Prolegomena in T. Livii librum XXII

1쪽

T. VII LIBRUM XXII

ANDREA

5쪽

T LIVII LIBRUM XXII

SCRUSIT

ANDREAS FRIGELL.

7쪽

Quo tempore librum Livii alterum et vicesimum, quem antea Stocolina edideram, typis Gothinis emendatius repetendum rece sebam, de scriptura etiamnunc in controversiam Vocata commentationes co eripsi, quas iam prelo subiecturus pauca addam ad ea, quae in pilegomenis ad T. Livii librum vicesimum primum in annalibus universitatis litteraria 'saliensis anniversariis ante duos annos foras datis praefatus sum. Uteaneum enim codicem, quem solum in hoc libro ipse contuli, certissimum ducem secutus, ubi cum eo aut inter se discrepant hodie iudices critici, varietatem lectionum, quae quidem in praesenti rei statu alicuius momenti essent, una cum scriptura codicum C et M atque editionum praecipuarum iam inde ab antiquissimis exemplaribus prolatam in uno conspectu posui, quidque de singuli rebus iudicarem, enuntiavi. In ipso contextu Liviano exarando orthugraphia in incluta ossicina in usum recepta omnino mihi pro norma suit, etiamsi in commentarii a contractius scribendi consuetudine mediae aetatis paululum recessi neque tamen dubito, quin hac in re ratio quaedam ad regulam exaequata, si perfici possit, gratior sit legent, bus quam inconstantia veterum librariorum servili imitatione e pressa. Recentissimorum mos est editorum, ut, si quid ex oratione contexta removendum censeant, id non eliciant, sed suo loco quasi fixum et stabile uncis includant, atque in supplementi vel e borum vel partium verborum aliis utantur litterarum lamis: hoo vero in iis praesertim libris, qui potissimum in usum schol rum iuVenumque publicantur, non necesse esse videtur, nisi siquando audacius aliquid atque inauditum additum est tum enim in damnis sarciendis tum in interpolationibus secernendis res in eo Vertitur, ut suaeoiens ratio reddatur, quod non notulis edicitur. Nugae verborum ab scitantibus librariis semel inlatae si in aevum repetitae legentium unicuique inclementer ante oculos ponuntur,

8쪽

taedio animos eorum adficiunt, qui erant lectione delectandi has vero in farraginem glossematum coniectae curiosioribus sunt rege vandae cui purgationi summam religionem esse adhibendam non opus est addere. In editionibus, quas praeter ceteras contuli, referendis his insequenti utar scripturae compendiis: 1. - editi princeps Romae circa an. 146 a Conrado Suei

heimi et Arnoldo annarii typis descripta. 3. - editio tertia, Venetiis 1470 curante Vindelino Spirensi. M. - ed Aldina minor in ' Venetiis in. 1519. Ald. - ed Aldina maior in folio), Venetiis 1521. Als. - Αlschelari, emtini 1846.

Frob. - ed Basiliensis robeniana 1535, ed. Rhenani. Oron. Q. F. Gronorius Basileae 1740. Gres. Hanus fruterus, Francos 1628. Fol. Gryn. - ed Basiliensis robeniana administrante Sim. Grynae 1531.

Η - Martinus Hert ed Lipsiae 1860. mr - Libri Livii XXI et XXII, recognovit . . ulter,

Berol. 1882.

9쪽

Lipsia 1854 et sextum Berotini 1877, quae singulae signantur Wbno, b 6.Wl - . 00ussin, Lipsiae 1873. Scripta critica recentissima hae sunt L . advigii mendationes Livianae, ed. 2. Hauniae 1877 E. Wolfflin Livianistae Mitiis Berotini 1864, A. Harant Emendationes et adnotationes ad T. Livium, arisiis 1880, A. Lutas mendationum Livianarum particula I. Erlangae 1881.

Editio Moguntina Carbachii inter Aldinas intercedit, inter primam et secundam advigii libellus criticus Woelminii Dra-kenb0rchi prior editio Crevierit usui fuit, Ruportio prior illa Strothii, auchestii nova editio stereotypa 1848 ad vetustarum

editionum fidem recognita non est suae aetati8. Nonnullas lectiones cod. Ρutemei, de quibus non satis certus fui, Doctor Carolus siland 'saliensis, benevole mihi denuo inspexit. 1, 1 adses fac, cum vel f et quum . . l. og. ld. Gryn. Frob. 0ron. Crev. Dra. M8. Η, b 1. adpetebatque Ρ Μ. adsesebat, eque Ηg, Mugo adpetebat itaque in Wg2 3. Whn 6. 4, mn, tr. Dicit enim Oelmi leotionem illam vulgatam eum ab Laur. Valla profectam esse, eamque neque cum codice convenire, utpote in quo sit que, dum alterum illud semper eum non quum scribatur, nec a consuetudine Sermoni commendari, quamvis haec ipsa lectio a grammaticis quibusdam ut exemplum eximium adhibita sit.

Vocabulum illud et , de quo dissentiunt, Valla oggii 0 rectioni attribuit alia ibidem ipse emendavi'. Ut autem descriptione Meanei rectius iudicetur, opus est indolem illius codicis paulo accuratius cognovisse. Non semper ibi M- scribitur, sed interdum qum, ut 22, 59, 17. 27, 17, 1. 28, 34, 7 qum quo, quemadmodum saepe et Vel in pro crimenitur, V. c. qui pro cui 22, 1, 18. 24, 26 6 44 5. 25, 6, 7 17, 5. Moesis pr0 0epit 22, 3, 14. Nec desunt exempla contrariae mutationis. Inprimis vero memorabilis est consuetudo que nolitici contagendi modo ex vano, modo ubi sequitur vocabulum ab c vel vel quincipiens, quod ad coniunctionem illam efficiendam quodammodo

invitabat ut 4 43, 5 sq. ab Q.), 26, 13, 14 eq. et Q. 28, 9,

10쪽

cumque cum Q.), 26, 22, 11 honorumque labio honorum Q. Fabiri, 2b, 12 6 feris quaeq ferisque, quae), 24, 36, 1 curaq. cura, quae), 25, 18, 5 stationesq. 26, 13 7 contraq. 24, 20 14 temtandumq. temptandum. Quare), 24, 16, 13 que pro cui), 22, 14, 11 urbeque urbe, qua). 27 49, 9 delarique deleri, quivi. Itaque in tanto studio que istud promptissimum, ubi fieri potuit,

ad verbum anteceden adfingendi facile apparet, sive e m hoc loco sive eum ante se scriptum invenerit librarius, .stebatque ex more usitato conformatum 88e. Si, ut redunt nonnulli, quom scriptio fuit genuina, similiter mutatio facta est atque in W28, 3β, 4 um iussis pr0 quo iussus, 28, 5, 21 - - iisi pro

quam e silvis legitur, ac saepe cu8 aecum, relicum, propincum.

Haud inconsulte doctissimi viri hoc ipsum, de quo agitur, exemplum pro firmo et stabili dederunt, Grotelanda 325, rueger 623 Α. 1., uetaer g 149. 5, advi 358, . 1. Me est

enim explicatio Metaeri sim ver adpetebat, eti- Hannibal exhibernis movit, i. e. cum iam ver adpeteret, . ex hib. movit. Antecedit haec adnotatio Hausi Wird das Verhalinis desina ,saiges und de Nebensaiges umgehehrt, indem der eben-

Wird, de Hautgedanke agege ais in Nebens at init cumnach folgi. In eandem sententiam rueger in tandere Le hanioeit Eosse sita dersella Gedank auch so a drachen, dias de Haulsat gum ebensaige gematato de g. B. M der Fruesing herannahete, brachinannibal aus de Winterquartierenaus Id enim potissimum dicendum erat, Hannibalem ex Lbernis si e Gallia cisalpina movisse, nec verbo prioris enuntiati, etsi quendam quati rerum statum depingere videtur, aliud de- Signatur quam spatium temporis, in quod incidit id, quod factum

e8Se narratur. Itaque parum recte oelfflin eum illud ob mineausam cum loquendi consuetudine minus convenire contendit, quod profectio Hannibalis non repentina fuerit. Quam late pateatis usus, permulta exempla docent. 3, 59, 1 Ingens metu ince Berat patres, vultusque iam iidem tribunorum erant, qui decem-Virorum fuerant, cum M. Duillius ... inquit. 24, 29, 1 Dies haudita multi intercesserunt, cum ex Leontinis legati venerunt Sive