장음표시 사용
11쪽
Longe vero aliam atque Aristoteles exodi praebent grammati ei explicationem; ille enim, ut jam supra diximus, exodum in numero habet partium sceni earum, quum Sit μ ρος υλ0v τραγωδιας, do υκ em χορου μάλος, quodcontra illi exodum docent esse extremam chori dictionem, eto επι τελῖι λεγυμ.εv0v md Ioρod No. IX.
. Berra. et τη, προς τελει του Πρού ρησιv, quocum consentit Teteilaea l. l. v. 17. et in comment. περὶ κωμ.. in Mus. Men. Nov. VI. p. 114st . Quodsi haec omnia, quae modo disseruimus, complectimur atque consideramus, primum apparebit, Aristotelis definitiones subtilitate et acumine praestare reliquis magisque esse dignas philosopho, quoniam ipsum dramatum argumentum in examen VOeant, neque ut grammaticorum illorum definitiones superficiem quasi rerum attingunt, deinde utriusque generis definitiones diversis esse temporibus assignandasqj. Denique memorandum est, non omnibus temporibus sed excultae tantum poeseus comicae aetate comoediam ex illis quatuor partibus constitisse. Etenim histrionibus choro nondum adjectis, aberant etiam partes scenicae; sublatis contra ornamentis istis, quae in chori carminibus inveniri solent, nihil fera nisi scenicae
Sed jam satis est, haec in universum de comoediae partibus disputasse; itaque ad singulas partes perquirendas tranSeamus. Ac primum quidem de ehori carminibus, quippe quae sint primiciva pars comoediae et quibus sint circumscripti snes partium scenicarum, disputationem instituere placet; et primo loco agemus de parodo et epiparado. I 3. . De pModo. Parodi in illis grammaticorum commentariolis, quos * 1 laudavi , nulla prorsus fit mentio, neque omnino discernitur inter v
απαv πραIμα. Quamquam probe scio, epifodia, quae proprie vocantur, domatis, eam ob eausam ita esse appellata, quod inter carmina interponerentur, non autem dramati, quod Rugerent, adderentur.
12쪽
ria chori carmina, nisi quod ad unam parabasin illi animos advertunt. Ceterum satis habent attulisse τυ χορι ou idque sic explicasse: το τού χορού μάλος αδυριεvovyὶ, οτα v cχη νEIῖθος ἱκαMOv, de quo loco statim Sermo erit. Praeterea paro do varia nomina et recta et falsa esse attributa, elucet e vita Aristoph. ἶ 36, ubi haec leguntur : - 2καλῖlao i εἰ λευσις ειcοδος καὶ επήλυσις και ἐπινα τις Sed sicut omnino fere nihil ex horum grammaticorum Scriptis ejusmodi est, ut comprobari possit nisi rejectis antea in transitu variis gravibusque erroribus: ita hic quoque locus eontinet, quae refelli necesse est. Eo enim falsus est, quisquis est, qui illa scripsit, quod παραβασιv cum paro do chori commiscuit, quod idem factum esse videmus in TZelgae versibus 21 et 22 et in comment. de comoed. ap. Bergh. No. VIII g 31: χ δε ολχ et ιροδος τod χορου εκ λειeto παραβασυς 'l. Solent enim hi grammatici saepenumero e Vocabulorum etymologia rerum explicationes repetere, qua in re mirum non erit, quod interdum vocis cujusdam sono decepti falsa
Jam vero quaerentibus nobis, quid sit parodus, quum non Succurrant grammaticorum S. l. scripta, non possumus, quin ab iis consilium repetamus, qui de tragoediarum parodis disseruerunt.
In his primus parodi notionem exposuit Aristoteles l. l. hisce verbis: χορικού δε παροδος sev τὶ πρωτο λιξις oλου χορού, ad quem locum Aschersonius') affert argument. Aesch. Pers. : τῖv δε χυρι-
κ. τ. λ. et schol. Eur. Phoen. v. 202 παροδος δε h - ωδη χ'possβαδιζο-ος αμα τη ισοδω et Poll. Onom. IV, 108, denique TZetetem de trag. v. 35 seqq. Ex his et aliis locis, quos afferre longum est, recte mihi videtur Aschersonius l. l. tria potissimum parodi insignia vel tres notas elicuisse: 1 parodum esse totius y'ὶ chori carmen' Sie reete Bero ius edit I. p. IX, vulgo δtδόνιεvov. εὶ cf. Bodium. Geschiehte der heli. Dichthungi tom. II 2 p. 275. In docta dissertat. inaug. de paerodo et epiparodo trag. graeo. Berol. 1856, eat plurimum me debere, hoc loco aperte profiteor. λ') Varia haec res vexavit viros doctos; equidem eam verborum Aristotelis 3λου χορου probaverim explicationem, quam protulit G. Berctardy. hist. liti. Gr. vol. V b. p. 225 edit. II, et comprobavit Aschergonius I. I. p. 7, quem videas. ceterum cf. L. Sehmi diu dissertat. s. l. p. 11, 0. Muellerum in Mus. Men. V, 361. Miram sane illorum Aristotelis verborum interpretationem protulit F. Heimsoethius Ioae Vortrage des chores in d. gr. Dramen, Bonn 1841 , qui, quum in libro suo parum modesto judicio conscripto id imprimis ageret, ut nunquam choragum pro choro verba fecisSe
13쪽
primum; 2ὶ parodum eum prima chori εἰς ὀδω conjunctam esse; 3 chorum in parodo dicere, quis qua causa et unde veniat, δι' nu αφορμ v η χορού κοιv-α. CL sch0l. Soph. Antig. V. 100: τας προφασξις τω, τ Fρωv- τιθαvας ειvαι δει i. Atque ad illam quidam quam primo loco p08uimus parodi normam fortasse referendum est, quod legitur in comment. de comoedia ap. Bergh. No. XI j 8: χορικοv εοπι το υπ0 του λ080υ ιαδιμεvov, οτα, ιχη μεγεθος ἱκαv0v, Verba ea quidem parum distincte quid sibi velint exprimentia. Nec minus in parodum cadit, quod, quamvis inepte, TZetetes de universo chori carmine proseri in comment. de com. 5 Mus. Rhen. Nov. VI, p. 1l4 : η δε-τη εἰςιδωτου πρου λῖΥ0ine η ρησις μῖλος καλειται χορου, ' in quo parumaeeurate dictum esse λεγομ.εvη ροχιc, vix dignum est, quod com
Verum enim vero omnia illa, quae supra prolata sunt, ad tragoediarum parodos spectant, quare singulas deinceps comoediarum Aristophanearum parodos perlustrantes quaeramus, utrum in has quoque eadant illae regulae necne. Ac primum quidem loquamur de iis parodis, quae e stropha et antistropha constant, qualis est parodu8 in Nubibus v. 275, quam agnoscit schol. Vesp. v. 270 hiseu verbis: τQv χορικωv mc αῖv hστι παροδικα, c,ς τὀ - Αfvαοι vaperit αρθῶμεv φαυεραίη καὶ το προειρημάvov ἐφαυθα ἡ ωρει προνα tu έρρωμvωc', τὰ δε στασιαα. Contra Sch0l. Nub. V. 275 hujus parodi non habet rationem haec verba asserens: ἡ ιπῖισοδιος αυ ροὶ στρο ρη καὶ ωδη του χορου κ.τ. x Sed
mecum v. 275 paro dum incipere censet Th. Kockius in editionis, Lipsiae 1852 juris publice saetae praefat. p. 19 et C. Reifigius in edit. praef. p. XXXIV . Quomodo vero accipiendum sit, quod legitur in libro Rossbachii et Uestphali de metrica poet. Maeg.
arte tom. III p. 108, not. I, tetrametros anapaesticos in comoediarum parodis non inveniri, nisi in Nub. v. 263 et in Ran. v. 3b4 id prorsus me ne8cire aperte profiteor, versus enim inde a 263 a Socrate recitantur, neque a quoquam choro tribuuntur, ac praepa-
demonstaret, p. 67 seq. parodum ex Aristotelea definitione ita interpratatur, ut sit ehori ea ou primum eorum omnium, quRe omnino chorus in fabula canat. Sed vereor, ut haec quisquam credat; nunquam enim Aristotelem omnia ea, quae ctor
canit, ὀλov λορι, dixisse mihi perfudεbit Heimsoethius. 33ὶ Sie quoque eorrigenda vel supplenda sunt verba mutila in eomment. de eom. ap. B. IIII, 29: μελις καλε reat χορυυ, quae per se nullum praebent se um.
14쪽
ratur quidem verbis Socatis ευ ρηγ.εῖv jubentis chori parodus, sed ipsa indo non incipit. Porro hanc parodum a toto choro in ) esse cantatum, Vix dubium esse potest sed ita, ut chorus esset in hemi choria divisus, quorum alteri stropha, antistropha alteri esset. Jam vero difficilius dictu est, num haec parodua sit ἄμα vii εἰσοδωτου χορού cantata 3 Chorus dum canit stropham et antistropham non esse in orehestram ingressum, lacile apparet e Strepsiadis
verbis V. 322: ει πιος Ξοιv, ἰδΞcv αυτας ηδη 2αvερῶς επιθυμῶ, ad quae Socrates eum jubet ad Parnatem montem Vultus convertere,
unde illae descendant, nec tum eas conspieienti Strepsiadi ille Nubes δια τY v ειςoδou ingredientes digito demonstrat cf. schol. 27b . Quae dum geruntur jamdudum auditum est chori carmen, quod quinante ingressum sit cantatum, vix dubium esse potest; nihilo autem minus est pro paro do habendum, nam quod de tragoediarum pa-rodis monuit Aschersonius I. l. p. 13, hillud χμα πη έςoδω non ita premendum esse, ut censeatur, omnes parodos inter ipsum incedendum esse recitatas et a primo ingressus momento, μ id si in comoedias, quippe quae majores etiam quam tragoediae admittant libertates, adhibeamus, multo minus an stis finibus circumacribendum est. Quae cum ita sint, adstipulari non possum Kanne-giessero I. l. p. 340, hanc parodum paraehoregema, quod vocant grammatici, dicenti, neque Koestero δὶ idem contendenti. Praeterea mihi memoratu dignum esse videtur schol. v. 344 hoc: Εἰςεληλ θασι γαρ τού χορού προς ὐπῖῖα πιριλείμεvot μῖγαλας uo α ριvας καὶ αλλως γελοῖα καὶ α V 'ovae' διοπερ εἰλυτ ος αυτας Εωρακευαι, δια τυ αγὶ υεφῖλῶ, αλλα γυvαικω, Οὐεις χει v. Quodsi huic scholio fides habenda est, uti ego credo, facile rem expedias, nam.ingressus quidem erat chorus, nec vero a Strepsiade chorus
Nubium habitus, atque huc quoque illud 2αvῖρως ἰδrcv v. 322 referendum esse videtur. Ingreditur autem chorus in orchestram, non in scenam, quod falso tradit schol. v. 344, nisi forte hanc vocem omnino de theatro parum accurate dictam esse credas, quod a grammaticis et scholiastis saepissime factum est. Nam in comoedia quoque sicut in tragoedia orchestra proprius chori lo-
15쪽
cu8 erat' . Quare recte mihi videtur G. Hermannus y ὶ Telcheri opinionem rejecisse, ex machinis descendisse chorum in latere scenae . Est enim illa ε οδος, erius v. 326 fit mentio, introitus in
orche Stram χὶ κατω παρ0δ0c , neque ulla exstat causa, cur ehorum descendisse in scenam statuamus, quamvis interdum i*ὶ ibi quoque appareat, Sed ita fere semper, ut ex orchestra in scenam ascenderit' ' et paullo post orchestram repetat, quoniam angusta Scena non erat idonens Iocus, ubi commode saltaret. Advenit denique chorus, atque ita tertiae legi de parodo propositae satisfacit, a Socrate solemniter advocatus, et quis sit, unde ad Cecropis amoenam venerit planitiem declarat. Nec vero statim cum
historibus in parodo verba serit, id quod omnino haud ita saepe fieri solet, quare in paro dum non quadrat, quod legitur in comment. περὶ κωμ.. ap. Bergh. VIII, q31: eὶςeλθωv Ουv 5 χορος εἰς
iv ορο στραv μάτροις τι τι τοῖς si τοκριταις καὶ πρῖς πχvσκη iv εώρα τις κωFVM ας, quae verba anonymus ille scriptor eam ob causam attulisse videtur, ut parabaticam chori stationem melius illustraret.
Huic parodo forma non dissimilis est parodus in Avibus, quae V. 3l0 incipit, postquam aves ab upupa advocatae jam indea v. 296 ingredi coeperunt. Haec quoque parodus e stropha et antistropha conpiat; nec vero ita, ut antistropha statim sequatur Stropham. 3ed aeque atque in Nubium parodo paucis aetorum chori ingressum admirantium verbis interjectis, quae tamen ne a choro quidem pereipiuntur neque ejus carmen separant vel turbant, sed simillima sunt iis verbis, quae in nostris quoque fabulis ab histrionibus tecte et secreto ad spectatores dicuntur. Praeterea haec parodus, de qua agimus, et eam ob cauSam memorabilis est, quod choreularum numerus singulis avibus nominatim enumeratis dilucide perspicitur. Sed jam quaeritur, quidnam fiat de illis quatuor avibus, quae ante chori ingressum quasi avium agmen ducunt quasque etv περιττ a λη p Wivαι schol. v. 297 dicit, e XXIV choreulis totum chorum constare affirmans. Haec
vid. Hus editi adnot. ad v. 322.1' uti in Paee v. 427, ubi chorus in seenam ascendit, unde post v. 728 in o ehestram redit. cf. R. Εnger. in Mus. Rhen. Nov. IX, 1854 p. III.
16쪽
difficultas ita saeillime removeri posse videtur, ut quatuor illas
aves praegressas, p08tquam per orehestram provolaverint, rursus eVanui SSe Statuamus. Ipsum autem ehorum κατὰ στοιλους/'ὶ distributum ingressum eSSe, concludi posse credo e V v. 302 Sqq. , quibus quatuor versibus artificiose poeta XXIV illa avium nomina ita complexus est, ut quisque versus sex nomina nulla particula conjuncta contineat. Aliter. Bodium 'ὶ judieare video, qui e V V. 307 sqq. parodum Mz0ραδηv factam esse demonstrare studet. Nec vero id e versibus illis sequitur, quod vir doctus inde tollegit ; potuerunt enim aves κατα στρυγους dispositi procedere, deinde vero omissis ordinibus, priusquam certam occuparent Stationem, orchestram percurrere. - Numeris composita est haec parodus anapaesticis spondiacis admis8o etiam proceleusmatico, quos Sequuntur Versus cretici, ita ut carmen optime conveniat cum chori vehementer concitati et impetum molientis conditione, sicuti dactylici numeri, quibus Nubium parodus constat, optime significant Solemnem et gravem dearum, quae a Socrate finguntur, incessum atque ita risui inserviunt. Praeterea strophae aeque atque anti-
strophae in Av. additi sunt bini trochaici tetrametri catalectici, qui cuinam sint tribuendi subdubitari potest. Mihi verisimillimum esse videtur, hos versus esse a coryphaeo recitatos j; nec vero id seholiasta putasse videtur, qui ad v. 343 haec affert: Παρακε-
Aliam seriem parodorum eae efficiunt, quae ex strophis et antistrophis compositae sunt antecedentibus vero vel interpositis eoryphaei systematis anapaesti eis, trochaicis, jambicis, ad quam seriem referendae sunt hae: Ran. 324; Ach. 204; Eecl. 285; Lys. 254. Atque anapaestorum quidem in parodis tragoediarum rarissimus usus, nam semel inveniuntur in iis, quae supersunt, comoediis in Ranarum parodo. Nam anapaesti, quoniam chori tragici gravitatem et μ εγα Πτρεπεια, optime depingunt, eam ob rem proprium locum habent in parodis tragoediarum. Antiquior enim tragoedia, in qua multo majoris momenti erat chorus quam postea,
1' Poll. IV, 16.1' l. l. p. 286.
17쪽
statim ab ingressu spectatoribus eum Summa excellentem magniscentia summoque apparatu ostendere Solet. Tanta Vero magni- seentia tantaque gravitas in choro comico spectanda non est, cujus
levitas et volubilitas magis adaptata est levioribus numeris jam bieis et trochai eis. Sed de his infra serm0 erit, postquam paucis illustraverimus Ranarum paro dum, quae varias nobis offert diffi-
δέ αληθως χορος ἐκ τQv ευσε Sav va cov συvῖστηκεv cf. schol. 324 . Carmen autem illud ranarum ab iisdem personis cantatum esse, quibus p0Stea mystarum chorus constat, et verisimillimum est et confirmatur a Schol. Ravennate V. 324. Paro dum incipere v. 324mecum consentit Th. Kockius V . Sed inde ab hoc versu quum amplissimus sequatur carminum complexus, permultum interest definire, ubinam paro di sit finis statuendus. Hunc Kockius I. I. esse dicit V. 353, ut parodus e stropha et antistropha constet pauca interloquentibus aetoribus 324 - 326 - 340-353 , quod idem factum esse vidimus in parodis Nub. et Av. Reliqua vero chori carmina a parodo aliena esse Kockius putare videtur. Mihi secus videtur et adoptare pl&eet Bodii δ) sententiam, totum illum pulcherrimorum caminum complexum inde a v. 324 usque ad v. 459 paro dum esse contendenti, artificiosissime eam quidem a poeta consormatam. Nam antiquioribus temporibus poetas rebus orchesti eis et choro plus tribuisse quam postea, ubi chorus magis magisque imminutus est, neque esse parodos in anapaestorum et trochaeorum an Stias compellendas recte mihi contendisse videtur Aschersonius ε . Neque Aristotelem id secisse puto, uti Gepperto videtur. Nam opponit quidem Stagirita parodum stasimo, quod earmen esse dicit αvgu αvαπαίστυυ καὶ τροχαιου, unde Sequitur, haec metra proprie reserenda esse ad parodum, nullo Vero pacto, nullis nisi his numeris constare posse parod 08. Sed jam ad my- Starum parodum redeamus. Ε virorum doctorem, qui in illu-
In edit. Berol. 1856. praef. P. 35. δὲ I. I. p. 277; idemque eenset Rossbachius I. l. p. 203.
18쪽
strandis illis carminibus versati sunt ', explicationibus, adumbrari illis diem festum, Boedromionis XX, sive pompam Jacchi, intelligitur. Quare omnia illa carmina, e quibus parodum conStare diximus, imaginem cum praebeant illius pompae Solemnis, quae ad celebranda Eleusinia ab Atheniensibus agi solebat, non possunt bene dirumpi. At forte quis credat, singulorum hominum vellicationes, quales insunt in anapaestis 354-371 abhorrere a parodi conditionibus, quare exstitere, qui illos Versus parabasin esse contenderent ' , id quod parum mihi probatur. Etenim primum quidem factam esse ad spectatores parabaticam conVer-Sionem nusquam apparet, deinde parabasibus locus non est, nisi ubi histriones decesserunt et quaedam quasi pausa intercessit fabulae , quorum neutrum cadit in hos versus. Accedit, quod carmen non eos habet comites, qui solent justam parabasin et sequi et Antecedere, ν ακρOv et κομμ.ατιο v. Denique nunquam in initio fabulae invenitur parabasis, Sed tum demum, cum actio ad certum quendem finem vel gradum producta est.. Quibus argumentis commotus anapaestos illos non ad spectatores, sed ad mystra dictos esse contendo '. Recitabantur autem illi versus anapaestici a
coryphaeo δ' , qui chori carmina sequentia hic illic paucis versibus interrumpit f. v. 370 , chorum autem inter recitandum pompam egisse circa thymelen est verisimillimum δ' . . Fieta denique Videtur illa coryphaei oratio ad similitudinem praelationis ejus, quae in
Eleusiniis a praecone praedicabatur, eamque ipsam ob cauSam mi coryphaeo videtur esse assignanda i . Ac tanta carminum copia, ut hoc extremo loco gommemorem, quin omnium choreularum requisiverit vires, nemo sane dubitabit. Adest vero chorus, ut Baccho ejusque comiti viam demonstret, quae saepissime est causa chori progredientia, quamquam nolo id ita aliquis aecipiat, hane solam fuisse cauSm. Frequentior quam anapaestorum in parodis comicis trochaeorum
εὶ es. Fritseho edit. Ran. et Meieri eomment. da Ran. in inst. Echol. Universit. Hal. 1836, 18 37, 1851, 1852. yὶ es. achol.; Κanne esser i. i. p. 363; o. Mueller. in Mus. Rheu. V. p. 346. Rauhius in vit. Aristoph. , quae praefixa est Melaehu editioni p. XLVII. U ef. Kolster. de parsi. p. 29 et Meieri commentat supra I. 18b1. p. VII. Primus id domit A. Boectatus in Aet. Acad. Borol. 1824, p. 86. δρὶ es. Masbach. l. I. p. 101. 31ὶ es sobol. 354.
19쪽
14- usus est, uti jam supra dictum. Optime enim hoc metro, cui prorsus deest tragica illa G11vότης δ', chori comici ingredientis depingitur festinatio et celeritas ). Atque ejusmodi parodus est in Acharn. v. 204, ubi hoc vetus seholiastae extat testimonium: ευτεύθsv ἡ πάροδος γινεται τ0υ χορου, tu συ λορουσι, οἱ A Ucρ-
γικοὶ, ε τῖιδα, δρο μαιως ὀισαγωγι τ0υς χορους, tuae o λογος συvτρε Στψ δρααατι. Nostrum non est hoc loco quaerere, utrum in tragoediarum uti in parodis comoediarum talia systemata inveniantur necne, illud vero m0nendum est, me non adoptare Aschersonii j
Sententiam, vocem εισαγωσι non necessario esse ad parodos referendam contendentis, nam ubi choro celeriter incurrendi fuit in fabulis occasio nisi in parodis et exodis 3 praeterea scholiastam illam vocem ad parodos rettulisse, jam eam ob causam Statuendum est, quod paullo ante parodi fecerat mentionem. Sed redeamus ad
parodum Acharn. , quae ita est conformata, ut quotuor trochai corum tetrametrorum catal. systema stropham praecedat, totidemque versuum systema antistropham, quam denique sequitur tr0chaicum Systema. istum versuum. Quae systemata omnia aeque
ac Systemata anapaestica in tragoediarum parodis coryphaeo tribuenda sunt. Similem fere spe etem praebent eae parodi anti-8tr0phleae, quibus addita sunt jambiea eoryphaei systemata, cujus generis duo apud Aristophanem exstant exempla in Lysistratav. 254 seq. et in Ecclesiagusis v. 285 seq., quamquam negari nequit, multo minus exprimi tetrametro jam bico catalectico chori ingredientis festinationem quam tetrametro trochaico. Parodus chori in Lysistrata praeterea eam ob eausam memoratu digna est, quod a duobus choris sibi infestis saeta est. Et primum quidem chorus senum ingreditur ductus a coryphaeo socios, ut strenue procedant, adhortante, atque stropham et antistropham canens festinat per orchestram. Hunc senum chorum, sine dubio e XII
plκος, ορχηστικωτερος. Cl. Har. Vietor. 2530r aptum festinis narrationibus, est enim agitatum et volubile.
20쪽
choreulis compositum, et ipsum fuisse bipartitum verisimile est propter anti Strophicas carminum rationes. Deinde, v. 319 seminarum chorus in orchestram incedit, ut ignem, quem senes incensuri sunt vel jam incenderunt, exstinguant. Ad h. v. schol. haec affert: uti, ἐστὶ, γ'ναχοριov m λεIGv εκ IuvαικQv εἰ σῖρχO'ῖV OV αVωθευ, τυ δε αλ λο χαιροριο v ε . αυδρω, κατωθε, επῖρλυμῖv0v ταις evmὶ ακροπολει εἰς πολιορκιαv. Credit igitur, quicunque hoc scripsit, alterum hemichorium in scena, in orchestra alterum fuisSe collocatum, quod parum mihi probatur, nam ubi alterum hemi chorium fuit, ibi alterum quoque fuerit necesse est, praecipue Vero hac in fabula, ubi e v. 360 seq. manifesto concludi potest, Senum et feminarum hemichoria stetisse sibi proxima. Neque illa scholiastae opinio firmatur uv. 286 Seq., e quibus fortasse quis c0njiciat, Senum hemichorium ascendisse in scenam, quae acr0polin Vel potius propylaea repraesentabat. Quod intendisse senes non nego, Sed qu0- minus propositum exsequerentur, a feminis sunt prohibiti. Similis huic parodo est parodus in Ecclesia gusis v. 28b, e systemate jam bico et stropha et antistropha ea quidem composita. Sed chorus hanc paro dum canens non uti in reliquis fabulis procedit certam in orchestra stationem 0ecupaturus et actioni interfuturus, sed transit tantum et paullo post decedit ad concionem profectus. Conjuncta est igitur cum parodo μεταστασις δ , quam Veteres vacant, cujus in tragoediis exempla inveniuntur multa β . Versu demum 479 ehorus rursus revertitur et incipit epiparodus, quam nihil aliud esse credo nisi Secundam chori, sive ejusdem, sive alterius paro dum; quamvis aliter de epiparodi natura statuere fetam TZetetem in v v. de trag. poeS. v. 43 et 53 et Scriptorem an onymum commentarii ap. Cramer. Anecd. Paris. I, 20, epiparodum esse δευτερου sive ae O 0υ χορού ελῖυσι, contendentes, contra quod Pollux l. l. ab eodem choro epiparodum fieri judicat. Itaque parum interesse credo, utrum parodus ab eodem an ab altero choro fiat,
neque dubito, quin reetum sit, quod de epipar0do suspicatus est Aschersonius l. l. p. 30. Est igitur epiparodus carmen illud Ecel. V. 478, quam meam sententiam a Rossbachio l. l. p. l99 quoque video esse prolatam. Similiter ac parodus haec epiparodus e Stropha constat, quibus praemissum est systema jambicum.