장음표시 사용
371쪽
DrARIANI s. est quod prophetice nuntiatur in figuris, aliud quod historice narratur . In Evangelio autem historice narratur, quod miratus est Iesus, & iratus & contristatus, & quod esuriit: quae quidem ita demonstrant, eum veram Animam habuisse, sicut ex hoc quod comedit, bc dormivit, A satigatus est, demonstratur eum habui se veram carnem. De Deo autem Patre, qui non est factus homo sicut Filius, sicut tropice dicia sumuntur ea quar respiciunt corpu', ita & ca quae animam humanam indicare videntur. Ita respondet cliam Epiphanius loco rclato num. yo. Secundo, praefatus error tollit utilitatem Incarnationis, quae est liberatio hominis a peccato, quod in anima contrahitur. Unde S. Augustinus steti Vigilius Lib. contra Felicianum c. I 3. apud
S. Th. Cur, inquit, accepta carne Filius Dei animam omist sh aut innoxiam sciens, medicinae indigentem esse non credidit e aut d se alienam putans, redemtionis beneficio non donavit e aut infanabilem judicans, curare neqώivit, aut vilem ct quae nullis usibus apta videretur. aBecit e Horum duo blasphemiam important in Deum. 2uomsdo exim diceretur Omnipotens, si curare uon potuit desperatam ' aut quomodis omium Deus , si non ipse fecit animam nostram ' DIobus autem aliis i tu am animae causa nescitur , in alterυ meritum n v te netur . An intelligere causam putandus es anima, qui eam ad accipiendam legem habitu insitae rationis infructam, a peccato voluntoriae
transgressonis nititur separare ρ Aut quomodo ejus overositatem noviit, qui ignobilitatis vitio dicit esse des pediam e Si originem attendas , pretiosior cs animae sub Otia : si transgressionis czlpam propter negligentiam , pejor es carne . Ego autem Christum perfectam Sapientiam dico oe fcio , ct piissimum esse non dubito, quorum pri meliorem oe prudentiae capacem non despexit: fec udo eam, quae magis fuerat vulnerata sufeepit. Ita S.I homas ex S.Augustino Aria
Tertio , dicit S. Thomas quod Me positis es contra ipsam Incarnationis veritatem : caro euim ct caeterae partes hominis per auimam speciem fortiuntur. Unde recedente anima uon es os , aut caro,
nisi aequivoce, ut patet per Philosephum in a. de Anima , ct 7. --ta disicorum. XVI. Sed cur dicitur Ioan. i. Verbam caro DE m est e Respondet S. Th. ibi ad primum : xuod eum dicitur is Verbum caro factum est ,, caro ponitur pro toto homine, ae si diceretur ,, Verbum homo factum est ,,: sicut O Uaiae M.,, Videbit Omni S caro pariter , quod os Domini loquutum est ,,. Ideis autem totus homo per cornem signiscatur, quia, ut dieitur in auctoritate induita Jo. i. per carnem Filius Dei visibilis apparuits unde subditur ,, Et vidimus Tom. VII. Par. II. ZE glo Digiti co by Coos
372쪽
gloriam ejus se . Vel ideo, quia ut dieit Augustos L. 83. uaest. q. So. D tota illa unitate susceptionis principale Verbum es , extrema autem atque ultima , caro. Volens itaque Evangelisa commendare pro nobis dilemonem humilitatis Dei , Verbum ct carnem nomina- ωit , omitteus animam, quae es Verbo inferior, carne praesantiυr. Rationabile etiam fuit, ut nominaret carnem : quae propter hoc quod magis distat a Verbo , miuiis assumtibilis videbatur . Haec S. Thomas. Conserri postulat quae dixi Tom. I. in 3.p. qu. s. de Natura assumta
XVII. Quarto: Hymnum glorificationis pervertit Arius. Ubi enim Catholica Ecclesia canere consuevit: Gloria Patri, di Filio, O Spiritui SanHo s ipse suos canere docuit: GAxia Patri per Filium in Spiritu Sancto : volens, in ipsis laudibus suum inserere errorem, quo Filium Dei Patris ministrum ast erens,significaret gloriam non ipsi Filio deberi, sed soli Patri per Filium. XVIII. Quinto: Catholicos ab Arianis fuisse rebaptir atos scri-hit S. Angustinus L. de Hatres. Utrum autem etiam non Catholici rebaptiZarentur ab eis, se nescire dicit s suspicari torte quis posset, hoc Arianos secille, quia formam Baptismi a Christo praescriptam repudiarent, & loco ejus hanc in Baptismo sui dicebam in Laude;
usurparent In nomine Patris per Filium in Spirita Sancto. At hoc posito, Ariani ad Catholicam fidem venientes, utpote corrupta forma baptiZati, rebaptiZari debuissent. Quod tamen Epiphanius in Exposit. Fidei Catholicae ad calcem Panarii posita num. II. rejicit, quia praeter Ecclesiae consuetudinem, dicens: Alii qui audaciores sunt , ex Catholicorum partibus privatasibi fatZione conflat E pra
ter Ecclesiae consuetudinem ae citra Generalis Concilii Decretam, eos qui ab Arianis ad suas partes transeant, iterum baptizare nihil erentur . Rehaptigare ergo Arian .consueviile crederem, quia
Baptismum else iterabilem putarent, eique ex Opere Operato vim salutis assi xam . Sed jam Arianam haTesim cum auctore dc sequacibus apud inferos annuente Domino in aeternum sepuItam dimittamus. Ejus brevem expositionem una cum Catholica Atha
373쪽
De Audaeanis seu Anthropomorphitis .
u. I. De Audaeo , Danae I ealumniis , Ο Anthropomorphuarum ortu. I. R UDAEANI seu Audiant,ut eos appellat S.Augustinus Lita a de Haeres. cap. so. ex Epiphanio H.erec 7 o. qui eos -- Odianos etiam vocat, Audaeum sive Audium habuerunt auctorem. Fuit hic natione Syrus e Mesopotamia oriundusia Arii temporibus vicinus vixit. Audaeanorum quippe nomen sub Valentiniano Imperatore & Damaso Pontifice circa anuum 38O. prius innotuit, ac primo quidem sub nomine puri schismatis ,ruamvis postea falsis dogmatibus additis in haeresim eruperet, ut
Audaeus ergo seu Audius, ut refert Epiphanius num. 1., Domiclarus in primis fuit propter *itae i,territatem oe Divinae ridet zelum ct ardorem. xvi eum D manulla videret, quae in Ecclesiis
perperam geruntur, Episcopos ae Presbteros coram increpare ac re darguere Non verebatur, ct identadem mouere. . . . Velut si quem ΘClericis pecuuiarum plus aequo cupidum videret , Episcopam, Presisterum, aut alium quempiam qui Ecelesiasticis ordinibus censentur, exprobrare non dabitabat: aut si quispiam iuxu ac deliciis difflueret s sve ullam Ecelsastici dogmatis, ae disciplinae partem adulteraudo corrumperet, patienti nequaquam ferens animo, verbis, ut dixi eastabat. Ruod quidem dissolutioris vitae M aibat molestum erat: sude maximas propterea contumelias fustinuit, infestis omnium vocibus oe odiis exagitatus .... xui nihilominus ista fus uens, sed ad veritatem perferendam aerius intentus, sudebat interim ab Ecclesiae Catholieae conjunctione ae societate minime divelli. δε-rum cum ipse cum suis vapularet, O indigna pateretur, his malis tuemifceur, ex harum ealamitatam 9 contumeliarum violentia con- suam carpit. Ruare se ipsum ab Eeelsa segregavit: sitque ita pluribus eam illo desciscentibus, novium ab eo divortiam conflatum. HiScausam & originem schismatis Audaei describit Epiphanius. Qui postea Audaeum in schismate ab Episcopo suae factionis in Epi-
374쪽
trocinium trahens Lambertus Danaeus cap. sci. 'de more extollit,
dc ait ,, Nimia jam Episcoporum Christianorum in ipsum gregem, , Domini insolentia, & in vivendi more es genere superbia, i
M Xus, Otium, pompa, opes, & lautitiae, quibus vir ille, & me- ,, rito quidem, ut Epiphanius scribit, oi sensus saepe eos coramis acerbe increpavit. Quamobrem illis invisus, &con vitiis impe- tebatur, & ut austerior Praelatorumque Ecclesiae calumniaba- ,, tur: tandem pugnis etiam ab iis caesus, & vi ex ejus Ecclesiis, , , cui praeerant tales Episcopi, coetu ejectus, novum sibi coetum se colligere coactus est. Nec vero nimius ille Episcoporum fa- stus , nimiaeque divitiae hunc solum, qui durae illi ac monasticae vitae assuetus erat, offendit: sed postea quoque Mahumetem, , ipsum tam superbas suo seculo Episcoporum qui se Christianosse appellabant) aulas cernentem, ita a Fide Christiana avertit, ,, ut de nova religione, in qua pastores simpliciori genere uteren- tur, cogitarit, quemadmodum illius temporis historici scribunt.
uid igitur si Romanae Curiae splendorem, si Cardinalium lu-M Xum , qualis hodie est, vidi isset ρ,, Ita impudenti stimus iste, ut
suum ac suorum Pseudo-Rcformatorum ab Ecclesia Catholica s cessum aliquo justo titulo coloret, non solum Audaei, sed Mahu- metis defensam suscipit. III. Hac arte suam ab Ecclesia secessionem tueri ac tegere conabantur olim Donatistae, allerentes eam in suis Pastoribus apostatasse , & eorum pravis moribus fuisse corruptam, quos pallimresellit S. Augiistinus. Verius tamen in Mahumete, quam in Audaeo suae ab Ecclesia secessionis ideam agnoscere debuisset Danaeus. Audaeus enim impotenti severioris disciplinae , quam in aliquibus Ecclesiasticis laxatam videbat, Zelo adactus, ah Ecclesia secellit, ac vitam severam caelibem & asperam transegit. At non sic praeteniae Reformationis parens Lutherus, & ejus quotquot fuere Amodo sunt gregales, contra quorumdam Ecclesiasticorum mores oblatrare non desinunt, &ideo se ab eorum coetu reces isse cum Audaeanis dictitam. At tantum abest, ut severioris restituendaenisciplinae causa cum Audaeanis id fecerint, quin potiu3 ctim Nahumete omni Ecclesiastica disciplina, & Canonibus eana pra cipientibus contemtis, jejunia, caelibatum, & alias austeritates a suis coetibus perpetuo exulare fecerunt. Lutherus , qui in Monasterio caelebs degebat, factus Reformator Monasterium reliquit, S . ne qη id sacrilegio deesset, Monialem a Deo abstractam in ux rem duxit. Imo ut nec in lioc a Mahumete dissentiret, viro, cujus exsaturan lae libidini una uxor satis non esset, aliam concessit, ut Philippo Lanigravio ex suorum Atheologorum consulto concesi Digeir by Go le
375쪽
siste constat. Ita qui in oculis aliorum sestucas vident & damnant, in oculis 1 uis trabes habent A non vident. IV. Omnes tamen praefati merito ab Ecclesia Catholica damnati sunt. Si enim in aliquibus corruptos mores intuebantur, in hoc eos certe non imitari debuit lent, sed cur ab eorum coetu propterea resiliret' Numquid quod Presbyteri vel Episcopi male faciebant, faciendum ab aliis proponebant ' Etiam Scriba: & Plurisaei mores Legi parum consonos gerebant: quia tamen eX cathedra Moysis Legem docebant, non dixit Christus Turbis, ut ab eorum
consortio recederent 3 sed Matth. II. v. 3. ait: Omnia ergo quaecum que dixerint vobis fervate oe facile , secun m opera vero eorum no
lite facere ; dicunt enim ct nou faciunt. Ita Christus , qui a Patre millus fuerat ad omnium salutem. At Audaeum, Lutherum Nalios, ad corrigendos aliquorum de Ecclesia mores, quis miserat HAudaeus homo)aicus , Sc, ut Danaeus putat, simplex Monachus, Lutherus item homo claustralis ad reformandos Presbyteros Episcopos Ecclesiam totam, quem titulum praeserebant e Zelus. hic non fuit, sed praetextus arrogantiae plenu I ia pharilaicae propago doctrinae. Nam ec illi animarum & corporum medicum acculabant in Templo, dicentcs Apostolis Marci a. v. I 6. Ruare cum Publicanis ct peccatoribus manducat Magiser Oeser e De talibus per Esaiam 6 s. v. s. dicit Dominus : xui dicunt mundus sum , noli Me taetere , si fumus eruut iv furore meo , ignis ardens tυta dio. V. Praestat hic audire Epiphanium, qui IIaeres. . latim. Is . quamvis de Audianis sua aetate adhuc vigentibus dicat, quodndes eorum estet integra moresque castissimi, & plerique eorum arctiorem in Monasteriis vitam colerent, & Audaeus eorum auctor Gothorum plurimos ad Christianam fidem convertistet: ex eo
tamen quod ab Ecclesia se separallent, & rejecto Christianorum
nomine se Audianos vocari vellent, hoc solo nomine ut haereticos habendos cile censet: Es Me veris, inquit, borrendum, Chri fortiorum commutare nomen, qui in Saucta Ecclesia censentur, quae Iola risi, ct Gνsianorum appellatione contenta adscititium omne v9- meu respuit. Pro tuo, inquam , no ue Audianos appellari Meoitiones inter se facete , ae tesseram meri hominis nomine inscriptam exigere. Haec inquam , minimὸ ferenda sunt, quamvis alioquin integerrimus
sit bominam ille conventus, atque omni se probitate justitiaque Ceudiret . Si ergo Epiphanius Audianos vitam moresque innoXios, ac seu rioris disciplime rigorem servantes hoc lato damnat quod separati ab Ecclesia coitiones facerent, Sc neglecto Christianorum nomine Audianos se vocari vellent: quid diceret de nostrae aetatis Protestantibus, qui omni vitae austeritate ac lege contemta in omni
376쪽
omni laxitate ut sibi placet viventes, & sejuncti ab Ecelesia conventus suos non sub Christiano, sed vel Lutherano, vel Calviniat nomine celebrant, se non jam Christianos vel Catholicos sed Lu- theranos & Calvii ianos este gloriantes e Non latet, aliquos existis modo se Lutheranos &Calvinitas appellari erubescere, sed Evangelicos se vocitare s At cum Evangelium suo privato judicio accommodent, non Christi Evangelium sequuntur, sed suum, quod sibi contagunt. Sed hos dimittamus. VI. Redeundo igitur ad Audaeum, de quo Epiphan. num. I
Iiaec rescri: Caeterum idem ille senex Audius in Sothiam ab Imperatore relegatus esis quod populos passim ab Ecclesiae obsequio retraheret, elim eo uomine ab Episcopis esset ad Imperatorem delatus . Gumque in
ea regione versaretur quot autem annis ibidem vixerit certo a everare non possamus) tu interiora Gothicae penetraus, barbaros multos
Chrisianae Religionis radimentis instituit. Ex quo Monasteria in Go- tria nonnulla propagata funi, ia quibus religiosa vivendi ratio ct virginitas , arctissimaque disciplina floruit. Ita Epiphanius .
Deinde num. I s. prosequitur: Post illius .ero mortem ad eam dem ilium coetum adhaesere complures Episcopi: fed in primis uramus in Mesopotamia . aeuin etiam ex ipsa Gothia sibi aliquos adjunxit, di Episcopos constituit. Praeter quos etiam Silvanas, O alii quidam extiteruut, e quibus nonnulli mortui fust, ct inter alios Drauius qui se in illa turba prae caeteris est erebat. κοum m Dearii ac Siloam is Gothia Episcopi mortem, ple risque ab ea factione abstractis, ad paucos iturami couventus redasias
est, atque in Chalcide, quae ad Autiochiam sita es, ct ad Eupbratem
resedit. Nam Θ Gothia plerique pus fuat usa cum aliis eommuniosis vostrae Christianis: eum ab Rege quodam Gentili lueess estiet ac vehemens concitata persecutio, quam Romauorum praesertim odio commo ωerat , quod Romanos Imperatores Christianos esse videret : unde orimauum omne ubmen illinc exterminari volait. Verum radix sapientiae, aut Mei fatus Mon deficit. Et quamquam impulsi fugatique
377쪽
Ita Audianorum Secta referente Epiphanio paulatim extincta est. Veritas autem Catholica inter persecutiones magis effulsit, effulget , ac semper effulgebit, & sortior stabit. VII. Ex Audianis ortos fuisse Anthropomorphitas, censet S. Augustinus Lib. de Haeres. cap. so. Audiavor, quos appellanι
Epiphanius schismaticos non haereticos vult videri alii vocant Authropomornitas , quoniam Deum sibi fluunt cogitatione earnali iusimilitudinem imaginis eorruptibilis bominis, quod rusticitati eorum tribuit Epiphanius, parcens eis ne dicantur haeretici. Quibus S. Augustinus tuetur Epiphanium, quod dixerit, Audianos seu Authropomorphitas non mille haereticos: hoc enim dixit i non qui existimaret, Deum fibi fingere corporeum haeresim non esse : sed quia cum Audiani ab initio, vel qui suo tempore eXIabant, non ex pertinacia, sed ex mera rusticitate ac simplicitate id assererent, errabant quidem, de ideo Epiphanius eos redarguit, scd ut haer lici habendi non erant. VIII. Quare cum Baronio, & Petavio merito dicit Natalis Alexandre in Hist. Seculi 4. cap. 6. art. 28. cavendos esse illos Scriptores , qui referunt, Epiphanium Anthropomorphitanae doctrinae initio adhaestile, & a Theophilo errorem edoctum, eidem propterea saviise, atque Origenem damnasse. Fallunt enim aut falluntur Scriptores illi, dum Origeni plus aequo dediti, eam vir sanctissimo calumniam aspergunt, quam Catholicis Origenis vulgo imponere consueverant, quod nimirum ab illis Deus cor poreus fingeretur. Nam ab omni hac invidia Epiphanium subi vat S. Hieronymus Ep. 6 a. s modo 38. ad Pammachium contra Jo. Jerosolym. Ejusdem cum laude meminere Theophilus Al xandrinus Epist. 67. inter Hieronymianas, Facundus Hermianensis Ι.ib. . cap. a. s dc ut dixi, Sc ostendam , ipsemet se purgat dum
Audianos de hoc errore reprehendit. IX. Sub nomine Anthropomorphitarum seu Uadianorum,
Audiani prodierunt ut scribit Prateolus) tempore Theodosii Magni , qui cum Arcadio & Honorio tribus annis Imperium tenuit,ia Siricii Romani Pontificis anno Iss. in partibus AEgypti. Revixit haee haeresis sub Henrico I. qui Aucem appellabatur, &Joanne XII. Rotam Antistite , qui Agapeto successit anno sues idque in Patavina provincia, infelici tamen succeta. Nam Bracherius Veronensis Epistopus vir doctus εc pius , ceterique comprovincia les Episcopi eidem haeresi torti animo occurrentes , eam tandem
X. Lambertus Danaeus, qui nil intactum, quo Catholicos seriat , omittit, ait. Ex hac haeresi is inducendarum in Christianorum
378쪽
rum Templa Imaginum, post deinde cultus earum instituendi , , primum tundamentum videtur esse ortum. Nam postquam se Deus ipse ad hominis similitudinem corporeus fingi coepit, ta-- les Imagines honestae quoque & piae habitae sunt, tamquam per , eas Dei ipsius sorma repraesentaretur. Post Dei Imaginenta, Martyrum quoque & Apostolorum imagines induci coeptae, , 1unt G coli. Quem errorem uni maxime Monachi laverunt 8c,, dille minarunt, ut apparet ex actis Nicaenae Synodi secundae, ubiis pro Imaginibus & earum cultu acerrima moverunt illi certa- ,, Mun4 - . Haec Danaeus pro Iconomacliorum haeresi tacite pugnans s qui tamen non dicit, quod post acrem discussionem in
Nicaena II. Synodo de hoc habitam, Imaginum Sacrarum usus &cultus, fuit a Synodo approbatus, δc postea qui illum improbarunt ab univcrsa Eccletia Catholica haeretici habiti sunt, & tales habentur Evangelici hodierni, qui in hoc Judaeis potius G Mahumetanis adjungi malunt, quain Ecclesiae Christi. Sed de hoc egi in
Vera Ecclesia Tom. a. p. a. art. IS
Solum dicam ex Prateolo de Iconoctastis se Imagines Judaei se nou serunt, uti nec Zuingliani nec Calviniani, quemadmodumis Synagoga Genevae loquitur nullam omnino habens Turci co,, more ullius rei inadginem. Haec Lindanus. Et Staphylus deis Luiberanorum inter 1e concordia. Iconoctastae, inquit, sunt, is qui Cliristi omniumque Sanctorum I 3ines e Templis eji- ,, ciunt, tuaS autem dc uxorum ibarum euigies elegantissime &is amatorie de pictas reponunt: sicuti quondam fecit Simon Ma- ,, gus , N pelle ipsius Helena, ut Nicephorus testatur. Idem se nostri Evanfelici Prophetae faciunt. ut exempla eorum testan- tur. Haec Staphylus,, . Sed his omittis ad Audianorum 8c
Authropomorphitarum refutandos erroreS transeamus.
Audiavorum Anthrosο-Orpbusram errores resecti. I. D Raecipuus istorum error fuit, quod de Deo sicut de hominet cogitabant, Deum este corporeum bc membra ad formam humani corporis habere effutientes. Movebantur ad hoc primo: Ciuia enim scriptum sit G tales. I. v. 26. Faciamus hominem ad imaginem Gimilitudinem uosrais, statim illud 1ub;icitur, Deum sumto de terra pulvere hominem fabricaste. Cum igitur hominem de terra Ermatum asserat, vides totum illud e terra conflatum verisesime hominem dici. Ita apud Epiphanium num. a.
379쪽
seeundo, quia Scriptura manus oculos aures pedes Deo tribuit. Manus quidem Job. c. IO. v. 8. Manus tuae fecerunt me. Isa I. v. ao. Manus Domini fecit hoc. Et c. 6I. v. a. Omnis haec manas mea fecit. Oculos-aures Psalm. s. v. 23. Oculi Domini in pauperem respiciunt 3 8c Ps.33. v. I 6. Oculi Domini oper justis, σAares ejus is preces eorum. Pedes, Isaiae 66. v. I. ιum fedes mea, terra autem scabellum Pedum meorum. Gen. 3. v. 8. de Adam Eva , Cum audis ut vocem Domini Dei Deambulantis in Paradiso ad auram post meridiem: Deus ergo ut homo loquitur & deambulat. Tertio, quia talem exhibuit Isaias quidem c. 6. v. I, Seden tem super folium excessum ct elevatum : Daniel c. 7. U.9. ubi Deum
describens : Vesimentum ejus, inquit, quasi nix , ct eapilli capitis ejus quasi lana munda, tbronus ejus quas ignis Θα. Qui ergo seuet, qui habet capillos capitis , vestimenta , nunquid non habcbit
II. Attamen Deus, si Deus est, nec corpus est, nec corpuS ha bere potest s unde si ad sitnilitudinem Dei lactus est homo, hoc secundum corpus esse non potest.Nam sinquit Epiphanius IIaer. 7o.
num. s. qu fieri potes, ut quod aspectabile est ei sim te sit quod videri non potes aut eorporeum corporis experti e aut quod ci tractari εpores es quod apprehenda nequit ' Praeterea nos anteriora dumtaxat oculis nostris ceruimus, qua pone Dut ignoramus. Penes Deum uatem
neque asinis ulla , neque defectus es: sed undecumque tamen est ,
ndecumque oculus, undecumque gloria. Spiritus enim Deus est, qui
omNem Spiritum exuperat, O lux tace omni praestantior. His Epiphanius purgatur a naevo, ut supra, ei a quibusdam imposito , quod asserentibus Deum corporeum esse aliquandiu consenserit. III. Ulterius veritas haec probatur , tum quia si Deus corporeus esset, & formam haberet humanam, figuram haberet, & sic termino concluderetur : figura enim certis limitibus circumscribitur: at Deus qui infinitus est nullo potest limite concludi, nec loco contineri: excelsior enim Coelo est: Magnitudinis ejus nos es ir Psal. I 4. v. I. in quod si magnitudinis ejus non est finis s ergo nub
la erit illius figura. Rursus si corporeus est Deus , & membra habet ut homo: erso non est totus ubique, lad pars ejus in uno loco ,& pars alia in alio s & ita erit per partes & loca divisus. Praeterea dici debebit, quod sit compositus, nec ea quae in eo sunt infinitae sint perfectionis: omnis enim pars minor est suo toto, nec manus est quod est oculus. Qualis ergo erit Deus: Sed de hoc alibi dis
tum est, nempe m. a. in I .p. Qu. 3. Dub. I.
IV. Ad primum Anthropomorphitarum fundamentum ex diactis patet, hominem non esse factum ad similitudinem Dei .un- Tom. PM. Par. II. A a a dum Diqiti sed by Corale
380쪽
dum corpus. In quo autem haec Dei Imago in homine sit, vari8 aliqui sunt locuti. Quidam eam posuerunt in virtute & innocentia vitae: quidam in Baptismo. Sed utrosque rejicit Epiphanius n. s. Nam ex primis sequitur , hominem sua virtute imaginem Dei sibi acquirere & per peccatum delere,& proinde Adam post peccatum imaginem Dei perdidisse quod lalsum est. Ex secundo pariter soquitur, qui Baptismum non suscepere non gerere in se imaginem Dei, & Infideles, imo Abraham, Isaac, Prophetas, quia non baptizatos Dei imagine carere & caruille. Quae omnia absurda sunt. V. Dicendum est ergo, hominem este factum ad Imaginem iasimilitudinem Dei, secundum quam homo rationis compos est ,& capax dominii super alia animantia , ac proinde post illa verba faciamus M. subdidit Deus Gen. I. v. 26. Et praesit piscibus maris, Omlatilibus caeli O bestiis, auiversaeque terrae &c. Homo autem sine anima horum capax non est, imo nec homo est. Unde non cum de limo terrae Deus formavit corpus formavit hominem, sed cum corpori formato inspiravit spiraculum vit.e. Tunc enim dicitur:
ci' factus es homo in animam viventem Gen. I. V. 7. Homo Cnim
non ex corpore solo, sed ex corpore & anima constare debet. Vide S. Thomam I. p. q. 93. art. F. Scio ab Epiphanio hoc non probarinum. cum Deus animam in infinitum excedat. Verum hoc evincit quidem, hominem secundum animam non esse imaginem Dei univocam, sic enim solus Dei Unigenitus Filius imago Dei est sed non analogam : Non quia ipse es utialiter sit imam : sed quia iueo Dei est imago impressa fecundum mentem, Aut deuarius dicitur
imago Caesaris, inquantum habet Caesaris imaginem. Ita S.Th. dictoart.6. ad I. Et art. I. ejusdem quaest.93. ad a. Primogenitus, inquit,omnir ereaturae est Imago Dei perfidia perfecte implens illud , cujus imago es . Homo verὸ ω propter similitudinem dicitur imago, ct pro pter imperfectionem similitudinis dicitur ad imaginem. Et qaia Amilitudo perfecta Dei non potest esse usis identitate naturae , Muga Dei es in Filio suo Primogenito, sicut Mago Regis iustio sibi eoama
rurati: tu homine autem Aut in aliena natura, sicut imam Rexis iunummo argenteo, ut patet per Augusinum L. de decem ebordis cap. 8.It a S.I h. qui art. 6. in corp. addit: liuod eum in omnibus ereaturis
si aliquatir Dei similitudo, in sola creatura ratiorali invenitur similitudo Dei per modum imagiris, ut supra dictum es , in aliis autemereaturis per modum vestia. Plura de hoc apud S. Doctorem videri pollunt is VI. Alterum Anthropomorphitarum fundamentum proceditri nimia eorum stoliditate, qua literaliter intelligere volunt ea , qlLesesum tropice ia metaphorice ad captum nostruin de Deo in Scri-