46 indicativus prae5entis eius locum obtinet οπακούουσι); ei autem, qui eadem in Versa Scheda tractavit, illud tempus idoneum non esse videbatur ad potentialem exprimendum; itaque eadem ratione qua Ovum Testamentum ' plerumque usu indicativum futuri praeferebat 222 γιακονοουσνὶ ni idem ubi optativum non Vitat, menda effugere non potest. Nam in V. 160 ενκρατη θελω γενεσθαι

πρίν τι τομων πιγνοῖ nemo Veterum OptatiVum usurparet, quoniam primarium enuntiatum et negatione et tempore

historico vel optativo ' caret. Quod autem hic mimographus

15쪽

ea et3te, qua Omne fere in conjunctione Di nihil adhiberent nisi infinitivum, ad optatiVum Vel per Se inusitati55imum refugit, pravam aliquam elegantiam Videtur depingere harum mulierum ut ita dicam semieruditarum. Ac ne alius quidem horum temporum usu desideratur in versu enim

11 modus irreali positu est sine particula ἄν εἰ δε οε

quod postea in elegantiore quoque scriptore intravit. Μηautem paratacticum 125 q. καὶ βλεπετε μή Icoτε τω εχ εοωδείξητε, μὴ . . . μεθ' ηονης ποΘaνωσι. 174 συνακολουθηοargasi μη καί τι πd: si cum apud Veteres' tum apud posteriores ' occurrit in pronominibus deinde eum quem mini-5chius ' uberius tractavit et vulgari imprimi Sermoni esse dixit usum hic quoque exstare nostra interest o enim pro adhibetur in v. 181 λεγω τί με δε λεγειν. De praepositionum denique varietate postea p. 35 sq. loquemur hoc autem loco nihil proferendum est nisi Omnes et cum priorum scriptorum et cum Polybi usu, quem reb5ius in Ob Servavit

congruere in versu autem 59 εἰς ι μεοίδια φησι λάχωμεν ita interpretor, ut διαιροῖντες μ)mente Supplendum eSSe cenSeZm.

caput . Unde vocabula sumpta sint.

In ipsa verborum formandorum ratione plurimae hellenis minotae desiderantur, id quod ilamowitrius maxime Videtur in animo habui 55e, cum de huius mimi lingua Scriberet q)

16쪽

im librigen Si te fur ilire ei gar nichi ungebit det nichis Von atoi 5. Plane enim desunt in Signe formae velut in-ltu exeuntes cum axumitu 43 21J Veteribus notum fuerit. Sed Occurrit κυνήγιον 1973 quam formam a Veteri Atthidi plurimum abhorrere ingenio Lobeckius ad Phrynichum p. 51T-9 affirmat Attici enim dicebant κυνηγία. DeSunt deinde para syntheta ut id quod apud Polybium invenimus ὀχυροποιεoria aliaque, deSunt denique decOmpOSit excepto Uerbo προςανα-τΩΤεσθαι 164), quae compoSiti Omnium minime notabilis est, cum iam apud Xenophontem mem. 2, 1, 8 προςανα- etia)εσθαι legatur. Contraria autem Verbi implici pro composito ponendi ratio quam ipsam quoque, etsi non tantopere quantopere componendi tudium in elleni Sino a viri doctis quod Sciam notata Si in Sermone Vulgari tritam 58 ex exempli de Angli dissertatione Τ Sumendi elucet p. 271ζωνυνναι, καλυπιξιν, p. 273 cειν, cf. Thom Mag. p. 3, 16

tantum Occurrit, elucet, adjectivorum Uero pro Sub5tantiVi5 positorum ratio e vocabulo in Signi et νεικα 198 pro diu quod haud scio an cum πεζικος quoque pro πεζος conferri po85it. Activum denique et medium commutantur' in Vocabulo λακτιζos ut 65), forta55 etiam in formis νάπαυσον 151 et παρασαι 133), nisi forte cum Britanni S, qui παρασ θ ut Scribunt, calami lapSum Gube55 mu Spicari Olu-

idenricus Ang Subsidia ad cognoScendum Graecorum Sermonem Vulgarem e Pentateuchi Ver5ione Alexandrina repetita. DiSSertationes xl alenses, 1894, I p. 26 sqq. ' Matridaliis, Lini in die eugri ech Gramin. 1892, p. 194 200.

17쪽

mus in Ver5ibu autem 116 et 196, prae5ertim cum in V. 169 δε legamus, do ut in v. 148 et 172, non do DScribendum 5 Se cenSeo, ne ip5 mimogr3ph eum Soloeci5mum inponamuS quem Lucianti in Pseudosophi Stay vitu- perni. fiactenus de formandi ratione in pSi autem Vocabuli Squ3m 3Xime con Spicua est magna copia Vocabulorum eorumque perSaepe rarorum Vel alia nuSqu3m inVentorum. Quorum e numero primum ea egregemus, quae ab ipsi Sscriptoribus videntur 55 ficta. Quo loco Laberium quoque in mimi oppido quam praelicenter verba finxi 55 Gellium XV T tradere recordandum St. A de νωλιχoc hac in re dubitari non licere supra p. 5 sq. intelleximus. Neque graViter ferimus, quod Gelliu eodem quem modo commemoravimus loco verbum quoddam a Laberio fictum afferat, cuius ignificatio uni e nostri Verbi ficti persimili est manuari pro furari, id quod concinit cum ιαλιυσαι pro furari hac in papyro invento 43). Quod vocabulum cum forma εμολωσαν, qu3m

in exti decimi saeculi criptis in manuel malax Chronicorum M p. 482 in fabuli Aesopi Barbarograecis p. 20)legi et de μαλωτειν derivari apud Ducangium VidemuS, non cohBerere apparet μαλωτειν enim, ut id quod nostrae aetati SGraeci exhibent μαλυνειν, significat contendere, reprehendere reprimander reprendre, gronder gourmander, quereller, 3ncer ).

cendum sit incertum est. Nam ut de μὰλ id derivemu5, cum e Substantivi in re vel et exeuntibu verba in omexeuntia fingi po55e ζα-φωω, dχνη παχνοω' OStendant, Alciphro perducere nos potest 3, 46 3), apud quem legimus: το χειρομακτρον πο μύλης aptam OHos m. Ad rusti opinionem rursu quadrat, quod Verba, quae ab μ incipiunt,

18쪽

facile litteram a detrudunt aphaere5 quadam 5a, nisi forte cum Leone Meyero' hanc a postea Ortam e5Se putare malumu5. Quem Si Sequimur, μαλωσαι repetendum est a stirpe mal quae in Vocabulo μαλακος aliisque apparet, ita ut non tam recenti origini id esse eluceat. Etenim hoc vel per se manife5tum est neque manuari, id quod Gellius putat, neque hoc vocabulum ex ip3ius mimographi ingeni fluxi 55e, Sed unum 55 ex arti Vocabuli furum, prae3ertim cum haec fabula acta sit Oxyrhynchi in Aegyptiorum oppido, quorum furta paene proverbiorum locum obtinerent. Saepissime enim nobi occurrent vocabula e vitae cotidianae 3u sumpta, id quod huic generi litterarum accomodatissimum est, atque ut furum exicum modo deSideravimus, nunc technicorum et medicorum et rusticorum indice plurima nobis praebebunt. Neque in mentem nobis veniet si quod Vocabulum huius generi velut apud Aristophanem olum legimus ex illo re Vera depromptum id esse opinari, Sed utrumque ex eodem fonte perenni hausisse malumus arbitrari e Sermone cotidiano. Atque re vera Verbum aliquod diu in litteri desiderari et postea aepissime teri posse διυλίγιν

154 demonstrat quippe quod ut Cratini tr. 354 K. υλι

τα ρινας, cui κλυζε ube55 veri Simile est, praetermittamus,

Archyta qui fertur Stob. Plor. d. mei laeti l pag. 30 et Amos 6, ), postea Dioscorides demum primi p. Chr. n. Saeculi scriptor mat med. 2 86. 5, 82), ovum Te5tamentum matth. 23, 24). Plutarchus mor. 692 D aliique multi exhibeant. Phrynicho autem qui exhibet Lob. p. 303 Ruth. p. 360ὶ

concludere licet hoc vocabulum vulgare putatum esse diemque doοτριαν 117 Atticistis invisum fuisse e moeri de elucet, qui in p. 22 'Αροθν, inquit 'AVιικως. oorριαν Ελληνικως. Quo autem et veteres flerodotus, Hippocr. . . ὀ T, Plato)et posteriores Plutarchus utebantur eiusdem significationis atque διυλίζει ν vocabulo διηθεῖν, invenitur in Ver5 16l. D μουν deinde, quod in V. 122 amo viliquem inserere Si

19쪽

gniIlcat, Similem Vel eandem ignificationem non exhibet nisi apud Aristophanem nub. 592 et in Deuteronomio 25 4 cf. Paulum ad Tim. 1, 5, 18), cuiu rei causam Kennedyti 5 Τ)recte afferre mihi videtur The rea3on probabi is that it Nasa Nor o common life no confiidere admi 55 ibi into literar Nork5. Apud eundem qui φ/sto vi habuit Aristophanem praeter alio aliud tormentum commemoratur, ξυλα 186ὶ; neque enim minus comoedi quam mimographi intererat ad Servorum Vitam 5Ortemque de5cendere. Neque aliter δοεo φύλακας 132 141 de vita assumpto e55 RO5towZeruiuS' nuperrime ostendit: οεο φυλακες enim vel Saltuarii latifundiorum custodes appellabantur. Difficilior autem est di 5putatio de verbo αυνδα

102), qu0d apud Sophoclem tr. 200 . UeSych. . it. απυνδακ-ος Lustath ad Jl. p. 870, 28 gladii capulum, apud Aristophanem tr. 270 K., Pollux 10, 79 et Pherecratem tr. 105 K., Pollux . . et Theophrastum char. 30 11 vasis fundum, apud Aristotelem qui fertur probi. 25 24 A938 1330 perculum significat inter quo auctore nemo est qui recentioribus temporibus floruerit. Quo quamquam id accedit, quod in Ver5ibus hoc vocabulum invenitur, tamen id quoque ex usu itaque communi mutuatum 55 Scriptorem putaverim, praesertim cum significationi inconstantia, quae Problematum loco et ut unum appellem, Aristophane elucet,no perducat, ut simili modo quo rvinia, quod et operculi et potionis vim habet, hoc vocabulum de parte ad totum delatum dem Velle quod poculum opinemur. Ac de διυλιζειν et διαμεῖν upra pag. 4 dictum est. Inter alia autem Vocabula ad Vinum pertinentia οἰνομελι 161.172 primum legitur apud Polybium 12 2 si in Geoponicis

Ulli 25. 26 accuratius describitur. Ovrια 55 deinde, cum ὁ Ουγίας iam in oraculo quodam quod Aristoteli notum erat inveniatur Plut mor. 295 et vinum faeculentum ignificet.

20쪽

vim habet. 'Agro aqvo o 1 T vero ad re et mechanica et rusticas et medica nos perducit. Primum enim legitur in Philonis

quorum altera tertio, altera in Secundo Saeculo exeunte vel primo ineunte compoSit Sunt iterum invenitur octo vel tredecim saeculi post apud Paulum Aeginetam ed. Briau.

6 28 et Lustathium ad Dion Per. 369). Simplex autem post Vetus Testamentum Judic. 3, 23. eh. 7, 3 et Polybium ed. Schweighaeu Ser. 27, 9 4, ed. Buetiner- Obst. 27, 11 4 apud eundem Heronem mechanicum Belopoeic. 28 p. 139), apud Galenum medicum ed Chart. X 388 ed. uelin, X p. 136, Ti, in Geoponicis XUll 19 4; X10 4 aliisque loci occurrit. Suida5

Neque aliter atque de hi verbi e vitae usu laboreque desumpti de verbis obsceni et probro Sis, quae hi in mimi inveniri liari non licet, judicandum est. Qua in re liceat mihi afferre locum e Grinam ii thesauro Germanico ill1335 deSumptum . . . . in Sol chen Orteria eigi Sicli die urVerviandiSchait uber5t auerti ait und e Nir noch vietes an Zugeben Sein, Ne nn die libet angebraclite enthali5am heit der Orisam inter nicht da geSchait ei Schwerte. Auch das

22), quod aepius, et πυρδη 1 2 eicii quod exceptis cholii 5 Stephanus omnino nullum locum exhibet ni Si Schol. r. nub. 392l non inveni nisi Semel apud AriStophanem nub. 3943, in eo iocose dicto, quod Strabo I p. 675 A exhibet, apud Athenaeum VII p. 408a, ubi me inelitus com Graec. fr. U

' Rudolphus meier, De Neroni aetate, Dis3. Lips. 1905.