장음표시 사용
21쪽
in Gallias Brissonadiaria, repetita, et eiciam prodierint tam
non tam do emicus poetae nostri arminibus uno eodemque tempore edendis, quae de singulis illius dr Iliis iisque laud 'tissimis denuo recensendis commentandisque cogitabo. Denique haud alienum erit, observare, me de hoc idyllio, Adoniagusis nempe, tot codices et manu scriptos et *pi mpressos ciligenter contudisse quo ante me ipse insperdiri eontideritque editorum interpretumque unus nemo quod virorum doctorum nullus infiti bitur, qui librorum a me adhibitorum animadverterit calviogum Inter quos libros memoratu perquam digni sunt duo, quippe editio PARISIM, quae apud AEGIDIUM GodRMON circa annum 1510, curanae Criso Huco , ALEANDRO Cardinali dieaia prodith od torum nemini, quod incredibile sere diciu est, huc que memorata, quae sorte fortuna in meas manust venit; deinde editio oretiaria, Parisiis a. 1 561 apud Guit. Moret typographum regium exsuSa, , i libri adnotante I GRAEVIo, qui istud ex 'plar olim possedit multa manu sua D CDLus us adseripsit, k quaeram qui
quo loco commimicabimus cum nostro lectore. Scripti Ra 4 m. Id. Sept. MDCCCXLVII.
22쪽
Deu XV idyllii indole deque locorum quorumdam diffleuiorum,
planatio . Non dubito, soro multos, qui mirentur, quod ego ad te itum commentationis meae specimen edendum hoc idem elegerim idyllium, de quo in primis, ceteros ut taceam explanatores, summus alchenarius, qui omnibus ante se graecorum Scriptorum interpretibus palmam eripuit, et post illum doctissimus atque humanissimus Spolinius, ensu, ut ita dicam vere Theocriteo, uti pauci alii, praeditus, nimis ito, heu Musarum Sace dotio ereptus, deinde heros ille . Hermamus aliique e multi, qu0 ad singulos locos nominabo, justis voluminibus sam disseruerunt. Ego Ver hac re omnino de proposito meo non possum deterreri. Quanquam enim de Suavissimo idyllio, quod, ut quidem mihi videtur, in persectissimis praestantissimisque Theocriti poemaiis debet numerari, et, Veschenario si fidem tribuamus, omnibus anteferri, clarissimi viri jam permulta, eaque, ut ab hominibus et acerrimo ingenio et sensus subtilitate et admirabili doctrinae copia instructis licet nobis exspectare, omni ratione plurimi lacienda summeque commendanda in lucem protulerunt tamen et me quum ad textum aut stabiliendum aut emendandum, tum ad aliorum de locis difficilioribus opiniones aut probandas magis a fulciendas aut impugnandas a rela
tendas, tum denique ad doricam dialeolum magis magisque
23쪽
emendam, cog Soendam, mandam ex codicibus, quos e volutavi, nonnulla, quae legantur, non indigna allaturum, et postselicissimam largissimamque messem, quam in laetissimo ube .rimoque hoc arvo summi virium secerunt spicilegium forsitan non infaustum habiturum esse, audeo Sperare. Antequam autem ad ipsius idylli explanationem aggrediar, primum de genuino vocum in primis versibus ordine ac distributione, quae sam tantopere, tam varie et ab tantis viris solli citata est, dein de aliis quibusdam locis explicatu dissicilioribus, de quibus plura habeo dicere, quam quae Salis commode textu suo loco subjici possint, pluribus mihi in sit disputare Codices mei veterem personarum, hujus idylli initio litter se colloquentium, ordinem, quem principes edd. 0nter quas et Go montensis mea sive Parisina est,itemque Reiskiana se Varunt, prorin confirmant, eique igitur, quem genuinum declarare in textumque recipere sumi placuit alnenario, quemque inde ab Illo recentiores editores ad Amrisium V. C. Sque,
Haristium Dialiumque ced Lips. 180G si exceperis, secuti sunt
omnes, omnino duenantur. In antiquiss codice . 2831 quemuit A. sum notaturus), post 'πιδα Πραξινοα monogramma conr), minio pictum, exStat, quod θεραπαιναν denotat, cui θεραπαίν xverba, οργα - --o tribuuntur. Sequentia demum Θαυμ τι---τε- ωνον, ab Praxino proseruntur illud με καλaιστα Eunoae
θεραπαιν , Literum iudicatur; καθωδευ autem si codices mei, et id contra alckenarii sententiam Praxinoae. Posthac ista θεράπαινα non tam apparet. Codex Coistinianus . 169
quem liter C deinceps designabo curiosissime, quod a limine
praelationis meae tam monui, exaratus, eandem omnino Verborum distributionem exhibet, ita tamen ui istud monogramma accuratius ibi clariusque Sit Xpressum. Haecce primorum versuum incisio ac distributio, omnibus Vett edd. comprobata, mirum quantum mihi arridet, qua deca a paucis eam explanare ac defendere conabor. Advenit
Gorgo Praxinoae amica, et ex ancilla Eunoam o 2 27 68.
24쪽
76. memoratam, his ancillam esse, primus putaviti Meph ma in limine primo sibi obvia, quaerit, nam domi civius λαι
domina Prax scit.). - Ancilla postquam admirationem suam de Gorgonis adventu suavissimo diutiusque exspectato his verbis, Γοργω sic codd. mei et edd. Vett.J pale, o reo o Significavit dominam intus me respondet. Praxino autem, Gorgus, micae, vocem, ex diutina consuetudine optime sibi notam, intus in domo audiens, sine diora celerrimeque soras Se promit amicam exceptura cui ut primum bccurrit, stupens nec non gaudio affecta acclamat mirum, et mme indem te adesset subaudi mum nunquam amplius ad me venturam esse, e diutum absentia
tua coeperam suspicari nterea in conclave intrarunt, ubi Eunoa, ancilla, postquam curi0sisSlme et quam poterat, optimo sedem adaptavit, ad dominam hospitemque simul elus amicam conversa optime, inquit, se habet fres scit. ,,on a praevio, μliberius, at ex sensu vertit amagna ItalusJ. Deinceps, ubi omnia, quae necessitas agitaret, ab ancilla apparata Sunt, Praxino domina admonet amicam Iam sedeas Simul a sedi incubuit Gorgo, incipit narrare, quaecunque in itinere ab domicilio suo ad hano Praxino a domum usque mira molestaque sibi evenerint. Posthac cinde ab v. 11 - 21 ad aliam colloquendi materiam, maritos scilicet dUndicandos carpendosque more solito tra eunt mulierculae, done tandem aliquando Gorgo admonet amicam, eundi tempus esse v. 26 etc. Hoc modo, quod ego quidem opinor, e Volo cedunt omnia, sensusque placidissimus e mmoribus istis versibus nobis provenit. Si cui sorte verba ista, Γοργὼ φίλα, - χ φ . ab ancilla ad hera suae amicam liberius licentiusque dicta videantur is velit reputare, mulierum, qua tam mediocri, quam istae nostrae, conditione utuntur, n-cillas, quod ad auctoritatem dignitatemque adlinet, haudquaquam tantopere ab dominabus distare, ut non praesertim si per diuturnum iam tempus familiae sunt adscriptae fidoque se vitio de ea bene meritae, tale quid ad ipsam dominam elusve amicam aliquam passim audeant proferre, servilis suae condi-
25쪽
tionis in tempus quodammodo obliviscentes. - Ηon onus i. e. Casaubonus illii enim nomen in prima commentariorum suorum editione, quam formae ΙΙ in bibliotheca regia inveni, ipse sibi in sui, cap. XI p. 396 obsinat, si non Eunoae, sed Gorgoni verba ista, με καλλιστα, tribuantur, tum ea idem significare atque illud Aristophanicum, καλῶς et Hor, limum, ben igne, quod utrumque adhiberi affirmat, quando oblato benestolo non utentes fa vero hoc loco utitur Gorgol'. gratias
Horatii locus hic est: Nirari serum laetius quid miata Benigne, Respondet. Et alius: ut tu quamlumnis tosiel - Bani et Idem omnino pergit Casaubonus atque Horatianum benigne sibi vii Terentii recte locus hic est Rogo, numquid pelit Recte, i
quit, Meo. - aecce Casaubonus ceterum ancillaene an Gorgoni illa verba iure tribuantur, in medio relinquit . . In lingua emacula nostra eadem sere saepenumero audire me memini, schon P ἡμιουρ gemitigρ' aliave similia, quibus gratias acturi tum utimur, quum quis gratum quid nobis aut secit aut dedit obtulitve, aut denique laborem qualemcunque in rem nostram vel jam Moepit, Vel Suscepturum S declaravit. Sagacissimam quidem esse illam l. Casauboni explanationem,
omnino non negarim quamquam minus eam OSSum comprobare duo locos ad explanandum atque interpretandum dis
ciliores spectat, equidem non sine busta ratione versum 25, ab tot tantisque viris sollicitatum, quo facile nos carere poSSe, quemque delendum potius quam explicandum esse, temere ac d
sperans quasi observat Munckius vid. no Vesok et Jo Aug. Iacob in not. supplem. p. 422J, et illud ἐρειοὶ s. ἐριώ sic codd. me Parisini v 50.J, ab variis tam varie aut tentatum aut explicatum, tractandum prae ceteris ac defendendum optimo jure mihi videor elegiSse. Versum istum autem ditio ALDIs squam cum Moreliana,
a. 1561 Parisiis excusa, et Ora ii Cleophili Phariensis Libello de coetu positarum; qui idem Parisiis a. 1503, apud Ictan
26쪽
Pelit, ' prodiit, ex bibliothecameidelbergens benigne mihi misit Ch. Baehrius. V. C. itemque Parisin Goum0FTENSIs Sio ex
Ἐν εῖδες, is, ειπας ἰδοῖσα τυ φυιη ἐδοντι ' Haecce istius versus larina in edd. Vett. Wecheliana Paris.
a. 1543J Camerariana a. 1530J, utraque Brubacensi a. 1545 et 15583, Moreliana Paris, a. 15613 Commetiana a. 1603, ed. ab D. Heisio), ignonensi a. 1620J, Glasguensi a. 1746,
quae ex Commetiana est hausta), Reiskiana itemque in rese lioribus omnibus ad Gaisfordianam usque nihil est immularum, praeterquam quod oretius, Valckenarius et Gallius in priori sua editione, nam in altera omisit) post lam comma addidο-runt, quod seriorum editorum nonnulli, ut Messiimus a. 1819J, Gaissordius, o Aug. Iacobsius in praestantissima editione, quae Halae prodiit a. 1824), servarunt, alii, ut uestemannus a. 1830J, Boissonadius, Zieglerus a. 184M spreverunt. Gai sordius, nisi salior, primus ιδες, pro εῖδες, admisit, quod Acodicibus desumptum, Gregorio Grammatic g. 13 et denique summo odosredo Hermanno probatum vid. Ziegleri notam ad h. v. Me eLiu recepit, textum, nonnullis, quos den0tat Zieglerus,
codicibus annuentibus, ita immutans: Ω λδες - εἶπας καὶ ἐδοῖσα - τω μη δοντι. Quam hujus versus formam Zieglerus quoque exhibet, ita tamen ut pro lace ScripSerit εἶπες, adn0tans, codice pro εDας tenere oristum sec. εἶπες; μ' qua in re erravit, quum
Parisin codices, quos equidem contuli, nempe, prae
In cod. Parisino meo A versus iste si exhibetur: Ω ἴδες κ εἶπας i. . . a. i. Quam Scriptionem secutus est Gaissord. In cod. meo σεῖδες et pro uiroque puncto medio commuapparet.
Non est quod moneam, illud δες υ -Lmetro non satiS- sacere, quum, Servato G spondeus ειδες, non iambus γω)poscatur. At vero quod ad interpunctionem attinei, nolatu dignis-
27쪽
sima est ista et ,-quod non ivgratum erit clarissimo E. Merchero, constrina omnino eam ipsam hujus loci interpretationem, quam doctissimus hi vir nuper in praes Geminicae Idylli M ve
sionis D ct iam in Ephemeride philia multa laude matae)proposuit de qua dicemus, postquam nostram de hoc loco
sententiam, ex iis, quae ante hos XVIII sere annos pro Man Scripto, . V., typis exscribenda curavimus, repetitam exposuerimus. Est autem haecce Sententia nostra. masse isero correctio: εἴπαις αν ἐδασα τι τλμη ἐδω , elus mancamar linguae scientiam nimis prodit de quare id not meam ad textum. - Supra Hori in eodem codice meo Mest scriptum pro interpretamento: Ἀροις δελ-τὰ narres scilicet 2 ellipsi enim utitur Praxinoa, nimia sciendi cupiditate ad sestinationem praecisionemque verborum impulsa. In codice autem nostro Coisi. C versus sic se habet D εῖδες, - εἶπας, ἐδαῖσι τυ ρ μη ἐδοντι. ano Scriptionem, quam Veteressere omnes edd. exhibent, optimam genuinamque ego quidem
Toupit oriectura in Addendis in Theocritum p. 398. B, quamvis summo Batavo probata, utpote audacior rejicienda mihi videtur est autem haec: 'Lis ἐδες - b. e. 9H, εἴπας - ἐδοισα - τλμη ἐδοντι. Adversatur eidem scholion quoque illud, quod ex cod. ΑSupra attuli; nam si εἴπαις, nec vero εἶπας, esset Iegendum, illa scholiastae annotatio, λέγοις δηλονοτι omnino nullius pretii, imo male sanae mentis proles esset habendae iem Branckii coriecturam: - ἐδες, ων εἴπαις αν M. κτλ. quam in annotati. ita interpretatur: - αν δοις, εἴπαις κεν ἐδασα - τελμὴ M., quamvis sagacissima et planissimum sensum ipsumque eum, quem equidem requiro, offerens mihi videatur ut praeter
28쪽
necessitatem laetam, improbandam enseo ac respuendam. Praeter necessitatem lactam eo dico, quod rexis, quem exhibeni libri MM., prorsus intacto, idem sero, quam quem requirit Brundiam, Sensus percq itur. Postquam enim Gorgo dixit uv. 23 et 24, Se sando audisse, per m pulchras res ad festum Adonidis me celebrandinnab regi parari Proinoa, admistione ma- sicarum illarum, quas quamquam non oculis videria, ipsa sibi animo lamen satis clare viridisque coloribus tam et a repraesentaret, abrepta exclamat, illud, quod Graecis hominibvs sine dubio in proverbio erat: ἐν Oλβίω ολβια --ae in aedis optuenti opulenta omMUI Deinde eadem suspicans, amicam Suam sorsita non audisse tantum, verum etiam pirisse illum in aula regia apparatum aut omnem aut aliqua ex parte saltem, sciendi cupiditate, ut solent mulierculis, Mammata atque impulsa blandis verbis Gorgonem hortatur atque orat v. 25J, ut de istis refus, qua ipsa vidisset quarumque mentumem passio ante)fecisset, sibi, quae earum ommum prora mki speciasset, ali fidneli narrare Gorgo autem Verita fortasse, ne diutius Si morarentur, sero venirent quod tamen aecidisse, docea 6 65-67J, Praxinoae curiositati satisfacere gravatur, interrupto ejus Ser mone admonens v. 26J, tempus esse e in simulque ca
pens amicae segnitiem ac desidiam, adjunctis verbis otiosis byn is malim nunc semper feriae sunt At, inquiet aliquis, non extemplo, postquam Gorgo monuit Praxinoam, tempus ab M adessa v. 263, abieram mulieres; sed Praxino ante, quam domo exeunt, unoam aquam ad manus certe lavandas jubet
adportu v. 27J tum selibus sine dubio talde aris , ut molliter eae ubent, leotismi Stemere v. 2M; D denique clavem
magnae cinae inerre ut, quod sacere solent Exores, de re
3 De hoc loco quoque . Eaercherus in libell. laud. p. 7-10 optime et in hanc quidem sententiam disserit, ut illud ναμ v. 27 et 30 dorice pro νῆμα sit adhibitum: Somit glaube ich, dass ναμ .... an beium Stellenstat νῆμα Gewebe, Gespinnat uehi sconsensit Rostius in lex Homericos. . . undisanatura bedouis etc. Verba ipsius Mercheri.
29쪽
domestis sollicitae, esum adserat eam); quae res et ma 1 quamdiu est remoratur; postlia satis diu sis. v. 34 393 de Praxinoae vestimentis mulieres more Milo garriunt ambae, doneo Praxinoa, pallio denique et umbella, vestimentorum ultimis, i duta somnia enim illa ab. v. 21-39, dum vestiebat se atque omabat Praxinoa, ab mulierculis nostris et dicta et sacta esse, mihi quidem persuasissimum ost), postquam Zopyrioni filiolo aliqua verba dixi v. 4 et 41J, persuasura ei confiutius esse domi remanere, quam in tantam plebis turbam aulae regiae direumfusam, ubi claudus fieri posset, prodire et postquam ad
extremum Phrygiae ancillae filium domumque commendavit, tandem aliquiindo Gorgon adclamat v. 42J Eamus Hae omnia
satis superque demo trant, tempus non magnopere ursisse muli
res nostras, neque habuisse Gorgonem, quod ea, quae de regio
apparatu ipsi cognita aut comperta essenti narrare roganti grvaretur amicae, excusati0ne hac utens v. 26J Tempus narrandi sibi deesse, quum abeundi hora advenisset. - Vera quidem hReice omnia sunt, et justo diutius Sane ambae, lam Gorgo, quae monuerat, quam Praxinoa, quae commonefacta erat, tempus aderas eundi, postlias Sunt moratae, quum nova garriendi materia, quam posset gratissima, Praxinoae So. vestimentum O. 34 , sese offerret. Nonne autem mulio diutius esseni moratae et festum aut omne forsitan, aut magna certe ex parte neglexissent, Si Gorgo, amicae precibus inducta, ea quae de apparatu, ab regina
in Adonidis honorem sacto, ipsi nota essent D coepisset enarrare' Prudenter igitur cavit Gorgo, ne risinoae curiositati, quam longiore ex consuetudinerantis superque sine dubio perspectam cognitamque habebat, praeter celeras inevitabiles, hanc quoque tam uberem, tam largam admirandi, dubitandi, scissiliandi variis que ita nominibus abitum remorandi, materiam occasionemque
Ea meam dissicillimi hqjus loci interpretationem atque ex-
Scit quae lando audisset, si non ipsa vidisset.
30쪽
planationem, quae haud mediocriter scholio illo, quod ex codice Asupra allatum est, firmari mihi videtur Gengivi isti νάεῖδες)erco, εἶπας), qui Brunckio, viro ceterum perducto et, quod valde miror, ipsi atokenario tam inexplicabiles videbantur, ut
vel linguae graecae legibus obsistere eos, ausi sint affirmare, figura grammatica, attractionem quam vocant, orti sunt quam si sustuleris, et ea, quaei λειπτικωί omissa sunt B, addideris, verborum collocatio, legi grammaiicae adaptata, haec erit: --
λέγε τι Eorum, quae forte vidisti, strumque de rubus locuta es i. e. mentionem fecisti), tu, quae disti, alii cuipiam, innit vidit i. e. mibib, aliquid referas velim.
Non item, atque ego, eundem locum explicare tentatai s- lingus, Theocriti editor atque interpres plurima laude dignus, quippe cui persuasum sit Gorgonem jam priuribus annis pompam istam vidisse, et hac de causa ut ea, quae olim Vidisset, enarraret, a Praxino fuisse orata. v. 25). Reliqua Κiess- lingi explanatio a mea parum, si non nihil dissert. densa D cum scholiasta vulgato post ἐδοντι per ellipsin διηγήσαιο, quod idem est ac meum λέγοις in cod. A, omissum arbitratur itaque, mecum conspirans, de textu nihil censet immutandum. Vetus. annotator quoque edit Basil versu 25 adscripsit scilicet ArcΗarlesius autem aliter omnino idque, quod mihi quidem persuasissimum Si perperam hunc locum Uticat, quum participium δοῖσα, quod sine dubio tanquam appositio ad omissum λέ- σέ scit. vel διηγήσαιο est reserendum tu cynspiculana Tra, quarao, ea quas foratiun nidisti9 ad antecedens verbum εἶπας contra Τheocriti certe sententiam refert et ii vertit: Iuveroistrum jam vidi se pompam, ea quae vidisti et quae lepidisse diristi, mihi τιν universaliter ex commqni loquendi
De ellipsi vide praeter Bullin. gr. gr. 6. 138yd'0rvillium ad Chariton. p. 355, ubi de Oniisso verbo, Substantivo aut adverbio, imo integro periodi membro aut e vicino repetendo, aut supplendo et addendo uberius disserit . .