장음표시 사용
21쪽
καὶ εwOμενα εἰς συμις τινας δελας. Namque illa ιυς καὶ τον Ἀναξαγοραν - γινεσοαι mediae sunt inserta orationi, tali jam interruptus orationis ordo his Verbis αν Ουτως continuatur, quae ad prorasin reserenda Mint: nam hoc dicit Aristoteles, etiam si quis infinitatem principium esse statuat Dae sit ab omni aeternitate, quemadmodiam Anaxagoras secerit, vel sic tamen necesse esse, alia exoriantur, alia intereant. Verba autem καὶ γενομενά, sunt plane delenda. P. 975. B. 20 Dι -δὲν Mi ει μιαν τινὰ ουσιαν - πῶν μορ-ν,
ως καὶ ὁ Ἀναξόμανδρος καὶ ὁ Ἀναξιμένης λέγουσιν, ὼ μὲν διώρεἶναι φάμνος τὸ πὰν δ δε δ Ἀναξιμένης ἀέρα, καὶ ω ἀλλοι-τως εἶναι τι - ἔν ήξέωκασι τουτο δη σκη σι τε καὶ --δεσι καὶ λινοτητι καὶ τε μανι η πυκνόν γένεσθαι, πολλὰ καὶ ἀπειρα ντα τε καὶ γινόμενα ἀπεργάζεται ὁ δ ον. ostendere vult fieri posse, ut alia sint ab omni aeternitate, alia autem procreata, quemadmodum Empedocles statuerit immortalia esse elementa illa quatuor, ex quibus omnis gignatur rerum infinita multitudo, aut naxagoras infinita esse omnia statim a principio, ex quibus omnia sint prosecta. Jam non
potest ita pergere, nihil prohibet, quominus unum illii quod est unam aliquam speciem induat unum aliquod sit elementum: hoc enim quid ad elissi argumentationem confutandam sed hoc dicere debebat, nihil prohibet, quominus etiam ex una aliqua rerum serma gignatur aliquid. Viam autem emendandi demonstrat
22쪽
, hic 'mioque cod. Lips qui υσαν Pro ουσίαν exhibet iam apparet haec, cum non integram sententiam conficiant, arcte cohaerere cum iis, quae sequuntur, quae et ipsa inepta sunt Corrigendum
ὁ Ἀναξίμανδρος καὶ ὀ Ἀναξιμένης λέγου ν, ἡ μὲν ουδωρ εἶναι φαμε ος τὸ α, ὁ δὲ Ἀναξιμένης ἐρα, καὶ ωι αλλοι υτως εἶναι τοκα, εν ῆξι κασι, τυυμ et ει σχημα τε - πλη θεσι καὶ λιγοτητι καὶ τι μανὸν et πυκνον γίγνεσθαι πολλα καὶ πειρα δντα τε καὶ γινγνόμενα περγάζεσθαι δ δενν τουτο resertur ad unum illii elementum ι-ρ ὴ), quod sive quantitatem, sive qualitatem spectes σκῆφια, πλῆθος, λιγοτης, --μης, μανο o multifariam dividatur et tamen totum illii efficiat. P. 75. B. 27 γ φησὶ δε καὶ - κριτος τὸ δωρ τε καὶ τιναέρα καστόν τε τοὐν πολλυον τουτο - ρυδιι διαφέρειν. ri δὴ κωλυε καὶ Ουτιυς α πολλα γίγνεσθαι τε καὶ α δευσθαι, ξ δντος αε ες - μεταβαλλον- ταῖς ἐρημώναις δια ραῖς - ενδ καὶ
Quaenam tandem sunt illae εἰρημέναι δμηνοραι, qua commemoratas esse in praegressis facile conjicias. At nihil antea reperitur, quod huc reseras, nisi illudia διων διαφέρειν, at Democritus non tantum servia disserre censuit individua illa corpuscula, quae ipse principia rerum esse statuit, sed etiam ordine et collocatione, id praeter alios Aristot. et M. γ καὶ καθαπερ ι ἐν
23쪽
εἶναί φασιν, ταυτας μέντοι τρεις εἰναι λέγουσι, σκηιώ τε καὶ τάξιν καὶ θέσιν διαφέρειν γάρ φασι τὼ ν ρυσιχῶ καὶ διαθινῆ καὶ τροπὴ -- τουτων δε ὁ μεν υσμb σχῆμά εστιν, ' δε δα- ινητάξις, α δε ροστὴ θέσις. Itaque corrigendum est: φησὶ δε καὶ
Λημοκριτος το δωρ τε καὶ cν ἀέρα καστόν τε των πολλωντα υτ ον υσμου, διαθιγῆ καὶ τροπῆ διαφέρειν τὶ δε σιω- πιοι ἀν καὶ Ουτως τὰ πολλὰ γιγνεσθαι καὶ ἀπολλυσθαι, λοντος ἀεὶ εἰς ν μεταβάλλοντος ταῖς εἰρημέναις διαφοραις . . a. ταυτο
suppeditavit cod. Lips. deinde scripsi, δε κωλυοι ἀν ubi cum
Lips tum alii κωλυειν exhibent. P. IS. B. II 'Eτι τι κωλυει, ποτε μεν ξ ἄλλων τὰ σωμασα γίγνεσθαι τε καὶ ἀπόλλυσθαι πάλιν. In quibus nec orationis consormatio recte absolvitur, nec sententia nisi utilis inest. Μirum est profecto, ea, quae leguntur in cod. Lips. plane neglecta esse ibi enim haec exstant: ἔτι τι αδευε πολλὰ μιεν λάλλων τὰ σωματα γιγνεσθαι καὶ δια- ωεσθαι ἐς σωματα, υτως et ἀναλουόμενα καὶ σα γιγνεσθαι Hκαὶ tarda σθαι πάλιν. Apparet igitur integriun versum excidisse in ceteris libris, quamquam ne haec quidem, quae cod. LiPS. suppeditat, satis integra sunt. Corrigas ἔτι τὶ κωλυε πολλὰ μὲν ε ἀλληλων τὰ σώματα γίγνεσθαι καὶ διαλυεσο α εἰς σώματα, ουτως χὐ γιγνόμενά τε καὶ μαλυδικε, Ἀσα γιγνεσθαι τε
24쪽
καὶ arma σθαι παλυν. Namque hoc dicit Aristoteles, fieri etiam
posse, ut quae ex Se inVicem procreentur et in se revertantur, ea et in nascendo et in intereundo eandem servent quantitatem. P. 75. B. 4 Ei δὲ καὶ ταυτα τις συγχωροὶη, καὶ εἴη τι καὶ πενητον τι μαλλον πειρον δείκνυται; πειρον γαρ εἶναί φησιν, εἰ ἔστι μεν, μὴ γεγονεναν πέρατα γαρ είναι την της γενε ιυς αρ- γῆν τε καὶ τελευτήw καὶ τοι τι κωλυει γένητον - ἔχειν πέρας κτῶν εἰρημένων; εἰ γαρ εγένετο, αρκην ἔχειν αξιοῖ ταυτην, θεωγίγγνοιτ' εἰ γιγνόμενα.
Ad novam accedit Aristoteles disputationis partem, Stendere enim vult, ne id quidem satis recte conclusum esse amelisso, infinitum esse id, quod sit. Sed extrema quae leguntur vix ferenda sunt, si illis verbis εἰ γιγνομεν inesset dubitatio quaedam, certe dicendum filii, ε γίγνοιτο. At cod. Lips exhibet ἔχε ναρκην et δε et ρξατο γιγνομενα, Verissime, nisi quod praestat: ε γαρ ἐγένετο, ἔχειν αρχην αξιοῖ ταουτην, ὁδεν ῆρξατο γιγνο - μενον Aristoteles ipsius elissi orationem secutus est, Vid. Μelissi s agmentum p. Simplic in Phys. p. I. b 'O ινυν
25쪽
Haec leviter corrupta sic emendaverim eiectis pateticulis inutilibus γε et καὶ quae temere videntur repetitae esse, τι δηκωλυει, καὶ εἰ μὴ ἐγένετο, ἔχειν αρκην, ου μέντοι ερ ἡ γεεγένετο, αλλα ἐτέραν, καὶ εἶναι περαινοντα προ αλληλα, αεδια οντα. Ceterum conseras elissi disputationem p. Simplic in Phys. p. 22. b Ei δε απειρον, - εἰ γαρ δυο εἴη - αν δυναιαπειρα ιναι, az πιι - πέρατα προς-λληλα, et p. 25. b εἰ μημ ειη, περανέει προς Gaas. Quae Proxime sithsequuntur praetermitto, et accedo ad alium locum longe difficillimum. P. 976. A. 6 ' ον δε χέων καὶ ἔσχατα, πέρας ἔχει πένη-
δω παν et γῆ, επι τοι το Mao. At haec quidem plane inepta et obscura sunt, sed hic quoque cod. Lips ex parte certe meliora praebet, in eo enim pro επει και legitur ποιε και deinde ovis o Ma .... τινὶ, Porro pro monstro illo δ περανθέναι ρας exhibet περ Ἀθηναγορας.
26쪽
idque iterum in margine scriptum exstat, et pro ει τι τι, denique προ τ αυτ λιγει. Et Athenagorae quidem nomen alienum est ab hoc loco, .sed ostendit illa ipsa lectio corrigendi viam, nam vix dubitari potest, quin Anaxagorae nomen restituendum sit, id quod etiam Beckius suspicatus est. Totus autem locus ita Rierit
ώναι παντα χρηματα et r. VIII μου δὲ σως μοιδ εστι καὶ λιχεὶ ων καὶ λελασσων τερον δε υδέν ἐστιν ὁμοιον ουδενὶ αλ ω sta μει πλεῖστα ἔνι, ταυτα ἐνδηλότατα εν καστόν ἐστι καὶ ην. Hic autem locus vel propterea maxime memorabilis est, quOniam inde cognoscimus naxagoram contra elissum disputa-
27쪽
Visse ma re confix matur, ad quod aliunde etiam constat, Anaxagoram senem admodum librum de rerum natura edidisse, quemadmodum Aristot Μet. I. 5 dicit Anaxagoram Murεδοκλέους τῆ - ηλικιρ προτερον, τοῖς ν ἔργοις στερον esse. Atquimelissus
contra Empedoclem disputaverat. id quod liquido docet ejus
Et congruunt tempora, nam Empedocles circa Olymp. LXXXI videtur carmen suum edidisse, circa illam enim Olympiadem eum inclaruisse perhibet Eusebius, elissos autem censendus est circa
28쪽
ΟL LXXXIV scripsisse, qua floruisse reditur Secundum Apollodorum, Anaxagoram autem circa Olymp. LXXXVII demum scripsisse censeo, sed de hac re disseretur alio tempore accuratius. P. 76 B. 12 Ἀκίνητον ν ιναι μησὶν εἰ κενον μη ἐστιν
σῶμα είναι, az Io και ὁ Ησίοδος ἐν τῆ γενέσει στρωτον χάος φησὶ γενέσθαι, ιυς δε χώραν στρῶτον πάρχειν τοῖς Ουσιν Τοιουτον δέ τι inibo κενον, οιον ἀγγεῖό τι μὰ χέων εἶναι ζητουμεν. Hic recte jam ex cod. Lips. εὶ κενον εα εστι Pro με et απαντα γὰρ κινεισθαι pro κινειται, denique τουτο γέ τι pro γέ τι restitutum est, sed inepta sunt plane ώς δὲ χώραν . . . pro quibus idem liber rectissime exhibet οὐ δέον, quod sui recipiendum. Deinde parum recte disputatum eSt, acinam eSSe quaSi vascuum quoddam, immo consentaneum est, inane illud cum vacuo, quod Videtur in Vasculo esse, comparari. Hoc ipso autem exemplo etiam utebantur, qui docebant, nihil esse Vacuum, et tale aliquid requiri ostendunt vel Verba ἀνὰ μέσον, quae vix habent, quo reserantur. Itaque conjicio scribendum esse 'vir es, καὶ ὁ Ησωδος εν ῆ γε σε πρωτον O rάος φησι γενέσθαι, οὐ δέον κοὐραν πρωτον πάρχειν τοις υσιν, τοιουτον δέ τι καὶ - κενολοιον ἀγγει- τι ἀνὰ χέων κενον είναι ζητουμεν. Cf. Aristot. Phys. Ausc. IV. f., οἷον - τωτον τινὰ καὶ ἀγγειον το κενον τιθέασιν si λέγοντες, χ ει δε πλῆρες μεν ιναι, πιτα εχ ειν
29쪽
ογκον - δεκτικον ἐστιν, ἐπαν δὲ στερημι, κενον ιυς τ αυτ μὲν ον κενόν καὶ τοπον, τὰ δ' εἶναι αυτοῖς Ου αυτ et deinde de naxagora, qui negavit inane esse: οἱ μὲν - δειαν-αι πειρωμενοι - - εστιν, ' O βουλονται λέγειν οὐανθρωποι κενον, του ἐξελεγχουσιν, αλ αμαρτάνοντες λεγ-σι, ωςπερ Ἀναξαγορας καὶ si τουτον τον τροπον λέγχοντες ἐπιδεικνυουσι γαρ τι εστι τι δἀηρ, στρεβλουντες τους ἀσκους καὶ δεικνυντες ιυς σχυρὰς δ ἀὴρ καὶεναπολαμβάνοντες ἐν ταῖς κλε ,υδραις. Adde ib. sub finem Μαρτυρι- δε καὶ τὰ περι τῆς τέφρας ποιουνται et δέχεταιιων δωρ - σον ob ἀγγειον τὶ κενον. P. 976. B. 9 Ἀλλὰ δὴ και ει μη στι κενόν, μηδε τι ησσον ἀν κινοῖτο, ἐπεὶ και Ἀναξαγορας ὁ προς αυτ πραγματευθεὶς
Hic facile qxiis conjiciat, scribendum esse Ἀναξαγορας ὁ πρὼς αυτὰν πραγματεουδεις , ut Anaxagoras dicatur adversus elissum scripsisse, quod factum esse Vidimus supra, sed aliud quid requiritur, quod vel particula δμως indicat, scribendum conjicio:
ἐπει και Ἀναξαγορας δ περ ι τ αυτ πραγματευδεις, ως - μνον ἀποχρηῆσαν oco ποφηνασθαι, τι υ εστιν, μως κινεῖσ- - φησι τὰ ντα, - δντος κενου ut dicatur naxagoras, quamvis in eo ipso fuerit occia patus, ut non esse inane Stenderet, tamen eo non fiuisse contentus, sed motum rebus On
30쪽
P. 976 B. 22 Oμοίως δὲ καὶ ὁ Ἐμπεδοκλῆς κινεχθαι μὲν ἀεὶ
φησι συγκινουμενα τον παντα ενδελεχῶς χρονον, Ουδεν εἰναι λέγων ως του παντος, Ουδε κενεον ποθεν - τὶ, πέλθοι; ταν δε ἐς μίαν μορφην συγκρινῆ, ως εν εἰναι -δεν φησι τ γε κενεον πέλει Ουδε περισσόν. At Ver Phomodo κινεῖσ)θαι συγκινουμενα ferri possit, non video, e Berieri copiis enotatum Si συγκινηχεν et συγκοινομενα Lips. συγχρινόμενα, at Ver non tantum, ubi contrahuntur, quae dissipata fuerunt, sed etiam ubi contracta rursus dissipantur, motus existit itaque non sufficit illud συγκρινόμενα, sed addendum δωκρινόμνα deinde illud ipsum ταν δε ἐς μίαν μωρφην συγκριπω postulat, ut antea dictum sit de dissipatione
rerum omnium, in qua nihil neque parum neque nimium deprehendatur, sed quae praegressa sunt corrupta esse arguit vel ipsa illa particula coς. Jam Vero totus locus ita videtur consormandiis esse: Osaiatio δε καὶ δ 'Eμπεδοκλῆς κινεῖσθαι ψεν ἀεὶ φησι συγκριν δμενά τε καὶ διακρινόμενα τον παντα ἐνδελεχῶς χρc-ν, ταν μὲν διακρι θῆ, συδὲν εἶναι λενων περισσὸν του παντός, ω κενεόν ποθεν - τό, ἐπέλθοι -- δε εἰς μίαν μρφην συγκρι , 66δ' εν εἰναι Ουδέν, φησὶν, γε κενεον πέλει -δε περισσόν Et οσδ' re confirmat cod. Lips ubi οσθέν scribitur, idem supra exhibet του παντος δε υδεν κεν . . . P. 76 B. 27 Π γαρ μυλυει εἰς ἀλληλα φέρε- καὶ περιόστασθαι τρια μυουν εἰς Mao. καὶ τουτου ἐς τερον και εἰς τοπρῶτον, ἀλλου μεταβάλλοντος ἀει. 4.