장음표시 사용
401쪽
DE MACEDONIANI S. 392 qua ad Paulinum Episcopiim Antiochenum Epistolam scripsit,
quam apud TheodoriIum L. a. Hist. c. II. legere est. In ea enim nominatim feriuntur anathemate Macedoniani his verbis: Anathematizamus Macedoniauos, qui de Arii stirpe venientes, non per diam mutaιerunt sed nomen. Et infra speciales Anathematismi in eos proseruntur, nempe: Si quis dixerit, Spiritum Sanuum D ram , aut per Filium factum , anathema sit . . . . Si quis non dixerit Patri, ct Filii er Spiratus Saucti unam Divinitatem, potesatem,
majestatem, potentiam, uπam gloriam, dominationem, unum regnum, atque uuam voluntatem ac veritatem , anathema sit . . . . Si quis non dixerit, Spiritum Saxetam adorandum ab omi creatara, sicut OFilium di Patrem, auatbema sit. VIII. Proscripta tandem fuit ab universa EccIesia anno Christi 38 i. Damali Pontificis I s.sTheodosio seniore Imperante in Concilio Uhcumenico II. & Constantinopolitano I., in quo a centum
quinquaginta Episcopis fides Nicaena plene fuit confirmata, iaMacedoniana una cum aliis sui similibus ad inferos amandata . Ad hoc Concilium vocatum fuisse Macedonium ipsum, cui tamen adversam valetudinem caulatus adesse noluit, Danaeus putat, afferens Sohomenum testem Lib. I. Hist. cap. 39. Sed praeterquam quod in citato loco id invenire mihi non contigit i inverissimilae centeo eo anno 38 I., quo praefatum Concilium celebratum fuit, adhuc inter vivos Macedonium extitille, imo nec Sohomeno ipsi contentaneum. Qui cum Lib. 4. Hist. cap. 26. dicat, quod Mace-dbuius Constautinopolitan poliatus Ecclesid in locum quemdam iuxta urbis Regiae portasse recepit: ibique extremum diem obiix, inescat , eum post depositionem parvo tempore superstitem futile. Licet autem postea suam haeresim conflaverit & publicam secerit: cum tamen depositus fuerit anno Iss.,8c anno 38 I. Concilium Constantinopolitanum fuerit convocatum, dato quod aliquot annis supervixerit, credibile tamen non est, eum ad tempora Concilii vitam
protraxiste, ut ad illud vocari potuerit: maxime quia nulla causin historiis imposterum mentio fit.
Maeedonia error refutatus. L D Ro astruenda Spiritus Sancti Divinitate aliqua dixi cap. 4s.
L contra Arianos s. s. num. II. cum omnia quae de solo Deo
dicuntur , de Spiritu Sancto quoque in Scripturis asserantur s quibus laqueatia addam. Primo, S. Petrus Act. s. ubi arguit Ananiam s
402쪽
niam, quod fraudando de pretio agri mentitus sit Spiritui Sanctos
mox cui mentitus sit declarans, ait v. . Non es mentitus bominibus,
sed Deo. Ex quibus colligunt Spiritum Sanctum esse Deum S. Basilius Lib. s. contra Eunomium, & Lib. de Spiritu Sancto cap. I 6., S. Greg. NaZianZenus Orat. 3 7., S. Ambrosius Lib. I. de Spiritu Sancto c. & L. 3. c. Io., S. Epiphanius Haeres. 76. quae est contra Pneumatomachos sidest Spiritus Sancti hostes mim. 6., S. Augustinus Lib.3. contra Maximinum cap. a I. R alii. II. Secundo, idem demonstrant loca illa Scripturae, quibus cum Spiritus Sanctus locutus esse reseratur, Deus locutus esse dicitur. Ita verba illa Audite audievtes O nolite intelligere, quae Isaias cap.6. sibi a Domino Deo exercituum dicta rescris ut dicta a Spiritu Sancto refert Paulus Act. 28. v. as. Ieria benὰ Spiritur Saullus locutus es per Isa am Prophetam ad Patres vestros, dicens: Vade ad populum i sum, ct die ad eos: Aure audietis, ct non tutellitetis. Erra idem est Dominus Deus exercituum ac Spiritus Sanctus . Qi Iod ostendit etiam in Epist. I. ad Cor. ubi c. 3. v. I s. diXit: Nin itis , quia templum Dei estis, ct Spiritus Dei babitat in obbis 8Postea cap. 6. v. 19. An nescitis, inquit, quoniam membra vestra
templum sunt Spiritus Saucii qui in vobis es' Idem ergo Paulo est esse templum Dei, ac este templum Spiritus Sancti: & proinde quod Spiritus Dei sit Deus, & merito: quia solus Deus Templum habet. Quare S. Augustinus L. f. contra Maximinum Arianum,
qui petebat: Da mihi testimonia ubi adoratur Spiritas Sanctus . Inter alia cap. s. respondet: Si autem religionem, qua colitur Deuι , sicut diguum est, cogitores, multo plus esse cerneres, quod habet Spiritus Sauctus Templum, quam se eum legeres adoratum: ct homines enim ti Sanetis novimus adoratos . Templum verδ non es factam ab ho-
ώibus , nisi aut vera Deo, sicut Salomon fecit: aut iis qui pro Diis bubentur, sicut putes quae Uxoraui Deum . Spiritus autem Sanctusi quod cum magno honore de Deo dictum est non in manufactis templis babitat, j ed corpus noestrum templum est Spiritus Samii. Et ne corpora nostra contemnas, membra funt Christi. ualis ergo est Deus, cui templum dediscatur , a Deo, ct de membris Dei e Ita valide , ut de more S. Augustinus.
III. QSud ad haec Pneumatomachi Macedoniani, qui nolunt lateri Spiritum Sanctum Deum, quia in Scripturis nusquam nomi natur Deus, Vel proponitur adorandus ' Nonne ea quae de Deo dicuntur, de Spiritu Sancto dici ex Scripturis ostendi : es nos, qui solius Dei templum sumus, templum esse etiam Spiritus Sancti ex Paulo audierunt f Audiant insuper opera, quae solius Dei sunt, inter quae sanctificatio, adoptio, peccatorum remissio, principem
403쪽
locum obtinent, a Scripturis Spiritui Sancto ut auctori tribui. δεμ ritus sanctificationis Roman. I. v. Spiritus adoptionis Ron . 8. v. I s. Spiritus gratiae dicitur. Ideo Act. Io. loquente Petro, vix cecidit super audientes Spiritus Sanctus, cum omnes qui aderant obstupefacti dixerunt v.4s. uia ct in uat iones gratia Spiritus Gum est usa es. Imo, ut habetur Act. c. 8. δcc. is. hi qui bapti rati fuerant in nomine Jesu complementum gratia: & donorum per Spiritum Sanctum accipiebant, quod quia ignorabant Spiritum
Sanctum, etsi crederent, non acceperant. Unde Paulus Rom. s. v. s. ait: Charitas Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum San-Hum qui datus es nobis. Ad Titum I. v. s. Deus salvos nos fecit per lavacrum regenerationis ct renovatiouis Spiritus Sancti, quem effudit in nos abundὰ per Pesum Cissum Saloatorem nostrum. Et I. ad Cor. I a. v. 3. Nemo potes dicere, Dominus yefur, nisi in D ritu Sancto. Ac deinde enarratis gratiarum divisionibus addit v. xx. Haec autem omnia operatur unus atque idem Spiritus, dividem si gulis prout vult.
IV. Is ergo, quem Scriptum passim nobis proponunt ut nostrae sanctificationis Auctorem, sine quo nihil ad salutem possumus, &per quem omnia possumus, dividentem gratias singulis, non ait rius arbitrio, sed prout vult s Is, inquam, Dei minister, creatura
erit, non verus Deus e Nemo, nisi mente obcaecatus affirmabit. Sancti care nulla creatura aliam penitus potes: Iargitio fauia eationis muni centia filius es majestatis, inquit Pasthasius Lib. t. de Spiritu Sancto c. II. Et Ambrotius Ι- . de Spir. Sancto c. s. Creat ra fandiscatur, saucii eat autem Spiritus Sauctus .... Non rem potes fandiscatio er eorruptela unius esse naturae : ct ideo non potes gratia Saufri Spiritas ct Creatura unius esse substantiae. Itaque eum omnis iueti ibilis praeter Trinitatem reliqua natura, euIus ratiosis Iem ct incorpoream jure quidam substantiam putant, non imperatae Diritalem gratiam sed aequirat, non participet sed assumat s sep randa est utique a focietate Spiritus Sancti communitas creatura. Hac ratione Dominus noster Iesus Christus, ut ostenderet, unam
esse Spiritus Sancti cum Patre & Filio potentiam, majestatem, ac Divinitatem, voluit, ut objectum fidei, quam in Baptismo profitemur, aequaliter cum Patre & Filio esset Spiritus Sanctus, dicens
Matth. 28. v. I s. Docete omnes genter baptizantes eos in nomine P
tris ct Filii ct Spiritus Sancti, ubi ut advertit S. Ambrosius Lib. I. de Spiritu Sancto, dixit In nomine, non in nominibus f ut disceremus, unum illis tribus Nomen esse commune, quod est Divinitas. Hoc idem argumentum tractat S. Augustinus tract. 6. indoann. Unde inquit S. Joann. Epist. I. cap. s. v. 7. Tres sunt qui testimonium dantram. VII. Par. II. D d d is Digil by GOrale
404쪽
in Coela, Pater, Verbam, O Spiritus Sanctus: er hi treι uniam sunt. V. Tertio, Spiritum Sanctum a Patre & a se procedere, ostendit Christus eo modo quo ipse a Patre procedit. De se dicit Jo. IS. v. 27. Ego di Deo exivi. Exisi a Patre O veni in mandum . Ue Spiritu Sancto vero Joan. I s. v. 26. Cum autem, inquit, venerit Paraclitus, quem ego mittam vobis a Patre, Spiritum veritatis, qui dPatre procedit, ille testimonium perhibebit de me . Si ergo Filium Dei a Patre procedentem, a Patre mistum Macedoniani saltem puriores este cum Patre Deum genitum, non creatum admittunt: cur Spiritum Sanctum , qui a Patre procedit, a Patre & Filio mittitur , Deum cise negant, eademque Divinitate cum Patre & Filio potiri e Audiant Ambrosium Lib. I. de Spiritu Sancto cap. 7. Sicut creata, inquit, dici non potest Sapientia , quae ex ore Dei procedit:
nee Verbum quod eructatur ex corde : nec virtus in qua plenitudo majestatis ater est: ita etiam creatus non potest Spiritus aestimari , qui ex ore Dci profunditur, cum ipse Deus tantam intenderit unitatem , ut est audere se de Spiritu suo dicat s quibus alludit ad Dei verba Joelis a. v. 28. EJfaudam Spiritam meum super omnem carnem ct prophetabunt filii vestri e . quae de Spiritu Sancto intelligit
VI. Dicebant autem Macedoniani, ipsa Christi verba Joan. I s. v. II. Ostendere Spiritum Sanctum mitti tanquam legatum, qui a se ipso non loquitur, sed quid loquatur accipit ab eo , a quo mittitur . Sic enim ait: Cum autem venerit Spiritus ille teritatis, docebit vos υmnem veritatem: ubn enim loquetur is semet O , sed quaecumque audiet loquetur, ct annuntiabit vobis. Ille me clari abit, quia de meo accipiet, ct annuntiabit vobis .
Relicindeo. Etiam Christus Dei Filius de se dicit Joannis s. v. 3o. Non pusum ego is me ipso facere quidquam, sicut audio Ddico , ct judicium meum justum es , quia uditi quaerυ voluntalem meam, sed voluntatem ejus qui misit me . Ioan. 7. v. I 6. Mea doctrina non es meo , fed ejus qui misit me . Et loan. I a. v. 49. Liuia ego ex me iijs non sum locutus, sed qui misit me Pater, ipse mihi mandatum dedit, quid dicam , ct quid loquar .... tamae ergo loquor , sicut dixit nubi Pater, sic loquor . Verba haec, quae de se dicit Filius, vel ostendunt, etiam bilium elle purum lcgatum millum a Deo Patres vel si non, nec etiam verba allata Spiritum Sanctum Patris Κ Filii ei te purom legatum ac ministru in Ostendent. Eadem ergo ratione Filius & Spiritus Sanctus a se non loquuntur, sed ab alio accipiunt quid loquantur, Filius quidem a Patre, Spiritus a Patre Θc Filio, qua ab alio ut a principio accipi u ut quos sunt, nenare in Divini
405쪽
Ds M A c E D O NI A N I s. late subsistere. Ita Ambrosius & Augustinus. Ambrosius quidem
L. r. de Spiritu Sancto cap. I a. Omnia, inquit, accepit a Patre Filius, quia ipse dixit se Omnia mihi tradita sunt a Patre meo,, . Omnia Patris habet Filius, quia iterum ait is omnia qu e Pater hahet , mea sunt ,, . Et quae accipit ipse per unitatem naturae , ex istis per eamdem unitatem accipit er Spiritus: sicut ipse Domi s Dor declarat de Spiritu suo dicens ,, Propterea dixi: De meo accipiet& annuntiabit vobis se . Quod ergo loquitur Spiritus, Filii es : quos dedit Filius, Patris est. Ita xibil dfe aut Filius loquitur aut Apiritus , quia nihil extra se Trinitas loquitur . S. Augustinus autem Tract. 99. in Joann. sic ait: Nos ergo loquetur is semetipsi , sed quaecumque audiet loquetur. Ab illa audiet , is quo procedit. Audire illi scire es s scire verὸ esse . Puta ergo non es is femeti se , sed ab illo is quo procedit, d quo illi essessentia , ab ilio scientia s ab illo igitur audientia , quod nihil es aliud
quam scientia. VII. Sed adhuc non quiescunt Pneumatomachi: ajunt enim. Gemitus & oratio Deo non conveniunt: sed gemitus M oratio Spiritui Sancto tribuitur ab Apostolo Rom. 8. v. 26. I e D ritus posulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus: xui autem scrutatur corda, scit quid desideret Spiritus, quia fecuudium Deum populat pro Sanctis: ergo Spiritus Sanctus Deus non est.
Praefata Pauli verba aliqui Veterum, ut Chrysostomus S Ambrosius interpretantur dicta, non de ipsa Spiritus Sancti Persona , sed de effectu, nempe Dono ipsius, quo homines pii excitati postulant cum gemitibus a Deo, ut alii qui percipe temporalia
postulant, postulent aeterna. Communior tamen interpretatio est,
quod Spiritus Sancti persona dicatur pro nobis postulare & gemere , qui sua efficaci operatione in nobis nos orantes facit, nosque orare ac gemere docet. Ita S. Augustinus Epist. m. modo IIo. cap. I s. Dictum est, inquit, Iuterpellat pro Sanctis, quia interpe Iare Sanctos facit, sicut dictum es: Teutat vos Dominus Deus vester, si sciatis fi diligatis eum, Me es, ut scire vos faciat. Interpellare itaque Sanctos Deit gemitibus inenarrabilibus, inspirans eis desiderium etiam adbuc incomitae tantae rei, quam per patientiam expect
mus : Lumen scilicet inspirans, ut eam cognoscamus, dc ut cogni tam desideremus.
VIII. At inquies. Si postulare pro nobis dicitur Spiritus Sanctus, quia facit nos postulare : Cur non poterit idem dici de Patre, quod pro nobis postulet, quia postulare nos facit e Respondeo rationem elle, quia sicut Pater non dicitur mitti, licet operatio ad quam Divina aliqua Persona mittitur, puta sanctificatio hominis,
406쪽
iit toti Trinitati communis, propterea quod necesse est, personam quae mittitur a mittente procedere, a quo cum operatione accipit simul & naturam: Ita postulare licet sisnificet eisdictum in m nibus, quem ipse Pater, imo tota Trinitas operatur, non tamen aut tota Trinitas aut Pater postulare dicitur , sed ea tantum persona , quae accipit ab alia ut faciat homines postulantes , quod nec toti Trinitati nec Patri potest convenire. IX. Ex dictis patet, Concilium Constantinopolitanum cicumenicum Secundum adversus Macedonianos congregatum iure Symbolo Me verba inseruisse: oedijus in Spiritum Sanir m Dominum ct vivi castem, ex Patre praeedentem l non dicit oe ex Fino , quia hoc nondum contra Graecos, ut postea , statutum fuerat
er eam Patre ct Filio simul adorandum O eousiri caudam, qui I cutus es per Prophetas. QIam iidem prelati centum & quinquaginta Patres, qui eidem Synodo subscripsere, in Epistola Synodica
ad Episcopos Occidentis etiam expressere. Quae omnia auctoritate sua roboravit Damasus Romanus Pontifex in Epistola Synodica anno 38 a.data,quam describit The Oritus Lib. s. Hist. cap. LI., in qua plur bus anathemat sinis Pneumatomachi, & Arianae infelices aliae soboles confodiuntur, a praecipue illi his verbis : Et quia pos Cou ilium Nicaeuum hic erroriuolevit, ut quidam ore facrilego auderent dicere, Spiritum Sanctam factum se per Filium s auatbematizamus eos, qui non tota libertate
proclamant, eum cum Patre O Filio unius potesatis esse atque D santiae . Et rursus : Si quis non dixerit Spiritum Samsum de Patre esse vere ae proprie , sicut Filius de Divina substantia , er Deum ve-νum , anathema sit. Alios anathematismos omitto. X. At quia Macedoniani t apud Epiphanium Haeres. 74. n. 14. de his conquerebantur, dicentes ,, Nos eandem fidei lormulam,
,, quae in Nicaena Synodo exposita est, &ipsi profitemur. Doce,, igitur ex illa, spiritum Sanctum in Divinitate numerari A. Eos tamen ita percellit Epiphantiis ostendens etiam ipsa Nicaenae fidei
conseilione refelli. Nam quamquam nulla tune de Spirita Sauflo fuerat instituta quaesis s Gippe de his, quae singulis temporibus o
currunt , cavere Srnodi ac decernere soleui. inare eum Agrius in Filium maledicia conjiceret, propterea uberiori quadam disputatioua argumentum 1liud es accurati me tractatam .
Verum ex eadem Mea professione Nicaena animadvertere Iicet 3 ne hac in parte quidem tantumeliosos illos in Spiritum haereticor, se Spirisus oppugnatores, dr ab ejus Ductitate ac donis alienos qui quam omninis dicere . Siquidem expositio ipsa meritatem subiade pro
407쪽
A Credimus, imuit, in unum Deum Patrem omnipotentem mi vox sa , Credimus, Mn simpliciter oecipienda, sed de Fide iu
Deum inteιιigenda venit , Et in unum Dominum Iesum Christum,,. Mequo Me utcumque dictum , sed ad Mem in Deum referendum. ,, Et in Spiritum Sanctam ,,. xuos neque simpliciter usurpatum es , sed in unam praedicationem ac gliriam , is unam Divinitatis eonia ianitionem , in unam Consubsantialitatem , in perfecta tria, sed unam
Divinitatem, unam substantiam, uuam gloriam , dominationem unam.
Ruod ea voees Credimus, ct Credimus, ct Credimus, declarant. His Epiphanius contra Macedonianos ostendit, eorum haeresim fuisse a Synodo Nicaena in suo Symbolo praedamnatam. XI. Concludam igitur cum eodem. 2uid in haeIIum dissipat tione Iovior , cum qua adversus isos is hac disputatione bucusque dicta funt , meritatis sudiosis fatis esse son dubitem e xMeirea mi sim ct hane haeresim faciam: ct Deum precabor ut ad omnes ejusmodi profligandas opem uobis astierat , ut illius virtute freti , quod fuscapimus exequi, oe' tu omnibus gratias Babere pusimus. Contra hanc haeresim egi quoque Tom. 4. in I. paria Qu. I. de Trin. Dub.
409쪽
Quae in hujus septimi Τomi Parte ΙΙ.
BAsci sibi Qirilia amputabant . Pag. 148. Abidas Aprologus cum Bardefane de Fato disputavix.
Acaciant, in quo a Semiarianis ct Arianis dissmites. 373.374. Vide Sem artani. Acacius au-Hor fuit. 374. 37 s. Adam non perdidit imaginem Dei peccando. 248. habuit corpus ante peccatum. 247. Adamitae, is quo orti, incertum. 8ς. 86. 4 Prodico quidam pumtant . M . Adam ct Gam imitantes ante peccatum, ad suoseaetus nudi conveniebant. M. quid ibi agerent controvertitur. 87. is error refutatur. 83. 8 p. Nuptias reficiebaut. 8 p. promiscue commiscebantur. 89. oo. se vatura Alios Dei dicebant . Deum non esse oraudum, uec mar rium subeundum. 9O. Iamoi Adamitae in Nohemia. Fia2Elchines Montanisu . 9. unam in Deo personam fuit. 2 3. Agapetie, quae olim fuerint. 122, Alcibiades Montani assecla . 7. Alexander Montamsa. 8,
Alogi, id es sine merbo, Verbum
negabant, Apocalnsim respue bant O Evangelium S. Ioannis; boc Cerintho tribuentes. 76. 77. Lia De horum auctore. ambigitur . 78. u. confuta tur. 8L. 8M Angeli. Eorum euisus pro Ca- tbolicis defenditur. I I. erc. Angei ci in Angelorum cultu fu- positis. 18I 182. horum er ror is Catholico dogmate fecer
nitur. L83. I 84. I S. Animam humanam corpoream
48. creatam ante corpora origenes. 24O. 24 . peccato tu corpus det rufam. 242. paruam που fore aeternam. 264. eam esse ab igne corporeo. 247. Una, O bo
Apocalypsim negabant Alogi . 6. rejiciuπtur. 86. Apostolici qui fuerint. L8 7. 138. quando emerserint, O quam
410쪽
appellaut. 34O. 34I. ei refragantur. Ecclesiam scindunt. 342. 343. Mala Ecclesiae pra-
de Filio Dei. Is M. de Spiritu San . us. Verbum carnem assumsisse sine anima dicebant. 36o. 36 I. 'mnum GD-rificationis pervertebant. Catholicos rebaptizabant. 162. iueres sinas divisi. 372. Arius. Et praelusit Ormenes. HO. xuis edi qualis fuerit. 328. Presister ambitione Episcopatus re invidia haerejun firma
horruerunt . 33 o. quibusdam tamen placuit. ibid. damnatur. III. Naitiam componit. Errores in ea prodit. 332. 3 . Ecelesia scinditur,Nicanum Concilium cogitur. 334. Oxstantinus Imperator Arium resecit deinde recipis. 334. 33s. 336. ab Ario deceptus eum Alexandriam mittit. 336. infelix
Artemon Christum purum homines Apostolos credidisse dic
Artotyritae panem ρο easeum in Eu fh ista osserebant. 16. s T. Ascodrogitae atrem in tum omeumferebant : sedem fortὸ ae Ascitae . Ia cossimae vii illa Oseria Eapti am reseciebans. G. Asterius Aria I. 26ς. 266. Astrologiae vanitas. Io 8.1Os. . . Athanasius mouera Coscἰtici interfuit. 13q. Ario resilit. Ias. Ab Arianis quanta di fur. 337. 34o. d cinsantis.
fecerint. 363. o c. Vitam auferam profitebautur. 36ς. eo rum historia. 366. ex eis orti Anthropomormitae Da Variani. 367. Deum corpoream esse rebant. 36 . 369. TO. 6- fua eum Pudaeis celebrabant. 3ΤL. eorum paenitentia ridiea-D . De igne, aqua, ac niuit te quid sentire ut. 372. Auditores apud Manichaeos qui essent. 3I L. S. Augustinus nuantes Satri cis redarguit. IOI. Io I. insersesentiam Angelorum o Dis monum disinguit. Io 7. interea tum Sanctoνum ct Dei. 18 s. Monachos defendit. I92. rerum temporalium possessionem. 2o
apud Manichaeos olim Audit rem extitisse fatetur. 3οὐ.3IO. Aurelianus Imperator Ethnicus favet Ecclesiae Romanae contra Paulum Saminatevum . 238.