장음표시 사용
51쪽
in posterioris aetatis epigrammato laxior haec elisio legatur. At quoquo modo res se habet, ex paucis his exemplis id discendum est non licere praeter necessitatem elisiones huius poetae versibus inculcare, quae nominibus aut verbis consormentur. Qua metrica potissimum ratione commotus ep. 48,5: licteo non μει ou legendum esse statuo atque Hermanni coniectura, qua ep. 26,5 τητωεt legendum existimat, sponte diluitur. In transcursu etiam monemus in pentametris aliam ut apud Callimachum si apud Crinagoram elisionum rationem obtinere' . 4. De longarum vocalium et diphthongorum corroptionibus. Longarum vocalium et diphthongorum verbum a vocali incipiens praecedentium correptiones Primus, quantum scio, Mibellus, ubi do Philodem ratione metrica disputationem instituit, tractavit primusque ostendit trochaicam correptionem οὐ et Lot TVIταλta iv multo rarius iam a veteribus poetis silegiacis' adhiberi quam dactylicam στελλομαι, οὐ δη). Etiam religiosius elegantiores numerorum artifices trochaico hiatu immo correptione tr. versum interrumpere verebantur, cum dactylicum admitterent, sed certis quibusdam locis*. Velut Callimactus καὶ particulae correptione nimirum semper exclusa in epigrammatum pentametris nullum, in hexametris quattuor duo ante aes buci, duo in pede primo dactylieae correptionis exempla admisit. Ex successoribus
eius non omnes tam severas sibi statuerunt leges Meleager
demum illius exemplum imitatus est, cum in epigrammatum 130 hexametros non nisi duodeviginti intulit dactylicas correptiones, quattuordecim ante o. b.), in pentametros etiam
3 Attamen indo quoque aliquid lucramur. Nam elisio qualis est πρηε ἀσπασέο ep. 46,4 non condonari potest nisi tironi poetae. Apud Callinum, Tyrtaeum, Archilochum, Mimnermum, Solonem in hoxametria inveniuntur eo Mithesium quadraginta sex dactylicarum corr. exempla, ex quibus triginta quattuor ante aes buci, in quinto pede septem, in primo quattuor, in tertio unum, nullum in secundo; in pontamistris novom in priore, duodetriginta in posterior paris; eorreptiones tractatuae omnino inuem, ex quibus tres in pontamotris.
52쪽
pauciores, contra unum dumtaxat certum trochaicae correptionis
Oxsimplum A. P. XII 3,3 Idem cadit in Antipatrum Sid., qui octo dactylicas correptiones sibi indulsit, trochaica plane abstinuit idem in hilodemum quoque et in pollonidam,
aequalem Crinagorae Hic vero in usu correptionum non sibi constitit, non aequabilem semper artem adhibuit; res certo digna est, in quam acrius inquiratur. Duo enim in genera epigrammata discedunt, si ad correptionum rationem discribuntur. Primum genus in eis consistit, quae plures et audaciores utriusque classis praebent correptiones, alterum in eis, quae aut nullam exhibent aut legitimas tantum et a politioribus quoque poetis frequentatas, correptiones dico ante aes buc. Hoc discrimen aut ea/ui attribuendum erit aut proe M 3, quos temporum progressu crinagorae ars metrica secit Quae controversia dirimi fortasse poterit, si ea epigrammata, quae certis annis adstringere licet, comparabimus ex ratione correptionum:
Epigramma in Corinthi libertinos scriptum 32 ea. a. 71M
cui primo clarum temporis indicium impressum esse statuimus,
continet Λ. I dactylicam trochaicam correptionem; secundo loco posuimus carmen in Philostratum conditum 23:ca. a. 724), item includens correptione dactylicam v. 2 et trochaica. v. 1). Jam ante hoc pactum esse suspicati sumus ep. 43 intra a. 710 et 7249, quod procul dubio omnium pessime habitum est, si ad correptiones spectamus, nam non minus quinque complectitur, in quibus duas trochaicas vv. 1 et M); rariorem praestat etiam ep. 46 cf. p. 413ὶ ad idem iter pertinens. Item p. 41, ante a. 729 scriptum, correptionem trochaicam exhibet. Traetermittendum non est praeterea ep. 34 ca. a. 729 in aquas yrenaeas, dactylicis duabus correptionibus instructum carmini autem in nuptias Cleopatrae iunioris 28 ante a. 734 correptionem trochaicam poeta inseruit. Fostremum in hac classe dicendum videtur epigramma in partum Antoniae scriptum 8 paucis ad summum annis ante a. 743), in quod tres correptione dactylieas
' opp. 42 st 4 vacua paene sunt a licentia, quod sententias nostrae da eorum tempore neque adversari neque adminiculari eonsentaneum est.
53쪽
43 intulit, duas nominibus propriis, tertiam nullo modo excusatam. Nulla autem aut legitima ep. 24,5 continetur correptio his epigrammatis,' quae ad temporum rationes digeram: ep. 49 ad Tiberii expeditiones pertinens a. a. 746 scriptum sit oportet; epp. 26 et 4 Augusto regnante composita sunt; ep. 44 fortasse a. 758 scriptum est es notam); ep. 24 a Mommseno a. 763 assignatum; ep. 31 post a. 767 ortum esse demonstravimus; op. 33 a. 769 scriptum. consuimus omnino duodeviginti epigrammata vacua correptionibus, sex singulis ante aes buc , tria singulis in primo pede ideoque legitimis accincta, in summa viginti septem plus quam maior para omnium Crinagoreorum). Recte igitur in hac causa versabimur, si statuemus certum quendam terminum, unde maior metricae artis, correptiones si spectamus, observari coepta sit severitas. Quem terminum intra annos 740 et 46 pangendum esse ex eis, quae Supra XPO-suimus, facile cognoscitur. Atque ut, quod contra hanc argumentationem dici possit, quodam modo occupem, haec addam miram illam epigrammatum rationem explicare oportet sine dubio eum, qui non obtusa acie rerum causas investigare supersedeat, non satis habeat res ipsas protraxisse. Itaque uti diximus, nihil relinquitur nisi ut aut casu aut metricae artis progressibus attribuamus eam, quam adumbravimus, varietatem metricam. Variatio delectat procul dubio multis in rebus, neque tamen in arte metrica, quae non arbitrio cuiuslibet permittitur, sed aut certas quibus teneatur leges flagitat aut certam saltem rationem. Itaque si quis poeta co reptionum leges omnino non respiciat, habeat sibi neque vero licet, non consentaneum certe est, eum in his epigrammatis correptiones diligentissime evitare, illa passim eis conspergere.
Haec non esset licentia poetica, quam non agnoScere piacu-
Ceteroquin, quod nolim praetereas, eadem expolita arte exosllunt, si exeipitur p. 24.
54쪽
tum sere est, sed mera libido, quam ego quidem assequi, cum qua luctari non possum. Statuimus autem supra Crinagoram partim versus rarissimis et audacissimis distinxisse correptionibus et trochaicis et dactylicis, partim versus vacuos ea licentia vel parcis et legitimis succinctos condidisse, neque tamen haec duo genera in epigrammatis temere permiscuisse,
sed maiorem eorum partem poSterius tantummodo genus versuum complecti, in minorem prius illud genus poetam congessisse. Deinde comprobare contendimus in hoc generoea poemata sola locum habere, quae ante a. 743 scripta esse aliis argumentis ostendi potest, ea quae indo ab ho anno in lucem prolata sunt, adscribenda esse alteri generi. Neque igitur temeritatis crimine implicari nobis videmur, cum circa hoc tempus mutationem illam incessisse dicimus. Neque abest coniectura, qua explicetur. Supra ostendero conati sumus Crinagoram si regulas a Meyero primo patefactas et illustratas, si caesuras et elisiones respicimus, totum se dedisse Alexandrinorum imitationi, maximo autem Callimachi poematis operam navasse, qui in omnibus epigrammatis non plus quam quattuor correptiones dactylicas sibi indulsit. Meil igitur seri potuit, ut huius poetae studio commotus etiam correptionibus antea neglectis operam tribueret et pristinam, cui se addixerat, licentiam molliret atque adeo omnino exueret. - Quid autem ex metrica arto crinagora illum in modum mutata colligi licet An omnia ea viginti septem epigrammata post hoc tempus scripta esse Minime, id unum iure concludimus ex hac carminum ratione epigrammata rarioribus et audacioribus correptionibus instructa collocanda esse ante terminum illum. Sed ne haec quidem exigua
sane Summa eorum, quae elaboravimus in ea r perscrutanda,
plane spernenda est, immo aliquem certe fructum ad tempora epigrammatum excutienda inde capere licet.
Pauca id genus afferre haud pigebit. In prima harum
quaestionum parte, cum de p. 48 disputavimus, probabiliter, neque tamen liquido statuere potuimus, quo potissimum imperatore carmen conditum esset. Nunc epigramma cum duabus torreptionibus Histinguatur non tibitanter ad priora
55쪽
Augusti tempora reseremus. Item coniecturae quam de p. 36 Schneiderus periclitatus est ad expeditionem Tiberii a. 734 susceptam id revocandum esse cum tres contineat correptiones, ex quibus unam trochaicam in peni. metrica ratio non resistet, ut tamen aliis de causis num verisimilis sit, magnopere dubitem. Idem dicendum est de ea suspicione, qua etinius assentiente Geisti virginem, quae in pulcherrimo ep. 12 natalem diem celebrare dicitur, Antoniam minorem esse obtinet correptiones eam adiuvant, probabilitas non item idem de ea, qua idem . d. ep. 15 ad unum ex eis militibus spectare putat, qui ab Augusto adversus Cantabros in Hispaniam ducebantur a. 729, etiamsi non prorsus abicienda sit cf. p. 15.). contra neque ratio metrica 3 neque argumentum opitulantur alii eiusdem Rotskii sentsintia a Geistio probatae, qua ep. b ad Lucium Caesarem pertinere conicit,
natum demum a. 737. Geistii Nollersit autem de p. 19 opinioni ab hac parte non obicitur ulla difficultas, item, quae nos de Moiae aetate disputavimus, iam correptione ep. 25,3)non legitima fulcire possumus. In nota denique epigrammatim subiunctae ostendemus non regie v. 'put at orsonum coniecisse in poemate non paucis annis post a. 732l3, ut videtur, concinnato. - Omnium vero pessime comparatum esset, si crinagorae vindicari posset, ep. 6, cuius versus primus praeterea solus omnium, quamquam semiquinaria caesura instructus est, in monosyllabum et bisyllabum vocabulum desineret. Et correptiones quidem praeter unam dactylicam ante caes buc.
v. 3 singulas continet in pentametri priore v. 6 et posterior parte v. ), duas praeterea trochaicas uv. 1 et 3 . Nullo modo hae offensio mollitur, ut laetum esse videmus in p. 43 caesurarum ratione, cum tertius tantummodo versus caesuram bucolicam admixtam exhibeat trochaicas, ceteri omnes trochaicis solis incidantur. Etiam sensum epigrammatis multis vitiis laborare, intellegent qui acobsit notas perlegerint, ea sanare vel potius perlustrare non est huius loci Ut tamen ab epigrammato rimando nondum recedamus, facit caput, quod iam tractandum nobis proposuimus, de spuriis epigrammatis crinagoreis.' Duae insunt eorreptiones, aliora trochiae in pentametro.
56쪽
epigrammata notantur in hoc 1aa. s.
Ρ legomena cuncta sit epigrammata crinagore apparatu critico instructa prodibunt propediem apud verum et uellerum Berotini.
57쪽
t Pedes solutos in iambographorum trimetris et tetrametria si speetamus, Archilochus ot Hipponax ad permagnam Euripidis licentiam proxime accedunt, eum Solonis unum D. 33,3 περιβαλων D. 35,1 nondum iustam sententiae et numerorum modelam accepit), Simonidis Amorgini nullum ortum exemplum legatur. 2 In Cyclopis sabula Euripidos non modo comicis personis sic Herm. , sed etiam cui tragicas sustinenda sunt partes, Ulixi tribrachos es. v. 425 δὲ παραὶ dactylos cs. v. 99 Βρομίου πολιH, anapaestos et v. 5sor γε δὴ Λιονυσου παῖδες, . 260 έπεὶ κατελήφθη attribuit, qui laxioribus numeris eminent magisquo ad omoediae libertatem accedentibus, sed attribuit a condition ut simul heroem satyrico loquentem, eothum tragici quasi obliviscentem indueat. 3 Inter Antiphontis tetralogias ot orations quas intercedunt
elocutionis, nam argumentum non iam suspectum videtur discrimina o tomporis intervallo et eo explicantur, quod illa non ad intelligentiam vulgarem accomodandae, sed eorum in usum scriptae erant, qui oratores evasuri indo materiam sumoron ingonii xercendi atque argumenta non minus quam extoream formam imitando exprimerent.
Itaqno cum in declamationibus Antiphontis diesndi et cogitandi antiquita et altitudo atque novorum et posticoram Verborum captatio liberina exsultare non modo potuerit, sed etiam debuerit, eo relarendus
est Particularem usus poeticus, quo non solum ut apud ceteros oratores of Fuhr. . Rh. vol. 33 et καί particulae eoniunctae, sed Oniuncti quoque, qua per τε . . . και efficitur, semper sero compensatur.
4 Historici quamvis licet assevorent ascenatem cum Horatio in inmmo bolli Actiaci discrimino in urbs adfuisse firmissime hoe refutast sobria spodorem I stra imprimis v. 1, 11 - 16, 17, 35ὶ et elegiae A. L. 779 into rotations sed enim nonnulli interpretos novissime spodi non vim nativam interpretando plano in regerunt.b Eundam ess Maeram Ovidianum iam qui vocatur atqua M. Pompsium Mniorem pigrammatistam imprimis ex epigrammate probatur, quod hi do xilibus Myconos minerisae oliquiis condidit A
58쪽
6 In Veli Pat. l. ΙΙ . ,2, ubi legitur: non deterritus se. Μstellus Macsdonicus proposito perseverantia ducis quom moriturum miserat militem victorem scepit , librarii interpretamento vocabulum quod est ducis ex ua ortum esse puto. . 7 Lollii Bassi de Germanici obitu spigramma A. P. VII 391 editor Par praepostera interpunctione pervertit, cum Aura εγων Αἴδας ἐνέπω vertit edico: Γερμανικος στρων ου ἐμο ου χωρει νῆα - λυχερων scribens ab isticho anteeedent ενέπω cum aeobsi disiunxit. 8 De Iuvenalia xilio abollam, qui composuit cum poetam militasse haud ignoraret, hae scientia ad sat VII v. 88 92 illustrandos ubi cum ommaeno semenstri ad militiae largitur honorem Omgior- stand revoco, nam nihil est aurum aemonstris tribunatus non inscito usus est; revera Iuvenalis numquam exulavit. 9 Elagabalo mortuo senatus ut vim suam diu neglectam iam claro praeserret, iterum sic interpretor Lampr. Alex. e. I novum principem imperii insignibus induit. Nam Elagabalum ut militum iram Ioniret, consobrinum suum iam Augustum socisso ex inscriptionibus duabus recto concluditur et hoc addere neglexerunt v. d. - ex cod. Iust. IV
l0 Planndom ex Cephalas Anthologias apographo suam eonfiasse cum ex alii indiciis colligi potest tum cood Palatini Ioetionibus eis, quas nescio qua causa oblitteratas et perrosa seribae invenerant in EXemplari suo, qua item offenderat Planudes, es. A. P. VI 24T,I;
59쪽
Maximilianna Rubonsoh natus sum a. d. XI Kal. Deo anno h. s. LXIV Ηuxariae, quod Gueat alia oppidulum prope monasterium Cor lenae situm est, patro Emanuelo, matro Adesteida o gento Hordilich, utroque adhue vivo fido addictus sum iudaicae. In patriae urbia gymnasio litterarum redimentis eruditus Cassollas, in Chattorum sedem amoenissimam, cum parentibus demigravi. Ibi gymnasium reale, quod dicunt, tum florona rectore mimio usquo ad oeundam classem θωquentavi deindo quod iam tum statutum habebam antiquitatis studio me dare, a Mansio, viro doctissimo, graeca et latina lingua per quattuor menses institutus in secundam classem superiorem gymnasii Odoriciani receptus sum, quod a Vonio regitur, viro humanissimo. Varo anni LXXXIII maturitati testimonium adeptus ad Imam 'matrem Berotinensom accessi auctor maximo Samuel Heresich, avunculo carissimo, qui a prima iuventuto studia mea numquam salit benignissimo opera et consilio adiuvare. Ibi per novies senos menses
hi viri doctissimi in actolis o Meuorant Aegidi, resalau, Curtius, Dolbritoli Dessau, Diota, Dilthey, Hirachsold, Hubner, teperi, lac, hos , Mommaen Oldonborg, Pavison Scheror', de retrachhe, Vahlon, Zollor Studiis philologici mo initiavit Dislsius, cuius Oxercitationibus integram per annum interesse mihi limit, cuius benignitato etiam in hac commentation suscipienda et perficienda savissimo expertus sum. Ad philosophicas oxoreitationes Paulsen, ad histori a Biraehlal otΚIeba, ad archasologica FuriWaengle et Robert, ad pigraphie Hirschlal et ire ost, ad philologica V lon honevolo aditum mihi concessorent Prastorea seminario historico Hommaeni per quinquies senos menses intersui per idem denique tomporis spatin seminarii regii philologici sodalia fui ordinarius.
Gratias ago eandidissima omnibus sis viris, quos enumeravi, lmprimis autem pia semper prosequar memoria Diolatum, ire ossium, Mommsenum, V lonum, quibus quantum debeam no verbis digno X-primere nequeam, maxime vereor.