Crinagorae Mytilenaei vita et epigrammata. [microform]

21쪽

ponit, non habeo quod resistam. Multo autem verisimilius hoc poneretur, si verum esset id quod Brunckius, Reiskius, Jacobsius statuunt ep. 47 quo amicus Crinagorae intra bibliothecae claustra usque retentus ut Athenas prosectus mysteria Eleusinia invisat, admonetur, si verum igitur esset in laudem initiorum Eleusiniorum quibus Augustus a. 723 initiatus est, carmen concinnatum esse. )Mihi haec temporis significatio in epigrammate inesse non videtur, quod idem probatur Geistio, qui quidem illa coniectura reiecta alteram profert magis probandam. Nam crinagoram

ipsum Athenis moratum in itinere in taliam suscepto 3Jatque sacris eis initiatum ess apparere autumat hoc ex carmine. In solidiore undamento iam securis vestigia ponere

licet nobis, si recte interpretabimur ep. 11. Dubitationi vix obnoxium est, quin Marcellus, quem poeta alloquitur, idem sit ac laudatissimus vir M. Gaudius Mareellus, C. f., deliciae populi Romani Tac Ann. 2, 41 Dion. 53, 31), ab omnibus scriptoribus summis laudibus celebratus, quem a. 712 aut 13 natum esse ex Veli. at 2 93, Dion. 53, 28 aliisque locis concluditur Bellum Hesperium ad quod pertinet eiusdem Crinagorae p. 34 iure bellum Cantabricum esse censent v. d. inde abis. 727 usque ad a. 729 gestum θ. Cui etiam Marcellum interfuisse ex Dionis l. 3. c. 26 discimus, ubi per Marcellum et Tiberium, quasi aediles, spectacula in ipsis castris militibus exhibita esse traditur. Idem scriptor narrat etiam a. 729, cum Augustus

morbo in Hispania retineretur, nuptias Marcelli et dulia ab Agrippa paratas esse ib. c. 7. Ε Crinagorae igitur epigrammato colligi potest Marcellum iam initio anni 729, priusquam bellum profligatum esset per Augusti legatos ib. c. 25, Flori ΙΙ 33 in Italiam reversum estum lanuginis depositae diem

22쪽

12 egisse. Cum nuptiarum mentio non fiat sique has sollemnia ea, quibus τὸ τρωτο Ιεvυ o ηiMotor ἔαρ tondebatur, antecessisseverisimile sit epigramma, de quo agimus, ineunte anno 29 conditum est; atque hunc in modum certum adipiscimur annum, quo Crinagoras Romae iam versatus sit necesse esti At etiamsi hoc epigrammate, quod merito in vita poetas praefigitur ceteris, primo peregrinatio, ut ita dicam, Romana stabiliatur, ob ipsum argumentum vi aberrabimus coniectura, si iam aliquot annis antequam si de Marcello verba aegro posset, Romae crinagoram moratum esse contendemus. Atque reapse hoc comprobatur, etsi eistius et alii id adhibere neglexerunt, optime et fidissime ex ep. I.

Poeta idem Mareello Callimachi poema, quod inscribitur

Hecate, dono mittit, cum par Theseo robur iuventae neque minorem vitae splendorem adulescenti optat. Nonnullis annis ante nuptias cum Julia initas puero etiam Marcello hoc carmen concinnatum esse liquet, ut nunc verisimillimum

fiat id quod ex epigrammato ipso non licebat ad consessum perducere, crinagoram cum poema scriberet, iam Roma suisse. Item epigramma illud si cum ep. 29, quo Antoniae v. p. 13 diem natalem 3 agenti codicem lyricorum muneri dat, in atque cum p. 4, quo melo, abecedario cuidam incognito nobis, quamquam eistius eum nosse sibi videtur V. p. 6 , calamum scriptorium mittit, si igitur cum his carminibus illud componamus, patefiat, quomodo Romae se gesserit poeta, quas ei in urbe vitae conditio ueri Qui in eis Graeculis videtur habendus esse, qui posteaquam

Romam se contulerunt, praeceptorum vicibus ungebantur simulque poesi et doctrinam suam diversissimo in usum suum

convertebant velut epigrammata ea condebant, vel videntur potius condidisse, quae rim sepulcris inciderenturi Poetai op. 7, 4, quod salsissimo Gelatius ad andem eoasionem saeclo quo pacto resere vult, cum Κυκλείδης non nomen esset fratris poetae, sed corruptum ex εοκχειῶ vel ευκλεινον, id notam. mos eodiosa ipsum deseripstas praeter necessitatem sumit

23쪽

possidebat, ipso so hominem curtae crumenae esse et frustra divitiarum somnia effinxisse profitetur p. 27. cum praeterea ex carminum stilo et elocutione planissimo eluceat' in grammatica studia crinagoram incubuisse, non meram conie turam' excudisse nobis videmur, cum eum grammaticis et praeceptoribus ascriberemus, quorum permagnus certe numerus Roma sui Augusto regnanis. Ex carminibus autem, unde profecti sumus, simul collegeris eum vel Oetaviae liberos Graeca lingua atque Graecis scriptoribus interpreuindis erudivisse. Quod certis argumentis ut demonstretur, nemo postulet,

immo si quis hoc ita esse neget , quo ei persuadeam, nihil habeo. Quamquam opinioni illi sum agari quivis concedet

cetera armina, quae ad Octaviae samiliam spectant. Quorum primum contemplemur ep. iuro relatum ad Antoniam, corporis sorma et indole mentis pariter excellentem,' rivi ρροουυη καὶ καλλε περ νόηet 'Aveto ut inlut M o. 87, os Crin ep. 29, . Lucinam poeta precatur, ut mites dolores annuat, quos Antonia puerperio perpessura Siti

cuius insantis puerperium intelligendum sit, poemate ipso non significatur, sed cum praeter Drusum ποοto et Liviam αυρη etiam clavia νιηυὶρ nominetur, ante huius mortem epigramma editum est a. 43). - Ad Cleopatram, Antonii ex Cleopatra filiam, cuius tutelam Antonio et Cleopatra mortuis Octavia item, ut ceterorum liberorum acceperat Plut Ant. c. 87 , quam ipsa educavit filiae loco, pertinet ep. 28. Reishius ad Berenices cum Ptolemaeo nuptias respici arbitratus callii Vido insoquens e M.' Quas eon natur exemplo Antipatri nega. aequalis poetae, eadem onditione vita usi, qui a Iudi magistrum esse ipso auctor est A. P. V 3 εἰς mauu ἐἴθέων αρους. . Fortasse propior Strab. I. XIV p 675: ἐκ Ταρσου 'Ἀκαδημαος δε εστωρ ὁ κανήμας, o Μαρκέuou καθηγησάμενος, τονηκταουέας παιδος. Sed alter grammatios arcollum instituor potuit, philosophia alter.' consulto non dico animi, nam in Claudium filium morum praeferebat inunanitatem matre prorsus indignam Suet. l. o. 3ὶ Ad sandem remeatur p. 12 et p. 45 .

24쪽

I macho carmen tribuit in notitia poetarum antiquiori cuidam Crinagorae). Id vero omni firmo fundamento carere luculenter eis, quae Pa8sorii et migandi opera' iam de compositionρ Anthologiae constare dicendum est, demonstratur, siquidem hoc epigramma ut omnia crinagorea in continua serio epigrammatum legitur, quae ordinem alphabeticum sequuntur et a poetis crinagorae aetati proximis condita sunt. Nihilominus Geistius l. l. epigramma crinagorae abiudicarat, antiquius ab huius auctore expressum atque erratum esse ratus

in poetae nomine; sed postea Z. f. d. Α.W. 1849, 40 ips illam opinionem abiecit et ea compensavit, quam Bullemanus de carminis causa iam a. 1845 conceperat. Hic enim nuptias Jubae et Cleopatrae Plut l. l. Dion. 1, 15 a poeta significari suo iure monuit. iesstingius l. l. , qui Parisinae editionis indiligentia deceptus illam sententiam ut novam profert, in auxilium vocavit, quae Ommsenus de his nuptiis et de regno Iubae in Eph. p. vol. I. p. 276 disseruit, quibus constaretis. 34 sollemnia illa acta eodemque epigramma compositum esse. Universa sententia, uti dixi, mihi probatur; nam si quis in nominibus geographicis offendat, Graeculum hunc, quamquam amicus fuit Menippi, artem geographicam non admodum callere reputet os insta p. 22). Aliam vero nos atque o. d. opinionem animo imbibimus de temporo illarum nuptiarum, quas, ut iesius l. l. p. b. ann. Jubae

mortem, item propter Strab. l. XVII p. 828' propius ad

initia regni protrudendas esse existimamus. - eandem Cleopatram, quam tui. ib. c. 36het Suidas, s V. Idyac: . . .

Selenen appellatam esse tradunt, ad hanc igitur Geistius Z. f. d. A. . 1849 40 referri fortasse posse significavit, iteratu autem Mus Rhen vol. 41, p. 345 illius opinionem

3 Illo in opusculis Academicis , hic inius Rhen. a. 1845 et 47. ) Do vita et scripti Juba Maurusii disputatio . Symbolao litorarias doctorum Gymn. Batav. saac. T. Librum ipsum inspicere non potui. 'Dυβας μὲν Ουν νεπιντ ετελ-- τον βίον nummi eum utraque sententia colas videntur

25쪽

cuiusdam mors deploratur coniectura memorabilis certe est; sed eum Seleno obierit a. 750 metrum carminis parum X

politum vido p. 31 et 8 illi opinioni adversatur, mirum

praeterea videtur neqΠ' regem Iubam neque reginam Cleopatram

nominari, sed in uno cognomine se continuisse poetam cs etiam p. 6 . At quoquo modo res se habet, nemo infitias ibit Urinagoram infamilia Octaviae, quae Graecis poetis et scriptoribus magnoperesavebat'), gratia floruisse et satis lamiliariter usum esse larcello eiusque sorore Antonia. Cum Druso enim, Germanico, Tiberio Augusto non artiore necessitudinis vinculo copulatus erat, quamquam complurapoemata, quibus illi celebrantur, exstant in Anth. epp. 26, 34 45 es 48 ad Augustum, p. 49 ad berium ) ep. 31 ad se manicum pertinent, ep. 33 ad Tiberium et Germanicum vide p. 21 Daretatis commemoratur cum Livia et Oetari in p. 8. Horum autem omnium nemo compellatura poeta. Quam ob rem quod Geistius suspicatur una cum Augusto in Asiam Crinagoram prolaetum esse propter ep. 26, ubi capella συμπλο oc Καισαρος facta inter astra se relatum iri sperat), id tam mirum est quam omni fundamento destitutum. Paulo plures probabilitatis numeros habet eiusdem . d. sententia do itinero crinagorae Hispaniensi, modo poetam non Augusti,s6d discipuli sui3 Marcelli comitem fuisse statuamus, quocum una eum ad nuptias parandas praemissum esse. Tale enim iter testari epp. 3 et 1 haud inepte autumat v. d.' tam secundum consilium initum restat, ut carmina obi-3 Id discimus o. g. ex Plut Poplio. o. 17 et, si recto coniectumost, ex nomino Antonii Thalli poetas. Germanicum autem epigrammatia vacasse efficitur ex carminibus, quae in Anth. sub eius nomino seruntur.' Cuius eum expeditiones Armenio et Germanica canantur, carmen post a. 746 Dion. 5 6 Vall, M. II, 97 ortum est. Etiam de Abarbarorum incursionibus alliam Comatam Suet Tib. e. s)cogitare posso Mommsonus me monuit, neque tamen has a Poeta notari crediderim, et Herm. Ol. 15 P. III.

Speciosam Getaei coniecturam do quia Pyrenaeis ad p. 34 ipsum afferam. Contra ep. 33 parum apposito ad eam coniecturam fulciendam propior viam per Ligures Capillatos ducentem is d. allegavit.

26쪽

16 tum crinagorae proximo concinnata sub examen Vocemus. Supra cum de testimoniis extrinsecus haustis ageremus, nihil indicavimus obstare, ne crinagoras vitam in Tiberii aetatompromotam esse sumeremus. Ita igitur plana utrimque patento videndum est, num largum illud temporis spatium circumcidero

possimus. in primum defungi nos oportet duobus epigrammatis, quae salso iudicis Tiberio imperandi scripta osse dicuntur: en 25 et M. In prior sermo fit o Meia coo, cuius cadaver cives tumuli obicibus vecte amotis effoderunt effossoque insultaverunt Viri docti non dubitant hunc Niciam cum illo eundomesse declarare, qui tyrannide Coorum arripuit se Strab. 1. XIV p. 658 et ei. v. h. 1,29 Quem coorum libertatem oppressisse annotant sub Augusti et Tiberii regno vel huiussu, imperio solo. mano motam examinarem, Niciae

nummos consului, quibus de Sallet. muse nummario Bero- linensi iraefecto, comiter me adiuvante illam sentontiam

facile corrigi posse intellegebam. Nam unus ex eis nummis io habet aversum: dioetai Σάρi1υδος Κωυο tonnet. 3,w8, r. 2), unde nihil sane discimus; Chamydus m gistratus quidam fuisse videtur in in imperatoriis coi insula nummis idem obviam fit chamydus, sed coniunctus cum Augusto sic ib. mr. 8 Σεβαστος, Ἀαρνιυδος Acuti ;inde elucet Augusto regnante Niciam floruisse. muto temporis indicio certissimo, rudi mihi videtur. scriptores neutiquam repugnant. De Aeliani labella inepta, qua Nicias augurium quoddam ante tyrannidem acceptum resere, non est quod laboremus, Strabonis autem de Nicia verba capiti ei, quod

Coo dicatum est l. XIV. p. 57l58 . intexta haec sunt:

Opera levi cognoscitur mihil in hoc loco inesse, quo ut Niciam tum etiam vivum fingamus, adducamur. Immo quae do Aristone philosopho et de Theomnesto deinceps narrat, suadsnt, ut Niciam tyrannide depulsum ponamus eo tempore,

27쪽

riet quo Strabo opus suum composuit ca a. 18 vel 19), praeserim si verba ' δε καὶ respiciamus. Itaque crinagorae quoque epigramma de poeta Tiberio regnante etiamtum vivo nihil omnino continet vide praetere p. 45 . - Haud aliter iudicandum est do epigrammate 8. cuius o interpretatione optime meritus est eistius,

cum quis esset Κρ artoc, ad quem versus uos Crinagoras

direxit, fidenter erusiret. Approbavit enim Schneideri, quido assieno ' Crispo, amico Senecae os Anth. Lat. r. 405 et 44b), cogitaverat, sententiae restagatus Crispum Crinagorae sm Saliuatium etaptim, quem ex compluribus Taesti illinii locis atque ex Hor. M. I 2, 48 et c. II, 2 assatim novimus,

cuius immensae divitiae et magna apud imperatores auctoritas saepius commemorantur. - Quo accedunt quae Jahnius et

eius sententiam qui amplificat et corrigit Zangemeisterus in Herm. vol. II do hoc carmine disseruerunt. gregie enim, ut v. d. quem ultimo loco laudavimus, demonstravit p. 469sq.)i locorum descriptio convenit, siquidem Vitruvius IIII, 2 testis est sana Trium Fortunarum Τρισσαὶ Τυχαi proximo fuisse portam collinam itaquo etiam hortos Sallustianos Tae histi III 82), quos crispus ab historie hereditate acceperat. Ad

Horatianum quoque carmen illustrandum paullulum lucramur epigrammate subsidio arcessito, id quod usque ad tess- lingium neminem editorem egisse mirum est. Namque ex quarto versu discimus Sallustium non modo divitem suisso et eximia potentia floruisse, sed etiam praestitisse maxima in

amicos liberalitate et benevolentia. Quod si verum est, Schulgi et eorum qui eum sequuntur, sententia de Crispi aviditato ), quae dubito an Horatii versibus niti nequeat, penitus corruit. Nostra autem multo pluris interest constituere, quis caesar ille fuerit, per quem ut altius etiam μί ou evehatur crispus, optat poeta, Augustus an Tiberius. Ut ox Taeiteis locis elucet, imprimis apud Augustum eximia potentia pollebat,

ita ut incolumi Maecenate proximus, mox praecipuus, cui

28쪽

- 18 . secreta imperatorum inniterentur a scriptore ann in M, qui qua solet brevitate et perspicuitate indolem et mores Sallustii depingit, iure nominari potuerit. Aetate autem provecta, lato potentiae raro sempiternae ut Tacitus opinatur,

fortasse autem, invisus actus ut particeps secretorum ib.

6 de ostumo Agrippa, speciem magis in amicitia principis quam vim tenuit. Quod si ad initum cursum nos revocantes anquiramus iam, quo potissimum imperatore poeta illud votum conceperit, vix dubium est, quin Augustus intellegatura poeta, non Tiberius, quo imperant Sallustio iam nihil reliquum erat, quod cuperet, quo imperante Sallustius admodum senex a. 73 mortuus est. Neque igitur hoc epigramma ad Tiberii regnum revocari potest, neque omnino certum temporis indicium continet ) ha udaliter atque illud de Nicia poema. Quod contra utrumque asserendum est de eo, quod ultimum examinaturi sumus, quod proxime' eorum, quae aetatem tulerunt, epigrammatum abesse videtur a crinagorae obitu:

Summis laudibus res a Germania contra Germanos' gestae praeclarissime extolluntur atque amplificantur Alpes et Pyrenaei montes invocantur, qui testes essent radiorum, quos Germanicus fulminasset. Consertos corruisse barbaros, iam nyo atque artem suam vim debere Germanico Hqui crinagoram sub initium regni Tiberii iam mortuum esse censent aut reversum in Graeciam p), hoc carmen reserunt ad Drusum Germanicum. Quorum sententiam antehac ego quoque amplexus eram propter descriptionem regionis, quae non quadraret ad Germanici expeditionem, propter nimiam adulescentuli adulationem, postremo propter ep. 49, quod

cum hoc epigrammate ita putaveramus conexum esse ut

Horatii carmina IV, 4 et 14 cum poeta altero Tiberium

quo fortasse non minus familiariter usus esset quam Parinthenius), Drusum altero celebraret. Hanc opinionem ommvis e metris illam sententiam adiuvante L p. 44. .' Sed vide p. I. Id salso Lollio Basso Plauudes assignat, os notam. 3 Κελτο nominati sunt de more.

29쪽

genus prorsus mihi expunxit ea re, quod nullo modo poema ad Drusum Germanicum iam delanctum spectare posset, sed vivum celebraret. Quod vero ad nomina geographica attinet, mira sane sunt, neque tamen minus mira, si prius bellum intelligitur'. erinde errabam de adulatione nimia, quam carmini subesse statuebam. Nam minime haec praedicatio indigna est expeditionibus, quales fuerunt annorum 68M 769. Hac enim ex parte cum viro doctissimo conspiraro non possum, post a. 764 epigramma compositum esse autumante, quo sano iam imperii particeps Germanicus erat, sed una eum Tiberio Mommsenti R. Vol V, p. 4b). Neque vero quidquam praeclari aut notabilis eo anno actum auctores exhibent, immo Romani parum impigre et strenue se gerebant. Quod si nihilominus crinagoras illum in modum laudes Germanici ob res eo anno gestas caneret, iure sordidissimus assentator appellandus esset, quo crimine non magis mihi videtur accusandus quam ipse Horatium pigramma igitur, de quo agimus p. R. 767 concinnatum est atque ut indicia temporum iam breviter comprehendamus cuncta: crinagoras post a. 767 mortuus est Tiberio imperatore. Quot annis post hoc acciderit, erui non potest, quamquam non ita multi ei circumacti sunt, qui iam ante a. 12 poesin temptavit atque ante annum 729 Romae versabatur, ut carmen ad Philostratum pertinens iam in urbe a. a. 724 compositum esse possit et Menippi periplus ante hunc terminum collocandus sit), porro ei, qui ut testimonia quoque repetam, unus ex prioribus Philippi corona poetis nominandus est, qui denique aequalis et amicus fuit Parthenii, quem multo ante Tiberii regnum mortem occubuisse Meinehius ostendit. Haec sunt omnia, quae caute epigrammata interpretanti de crinagorae aetate constant. Accedit id quod domigratione Lesbo in taliam suscepta supra nos comprobare studuimus. Qua vitae conditione usus sit, coniectura nullo negotio assequi possumus: verisimillimum est hunc

' Post sesssum ex vita Drusum imo titulum accepisse Sust. Claud. e. I et Dion. 55,2 auctores sunt.' id tams ne Celtarum significatione excusentur. et notam.

30쪽

- 20 Graeculum inagistri munere unctum esse, fortasse vel o inviae liberos erudisso. . Jam quaerentibus nobis, quomodo fieri potuerit, ut crin goras, ignobilis ceteroquin Mytilenaeus, ad hunc vitae statum evectus illustrissimam gentem Octaviae necessitudine quadam contingeret, non dissimulaverim, quamvis dubitanter enuntiem, coniecturam quandam, quam do hac re animo concepi. Supra p. 4 Theophuni historico quantum Mytilenaei debuerint, significavimus. Quem non modo libertatem eis impetrasse a Pompeio, sed etiam alio modo profuisse testantur et Strabonis verba XIII p. 617.): καὶ πάσας συIκατώρθωσει αυτ ρ sc Πομπη τὰς πράξευοῦ, ὰρ ω et v et πατριδα εκόσμησε, et i 1ε δι' εκεειου et δε δε εαυetosi, et Taciti ann. V o. 18 r, defuncto Theophani caelestes honores' Graeca adulatio tribuerat , et inscriptio in Diuenb syll. r. 260 .. ρλortu atΘεoquvasi et ρ σωτηρ κα ευερ seat καὶ olora δευτερ ρ Vc τπριδος cf. Mitt. d. arch. Inst. in Athen 188 p. 87); etiam poesini eius familia cultam esse comprobatur exemplo M. Pompei Iunioris. Nonne igitur consentaneum est hunc virum eiusque posteros qui similiter apud imperatores multum auctoritate valebant os p. 4), populares adiuvisse omni modo, si Romam venissent, vel ut eo se conserrent compulisse Nonne fieri potuit, ut crinagoras, vir non vulgari ingenio, item eorum liberalitate et humanitate usus Romam provectus eam conditionem vitae nancisceretur, quam supra descripsimus 'Atque si ipsos non adierit, tamen eorum exemplum eum

Secutum, eorum auctoritate permotum Romam migrasse dicendum erit.

in p. 810 apud albolium si deberetur M. Pompeio Juniori, ad

hane sententiam firmandam non paululum saeero