Acta et decreta Concilii plenarii Baltimorensis tertii. A.D. MDCCCLXXXIV

271쪽

DE MUNERIBUS RECTORUM.

159 notarunt, maximo rerum mobilium, ut Supellectilis, ornamentorum sacerdotalium, VaSOrum aureorum remente0rumque, sive ab individuis fidelibus sive a sodalitatibus

sponte ecclesiae rectori oblatis dubium sat frequenter Oritur, utrum ad hunc pertineant an ad missionem vel ecclesiam: decernimus, nisi contrarium explicito fuerita donatoribus declaratum, res istas esse eccleSiae Pr0prietatem, atque ideo neque rectorem in discessu amissione, neque ejus haeredes post ipsius obitum, jus habere ad eas removendas I et vendendas. Servetur itaque regula statuta, ea scilicet quae ecclesiasticis usibus apta rectori missionario donantur, eSSe miSSioni donata, nisi contrarium clare et indubitanter pateat. CD. Const. Romanos Pontifces; C. WeSimon. II., d. VIII., Π. Xm.'ὶ

277. Etiamsi nulla justitiae lex id hic injungat, spi

ritus tamen Evangelii et Christiana charitas Postulant, ut ad pias causas Promovendas contribuant Sacerdotes ex Superfluis suis, atque ut morientes in eundem finem disponant de parte Saltem Substantiae quam ipsos poSSidere contigerit. Haud raro tamen ex oblivione Vel neglectu neque Ecclesiae neque PauPerum recordantur decedentes presbyteri; quin et accidit, ut cum suis bona ecclesiae Vel piarum causarum Permixta relinquant, et ita cum scandalo fidelium atque religionis tum spiritualitum temporali damno haeredes suos ditescere sinant, aut gravibus litibus praebeant occasionem. Omnes ideo hortabatur Conc. P V. Neο-Eboracense III., deur. VI., ut de bonis suis, si ullst essent ipsis, testamentum ad normam legum tempestivo conscriberent; quod hortamentum, quin SuePe hactenuS neglectum, Vehementer denuo inculcamus, Simul monentes, ne uSque ad extremum differatur ultimas voluntatis instrumenti consectio, hac praeter alias de causu, quod leges civiles non agnoscant dispositiones in pias causas per testumentum, nisi

Vido in Appendice, p. 231.

272쪽

160 TITULUS IX. - DE DONIS ECCLESIASTICIS.

hoc duobus saltem mensibus ante mortem fuerit con-

Scriptum. Ad prudentiam autem consessarii pertinebit

cum aegrotanto sacerdote hac dΘ re agere, rentequam Sacramentalem ejus consessionem excipiat. Μaximo Porro optrendum, ut unus Saltem sacerdos pietato ac prudentia commendabilis, uti executor testamenti constituatur.

278. Quo melius prospiciatur securitati pecuniarum, si quas penes se habeant, potissimum vero libris et documentis parochialibus, i. e. regestis, libro comPutus, inventurio, testamento, contractuum syngruphis, ullisque hujusmodi scripturis, monemus, ut unusquiSque rector in domo sua, Vel alio loco tuto ac convenienti, habeat

arcam ferream Safri quae Archivi parochialis vices impleat. In hac igitur arca libri praedicti et Omnia

instrumenta ossicialia, sive dioecesana sive civilia, tam quae res Spirituales quam temporales missionis spectant, Sedulo ac tuto custodiantur.

279. Si nova aliqua ecclesia sit erigenda, Vel Schola et domus presbyteralis, Vel si hujusmodi aedificium notabiliter immutandum sit Vel augendum, aut ruinOSum diruendum, rectores tale opus non UgrediaΠtur, PriuS- quam ordinarii licentiam scriptam obtinuerint. Hac

lege non Solum cavere Volumus, ne aedibus eclesiasticis SuperVacanee aut imprudenter conStructiS querelarum et

murmuris ansa Praebeatur, sed multo potius impedire quominus ecclesiae aere alieno temere et incaute graventur. Igitur Strictissime prohibemus, vetamus et interdicimus, ne quis rector, Sacerdos, et pii loci curator, Sive ecclesiae sive missionis sive Episcopi nomine ecclesiam suam Vel locum aere alieno gravare quocum lus titulo Vel colore audeat, sine expressa et scriptis exarata licentia Ordinarii. Iterum iterumque non saecularibus tantum, sed etiam regularibus ecclesiarum nostrarum rectoribus Sequens decretum Sancte observandum injungimus, Sci-

273쪽

DE MUNERIBUS RECTORUM.

161 licet: Reprobamus quoquo ac damnumus eum, qui haud paucis in locis inolevit morem deponendi apud

Sacerdotes pecuniam ea lege, ut Menoro a in stato tem-Pom recuperetur. Hinc enim ex nonnullorum imprudentia faciis oriuntur malae Suspiciones, jurgist, riSae, lites, calumnias denique, non sine gravi fidelium Ostensione et sacri ordinis dedecore. Praecipimus itaque nequis hujusmodi deposita in posterum accipiut, ne eo quidem praetextu, quod sint in Ecclesiae temporale

tenda, nisi prius Episcopi Venia in scriptis concedenda habeatur. Conc. Plen. Ball. II., No. 159.) Et illud quidem omnes pro comperto habeant, Episcopos nullo

modo teneri ad solvendum, si quis clericus, contra hanc ordinationem, mutuam acceperit pecuniam aut aes alienum contraxerit. Malumus enim ecclesias omnino non aedificari, quam hujus rei causa aere alieno Sacerdotem obstringi. I iit. Past. Conc. Prov. Cinc. ΙΙ.)Ne quis Vero sacerdos in proprium Sillipsius commodum eccleSiam Seu missionem aere alieno gravare

sine Episcopi licentia audeat, commendamus ut Episcopi in suis singuli dioecesibus taliter delinquentes poenis

canonicis coerceant.

280. Ad omne praecavendum injustae alienationis periculum, decernimus nulli dehinc presbytero licere, seclusa venia ordinarii in Scriptis data, nomine ac juro proprio retinere Sive eccleSiam, Sive Scholas, Sive domum Pr byteralem, Sive coemeterium, aut bona alia ecclesiastiore, pro quorum acquisitione fideles qualicumque modo subsidia contulerint; Sed ea quamprimum tranS- feret in Ordinarium aut in societatem Seu corporationem ab eodem sancitam. Quod si quis sacerdos absque permissione ordinarii titulum talium bonorum proprio nomine Per tres menses retinuerit, Volumus ut canonica Poena Plectatur, quum Singuli Episcopi pro suis dioecesi-

274쪽

162 TITULUS IX. - DE BONIS ECCLESIASTICIS.

bus statuant. Edicimus etiam ne quis rector aut quilibet Sacerdos ecclesiae pecuniam in mensa numularia privato Suo nomine depositum teneat, aut mensae libellum Bunk

281. Ob gravia secus oritura incommoda monemuSSacerdotes ut congruam Suam seu Salarium, nisi id ecclesiae donare Velint, opportuno tempore exigere et Percipere non negligant. Ideo statuimus eos qui pecuniam ea rations sibi debitam infra annum a termino quo Solvenda erat, percipere omiserint, aut Saltum non exegerint per Scriptum ab Ordinario vel ejus cancellario Probatum, eo ipso renuntiasse juri suo, eosque nullo titulo postea summam istam repetere POSSe. Praeterea, si quis sacerd0S pecuniam proprium in ecclesiae Seu missionis usum mutuo conserro velit, id omnino non

fiat nisi probanto in scriptis Ordinario. Conficiatur insuper accurata rei notitia ab aedituis Signanda, quae in archivo parochiali servetur. Item in libro rationum res reseratur. Cono. Plen. Ball. II., No. 193.)282. Rectores summam adhibere debent curam in obtinendis proprietatum ecclesiasticarum titulis Deeisin. Postquam a viris peritis diligentissimo recogniti fuerint, eos Episcopo probandos exhibeant, ut demum formis et cautelis tum a lego civili tum dioecesana requisitis vestiti

in archivo dioecesano dePonuntur. 283. Propter semper imminens incendiorum Periculum mundamus, ut omnia aedificia ecclesiastica contra damnum ex incendio oriundum, ab una vel pluribus societatibus fiducia publica merito gnudentibus, nomiΠΘ UOrPO- rationis vel Ordinarii tempestive assecurentur.

275쪽

DE AEDITUIS LAICIS.

DE AEDITUIA VEL CURATORIBUS ET CONSILIARIIS LAICIS. 284. Sacris Literis saepe monemur, viri sapientis eSSequaerere consilia Prudentium. Salus autem, ubi consilia multa. Prov. XI., 14.3 Cui veritati innixa Ecclesia nullo non tempore Episcopis aliisque ministris quibus rerum temporalium cura commissa fuit, probos VirOS consociaVit, quorum prudenti consilio in negotiis tractandis uterentur. Hinc et nostra concilia constanter probarunt, ut parochi Seu missionum rectores in administrandis Ecclesias bonis consilium adhibeant Virorum Prudentium, quos inter optimos sui gregis fideles, Episcopo confirmante, Selegerint, quo alacriuSutque felicius pastores, negotiis externis haud ita distenti ac distracti, ovium Suarum Salutem Promovere POSSint. 285. Constanter autem Ecclesia docuit nullam esse laicis et ipsis suis membris, auctoritatem in rebus Ecclesiae gerendis; aedituos et curatores laicos PriVi-

legio fuisse in atrium templi admissos, non jure. Adeorum munus quod attinet, ' ita Gregorius XVI. Brevi, 12 Aug. 1841), neminem ignorare Volumus, illud Pendero omnino ex auctoritato Episcopi, nihilque ab aedituis ecclesiae geri unquam P0sse, nisi qu0d eis fuerit ab

Antistite demandatum. Et PraedeceSSores nOStri, cum do aedituis laicis sermo fieret, declararunt: univerSalem Catholicae Ecclesiae legem esse, omnes ill0S qui ecclesiae bona quocumque modo adminiStrant, nonnisi consentiente

Sedo Apostolica vel Episcopo id licito facere, eosque in illorum administratioris auctoritati et jurisdictioni Episcoporum esso subjectos. Νο. 202.ὶ Igitur quicunquo Viri laici, approbante Episcopo, Sive a rectore missionis sive a coetu fidelium electi sint, ut in bonorum 18

276쪽

164 TITULUS IX. - DE BONIS ECCLESIASTICIS.

temporalium administratione Ecclesiae ministris verbo et opere auxilium ferant, maximo Vero aeditui quibus a lege civili facultas data est administrandi bona ecclesi-RSticu, graViter Seri0que recogitent, Se omnino legibus

Ecclesiae teneri; quaecunque contra canonum SanctioneS

vel Episc0pi statuta ab eis peracta fuerint, quantumvis in foro saeculari rata firmaque habeantur, coram Deo et Ecelesia invalida haberi et nulla; seipsos Vero, Si bona et jura Ecclesiae usurparint, incurrisse Poenas ab

eadem StatutuS.

286. Cum in pluribus provinciis nostris rectores ecclesiarum ipsa lege constituantur ex ossicio ecclesiarum Suarum aeditui, caute nobis providendum est ne, quando necesse fuerit rectorem aliquem munere Suo Privare, ipso per interjectam appellationem Sententiae executionem impediat, et sic ossicium aeditui coram potestate civiliconServet. Statuimus ergo, annuente Apostolica Sede, nullum rectorem etiam inremovibilem juridice remotum, depositum, Vel munere suo privatum, contra Sententiam ordinarii in suspensivo, ut aiunt, appellare Posse, Sed in devolutino tantum, ita ut desinat esse audituus ecclesiae cuj us rector erat, Vel perpetuo, Vel usque ad tempus quo judex ad quem, definitive litem terminans, eum in munus Suum redintegret. Quapropter usque ad litis terminationem non definitive alius rector, Sed administrator cum juribus competentibus instituetur, et Episcopus interim utriusque, tum amoti rectoris tum administratoris, honeStae Sustentationi providebit. 287. Ad unitatem disciplinae per omnes sere noStras provincias Vigentis prom0vendam, quantum lex Saecularis permittit, et quo certius Viri optimi et fidelissimi

in aedituorum, curatorum et consiliariorum numerum RSSumuntur, Sequentes regulus obServatu commendamuS.

I. Episcopi est judicare tum do necessitate tales

auxiliari0s laic0s adhibendi, tum de numero e0rum, tum de modo eos designandi.

277쪽

DE AEDITU IN LAICIS.

165 II. Sicubi Episcopus hos auxiliarios a coetu fidelium eligendos esse melius judicaverit, ex iis solummodo seligendi sunt, quorum nomina ab ipso rectore ecclesiae fuerint ad hi o proP0sitis. III. Auxiliarii quocunque modo selecti neceSSario, antequam munus Suscipiant, ab ordinario in scriptis Sunt approbandi; manent Vero ad nutum Episcopi amovibiles. IV. In ipsis seligendis ii tantum Viri congregationis Vocem Sive activum Sive passivam habeant, qui annos nati unum et viginti: 1. Praecepto Paschali satisfecerint; 2. Unam saltem sedem in ecclesia propria Perannum elapsum conduxerint ejusque pretium solverint, aut alio debito modo, juxta ordinem constitutum ad Sustentationem ecclesiae proprias contribuerint; 3. Prolem suam instituendam scholis Catholicis committere minime neglexerint, juxta normam Tit. VI , c. I. j I statutam; 4. Nulli societati secretas Vel alias prohibitas adscripti sint. V. Coetus aedituorum consiliariorum, auxiliariorum)sic constituti aes in Trustera, Gunoilmen, etc.), miSSiOnis rector ex Officio Suo erit Praeses, Sine cujus consenSunihil in coetu agendum Vel Statuendum eSt. VI. Si qua ullo tempore discrepantia rectorem interet aedituos vel consiliarios de rebus gerendis exoriatur, nec dissensionem pacifice componere iPSi Per Se Valeant, controversia ad EpiSc0Pum referatur, cujus judicio ac Sententiae omnes Parebunt. Conc. Plen. Ball. II., Νο.

quarto circa aedituos Promulgatis Sunt, de novo promul

278쪽

166 TITULUS IX. - DE BONIS ECCLESIASTICIS.

DE MODIS PROHIBITIS PECUNIAS AD PIAS

CAUSAS COLLIGEΝDI.

288. Praxis, sicubi lar te existat, pecuniam exigendi ad Dres ecclesiae Dominicis ac Festis diebus, ut quis ingredi

possit ac sacrosancto missae Sacrificio interesse, jampridem eliminari debuisset. Eam enim damnavit Summus Pontifex Pius IX. et prorsus tollendam significavit. DeceSSores quoque nostri Supremo ejus judicio obsequentes finem pravae huic consuetudini omnino imponendum eSSe Statuerunt. Conc. Plen. Ball. II., Νο. 397.ὶ 289. In unaquaque ecclesia constituatur spatium liberum ubi fideles Sacro adesse et verbum Dei audire possint. In hoc autem Spatio eligendo et in eorum uSum aptando, nunquam obliviscatur ille, qui ecclesiae praeest, hos homines esse Christi pauperes, et Boni Pastoris exemplo misericorditer cum illis agat, sedulo- quo Vitet quidquid eos contemnendi aut pudefaciendi SPecimen prae Se ferre P0SSit. Secus enim, squod Apostolus expresse Vetuq exhonorantur pauperes Jac. II. 2 ), et timeri aliquando potest ne per pastorem ecclesiae ii, pro quorum aeque ac pro divitum animabus rationem est redditurus, a divino cultu et a Vita

Christiana penitus urUeantur.

290. Plerisque in locis pecunia in pios usus haud

exigua comparari Solet per conVentus quosdam, qui animorum oblectandorum causa fiunt, quique apud nos vulgo Pionios, Excursions aut Simili nomine vocantur. Quum vero hujusmodi conventus, praesertim Prope urbes opulentus et Populosus, peccatorum et Scandulorum seminaria saepe evadant, dubitatur a piis ac prudentibus Viris, utrum amplius tolerandi sint an

279쪽

MODI PROHIBITI PECUNIAS COLLIGENDI. 167

penitus prohibendi. Provida mens eorundem Patrum No. 396ὶ omnibus serio perpensis, decrevit eos nonnisi omni adhibita cautela posse permitti. Quo melius igitur

prudens eorum conSilium finem optatum consequatur,

quoque facilius Via ad mala quae timenda sunt et Scandala praecludatur, statuimus ut hujusmodi conventus nunquam habere liceat nocturno tempore, neque Dominicis, Festis aut esurialibus diebus, neque .cum usu liquorum sui. aiunt) inebriantium, Vino et cerevisia inclusis. Insuper, ut haberi possint, necessario requiratur in singulis casibus Episcopi licentia. Item de nundinis, Vulgo Patra, statuimus eas haberi non posse Dominicis diebus neque sine Episcopi licentia, nec cum usu liquorum inebriantium, Vini et cerevisiae. Mandamus quoque ut Sacerdotes illum abusum, quo convivia parantur cum choreis Basia) ad Opera pia prom0Venda, omnino tollendum curent. 291. Nulli vero Episcopo liceat Veniam listbendi praedictos conventus Sive nundinas concedere, niSi praevio diligenti examine moraliter certus sit nulla adesse proxima peccati Vel scandali pericula. Qua in re

graViter Oneratur eorum conscientia. Animo rec0lant

omne8, cujuscumquΘ gradus aut ordinis sint, Ecclesiae ministri, pecunias iniquis mediis comparatas nullam ipsis aut Ecclesias utilitatem, sed iram Dei et ultionem potius allaturas. 292. Fama fert quae utinam inanis mendaxque sit l)nonnullis in locis inveniri sacerdotes qui, ubi gravis culpa non RPParet, Sacramentalis absolutionis beneficium denegant fidelibus, qui nolint collectis stipem dare, ad quam Sub peccato gravi teneri non constet; imo etiam quod longo detestabilius est, aegrotantibus ac ' morti

proximis ad Sistere ac Sacramenta Praebere recuSant.

Vix animum inducere possumus, ut quidpiam tuin atrox et indignum de ecclesiarum nostrarum ministris suspicemur. Si quis Vero existat, qui talo quid atten-

280쪽

168 TITULUS IX. - DE BONIS ECCLESIASTICIS.

taverit, memores sint Episcopi se muneri suo graviter deesse, nisi in reum pro merito animadvertant. 293. Gravissima sunt verba Concilii superioris, quibus damnavit perversam agendi rationem illorum sacerdotum, qui ipsa intra missarum solemnia ab altari recedunt, aedemque Sacrum circumeunt, a singulis fidelibus eleemoSynum petentes. Τanta Vero apparet quorundam pertinacia ac in observandis etiam strictissimis legibus s0cordia, ut qui constituti sumus legum ecclesiasticarum

custodes, alta Voce decretum Antecessorum nostrorum do novo promulgare et inculcare constringamur. NOtatum itaque turpissimum abusum, EccleSiae Sacri Sque ejus ritibus injurium, qui quo Catholicorum ruborem et

indignationem, Matholicorum vero irrisionem et contemPtum Provossat, reprobamus et Prorsus exstirpandum decernimus. Qua in re singulorum EPiscoporum conscientia oneratur. Νο. 364.)294. In immensa hac regione, atque inter gentes ex variis Europae populis aut advenientes aut oriundas, ideoque indolo ac moribus tam diversas, Vix fieri Potest, ut leges disciplinares uniformes sint pro omnibuS Provinciis aut dioecesibus. Itaque quod spectat ad jura stolae et laxam pro ministeriis ecclesiasticis determi-ΠRndum, unusqui Sque Episcopus agat in synodo dioeceSanis, Vel extra Synodum auditis consultoribus eas legesserat, quise clero ad POPulo Suo magis conVenire Videantur. Meminerit autem idquo expresse in Synodo commemoretur) ministeria ecclesiastica pauperibus esse gratis PraeStandre. Taxum quoque, Si qua in Synodo constituatur, Romam mittat, ut Sanctae Sedis approbationi subjiciatur.

295. Sed nec minores nec minus iundatas querimoniae ex parte tam laicorum quam ecclesiasticorum Virorum audiri solent de nimia et importuna multitudine Sacerdotum, Sive saecularium Sivo regularium, qui ex alienis regionibus huc variis de causis mendicaturi adveniunt.