장음표시 사용
621쪽
Numero XXIX. I. Poenitentia publIea una fuit , hoc est, semel tantum Impositae qui vero ea semeI perfuncti , in eadem , aut graviora peccata incidebant, eis non penitus spes veniae denerata fuit, sed toto vitae suae tempore a sacrae mensae sive Eueharistiae participati ne remoti , secreta poenitentia eastigabantur , & In
fine tantum veniam obt nebant . Poenitentiam vero
semel tantum fuisse Injunctam , patet ex epistola S. Augustini ad MacedonIum , ordIne 34. In ta tum , inquit, hominum aliquando iniquitas progreditur, ut etiam post actam poenitentiam, post alta vis reconciliationem , vel similia vel graviora cominmittant . . Quamvis eis in Ecclesia Iocus humillimae poenitentiae id est publicae non eoncedatur, Deus tamen super eos suae patientἰae non obliviscitur . ,, Et ibidem post pauca: Quamvis ergo caute salubriterque provisum sit , ut locus illius humilliniae poenitentiae semel in Ecclesia concedatur , ne medicina vilis minus utilis esset aegrotis di quae tanto m gIs salubris est, quanto minus contemptibilis suerIll, quis tamen audeat dicere DEO Quare hule homini , qui post primam poenitentiam rursus se laqueis iniquitatis obstringit, adhuc iterum parcis &c.,, Porro quod S. Eueharrstia taliter relabentes usque ad vitae terminum privati fuerint, edoeet nos epist in Ia r. S. SIrieii Rom. PontificIs ad Hiinerium Tarraconensem Episcopum cap. s. ubi ita deeernit: M De
quibus intellige post peractam poenitentiam publi- eam relabentibus a quia jam non habent sum agium poenitendi nempe publice Id duximus decernendum , ut sola intra Ecclasiam sidelibus oratione iungantur , sacrae mysteriorum celebritati, quamvis non mereantur, Intersint: a dominicae autem mensae convivio segregentur , ut hae saltem districtione correpti, & ipsi in se sua errata castigent, & aliis exem Plum tribuant , quatenus ab obscoenis cupiditatibus.
622쪽
T lientia TublI e. s a retrahantur. Quibus tamen , quoniam carnali fragilitate eecIderunt, viatico munere cum ad Dominum coeperint proficisci, per communionis gratIam volumus subvenIre . Quam formam & circa mulieres , quae se post poenitentiam talibus pollutIoathus devi xerunt, servatidam eta eensemus . , , S. Syricius Papa vixit saeculo IV. mIgravit ad Dominum Anno 398. Numero XXX. a. Pacianus Episcopus Barcm nensis vixit iaculo EeeIesiae IV. circa ann. D. 36O. . De eo haec habet D. HIeronymus in Catalogo Seripi. Ecclesiast. T. 4. edit. Paris. . Zog. parte a. col. I 2I. Pacianus, inquit, In Pyrenaeis montibus , Barcit nae Episcopus, castitate, & eloquentia, & tam vita quam sermone clarus , scripsit varia opuscula , de quibus est Cemus , & eontra Novatianos i epistolas
tres Sub Theodosio Principe iam ultima senectute
ctores non pauci asserunt. Moventur ex facto, quod narrant Socrates, & Sozomenus, & nos supra c. q. se tulimus . Rem paucis repeto Matrona quaedam
nobilis ob peccata , quae eon se sita fuerat , iussa a Presbytero ieiunare ae Deum supplicἰter exorare δάum huius rei causa in Ecc Iesia moraretur , a Di cono se stupratam esse prodidIt . Nectarius a vero Constantinopolitanus Patriarcha Presbyterum su- .stulit, qui praepositus erat poenitentiae, ob flagitium illud a Diacono perpetratum. Ex hoc igitur Neetarii facto, quod Presbyterum Poenitentiarium sustule rIt, Catholici arguunt , in Oriente tempore Nectarii desiisse poenitent Iam publicam I Haeretici vero &
623쪽
Novatores poenitentiam quoque secretam ab eodem Patriarcha abolitam fuisse usserunt . Sed hos falli perspicuum est. Ante enim, & post tempora Nectet-Hi Confessiones secretae frequentabantur in Ecclesia OrIentali . Quod vero Nectarius sustulerIt Presbyte . rum, poenitentiis praepositum, accipiendum id est de Presbytero, praeposito poenitentiae PUBLICH, cuius
ossicium erat attendere an iuxta canones paenitentIae
persolverentur . Erant de alia huius poenitentIam munia, invigilare videlicet sanctitati morum censoria quadam, & publica auctoritate , excipere deposit o-nes testium , qui de patrato facinore reum accusa λ bans, reum ad se vocare, eum testibus eonferre, &e.
denique designare peccata quaedam publice castiga da . Praeter illum vero PoenItentiar;um Presbyterum alios plures Sacerdotes excipiendis Fidelium eonses sionibus praesectos fuisse nemo in dubium vocare potest. An enim unus par fuisset excipiendIs eonfessi nibus tam numeroste plebis in Urbe Constantinop IItana Plures ergo ad consessiones audiendas deputati erant Presbyteri , ex quibus unum advocavillmorti proximus Serapion , In persecutione Iapsus, ' dixItque : ta Properate quaeso , ω me quantocius δε-
que per Nectarium submotus fuerit unus Presbyter ν, qui Poenitentiae PUBLICH praepositus fuit, at quomodo probabunt , quod alia omnes Poenitentiarii ab excipiendis consessionibas prohibiti suerInt IgItue
sublato per Nectarium Presbytero Poenitentiario existInctus ideireo non fu i usus confessionis secretae Ita Eedlesia ConstantInopolitana, ut mox ostendam pI ribus , Immo nec poenitentiae publieae pro dei ctis gravioribus , ut numero sequente demonstrabimus. Resorbeant ergo Calviniani , quod tu nos eorum Magister Calvinus I. 3. Institutionum cap. 4. Imp denter effutili, vIdeI. Ηἰc, bie aures asinἰ si arreant. SI Ieae DEI erat aurkuIarti confessio, quἰ arasus eqset
624쪽
es Ius eam refigere, ae eon υellereὶ Nusquam probabItur, auricularem consessioneni sublatam fuisse a Ne
Dices et L Uirysostomus , quI Proxime post Ne-etarium Sedem Constantinopol Itanam tenuit , Homi- Iia v. de Incomprehensibin aperte ast et Non te in cI. theatrum conservorum tuorum duco: non te hominibus peccata tua detegere cogo ι coram DEO conscientiam tuam explica. Idem repelli variis In locis. R D. Chrysostomum in iis locis hoc unum vel Ie , peccata vIdeIIeet aperIenda non esse coram po pul, multitudine. Non te hominibus, Inquit , peccata ruri detegere cogo ; nullibi vero dicIt ne erἰmen tuum
detegas Saeardoti Minisνο Cbrisi , ad quid enim extulisset Ita potestatem Sacerdotalem , ut eam regiae prae ferat, ut supra monuimus Ille a quidem ea i
quae sunt in terris , sortitus erat administranda, laia cerdotii ius e supernis descendit . Quaecunque ligaveritis super terram, erunt figata & in caeso ... R gi corpora commissa sunt , caeerdoti anImae . Rex
maculas eorporum remittIt , sacerdos autem macu-Ias peccatorum ., , Denique cur sui oblitus Homilia 3 3. in Matthaeum serIpsisset, omni cura ante communi nem a fidelibus recipiendam esse reconciliationem atque hujus reἰ eas a in Ecclesa sedere Presbyterum co) Recedit , Chrysostomum saepius peecatores exhortari ad deponendam verecundiam s qua detinentur, ne sua peccata confiteantur I atque ad id utitur comparatIone extremi Iudicii , quae in eo sita est, quod longe maior erit erubestentia traduci universo terrarum orbe spectante, quam sit, uni homini sceIus detegere, prout habet in Homilia de Sama-νItana, Nomine ergo consessionis DEO factae Clirys stomus intelligit consessionem factam Sacerdotiscreto ἔ
625쪽
iuxta enIm Chrysostomi, allorumque Graeeorum erebram phrasin ea , quae per sacros ministros exercentur , fieri dicuntur a solo DEO, quod prim in e rum operibus deprehendetur . Deinde si Chrysost mus non esset Intelligendus eo quo dIximus modo , sibi ἔpsi eontradiceret, ut ex hactenus priore, & isto capite dictis consideranti patebit. Falluntur ergo, qui cessiam Constantinopoli privatam eonfessionem post Nectarium amrmant. Perseverasse namque is lisque sequentibus stetita Synodus VI. a. comprobat , cujus Canon ultimus sacerdotum erga poenitentes squae sint partes , & ossicia , deseribit . Nee desunt exempla consessionem privatam frequentantium. Unum reseram de Platone ex Theodoro 3. Scudita , qui in epitaphio dicti Platonis eundem Ita Iaudat et a M Etenim, inquit, pro ludo divinas lectiones, quibus attentus erat , pro theatrIs , & spectaeuI s Ec- cIesias frequentabat, pro inhonessis diversoriis hon sta collegia. Quodque lavdab lius est, occultas mentis cogitationes , & acta cuidam eorum , qui prae erant , saepius confitebatur . Quae res magnum religionis illius era indleium, idque eum perfecte fac re sollius esset, ei q i consessionem ipsius auesebat, admirationem , di stuporem adserebat . is S. Plato floruit laeulo I I anne quaeso In Ecclesia orienta-Ii a saeculo IV. consessionem secretam dici potest cessasse ZZ XXXIV. Diximus ergo contra Novatores s pcen tentiam secretani, seu consessionem auricularem sub Iatam non eme a Nectario ; Indagandum restat , an publica saItem prohibita ab eo fuerit, dum ossicium Presbyteri Poenitentiarii cessare feeIt. Sunt , qui anfirment , allis eeontra negantἰbus. Nos breviter dici
mus , paenitentiam canonicam non pro omnibus ,
scelestissimis praecipue & publicis peceatoribus fuisse abrogatam . Patet id I. ex Honulia 3. in epist. ad
626쪽
Ταnlientiae Tt.blieae. 6 1 3 Ephesios, ct' r 2. ad H btaeos S. ChrysostomI , Neoctarii succellotis immediati , ut iam advertimus , a. patet ex Synodi Trullanae seu Quini-sextae s . iCan. 87. de maritis , uxorem Iegitimam repudiantibus , & ducentibus allam , ita statuentis e M A Pa tribus nos ris statutum est , ut qui sunt eiusmodi , annum defleant , biennῖo audiant , triennio su sternantur , & septimo eum fidelibus consistant , &se obIatione digni habeantur . οε Errare igituν eos opinor , qui a tempore Nectarii solam constisentIam in oriente fuisse In more asserunt . Quod demum saeculo in oriente cessarie paenitentia illa solemnis ,
XXXV. In Oeeidentali autem Ecelesia quo tempore desierit poenItentia publiea, aeque incertum ma net. Post septimum Ecclesiae saeculum in libi Is P mnitentialibus , decretisque summorum Pontificum so- Iemnium illorum graduum nulla ampi Ius mentio re- reperitur. enitentiae tamen publicae, sine istis gradibus peragendae , saecuIo praesertim nono crebra fit mentio. Successu temporis poenitentia publica In d suetudinem demum abiit ι qua de re suo more perquam erudite discurrit Benedictus XέU. qui modo Ecelesiae Christi Iaudatissime praeest , operum suorum Tomo XII. de Synodo Diceeesana L. VI Lc. a. ca Cum , inquit , tepescente charitate coeperint homines a . b. severis ieiuniis, alii ne comporis macerationibus abhorrere , quibuε poenitentes
afflictabantur , ex singulari quadam Ecclesiae indulgentia illIs concessum fuit, ut praedictas poenas pos- ιsent arbitrio suo redimere , atque in eleemosynas commutare: huius disciplinae, quam non ante tacuisium octavum in Ecelesiam Invectam, neque ante nonum propagatam putat Morinus de Poenἰt. Lb. Io. Cap. II. monumentum occuprit in Coneillo Triburiensi anni 89 s. ean. 36. 37. & 38. tom. f. par. r. .eolleeL Harduini quibus in locis venia da
627쪽
iunium , in plures annos sibi praeseriptum , unca dena νio , mel pretio denarἰi 3 s me tres pauperes Pro nomine
Domini pascendo ; & magis aperte in Coneilio Re anensi anni 923. ubi post indictum milit bus , qui
Interfuerant beIIo Suessionensi , inter Robertum , Carolum Reges aetis , cuiuslIbet feriae sextae , trium Quadragesimarum per tres annos ieiunium, redimendi eleemosynis et OmnIbus his tribus quadrage' mis fecunda , quarta, BAta feria, in a a , pane ν , sale absineant, aut redimant eolteri. Hard. tom. c. pari. I. col. 362. Neque ea disciplina displicuit Pstro Damiano, pristinae severitatis ceteroquin tenacIGsimor Is siquidem commissa sibi a Romano Pontifice Legatione fungens , Guidoni Archiepiscopo M diolanensi, simoniacis ordinatiouibus, aliarumque rerum sacrarum nundinationibus implicato , poeniten-tIam iniunxit centum annorum, sed simuI Iibertatem dedit Illius redimetidae , certa peeuniae eleemosyna νin annos singulos eroganda, quod ipsemet Damianus seripsit ad Hildebrandum tum Romanae Ecclesiae Arischidiaconum apud Barcinium ad ann. I 39. Num. S. Eundem vero morem adhue perseverasse in fine duodecimi , atque I itio decimi tertii saeculi , coIIῖgitur ex variis libris Poen tentialibus , ea aetate exaratIs squos producit laudatus Morinus eodem eap. 1 T. n. 6.ω seqq. & evidenter constat ex epistola Innocentii III. som. I. epistolarum ere recens Stepb. BaltiNἰ pag. SIT. I. a. γυῖ. a Io. Arcbἰ Issopo Magdeburgens , e, Sufetaneis ejus , Abbatibus oec. in Magdeburgens Ecelsa consiἰ tutis data pro bello sacro , in qua hanc Ill Is, Inter ceteras , impertitur iacultatem, nimirum: ut in iis, qui de Bonis his Terrae Sanctae v IuerInt subῬenIre, de dscretorum virorum consilio , qualitate ρersonarum , cdi rerum facultate pensatis, ae considerato nibilominus devotionis affectu, opus injunctae ρα-nἰtentiae commatare possiis in opus eleemos nae facienda. lSed posteriori aetate , quemadmodum id evi Morinus observat , cum obsoleverint poenitentiae canonicae ,
consequens sulti ut oblatescere. etiam earundem redeat
628쪽
Taen ventiae Fublitae. casdemptio , de qua nullum verbum fecere antiqui Schois IastieI , etsi de variis specIebus relaxationum poeni tentialium muIta disputaverint. G Hucusque erudi
tissimus Pontifex, euius discursui sequentia paucasuperaddo. XXXVI. PrimIs Eeclesiae saeculis severe in peccatores animadvertebant Episcopi , ut dicebam Initio , tenebanturque poenitentes illas quatuor , de quibus dictum est capite tertIo, stationes emetiri. Processu. temporis, saeculo praesertim circiter nono , etsi ve sIgia Poenitentiae publieae occurrant quam plurima , de illis tamen supra dictIs gradibus mentionem nes- Iam etsi tenuem reperire est . Laxata dein Ecclesiae paulatim disciplina, redemptio seu commutatἰo Poenitentiae usu reeepta est , sicque canones ae regulas Poenitentiae publicae aliter ac veteres Interpretabantuz posteriores. Adultero, exempli causa, viginti anno rum poenitentiam iniungebant canones , eamque pro reatuum multItudIne non multIplicabant veteres. Posterioribus autem saeculis , undecimo praecipue, si quis quinquaginta adulteria commisisset , milIe annorum paenitentiae debitor reputabatur , quam pro angustia vitae cum exsolvere non posset, poenarum fiebat commutatio, Ita ut eam vel Ingentibus eIeemosynis, vel Psalmorum eantu, & crebra flagellatione suppIeret . Ex his autem intelligimus , quid sit mille annorum indulgentIa , selIlere poenae mox expositae reIaxatio et non absoIuta quidem , sed impositis aliis poenis mi-.noribus, oblatisque DEo in compensationem superabundantibus Sanctorum satisfactionibus, ut eius mis
ricordia, intuitu & virtute passionum Christi, ta EX
QUIBUS OMNIS NOSTRA SATISFACTIO SUUM
629쪽
Insigne PoenItentiae exemplum saeculo XI. refert P trus Dam Ianus de S. Dominico Loricato , Inculpatae, di integerrimae vitae Monacho, qui hanc consuetudianem habebat, at vIx dies ulla praeteriret, quin duo PsalterIa modulando, utraque manu scopis armata, nudum corpus allideret . Centum autem annorum pomitentiam sie explebat. M Cum tria scoparum mil- Ila , inquit Damianus , ca unum regulariter e pleant ; deeem autem PisImorum moduIatio mille scopas admittat , qui igitur centum quinquagἰnta P Imos Psalterii sie se flagellando recitabat, quinque annorum poenitentIam absolvebat e ac consequenter, qvἰ viginti HaIteria cum disciplina decantabat, centum annorum poenitentiam peragebat. Doni Inicus autem In eo plerosque superabat, quippe qui utraque ι manu insatIgabiliter corpus percutiebat. Eiusmodi ve ro poenitentiam svidelicet centum annorum sexdI hvs Deile consummabat. ,, Ex dictis Innotesela unus paulo severior centum annorum poenitentIam comm tandi modus. Sed haec de abrogatione , & universim
usurptit Chrysostomus, intelligitur Ioeus publice po nItresbus designatus. Antiquitus enim his poenitentibus imperatum fuit, Sozomeno teste apud Sirmond. V m. s. col. 3 C. Visit in Theatro peccata sui sub plebis in Melsa tesmonἰo confiterἰ. Hoc ergo noIuῖt Chrysostomus, ut videt. velut in theatro poenItentes amplius sua peccata publice proferrenis idque haud dubie, ob ea sum ἐlluni statuerat quo sceniana. Ω ptum In Ecelesia sibi illatum imprudenti ex zelo pu-hllee coram populo consessa est . vide dicta supe-
630쪽
Hus. ΗIe ergo Chrysostomi textus potῖus pro nollast quam Novatoribus militat ἱ ex eo enim inferre debeia, mus, si consequenter loqui velimus , Chrysostomum,
dum ait: Non te in theatrum conservorum morum duis eo, non te hominibus peccata tua detegere cogo oec. I
qui de confessione publica, ad quam ob verecundiam nimiam nem Inem eogere Intendῖt. Eodem Numero a. Synodus generalis VI. Constan t nopoli termInata est a. C. 68 i. sub Constant no P gonato, Imperatore piissimo, de S. Agathone Roninno PontIsice . In ea condemnati sunt MonotheIitae, seu, unam In Domino Christo voluntatem asserentes. Canones quidem haec Synodus non edidie, suppleti tamen sunt in alla Synodo Constantinopoli habita,' quae Trullana, seu Qvini Sexta dIehur. Et Ileet huius Trullanae Synodi eanones non omnes fipprobatos sesamur, tamen nec omnes reprobati sunt. Interim ex uItimo seu centesimo secundo eiusdem Conci- Ili Canone patet, saeeuIo VII. Consessionem sieretam adhue in Beelesia orientali In usu fuisse; proInde de- cIpIuntur aut deeipiunt Novatores, dum tempore N eharii sedulo Ecclesiae quarto eandem iam desiisse ἀ- firmant. Citato porro Canone habetur, saeerdotem In saero tribunali expositum eonfiderare debere peceatἰ
qualitatem , ω ejus, qui peccavIt , ad eonversonem promptum sudium, ω su morbo eonvenἰentem amers medieInam: ne si ἰn utroque immoderatione utatur, ab ejus qui Ialoris, salute eκcIdat . Utruntque extremum cavendum, ne scilicet per deiseratιοnIs praee Ilia ἰ- peltar peccatorem; & ne ad mItae distatronem, tescontemptum fruina relaxet. Sed una quidem omnἰno ra rione , De per aerIora , es adfringentIa, sive per me-IIora O lemiora medicamenta pravae assectioni res en- in , O ad utieris ubductionem adnitendum , fuctus pae, nitentia maminandos , .s Ienteν dispen ridum, cra gum bernandum homInem, quι ad superἰorem ἰllumInatIonem vocantur. Utraque scire debere Consessarium, Ee quae sunt summi juris , oe quae sunt consuetudInIs. In iis .iem, qui extrema non admittant, squἰ sνmam traditam a quemadmodum S. nos deeet Basilus.