Metaphorae Aristophaneae [microform]

12쪽

QUOD

ANNUENTE SUMMO NUMINE

EX AUCTORITATE RECTORIS MAGNIFICI

SUMMISQUE IN LITTERARUM CLASSICARUM DISCIPLINA HONORIBUS ET RIVILEGIIS

DOR DRACENSIS.

16쪽

Spatio Academico percurso facere non OSSum quin vobis praeceptoribus, quos ut haberem mihi contigit, gratias agam quam maMimas Etenim, licet viam quam hucuSque Sequebar relinquam, me nihilominus per totam reliquam vitam vestrae institutionis fructus Capturum esse mihi persuasum est ob humanitatem quoque, vir clarissime CORNELISSEN, qua etiam extra lectiones Academica me Semper PrΟSeCutus S, grates tibi ago. Tu autem, promotor honoratissime, clarissime A LEEUWΕΝ, persuasum tibi habeto singularem benevolentiam, quam mihi et antea semper et praesertim in hoc libello conscribendo praestitisti, me

Semper pergrato animo recordaturum esse.

18쪽

PRAEFATIO.

Εστι δε φαντα τια η υπὸ τῆς κατ' Dέργειαν Bθησεως

ARISTOTELES. Cum percipimus aliquid oculis nostris vel auribus aliove sensu, saepe fit ut in ea re, quae mentem nostram serit, sit aliquid, quod alius rei nos admoneat, ita ut hanc rem subito sensibus animi nostri, ut ita dicam, videre vel audire vel gustare videamur is animi nostri, qua hoc facere possumus, Vernacule Vocatur: verbeeldiu, quae cum vix ulli hominum omnino denegata sit apud Poeta maXime Viget. Eadem vis animi essicit ut omnia, quae poeta Videt, pulchro, ut ita dicam, lumine sumas ei videantur. Quo quis autem maiore huiusmodi vi est praeditus, quo pulchriora omnia quae oculis amplectitur ei esse videntur, quo plures res in eius animo aliarum rerum imagines Suscitant, reo aptior illius indoles est poesi Divino vero

19쪽

spiritu amante sponte poeta impellitur ut edat quae sentit ac videt videt autem non ea solum quae ei ante oculo sunt, sed aliae simul imagines multae surgunt in eius animo. Dum igitur imaginem alicuius rei describit, sociam ei addit alteram, quae in ipsius mente est genita. Haec St origo comparationis, quae vocatur ArtiSSimis autem Vinculis cum comparatione est cognata translatio; nempe si inter duas res similitudo quaedam intercedit, libertas poetica ea, quae ad alteram Proprie pertinent, ad alteram transfert. Innumerae vero locutiones, non solum in florida ac sublimi dictione vatum sed etiam in Sermone quo omne utimur quotidiano, atque adeo in linguis gentium incultissimarum, occurrunt, quae hincrepetendae Sunt.

Mihi in animo est comparatione a metaPhoraS, quae inveniuntur in fabulis Aristophanis, clarissimi Graecorum

poetarum Comicorum, ordine digerere, tractare, ubi opuS fuerit, explicare a Comparare Cum fragmentis aliorum Poetarum comicorum. Cum ero Certas ob causa meam Commentationem intra modicos fines Coartandam esse intellegerem, non cuncta metaphora Aristophanea Congerere decrevi, sed eas tetigisse Sati habui, quas .deSumpsit noster e natura hominum et animalium atque X

vita quotidiana. Nempe in his maxime elucet poetae ingenium ex his eius indoles optime cognoscitur tenim in comoediis suis plerumque pereona vulgareS loquentes inducit, qui suo nimirum sermone utuntur

simplicibus sed saepe iocosis metaphoris florenti. Eas noster arte plane admirabili in fabulis suis reddidit Nempe non intra Parietes sed sub Iove lepidas ac vividas fabulas

20쪽

Suas excogitabat, non lucifugus homo, e libris sapiens, non eruditulus, sibi sussiciens aliosque naso suspendens adunco, sed intentiSSima culorum mentisque acie, qua plurimum valebat, quotidie Circumspectans, dum emabatur inter homines omnis aetatis et generis, infinitam Copiam imaginum, quas hominum vita multipleX et inquies in florentissima urbe Graeciae ei offerebat, animo Combibens atque vi poetica emngens in metaphorarum Comparationumque illam abundantiam, qua resplendent eius OPera, a PraeSertim Chororum Cantica, in quibus poeta

non iam dialogi vinculis adstrictus libere habenas ingenio

remittere poterat. Interdum videlicet, ubi tragoediae vel oraculorum sublimem stylum in ridiculum detorquet, poeta metaphoras huic stylo proprias lepide imitatur ac deridet.