Acta et decreta Concilii plenarii Baltimorensis tertii. A.D. MDCCCLXXXIV

311쪽

DE VISITATIONE SS. LIMINUM.

1996. Idipsum S. haec Congregatio de Prop. Fide an. 1802 Episcopis

Hiberniae enunciavit; et an. 1865 cuidam ex Archiepiscopis Amerimo Foederatae scribebat triennis etc. decennia ita esse computanda, ut initio sumpto a die, quo praedicta Constitutio edita fuit, nimiruma die 20 Decembris 1585, perpetuo et sine alia interruptione pro omnibus successoribus Episcopis decurrant.V7. At nuper controversia mota est, an etiam pro aediB- recenter erectis te ua Visitationis Ureaae computandum sit a die pullicini nis Comat. Statis . Nec defuit intex recentiores canonum doctores qui arbitraretur triennia, quatriennia etc. quod ad dioeceses attinet post Sixtum V. erectas, computanda esse a die, quo primus noViter erectae dioecesis Episcopus administrationem suscepit. 8. Sed nulla suppetit ratio, cur Episcopi novarum dioecesium aliam a ceteris dimetiendi temporum spatia pro Visitatione M. Liminum rationem sectentur; ipsi enim quoque Sixtinae Constitutioni, sicut in aliis dispositionibus quas continet, ita et in hac adhaerere debent. Quocirca propositae mox quaestioni Emi. ΡΡ.

huius A. Consilii in generalibus Comitiis diei 3 Μaii 1875 post

maturam deliberationem decreverunt, respondendum esse malive, nimirum etiam ab Episcopis, qui sedibus recenter institutis praesunt, praefatam regulam esse retinendam. 9. Quae cum ita sint, cum quispiam ad episcopalem Sedem, sive ex Veteribus sive ex novis, evehitur, diem quo lex Sixti V. prodiit, prae oculis habeat; et si, praefiniti temporis inde incipiens computationem, noverit eius praedecessorem Vertente triennio, quatriennio est. oneri M. Liminum Visitationis haud secisse satis, sciat ipse se ad eam absolvendam adstringi. Iuverit iterum audire Fagnanum, qui scribit ex praescripto hujus Constitutionis Sixti V. Ad hoc autem versu Quciae ne langiua dis rantur etc. tempus qualecumque excursum alicui ex Episcopis, qui sive morte praeventus, siVe alia quacumque de causa ob non finitum tempus ei praescriptum Limina non visitaverit, ita intelligi emisisse et excurrime illius successori, ut, termino ipso, iuxta praedecessoris sui iusiurandum completo,

debitam visitationem conficere teneatur. Quae Verba non eum habent sensum, ut Episcopus successor teneatur Visitare pro omnibus trienniis etc., pro quibus eius praede Mor non ViSitnVit . . . , Sed illa verba ita sunt accipienda, ut Episcopus nuper conSecratus, Si mutennio etc., quod eo tempore currit, eius praedecessor non Visitaverit,

312쪽

teneatur ipse visitationem perficere.' Si proinde incoepto iam triennio est. EpiscopuA M. Limina adiverit, relationemque suae dioeceseos exhibuerit, ac postea e Vivis migmVerit, neutrum repetere successor tenetur; persolutio enim praedecessoris successori suffragatur. 10. E contra si quis dioeceseos curam assumpserit paulo ante . quam triennium etc. sub antecessore incoeptum ad exitum perveniret, cum temporis defectu nondum in promptu possit habere quae ad statum propriae Ecclesiae reserendum requiruntur, succurrit rem

dium implorandae prorogationis, quae, hisce praesertim in adiunctis, a S. Sodo sacile impertitur. 11. Notum est ipsam Sixtinam legem Episcopis consulere, qui, legitimo impedimento detenti, ad Apostolorum sepulchra personaliter

se conserre non possunt; id enim per procuratorem ipsis praestare permittitur. Immo quoad procuratoris deputationem facilius ac remissius agi coepit, ut inde a sua aetate animadvertebat s. m. Bened. XIVI et pristinus rigor progressu temporis Valde temperatus est. Indo si Episcopus iusto quolibet impedimento detentus a S. C. licentiam petat visitandi Limina per procuratorem, atque etiam iueum finem deputandi canonicum aliquem, aut sacerdotem dioecesis suae iam in Urbe existentem, et priVatis suis rebus Vacantem, Vel etiam ordinarium Ruum negotiorum gestorum aut agentem, de rebus Ecclesiae et dioecesis probe instructum, dummodo ecclesiastico cara tere insignitus sit, sacta Romano Pontifici per Secretarium ipsius Congregationis instantiae illius relatione, non ita frequenter reiici solet, ut olim evenisse constat, sed petita licentia et facultas passim benigne conceditur.'' Pariter ad procuratoris munus olim haud admittebatur sacerdos regularis, nisi probata deficientia Capituli otcleri saecularis, exceptis fortasse Ecclesiis remotissimarum regionum; sed in hoc etiam sequioribus temporibus S. Sedes sese faciliorem

12. Quae communiora ac potissima sint impedimenta, quibus Episcopi a Romano itinere suscipiendo excusantur, Videre est penes rerum canonicarum tractatores ad Cap. IV. Ego N. de iureiur. Ea vero sic perstringit Catalanus: Est quidem munus et reipublicae ossicium episcopalibus adiunctum . . . , item aetas graViS, ho tilitas quoque ac timor hostium, incursus latronum, pestis et alia id

313쪽

genus, quorum tamen quaedam impedimenta Antistites profecto excusant a Visitatione personali tantum, non Vero ab illa, quae per certum nuntium fieri solet, veluti aegritudo, decrepitas, munus episcopatui adiunctum, et similia quae personam respiciunt ipsius Episcopi. Sunt autem quaedam alia, quae etiam a mittendo Romam

certum nuntium Episcopos excusant, ut G. M. PeMiS, Viarum Oiae

sim hostilitas, modo tales sint, quae impediant accessum di crean rum ad Urbem.' Ceterum tot esse possunt huiusmodi impedimenta, quot peculiares cuiusque personae circumstantiae, quibus fiat, ut sine magna dissicultate aut gravi incommodo urbs Romae adiri non possit. 13. Sed facito quisque intelliget ordinarias camas, quae Personalem visitationem impediant, nostra hac aetate nonnisi raro locum habere; ea enim invexit humanum ingenium adiumenta ad Varias locorum distantias percurrendas, ut incredibili ferme celeritate et facilitato longi ima quaeque itinera terra marique perfici valeant. Et, si ad debitum Visitationis ossicium commode, ut ipse ait, explendum Sixtus V. praedicta temporum intervalla praescripsit, variam, ut Verbis utamur Benedicti XIV., locorum asque dioecerium M Urbe distantiam summa aequutatis resione pempe eria; quid in praesens tam facile, quam intra ea intervalla ad Urbem accedere 7 S. igitur Congregatio

sibi persuadet, M. Antistites huio muneri, cui Sme interposito iner mento obstrinxerunt, nedum statis a Sirio V. temporibus nunquam esse defuturos, sed immo spem fovet in Domino, ut, magistrorum veritatis Petri ot Pauli sepulchra fidelium animas illuminantia coram Veneraturi, Suam liuo praesentiam Saepius etiam exhibeant. Quod certo ipsi libenter praestabunt, modo attenta consideratione revolvant illud Sardi consis Concilii optimum et valde congruentissimum

esse, si ad caput, idest ad Petri Apostoli Sedem de singulis quibuscumque provinciis domini reserant Sacerdotes.' Ita enim fit, ut Romanus Pontifex, cui omnium ecclesiarum sollicitudo concredita est, Praesulum Romam adventantium opera et adiutorio, ubique locorum Christiani gregis necessitates agnoscere, Spiritualium ovium morbos intelligere, et aptiora remedia adhibere Valeat, nec quidquam ipsum lateat earum rerum, quas ad Dei gloriam augendam, ad Religionem propagandam, ad animarum bonum PromoVendum nece sario eum scire oportet. Plura sane negotia per epistolam possunt expediri; nemo tamen inficias iverit, plura esse alia, quae melius

314쪽

APPENDI x.

nequeant pertractari, quam si os ad os alloquamur. Accedit etiam, quaedam aliquando occurrere, quae secreti fidem ita postulant, ut ea scripto mandare periculosum sit; hinc. sel. reo. Bonod. XIII. in m. Synodo an. 1725,' Episcopos monet, ne ita passim personali ab hac Visitatione se dispensent, monita hic multa et mne proficua eorumdem M. Ecclesiae Principum patrocinio e Summi rintificis Vivae Vocis oraculo percepturi, quae Scriptis aliquando nequeunt

14. No itaque pigeat M. Antistites ad Urbem, quam Apostolorum

Hincipes suo Sanguine consecrarunt, ex dissitis etiam regionibus properare, eum etiam in finem, ut arctioribus usque vinculis cum

Supremo Ecclesiae Capite et duce coniuncti, eo sortius praeliari praelia Domini pergant, quo maiore in dies impetu ac velut agmine facto Christianae Reipublicae hostes eam oppetere adnituntur. 15. Hanc autem S. Congregationis instructionem M. D. N. ΡΙΟΡΡ. IX. per me instascriptum Secretarium in audiontia dici 13olapsi mensis relatam Sanctitas Sua benigne in omnibus adprobavit, eique Apostolicae suae auctoritatis robur adieciti

Ego N. Hoctus Ecclesiae N. ab hac hora in antea obediens ero beato Petro Apostolo, sanctaeque Romanae Ecclesiae, et Beatissimo Patri N. Papae N., Sutriue Successoribus canonice intrantibus. Ρapatum Romanum adjutor eis ero ad retinendum et defendendum, salvo meo ordine. Jura, honor , privilegia et auctoritatem sanctae Romanae Ecclesiae, Papae et Suc Morum praedictorum ConSerVRr defendere, promovere curabo. Regulas Sanctorum Patrum, decreta,

ordinatio es seu dispositiones et mandata Apostolica totis viribus observabo, et faciam ab aliis observari. Vocatus ad synodum, veniam, nisi praepeditus fuero canonica praepeditione. Apostolorum limina singulis decenniis personaliter per me ipsum visitabo; et Matissimo Patri Nostro N. ac Buccessoribus praesatia rationem reddam do toto meo pastorali ossicio ac de rebus omnibus ad meae

315쪽

DE CONCURSU.

Ecclesiae statum, ad cleri et populi disciplinam, animarum deniques quae meae fidei traditae sunt salutem quovis modo pertinentibus; et vicissim mandata Apostolica humiliter recipiam et quam diligentissime exequar. Quod At legitimo impedimento detentus fuero,

praefata omnia adimplebo per certum nuntium ad hoc speciale mandatum habentem, dioe sanum sacerdotem, vel per aliquem alium Pr byterum saecularem vel regularem, spectatae probitatis et religionis, de supradictis omnibus plene instructum. Possessiones Vero ad meam me am pertinentes non Vendam, nec donabo, neque impignorabo, nec de novo insevdabo, vel aliquo modo alienabo, etiam cum consensu Capituli Ecclesiae meae, inconsulto Romano Ρontifice. Et si ad aliquam alienationem deVenero, poenas in quadam super hoc edita constitutione contentas eo ipm incurrere

volo.

Sic me Deus adjuvet, et haec sancta Dei Evangelia. INSTRUCTIO S. CONGREGATIONIS DE PROP. FIDE DE CONCURSIBUS AD PAROECIAS. Ad p. 25, c. VI.J Tridentinum Concilium decrevit Sem. XXIV., c. 18 de Res)debere Episcopum statim, habita notitia vacationis parochialis ecclesias si opus fuerit) idoneum in ea vicarium cum congrua, et arbitrio, fructuum portionis assignatione constituere, qui onera ipsi ecclesiae sustineat, donec ei de rectore provideatur. Pertinet deinde ad Episcopum indicere per publica edicta concursum. Terminus in edictis constituendus ex eodem Concilio Tridentino est dierum decem, sed concedit S. Pii V. constitutio In confer-

ndis, ῆ 5, ut hic terminus ad alios decem dies prorogari queat et

non ultra.

Exacto termino in edictis praestituto, fit concursus. Cum vero nequo in Conciliari decreto neque in Plana Constitutione, examinis in concursu peragendi forma seu methodus ulla certa ac peculiaris servanda proposita fuisset, idcirco ad vitanda incommoda quae ex eo oriebantur, S. Congregatio Concilii in litteris iussu s. m.

Clomentis XI dio 10 Iulii 1721 editis, certam methodum habendi ad

parochiales Ecclesias concureum in posterum Semandam praestituit. steriori tempore A. m. Benedictus XIV. in constitutione quasDj0jtjgsd by VIOO le

316쪽

APPENDI x.

incipit oum iEuri 14 Decembris 1742, praefatas litteras squae per

integrum ibidem referuntur) confirmans, nonnulla praeterea addenda vel immutanda, nonnulla breviter in iisdem tradita clarius explicanda censuit. Iuxta praescriptum Concilii Tridentini ac Benedictinae Constitutionis, examen per concursum tam suPer doctrina, quam super ceteris concurrentium requisitis qualitatibus, habendum est cum Vacatio Ecclesiae paroecialis contigerit. Viget nihilominus in aliquibus dioecesibus consuetudo examen de doctrina separandi ab examine dereliquis canonicis requisitis, et hoc ad ipsum pro vacante paroreia concursum remisso examen de scientia alio magis opportuno tempore instituendi. Quamobrem generatim bis in anno examen habetur de scientia, in quo qui approbati fuerint, ad quodcumque parochiale beneficium intra Sex proximOS Sequentes annos Vacuturam concurrendi ius habent, sed exeunte Sexennio, examini se denuo sistere tenentur si beneficium parochialo obtinere Velint. A lege autem subeundi hoc novum exacto sexennio examen ab Episcopo, audita examinatorum sententia, di pensari possunt qui inter synodales Vel pr synodales examinatores sunt assumpti, aut qui propter muneris vel beneficii quo fruuntur dignitatem, vel propter diuturnam operam qua Ecclesiae cum laude servierunt, Acientiae testimonium abunde pra tant. Ceterum paro cia aliqua Vacante, concursus habetur, examinatoribus, adhibita ea quae in usu est cautione, iussicantibus quinam ex competitoribus ad regendam paxo iam Vacantem apti sint, salvo semper Episcopo iure eligendi inter approbatos, quem ipse digniorem aptioremque iudicaverit. Haec porro praxis ab Apostolica Sede approbari solet ad

Datum in Aedibus S. C. do Prop. Fide, 10 octobris 1884. INSTRUCTIO S. CONGREGATIONIS DE PROP. FIDE DE TITULO ORDINATIONIS.

1. Cum indecorum omnino sit, atque a Clericorum, qui in sacris ordinibus constituuntur, dignitate prorsus alienum, ut ipsi aut emendicatis subsidiis aut ex sordido quaestu ea quae ad victum necessaria sunt, sibi comparare coguntur; nemo ignorat, ab antia Dj0jtjgsd by VIOO le

317쪽

quissimis inde temporibus cautum fuisse, ut quicumque in Ecclesia Dei ad sacros ordines essent promovendi, eisdem de congrua Pem tuaque substentatione provideretur. Olim quidem nemo ordinabatur, nisi certae adscriberetur Ecclesiae, cui perpetuo esset addictus, ut ex ea haberet unde vitam honeste posset substentare.' Posterioribus vero temporibus titulus ordinationis invectus, quo videlicet victui cleri rum satis consuleretur. Cuius necessitas primitus pro ordin tione Diaconorum et Hesbyterorum sancita, dein ab Innocentio III. ad Subdiaconos quoque extensa fuit.' Explorata autem omnibus sunt quae Synodus Tridentina ' hac super re constituit; cuius saluberrimas praescriptiones progressu temporis alicubi neglectas A. m. Innocentius XI. literis encyclicis ad omnes Episcopos per S. Congregationem Concilii dis 13 Μaii 1679 datis gravissime observari

mandinit.

2. Porro geminus distinguitur titulus, eco rei dic scilicet, ac patrimonialia. Hic postremus, cui occasionem dedisse videtur Alexander III. quique circa finem seculi XIII. umVenire coepit, obtinet, cum ordinandus talibus bonis certis stabilibus ac frugiferis, aliunde quam ab Ecclesia provenientibus, est instructus, quae ad congruam eius substentationem sufficere Episcopi iudicio censeantur. Ad praefatum accedit titulus pensionis, quae non modo ad congruam clerici alimoniam sufficere, sed et perpetua esse debet. Atque hi duo tituli extraordinarii consendi sunt ac veluti ex dispensatione admi tuntur, si nimirum Episcopus pro Ecclesiae nec altate aut commodo aliquem ita ordinandum esse iudicaverit.'3. Ecclesiasticus vom titulus in bineficialem subdividitur, ac pa peristis, quibus aliae quaedam veluti subsidiariae atque extraordinariae species adjiciendae sunt, tituli nempe merime communis, atque aeristit Ecclesiae, Missionis, in sentiae, et Coi mi. Est autem titulus beneficii ius perpetuum percipiendi fructus ex bonis Ecclesiae propter ossicium aliquod spirituale, ecclesiastica auctoritate constitutum; atque hic ordinarius ac praecipuus titulus sacrae ordinationis dici debet.'4. Paupertudia vero titulus in religiosa prosessione est positus, Vicuius qui solemnia vota in probata Religione emiserunt, vel ex rediti-

p. s. n. 2.

318쪽

bus bonorum, si quae ipsamet Religio possideat, vel ex piis fidelium

largitionibus omnia communia habent, quorum ad vitam alendam indigent. Quem vero vocant communis me ae titulus, eos clericos attingit, qui Religiosorum more in communi vitae disciplina degentes aut nulla nuncupant Vota, aut simplicia tantum, proindeque e domo religiosa exire aut dimitti, atque ad saeculum redire permittuntur. Neque enim ad eos pertinet titulus paupertatis, ut ex Const. R---μntis y s. Ρii V. doducitur. Verum ex hisce Clericis si dumtaxat communis mensae titulo promoveri ad Sacros ordines possunt, quorum Congregationes aut Instituta peculiari ad id privilegio ab Apostolica Sodo aucta sierint. 5. Titulus aeriatii Meseri qui olim ordinarius erat, prout supra adnotatum suit, et postea evasit extraordinari , iis quandoque conceditur, qui cum Beneficio ecclesiaStico Vel Pe ione Careant, aut patrimonialia aliaque bona non possideant, ea lege Ordinantur, ut alicui Ecclesiae sint mancipati, ex cuius servitio et eleemosynis a piis Christifidelibus elargiendis substentari possint, et ab eadem Ecclesia nullo unquam tempore amoveri Vel ipsi recedere nequeant, nisi aliter eis provisum fuerit; quo titulo ut suis clericis sacros ordines conse rei s. m. Sixtum V. Patriarchae Venetiarum indulsime constat. 6. Denique titulus Missionis, de quo potissimum heio Sermo est, praetermissis titulis in ieridiae et collemi, quos ut te raro Oecu rentes tantum commemorame sat erit), adhiberi consuevit, eum alius legitimus titulus. haud suppetit, pro iis, qui maioribus ordinibus initiari cupiunt, ut Apostolicarum missionum Servitio Sese devoveant. Id autem inops contingit in locis missionum, in quibus ea est rerum conditio, ut commune Ecclesiae ius circa ea, quae ad praerequisitum pro sacra ordinatione titulum spectant, Servari adamu im nequeant. Qui vom huiusmodi titulo ordinati sunt, ii ex Apostolico ministerio in missione, cui fuerunt addicti, ad Victum ne Maria consequuntur. 7. Sed exploratum est, ordinarios clericis titulo Μissionis non posse M. Ordinationum munera impertiri, nisi speciali S. Sedis indulto muniti sint; agitur enim de titulo extraordinario qui praeterius commune adhibitus fuit. Quod quidem indultum Superioribus Μissionum aut Collegiorum seu Congregationum qum missionibus inserviunt, Vel ad certum tempus, vel ad praefixum casuum numerum

Campanil. Diversor. iur. eunonis. rubr. 8 Cup. 4 n. 14. et Gartias De Bene . miri. 2, p. 16. n. 96.

319쪽

DE TITULO ORDINATIONIS.

concedi solet. Meminerint autem superiores eo parce utendum sibi esse; neque enim titulo Missionis omnes absque delectu Aacris erunt

ordinibus initiandi clerici, qui ad missionum curriculum ineundum utcumque dispositi videantur. Si enim iuxta s. Pauli monitum manus nemini cito imponendae, id potissimum valet, cum Sermo intde iis qui in arduum Apostolici ministerii opus assumuntur. Quare hic titulus adhibendus erit in eorum dumtaxat favorem, qui animi indole et docilitate, intentionis rectitudine, aptitudine ingenii, pr

sectu in sacris Atudiis, morum integritate, ac rerum mundanarum contemptu, Spem iaciant, sese strenuos futuros fore Evangelii pra conm; Super quo eorumdem superiorum conscientia districte on

ratur.

8. Non secus ac alumni collegiorum Pontificiorum, ii omnes qui titulo Missionis inter sacros ministros cooptari cupiunt, tenentur Ρrius iuramentum emittere, quo spondeant missioni cui destinati sunt vel destinabuntur, se sere perpetuam operam daturos; quod quidem ab iis qui hoc titulo frui volunt, S. Sedes ut missionum, quarum

sumptibus illi aluntur, servitio consuleret, exigere conStanter Consuevit. Huic Instructioni subnectitur Forma istius Iuramenti iampridem approbata usuque recepta, eamque ab omnibus usurpandam esse, ut uniformitas hac super re servetur, omnino praecipit S. Congregatio. s. Necesse non est, ut qui in m. ordines hoc titulo evehendus est, actualiter in missione versetur, sed suffcit, ut paratus sit ad missiones obeundas, quando et quomodo superiores eum mittendum censuerint ac ire iubeant.10. Eis, qui hoc titulo sunt ordinati, vi praestiti iuramenti interdicitur in Religionem ingredi absque venia S. Sedis; eius namque

iudicio reservatum est, pracvla ordinarii, cui intererit, relatione iudieare, utrum missionum, quarum servitio ii sunt addicti, necessitas id patiatur. Scilicet publicum bonum privato antecellat oportet, ea

nimirum ratione, qua aliquibus ordinibus concessum t, ne eorum religiosis ad arctiorem sine suorum superiorum licentia transires Sit.

11. Quemadmodum alii tituli, ita etiam hic, de quo agitur, iuxta

canonicas sanctionea amitti potest, atque ab Ordinariis auferri, de conSensu tamen S. Congregationis, cuius est sic ordinatos praestiti iuramenti vinculo exsolvere. Quod si amisso titulo generatim, aut etiam titulo Missionis, alter ei non substituatur, Sacerdos haud proin Dj0jtjgod by VIOO le

320쪽

APPENDIA.

terea remanet Auspensus; sed ordinarii tenentur compellere ordinatos ad altorius tituli subrogationem, prout sacris canonibus consultum

est. Id Sacra haec Congregatio in generalibus Comitiis diei 1 Semtombris 1856 declaravit.

12. Pariter sacerdotes regulares, qui Vota solemnia nuncuparunt, atque ex Apostolica indulgentia in saeculo Vivere permittuntur, Vel qui ediderunt vota simplicia et e suis Congregationibus seu Institutis egressi sunt, ne cum proprii gradus dedecore emendicare cogantur, ad sibi de canonico titulo providendum obligentur; in locis Veromissionum ipsi probare saltem tenentur, sibi suppetere media, quibus propriae Sustentationi, ut par est, conSulant.

13. Qui titulo certae alicuius Μissionis ad ecclesiasticos ordines adscenderunt, ubi Missionarii officium dimiserint, procul dubio suum amittunt titulum, ac de alio sibi providere debent; si vero alterius

missionis servitio deputentur, ut huius Μissionis titulum assumant, nova opus erit S. Sessis concessione; neque enim eis suffragatur facul-t , si quam obtinuerit eius missionis ordinarius, memorato titulo clericos ordinandi. 14. ordinarii in missionibus utantur opera illorum etiam incerdotum, qui aliis titulis ad sacros ordines admissi fuerunt, servatis de iure Servandis; neque enim ipsi possunt eos adstringere ad titulum missionis subrogandum. Quin immo hortatur S. Congregatio ordinarios, ut quantum fieri potest, alii quoque legitimi tituli pro sacra

ordinatione introducuntur. 15. Tandem Sacra Congregatio animadvertens incremento mi Bionum plurimum posse conducere, si qui in collegiis sive seminariis utriusque cleri, evangelii praecones mox futuri educati sunt, Vel qui titulo Μissionis ad ordines suere promoti, animo identidem re tantiusiurandum, quo se obstrinxerunt, cooperandi Deo in salutem antimarum; eos hortatur, ut in annos singulos anniversaria die praestiti iuramenti illud repetere curent, serio meditantes divinam erga Sebonitatem, quae eos constituit Verbi ministros ad annuntianda mir bilia Virtutis ac potentiae suae; quam immarcescibilis gloriae coronaeis in coelis parata sit, si ossicium suum sancte impleverint; quamque e contra districtum maneat iudicium, si negligentia vel socordia sua,

quod absit, quemquam perire contigerit. Id autem, quo prompti et alacrius praestent, noverint s. m. Ρium VI. in audientia diei 7 Maii 1775 unicuiquo illorum plenariam indulgentiam, animabus quoque in Purgatorio detentis applicabilem, et perpetuis valituram Disj1jgod by VIOO le