De consolatione philosophiae (CSEL 67)

발행: 1934년

분량: 259페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

ab seoleribus doterrent tum ipsos quibus invehuntur, emendant Gasta vero magnum honis argumentum loquuntur quid do huius modi solidita ora boant iudiearo quam samulari neps improbis ornant. In qua ro illud otiam dispen 45 sari redo quod si forsitan licuius tam praeeops atque importuna natura ut oum in seselera potius exaeorbaro possit rei familiaris inopia huius morbo providentia ollata pecunia romedio ἡdotur Hie Medatam probris conseien 46tiam speetatis et so eum fortuna sua comparans forsitan pertimescit no euius o lueundus usus est sit tristis amissio; mutabit igitur moros ae dum fortunam motuit amittere,

nequitiam orolinquit. Alios in elado moritam praeeipi 47tavit indigno aeta solistitas quibusdam pormissum puniendi ius, ut exereitii bonis ot malis osso eausa supplicii Nam Gut probis atquo improbis nullum Osdus si ita ipsi inter te improh nequcunt onvo ro. Quidni eum a semet ipsis sdiseerpentibus eonseioni iam vitiis quisque dissentia saetantque saepe, quae eum e print non fuisso gerenda de

LX quo saepse summa illa providentia protulit insigno omiraeultim ut malos mali bonos aderent Nam dum iniqua lεibi a pos imis quidam perpeti vidontur, noxiorum odios rantos ad virtutis rugom odiore dum so is dissimiles εtudent osso quos oderant Sol, si otii divina vis cui mala quoquo bona sitit eum eis ompetenter utendo liquius honi lieit Iroetum ordo enim quidam euneta com 53 plectitur ut quod adsi nata ordinis ratione de osserit hoc licet in alium tanto ordinρm relabatur ne quid in regno providentias te at om ritati.

132쪽

Bootlii Phil eo tis.

54 'Aoγαυον δέ tici fici rus D ergo' γορευε ν 55 Neque enim acos homini unetas divinae operae maehinas 5 vel ingenio Omprohendero vo expliear sermone Metantum porspoxisse suffieini quod naturarum omnium P ditor deus idom a bonum irinotis eunet disponat dumque ea quae protulit in sui similitumnom rotiner festinat. malum omno de rei publieao suae terminis por fatalis seriem M noeessitatis elimi t. Quo si ut qua in terris hundare creduntur, si dispononio providontiam peetes nihil S-b quam mali osse porphndas. sed video to iam dudum et pondero quaestionis noratum o rationis prolixitate latigatum aliquam amnitiis exspoetaro duleoditioni neeipe ea tu haustum, quo oloetus rmior in ulterior eontenda , M. si vis eois iura Tonantis pura soliorceornor mente, aspice summi ulmina noli: illi iugio oodoro rorum

a veterem sorvant sidera pacem.

Non sol reti l eoneitus igno olidum Phoἡhos impedit x mPec quae summo vertie mundi

foetit rapidos Ursa patus. ito, numquam oceiduo lota profundo, cetera e mons sidera mori eupit Oeeano tinguere lamma :s napor vicibus tomporis aequis Vespor seras nuntiat umbras

133쪽

I s 54 58. m. Da 45 114, 186 116 45 .ip. 163 revollitque diom Luellar almum ira, Si notornos rosei eursus alternus amor, si astrigoris hollum diseors exsulat oris. Hae eoneordia temperat aequis elomonia modis ui pugnantia i

vieibus eodant humida ieeis iungantque fidom trigora flammis, pondulus ignis surgat in altum

terraeque graves pondere sidant His do ausis vere tepenti ias, spirat soritor annus odores, aestas orsero torrida sieeat remeat pomis gravis autumnus, hismo dosuus inrigat imiter Hase tomperios alit ae profert. ovi

quiequid vitam spirat in orbe; eadem rapiens eoam et sufert

obitu mergens orta supremo

sodo intore eonditor altus rerumque regens fleetit habenas Mirox st dominus Ionio origo, loco sapiens arbiter a ui et qua motu oneitat ire sistit rotrahens se vaga irmat: nam nisi roetos revocans itus i. istoxos iterum eo Din orbos quae nune stahitis eontino ordo dissaepta suo fonto istiseant. Hi os eunetis ommunis amor repetuntque boni fine teneri

134쪽

104 Boothi Phil eo tis. quia non aliter durare queant,

nisi converso rursus amore

refluant ausae quae dedit esse.

T. Iamne igitur idos quid ad omnia quae diximu8,2 eonsequatur Quidnam inquam. Omnem, inquit, bonam prorsus esso fortunam. Et qui id inquam uen potest Attenas inquit. Cum omni fortuna vel tueunda Vel aspora tum remun randi xereendive honos, tum purniendi eorrigendiis improbos ausa doloratur omnis bona, quam vel iustam constat esse vo utilem. Nimis quidem, inquam vera ratio t. si quam paulo anto oeuisti pr0' dentiam fatumve eonsidorore firmis viribus nixa sententia, Sed a si placet intor eas quas itiopinabiles paulo antη6 0Suisti, numeremus Qui inquit Quia id hominum sermo ommunis usurpat et quido erεbro quorundam malam esse fortunam. Visne i itur inquit pauli8pex Vulgi sermonibus aecodamus no nimium velut ab humana talis usu seessisse idotimur' Et laeet inquam

Nonne igitur bonum sens s sso quod prodost Ita eat,' inquam Quas vero aut Oxoreo aut eorrigit prodest 'a Fateor inquam oti initu quidni sed haee eorum est qui vel in virtut positi contra aspera bellum gerunt vel a vitiis it elinanto virtutis itor arripiunt a Negare inquam nouudo Quid oro iucunda, qua Upraemium tribuitur otiis sum ut iis malum ossa Meernit ' Nequaquam verum uti si ita quoquo osse optim ma conset Quid reliqua qua eum sit aspora iusto supplici' a malo cohoreot num otiti populus putata Immo om nium inquam quae seo itari o stitit iudient esse mi aer

a rimam. Vide igitur tisi opinionem populi sequontes quid '

135쪽

dant valdo inopinahil eonDeerimus Quid inquam. Ex his enim, ait qua eoncessa sunt, evenit forum quidem 15 qui ei sunt vol in possossione vel in provectu vol in adeptione virtutis omnem hunocumque sit, bonam in improbitate vero mansentibus omno pessimam esse fortunam Noe, inquam vorum est tamstsi nomo audeat eonfiteri sQuare inquit, ita vir sapion moleste terre non dei si quo 1 Iliens in fortuna eortamoti addueitur, ut virum forto non

deeet indignari quotion ineropuit ollieus tumultus. Viri araque enim hule qui m gloriae propagandas, illi vero Omlormandae sapiontia diffleuitas ipsa materi ost. Ex quo setiam virtus voeatur quod suis viribus nitens non superetur adversis; miis otii vos in provoetu positi virtutis dif-ssuero delieiis ot mares eore voluptato venistis Proelium meum omni ortuna animis aer eonseritis no vos aut tristis opprimat aut tueunda eorrumpat Firmis modium viribus ioecupato quidquid aut insta subsistit aut ultra progreditur, habet ontemptum solieitatis non aho praemium laboris. In vestrioni situm manu qualom vobis fortunum tormare ramalitis omnis sim quas videtur aspera nisi aut Xe et aut eorrigit punit VII. Bella his quinis operatus annis ultor Atridos Phrygia ruinis

fratris amissos thalamos piavit. Illo dum Graia Oro vola lassi optat o volatos redimit more. , exuit patrem mi orumque tristis Dodorat nata iugulum sacerdos. Flovit amissos Ithaeus sodales,

136쪽

quos serus vasto selibans in antrouo morsit immani Polyphomus alvo; sed tamen ea eo turibundus oro gaudium maestis aerimis rependit. Hereulom duri olobrant labores, illo Cotitauros domuit superhos, mi abstulit novo spolium leoni fixit o eortis voluere sagittis, poma ernenti rapuit Maeoni auro laevam gravior metallo. Certiorum traxit tripliei eatena Vietor immito posuisso torturpabulum snsvis dominum quadrigis. Hydra omhusto seriit veneno, fronte turpatus Aeholous amnis ora domorsit pudibunda ripis. 4 stravit Antaeum Libyeis harenis, Caeus Euandri satiavit iras, quosque pressurus toro altus orbis,saotigor spumis uniseros notavit Ultimus eaolum labor inrosexo sustulit ollo protiumque rursus ultimi ea tum moruit laboris Ite nune fortes ubi sis magni cluet exempli viti. Cur inertes terga nudatis superata tollusos, sidera donat.

straxit Antaotim. Mi Libyeis harotiis.

137쪽

i. Dixerat orationisquo eti sum ad alia quasedam rae 1 tanda aluus expedisenda orthbat. Tum ego: Reeta quidom. Inquam, xhortatio tua quo prorsus auetoritat dignissima. sed quod tu dudum da providontia quaostio m pluribus aliis implieitam osse dixisti re experior. Quaero nim an aras aliquid omnino o quidnam osse easum arbitrere. Tum illa Fostino inquit 4hitum promissionis a solvere viamque tibi qua patriam oveharis, aperire Base autem et8 perutilia eounitu tamen a propositi nostri tramite pauli per aversa sunt frondumquo est no deviis fatigatus ad emetiendum fetum itἡ suffiesre non possis Ne id in siquam prorsus oroaro nam quistis mihi Ioeo fuerit ea qui-hu maximo doleetor agnoseoro simul cum omne dispu et lationis tua latus indubitata fida otistiterit, nihil dessequontibus ambigatur Tum illa Morom, inquit oram tibi simulque si orsa eat: Si quidom inquit aliquis votitum temerario motu nullaque ausarum onorion produetum ea sum Sse definiat nihil omnino a uis es o eonfirmo et praeter subiectae rei signiseationom inanem prorsus oesem esse decerno qui8 enim cohereonto in ordin/m euneta so loeus esso ullus

temeritat roliquus polosi N, nihil ex nihilo exsistore

Vera Sententia est eui nemo umquam veterum refragatus

138쪽

est quamquam id illi non do oporant priseipio sed de materiali suhieeto hoe omnium do natura rationum quMilo quoddam odorint iunctamonium. At si titillis ex ausis albuni oriatur id do nihilo ortum osso id bitur quodsi oesseri nequit ne easum quido huius modi μὴ possibile erit, qualom paulo anto destituimus at Quid igitur inquam nihil no est quod uol easus vel si tuitum iure appellari queat An At aliquid tam0tsi vulguia lateat eui voeabula ista otivoniant2 Aristoteles eu id inquit in Physi eis hiatovi et uoti propinqua ratione de Wa finivit Quonam inquam modo Quotiens ait aliquid euiuspiam rei gratia steritur aliudque quihusdam de ausi , quam quod intondebntur obtingit easus oentur ut i qui eolendi agri ausa odion humum defossi auri pondu in a Veniat Ilo igitur fortuito quidom eroditur aeeidisse Nerum

non de nihilo ost nam proprias ausa hahet quanam in provisu inopinatusquo eoaeurgus usum vi tur Operatur,

a Nam nisi ultor auri humum fod tot nisi o loe peei as uam deposito obruis et aurum noti os o inventum M'εunt igitur ortuiti ausa domi otidii quo se obviis thie multuentihus ausis tionis. Orontis inlotitione provenit a Neque enim set qui timiti Ohmi vo qui narum exerelut ut ea Pecunia opportisetur itiiotidit isod. iiii dixi quo 'l'l Obruit hune odisso otivonii ui tuo otieurrit Lieet igit irdeianire ensum osso itiopitiatum o ootillii niihus audi Uas his quae ob aliquid gortitit u . votitum. Coneurrere ' atque eo uere ausas laeti oldo illo inhvitabili onexio 'Drocedens qui do prouidonita lotito a ,ehtidotis euneta uidi eis ψmporibusque disponit

139쪽

Rupis Aehaomonia seopulis. hi vorsa sequentum poetoribus figit spicula pugna fugax Tigris et Euphratos uno se sonte resolvunto mox abiunetis dissoeiantur aquis. Si oeant ursumque iterum revoesentur in unum eonfluat altorti quod trahit unda vadi. eonvenient puppes ot vulsi flumino trunei mixta ius fortuitos implies unda modos: quos tamen ipsa vagos torrae deelivia ea susia gurgitis ot lapsi dos uias ordo regit. Sie qua permissis fluitare vi lotur habenis sors patitur fronos ipsaque lege meat 2. Animadvorto inquam idquo uti tu dieis ita esse eomentio Sed in hae a rontium sibi sorio ausarum estne ulla nostri arbitrii libortas an ipsos quoque humanorum motus animorum fatalis arena otis triti it - Est inquit a neque ossim luserit ulla rationalis natura quin idem libertasa it rhitrii Stim quod ration uti naturaliter potest id habet iudieium quo quidquo ei estuat por se igitur tu- enda optandavo dinoseit. Quod isto quis optandum esse indieat potit tofugit oro quod aρstimat esse fugiendum. Quare quibus in ipsis inos ratio inest otium volendi nolon 6 dique libortas scit hane noti iti omnibus aequam osSe omst tuo. Nam usortiis divinis ius substantiis et perspicax n dieium et ineorrupta voluntas ot isten optatorum praestora potestas. Humanas vor animas liberiores quidem es8 8 necesse est eum so in montis divinas speculatione eonservant minus vero eum dilabuntur si orpora minusque tiam eum terretiis artubus olli titur Extrema vero est

erritus euo vitias hclita rationis propriae posse8sione

140쪽

ad oeeiderunt. Nam ubi eulos a summa lue veritatis ad intoriora et tenobrosa doloestitit mox inseitiae nube ali gant perniciosis turbantur assoetibus quibus aeeodendo consentiendo tuo quam invexor sibi adiuvant servitutem 1 ot sunt quodam modo propria libortato captivae quae tamon ille ab aeterno euneta prospieiotis providontiae eeruit intuitus et suis qua quo moritis praedestinata disponat.

II. IV, imos ν αὶ re iet ire οιειν puro elarum lumino Phoelium m6lliflui eant oris Homerus qui amon intima viseera terraeis non valo aut polagi radiorum infirma perrumpere luee. Haud si mautii onditor orbis; hui si alto euneta uenii nulla torra moto resistunt, is non nox atris nubibus obstat. Quae sint quas fuerint seniantque, uno mentis ernit in letu: quem quia r spieit omnia solus, vorum possis die r solem

l . Tum ego En inquis misellioro rursus ambiguita ' eonfundor Quaonam inquii i ta . t Iam enim qui' μ' a serturbere eonioelo Nimium inquam naversari ae pugnare id tu pra noseoto utituor, Mum t esse uim

SEARCH

MENU NAVIGATION