장음표시 사용
21쪽
ruinam secum trahebat, ubi etiam arma proiecta impedimento fuerunt fugientibus. Si de singulis primum labentibus cogitatur, id quidem singulariter eloqui convenit, etiamsi continuo sequatur adii raecisiuantur, ubi praesertim cum praecedat pluralis viri, iungularis minime aptus erat. Nullus alius locus huic plane bmilis est, quem ad ceterorum normam duriter digere certe non licet Magna in hac et similibus locutionibus ubivis conspicitur varietas. 26 41, 8 ut aliud super aliud cumularetur funus, 27, 40 4 cum alia super aliam clades ducibus amissis exercitus delesset a 26 41, 17 cum aliae super alia clade cumularentur. 39, 9 7 ut super alium alius idem omnes adfirmantes veniebant, 33, 8, 1 cum alii super alios recurrentes ex proelio clamarent. 30, 25, 9 alio super aliud scelere induciae ruptae, 6, 10, 8 tot super alia aliis bellis exhauriri nequisse. Cf. 8, 23, 17 dilatis alia atque alia de causa comitiis, 28, 5, 1 res aliis atque aliis de causis dilata erat 7, 39 7 quo consul aliis atque aliis causis mittebat. Sall. Iug. 72, 2 alio atque alio loco requiescere 36, 2 alias, deinde alias morae causa facere. In tali re atque in tanta libertate videtur hoc loco, ut adhucusque, sic posthac ver alium alii ferri posse; nam si, ut vult Μueller Zeiis. s. d. s. . 1882, p. 2963, scriptum esset ab initio siser alios alii, non verisimile est futurum fuisse, ut alios in alium mutaretur, idque ita, ut primum ver alius scriberetur. Enumerat locos undeviginti, in quibus sola pluralia sunt, addere poterat hos 26, 4, 7. 26 41, 17 42, 25, 8. Quinque locis adlatis singularia alius ver alium invenit ab iis autem se discessisse ait, ubi numerus singularis necessarius sit hos igitur intellegit: 1, 25 5. 22, 19 8. 26 41, 8 27, 40 4. 6 6 humeris edd. Als Mno m. umeribus isor pr). merisque edd. ante Als., post Η, ΜVg, mn humerisve la,
Wis 6 rig, tr. Vix dici poterant capitibus humerisus vel humeris exstare,
siquidem exstantibus ex aqua humeris exstabat necessario caput. Suspiciosa est addita copula, cum tot tamque certa exempla sint bimembris dissoluti tum in nominibus vel substantivis vel adie tiris tum in verbis et adverbiis ac totis enuntiationibus Eoos enim substantiva 3, 68, 4 re ortuna, 4, 3, 12 ingenio virtute,
22쪽
9, 25, b iuventute armis, 10 4, 2 arma tela, 21, 10 9 dii homines. 21, 28, 2 nautarum militum. 21 38, 9 Seduni Veragri 21, 46, 4 hominum equorum. 22, 13, 1 indignitatibus cladibus 22, 29, 11 arma dexterae, 22, 1, 3 fletibus questibus 23, 24, arma viri, 4, 1, 3 mur08 portas 24, 1, 5 agr0 urbem, 27, 9 2 dil0ctibus stipendiis, 28, 13, 5 civium sociorum 32, 3, 5 labore opere 33, 38, 1 tecta muros, 34, 35 7 libero coniuges. cf. 45, 1, 103, 35, 35 16 animos dextras, 36, 18, 1 arma telae cf. 30 11 4), 37, 25, 6 hilippum abim, 2 30 11 arma Nlites, 44 22 8 terra mari, 45, 1, 3 clamor plausU8, 5, 8, 5 regum populorum. Quae nomina interdum aptius inci80 eparantur Cf. pileg ad 21, 28, 2, item infra 9, 5 et 18, 10. 6, 12 eon est C Gron. Crev. Drah SD, Rup. kr, 18. FH - 1, g, kg. -iecti edd. ante Gron. Vg, in m 6 mn, vir. α Me in vincula omnes eo-erit ubi praecedit servat fidesta AE ess gradationem quandam continet, quemadmodum transitu
ab activo in passivum, vel contra, haud raro magis eparantur binae actiones. Logus huic similis est 1, 4, 3 acerdos Vincta sc a rege in custodiam datur pueros in profluentem aquam mitti iubet rex). 4, 2, 1 Rerum deinde divinarum habita cura; et regem acrificulum creant. 10, 21, 6 Itaque et supplicisiones, decernunt iustitium remittitur. advig, qui in ed. 1. coniecit eripserat, hoc deinde errore actum esse declarat nec alio argumento utitur quam quod c0ntra codd. Dra. t tegadlegat edd. vett. Crev. amen revire conieci habet, ad quod hoc tantum adnotavit: Nec peius erat coniecti. certissimum quidem est, si coniecti esset in edd. id omne libenter a cepturo fuisse. 7, 3 - lneribus scribendum minuerunt erigonius, CreV. Stroth turimque e vulneribus edd. edd. pleraeque. Mirim Um -- Μ , in WM , D. Dimine, ut ex versu sequenti ortum, suo iure eliminatum voluerunt. osteaquam narravit brius Romanorum quindecim milia in acie caesa esse, decem misistfuga Romam inisse, mortifero vulnere ictos silentio praeteriit, ut qui cito ab hostibus victoribns caesi essent, oenorum ait inaei periisse duo milia quing0ntos, adeo sextam partem illius
23쪽
numeri. Ubi igitur sexiens tantum Romanorum in acie cecidisse narratum est, quasi ad rationem imparem aliquo modo minuendam hoc continuo addit de oenis multi pone e vulneri s periere. Si comparatione dicta perparvus numera hostium in acie ipsa ceciderat, tamen monendum erat etiam ex vulneribus propediem multos eorum periisse, atque Ita Romanos non tam inultos eo disse, quam ex numero hostium in acie caesorum c0ncludi posset. 7, chamaeum edd. edd. ante eiserum omnes et post plera que auctum e coni. alchii kr, π, mn, vir Declarat Livius cum omnino se nihil sua sponte confingor et comminisci velle, quo nimis inclinaret Valerius Antias, quem 30 19, 11 -- pudenter finxisse criminatur, tum in hac re Q. Fabium se poti simum auctorem habere. Commemorat Μωvi nunc in C repertum esse austum non haustum coniecturamque morum veram esse contendit num recte dicatur eae sano haurire, in dubium vocat, de altero illo, eae vano augere, haudquaquam dubitare Ddetur. Quod ad aspirationem neglectam attinet, monendum est eam a librariis ut lubet vel addi vel demi ante vocalem. Qui multiplicem utrimque caedem ad rasumennum factam traderent, eos ex vano hausisse insimulat Livius, cum a numero, quem Fabius indicavisset, tantopere aberrarent.
7, 10 diu aes correcti est oelminii dis asti , in quo haud scio an in littera e rotundiore forma unciali scripta tam lationis vestigium conspicuum sit dispartiti 1. 3. I. Sob in pertitioso. Mog. ld. Frob. sqq. otuit quidem ex duplici scriptura sar et se exsi8tere prae atque alterum si excidere, sed diffracti per se aptius 8t. 8, 3 in Mido auctoribus ris et Doeringio vg, Mn, n alii in abest a dd. item ab edd. ante v Σ. salido m. 1, valitudo . . ost, saepius in mitti ostendi omendis codicum Caesaris p. 10. Haud aliter apud Livium, . c. 21, 48 4 iam loca odd. iam in loca). Exemplis probare voluit Fabri in post quam repetere non opus esse nonnullis tamen eorum locorum, quos adfert, in est in quibusdam edd. 8, 4 inrideri medd. ante Wg., post autem in rig. mcidere coni. Μvg, - 6, mn, D. Agitur de eo, quod praesenti tempore revera factum est Hoc enim dicitur in compar
24쪽
tione ita tum ex viribus extenuatis aestimandum esse credunt quidquid miseri acciderit. Si quid modo poneretur, inridisses scribi oportuit. 8 6 nec dictatorem ostiis creare solem inserit ante quod nummam sopurus P . . ceterique odd. atque edd.). Quoddam quasi interpretamentum, nisi fallor, 0 fuit, idque parum subtile, olim margini adscriptum ad ea, quae praecedunt, quibus hoc narratur, civitati dictatoris desiderium fuisse, consulem autem absentia sua interclusisque itineribus impeditum fuisse, quominus dictatorem diceret. Deinde vero illud glossema orationi Livianae ineleganter immixtum est in hunc scilicet modum: si
consul aberat, nec facile erat nuntium mitti, nec dictatorem p pulo creare poterat), quemadmodum saepe inepta additamenta cum magna sollicitudine interpretum in ordinem recepta sunt, cuius generis infra 24, 10 hoc est: ars Mercuus Merat iam fame, quae insulsa fuisse videtur explicatio enuntiati illius fanta saucitate vis aura tutari solem Hannibal, qui tertiam partem militum frumentatum dimiserat. Credidit enim glossematis auctor Poenorum exercitum uno ipsum fame laborasse, eamque causam fuisse paucitatis. riori autem loco ad illud inserendum, quod interpretamenti effigiem repraesentat, aliquid momenti forsitan habuerint minus intellecta quae sunt . 1 α populo creatum distriorem. Inde sumptum putat ommsen, qui accessionem istam inconcinnam eiecit Corp. Insor Lat. I, p. 288), eamque uelleruncis inclusit. lures alteram illam, quae est . 24, 10, emo
Quod volunt et in nec dictatorem praetor creare Foterat, nec cum odd. convenit nec addi omnis potuit postquam ab consule uno dictatorem dici potuisse narratum est. Cf.Μomm 8 en Rom. Siaatfr. II, 1 p. 131: Hat dies Distatoren hein Konsul manni, o vann es nur duro denirator gesta ensein Won auo die analoge Bestimmungare. 27, 5, 16 pricht.' Madvigii denique recentiorem coniecturam, nec dictauorem posuisnon consulto senesus creare Foterat, refutavit Harant.
8 7 iisque , quod non Viderat Alf., ob eamque causam hisque tenent edd.s, 2 haud nimis provere edd. omnes antemvg, post eum
25쪽
g, tr. haud minue prospere C. haud minus prospere . haud marimae minime provere vg, mn haut minMUMovere in. βα- fminime prospere πι 6. Ut omnino litterarum inversi in satis frequens est, qua de re insta ad 55, 8 plura adseram, sic et ibi et in aliis edd. nimis et mim et minus inter se permutantur, Velut 22, 28, 9 nimis pro minis est 26, 21, 3 pro minus. Hura refert exempla Drahe oro ad Liv. 36, 9 7, in quibus locum huic simillimum
8, 4 5 Est quidem nobis hoc per se haud nimis amplum ubi pari modo I aliique haud minus praebent). Ut eo loco hatidnimis a rum est minime amplum, si hoc hati nimis prospere est minime prospere Inique igitur haec locutio acerba et proposcurrilis irrisi parum Livii narrationi apta' appellatur a advigio m. iv. p. 289), cuius importunum est emendandi conamen. Facile unius litterae mutatione in , ex eo, quod sim scriptum fuerat, minus factum est minue. 9, 5 Hadriantim C ls. Η, Mn,ing, in rig. Adri num 1. 3. sc. l. Sob. Hadrianumque vel se Mog. ld. Frob. Gron. Dris Mug, mn, tr. Ad nomina substantiva dissolute posita, quae ad . , adlata sunt, haec addenda exempla adiectiv0rum et participi0rum: 7, 36, 7 singulos universos, 22, 10, 6 solutus liber, 22, 22, 19 graves superbos, 22 60, 20 fortia sidelia 23, 11, 10 fusum fugatum idem 33, 25, 9 et 40, 8, 6, cf. 38, 53, 2 28, 28, 9), 28, 14, 7 curati pransi, 45, 36, 4 horridiorem asperiorem 45, 39 6-0bilissimus opulentissimus. 9, 10 Erycinae risor. 0ra re cinae rigor. r. ericine C. Cf. 22, 10, 10 erueinae , ericine C. 23, 30 12 moine . 23,
31 9 emcinae , erycinae C. 30, 8, 10 in deficit erucinae C ericine vel ermine reliqui Venus Erminis φυκινη, ab Eryce, Sicilia monte constans est scriptio et editionum Livii veterum
et apud alios scriptores, . . Cic. Vera accUS. 1, 10 et 2 8, mr Carm. 1, 2, 33, V. et 5, 363 Suet. Claud. 25; cumquΘ utrique lectioni aeque faveat, non satis causae fuisse videtur, cur Erucina scribere inciperent Als. Ηg, Mn, in. 10, 2 sicut velim eo , salva se via eri Mog. Sob. Frob. Grat Oron. Crev. Dro SD, BD, m. i. e. sicut velim eam a
26쪽
ται serva erit Ald. et simia untina). Mihi vulgatum nondum displicet', Dra. Emendandi rationes, cum vanae Sint, non uommemorabo', Stroth. Quod hodie etiam dicere posse mihi videor. 10, 6 Si incide senatus cet. i. e. Si senatu populusque iusserit immolari ante quam immolatum erit, vel, quod idem valet, si quis post tempus a senatu populoque statutum sacrismonuerit, velut si anno tardius, quam debuerat, sacrificium fecerit sertasse ex fetu posterioris anni, non in sacrim, id ne populo Mesus esto, sed solis sero immolantibus. Est ea fer codicumsuriptura atque editionum ante advigium. 8 ac loco motum post ncide posuit in ed. 1 interpretem quendam Danum, Er. MOHuerum, adsereus, in edd. . . eo relicto ad Strothium solum ductorem relegans legentes, qui ad hunc locum haec tantum a
notaverat is Sententia melius superioribus responderet, Si transposita partieula a legeretur Si antidea a senatus pop. i s. fieri, dixit. Quam vero ob ausam magis cavendum esset, ne quis maturaret sacrificium facere, quam ne qui cunctaretuX, non domit, nec quisquam ante advigium eius coniecturam recepit, post hunc vero omnes Mepho uectinoo, quasi res esset cer-ssissima,
11, 1 doque re pubiae cod. Hari et alii 'la, b 6, 4, n, tr. reque sic aliique, Gron. Dra SD, Als. FH, - . rem prebue C 1. 3. L MAE. Sob frui. Ug. Quae tam firma est a codicibus praepositio non facile tollitur. in se et reo de confundere in promptu fuit. Invenitur qu, O saepius apud Livium resque pMliea, sed num intermedia simul copula et praepositione illa vox dividatur, dubium est.
Etiam a substantiva et iniectiva, quae non unam notionem emniunt, rarissim isto modo seiunguntur. 9, 37, 11 metuque in inagn0 9 43, 15 aciemque per mediam. At haud pauci sunt iugi, ubi post de sequitur Moe v. c. de re publica dequ0 T0Vinciis senatum consulere 31, 5, 4. 38, 35', 3. Itaque ea se mula certior est ac probabilior. - D. Mores edd. ab omni tem-
27쪽
11 4 usa monente Gron. Η, - Ηχ, in rig. in hi Gron. Crev. uti Μ l. Dris SD, M8. Mug, mn, tr. 1. 3. sc omiserunt Mog Ald SA. Frob. rvt. at iidem aliique paulo p0st μι demigrarenth. Repetitur a Livio ex abundanti pa ticula Me post quaedam interposita: 3, 4, 10 5, 21, 15 8 6, 14 23 7 6 28, 9, 10. 4, 3, 4 56, 12 36, 1, 6 3, 1 3. 37, 50, 6 38, 38, 18 39, 19 4 41 9, 11 42 2l 5 28 7 45, 16, 7. Ubi praecedente enuntiato relativo sequitur dem0 trativum, is duplisiatum ad hoc accedit his locis iam adlatis 3 64, 10.34, 3, 4. 36, 3, 13. 38, 38, 18 42 28 7. Non iterat in eo, qui adest, loco scribi oportuit Edicto promosito, in quibus ossi
... immunita 8sent, ii comm rarent i De tuta, quemadmodum pari rati0ne, ut unum denuo promam exemplum 36, 3, 13 ediri Q, quos milites consori issees , ii omnes Brundisi m omvenirent; attamen posteriore loco non sic scriptum est, sed in repetit ut ii om- convenirent, atque ad eandem n0rmam priore illo M ii commigrarent scribendum Vulgatissimo errore in odd. obvium est, ubi ii esse oportebat, velut infra 12 8 necessari. 12, 4 Martios . se reli ante Drah. Ac Martio animos
Romanorum, quos Martios C 1. is tuos Martios auctore Muptio b 1 M. Teubn. Tyg, vir antiquos Martios auctore
usque suos, gumdam, liguando, quamvis coniecerunt. Appe,
tantur Romani 38, 17, 18 Martii viri, 10, 17, 9 gens Martia. ΜMtiorum autem virorum erant Marti animi. Eodem sensu 22, 25, 10 antiquus animus plebei Romanae. Ad Martios animos suspicor antiquos Variandi causa adscriptum fuisse, deinde ex parte evanuiss0. artigenarum animos Martios eosdem antiquos fuisse non opus erat addere. Glossas qui scripserunt, talia a debant. Nulla denique ausa fuisset illos, si semel scriptum esset, in quos mutandi.
addidit: ex eo, quod in riscribitur: --inis μν --, fit
28쪽
e haudquaquam Flo inii Semproniique simili ' si fallacia
ex apertissima scriptura Sempronio non sit Sempronii. Ex Α schelari collatione rectui cognosci poterat. Dixerat ille quidem scriptum esse in m. 1 flaminisse romioque, seque, cum sex eadem sequenti littera profectum esse posset, vix dubitaturum fuisse, quin flamini a Livio scriptum esset, nisi iam m. 1. βα- minio restituisset nec se ronisque sequeretur'. Ac recte retulit flaminio esse scriptionem m. 1 restitutam, quod et ego vidi et nuperrime C. siland diducto enim quod supra scriptum esto forma usitata prodit ipsum librarium, atque ut superior pars quattuor litterarum proxime praecedentium Oolore iam est evanido, sic etiam illud o Adeo flaminis olim huius codicis vera est lectio, tum reliquorum, quotquot noti sunt. Docebant grammatici veteres adiectiva similitudinis dativum
regere, cum ad peciem figuramque, genitisum, cum ad mores ingeniumque referrentur, sed sive Ciceronem consulimus sive ruvium, praeceptum illud valde infractum invenimus ut enim dolarmae similitudine genitivus quoque in usu est apud Ciceronem'. d. 1, 2 sin deos hominum simile putaremus, ib. 1, 32 maluit Epicurus deos hominum similes dicere quam homines deorum, Us. 38 statuam istius persimilem deturbanti, si vicissim de similitudine morum a Livi dativus saepe usurpatur: cuius rei in Epiteg. ad lib. I, p. 18 exempla attuli 1, 22, 2. 3, 65, 9 4, 3, 16 9 8 5, 28, 3 et 4 36, 1. Quibus addenda haec sunt 1,
47, 5 fratri similior quam patri, 7, 14, 2 quae multitudo ferme auctoribus similis esset, , 18, 3 Qui Alexander si x habitu
novae fortunae novique ingenii spectetur, Dareo magis similis quam Alexandro in Italiam venisset, 39, 15, 9 simillimi seminis mares, 44 4 9 hostem similem antiquis acedonum regibus. Commodior quidem hic et alias nonnumquam v. c. 4, 3, 17 d tivus fuit, ubi series praesertim genitivorum molestiorem habuisset sonum, tamen ne sic quidem is casu admissus esset, igi cum usu communi conveniret. Itaque non satisfaciunt, quae dat Woemin Livian Mit. p. 15 In Vergleichun voniersonen tint
29쪽
nominibus personalibus solum et unum esse usum genitivi, in rerum similitudine, si excipiatur simile eri u. pr rium Sumdativi sed neque de pronominibus neque de rebus comparandis hoc loco agitur. 13, 1 ela b ῬC Als. - 1 m, rig. cladibusque 1 3. reli ante is a cladibus Μvg, in Whn , mn, tr. Vidssupra ad 6 6.13 4 Me fiam meque etiam edd. edd. ante ing, post bn6, kg, vir sciam eque etiam, ut ex suspicionemronorii vg 2, 3. tiam atque etiam v 1, in etiam a que etiam Rmn. fiam meque etiam romissa, i. e. quae dubio Hannibali alternisque fidenti ac dissidenti iterum a saepius summ0que studio promiserant nuntiantes Capuae potiendae copiam fore. Νω enim, ut voluit vg, ad promissorum rebus confirmationem
pertinet repetita actionis significatio. 13, 6 Allifanum Calatinumque. Si habent et codices et
omnes ante nostram aetatem editiones, nisi quod lifaniam est in edd. atque in edd. ante Oron. amen plerumque scriptum
invenitur Allifae et Allifanus, ut 26, 9, 2, qua de re monitum voluit Us. ubi per errorem scripsit Cf. 26, 7. O allisanumque et asinatem agrum μ. Itaque nihil amplius addere opus esset, nisi recentes quidam editores, qui id quod est mistimumqtie dereliquerunt, ab isto conatu repellendi essent. Quis igitur hic mem ratur ager Calatinus Duplicem Calatiam fuisse inter geographos satis constat, ob eamque causamitinium M'. 3, 5, 3 inlatiae scripsisse putat Camillus ellegrino, Discors delia Campania Felice Neap. 1771, T. I, p. 426. Alteram Calatiam Samnii vel Samnitium appellaverim, alteram Campanias. Illius situm sic definiunt: Elis est situsis rhs de la rivihre de Vulturne entre C oue, eles et Calvi , L. Morgri, e gran dictiomatre hist rique, Basileae 1733 8. v. C aggo. Testatur ellegrino l. l. p. 366 neminem iam dubitare quin sit istae h0ra iam aggo,
si h dicia si Volturno loquitur enim Neapolitanus et quasi per otio miglia di Capua antica in euentrionale se idemque Π,
p. 221: collocata ne monti, si divisero ii Sannio alla Campania Felice . Calesia, a cit of Samnium, in the valle o in Vulturnus, the sit of Whic is reuine by the modern C
30쪽
Hannibal se vo Alde aus duro de catenistaenon calatin seiam Begis in die Ebene Campaniens orgedrungen- Manneri, Geographie in Halieno, p. 774. Inoab. Peut per errorem Gahesi appellatur. Indicat evidenter Livius eundem locum 23, 14, 13 Ipse Marcsllus a Casilino Couatiam petit, atque inde Volturno amni traiecto perque agrum Saticulanum Trebulanumque super Sue8Sulam per montes Nolam pervenit. De hoc quoque lac 26 5, 4
Adveniens Hannibal cum asia mi taliam scribunt Gala iam praesidio vi pulso cepisset, in circumsedentes Capuam se vertit. Quibus locis, nisi fallor, adnumerandus , 43, 1 Cadaei et Sora praesidiaque, quae in iis Romana erant, expugnata a SamniatibuH. De Calatia Campaniae iam Appianus, . iv. 3, 40, ubi de
Caesare mentio sit, haec habet: επεισε Καλατίαν στρά - , et τὸ δ' κείνη Κασιλὶνον, δύο τώδε Aam is κατερωθεν. Cf. Cio. Att. 6 8, 1. Veli. 2, 1, 13. Cuius urbis situm accuratius
Capua aut de Strasse nata e vent an gWisine dem heu gen Casecta und addaloni, e dem versallenene Dorichen St. hi jasgo', anneri l. l. p. 775. Ruin a a place stili calledae s lasse, about hau Wayae,een Caserta and addaloni , Smith l. Huius urbis simul cum Atella vicina mentio sit 22, 1, 11. 26, 16 5 34, 11 27, 3 7 praeterea 3, 2, 2 28 6 mutato altero nomine), 41, 27, 10; non autem, ut nonnulli putant 26,5, 4; nam quo tempore Hannibal castellum Calatiam vi copii, Calatia urbs Campaniae in potestate erat Carthaginiensium; cf. 26, 16, 5 et 22, 1, 11. Ex eo, quod Galatiam ibi vulgo soriabitur, nihil colligi potest namque pari iure ex odio P cum 23,