장음표시 사용
381쪽
Scripturis dicuntur s ut enim docet S.Th. I. p. q. 3. art. I. ad I. S
era Scriptura tradit nobis Diritualia ct Divina sub similitudiisibus
corporalium : unde eum trinam dimensionem Deo attribuit, ob similitudine quantitatis corporeae quantitatem virtualem ipsius defignat :utpotὰ per profunditatem virtutem ad cogninendum occulta, per altitudinem excellentiam virtutis super omnia , per lovgitudiuem durationem fui esse, per latitudinem affetium diletiionis ad omnia. Unde ait ad 3. Ocalas de Deo dieius Agiscat virtutem ejus ad videndum modo intelligibili, non sensibiti. Sicut, inquit ad 4. dicitur sedens propter suam immobilitatem ρο autZoritatem, O sana propter fuam fortitudinem ad debellandam omne quod adversatur. Ad Deum c ait ad s. non acceditur passibus corporalibus , cum ubique sit , sed cfectibus mentis, ct eodem modo ab eo receditur . Sic deambulasse ad auram dicitur commiserans Adami lapsum & Evae s vox autem Domini quam audierunt fuit conscientiae vox eos de transgressione arguentis. Sed in his tempus terere non vacat. A Prophetis autem visus futile dicitur , non in se, sed in aliqua similitudine, ut ipsi placuit.
VII. Secundo errabant Audiani, quia Pascha cumJudaeis, hoe est tempore quo Judaei Acyma sua peragunt celebrare volebant. Ita refert Epiphanius num. s. Cum vero eis objiciebatur hoc elle contra Decretum Nicaeni Concilii, respondebant aliqui: A Con-samini temporibus, ut Imperatoris rationem Baberetis, paternam in celebrando Paschate eo uetudinem reliquisis, diemque commutastis,
ut Cos ad Imperatoris nutum accommodaretis . xuidam eriam pervicacius definiant, ct eum natalis inquiunt Constantini celebraretur , Paschalis rationem immutastis. Verum s ait Epiphanius si eadem quorasis die Pascha repraesentaretur, in eaque celebrandum esse fatui et ilia Srnodus a Constantino collecta , probabilis istorum effex oratio. Nunc cum annis singulis non eadem temporum feries putatioque respondeat, inanis est ista ratio . Non enim ob natalem suum , sed ad Ecclesiam eoneiliandam ei rei sudium Imperator adhibuit. Quia vero
suam sententiam Apostolicis Constitutionibus consonam esse jactitabant, ostendit Epiphanius num. Io., quod Liber ille etsi dubiae sit. auctoritatis , eis tamen non suis agatur . Sed de hac controversia supra Cap. as. de aliartodecimanis 1atis egi. VIII. Tertio. Qui Theodoriti temporibus supererant Audiani, se remissionem peccatorum dare jactitabant. Duas enim in partes Libros sacros & adulterinos dividentes, & ordine hinc inde collocanteS , inter hos jubebant unumquemque transire, & peccata sua confiteri: deinde consessis dabant veniam, tempus ad poenitentiam secundum Ecclesiae Leges non praescribentes, sed potestate
382쪽
condonantes. Cum autem scirent qui sic transibant, ludum esse quod agebatur, vera graviaque peccata celabant. Ita refert Theodoritus Lib. . Haer. Fab. cap. Io. Hic error irridendus potius
IX. Quarto. Tenebras ignem & aquam aeterna & ingenita ellis Audaeum dixtile, ibidem Theodoritus refert: sed ex vagorumore hoc se accepisse significat. Hoc si verum est, ex Mani-ctaeorum lacuna Audaeum expiscatum fuisse dici debebit s de quiabus supra.
X. Quinto . Esto sut dicit Epiphanius num. a. de Trinitate,
nempe de Patre, Filio ,& Spiritu Sancto bene sentirent: cum t men Deum sibi fingerent corporeum, dissicile creditu est, quod tantum Mysterium ut Fides Catholica docet, & absque errore , explicare pollent. Vel enim unum corpus cum triplici appellatione ponebant, & sic cum Sabellio errabant f vel tria esse corpora asserebant, & hoc posito, quomodo Consubstantialitatem in eis tueri pollent, fateor me ignorare. XI. Sextum errorem Danaeus illis assingit, quem ipsiusmet verbis placet describere . De Audianis ergo ait, , Propter homi-M num vitia coetum Orthodoxa: Ecclesiae deserunt. Quod Dona- ,, tistarum erroris fuit postea seminarium. Quamquam Cnim se Episcoporum, inter quos sana tamen manebat adhuc Christi Evangeliique doctrina , vitia luxus d fastus damnandi erant: ,, & foenora Christianorum, A concubinatus caelibum detestandus, , spropter quae crimina primum, tamerito invectus est in tui M scculi Ecclesias Audaeus coetus tamen ipse piorum, ubi reti-M nebatur adhuc orthodoxa veritas, non fuit scindendus,, . Si ergo juxta Danaeum error est propter vitia, luxum, fastum Episcoporum ab Orthodoxa se separare s quomodo Lutherus ceterique post ipsum Sectarii titulo reformandae Ecclesiae orthodoxae ab ea soccsserunt, & adhuc ab ea extorres persistunt e Dicet, se separaste, non propter defectum Orthodoxorum in moribus, sed propter defectum etiam a Fide Catholica , quem in
ea seservarunt. At suorum scripta a Luthero usque ad praesens , Ecclesiae Catholicae Romanae mores ac di1ciplinam maledictis co tinuo impetentia, contrarium evincunt. Scio, titulo reformandae etiam doctrinae, quam jactabant in Papatu corrupta suam seceisonem munire solitos esse. Sed doctrinam vere corruptam noncste eam quam ex Patribus acceptam Romana Ecclesia profitetur s ne quidem eam quam in suos coetus ipsi invexerunt,& ut haer ticam ab Ecclesia antiqua damnatam, satis ostendi in Vera Ecclesia s & demoustrant labri, qui ex eorum schola, maxime Socinia-
383쪽
norum N Deitarum in dies prodeunt, in quibus praeeipna Christianae & Evangelicae Religionis mysteria funditus eversa cum horrore leguntur: adeo ut de ipsis, quod Danaeus de Audianis, co cludi merito possit is Quod non tantum contra veterem Ecelesiae ,, disciplinam agant, sed ipsa Dei dona sanctissima,&sacratistu se ma profanant. Atque ex his apparet, ut abyssus abyssum im- M pellat, & qui primum leviter peccare videbantur, dum carita- tis Christianae normam non sequuntur , graviter & in pluribus se quidem impegerint, fideique naufragium secerint ,,. Haec quae Danaeus de Audianis dicit, an in ipsum ac suos retorqueri possint, pius Lector judicet
De Semiarianis, & Acacianis, ac voce Homousim.
I. A RIANA Secta progrestit temporis in tres factiones divisa est. Prima fuit eorum , qui primigeniam Arii blasphe- α miam rigorose propugnabant, quam postea Aetius, ocEunomius ampIexi novis erroribus auxerunt. Hi in Conciliabulo Antiocheno anno 3 . coacto formulam fidei conscripserunt, in qua Filium Dei Patri per omnia dissimilem declararunt. Quibus inter caeteros subscripsit etiam Acacius Caesareae in Palaestina Episcopus, teste SoZOmeno L. c. I I., quamvis tunc propriam facti nem nondum manifestaret , nec Arianas blasphemias palam propugnaret, Semiarianis potius communicans. De eo enim Epiphanius Haeres. 73. num. 23. Acacius, inquit, cum fuis neque Confab-santialem fatebatur esse Filium , neque creaturam ex caeterarum ordine ac numero. Et quamvis eadem eam aliis sentirent, fuam tamen opinionem di mulabant, ac xempori fervientes, creatura nomen mentio praeteribant, cum interim nisu ab Arianis di derest.
II. Altera factio Semiarianorum fuit, qui vocem Homousios rejiciebant, & Filium Patri minime Consubstantialem este, sed per omnia 1imilem, adeoque Cat' vias dicebant, & Homelusion , quod editis fidei formulis s seu anathematis s) in Ancyrana Synodo anno 3 38. , quas refert S. Hilarius I b. de Synodis, declararunt. Horum quartus se conceptus erat: Si quis audiens Me: diuomodo Pater habet vitam is semetipso, sic dedit cer Filio habere vitam in Diqiti sed by Corale
384쪽
femetus , similem non dicat etiam Filium Patri juxta essentiam, anathema sit. Septimus: Si quis Patrem Filium credere se promittons , Patrem di milis sientiae dicat, sed similis e actae , quasi profanas di novas voces contra eslentiam Filii loquens, ct interimens Φerum Filium Dei es, anathema sit. Alios insuper ediderunt, quibus anathematiZant cos qui non in Estentia , sed sola potestate , similem Patri, qui Patrem tempore anteriorem, Filium juniorem dicunt, quos & alios refert Epiphanius Haeres. 7 3. n. D. At in ulti mo aperte damnant eum qui dixerit, Filium Homousion esse Patri his verbis: Si quis Patrem potestate simul O ubstantia Filii Patrem aferens, Consubstantialem, vel ejusdem cum Patre substantiae Filium esse dicat, anatbema sit. Semiariani ergo Filium Patri in Estentia quidem similem esse fatebantur, sed Consubstantialem & ejuslem substantiae cum Patre negabant. Hos anathematismo ad Constantium Sirmii tunc agentem miserunt, quos cum accepisset, secundam formulam Sirmiensem solemni edicto reprobavit . Hujus Sectae principes fuere Basilius Ancyranus, Georgius Laodicaeus; qui ab Arianis se separantes Filium Dei specie tenus
creaturam esse negabant, re vera tamen creaturam se corde retinentesPatri similem &Homiti non dicebant,sed e usdem substantiae cum illo esse restagabantur. De Spiritu Sancto vero eadem cum puris Arianis sentiebant. Ita Epiplianius Haeres. 73. num. I. his
verbis : Neque veris tergiversando, aut haesitando quemadmodum in Filio s quem cum absolute creaturam pronuntiare non audeaut, etsi id omniso feotiant, nihilominus hominum existimationem veriti vocem illam Homiusion obtrudunt, ct ereaturam ab caterarum couditione diversum esse defutant: cum de Spiritu Sancto, inquam, agitur, noutimidὰ ae di euter , sed rabidorum eanum more toto impetu feruntur , ct Creaturam esse μὰ ulla cunctatione docent, ροὰ Patre ac Filio abalienare conantur. Haec Epiphanius, qui in testimonium
affert perextensum Basilii, & Georgii Epistolas in Pseudo ynodo
III. Tertia Arianicae Sectae factio fuit Acacianorum, quae au ctorem habuit Acacium in Episcopatu Caesariensi Eusebio Pamphili successorem. Monoculus seu cocles fuisse sertur: sic qui verae fidei lumen amiserat, aequum erat, ut & Iumine diminutus estet etiam in corpore. Propterea simulans aliquandiu incessit, nec uni nec alteri parti se adjungere exterius demonstrans : Tandem odio in CyrillumJerosolymitanum percitus ob Metropoliticae di nitatis jura, quam in Caesariensi Praesule non satis revereri Cyrilsus videbatur, Meaeno fretus Canone, quo singularis seros lymitanae Sedi praerogativa concessa fuerat, venenum quoa corde
385쪽
retinebat Acacius effudit. Propterea in Pseud Synodo Constantinopolitana, ut refert MEOmenus L . c. I & as., Cyrillum cum aliis deposuerunt. Sed prius in ejusdem furfuris Synodo Seleuciae
congregata, de qua idem SOZomenus cap. II., Acacius cum suis statuit μη eousion & Homaeusion tamquam voces a Scripturis alienas, Aquae multos turbarent, rejici oportere, Ammon vero esse
condemnandum, & similem Patri FiIium confitendum. Quibus nec Filium Consubstantialem Patri, ut praedicabant Catholici: non alienum & dissimilem ut Ariani, & Eunomiani, non similem in substantia ut Semiariani, sed alio modo, puta in accidentibus &figura similem, ut statim dicam ex Epiphanio, asserebaut .
IV. Sic ergo Epiphanius Hieres. 73. num. 23. & 24. Seleuciae, inquit, quae aspera dicitur, tu Isauria Constantii Imperatoris is congregata aliam fidei formulam proponunt, noπ qualem Patres olim tu Nicaena Gnodo orthodoxam ac praeclaram instituerant: sed eallideae β' Θ, simulatd tamen simplicitate , hunc is modum conscripserunt: se Credimus in unum Deum Patrem Omnipotentem M. & in Filium Dei &c. se simpliciter , ac nihil vebementius elocuti. Postea veris totam ut fabulam agerent, addiderunt ,, Consubstantiale rejicimus , tamquam a Sacris Literis alienum . Istud vero damnamus Dissimilem esse Patri Filium , , . Atque haec demum erat callidi
morum venatorum illecebra. Sic enim tuter se mussitabant, ac docebant : Creatura quidem es Dei Filius ,sed similis Patri, eo videlicet sensu, qui omnium hominum usu se consuetudine familiaris est. Etenim plastae statuas e gunt , ae simulacra ex auro , argenta , alia materis , aut coloribus in signo exprimunt , quae similitudixem habest illa quidem , exemplaribus vero fuis nullo modo sunt aequalia . Sic. ab illis eallira quidem excogitatum est hujusmodi, ut Filium Patri similem faterentur , licet vibit in ipso paterna Divinitatis in et . me
ilibrum Decreta munulli qui eum ipsis eraui, partim propter temporis ealamitatem apprυbarutit ἡ ω ver) magna ex parte conscii ac fautores
erant: quidam tamen inscii ct imprudentes abrepti sunt , ut paulo
se apparuit. ΙIactenus Epiphanius . V. Et quidem si quis Fidei expositionem ab Acacio cum suis in Seleuciensi Conciliabulo editam c quam integram idem Epiphanius num. as. subjicit ) inscius fraudis in ea latentis secundum verba spectallet, eam ut Catholicam approbasset. In ea enim ita de Fit o Dei loquebantur: Credimus etiam is Dominum nostram Fefum risum Filium Dei ab ipso genitam citra minouem ullam ante omnia secuta , Deum Verbum , Deum de Deo , unigenitum, lucem , vitam, voitarem ,sapientiam , virtutem, per quem omnia facta funi,
quae H Glis , qua is terra sunt, Ae visebilia De invisibilia. Quis
386쪽
hare legens ut Catholicae fidei Nicaenae consona non statim approbarere cum tamen in sensu Acacianorum secundum similitudinem& figuram latenter acciperentur. Hinc factum fuisse putarim, quod, ut refert Prateolus V. Acacius, ab aliquibus an fuerit re vera haereticus, dubitatum olim fuerit. Cum tamen 1 Felice & Gelasio Romanis Pontificibus Acacius tamquam haereticus & in haeresimortuus post moetem excommunicatus fuerit,de hoc dubitandum
Semiarianorum Aeaeianorum errores rejecti. L πN reserendis N refutandis istorum erroribus parum immO-α rabor. In quo enim erraverint s. praecedente explicatum est, & errores eorum ab erroribus Arianorum parum distantes
eisdem quibus illi sere argumentis profligantur. Dum enim Semiariani ponebant f lium Dei non esse extraneae naturae, sed similis cum Patre, & negabant, eum elie Consu stantialem & ejusdem substantiae cum illo : vel volebant Filium esse similem in substantia cum Patre similitudine uni voca &sp cifica sicut in humanis filius similis est Patri, quia licet non habeat
eandem numero naturam quam Pater, habet tamen eandem spe
cie, cum uterque sit homo: Vel volebant Filium Dei elle similem in substantia Patri, non quia natura substantiam Patris ac Divinitatem haberet, sed tantum voluntate Patris, qui eam illi particis paverit , & sic Divinitatem habuerit non per naturam ut Pater , sed per gratiam Patris.
Si primum dicebant: Ergo sicut Pater & filius in humanis,
ruta non habent eandem naturam numero, sed solum specie, sunt uo homines, non unus homo: ita Pater & Filius in Divinis erunt duo Dii, non unus Deus t & consequenter Natura Divina fiet numero multiplicabilis, sicut natura humanas quod est contra essentiam veri Dei, qui unus omnino est, alias Deus non est: unde plures Deos ponere idem est ac nullum Deum ponere. Hunc erro rem praevenit Christus cum ait Dan. Io. v. 3o. Ego O Pater unum fumus. Dicendo enim ma- docuit se unitate Eslentiae unum esse cum Patre contra Arianos: dicendo fumus docuit se distinctum ei se a Patre in Persona contra Sabellianos. Et eadem ratione Filius est quidem alius a Patre non tamen aliud s quia ut docet
387쪽
LMm autem oe femininam aliquod suppositum determisatum A cominmuni natura . Unde etiam is rebus humanis, si quaeratur: Ruis esse ' Respondetur , Sortes, quod vomen est suppositi. Si autem quae ratur: aeuid est iste λ Respondetur, animal rationale ct mortale . Et deis quia in Divinis distinctio est fecundrem personas, non autem se- eundum ebsentiam, dicitar, quod Pater es alius a Filio, sed Oon aliud. oe e eonfers dicimus, quod fu ut unum , sed non unus.
II. Quod si uti re vera ponebant dum consubstantialem Patri Filium esse negabant dicant, Filium elle similem in substantia
cum Patre, non natura sed voluntate, contra eos sic arguana.
Ergo Filium non per omnia similem Patri in substantia dicitis :nam Pater seibstantiam Dei habet natura bca se: Filius autem hahet eam ex voluntate Patris, cui placuit eam Filio impertiri. Hoc loquendi modo vobis contradicitis, dum ex una parte Filium in omnibus Patri similem allerere satemini, ex alia Filium Dei creaturam elle negatis, es tamen creaturam este, dum non natura sed voluntate Filium dicitis. Quomodo potestis Filium Deo Patri in voluntate & operatione similem pronuntiare, nisi eum dicatis, eadem qua Pater substantia & estentia potiri, ac in eruem subsistere, cum nemo pollit Dei voluntatem & operationem habere. nisi estentiam Dei habeat & naturam: ' Dicam ergo cum Epiphanionum. II. Si ex animi vesri fenuntia similem in omibus se Patri Filium satustis, damnate illos anathemate, qui similitudinis diseriamen agnoseunt: atque ita scribitura: Si quis νon in omnibus similem esse Patri dixerit, quemadmodum Patri similis es Filius: sed volantate similem . substantia dissisium esse dixerit, anathema sit. Praeterea : Si Sub auis nomen commemorare contra aliquos vestram
tis , non voluntate movi, sed ct quoad esse ipsum attinet ae sub sentiam ct existentiam, atque in omnibus smilem esse Patri Filium asserite, quemadmodum similis es Patri moui, uti Sacra Literae
III. Idem Acacianis dicam,qui verbo tenus Filium creaturam esse negantes eum Patris Imaginem asserebant. Sed dum illum ex dictis imaginem Patris este mussitabant eo modo quo statua vel pictura imago est ejus quem repraesentat , nihil nisi umbratile Filio tribuebant , & minus quam rationalibus creaturis, quae ad imaginem Dei esse dicuntur, non solum quia Deum velut statua repraesentant, sed quia ulterius Dei operationes suo modo participant , ac imitantur. Quamquam nec isti quoque inter se coi stantes fuere, sed veluti naves potari sidere amisib, omni vento huc illucque circumserebantur, ac mutatis fidei confessionibus, de errore in errorem prolabentes veritatis portum numquam ais . Tom. VIL Par. II. B b h que-Diuitiam by Cooste
388쪽
quebantur. Sic Babelicae Turris aedificatores imitati eadem qua illi poena dispersi sunt. Cum enim de Trinitatis fide universa Ecclesiaestet labii unius &sermonum eorumdem, venerunt Ariani & di-Xerunt : Faciamus turrim cujus culmeu pertingat ad Caelum O cel fremus nomen nostrum. At Deus mutatis ac veritatis fidei suae de-
sensor : Descendamus , inquit, ct confundamus ibi linguam eorum , ut non audiat unusquisque vocem proximi fui Genes. II. Ita Aria nos & universas haereses disperiit ac di1perdet Deus. IV. Sed priusquam Babelicos istos architectos in confusionem
dimittam, sustuae Lector, ut eoq ex Epiphanio Haeres. 73. n. 36. ita conveniam : Dicite igitur , obsecro vos, quid tantopere molestumaeobis es ac grave Filium Patri Consubstantialem asserere e Velim hoc mihi ingenue apertique fateamini , ut vos non alienos d nobis , sed germanos esse cognoscamus . Potes enim ct aes auro, O argentos anuum , ct ferro plumbum similis esse substantiae. Sed nos vepra
illa perperam excogitata ct fraudulester conficia commenta non fuselent . Num si , ut in errorem aliquos impellatis , inaues Decies com mentitiasque quaeritis, ct Consub antialem propterea vocari non Ῥυrtere defenditis, ne Filium cum Patre ct Spiritum Santiam cum miroque confundamus, ne hac quidem in parte possunt mendacia vestro
eon ere . Non enim simul 1ubstantialem, sed Consubstantialem
dicimus: ne aliquid diversum a Patre profiteamur , sed Deum ex Deo vere genitum , non aliunde, nec ex nihilo ,sed is Patre sine tempore ct initio , ct inexplicabili quadam ratione productum ac genitum , qui femper cum Parre fuerit, nec esse quaudoque desinat. Geuitum porro, non germauum frutrem, non avum. Num haec particula Coia Θρο- sases duas, nec alienas natura signi at . Ut de O veritatis velut sexus ac visculum non sine Samii Spiritus affatu , per illorum ora , qui primi autbores fuerunt, es in ea voce constitutum. Vides igitur , sullum jam tibi colorem aut speciem esse reliquam: neque adversus ortθodoxam fidem meritis pos contendere , vel eos perturbare, qui
falsum illud tuum a te decretum , ae sermonem acceperiux,, Si quis Consubstantiale usurpare velit, confusionem quamdam in Divitate confiteri, . Neque enim amplius sud objicere potes. Suippe Consubstantialis illa Φοx duos quosdam Agni at, eademque Baasalienam is Patre sobolem esse demonserat. Tu vero Homoeusion , Me est substanti mile, commentas, primum ipso Usiae , Me essubstantiae vocabula refelleris . Delude tua te
illa discrepans , nec consutauea professio condemnat, cium nos ea dicas
quae fetitias s sed quae sentis fulso ac mendaciter doceas . Etenim si ab ipso Patre non est omnino Filius , sed iubilomitius similis es, is veritate
389쪽
pressis alicujus simulacrum orsare voluerit, numquam illud eum exemplari ipso adaequare poterit. Ese erimpructura atque assestio nis opus illud. Ruod autem ab aliquo giguitur, id fum ad id unde gignitur germanitatis similem , aequalem formam retinet. Duamobrem
si ab ipso Patre non es genitus, ct extra ipsum est, licet similitudinem quamdam subsantiae, velut grati caudo tribuas , nihil ipsi largiris , sed ab ejus excidisi gratia is Qui enim non honorat Filium sicut honorat Patrem, ira Dei manet in ipsum loan. s. v. 23. 8c c.3. v. 36. ait Sanctus Apostolus. Item is si sivi a Patre & vado ,, Joan. I 6. v. 28. ille ipso simirum qui dixit s Jo. I 4. v. I I. ,, Ego in Patre, & Pater in me est Q. Tum illud se Psilippe qui videt me, videt oc Patrem sibidem v.f. , ,. His Epiphanius Semiarianos ,& Acacianos perstringit. V. Ex his omnibus evidenter apparet , Semiarianos male
sensisse de Filio Dei. Unde captu dissicile est, quod Phila ster
heue sentiunt, unam qualitatis subsantiam , unam Dioinitatem esse
credeutes . Spiritum autem non de Divina subsantia, nee Deam verum, sed factam atque creatum Spiritum praedicautes, ut eum conjungant O comparent ereatura. In hoc secundo verum dicit.
Nam de Spiritu Sancto impie loquebantur, puram creaturam cum
Macedonianis s de quibus infra ipsum facientes. At Semiarianos recte de Patre & Filio sensiste, ut Philaster scribit, nemo praeter ipsum dixit. Nisi forte dicatur, Philastrium sub hoc nomine Macedonianos intellexisse, vel si de Semiarianis locutus fuit, de aliquibus locutum fuisse, qui errorem suum Catholicis fraudulenter tegentes, adeo magnifice de Filio Dei loquebantur, ut de illo catholice sentire viderentur, ut de Acacio supra dixi.
De voce Homoasson. I. Ontroversi , quae inter Catholicos & Arium a dogmateia coepta fuit, post Nicaenam Synodum etiam de vocibus , quibus fides exprimebatur, agitata fuit. Cum enim Nicaeni Patres , ut statuerent contra Arium Filium Dei non esse diversae sed ejusdem Substantiae vel mentiae cum Patre, voce hac graeca Homousion usi fuissent, qua latine exprimebatur Filium esse Patri Consubstantialem: contra hanc vocem tam Ariani quam Semi- Ariani insurrexerunt. Ariani quidem videntes hac vocis expressione suum errorem profligari, eam novitatis reprehendebant, B l, b a tam Diqitiam by Cc oste
390쪽
tamquam in Scripturis Sacris nullibi usurpatam. Semiariani a tem qui volebant Filium Dei esse quidem similem Patri , sed non ejusdem substantiae cum illo, vocem Ηomousion rejicientes, dicebant Filium non esse Homousion sed Homission, seu Homoe ou , idest similem Patri. Quod dissidium eo processit, ut non soli
Ariani & Semiariani vocem Homousion respuerent f sed aliqui etiam qui cum Catholicis in dogmate conveniebant, ab ea voce abstinendum esse forte sentirent. Duo igitur hic quaeram. Unum: an vox Homousion apposite ac prudenter Symbolo Nicaeno inser ta fuerit: Alterum an omnes qui tali voci refragati fuere, ut haeretici habendi sint. II. Ad primum igitur assirmative respondeo. Vocabulum enim quod Filium non solum similem Patri, sed ejusdem cum illo omnino Naturae ac Ellentiae significat, quodque propterea ad explodendam tum Arianam tum Semiarianam haeresim plurimum valet, apposite ac prudenter Symbolo fidei additum est : hujusmodi autem est vocabulum Homousion, significat enim Filium non solum similis, sed ejusdem naturae ac ellentiae elle cum Patre, quod aeque Arianos &Semiarianos confutat. Ergo &c. Hanc veritatem ostendunt Patres, & primo quidem S. Athanasius. Tum in Epistola de Nicaenae Synodi Decretis, ubi recitatis Arianorum cavillis, quibus veritatem eludere conabantur, subdit: Caeterism Episcopi consideratε eorum Θpocris ct vafritie, ipsi quoquὸ
necessitate coaeri sunt fententiam virum rerum ex Scripturis collige
re , O quae priri dixerant, apertioribus .erbis repetere oescribere Filium Consubstantialem esse Patri,ut non solum similem similitudine, sed eundem ea voce qua dicitur esse ex Patre significarent. Et infra et In his verbis, ex Patre esse ρο Confubstantialem esse, vim peremιoriam Patres voluerunt coxtineri ad elidendas Bas argutiolas, HIium
creatum aut faetam, aut mutabilem esse, aut non fuisse antequam nasceretur .... Ruapropter si isti baec vocabula exotica eavillantur , respiciant sensum, juxta quem onodas ea in Decretis suis adbiberi Ooluit: ct pro anathemate habeant, quae Srnodus pro anathemate habere voluit, ct xuve demum , si possut, culpent. Tum in Epist. de Synodis Arimini & Seleuciae, ubi: To homousios Columnam vel Cippam vocat, quo Arianorum impietas proscribitur, ac velut trophaeam de eaoperato proserataqua fatuitur. Ili hoc totus est Athanasius ut singula referre nimium prolixum foret.
III. Secundo S. Hilarius Lib. de Synodis : Isane est, inquit,ealamulam verbi pertimescere, ubi res tua erius verbum es non habeat difficultatem. Displicet cuiquam in onodo Nicaena Homousion
me susceptum e mc F cui displicet, necesse es placeat quod ob