Acta et decreta Concilii plenarii Baltimorensis tertii. A.D. MDCCCLXXXIV

261쪽

TITULUS IX.

De Bonis Ecclesiae Temp0ralibus.

DE JURIBUA ECCLESIAE CIRCA BONA ΤEMPORALIA.264. Ecclesia nempe ut Vera et Persecta societas udivino. nuctore suo fuit instituta, quae nullis circumscripta regionum finibus, nulli etiam civili subdatur imperio, suamque Potestatem ac jura ubique terrarum in hominum salutem libere exerceat. Pius ΙX., Allocutio Muttis granibusque, 17 Deo. 1860.ὶ Ecclesia itaque,

cum societas sit quae et externo membrorum suorum

nexu atque ordino omnibus Visibilis apparet, iis pr0culdubio mediis uti debet ad finem suum assequendum, quas non meris Purisque spiritibus, at vero hominibus et corpore simul et anima compositis conveniant. Etsi proinde Ecclesiae est orare, praedicare, ministrare atque sacrificare, his tamen divinis muneribus, cum non solum pro hominibus, sed etiam inter homines et ab hominibus exercenda sint, Spectata humanis natura humanaeque societatis indole, recto fungi non potest, nisi mediis externis modisquo visibilibus utatur. Externa scilicet et temporalia bona non modo Ecclesias utilia sed omnino necessariis sunt. Nequo solum ex ordinations divina Ecclesias jus competit ad bona temporalia, sed et jurs naturali, cum juro longo nobiliori Vera et persecta societas sit quam reliquas hominum societates, quibus ex ipsa rerum natura jus bona externa acquirendi ac possi- 149

262쪽

150 TITULUR IX. -DE BONIS ECCLESIASTICIS.

dendi competere nullus unquam negRro ausus eSt. Recte hinc damnata est eorum sententia qui dicunt: Ecclesia

non habet nativum et legitimum jus acquirendi ac possidendi. Syllabus Pii IX., si V., prop. XXVI in Ecclesia

praeterea ut societas persecta et supernaturalis a potestate civili pleno et absoluto independens est, imo multo hac nobilior superiorque, utpoto quae in hoc mundoquidem, sed non do hoc mundo. Igitur insignis impudentias rei sunt novatores conclamantes conforme eSses. theologias j urisquo publici principiis, bonorum proprietatem quae ab ecclesiis, a familiis religiosis, aliisquo locis piis possidentur, civili gubernio asserere et Vindicare. Pius IX., Quanta cura.) Neque demum minus damnanda eorum insania qui asserere non dubitant, sacros Ecclesiae ministros Romanumquo Pontificem ab omni rerum temporalium cura ac dominio eSSe Omnino excludendos. Syli , l. c., Pr0P. XXVII.) Sancto igitur et inviolabiliter tenendum est jus integrum proprietatis ot dominium in bona ecclesiastica in Ecclesia residere. Quaecunque sint in Ecclesia societates, Vel congregationes, collegia Vel ordines, Sive laicorum sive religiosorum, boΠst temporalia, quae Ecclesiae nomino cohonestentur, acquirendi Vel possidendi nec potestatem nec jus habent, nisi quia et quatenus Sunt membra in uno Ecclesiae corpore. Quod tam verum est ut, si quae societas ecclesiastica ab obedientia Ecclesias debita recessorit vel a fido Catholica apostataverit, nullo unquam titulo bona ecclesiastica quorum prius dominium habuit, sibi reclamaro legitimo possit. Scisso etenim unitatis ecclesiasticas Vinculo, Scinditur et titulus possessionis bonorum Ecclesiae, quas essentialiter unu est.

Haec quidem d0ctrina jam pridem a Patribus Cono. Plen. Bait. I. luculenter declarata est: Quidquid igitur

offertur Deo ejusque cultui consecratur, sius illud templum ipsum est, in quo ejus cultores congregantur, Sio

263쪽

Sam resurrectionem exspectantes requiescunt, Sivo Proprietas quaevis . . . et ad Dei honorem Vel ad usum esuri educandi, sustentandi alendiqus destinata; haec plano omnia res sacrae sunt et Ecclesias proprias, ut Dei servitio subtrahi sino sacrilegii crimino non ΡοSSint. Has res no donatores quidem sibi ut proprias vindicare possunt.' Literae Pastorales. 265. Eadem est doctrina Catholica de bonorum ecclesiasticorum administratione. Aliter nempe administrandis non Sunt quam juxta Sacrorum canonum et constitutionum Pontificiarum normam. Haec enim bona

ex fine quo acquisita, Vel ex intentione qua a donatoribus collata Sunt, usui Ecclesiae unice destinantur, Sive hic honor sit ac splendor cultus divini atque ministrorum Sacrorum Sustentatio, Sive Christiana juventutis institutio, Subventio orphanorum, Pauperum et infirmorum, sive demum Evangelicas inter paganos haereticosquo praedicationis propagatio. Evidens ergo ratio Patet, cur bonorum illorum administratio plena et ab omni alieno interventu secura Ecclesiae vindicari debeat. Declaramus itaque salsum eorum sententiam qui docent

eius ecclesiasticos seu congregationes, quibus ab auctoritato civili jus bona temporalia acquirendi, administrandi et alienandi concessum est, hoc ipsum jus exercero posse independenter ab auctoritate Ecclesiae, immo

nirre ejusdem canones et decreta.

Catholicam hanc doctrinam Patres Conciliorum Americas Plenariorum apertis Verbis et invictis Semper proclamarunt. Quam parum magistratui civili licet Ecclesiae Praescribero quas doceat aut quo ritu colat Deum, tam parum ei certum rationem Suarum facultatum curandarum injungem P0ωΘt, quas repugnet ejus

institutis et ab illis petita sit, qui ejus auctoritatem reiecerunt. Conc. Plen. Ball. II., Literas Pastorales.)

264쪽

152 TITULUS IX. - DE BONIS ECCLESIASTICIS.

Deniquo in toto hoc temporalium bonorum genere, quod prosanis usibus exemptum et ad divinum cultum Sep0Situm est, non potest Ecclesia ullum cujusquam interventum admittere, qui non ex ipsius auctoritato Pendeat. Hujus autem auctoritatis vicarius est et interpres pro sua dioecesi Episcopus. Conc. Plen. I. Literae Pastorales.)

DE EPISCOPORUM OFFICIIS.

266. Praecipimus ut in potestato sua Episcopus Ecclesias res habeat. Si enim animas hominum pretiosiores illi sunt creditae, multo magis oportet eum curam pecuniarum gerere, itu ut potestato ejus indigentibus omnia dispensentur per presbyteros et diaconos, et eum

Dei timoro et sollicitudino ministrentur. Canon Apostolicus 41.)Ob summa pericula quibus bona temporalia saeps objiciuntur quando Episcopi est Secundum praescripta

Ecclesiae tractare prohibentur, SummoPero lugendum est, quod in multis Statuum Foederatorum regionibus leges civiles circa bonorum temporalium Possessionem

et administrationem iis nitantur Principiis, quas admitters Ecclesia non potest, nisi ab eo instituto discedat, quod perpetuo tenuit ex quo primum libera religione uti coepit. Cono. Plen. Ball. II., l. c.) Haec autem plena libertas tuno tantum existero dici posset si leges et provisiones reb ipsa Ecclesia factas in foro quoquo civili quoad haec admitterentur, iisquo hoc modo Via civilis tribueretur. Cum autem illa legum et tribunalium ecclesiastinorum agnitio in Statibus quibusdam

nondum existat, Nostrum eSi ita res componere, ut

265쪽

DE EPISCOPORUM OFFICII 8.

153 impedimenta quas libertati Ecclesiae et bonorum securitati e legibus civilibus oriuntur, Vel umoveantur Prorsus, vel in quantum fieri potest minuantur. Ibid , No. 200.)267. In Statibus in quibus civilis parochiarum Vel coetuum ecclesiasticorum incorporatio legalis quas cum legibus ecclesiasticis concordet, non existit, Episcopus ipsemet, lege in comitiis ferenda, corpus Publicum seu persona moralis scimporation sole) constitui poterit ad bona totius dioecesis habenda et administranda; Vel poterunt simili lego dioecesis bona committi Episcopi fidei In frustὶ ut eadem nomino dioeceseos teneat in usque bonum juxta mentem Ecclesias administret; vel deniquo Episcopus bona di0eceseos temporalia possideat et administret nomino suo proprio, illo nempe absoluto plenoque juris titulo, qui anglico Vocatur in feo simple;

quo in casu EPisoοPus omnino memor Sit, Se, quantumViSa Potestato Saeculari plenum ecclesiasticarum rerum sibi

datum fuerit dominium, ex Sacrorum canonum monitu dominum earum non esse, Sed mere Proeuotorem.

C. Fraternitatem 2, de Donat., l. II. Decret.)268. Ne unquam bona cultui divino piisquo operibus dicata ad alios usus divertantur, Statuimus ac omnibus istarum provinciarum Episcopis in Domino praecipimus, ut duplex rerum inventarium rite confectum habeant;

unum in quo res omnes eccleSiaSticae, quas Sivo nomine

proprio in feo si te), Vel suas fidei commissas nomino aliorum in frust), Vel soli ut c0rpus morale corρ9m- fion sole, possident, accurato describantur; alterum in quo res Suao Propriue spersonat properis aeque fideliter

notentur. Hac enim ratione optimo de bonis tam Ecclesiae quam Episcoporum Sine ullo confusionis et quas inde sequi posset Scandalosae contentionis aut Sacrilegae alienationis periculo provisum erit. Et justum est hoc apud Deum et homines, ut nec Ecclesia detrimentum patiatur ignorations rerum Episcopi, nee Episcopus Vel

266쪽

151 TITULUS IX. - DE BONIS ECCLESIASTICIS.

269. Summorum Pontificum ac Praedecessorum ΠοStrorum cura de bonis externis Ecclesias hac in regione secure firmiterque Servandis quanta fuerit, ex actis et decretis conciliorum nostrorum tam provincialium quam plenariorum apertum est. Nec minori Nos sollicitudino

bonorum illorum securitati providere intenti, Episcopos

scientiam, ut testamento vel alio legali documento, prout spectatis locorum adjunctis vel logum in suo Statu Vigentium indole melius videtur, Securae bonorum eccleSinSticorum quae penes Se Sunt ad Successores transmissioni consulant. Hujus Porro instrumenti duo exemplaria conficiunt, quorum uno apud Se in archivo dioecesano retento, alterum apud Archiepiscopum deponant; Archi-ePiscopus autem nPud Seniorem Suffraganeum. Haec testamentorum depositio intra tres menses a Sua cuj uSque consecratione omnino fiat. Conc. Plen. Ball. II., Νο.. 191. Cfr. etiam Νm. 204.)Νoque omittant de bonis suis propriis testamento accurate et solerter confecto tempestiVe providere quo nulla, ipsis Vita decedentibus, de privata propriotato dimoultas oriatur. 270. Quum Securitas bonorum nostrarum dioecesium

a dispositi0ns legum civilium plano dependeat, Episcopis

summas religionis esse debet curare, ut qua umquod ocumenta Vel instrumenta in qualicumqus demum bonorum illorum negotio vel ministerio adhibenda, ea ratione formaque legali describantur, conficiantur ac deponuntur, ut negotia Peracta non tantum in lacio Ecclesiae vel laro conscientiae, sed etiam coram lego et judice saeculari valida, rata, fixaque sint. Neque in iis negotiis quae et Omissis legum formis Sat firma apparent, cautiones et formas a lege civili statutas negligi permit-

267쪽

DE EPISCOPORUM OFFICIIS.

166tant, quo firmissima et ab omni periculo secura transactio sit. In omnibus istis rebus viros in jum peritos et intractandis negotiis Versatissimos consulers nec Episcopi

nec sacerdotes detrectent.

271. Nihil enim frequentius in veterum Patrum scriptis, sacrisque Conciliorum et Ecclesias sanctionibus legitur, quam scrinia, tabularia, archiva, conditoria et armaria, a temporum atque hominum injuria servandis rerum gestarum documentis, chartis, diplomatibus, codicibus instrumentisquo constructa, undo fides et

Veritas rerum ad Successorum recordationem transmitti

P08Set. Nec tantum veteres quidem Romani Pontifices antecessores Nostri singularem hanc providentiam in custodiendis ejusmodi actis et monumentis identidem ostenderunt, Sed ceterarum quoquo ecclesiarum pGloribus tantae rei gravitas maximo innotuit; proptereaque rerum sibi creditarum testes literas ad instructionem futurorum Summu fido servari Volusrunt, quippo qui probo nossent quantas inde utilitates manarent. Bene-diet. XIII. Marima vigilantis, 14 Junii 1727 in Volumus itaque ut singuli Episcopi in loco tuto ac commodo

archivum seu tabularium dioecesanum erigant, in quo instrumenta et scripturae quas negotia dioecesana tum temporalia cum Spiritualia Spectant, juxta mentem Benedicti XIII. et normam a S. C. Conc. statutam upto disposita et diligenter clausa custodiuntur. Archivi curre credita sit oportet cancellario, cujus sedulus labor multum valet in negotiis dioecesanis probe ac prompte expediendis. 272. Cum bonorum dioecesanorum tutela et superior administratio juxta sacros canones Episcopo conveniat, ad

ipsius munus pertinet invigilare, ut in singulis locis suas jurisdictioni subjectis bona ecclesiastica caute sapienterque administrentur. Neque haec Vigilantia in visita-

268쪽

l56 TITULUS IX. - DE BONIS ECCLESIASTICIS.

tione pastorali solummodo exercenda est. Μandamus itaquo ut quilibet Episcopus nostrarum provinciarum strectoribus missionum, et saecularibus et regularibus ad normam Const. Romanos Ponti eri, locorum piorum praepositis aliisque rei ecclesiasticae curatoribus plenam et perspicuam administrationis rationem singulis annis districto exigat. Quod opus ut bene ProsperequΘ Procedat, Episcopus commissionem instituere potest Virorum in negotiis gerendis ac computo conficiendo apprimo eXPertorum, cujus sit examinare et probare libros computus et rationum a rectoribus aliisque consectos. Summa rationum, in qua Plene et distincte missionis proprietates, reditus, debita, census annui et foenora Solvenda notata sint, is rectore ac duobus aedituis vel auditoribus, quos Vocant, Signata ad cancellarium mittatur, qui erem ab Episcopo recognitam in archivodioecesano reponat. Similis ratio summaria, quu missionis conditio pecuniaria claro pateat, Singulis annis intra mensem Januarium is rectore publico in coetu fidelium promulgetur. 273. Dignus est Operarius mercede sua. Luc. X. 7.3Justitia itaque et decus sacerdotii postulant ut omnibus Ecclesias ministris decens vitae Sustentatio praebeatur. No tamen rectus justitiae ordo turbetur, nec integram suspicio lucri minuat famam, decernimus ut Episcopi pro singulis suis dioecesibus in Synodo, Vel extru Synodum e consultorum consilio, fixam ratamque definiant

summam quae ub ecclesiarum rectoribus congruae Seu

salarii nomine percipi possit. Μinori tamen Summa

contenti sint oportet sacerdotes casu quo eorum missio Vel missiones per reditus suos annuos Statutam congruum SuPPeditare nequeant, cujus rei judex erit ordinarius, audito Consultorum consilio. Nolumus enim ut salaria ex bonis ecclesias jam acquisitis percipiantur; et Episcopus vel dioecesis nulla lege tenetur salarii defectum

269쪽

DE MUNERIBUS RECTORUM.

167 supplere, si qua de causa sacerdotes missionarii illud vel nullum Vel justo minus acceperint, dummodo tamen juxta monitum Apostoli I. Tm. VI. 8) necessaria ad alimenta et tegumenta non desint, nisi laris hio ipso necessariorum desectus, judicio Episcopi cum suis consultoribus, gravi culpa ipsius missionarii accidisset. Inter reditus ecclesiae seu missionis adnumerari debent quaecumque collectae in ecclesia factae, nisi aliter Epi mpus de iis statuerit. 274. Ad evitanda gravissima incommoda, quae facillime ob congestas undique pecunias oriri possent, nulli in Posterum Episcopo, eoquo minus rectori aut aliis personis ecclesiasticis, tam saecularibus quam regularibus, fas erit mensas argentarias tenere. Si quas adhuc existant, Statuimus ut intra quinquo annos a publicatis concilii nostri decretis dissolvantur, nisi longius tempus fuerit a S. Congregatione imPetratum.

CAPUT III.

DE MUNERIBUS SACERDOTUM PRAESERTIM RECTORUM. 275. Inter multiplices sacerdotum miSSionariorum, praesertim rectorum, curas non ultimum locum occupat

rerum temporalium sub Episcopi directione administratio. Enixo igitur hortamur rectores ut summa sollicitudino rebus Suarum ecclesiarum et missionum invigilent, memores quod Deo rationem reddituri sunt non

tantum de animabus fidelium sibi commissis, sed etiam do bonis Dei et Ecclesiae servitio dicatis. Oblationes

fidelium et pecunias collectus est religione usurpent, ut non solum templa, Scholae domuSque erigi, erecta servari, labefacta restaurari possint, sed etiam augeatur splendor cultus divini, solida puerorum educatio in dies

270쪽

158 TITULUS IX. - DE BONIS ECCLESIASTICIS.

Promoveatur, et opera caritatis Christianae majora fiant. Ut omnia recte ordinateque procedant, rectores miSSionum Praeter regestu in Rituali Romano praescripta subi Libri status animarum expressa mentio fit) habeant

librum computus, in quo recePtae et expensae, jura et debita, perspicuo et accuruto Suo quaeque ordine describantur. Si rectoris negligentia et gravi culpa Vide S.

Alphons , l. III , Π. 555ὶ error, ex quo ecclesiae damnum emergat, in librum irrepserit, sciat se in conscientia de

damno teneri. 276. Praeterea, no rectores et Piorum locorum curatores proprias Suas res rebus Ecclesiae immisceant cum famas

suae discrimine, fidelium Ossensione, Vel injuria Ecclesiae, duplex conficiant rerum inventarium. In utroque hoc inventario diligenter bona tam mobilia quam immobilia,

quae ad missionem Vel locum Spectant, notentur; in eo VnSta Sacris Sacramque omnem Supellectilem describant; omnia recenserentur quaecumque pertinent ad domum presbyteralem, Scholas et coemeterium, neque omittant indicare reditus permanentes, Si qui Sint, et Onera quibus ecclesia vel locus subjicitur. Invenirerii unum exemplar 1 rectore Vel curatore et aedituis vel consiliariis subscriptum ad cancellarium mittatur ut in archivo dioecesino Servetur, alterum in archivo missionis Vel loci asservabitur. Inventarium singulis annis a rectore et aedituis vel consiliariis recognoscatur, bona intra annum acquisita Vel onera SuScepta reddantur, quorum item catalogus riis signatus cancellario transmittatur. Conc. Plen. M. Μaynutiam, 1876, c. XXIX.) Ne contentioni inter Successorem et deceSSOrem locuS relinquatur, decernimus ut

quoties sacerdos missionis cui praesit possessionem assumit, inventarium Urius missionis ad illud usque tempus rito descriptum, eidem a praedecessore Vel a vicario foraneo exhibeatur. Quin do quibusdam muneribus, ut quidam ex Nobis alia occasione prudenter