장음표시 사용
11쪽
ΙM P RIΜATUR, Si videbitur Reverendissimo Patri Magistro Saeri Apostolici Palatii. ni. Arehiepiscopus Theodosia Vie gerenJ . IMPRIΜATUR. Fr. Nicolaus Ridolfi ordinis Praedicatorum Sacri Palatii Apostolici Magister.
12쪽
De Cataphrygibus, sive Montanistis
aliisque eorum asseesis. q. I. De Montano, priscilla, Marcellina cte.
ATAPHRYGEs seu Phrygastae hi haeretici nuncupati sunt, quia ex Phrygia orti . Ita S. Augustinus Haeres. 26. His uomeo , inquit , Proviseia Phrygia dedit, quia ibi e titerunt, ibique vixerant, ct etiam nanc iueisdem partibus populos habent . Pepuriani etiam dicebantur a Pepura oppido Phry-- giae, quod pro Ierosolyma sua habuerunt. Ita Philastrius Haeres. 49. & Epiphanius Haeres. 48. num. I diacens : Caeterum iadem illi defertum quendam in PDdigia Deum prin suὸ venerautur, ubi PepuZa quondam oppidum fuit, qaod hodieDis aequatum es. Eo siquidem Caelesem Drusalem descendere affirmant. Ergo illo proficiscuntur, gemasteria quaedam obeunt, sacrisque cae remoniis pro Da opinione celebraui. Montanistae etiam , seu Mon tenses sunt communiter appellati a Montano eorum Sectae Auci re una cum duabus Prophetissis Prisca dc Maximilla , de quibus infra arim. . PMdL A II. Mon
13쪽
II. Montanus ergo in Provincia Phrygiae ortum habuit ex parentibus Fentilibus, & in gentilitate probabiliter educatus. P stea Christianam fidem professus & baptizatus, non diu in veritate stetit. Nam adhuc a baptismo recens, ambitione elatus sub Grato Praeside aditum Daemoni praebuit, & in vico quodam Ardaba nuncupato vaticinari coepit, & novae prophetiae novam adjunxit haeresim. Ita Anonymus Scriptor apud Eusebium. Lib. s.Hilh cap. I 6. de Cataphrygibus scribit: Igitur obstinata eorum cultio adversus Ecclesiam, oe' nova pernicio chismatis haeresis hanc habuit originem. Vicas quidum esse dicitur in Masia contermina Phogiae nomine Ardaba : in quo Huut, Montanum quendam ex iis, qui Metium uumero recens adscripti fuerant, immodica primi loci cupiditate captum, primmum sub Grato AFae Proconsule aditum in se adiersario spiritui prae hui e , ct Daemone repletum , subito quodam furore ac mentis excessu concuti cuisse, ct nova quaedam atque inaudita proloqui, M. BDItem ac praedicentem futura praeter morem , atque institutam Ecclesiae amaseribus traditum , er continua deinceps succe une propagatum.
Que fuerit ambitionis & lapsus causa , an sorte fuit primi loci Scdignitatis, exploratum non est. Quaecumque fuerit temper locum habebit S. Augustini dictum Serm. 46. alias i 6 s. de Tempore
cap. 8., quod haereses Uua mater operbia omues euuit.
III. Videns autem Montanus, se suasque prophetias tanquam a Daemone inspiratas a viris piis contemni, i inci palam condemnari, ut incautos 1acile decipere pollet, duas sibi adscivit mulierculas, Pri1 am seu Priscillam, & Maximillam, ad sua dogmata
propaganda adjutrices, quas adulterino spiritu repletas, tanquam vere prophetissas venerandas voluit, de earum fictis revelationibus Libros promulgavit, quos propheticos appellavit: unde Theodoritus L. 3. Haeret. Fabul. c. a. de Montano ait: Et duos fecit prophetissas Priscillam ct Maximillam , cir earum scripta libros prome licos appellaetit. Harum feminarum ministerio plures Ecclesias in errorem inductas refert S. Hieronymus in Epist. 43. ad Ctesiphontem dicens: Montanus immundi spiritus praedicator multas Ecclesias per Prisam Er Maximillam nobiles er opulentas femiuas primum au
ro corrupit, deinde haeresi polluit. Nec nova fuit haec Diaboli ars iqui enim semina decepit Adam, & totum humanum genus perdi dit , hoc sibi felici eventu animatus, fraudes 1uas per feminas infimi are non desili. IV. De harum seminarum conditione & statu dissidium est. Nobiles & opulentas mille Hieronymus asserit: em etiam virgi oes, ut earum prophetiae majori in existimatione haberentur, Ion tanistae proclamabant. Oppolitum tamen sentium, tum Apollo nius Dj by C ste
14쪽
nius apud Eugebium L. f. Hist. c. I 8. qui adversus Cataphrygarum haeresim adhuc sua aetate vigentem nempe quadragelimo anno post ejus ortum scribens, eas non virgines, sed coniugatas futile dicit, deseruisse tamen viros suos, ut Montano adhaercrent, his verbis: inlaudimus igitur, has principes prophetisfar simulae Di ritu impletae fant,viros fudis dimisisse. uetant Veia ergo mentiebantur, qui Procam virginem vocabant e Tum supra relatus ignotus Scriptor quem aliqui volunt futile Apollinarium Hieropol ranun . Epilcopum, aliqui Apollonium, alii Alterium Urbanum ) qui
apud Eusebium L. s. c. I 6. eas mulierculas appellat: Duas alias mulierculas fuscitarit, ct adulteriuo Diritu replevit, quo nomine seminas nobiles ac opulentas non appellat set. Nicephorus Lib. 4. Hist. c. I a. nedum mulierculas, sed Zc Montani conjuges vocat: Et Christophorsonus dictum Eusebii locum vertens legit, Meretrices.& quidem in ornatu meretriciam potius, quam propheticam speciem praeserebant. Etenim comam molliter nutriebant, capillos coloribus pingentes: stibio quoque oculos liniebant, vestium ornatum N pompam undique assectabant, neque a tabulis, telseris, aliisque secularibus ludis se abstinebant. Hinc Apollonius supra laudatus apud Euseb. L. s. c. I 8. eas vere prophetilla, non fuisse, his verbis ostendit: Die mihi: riuit ue capillos propheta e ac sibio oculos linit e an studet ornari d propheta ne tabula ludit, ct leo feris e an pecuniam locat faenori e Iugenia fateantur ac respondeant , utrum haec agere liceat, an fecul . V. Dubitatur etiam de eo quod S. Hieronymus dixit, nemphMontanum per seminas illas opulentas auro primum Ecclesias corrupisse s cum potius ipse pecuniam a simplicibus quos seduXerat, exigeret: sic enim de eo Apollonius dicio c. I 8. apud Eus hium L. f. ait: diui pecuniarum exactores constituit, qui fordidammaverum captationem oblationum nomine calliri obvelasit. of δε- Hrinam suam praedicantibus falaria praebet, ut per faedam ventris in Elaviem doctrisa ejus eonvalescat. Et post multa , arguens Monta ni prophetas non esse veros prophetas, quia munera recipiebant: Hoc igitur, inquit, fateantur, non esse illas prophetas , si munera a
cepi e conmicti sunt. VI. Hanc viam, Christi mandatis & Apostolorum exemplo contrariam, suis falsis doctrinis Montanus ac ejus Prophetissae erufundendis elegerunt. Sic ait Apollonius dicto c. I 8. Cum enim Dominus praeceperit: Nolite possidere aurum neque argentum, neque duas tunicas s isti contra in rerum Oetitarum ptis ne graviiter deli querum.xui enim ab ipsis prophetae mar res dicuntur,eos nonsuma divisibus , sed etiam 4 mendicii, pupillis, ac viduis pecvvisio corro-
15쪽
gare demonstrabimus. Istis & aliis eos redarguit Apollonius. Propterea aliqui, ut resert apud Eusebium L. s. c. I6. praefatus ignotus Auctor, Montanum ut abreptilium&Daemoniacum, ac spiritu erroris actum turbasque in populo excitantem indignabundi objurgabant , & loqui ulterius prohibebant. Alii vero ejus sermonibus , maxime prophetissarum vanis praedictionibus obcaecati , verum in eis spiritum loqui putantes obsecundabant. Hi tamen saltem initio perpauci erant in Phrygia. Universa autem Ecclesia, cum saeptiis in pluribus Asiae locis convenisset, tandem agnita fraude eos expulit. VII. Porro Montanus ex dictis ex Apollonio suae fundandae Sectae locum praecipuum Pepuram &Tymium tunc parva Oppida , quae novam Hierusalem appellabar, velut thronum elegerat. Ibi cum suis prophetissis ascendens, convocatisque populis prophe tabat , oblationes constitutis exactoribus recipiebat, aliaque distribuebar ossicia. Hierarchiam tamen Apostolicae contrariam in suo coetu constituit: ubi enim Apostolico instituto Apostolis succedunt Episcopi, Montanus Episcopis tertium, M ultimum locum reservabat. Testis est S. Hieronymus Ep. a . s alias ad Marcellam his verbis: Apud nos Apostolorum locum Episcopi tenevr, apud eos Di opus tertius est. Habent enim primos de Pepura momma Patriarchar: fecundos quos appellant Cenonas : atque ita is tertium , ides penὰ ultimum Deum Episcopi de Iountur. VIII. Quo autem tempore Montani h. ec insania eruperit, disceptatur . Epiphanius Haeres. 48. quae est de Phrygastis seu Montanistis : IV, inquit , sub Antonini Pii , qui post Hadrianum impe-
razit, aNuum XIX. emergere caeperunt, idest circa ann. Domini Ioa.
FIusebius in Chronico hanc haeresim consignat sub Marco Aurelio Antonino anno Domini Ira. Haec tamen ex codem Eusebio simul conciliari pol se censet Baronius ad an. I73. n. I., nam Eusebius L. Hist. c. 27. Apollinaris scripta recensens: Scripsit, inquit, contra
Catantagum haeresim , quae quidem non longὰ postea maximos tumuiatus excitavit: tunc temporis vero primum enasci coeperat, Montano
cum falsis vatibus suis adhuc erroris fui fundamema jaciente. lix quibus Baronius Montani de sociorum tria tempora distinguit . Primum, cum iidem in Ecclesia prophetare coeperunt, tunc enim in admiratione sunt habiti, necdum detecti hau elici . Cum enim Ouinis pellibus Iupos induentes vitam moribus compositam agerent, abstinentia praesertim excultam, pravos mores liberrime increparent, prophetico spiritu multa praedicerent, eaque apparentibus signis confirmarent, velut homines a Deo missos ad Ecclesiae reformationem totus fere Orbis admiratus fuit. Et hoc fu i tempus s
16쪽
pus, quo juxta Epiphanium sub Antonino Pio Montanistae emem
IX. Secundum vero tempus fuit, quo eorum doctrina, & pr pheticus quem jactabant spiritus, in controversiam verti coeperunt : & hoc fuit Marci Aurelii Antonini primis temporibus: & his Apollinaris,ut ait Eusebius, Librum contra eam tanquam haeresim
tunc nascentem, quia talem tunc primo apparentem, conscripsit. Haec duo tempora distinguere videtur Eusebius L. r. Hist. cap. 3. dum ait: Caeterum eum Montanus ct Alcibiades ac Theodotus tunc primum in Phogia opinione hominum tanquam Prophetae celebrarieaepissent multa quippe diuiuae gratiae miracula xx pluribus Ecclesiis etiamnam feri solita Mem plurimis faciebant, eos quoque prophetare eamque iIIorum hominum causa dissensio orta esset, qui in Gallia erant fratres, privatum de bis judicium suum, religiosum in primis O eum retia de consentiens, rursus eidem Epistilae subjunxerunt .... pam sim ad fratres in Asia oe Phogia degentes, partim ad Eleutherum Romanae Urbis Episcopum scripse ut pro pace Ecclesiarum quasi legatione fungentes. His ergo duo tempora supponuntur: alterum, quo Montanistae ut veri Prophetae habiti 1uerunt: alterum, quo in suspicionem haeresis devenerunt apud Gallos, cum Marci A
relli persecutio apud eos vigeret: R de hoc tum ad fratres in Phrygia , tum ad Eleutherum tunc Romanum Pontificem judicium suum privatum detulerunt. Tunc ergo coepit Montanistarum Secta prius in existimatione sanctitatis habita , in suspicionem haeresis apud aliquos privato judicio revocari. X. Tertium tandem tempus fuit, cum eorum fraude palam detecta, ab universa Ecclesia Catholica eliminati fuere. In quo non parum temporis & negotii opus fuit ob aestimationem & gl riam, quam sibi signis mendacibus & vitae severiori disciplina apud plurimos comparaverant: adeo ut etiam ab Ecclesia pili si acerrimos sui invenerint deleniores, inter quos infelix Tertullianus, de quo infra dicam. XI. Hanc temporum distinctionem a Baron io propositam confirmat Ricciolius parte a. Chronol. Reform. catal. a. ubi ait, Mon tanum prophetare coepisse anno iv. Antonini Imperatoris, qui
fuit Christi annus ii a. sub Thelesphori Pontificatu . Inde primis Marci Aurelii temporibus, o Pii I. Pontificatu anno Christi 16a.de h. eresi suspectum elle coepisse. Palam postea detectum futile haereticum, Sc ab Ecclesia pulsum, atque in Asa & in Graecia ab Episcopis damnatum anno Domini III. Aniceti Pontificis anno ultimo, & Marci Aurelii circa duodecimum s ac denique sub Eleutheri Pontificis initiis, circa ann. I7. ejusdem M. Aurelii Diqiti sed by GOrale
17쪽
Iaqueo suspensum anno Domini sere I 8. interiisse. XII. Talem enim fuisse Montani exitum , imo & Maximillae
ejus prophetist e, ut meruerant, ex publica fama refert praefatus ignotus Scriptor apud Eusebium L. f. Hist.c. I 6., ubi diluta calum Dia, qua Catholicos tanquam Prophetarum intersectores Monta nistae accusabant, dicit: Respondeaut nobis quae si per Deum, es ne aliquis eorum qai jam inde a Montano ct mulierculis garrire primum caeperunt, qui is Ddaeis perfecutioxem pa=us sit, aut ab impiis
trucidatus e Nemo certe. Nec vero ullus eorum pro Gripi nomina
prehensus , in crucem actus es: sed neque ulla mulier in Iudaeorum ouagogis, aur flagris caesa, aut lapidibus impetita es . Nusquam profecto uec unquam. Deinde subdit: Imo longe alio mortis genere interiisse dicuntur Montanus oe Maximilla . Ambo enim , ut fama
es , ab infano spiritu incitati, laqueo sit gulam fregerunt, non qui dem simul , sed Juae quisque mortis tempore : atque ita instar proditoris
Subinde Theodoti unius e primis Montani asseclis exitum
referens : Sie etiam , inquit, admirabilis ille Theodotus, qui primus prophetiae illorum , quosprocurator quidam fuit, plurimurum fermone perhibetur falso mentis excessu abreptus fuisse , proinde ac si leva retur aliquando assumeretur in Caelum : cumque se totum fraudulantissimo spiritui permisisset , ab eo in altum jaciatus miserabili exituperius. H.ec Scriptor ille, ut fama perhibebat. XIII. Non cito tamen haeresis haec mansit extincta , sed Constantini temporibus adhuc vigebat: nam in sua adversus I .ereticos edita sanctione, ut refert Eusebius Lib. a. de vita Constantini c.64. &6s., qua quoscumque tum publicos, tum privatos conve tus eis agere interdixit, recenset etiam Cataphryges. H.ec tamen Lex quoad Montanistas,seu Phryges, in caeteris Imperii Provinciis effectum sortita fuit, excepta Phrygia prima eorum origine . Ita Sommenus L. a. Ηist. c. xa. ubi de hac Lege loquens ait: Pornes autem in reliquis Provinciis Imperii Romam eadem perpessi fust, qua alii omnes Haeretiei, exeepta Phogia ct Oieinis aliquor Proviuciis sin quibus jam inde ab initio, ct ab ipsis Montani temporibus, multitudine abundarunt, O nunc quoquὸ abundant. Qive confirmat S. Augustinus Lib. de Haeres. c. 26. dicens de Cataphrygis: His nome Provincia Planiae dedit, quia ibi extiterant, ibique lixerunt. Et etiam nune in ejusdem partibus populos habent. Concilium quoque Constantinopolit. I. sub Theodosio anno 38 i. Montanistas, seu Phryges recenset inter Haereticos, qui venientes ad fidem reba ptiZari debent Can. 7. . Tempore Epiphanii adhuc supererant, ut
ait Haeres. 48. nunti I . Est exim bomisam illa factio per Cappadociam s
18쪽
eiam, Galatiam, P giamque, quam ante commemoravimus, dispersa. Unde oe fecundum Phrygas Secta dicitur s sed O in Glicia oeonstantinopoli frequentusma cernitur.
q. II. MontanI AFSelae. De Tertulliano Romano Puni re. I. ter duas seminas Priscillam seu Priscam 3 & Maximil-L Ilam, quas sibi socias ad falsas suas prophetias estundendas elegerat, de quibus supra locutus sum, alios suae Sectae promulgatores , vel 1ibi addictos, habuit Montanus. Celebres fuere Theodotus . R Alcibiades, quorum meminit Eusebius L. f. Hist. c. 3. De infelici Theodoti exitu supra dixi. Fuit autem iste Theodotus diversus ab illo Theodoto Coriario, qui Christum purum hominem asserens a Vie ore Papa luit excommunicatus, de quo Eusebius L. f. Hist. c. 28. ec Philaster Haeres. yo. s bc ab altero Theodoto Trapegita argentar o Theodoti Coriarii discipulo, ut citato loco Eusebius: & nos de utroque intra . De Alcibiade notandum est cum Eusebio L. s. c. 3- hunc Alcibiadem Montani gregalem diversum esse ab altero Sancto Martyre , qui eodem te mi ore , quo In PliryS a haeresis hara grassabatur, in Gali a martyrium stibiit. De eo in Epistola Ecclesiae Lugdunensis h.cc apud Eusebium citato loco referuntur: Alcibiades
quidam unus ex illorum Murorum numero durum ct squallidum vi-etendi genus seetabatur : nullumque omniuυ cibum admittens solo paneo aqua ad id usque temporis vinci cυnsueverat. Cumque in carcere positus eandem vicevdi ratibuem et ellet retinere , Attalo pos primum quod in Amshitheatro confecerat certamen, revelatum es, nou retiὰ neque Orthe facere Alcibiadem , quι σ creaturis Dei minime uteretur , ct aliis exemplum scaudati fleret. Paruit itaque Alcibiades , O tundiis deinceps cibis promtycue uti coepit gratias agens Deo. H.
de Alcibiaue Martyre . At alter Alcibiades genere Phrygius salso spiritu seductus Montanum sequens, ipse quoque vanis prophetiis alios seducebat. II. Pro Montano pugnabat quoque Themison quidam. Is enim , ut ex antiquo Scriptore refert Eusebius L. f. c. I F., Zotico Episcopo Comanenti & Juliano Apameno garrulum Maximillae
spiritu in coarguere volentibus toto conatu sese opposuit: ciuibus Themisia aliique os obturantes , mendaci m illum se Custi seductorem spiritum ab istis coargui vetuerunt. Hic Themison apud Montani-uas tauquam Conielior celebrabatur, cum tamen consellionis
19쪽
signum nullum dedisset, sed potius vi pecuniae erogatae a vinculisse liberastet: unde Apollonius apud Euseb. L. s. c. I 8. Themison, inquit , speciossi avaritia obet elatus, qui co es uis signum nou pertu- ut , sed magna pecuniae vi erogata vincula abjecit. Hoc tamen non
obstante Martyrem se jacta sie, ausumque futile exemplo Apostoli Catholicam Epistolam ad suos conscribere, subdit Apollonius:
Citan ob eam causam modestus deinceps ac submissiles agere deberet, tanquam maror sese clereus , aufus es exemplo Apopoli conscripta Epipola Catholica , eos quidem qui Meliores ipso extiterant institu re s nova autem doctrinae patrocinari: ac postremb iu Duminum, in Ubios,in Sacrosanctam Ecclesiam impiὰ loqui. Tales erant Montani martyres,
III. Ejusdem furfuris extitit alius nomine Alexander a Montanistis celebratus, & ut martyr habitus , qui certe non ob Clu isti fidem, sed ob latrocinia ab eo patrata Ephesi ab AE milio Frontino Proconsule judicatus fuit. Hunc ceu prophetissae familiarem Apollonius ibidem ita describit es Respondeat nobis prophetissa de
Alexandro, qui se mari rom praedicat, quocum ipsa couvivatur , qui adoratur etiam ipse a multis 3 cujus latrociuia ct reliqua faciubra , pro quibus penas dedit nihil opus es dicere , praefertim eum in Tabulario contineantur. Et infra, rem clarius eXponens: Iuod veris, inquit, ad Alexandrum pertinet, ut veritas omnibus nosse cupientibus , inuo
tescat , judicatus est Dissi ab ZEmilio Frontino ADe Proconsule , non ob nomen Christi, sed ob ea quae perpetraverat latroeinia , ci jam desertor Mei esset. Deinde verό ementitus nomen Christi , dimissus es, eum urbis illius fideles fefelli et . Gelasia Cerδ ejus loci ,
unde erat oriundus, ipsum non recepit eo quod latrocinia exerceret.
Si qui verδ totum illius negotium scire desiderant, praesis es pubIicum ae Tabularrum . IV. Inter acerrimos Montani ac prophetissarum ejus defenso res recensendus est quidam nomine Proci us genere Phrygius vir disertiIsimus. Hic exemplo filiarum Philippi Diaconi, qui in Asia cum prophetiae dono vixerant, Maximillae & Priscillae prophetias corroborare nitebatur. Cum hoc Cajus Scriptor antiquissimus disputationem habuit Romae sub Zephyrino Papa, ut reteri Eusebius L. 6. Hist. c. Io. Pervenit etiam ad nos Case disertissimi viri disputatio Romae habita temporibus in Frini adOersus Proetam a quemdam Glaphynarum haeresis propugnatorem. Quod & repetit S. Hieron. L. de Script. Eccles. c. sy. in Cajo his verbis: Cujus sub porino Romanae urbis Episcopo, ides sub Antonino Severi fila
disputationem adversus Proculum Mutaui fessatorem vatae insegnem babuit, utauens eum temeritoιδε ,super novam prophetiam defendeu-dom i
20쪽
aeam ; ubi quem Eulebius & alii vocant Proetam, ipse appellat
Proculum , dc Theodoritus L. 3. HaeT. Fab. Patroclum nominat.
V. Huic Proclo conjungendus est AEschines Montani & ipse discipulus, qui tamen de suo particularem Sectam condidit: cum Proclo enim conveniebat, quod Spiritus Sanctus in Apostolis iuerit , non item Paracletus: ecquod Paracletus in Montano plura imo ξc majora dc meliora dixerit, quam Christus in Evangelio: in eo autem AEschines ejusque discipuli a Proclo & Proclianis dis lidebant, quod Christum & Filium & Patrem este dicerent. Ita
Auctor Append. ad Tertullianum de Prascr. cap. sa. his verbis: AeeeΤεrunt alii δε eretiei, qui dicuutur fecundum Phrdigas: sed horum non una doctrina est. Sunt enim qui Kata Proclum dicuutur : fune qui fecundum P vivem pronuntiantur . Hi habent aliam communem blasphemiam, aliam blasphemiam non communem, sed peculiarem croam : ct communem quidem illum, qua in Apostolis qu1dem dicant
Spiritum Sanctum fuisse, Paracletum non fuisse, O qua dicant P racletum plura in Montano dixisse, quam Chrisum in Evangelium
protuli e s nec tantum plura sed etiam meliora atque majora . μι-vatam autem blasphemiam illi qui sunt Kata 2 uinem hanc habent , qua adjiciunt etiam hoc , ut dicant, Chrisum tuum esse Filiam ci' Patrem . Sic AEschines a Montano deflexit: cum enim de Christo& Trinitate Catholice sentiret, Eschines ab eo recedens Sabelli nae haeresis viam paravit. VI. Praefatum Proculum seu Proclum inter alios Baronius ad ann. 173. num. 37. suspicatur, fuisse Proculum Siccensem ex
Africa insignem Grammaticum s cujus magisterio inter alios Latinos usum fuisse M. Aurelium Imperatorem, eumque ad dignitam tem Proconsularem provexisse , auctor est Iulius Capitolinus sin Marco atque illum eundem fuisse, qui antea scripserat adversus Valentinianos, quem tanquam Christianae eloquentiae dignitatem laudat Tertullianus in Lib. adv. Valentinianos c. s. Et ab hoc e dem Proclo deceptum Tertullianum iptum ad Montanismum de fecisse, addit Baronius ad ann. ao I. n. D. At Valesius in Notis ad L. F. c. ao. Eusebii censet Proclum istum, quem Tertullianus la dat, dc qui contra Ualentinianos scripsit, diversum esse ab eo, contra quem Cajus disputavit. Quia iste Montanista fu i homo Graecus f ideoque Graeco idiomate disputationem suam Ca)us con scripsit, eum Proclum vocans. E contra vero qui adversus Va-Ientiri. , scripsit Latino idiomate est usus, & a Tertulliano Proculus appellatur. Sed haec levia sunt, nec in eis haerere praesentis operis est. VII. Ad haeresim Montani accessisse aliquando PraXeam, Π Tom. VII. Par. II. B lat