Crinagorae Mytilenaei vita et epigrammata. [microform]

41쪽

docuit Villenus, παιδες, per se ipsum non necessarium, tamen ad sententiam complendam et ampliandam voci εροvet o additum est. Quae cum ita se habeant, sensus eorum verborum, quae codex exhibet, non flagitat correctionem, flagitat autem metrum.

Nam si θῆκε biis,ubiit a legimus, molesta ea bisyllabi et quinque- syllabi coniunctio oritur tam tria verba in traditione oblitescunt: θηκ' εὐόi16,vulit et, ut iam Boissonadio placuit, quamquam

non recte interpretatus est ἡ κε 'A., issic Ol1o vulLis πατραμ, immo ε ὀμωvυiit si continuo cum παzρος copulandum est, cum Verbum, quod est linia non nisi ut πατρός contrarium esset, poeta interposuit. Itaque v. d. conamina, ὀμο volvoc Jacobsi vel liuisugae Heckeri, non modo sensu non P0Stu

lantur, sed etiam metricae legi refragantur, quandoquidem adi. ὀμωvθμος artissime cum θῆκε coniungendum licentiam X-cusaturo nullam latebram praebet. 2. Meyerus disputatione sua es p. 28, adn. 1,5 optime de re metrica meritus est, cum multas leges adhuc incognitas, sed fovere a poetis Alexandrinis observatas aperuit. In eis de pentametro quoque regula quaedam maximi momenti detecta multisque exemplis illustrata est. Nam primus Meyerus ostendit non licere priorem pentametri partem exire

in verbum iam eum, quod vix par esset caesurae Versus

gravissimae callimachus, ut hoc uno exemplo utar, i 20bpentametros duos intulit illum in modum consormatos uterque autem Satis excusatur, alter nomine proprio Α Ρ. VII 89, 16Aiωv, quae lectio etiam in stabilitud, alter V 6, ειλου

rhetorico quodam consilio. Non minus severe eandem regulam

observavit Urinagoras, quippe qui in centum triginta septempsntametris nullum illius sormae admisit, si excipias ep. 45,8:

εὀv υκο καλυφανιευη, Quamvis libenter haec laesae regulae inempla crinagorae largiremur, tamen in priore versu verisimilius est iambicum exitum scribae deberi, qui ex . : δραμε δ' εὐκυδὶ me πας oio,vὸς ptem temere ultimum interpolavit, praesertim cum sic epigramma pentametro spondeo carente liberetur. Alter autem pentameter ideo notabilis est, quod

si vera esset Geisti et Nollersi coniectura, in epigrammate

42쪽

legeretur a. 750 scripto. Nos nimirum in contrariam partem ratiocinamur. inum legis violatae exemplum exhibet id quod memorabile est id carmen, quod iamdudum aliis de causis es caput quartum suppositum esse existim veramus, 37, 4θρησας τι πλεο ρειδομG p tλου. Neque

modo idcirco exceptio notatu digna est, quod in insiticio epigrammate legitur, sed etiam aliam ob rem Antiphilua enim, cui lanudes iure epigramma inscripsit, illius legis omnino respectum non habuit nam in quadraginta quinque

epigrammatis non minus duodecies eam laesit. Hae observatione Ρlanudi fidem augeri magnopere diserte monere vi opus erit.

B. Da hexametro. 1. De hexametri osteologia' et singulorum pedum

indole. Inter sedecim, quae concinnari possunt hexametri formas quintum et sextum pedes non respicimus consilio , crinagoras non aliter a ceteri poetae maxime savit his schematis:

Neque tamen consistebat intra ea, sed ex sedecim illis

omnino quattuordecim in usum suum contulit semel etiam rarissima sorma sds usus est in ep. 33,1 οὐδ 'v'uκε ocrataci τληl ιυρα Πειρη ubi spondeis cumulatis sensum optime adaptasse mihi videtur. Non minus rara est ea forma, quae ep. 8, 1 usu venit: ss Ηρη, natio υtω μητqρ, Ηρη et τελειγὶ . Ibi quoque sensus clare externa sorma illustratur, cum sollemnitor Hera invocetur. In hoc versu caesuram emisonariam: Ηρη, ετελειν spondeus antecedit, sed hoc licet. Contra illicitus est spondeus diaere8 succinctus, ut bucolica caesura inse-

γ Ostsologiam sam disciplinam metrioam obristatus sisElii statististas Verane liber die Formon dos lat. Ηex. 1861ὶ apte appollat, qua singulorum pedum ratione habita, quomodo dactyli spondeo et hi

illos xcipiant at quantus utrorumquo numerus sit, exacto iudicio examinatur muligren. l. I.

43쪽

- 33 quatur. Tales versus Crinagoram non consormasse non mirum est, magis mirum neque exiguae artis indicium, quodant bueolicam caesuram diligentissime omnem spondeumdεelinavit, id quod ne Callimachum quidem tam severe instituisso Meyeras testis est. Unum exemplum obstat, quo Sicodie fidem adiungere licet, eam legem exuit Crinagoras: ep. 29,1 λυρικω ε τευχε et sδε. Sed in promptu est addita una hasta ευὶ normae satisfacere. Ηoora ostsiologia hexametri imprimis disputandum erat; iam nonnulla tractemus, quae cum hoc et insequenti capite coniunctionem habent et acillime ad caesuras disceptandas aditum nobis parient. Initium vero apte Sumere possumus a primo Biadis versu mutv ειδε, θεὰ Πηληtαδεω 'Aχtλ hoc, quem quidem non omnes scient tres ob causas displicere debuisse posteriorum temporum poetis politioribus. Hi enim primum non secunda in sede dactylicum aut trochaicum ponunt verbum, quod in prima incipit, ut eth et versu quinto oliovolat. Eam legem, quae ut Homero ita esiodo et subsequentibus poetis ignota erat, ab Alexandrinis, ortasse a Callimacho ipso, prosectam esse Meyerus merito autumat. Hic enim in 1 147 ρxametris bis tantum eam violavit, qua

severitate metrica Leonidam Tarentinum, Antipatrum Sidonium, alios in imitationem suam traxit vid Meyeri observationes . His adiungendus est etiam Crisagor , qui in centum triginta

septem hexametris bis regulam migravit idque in uno eodemque epigrammato 18 v. 1 Ηρυ α et καὶ ἁλλα et v. 3 κληθεt ira καὶ iis. μες at statim liquet hanc non esse veram eXceptionem, immo rhetorico consilio, quod vel ex compari verborum positione apparet, duo exempla deberi. - Deinde in primii Haud secus Urinagoras ut vel si poetae qui alioquin laxiorem metri-

eam rationsm sequuntur et Hom. Orph. p. 692 sqq. vocabulum evitabat prima quarti pedis syllaba brevi finitum, unde lues foedo deformasso Boimonadium t Bothium et qui ei tomor erodidit Duebnerum primum versum epigrammatis T cum eonicerent: Aχρι et , α δείλαιε, κεναῖσιν έπ' laris . μέ aeriptura an Ἀλπίσι ra minimo sollieitanda orat talieoniectura, quas omnibus regulis motricis repugnet et p. 40. .

44쪽

caesura semiquinaria exitu vocis iambicae e efficitur, quaε primaria hexametri caesurae non minus impar est quam caesurae pentametri Quo factum est, ut Callimata , quem hanc quoque legem epico versui scripsisse Meyerus suspicatur, in 1 147 hexametris ter decies, Antipater Sid. in 350 hexametris quater haec quidem exempla certa sunt iambum illi sed insererenti Neque minus diligenter eum cavit Crinagoras, cum bis tantum

Tertium autem, quod in Iliadis versi alexandrinis arridere non potuisse Meyerus dicit, in AEa re cernitur, quod caesurae et semiquinaria post θεὰ et emi nonaria post Lbληtuδεω in uno versu coniunctim positae sunt. Quam licentiambis admisit Callimaehus, nusquam Leonida Tar et uterque Antipater inagorae duo laesae degis exempla leguntur: ep. 8, 1, ubi quidem nomini proprio ' Ηρη tam arte adhaeret enclitica ε, ut unius vocis instar sint, alterum in p. 36,3, qui versus male traditus est, sed isti cum antecedenti vocabulo in unum coire videtur. - Jam ut quae adhuc disputavimus, paucis complectar, Crinagoras in his Alexandrinorum regulis observandis unus omnium religiosissime versatus est summaque cum sollertia unde coniecturam facere licet, quam frequenti

et diligenti illorum carminum lectione imbutus sit. atque

ne quis ca8ui eas, quas Meyerum secutus exhibui observationes metricas attribuat, recognoscat velim cum viro illo doctissimo

Theocriti idyllia I, II, XI, XV, quorum in b45 hexametris pri-naam legem undecies, secundam arietes quinquie8, tertiam duodevicies violatas esse inveniet. - res, quam ultimo

loco persecuti sumus, iam propius accedit ad id caput, quod nunc tractaturi sumus 2. me caesuris hexametri. Notum est nostra aetate controversiam ortam esse inter v v. d. quae legitima esset Alexandrinorum caesura, bucolica

t Vorsor paene, ne putidum sit donuo monero illius studii residuum etiam exstare in p. 4l, minus certum in p. 29 et caput quartum .

45쪽

nomine nuncupaverunt. Sed utut est, nemo negabit primam legem Alexandrinos ut ceteros poetas sibi statuisse eam, ut tertitia pes distingueretur incisionibus, praeterea eos maxime bucolicae caesura lavisse, quamquam haec nusquam neee88aria esset. Etenim, ut primus vidit Meyerus, non oportebat caesuram semiquinariam una bucolica sublevari, cum emiseptenaria

idem mei posset. Idem sero de Callimacho Κaibellus l. l.)

exponit, nisi quod hic vir doctissimus semper a bucolica caesura, non, ut par erat, a tertii pedis incisionibus proficiscitur, nequo semiseptenaria non minus quam bucolica caesura penthemimerem sulciri posse perspexit Attamen verum aliquatenus sensit, cum de Callimachi caesuris haec disputavit: Penthemimere sola rarissime se continuit, cuius in epigrammatis nullum, pauca sunt in hymnis exempla neque si subtili quodam artificio destituta. Ubique enim anapaestos subiungit, spondeum numquam nisi anaphora quaesitum , ut

bucolica caesura neglecta haec tantum Orma evadat: -ia.

Contra Meyerus non tales anapaestos, sed caesuram semisep tenariam solam requiri dicit, etsi fortasse ipse concedet illis venustiorem speciem conciliari hexametris ea caesura distentis, quam si spondeus semiquinariam excipiat: - , Iam ad Crinagora epigrammata animum attendentes laeti percipiemus etiam caesuris quam elegantissime consormandis eum enixe operam dedisse. Recensuimus eius hexametros centum triginta septem, ex quibus octoginta unus incisione κατα ρtetovetροχαῖο ita succincti sunt, ut sex et quadraginta simul bucoli ea incidantur; quinquaginta sex semiquinariam exhibent caesuram, e quibus novem tantummodo carent caesura bucolica.

Omnes igitur hexametri crinagorae in tertio pede singulas

incisiones praebent, simul bucolicas caesuras, Si omnes computamus, nonaginta tre8, unde cognoscas etiam Crinagoram hanc

caesuram secundariam in deliciis habuisse. Iam ad illos

46쪽

de versibus iam antea dictum est; addo utrumque semi- septenaria distinctum esse a Crinagora 3. p. 41,3 ἀειδε δ Εκὰλης τε Φιλοξε voto An v ;4. p. 42,1 Νῆσυ iv, εἰ καt 1 Tερηρα λωτες εχουσta; b. p. 34,b: tot Id οὐδὲ περιξ δρυet4νιο ἀπεραtδρυvaveto;6. p. 36,3 χαιτα δ' ου μηλuic stet που μαλακοὶ tali μαλλο - IT. p. 22,3 8ρπασας, ω ἁλλtoet Aa νὶ et πρόωρ tεtc; 8. p. 23,b obvsio κανιάeto, τυυς ob διεμ0lpa a zo; 9. p. 18,5 παth Idρ, v oli' ν δ m τεθηκατε νωλου. Tertium et quartum exemplum omittere debebam, siquidem voculis et et ab adhaerentibus caesura . p. τροχ efficitur. In quinto, sexto, septimo exemplo offendere non potes, cum egregie molliantur anapaestis. Qua medela destituti leguntur soli ei hexametri, qui postremi recensiti sunt, ut tamen semiseptenaria caesura neuter careat. Atque etiamsi lacillimum sit anapaestum in octavum hexametrum ep. 23,5 inferre inVerso verborum καμuetoυς oin σου ordine scribere enim licet ouet otii καi1urouc, quod Sensui non repugnat), tamen coniectura satius est abstinere, cum hoc carmen inter

priora Crinagorea locum habeat. liter statuimus de ep. 18,b. Primum non praetermittere licet hoc epigramma, ad quod hex meter pertinet, reserendum esse inter ea, quae venusta quadam incisionum arte exsplendescunt, sepulcralia illa quidem maximam partem Excepto enim hoc ipso versu quinto omnes hexametri pari modo inciduntur et trochaica et bucolica caesuris. Idem observatur in epp. 15 et , quod salso inter erotica legitur in p. 14 autem 'mnes hexametri distinguuntur incisionibus emi quinaria et bucolica, quod idem cadit in epp. 39, 48, 49. Quo magis admirandum est carmen 18, quod alioquin haud inconcinno conditum est, hunc versum tam Scabrum, tam non expolitum continere παιδι id ὀυ ὐμν 1 Mm τεθ κπιε νωλου, etiam exitu recedentem a politorum hexametrorum forma es albelli Philodemum). Alterum accedit idque non parvi taxandum. Iuro enim Heckerus

Idem . . t - quod nescivit, iam antea elatius vomu quarto proposuit 'Oρείαις, quod commondatur . . ubi terra χυμ έεσσα

47쪽

monet piuieto σηματόεσσα quo terra naufragorum epulcris impleta dicitur non convenire verba triet νω u . . Praeterea durissimo et vix recte dici rotides tumulo terrae secundae supposuisse puerum. Quare sibi persuasit hic nomina oblitterata esse domini, qui puerum sepeliendum curasset. Et lenissime se restituere arbitratur πεθ καeto Bo ,-λου, sed quo nomine filius Boli dictus fuerit, se ex tri non

posse elicere. Hae non suo iure asseverat V. d. cum insulae compellatae quasi homines ipsae puerum glebae suae pronomen aegre sane desideramus supposuisse dici possint, ut in titulo Mytilenis reperis 329 aib.), in quo uno eadem phrasis legitur, de Balbo dicitur Τη κυv Λεψt νωλ ρυπεθηκατο Βάλβος Itaque neque in nomine domini oblitterato offendo, neque in dictione singulari, sed in adiectivo solo νυνὶ cuius loco aliud exspectamus anapaestica mensura praeditum et offensione sensus vacuum. Cui desiderio erwer- deni v. d. coniectura Mnem vol. XIV,4 tam egregie, tam simpliciter subvenit, ut nihil supra possit ille enim littera post in geminata' seribit: ταδὶ αρ, ο τυμ' l Ririi: τεθηκmo νωλου. Perfrequens est apud sequiores praesertim hic adi. 3tuc usus, ut ponatur pro pronomine p0SSessivo Sententia: uero enim quem vos propriae vestrae glebae tumulo supposuistis, nomen atque formam ipse dedit Amor.

vocatur. Nam revera has maris Ionii insulas infames fuisso naufragiis apparet cantipatri meas. p. VII 639 τί Κυκλάδας στενον Ἐλλης κυμα καὶ 'οξείας ἐχε μεμφομεθα; Itaque hane coniecturam speciosam si ingeniosam haud cunctanter in textu reponerem, nisi obstar videretur Str,b R. 8 p. 35 ad 0,29 ἔνθεν σαο νῆσοισιν πιπροεηκε -- Jθοὰς δε εἴρηκε τὰς ηγέας, τῶν Ἐχινάδων δ' εἰσὶν αυται ia et I. 0. p. 4bs καὶ αἱ 'Oξειαι καλουμενα α ὁ ποιμνῆς θοὰς εἶπε. Cum fieri non possit, ut, si modo insulae iam permutarant nomen, si luserit poeta, Menippi amicus, aut suo arto Homeri versum ita interpretatus est Strabo aut utroquo loco adjectivi vicem idem obtinere voluerat non . pr. aut cum aeobsi seribere oportet εσσεῖται. Controversiam transigant geographia antiquae peritiores, nos interea inclinamus maximo ad sontentiam medio loco propositam v notam .' Seriba otiam primum omisit.

48쪽

Quam coniecturam si merito approbavimus, crinagoras haud aliter ac ceteri poetae tersiores aut trochaicam caesuram bucolica saepissime vel plerumque potius assumpta ad hexametros adhibuit aut semiquinariam vel adiuncta bucolica caesura vel rarissime ita in versus intulit, ut anapaestus, nusquam serespondeus, incisionem exciperet; saepius autem, ut diximus, omnes eiusdem epigrammatis hexametros eisdem caesuris e

quisita quadam arte distinxit. s. prosodiaca.

1. De atticis correptionibus. G. Hermannus, ubi epici versus historiam exponit, quamquam p. 764. l. l. iure cavendum esse dicit, ne multa quae excusari vulgo solerent, apud poetas elegiacos critici patientsir ferrent, tamen si correptionum brevium syllabarum ante mutam cum liquida ratio haberetur, ipse concedit has aliquanto magis ab epigrammatariis praecipue quam ab epicis usurpari. Neque

vero hoc esse cur miraremur, cum et 'brevia sere essent ista

carmina et gravitate cederent picis crinagoras undecies hanc licentiam sibi indulsit, nam duo exempla op. 45,3:Καtσαρα κλεtud et 3,2 ol Προi1γὶθει io nominibus propriis

σπασθῶσα κλυδ out 42,4 καρπt:10 ἀκροδρθου 43,2: Teim χρόvov. Nusquam igitur in eis carminibus, quae posteriori Crinagorae aetati attribuimus, haec libertas usu venit. Nam quae invenitur in p. 19, 1, ut huic sententiae non adversatur, ita Geistii Nol- tersit non opitulatur. Contra quae leguntur in epp. 4 et 43 correptiones, cum n0stra de tempore, quo ortae sint, opinione concinunt. Invitis membranis Emperitis opuscula, in Adve sariis ad Brunckii Analecta in p. 20, η ii πικρη coniciens

hane libertatem intulit neque alia ratione Jacobsius, cum ep. 24,2 ερ is κρατῶ ep. 47, 1 de σο εδραῖος suspicatus es correctionibus exiguus ille correptionum numerus non erat augendus.

49쪽

2. Do hiatibus. Multo minorem diligentiam quam in eis, quas adhuc adumbravimus, robus crinagoras in hiatibus vel evitandis vel adhibendis collocasse videtur, quod sane ut memorabile ita explieatu difficile est. Namque permagnus hiatuum numerus

non modo legitimorum, sed etiam rariorum in ducentis septuaginta quattuor versibus crinagoreis deprehenditur, quos in partes ab acobsio l. l. propositas distribuere haud ab ositi rimos igitur recensebo ex hiatibus in longis syllabis

46,1 με ιδεο oo Jovoc. -- Homeri auctoritas sic. Jac. tuetur hos hiatus ep. 25,1 μη tantii: 39,6 η Ιαθ contra qui extra hos ordines inveniuntur hiatus a Jacobsi aliisque temptati sunt ep. 1,b Πρωπι σοὶ vol1 λκει, ubi v. d. cum Hermanno i interposuit 19, 1 κα δ αυτ ν χλυσει, quod antea mutatum ac in notis servandum esse dicit δ' interiecimus ob aliam causam cs notam); 26,1 επε ερρασσατο, hoc enim cod. praebet, non πεὶ ' 33,5 καὶ ἱεραὶ, Jac ipse de coniectura sua καὶ ς ερα dubitavit cf. notam 47,1 Ε καί ut ραῖος, quem hiatum transpositione effugere vult Jac sed ita, ut in sumo in ignem verit os p. 38); 1,5 καὶ ὁπόσα τμη- θ evrac, quem hiatum exuebat idem . d. ' particula rursus

arcessita. Nos omnes horum versuum ceteroquin minime corruptorum

correctiones abiciendas esse et crinagoram in hac re non adi frustra alter ab Hormanno τριτόκει Ἀνδὶ ab ambia alter ησυπο et supra sublatus est.

50쪽

arbitramur.

Eo autem hiatu, qui ex brevium syllabarum concursu originem ducit, poeta plane abstinuit, nam quod ep. 27,1 legitur init.: ευαε ετ ελx ut ἐπ' ε t. aptissime si mutamus et emendamus, ut cum Jacobsio fiet praepositioni pra mittamus, quae particula omissa est etiam p. 3,3 άεθλον tet' εκ χεροι 3. De elisionibus. Poetas posteriores in elisionibus usurpandis parcissimos fuisse et, si evitari non poterant, in eis quam maxime molliendis multam operam consumpsisse nemo est quin sciat. Id do Callimacho probo ostendit Benekius . . Hic poeta in epigrammatis 140 hexametrosa recognovit quinquaginta tres elisiones admisit, sed praeter perpaucas non nisi in nominibus propriis, numeralibus, particulis, interiectionibus, pronominibus, quae libe= a voeabula Hilbergius nominat, abstinuit praeterea elisionibus sere post caesuras semiquinariam et trochaicam tertii et quarti pedis. Haud aliter crinagoras, qui sexaginta omnino elisiones adhibuit, quas tabula ha indicabo disclis numeris Callimacheis:

Itaque si eripias ep. 22,3 8ρπασας, montuet 'Astri et 8,3 c0Mυας ευσαπ' 'Avetaeut si, quibus nomen proprium excusationem parit, eisdem a Callimachus sedibus evitavit elisionem nomina autem et verba elisa inveniuntur haec: p. 24,b: 4et εχθρ6 Q T,3 ὰλλο et w εκ ουε ρα ubi manifesto consilio rhetorico vocabulum repetitum est); 23,la' uetumη9 6λ'ut γλό- στρατε item . Si vera sit mmmseni sententia, cf. p. 21 etiami Attamen in posterioribus caminibus etiam ab hac licentia multum recesSisse Videtur. Hoc statuero demum potuit v. d. omnium nimirum Callimacti hexametrorum ratione ducta.