De Aristotelis libello de Xenophane, Zenone et Gorgia

11쪽

sit habita uitis codicis, tamen nepte Behherus neque alius quis rabiFe secutus est hunc codicem, qui licet et ipse multa vitiose scripta exhibeat, tamen plerumqtie rectam emendandi viam commonstrat. Videtur autem Beisertim sicli etiam alios haec collatio a Bechio denuo post olearitim, mi cum Fabricio BibL Graec. T. II. p. Is commimicavit varietatem lectionis, et post sillebornium instituta plane latuisse. Itaque jam locos quosdam depravatos, quemadmodum corrigendi sunt, in medium prostram. P. 74. A. 2 d. eiser. Λέδων εἶναί φησιν, εἴ τι ἐστιν, εἴπερ μη ενδεκεται γενέσθαι μηδεν ἐκ μηδενος εῖτε γαρ παντα γέγονεν εἴτε χη, παντ αδ αμυροτέρως' εξ υδενος γαρ αυτῶν νγινομενα απαντων τε γαρ γινομένων Ουδεν προυπαρχειν εἴ σοι τινο- εὶ τερα προπόνοιτο, πλέον - καὶ μεῖον - εν γεγονέναις

12쪽

Μelissus autem initium ceperat ita, ut Nihilum esse negaret, quorsum spectant ea, quae Simplicius in Phys. F. 22. b servavit: τοῖς γαρ πων φυσικων ξιιυμσι χρησ--ος ω πιλωσσοῦ περὶ γενέσεως καὶ φθορας ἄρχεται του συγγράμματος υτενς Ε μηδis ἔστι, περὶ τουτου τι - λέγοιτο εος -- τα ς' εἰ δέ τι ἔστω, et τοι γινομνον ἐστιν et ἀεὶ εμ υλ ει γινομενον, ἡ τοι ἐξ ἐοντος α ἐκ μὴ ἐοντος ἀπ υτε ἐκ μὴ ἐοντος ἀ- τε γίνεσθαί τι, αδεο μεν ουδὲν - roa ψ δὲ μῶλλον ὁ πλως - Ουτε ἐκ

ἐστι - ἐον ἀει ἐμ αρα ἐστιν. suamquam Simplicii verba non ita sunt explicanda, ac si hoc ipsum operis esset exordium, nam nihil aliud indicatur, quam hanc fuisse primam disputationem. Itaque quod Aristoteles nam hoc nomine brevitatis causa appellare libet auctorem hujus libelli ἐνδέκεται dixit, id elissus I τε vel alias sortasse μουστω dixit, quemadmodum est Fr. 7 - γὰρ ἀει εἶναι μυσῶν, τι μὴ σῶν ἐστιν; nam Aristoteles sententiam, non ipsa elissi verba servavit. Mam quod legitur apud Aristotelem: ἐξ υδε ς γαρ αυτων - γινομε,α, ubi Beriem nullam notavit lectionis arietatem, sententia quidem quae sit non obscurum est, sed oratio parum acclarata, et cod. Lips. ἐξουδε ς γαρ γενέσθαι ἀν αυτων γινομενα, idque restituendum est; similiter dixit Aristoteles Phys. I. . tibi Eleaticam doctrinam exponit: αἱ φασιν - γίνεσθαι τι- δντο- -δὲν υτε φθειρεσθαι διὰ τὸ ἀναγκαιον μεν εἶναι γιγνεσο α τι γιγνομενον et εξ μυς

13쪽

η ἐκ μὴ ντος, ἐ- δὲ--ο- αφροτέρων αδ--- ῶναι. Deinde nescio an melius legatur: παντο- τε γαρ γενομένων Pro γινωμώνων at certe scribendum est: ει δ'Ἀντων τινῶν - ετερα προγγι- O. Porro cod. Lips. - is exhibet pro O is, itaque confirmat quod Brandis Comment Eleain p. 187 et Hist Philos. I. p. Imnot coniecit, O Oν. Deinde Pro ψὰν πλέον καὶ μεῖζον cod. Lips. ει δὴ ora. . a. quod ferri quidem potest, rectius autemseribas, id quod ipsa illa codicis lectio indicat τὶ δὲ πλέον, τ. a. Μelissus enim dicit, quatenus id quod sit augescat et crescat, eatenus aliquid ex nihilo fieri 'in autem sic saepissime usurpatur, ut est apud Empedoclem V. 6 ωτως ἡ μὲν ἐν ἐκ πλεο- νιον μειώ κε μεσθαι, ἡ δὲ παλιν διαμόντος ἐνὸς πλέον ἐκτελέθουσιν, ταυτη γίνονται τε καὶ - σφισιν ἔμπεδος ἁ- η δὲ ταρσαλασσοντα διαμπερὲς - μα ηγει, ταυτη δ' αἰὲν ἔασιν κινητον κατα κυκλον - Porro barbarum plane est, quod legitur et aevi, - μκροτέρου aliquot codd. apud Behherum D rectissime cod. Lips. υν ἐν μικροτέρου, a Principio autem iam Beckius proposuit ἐν τι γαρ, nisi sorte hic praestat υτ iam τι μκροτέρου, cs Isaeus de Philoctem hered. p. 52 παραμυναι--ε αβεῖν - θέλησαν. Deinde docet elissus rerum naturam, cum Sit aeterna, SSeetiam infinitam, sed ibi pro εἰς γινομεν- ἐτελευτησέ ποτε sortasse quis conjiciat scripsisse Aristotelem τελεουτησε ποτὲ quod meli is congruit cum praegresso ἐγένετο, namqrie ex eo, quod

14쪽

Unum nullo tempore sit natum, nullo tempore sit interiturum, docere instituit elissus etiam infinitum esse, conseras quae Simplicius ex ipso elisso asser in Phys. p. it: υτ ε θαρσῆσσαι, ἐ- -τε γαρ ἐς τὸ μὴ - ἱ-τε - - ώταβαλλε συγκι-

τε φθαρησεται αἰεὶ αρα ν τε καὶ ἔσται. et maxime huc pertinent, quae leguntur ibidem 'ra ἐπει- το νενομι- χην ἔχει, τὸ μ ν μενον αρκὴν - ἔχει, τὸ δ' - ἡ γέγονεν - αν ἔχοι μκ 'ν re δὲ O θειρομεν- τελευτην ἐπιμε δέ τι ἐστὶν φθαρτον, τελευτην υκ ἔχει το ε - αρα ἁ-αρτον - τελευτην υκ ἔχει τι δὲ μήτε αρχην ἔχον ι τε τελευτὴ απειρον τυγχανε ἐον απειρον αρα τὰ ἐον, ubi itidem conficit, inde quod interitus sit expers, infinitum esse. Sed quoniam Μelisfris, quem Aristoteles non injuria φορτικὰ appellat, non satis ubique temporis notionem a magnitudine diremit, fieri potest, ut epitomator et ipse minus accurate dixerit ἐτελευτησέ ποτε, quemadmodum est pridielissum p. Simplic. p. 25 καὶ ωκην - ἔκει-δὲ τελεττην, az απειρον ἐστιν εἰ μὲν γαρ ἐγένετο, μην

ὴν σαχ αεὶ ἔσται, - - αρχην Ουτε τελευτην. Itaque nihil mutaverim. Sed dicetis de hoc elissi argumento post, ubi ad huius libelli auctoritatem examinandam acceSSero. 2.

15쪽

ε- πέρα - - ταυτα προ αδεηλα ἐν δὲ δμων εἶναι παντη ε γαρ ανη-- πλεί- οντα - αν ετ δε δεῖναι, δελαπιδεα ω δὲ - μέτρων τε καὶ ὁμοιον -- ακόνητον εἶναι o D. Sequitur nomm argumentum, im illud, quod sit, infinitum sit, essse etiam unum at apparet corrupta esse πω δὲ καὶ μεμρ- - εἶναι, quemadmodiuri Aherus sine ulla lectionis varietate edidit Cod Lips παν γαρ πειρον, quo nihil proficimus, sed plane absurda sunt, quae sequavitur, εἰ γαρ δει- ῆ μ εἴη, quod nihil aliud significare Potest, quam a pius quam duo essent, ac si Μelissus duo esse demonstraturus esset egregie cod. Lips. πλέω exhibet, quod non correxerim πλειω epitomator enim usus est forma, quam legerat in elisso, in eandem enim ille sententiam dixerit: ε δε απειρον, - εἰ γαρ δυο εἴη, - - μωαι απειρα εἶναι, δε ἔχω - πέραπα πρὸς ἄλληλα ἄπειρον δὲ - ἐον, - αρα πλέω τα ἐοντα ἔν αρα τὸ ἐον. Et magna satis sermarum inconstantia in hoc libello, ita p. 76. A. 26 πλεί-α, ad b. IMεtio. Itaque scribendum puto transposita particula καὶ et addito ἔν quod necessario requiritur: πάντη δὲ πειρον νυν εἶναC ει α πλέω et καὶ δυο εἴη . . a. quamquam si quis abjiciat plane illud καὶ non adVeraer. Pergit elissus demonstrare, cum sit unum, SSe etiam omni ex parte sibi simile, at quod legitur apud Berierum: Dδε ὁμοιον εἶναι πάντη, pro quo Berieri codd. Ἀ--, id corri-

16쪽

gendum ex cod. Lips. ἔν δε ν μοιον εἶναι πάντη Deinde quod BAhem edidit εἰ γὰρ ἀνομια πλειω οντα, - - ἔτι - δεῖναι, ibi scribendum est: εἰ γὰρ ἀνομοιον, aeuo ντα ου - ἔτι ἔν εἶναι, utrumque suppeditat cod. Lips nisi lio per errorem librarii δε omissit, et εἶναι coniecit iam Sylburgius probavitque Brandis Quaest Eleati p. 388. Ceterum hic quoque epitomator videtur justo brevius elissi ratiocinationem tradidisse, dolendum autem est, quod ne Simplicius quidem serVaverit ea, quae huc pertinent: nam obiter disputata sunt, quae leguntur ex Μelisso apud Simplicium p. 22 E δε πειρ- εν ε γὰρ ω εῖον, - ἀν δυναμ ἀπειρα εἶναι, δε ἔχοι ἀν πέρατα προς δεδεν ἄπειρ- δὲ τ ἐ-, υνο αρα πλει. τὰ ἐόντα, - - - ἐ-. Maia μην εὐει, και ἀκίνητον, το γὰρ ν ἐον, μων ἀει λουτι- - δὲ 'gOων, - - ἀπολοιτο - ἀν μεῖζον γινοιτο, υτ μετα--σμέοιτο - ἀν ἀλγέοι υτ μι--. Namque ibi plane praetermittit u demonstratio haec unum sibi simile omni ex parte esse. Denique elissus docet id quod sibi simile sit, etiam motu carere. Sed quid sibi Velit μέτρων, vix exponas, Berieri codd. ἀμετρον, et sic quoque cod Lips. legendum igitur ἀπειρον, quanquam nescio an melius ita conformetur omnis hic locus: ἀιδιόν τε ν ἀπειρον τε και ἐν και μων πάντη ἀκινητον ιναι. Namque id quod est epitomator nondum sic simpliciter appellavit se is, ario ita omnia illa, quae singulatim erant pertractata, una comprehenduntur.

17쪽

Sed omissis iis, quae an hoc capite emendationem requirimi, accedo ad caput alteriun, in quo Aristoteles elissi argiunenta refellere suscipit ex plurimis autem locis, qui graviter compti sunt, aliquos eligam. P. 375 Α - Στι εἰ καὶ ora, Auxλαντα ιυντε - μὴ - ἐνδικμαιγ-ἐσμι ι τε πολισμαι - μη ' μυς τι μυώει - μὰ γε in μνα αυτῶν εἶναι, τὰ φαιδω, ως καὶ Ἐμπεδοκλῆς λέγει -αντα γὰρ κἀκεiνος ταυτὰ μώγησας, o τι ἔκ τε μὴ ντος ἀμηχ-- ἐστι γενέσθαι, - τε - ἐξολ-σδαι μαρ- - καὶ ἀπρηκτον, ἀεὶ γα θησεσθαι, πη κέ τις αἰὲν ἐρει- δμὼς τῶν οντι- τὰ μὰν ἀιδιαειναι νησι, πυρ και δωρ καὶ γῆν και ἀέρα, τὰ συλλα ινεσθαι

τε και γεγονέναι ἐκ - των.

Hic ex cod. Lips pleraque iam restituta sim a Beuero, at supersunt alia vitia nam inepte de nihil interitu Empedocles consentire dicitiit , qui dixerat, neque ex nihilo quidquam generari, neque ea, quae sint, exstingui posse. Itaque necessario Scribendum: μητε - μὴ - ἐνδέκεται γενέσθαι, μητε ἀπολέσθαιτ ον idque ipsum Spaldinoum coniecisse dicit Beckios. Deinde inani Verborum copia est τα- δμώγησας, corrigendum est ex cod. Lips. ἄπαντα γὰρ κἀκεῖνος ταυτα μολπησας atque ita Betaeri a Deinde idem codex exhibet ἐκ του μὴ μυς, fortasse igitur Scribendam: εκ τε του ιν --ς, namque Aristotele non ipsos Empedoclis Versus integros adhibuit, sed suae orationi accommodavit, ita tamen, ut quae Empedocles propria quadam

18쪽

ratione iisurpavit, Servaret, quemadmodi1m illud ανηνυστον καὶαπρηκτον ita igitur etiam in illo σεσθαι peculiare aliquod Empedoclis verbum delitescere Videbitur, nam quin corruptum sit, dubitari nequit Atraturali conjectura στησεσθαι, Mam Simon

Κaraten recepit, probari non potest, namque Empedocles docere vult, nihil interire, quamvis omnia mutentur, neque vero hic verbo στασθαι ullus est locus itaque corrigo: αε γα δευσε σψθαι, πη κέ τις αἰ- ερείδη qua ratione id assequimur, quod requiritur, perpetuo tantum mutari, quocunque modo Vi urgeat, neque ero quidquam generari aut interire. Verbum enim δεῖν ad elementorum mutationem variasque, qua induunt, formas transtulit Empedocles, conseras . 322, ubi postquam hanc ipsam sententiam exposuit, nihil interire posse, pergit: 'Au ori ἐστὶν ταυτα, δἰ αλληλων δε θέονταγόνεται αλλοτε αλλα διηνεκες, αἰεν μοῖα. ita enim restituendum, aratenius δε αυτ ἔστι γε ταυτα 'hei ad eandem rationem V IIT: τα γαρ ἐστὶν ταυτα, δἰ Maηλων δε θεοντα γίνεται MAO-- τα γαρ δι- ρεξις αμείβει

Nisi sorte praestat via αυτ εστὶν ταυτὰ quae forma minime ab ho genere Psiesis abhorret, duriore usu est Xenophanes Fr. IV. Ala δ' si μυω suis oυ κινουμενον ὐδὲν et Parmenides V. - τωὐτο τ έν ωυή τε μένον καθ' eωvr re κειται et v. 48 LMυω --το- ωυτον, ω μέρου μὴ τωὐτον, inae κάκειν κατ vr ἀντία, ubi legendum καθ' υτο τωὐτόν. '' Seripsi διάθρεεις, pro vulg διάκρυψ ις , quamvis dubitanter, araten διάπτυεις, quod seret nequit tam propter numerum, quam propter sententium, nam διάπτυεις esset ident quod

19쪽

επὶ τοῖς νομαζεται ανθρωποισιν την δε γένεσιν προς-ροσαν τοῖς διοι καὶ του τι γένεσθαι λέγει, ἐπεὶ -- γε δυνατον υετο. QExtrema haec recte emendata sim cod. Lips auctoritate, at

plane non intelligi potest quid sit τι ora γένεσθαι, et obsciti edictum ἐνεσιν προραγουσαν τοῖς ιδίοις. t idem Ile codex hic quoque quid restituendam sit docet, exhibet enim την δὲ γινωσιν ει προς ουσιαν - τι -τι scribandum igitur την δὲ γένεσιν προς υσι τοῖς χέοις καὶ τψ ντι γένεσθαι λέγει, quomvis etiam corrigi possit, τὴν δὲ γένεσιν, εἰ προς ουσι τοις αιδίοις - τω οντι γίγνεται, λέγει. Hoc enim dicit Aristoteles, Empedoclem hanc generationem appellare, cum novi aliquid accedat

ad ea quae sunt, cum revera aliquid nascatur. P. 75. . lo: Ιῶς γαρ φημι, και μαρξι ιε , παντι τε καὶ σωθεν ἐω- Ma μειομένων τε καὶ συντιθεμένων πυρος καὶ

discretio, vid. Simplic in bys. p. M. Bi mi γένεσι καὶ φθορὰν μηδε αλλο ὶναι, ἀλλὰ μόνον suis re καὶ διάλλαξι μιγέντων, καὶ -οδον διάπιυεί τ γίνεσθαι μειψε αιρος. mi vero tam concretionem quam diserationem indicare debuit poeta.

20쪽

Hic quoque Berierus iniuria sprevit, quae Cod LipS. SuP- peditat, in quo haec leguntur: πῶς γαρ σε καὶ παυξησείετο παντὶ καὶ ποδε,--ων, quod plane eonfirmatur iis, quae Simplic. in Physic. p. 34. B ex Empedocle proseri:

υτ ε επαυξησει το παν τό κε καὶ ποθεν ἐλθον, πῆ δέ κε καὶ - οιτο, με των ουδὲν ἔρημον. qui Versus ita videntur corrigendi esse: - επαυξησειε - παν- τί καὶ πω εω ἐλθον, πῆ δὲ καὶ ἐξαπολοι , επεὶ τω- ουδεν ἔρημν. alio autem loco Empedocles his substituisse Videtur: ποθεν - τό, επέλθοι, vid Aristot infra. pud Aristotelem autem apparet scribendum esse πως γαρ αν, φησὶ, καὶ ἐπαυξησει το παντὶ καὶ πόθεν ἐλδον, fortasse autem Empedocles itidem haec variaverat: πως γαρ ἐπαυξησειε o παν κέ τι Praepostere autem ea, quae subsequuntur, diremta Sunt in tres duosve articulos, ita ui iam plane nulla insit sententia adscribam, quemadmodum sunt distingitenda: 'κει καὶ μειρα ευμ ταττα εαρ hic enim ordo est in cod. Lips. ἐξ A συντιθεμένων γιγνεται, διακρινομένδε ἀρθειρεται, οὐ καὶ τον Ἀναξαγοραν φασὶ τινες λέγειν, ἐξ ἀεὶ

δντων καὶ πειρων τα γινηχενα γίγνεσθαι, καν υτιυς υκ αν επὶ