장음표시 사용
151쪽
de rorum oro cognition firmiori potius portoetioriquoiumeto osso erodondum in huius modi igitur lito nos quibus tam ratiocinandi quam imaginandi etiam sontistimque vis inest, nonne ratiotiis potius ausam probaremus' simile . est quod humana ratio divinam intollegentiam sutura nisi ut ipsa eognoscit non putat intu/ri. Nam ita dissseris Si squamertos a noeessarios hahoro non videantur eventus eaeerio evonsura raoseiri nequeunt. marum igitur rorum 10 nulla est praesciostia, quam si otiam in his osso oredamus, nihil serit quod non noeossitate proveniat. Si igitur uti irationis partieipos sumus. ita divina iudieium mentis
hahere posssemus stetit imaginationem sensumque rationieedere portor iudieavimus si divina sos monti iuuanam summittero rationsem iustissimum consoremus eunt Isin illius summa inisellogontia eaeumon si possumus erigamur illi onim ratio vid it quod in s non potest intueri, ad autem si quonam modo otiam qua certos ritus non hahent eorta tam n vidoat a d finita praenotio neque id hi opinio sod summa potius seisititia nullis torminis metu a simplieitas V quam variis torras animalia permeant figuris lNam ius alia xtonio sunt orpor pulveremque serrunt continuumque trahunt vi hetoris incitata sulcum; sunt quibus alarum lovitas figa orberetque vento8 et liquido longi spatia aetheris natet volntu in hae prossisse solo vostigia gressibusque gaudent Vel viridos osmpos transmittore vol subtro silvas. Quae variis vidotis leo omnia discrepare formis
prona amoti laetos obolos valet ingravare sensuri unica gens hominum est sum levat altius neumen imatque levis foeto stat orpore despieitque serraS
152쪽
Rape nisi terrenus male clesipis ammonotrigura: qui reet eaelum vultu petis exsoris tu frontem, in sublime seras animum quoquo ne gravata pessumitis, in Isirior sidat mens orpore celsius levato. 6. Quoniam igitur uti paulo ante monstratum est, omne, quod scitur non ex sua sed ex comprehondentium natura cognoscitur, intueamur nune quantum fas est quis sit divina sui,stantia status ut qu nam etiam scientia eius sit, possimus agnoseoro. Deum igitur aetornum esse emes torum ratione degentium ommuti iudieium ost. Quid sit igitur aeternitas, eonsideromus hape nim nobis naturam
pariter divinam eientiamquo patolaeit Aotormitas igitur est interminabilis vita tota simul O porseeta posse8fio, quod sex ollatiotio thmporalium elariu liquet. Nam quie- quid vivit in temporo id praeson a raotoritis in sutura procedit nihilque os in Ompora constitutum, quod totum vitae sua spatium pariter possit amploeti sed erastinum quidem nondum apprehendit hosternum vor iam perdidit; in hodierna quoque vita non amplius vivitis quin in illo mohili transitorioquo momotito Quod initur temporis pati'tur eonaleionem Iidet illud sieut da mundo ensuit Arifitoteles, no eo porit umquam osso ne desinat vitaque tu' cum temporis instillato tondatur nondum tamen tale fit, 7 ut aeternum osse iure erodatur Non enim totum Simul infinita lieo vita spatium omprobotidit atque eompleuit 8 tur, sed futura nondum transae in iam oti habet. Quod igitur interminabilis vitti plotiittidinem totam pariter ora prehendit ne possidet eu tio tu futuri quiequam sit neqpraeteriti fluxerit id notortium osso iuro phrhibetur idqu'
153쪽
Beeosso est et sui ompos pra osseus sibi semper assistore et iussitatem mobilis temporis habere pra Sentem Unde non reet quidam qui eum audiunt visum Platoni mundum hune noe habuissa initium tomporis nee habiturum esse defeetiam ho modo onditori onditum mundum fieri eoaeternum putant. Aliud si iam por interminabilem 10 due vitam quod mundo Plato tribuit, aliud interminabilis vitae totam paritor omploxum ess prasesentiam quod divinae mentis proprium osso manitostum est. Neque deus ii conditis rebus antiquior uidori ἡbet temporis quantitate. εed implieis potius proprietate naturae Hune enim vitae 12 immobilis rasesontarium statum sinitus ille temporalium rerum motus imitatur eumque eum olfingero atque aequare non possit ex immobilitate closei in motum ex simplieitate M praesentia deerosei in itistitiam futuri ae praeteriti quantitatem si eum totam paritor vllae suae plenitudinem nequeat possidero hoe ipso, quod aliquo modo numquam de desinit illud quod imploro atque exprimere non potest, aliquatenus idolii aemulari allistans se ad qualemeumque praessentiam huius exigui voluerisque momenti quae, qu0niam manentis illius praesentia quandam gestat imaginem, quibuSeumque eoniirsrit id praestat ut osse videantur. Quoniam pro manoro noti potuit infinitum temporis iter a i ripuit eoquo modo laetum est ut eontinuaret eundo Vitam. mu plenitudinem omploeli non valuit pormanendo. Itaque l. digna robus nomitia olimus imponere Platonem sequen- ω doum quidem notortium mundum vero dieamus esse
Qu0niam igitur vitio iudieium deundum sui naturam 5 quae filii suhioeta sunt eomprehendit ost auto de Semper ρeternus a pra sontarius status seientia quoque iud
154쪽
omno temporis supergressa motionem in sua manet simplieitate praesentiae institiaquo rasteriti se futuri spatia compleetens omnia quasi iam orantur in sua simpliei 16 eognitione eonsidserat. Itaque si praevidontiam ponsare velis qua eunet dinoseit non esse praesei sentiam quasi futuri sed seientiam numquam deseloniis instantia roetiusa aestimabis. Unde non praevidotitia sod prouidentia potius dieitur quod porro a si iis infimis constituta quasi ab ex- a celso rerum aeumine euneta pro pietat. Quid igitur postulas ut noesessaria fiant quae divino lumitio lustrentur eum ne homines quidem neeossaria faciant esso quae videant.
is Num enim quae praesonti eernis aliquam pis neeossitatem 2 tuus addit intuitus' Minimo. Atqui si os divini humanique praesontis digna ollatio uti vos Vestro hoe tempo' Tario praesonii quaedam idolis ita illa omnia suo cernit 2 aetorno. Quar hae divina praἡnotio naturam rerum pr0'prietatemque non mutat talia tuo apud o praesentia spectat, 22 qualia in tempore olim Iutura prouonient Noe rerum iudie a confundit unoquo suas Wntis intuitu tam nodossarie quam non necessarie ventura dinose it si eui vos eum pariteram bulare in terra homino ot oriri in ea lo solo videti8 quamquam simul utrum uo oon poetum tamen diseernitis
ea et hoc voluntarium illud os; nhoh sarium iudicatis ii igitur euneta dispieiens divitius intuitus qualitatem rerum minime perturbs apud o quiclom prassentium ad con 24 dieionom vero tomporis diiudicitum Quo si ut o n0n it0pinio sed veritate potius nixa eo nitio eum exstaturum quid esse eo oscit, quod idem xsistotidii eossitate carer'
155쪽
gas, latebor si quido solidissimae oritatis sod eui vix aliquis nisi ivini speeulator aeeesserit. Respondebo nam mque idem futurum eum ad divinam notionem refertur, neeessarium, eum oro in sua natura perponditur, liberum pror sus atque absolutum videri. Duas sunt tonim ne essitates 27 Simplex una veluti quod neessso est omnes hominos esse mortales altora condieionis ut si aliquem ambularo seias
eum ambulara noeosse ost. Quod enim quisque novit id raesae aliter, ne notum si nequit sed hae eondiei minime secum illam simplieom trahit. Eane otii neeessitatem non sp pria sei natura sod onmeiotiis amoetio nulla enim ne sessitas cogit neodore voluntate gradientem, quamVis eum tum eum graditur ineodore necessarium sit. Eodo Migitur modo, si quid providontia prasesens vidst, id esse ne-- esse ost tamstsi nullam naturas aboat neeessitatem. Atqui deus a futura qua ex arbitrii libertato proveniunt 31 praesentia contuotur; Me igitur ad intuitum rotata divinum necessaria sunt por eondieionem divina notionis, perte ero considorata ab absoluta natura sua libertate non desinunt Fion igitur proeul dubio euneta qua futura Mdeus esse raotioseit Aod eorum quasdam do libero prosetheuntur arbitrio qua quamvis eveniant exsistendo tamen naturam propriam non amittunt qua prius uuam serent, etiam non ovonire potuis otii. Quid igitur steri non esse an e5saria, eum propter divitias setontino eondicionem modi 0mnthus nodossitatis iti tar votii et Noe sellidet quod a 'a quae paulo anto proposui sol oriens ot gradiens homo, quae dum fiunt non ori non possunt eorum tamen unum pD a quoque, quam sorst noeesse erat xsistero alterum vero minimo. Ita otiam qua praerentia deus habet, dubio api ut exsistoni, sod orum ho quies de rorum necessitate
156쪽
a doseondit illud oro do potestate saetontium Haud igitur iniuria liximus haec, si ad clivinam notitiam reserantur, noeessaria si per so oonsiderentur, neeessitatis osso noxibus absoluta sieuti omno quod sensibus patet, si ad rationem referas universale est si ad se ipsa respietas singulare. 37 sol si in mon inquies potestato situm est mutare pro positum evaeuabo providentiam eum quae illa praenoseit, a torto mutavero. Rospondebo propositum te quidem tuum posso defleetere sed quoniam et id to osso ot an aetas quove eonvertas praesens providontia veritas intuetur, divinam to praeseientiam non posso vitaro sicuti praesentis
oeuli offugero non possis intuitum quamvis to in variaSas aetiones 4bora voluntato conVortoris. Quid igitur, inquiem, ex mean disposition seiotitia diuina mutabitur ut eum ego nune hoe nune illud volim illa quoquo tioseetidi iees 40 alternare videatur Minimo. Omo namquo futurum divinus praeeurrit intuitus ot ad prassontiam propriae cognitionis retorquet a revoeat nee altornat ut aestimas, nune hoe nune aliud practiosectili leo fha uno et muta-4 tiones tuas mansitis raovetiit atque eomploetitur Quam comprolisndendi omnia visotidique pracsentiam non ex latu'rarum pro senti rerum sod o propria d iis simplieitate 2 sortitus est. Ex quo illud quoquo resolvitur, quod paulo ante posuisti indignum osso si elotitia dei ausam futura a Nostra praestare meantur. Eaε enim seiotitia vis praesen ntaria notion euneta omploeton robus modum omnibus 44 ipsa onstituit nihil δro postorioribus Φbet Quae eum ita sint manet intomorata mortalibus arbitrii lihortas nee iniqua leges solutis omni seqssitato voluntatibus prae a mi poenasquo proponunt. Matiet etium poetator desuper eunetorum praescius deus visionisquo ius praesens semper
157쪽
aeternitas eum nostrorum a tuum futura qualitate concurrit bonis praemia malis suppliei dispensans Me frustra sunt gin deo positas spes preeesque, quae eum rectae sunt inoli1-eaee esse non possunt Aversamini igitur vitia, colito vir 47tules ad oetas spes animum sublevate, humiles preces ineaeelsa porrigito. Magna vobis ost si dissimulare non 8 Vultis, necessitas indiet probitatis eum ante eulos notis iudieis euneta ernentis.
Esth. Isi,4 Do euneta eortietitis athitrantur se posse sugem
158쪽
BplIn his luinis opstatus annis sosph nCarmina qui quondam studio florent peregi etiyiae. . . . . I Cuti Phoebi radiis gravo Glueoo,. Cui polo Phoobus msseis quadrigis S ph. e. Glaeon. . . . . I na
159쪽
Auxustinus contra AOM P . . . 47,