De Plvtarchi in Vitis Brvti et Antonii fontibvs ..

11쪽

serutari, quibus auct0ribus Plutarchus in vitis Ant0nii t Bruti

describendis usus sit. Omnium enim qu0s in his libris c0m-p0nendi duees sibi elegerit, ne unum quidem n0stra aetate exstare mihi persuaSum St.

Accedit alia magna difficultatis causa. Etenim Augusti vita, quam lutarchus scripsit, intercidit, qu sactum est, ut d iis Ant0nii et Bruti vitarum partibus, in quibUS, quae in illa vita haud dubie accuratius narrata erant, pallei VerbiS repetita sunt, aliquid certi pr0serri vix p0ssit. Qua vita quant usui n0bis fuisset ind0 appar0bit qu0d ex ceteris Plutarchi vitis, quae ad idem t0mpus pertinent, permulta deh0 ips argument discimus. Sed priusquam ad rem ipsam transgrediar, ut iam ac rati0nem quam inire statui breviter indicem, separatim primum vitam Bruti deinde ni0nii nisi qua ita inter sec0haerent, ut ea seiungere a re alienum esse Videtur, pertractab0.

Ac prima quidem capita, in quibus lutarchus quae de Bruti mai0ribus de matre Servilia de educati0ne atque d0ctrina c0mperta habebat, narraxit, paucis abs0lvere licet. Nihil enim est, qu0eum e0nseramus, quae ut fere mnium Ρlutarchi vitarum prima capita ex diversissimis l0cis conquisita esse videntur. Tertium tantum aput, qu0d vitae Cat0nis capiti tricesim sexti 00mparandum St, X00dem lante haustum esse putaverim atque t0tam illam Vitam, qua in seribenda lutarchum Thrassta aet duc0 usum esse iam alii recte dem0nstraverunt. Sed ind0 ab capite quint et ab iis vitarum Caesaris et Ant0nii capitibus, quae ad easdem res spectant, plurima reperiuntur, quae eum Appiani libris mirum in 1110dum e0nsentiant. Sunt aut0m 0tissimum haec:

12쪽

Appian bell. civ. II, 112, 31.

II. 112, 29.

II. 112 20.

1 Plutarchi it Appiani capita et versus semper attuli ex Sintenis o Bokkeri editionibus Teubnerianis.

13쪽

Ρlut. V. r. 10, 29. App. II. 113, 13.

14쪽

τους φίλους. Ρlut. V. r. 12, 2 p. 60.

φερον ....

App. II. 113 30.

16쪽

C0nseras denique simillimas narrati0ne eiu e0lloquii. qu0d cum Caesar Ρ0pilius Laenas habuit Plut v Br. 16. App. II. 116, 11). Omnin in tota e0niuratione qua Caesar interfectus est narranda et res et 0rdinem rerum Plutarchum v. Br. 7-17 V. Caes. 62-66 et Appianum II, 111 - 117 mirum in 1110dum inter s0 0 80ntientes tradidisse negari pr0rsu nequit. Sed lutarchus et r0rum traditarum e0pia et narrati0nis ubertat Appian praestat. Nam si paucissimaeXceperis, mnia fere in his capitibus ab Appian tradita apud Plutaretium leguntur, neque pauca ab h0 narrata apud

17쪽

illum desiderantur. Neque tamen Appianum ex lutarcho hausisse c0niici licet, primum quia pauca a lutarch praetormissa Appianus tradidit, velut c. 113 0nnulla c0niurat0rum 110mina. c. 115 lud0s in theatr0 0mp0 institut0s.c. 116 Caesarem salsae in Iberia vaticinati0nis mem0rem Idibus Martiis vatem e0ntempsisse deinde quia, etSi in t0ta narrati0n inter se c0ngruunt tamen di8crepant paucis in rebus singulis velut in cap. 115 es. Supra p. 7ὶ, ubi Caesarem apud Lepidum cenantem subitam m0rtem 0ptimam esse dixisse narrant. Alia discrepantiae inveniuntur in cap. 116, quarum maxime de ea, quam in narrati0ne de Artemid0r perspicimus, disputandum 8t, e qua neque Appianum Plutarchi vitis usum esse neque Plutarch au- et0rem, ex qu0 Appianus narrati0nem dissenti0ntem depr0mpsit. ign0tum fuisse lueuisentissime apparet. Nam postquam Artemid0rum Caesari in curiam pr0ficisenti tabulam obtulisse, cuius legendae illi tempus deess0t. lutarchus in vita Caes. 65 retulit addita sunt haec verba: 'χνιοι δέ paσιν λον

fuis80 legimus apud Appianum II 116), qui si unum lutarchum ducem secutus esset qua re adduci potuit, ut quam narrati0nem subtilius traditam invenit repudiaret et praeferret eam quae breviter attacta erat 3 In utr0que auctore c0mplurium lantium Vestigia exstare discimus ex App. II. 1l ως τεροι λεγουσιν, et e lut l. l. Lν οι ὁ φασιν et vit Caes. 63, ubi Strabo et Livius citati Limi. Etiam is auct0r quem primarium ducem habuit, ab ips0Ρlutarch0 0minatus esse videtur. Scribit nim haec vit. Br. 2: O δ' ob υλος, ου cii υτος ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς καi

de lantibus et auct0ritate lutarchi. G0it. 1820, p. 173 et

18쪽

rem, cuius Quintilianus Inst. 0rat. X, 6 4 menti0nem laciat, pr0babilis quidem esse videtur, sed ad rem quam n08 quaerimus perspiciendam parum Valet 'amen ex l0c citat0 qu c0mmentarius de Caesaris m0rte ab Empyl Bruti amico Brutii inscriptus esse narratur, illum rebus amici savisse Brut0que in libell0 sive partes pri0re sive n0 inseri0res quam Caesari dedisse satis apparet. Idem lutarchum fecisse laeti intelliges, si duas illas de Caesaris m0rte narrati0nes ex vitis Bruti et Caesaris in unam c0nsaveris. Nam sex tantum capita ad virumiccisum decem ad 0niurati0nis principem pectant. 0rr si Empylum rhet0rem fui880 0nsideramus iptime intellegitur, cur ex phil080phiam rhet0riea in Plutarchi descripti0nem quaedam influxerint, qua ut maxime in Vit. r. - 10 et 1 cum rerum gestarum narrati0ne ita mixta, ut 80lvi null0 0d0 088int, auct0rem n0 ex uis adiecisse sed ex script0re qu0 8118 8 hausi880 certum est. Neque illud videtur neglegendum 880, qu0d multarum rerum quarum 80la apud Plutarchum menti exstat, i quisquam Empylus Bruti amicus 110titiam habere p0tuit. His mnibus quae commem0raVimus dem0nstratur capita de quibus adhuc disseruimus Ρlut vit. r. 7-17 V. Caes. 62-66 Summa ex

parte petita 8s ex Empyli libell0. Reliquum 8t, ut quaeramus qu0m0d illa inter Appianum et lutarchum similitud explicanda sit. Whnnius in libr0 quem de fide et auct0ritate Appiani in ρllis R0ma-n0rum civilibus enarrandis, Gr0n. 1855 scripsit, Livium et Caesarem et Asinium 0lli0nem duces Appiani in libro secund fuisse existimat. Quibus de causis argumentati0ni Wijnnii eg0 0n assentirer, si accurate exp0nerem, longiuSab incept traherer Hic sufficiat didere Gnnium mihi non

19쪽

persuasisse Livium et Caesarem ab Appian adhibit0s esse. Verum mai0re spe recti reperiendi ea pini 0 qua Appianum Asinii vestigia pressisse iudicavit, delandi 0880 Videtur. De Asini es. Th0rbeckium in c0mm0ntati0n de C. Asinii

Ρ0lli0nis vita et studiis d0etrina Lugd. B. 1820. Semel enim ipsius verba sinit Appianus p0suit . . II. 82, 30 ει δι

ante ab alio qu0dam scripta reserunt, id interdum recte ita ρxplicari videtur ut 0 ex illesip80 sed ex ali qu0dam auct0re qui illa verba iam transscripsserit utrumque hausi88 StatuamuS. Hic autem ali m0d rem expediamus necesse est. Dicit ρnim Appianus II, 70 in pugna Pharsalica narranda missis aliis parum inter e c0nsentientibus gravissim0 R0man0rum p0tissimum scriptores e secutum esse. Ex quibus i paucis

capitibus interiectis II 82 unius auct0ris n0men assert, quis dubitat quin Appianus Asinium n0minatim laudatum ante cul08 habuerit quamquam igitur huius p0tissimum auct0ritati Appianum multum tribuisse SchW0ighaeuserus in editi0n Appiani III p. 63 recte iudicavit in hac re

causam p08itam 880 0 arbitr0r, cur h0 loc et Appianus et lutarchus ad Asinii verba pr0v0caverint. Licet fortasse e0gitari Asinium quippe qui numerum caes0rum ab aliis traditum salsum esse putaret, re accuratius tractata eum numerum acriter defendisse quem qui ipse apud harsalum pr00-liatus esse eertius quam alius affirmare p0880t. Η0 qu0que animadvertendum est Asinium saepe ab Appian laudatum esse qu0d 0 m0d script0 sed etiam actor rerum et Caesaris Ant0niique socius fuisset. s. II. 40.

20쪽

45, 82. III. 46, 74 97. IV. 12, 27, 4. V. 20-23 50, 64.

Quod summi momenti sti si mai0ribu laudibus quam quas meruerat 0rnatus est. Qu0d evenit App. II. 40, ubi Asinium quem Caesar B. C. I. 30 31. II. 3, Cicer ad Att. X. 4, 7.16. Cassius Di 41, 41. pr0rsus praeterierunt, mi88um 880 Caesare, ut Cat0nem ex Sicilia expelleret, narrat. Drum annus Hist. 0m. II. p. 4 adn. 29 illum a Curi0ne praemissum cum Cat0ne primum de cedend ex Sicilia c0ll0cutum 88e sagacissime c0niecit. Atque facile est intellectu ian ab Asini res suas sua ex parte tradente id relatum esse qu0d ad ventum belli 0 multum valuisset, sed ab ipso perfectum eSSet 00que esse factum, ut scriptores posteri0ris aetatis illum secuti Curi0nis, qui pr0 praet0re quattu0 legi0nibus praefuit, ne n0men quidem traderent. Aliud eiusdem generi exemplum praebet clades Asini0 P0Jli 0ni a Sex. 0mp 0 in Iberia allata, quam Di 45, 10 uberius narrat, Velleius II. 73 Asinii laudat0 clarissimum bellum appellat, Appianus plane praetermittit. Si quidem in illa elade ab Asinio

sagum abiectum esse, qu celerius fugeret, Di rstet tradidit qui causam non perspicit, cur Asinius illam rum silenti ob-t0xerit et Appianus eum apud auct0rem suum nihil de clade traditum invenerit silere e0actus sit 'Unum accedit, qu Appianum Ρ0lli0nis auct0ritatem secutum esse affirmatur, qu0d 0mplura qua de Appian0pr0tulimus de lutarch qu0que pr0ferre p088umV8. Iam c0mmem0ravimus citatum esse Asinium cum ab Appian tum

Supra egimu8, mirum in modum inter Se 0nveniunt.