Quaestiones de M. Tullii Ciceronis Epistularum ad M. Brutum libris novem [microform]

31쪽

qua impeditu sit, ne Bruto satia secerit, ad negotia cum Ariobargano acta referenda sunt; repellit videlicet Cicero Brutum iniqua flagitantem demonstrans Pompeii rem esse priorem atque uno etiam a prooibus adire quod fecisse Pompeium probatur Ciceronia verbis ad Att. V. 21 10. VI 1 M, quamquam ei procuratore in Cappadocia erant ad Att. VI. 1, 3. 3, b) cum autem eas, quas inVenimus, decem epistulas anni 703 et 704 scriptas non nisi particulam omnium fuisse existimandum sit et epistulae, quarum summae negotia agenda fuerint, non breves fuisse possint, ea duos effecisas libros puto. Annis proximis scilicet 705 706, 707, 20 cum non magnam suisse litterarum consuetudinem inter Ciceronem Brutumque cognoverimus, nobis sumere licet singulorum horum annorum epistulas vix singulos libro oomplexas esse coniectura igitur emimus epistula quidem anni 70b, a quae datae sint, libro secundo fuisse additas, cetera duobus libria comprehensas fuisse contra annorum 709 et 710 epistulas tam crebrae fuisse videntur, ut epistulas utriusque anni libri modum excessisse diceremus, tribus igitur libris circumscripta suisse quae quidem statui existimans sere omnes Ciceronis et Bruti epistulas mutuas esse oollectas; nam is, qui epistula ad familiares edidit, excepto libro XIII nullas earum exhibet. vide p. 30 . Ergo singulorum annorum epistulas ita dispono: continentur

anni T03 704, 705. 706, 707, 708. 709 710.

libro I. II. I. IV. V. VI. VII. restant libri oetavus et nonus, quibus epistulae anni 711 continentur deperdita parte libri octavi amisimus mea quidem sententia epistula exeunte anno 10 et mensibus Februario et Martio 711 3 datas liceat autem mihi epistulas, quae nunc

primo et altero libro ad M. Brutum exstant, non seiungere, cum infra argumenta allaturus sim.

Scriptae sunt mense Februario epistula Ciceronis ad Brutum II 6 M: iam concedo ut e Philippie voeentur, quod tu quadam epistula toeans seripsisti. et mense Martio sera a. d. V Idus, eum Kal. Aprilibus reqponsum exspeetetur, epistu1a Bruti, nuntii nostrarum rerum

et de morte rebonite ad Brut II 5, 13.

32쪽

Nuno perlustremus fragmenta et prunum quidem ea, quae nobis exhibet Quintilianus qui dicit II. 20 9: et ipso Uiuom sua persona cum ad Brutum in epistulis tum aliis etiam locis virtutem eam so eloquentiam appellet 2 quonam tempore hae scripsisse Ciceronem ad Brutum volumus nempe eo, quo ei librum misit de optimo genere dicendi, anno 708. quod idem valet in alium locum, qui exstat apud Quint. VIII. 3, 6 ,recteque Cicero his ipsis ad Brutum verbia quadam in

epistula scribit: unam eloquentiam, quae admirationem non habet, nullam indico.ec hae verba ad epistulas anno 708 datas reserenda esse videntur mihi existimanti reprehensiono Bruti vulneratum Ciceronem Vix iterum ansas eiusdem Vituperationi ei daturum fuisse etiam cogitare licet, si quid argumenti ex verbia huius loci sumi potest, cum Brutus se est, quae in libro de optimo genero dicendi exposita sunt, non probare scripsisset, Ciceronem respondisse ea, quae nobis Sservantur a Quintiliano VIII. 6, 20 et 5b , et contra Cicero

ad Brutum spopulo- inquit, simposuimus et oratores Visi sumus.ec scilicet Cicero Brutum obiurgat dicens se iamdudum oratorem a populo probatum esse, contra nunquam Brutum coram populo verba secisae alium habemus locum apud

Quint. m. 8, 42: poterat me liberare Cicero, qui ita scribit ad Brutum praepositis plurimis, quae honesto suaderi Caesari

possint v xsimne bonus vir, si hae suadeam minime suasoris

enim finia est utilitas eius, cui quisque auadet a recta sunt: quis negat sed non eat semper rectis in suadendo locus, et haec scripta esse possunt ni ab exeunt menso Sextili 707usque ad Idus Martia 710. cur malim dicero ea scripta esse anno 709, haec sunt argumenta anno 707 Cicero puma apud Pharsalum commissa Vitae suae timet nesciens, quod Caesar de se consilium ineat anno 708 Caesar in Africa bellum gerit, ne esse videtur, quod ei Cicero per Brutum in Gallia commorantem suadere possit, contra anno 709 Cicero ipso ad Caeaarem epistula mittit eique suadet ad Att. XIII. 31, 3), atque si Brutum Caesarem ad bonos viros redire scripsisse accipimus ad Att. m. 40, 1), inde colligimus Ciceronem cum eo de

Caesaris animo movendo communicasse certo assirmamus anno

33쪽

- 23708 ant 709, quo Brutus Catonem scripsit, datam esse eam epistulam, quam ommemorat Quintilianus V. 10 9: et ipse Cicero ad Brutum ita scribit: ν veritu fortasso no nos in Catonem nostrum transferremus illino aliquid, etsi argumentum simile non erat. anno autem 704 ea epistula data est, de qua Quintilianus verba faciens de Cicerone dicit IX. 3, 41; hutque se habet epistula ad Brutum: ego cum in gratiam redierim cum Appio Claudio, et redierim per Cn. Pompeium, fellego ergo cum redierim .ec nam Pompeius anno 704 reconciliavit Ciceronem Appio, quod testatur epistula ad Appium mense Maio data ad sam. III. 10, 10 in fine); tempus autem perlaetum Oniunctivi indicat in enuntiato primario exstitisse praesens aut futurum; de re lotur novissimo peracta Cicero verba facere videtur, quod idem iteratio verbi probat non certis temporibus tribui possunt ceteri loci, quos Quintilianus affert VI. 3, 20 ). VIII 3, 34. IX. 3, 58 ). IX. 4, 41 ). ea deinde, quae apud Nonium ad nos perVenerunt, fragmenta sunt haec dicit Nonius p. 421, 26:,inter amare et diligere hoc interest, quod amare vim habet maiorem, diligero autem ea levius amare Cicero ad Brutum: ysio igitur sacis, et me aut amabis aut, quod contentus sum, diliges talia Cicero ante annum 710 scripsit, eum nondum

maxima familiaritate cum Bruto coniunctus esset; nam non amicissimo utitur eo, cuius minore amore contentus Sit eundem locum laudare videntur ason. p. 264, b deprinatis a librario vocabulis et Isidorus differentiarum libro No. 17. p. 742 d. du reuh: inter amaro et diligere putat differre

Cicero saepiusque si utitur, ut distinguat atque amare ponat Pro ardenter amare, sicut in epistuli ad Brutum: ν vale, inquit, γε nos ama vel si id maius est, dilige. et rursus: ν sic igitur facies me aut amabis aut, quo contentus sum,

i id infra p. 31. Eundem Flavium Cicero ommemorare videtur anno M ad Att. XII. 173. cum de nullis ad D. Brutum epistulis deperditis ompertum quidquam habeamus, non dubito quin ad epistulas ad M. Brutum rese

rendus sit locus: Ciceroni in epistulis exeidit geres mihi invisae visae sunt, Brute. B

34쪽

diliges.. aliis quos affert locis libri numerum addit Nonius, ita p. 296 8 M. Tullius epistula ad Brutum lib. VII:

ν hia contraria atque parata, ut esse soleat, expertus sum.

et p. 27, 2b: M. Tullius epistula ad Brutum lib. VIII:

ν et quod te tantum amat, ut me audeat proVocare. haeo quin in deperdita parto libri octavi exstiterint, non est dubitandum; nam hae ipsa verba indicant epistulam post Idus Martias 10 esse scriptam, cum ex eis cognoscamus Bruti amandi aemulum aegre erre Ciceronem denique locus exstat apud Nonium p. 421, 31: et lib. IX: γLucilius Clodius, tribunus plebis designatus, valde me diligit, vel, ut en Micoteron dicam, Valde me amat. qui etiam ad nos pervenit in libro, quem dicimus, primo ad Brutum initio epistulae primae. Nonius librorum numerum non finxit; nam si hoc sibi proposuisset, etiam ceteros quos supra attuli locos numero designavisset; sed cum eum non invenisset, omisit deprompti autem sunt loci ex auctore haud spernendo. His igitur permotus, et cum opistulae unius et dimidiae partis libri, quo etiam nunc habemus, accurate reliquos libros septem excipiant, cumque necesse sit tempore rerum gestarum ipso scriptae sint, quia optime cum eiusdem temporis testimonii concinunt conser ad lam. XI. 14, 26. XII. 5, 6 8, 10, 14, 15. Corn ep. u. ), non mihi persuaderi potest falsas esse opistulaA. ynam qui nunc solus restat adversarius, Becher )diserte quidem de sermone epistularum Verba facit, sed studio' Nolo iterare, qua bene disseruerunt . Meter Die Corresponden cieeros in de Jahre 4 und 43. arburg 1883. et L. Gurtiti: Die Bries Cicero an M. Brutus Philologus Suppl. IV. 1884 p. bb34s. Ferd Becher: De Ciceronis quae feruntur ad M. Brutum epistulis. Harburg 1876. Rhein Mus N. F. 37. p. 576. s. hilologis herAngeigor Ιv. p. 315 25. Die praehliehe igenari de Bries ad Brutum Philologus 1885. p. 471-501. Paul Meyer enim, qui primum aeerbissimus fuit adversarius Unter-suehun liber die Frage de Echthei des Brieswe hsel Cicero ad Brutum so Noh vom historisehen is vom praehlichen Standpunkt aus. Zurie 1881. in sententiam Ourlitti diseessit Philologische Woehen-sehris 18M No. 1 p. 423 s.

35쪽

provectu unum neglegit; recto enim cum Schimer exposuisset interesse aliquid inter sermonem epistularum Bruti

et Ciceronia, contra Becher Phil. 188b monuit inmaria quaedam etiam in Ciceronis epistulis inveniri quod quidem

minimo miror, quippe quod accidat in qualibet litteramam consuetudine; nam tum alter alterius Verbis usus rescribit, cum alter se ad alterius mentem et intelligentiam accommodat, ipsius alterius tritia locutionibus sententiam illustrana neque quod in fine dissertationis, quam attuli Becher profitetur omnes has epistulas spiritum declamatorium redolere, mihi admirationem movet hae videlicet in magnam epistularum Ciceronis partem valent et ea quidem, quas ad homines a se alienos scripsit, quoniam Cicero in Rhodo insula rhetorum schola frequentavit et Brutum arte rhetorica imbutum sermonia usu a Cicerono distitisse notum est ad Mi. XIV. 20, 3. V. 1 b, 2. ac Dial. 18), sed qualis eius fuerit usus, non cognovimus, nisi eum gravitati dicendi studuisse Quint. XII. 10 11). quod non pugnat contra sermonem epistularum, quae ad nos pervenerunt. conser Becheri dissertationes . Restat, ut de epistulis, quae nominantur invectivae in Octavianum I. 16 et 1 exponam, quid enseam argumenta, qua Heine De Gurtiti' eas improbante attulerunt, repudio, nam illa, quam illustravit eine, sententiarum iteratio non indicat rhetorem sed graviter stomachantem homo enim iratus non satis habet semel aliquid obiurgare, sed mutatis verbis reprehensiones cumulat qui igitur contendit has epistulas a rhetor quodam esse compositas, addere debet insulso respice eas et epistulam ad Octavianum, toto caelo distant nam ar-

36쪽

gutiis et ornamentis rhetoricia carent Becheri quaeationi, cur locutionibus singularia sermonis scateant, respondeo, quia irato animo Brutus parum pectat sermonia elegantiam. Octavium appellari Octavianum no ego quidem miror, cum Bruto

eum Caesaris filium agnoscere non conveniat.' epistula autem I. 4 4. Brutus ipsis Ciceronia verbis utitur, de Caesare tuo μeum obiurgana conser ad am M. 8, 2). deniquo statuo prius, quam omnes quae exstant epistulas datas esse epistulas Ι. 16 et 17 iam enim ab exeunt anno 10 Cicero Bruto ad eius modi obiurgationes ansam praebuit ad Mi. XVI. 8, 1. ad lam X. 28, 3 et ad nequo in ulla epistula ad Brutum, quae inter se brevibus spatii intermissi excipiunt, leviter Cicero has obiurgatione attingit quae si scripta essent, ut

Voluerunt, Xeunte mense Aprili, mentionem earum in p. I. 3. I. 5 fieri exspectaremus contra si mense Februario datae sunt, acile intellegitur, cur Cicero earum memoriam deposuerit; omnino necesse est scripta sint ante mortem oroiae

I. ), de cuius tempore etiam testimonium habendum est, quod ep. I. 12, 2. inter feminas pro pueri Lepidi deprecantos

Porcia iam non exstat argumentum etiam sumimus e lutarcho, qui cum multis Verbis exposuisset, qua ratione Brutus in epistula Ciceronem increparet, obiurgationes, quae non ab eis

in epp. ad Brutum I. 16 exhibitis disserunt, addidit verba Brut.

22): Dus D υ ταυοῦ πρωται istineto αις oinuetopo Bρρυτος. quid primis epistulis significatur potius ultimae hae epistulas sunt dicendae sed cum totum contextum perspicientes intellegamus lutarchum de rebus ineunt anno 11 gestia verba

facere, dicimus esse supplendum is ταῖς πρωταις - τοτε ἐπιτολωv. x Philologus 188 p. 490. Philol. 188 p. 489.' Sehmidis Iahns Jahrbb. 188 p. 632.

ε De his epistulis eonfer etiam obet mnemosyne N. S. VII. p. 262 8.

37쪽

Nunc quaestio exsistit, quis epistulas Ciceronis collegerit atque ediderit cum de ha quaestione neque Hosanann 3 neque Gurlut inquirentibus nobis satia faciant, paulo amplius res tractanda erit. Ciceronis epistularum ad nos pervenerunt libri ad familiars XVI,

libri ad Attioum XVI, libri ad Quintum fratrem III,

liber unus ad M. Brutum et alterius dimidia pars praeterea antiquis temporibus multa alia exstitisse corpora Ciceronis epistularum nobis grammatici testantur cognitos habemus Ciceronis epistularum

ad C. Licinium Calvum librum I. Friscian. IX. 10, 5M, ad Cornelium Nepotem librum ΙΙ Macrob. Sat. II. 1, 1M, ad Marcum filium librum II. Nonius p. 275, 17), ad Pompeium librum IV. Non. p. 93, 19), ad Caesarem librum III. Non. p. 286, 12), ad Caesarem iuniorem librum III. Non. p. 426 12), ad Axium librum II. Non. p. 509, 20), ad ansam librum III. Non. p. 92, 213, ad Hirtium librum IX. Non. p. 450, 3), ad Cassium librum I. Non. p. 278, ), ad Brutum librum IX. Non. p. 421, 31).

quem haec epistularum corpora edidisso dixeris num ipsos, ad quos data sunt anno 10 a. d. VII Id. Quint. Attico quaerenti, utrum epistulas collectas haberet an non, Cicero respondit ad Att. XVI. 5, ): mearum epistularum nulla estis Miarii, sed habet Tiro instar septuaginta, et quidem sunt a te quaedam sumendae ea ego oportet perspiciam, corrigam tum denique edentur. anno igitur 710 nulli epistularum Ciceronis libri editi erant. ergo nec Pompeius eo

Ηosman in praelatione epistularum selectarum p. 1 - 13. murtiit D. M. Tullii ieeronis epistulis earumque pristina ol-leetione Gottingae 1879.

38쪽

Caesar epistula a Cicerone accepta publici iuria secit anno proximo Aprili mense exeunte pugna apud Mutinam commissa et Hirtiua et Pansa ceciderunt, autumno anni 712 Cassiua et Brutus mortui sunt qui omnea temporibus illis turbulentissimis, cum ipsi exercitibus praeessent, epistulas edere non potuerunt. loco, quem supra attuli discimus Atticum id studuisse, ut Ciceronis epistula ederentur, Tironem autem non multa ces- legisse, quasdam ab Attico sumendas fuisse certo hae non sunt epistulae ad ipsum Atticum, sed ad alios ei legendae missae maxima para iam recuperanda erat ab iis, qui eas acceperant qua quidem facile impetrare potuit Atticus; nam eum sulas Virum ab utriusque partis hominibus observatum comaovimus et familiariter usum esse Nepote Pompeio, Caesare Octaviano, Bruto Cassii fratre Quinto ad Au V. 21, 2).

quibus rationibus adducor, ut dicam tricum couegisse epistulas ad illos aras et edidisse. Alterum argumentum ex ipsis ad Atticum epistulis sumimus cum epistula XIV. 17 Cicero Attico legenda miserat exempla earum litterarum, quas ad Brutum, ad Cassium, ad Dolabellam scripserat g ); sed sola epistula ad Dolabellam addita est qua de causa Nonius tradidit exstisse libro epistularum ad Brutum et ad Cassium 3 libros epistularum ad Dolabellam editos suisso notum non est dicimus igitur Atticum easdem epistulas bis exhibere noluisse eadem ratione non apposuit epistulam Ciceronia ad Cassium, quam legendam Receperat ad Att. XIV. 19, 1), neque Hirti ad Ciceronem ad Att. XII. 34, 3. 41, 4) in epistula quidem ad Att. XV. .

litteras Hirti legimus, sed in ipsa Ciceronis epistula exstant, non ipsum igitur exemplum Cicero misisse videtur Bruti epistularum nullas in epistulis ad Atticum invenimus, tamen saepe Cicero eas Attico legendas misit Cic. Brut 3, 11 ad Att. XIII 3, 2. XV, 28 29 , neque ullam Ciceronis ad Brutum,

Negat o Gurliti de M. T. O. epistulis p. 8, noeei faciens Nonii testimonium, sed una alia Nonii errorum exempla asserens mihi autem magnopere probari videtur exstitisse libros epistularum ad Cas-Sium et e loeo quem supra laudavi ad Attieum, et quia in libris alsamiliares satis paueae epistulae ad Cassium exstant.

39쪽

quarum exempla Atticus accepit ad Mi. XII 16 18 2. XIII. 37, 1. XIV. 17 4 . etiam ansas et Ciceronis mutuae littetra ei praesto suerunt ad Mi. XV. 23. . tamen eas non X-hibuit contra epistulis Ciceronis ad Atticum additae sunt litterae M. Antonii ad Ciceronem et Ciceronis ad Antonium

ad Att. XIV. 13, 6), epistula illa ad Dolabollam ad Att. XIV. 1 D, epistula Ciceronis ad lancum tres ad Att. XVI. 16.A. B. E.), duae ad Capitonem ad Att. XVI. 16 C. F. , unis ad C. Cuppiennium ad Att. XVI. 16. D. in contextu epistula ad Atticum XU. 14, 1. exstat epistula Ciceronia ad

Dolabellam haec exempla satis docent omisisse Atticum eas epistulas, quae propriis orporibus continebantur. Atiam autem rationem praebent epistularum ad Atticum Abri priores decem epistulas exhibent, qua Cicero legendas

miserat, Balbi ad Ciceronem VIII 15, 3), Balbi et Oppii ad Ciceronem Balbi ad Ciceronem, Caesaris ad Oppium IX. 7, 3), Balbi ad Ciceronem IX. 13, ), alii et Trebati ad Ciceronem IX. 1b, ), Antonii ad Ciceronem X. 8, 10), Caelii

ad Ciceronem X. 9, 3). sed invenimus etiam epistulas et Pompeii et ad Pompeium Ρompeii ad Ciceronem dum Ciceronis ad ompeium duas VIII. 11, 6, ompei ad C. Marcellum, L. Lentulum coss. tres ompeii ad Domitium VIII. 12 6 et Caesaris ad Ciceronem IX. 6 6 16 X. 8 . et Ciceronis ad Caesarem IX. 11 4) tamen libros Ciceronis epistularum

et ad ompeium et ad Caesarem exstitisse accipimus. Unde causa huius rei contrariae repetenda est videtur mihi Atticus, cum o consciendis epistularum ad ipsum voluminibus ad librum decimum pervenisset, consilium cestrae omneSCiceronis epistulas edendi tum eum ex Cicerone quaesivisse

puto, num iam collectas haberet epistulas ad Att. XVI. b, b). in vulgus igitur edidit deinceps epistularum Ciceronia libros ad Pompeium, ad Caesarem, ad Hirtium et ceteros; sed cum

harum epistularum quaedam in epistularum ad Atticum libris exstarent, graViores tamen viderentur esse, quam ut deesse in serie reliquarum potuissent, eae bis receptae sunt hac de causa Verba, quae e libro IV epistularum Ciceronis ad Pompeium

deprompta Nonius p. 93, 19 affert, etiam epistula ad Att.

40쪽

VIII. 11 D. 2 nobis praebet cum autem ex Dimos libros Ciceronis ad se epistularum Atticus consceret, iam cetera corpora collegerat itaque bis edendis epistulis illis ad Brutum, ad Cassium, ad Hirtium ad Pansam s. abstinuit. Et Tir quidem, qui epistulas gnas dicimus ad familiares edidit, vitasse videtur, ne bis eadem epistula exstaret perpaucas igitur praebet epistula earum, quae ipsae iam singulis corporibus editae erant, unam ad Caesarem VII. 5. non respiciendus est liber singularis epistularum commendatitiarum XIII., cuius peculiaris ratio est), 3 unam ad Pompeium V. 7), nullam ad Hirtium, ad Pansam, ad Brutum, ad Axium ad Cassium plures XIX. recepit, nam fortasse uno et eodem tempora et a Tirone epistularum ad familiares et ab Attico epistularum ad Cassium libri editi sunt ex his apparet Tiro nem iam editis illi libris praetermissa collegisse eum Rutem

epistulas Caelii ad Ciceronem VIII 16 et Ciceronis ad Dolabellam IX. 14 exhibere, quamquam apud Atticum exstant

X. 9 A. et XIV. 17 A.), non miror; nam cum Atticus libro4 sedecim Ciceronia ad ipsum epistularum collegisset, eos retinuit neque edidit Corn. Nep. Att. 16 3). Tiro igitur non compertum habuit etiam in his exstare epistulas illas Caelii et

ad Dolabellam qua de causa statuimus eum ante Attici libros sedecim editos sed post diros libros epistularum ad Pom-steium, ad Caesarem et ad ceteros sublici iuris iecisse epistularum libros ad amiliares. Atticum statui edidisse libros novem ad M. Brutum quod si respicimus, acile intellegimus rationem epistulari ad Brutum I. 16 et 17; nam nihil impediebat, quin Atticus, amicus Octaviani, etiam has ederet attamen cum haesitaret, eas in fine addidit tantum, ut totum librum conficeret ' neque epistulam Bruti ad Atticum inveniri miramur, cum saepe is Ciceroni Bruti litteras, quas accepit, legendas miserit ad Att. VI. 1, 2 7. XII. 21, 1. 37, 1. XIV. 19, 1. XV. 9, 2).

Gurlitis de M. T. C. epistulis p. 14 S.' Simili ratione in libro XVI. Attiens epistulas Ciceronis ad alios congessit, ut usque ad umbilicum proeederet. eonser modos librorum, quos exhibet iri mas antlhe uehWesen p. 326 s.