장음표시 사용
611쪽
autem & aIIa suerῖt reconc IIatIo v IdeI. saeramento Iis, patet ex eo , quia lapii poenitentes exacto p c nitentiae tempore ad S. Eucharistiae particIpationem admissi sunt , ad quam sine absoluturae sacramentali accedere nefas fessset. XXV. Quod tempus spectat , quo reeoncilIat IopublIca peracta fuit , non una omnium Ecclesiarum fuit consuetudo , ut bene advertit Sirmondus. a Romae In Cama Domini publicos poenItentes recon-c liari olἰm mos fuit. Patet id ex Epistola Innocentii I. ad Decentium . De poenitentibus , inquit , qui sive ex gravioribus commissis, sive ex levIoribus enitentIam gerunt , si nulla interveniat aegritudo , quiuia seria ante Pascha eis dimittendum Ecclesiae Romanae eonsuetudo demonstrat . Caeterum in porindere aestimando delictorum, Sacerdotis est iudieare , ut adtendat ad confessionem poenitentit, & ad fletus atque Iacrymas eorrigenss , ac tum iubeat dimῖtti ,
cum viderit congruam satisfactionem . Quam autem Feclesiae Romanae consuetudinem vocat, non omnium
uidet eet hane fuisse significat . Quod item de Epi- copi iud cio subiungit Innocentius, argumento est,
non omnes prorsus absolutos tunc fuisse , sed illos tantum, qui satisfecisse. idebantur, caeteris dilatis. Caeterum in pluribus aliis Occidentis Ecelesiis id, quod Romae , tempus reconciliationis Observatum fuit. Patet id in primis ex Canone q7. Concilii l . Cabilonensis , celebrati anno 8I 3. In Coena , ia-quit , Domini a quibusdam perceptio Eucharistiae negligitur. Quae quonἔam eodem die ab omnibus Gdelibus, exceptis his , quibus pro gravIbus criminibus initabitum est, pereipienda sit, Ecclesiasticus usus
demonstrat , cum etiam poenitentes eodem d e ad
612쪽
Pan te rene TMIliae. fXXVI. Praeterea id patet ex Herardi Archiepilem p; Turonensis Capitulis. Saeculo IX. Anno C. 838. Herardus Turonensis Episcopus ad restaurandani eo I. Iapsam Ecelesiae discipIInam Presbyteris suis in Syno. do congregatis CapItula centum quadragonia ex co porc SS. Canonum excerpta tradidIt , quae extanginter Baluzii CapitularIa Tom. II. Capitulo XIV. sia habet Herardus et Ut tempore opportuno publiea erimina ad notitiam Episcopi dedueantur , maximeque in dis magno Coenae reeonciliandi , vel adhua suspendendi , per proprium PresbyIerum , vel per Iegatum ipsius, eundenque Presbyterum , cui causa ἔpsius criminis bene habeatur eognita, ad praesentiam Episcopi deserantur, ne anima fratrIs negligentia Velotio SacerdotIs , absque reconciliatione permanenS ν eius periculo pereat. Maneat hodieque, ait, S rmondus Τom. s. co- Ium. so . multis locis In Gallia prIsti huius morIς exemplum in illis , qui oppressis per Incuriam parvulis suis publieae poenitentiae addicuntur , eiectique ex Ecclesia die Cinerum , eidem in Coena Domin restituuntur . Quos quidem , ut poenitentia publicare Ipsa sungentes , in hoc ordine habendos ambigaunemo. AIIa vero nostrum omnium est ratio , cum recepho tota Ecclesia nunc more , sacrIs ciner bus primo ieiuniorum die capita submiti mus, Episcopi-que ab Iulionem adventante Cama Dominε suscipImus. Quanquam enim publIce fit utrumqire , & ex publicae poenitentiae ritibus profluxisse utrumque 3 &imaginem eius aliquam reserre perspicuum sit , cer tum est tamen ad poenitentiam publicam , de qua hie sermo est, neutrum pertinere. ,, Haec Sirmondus .XXUII. Auctor Sermonis de Uisy one Chrismatis I
ter opera D. Cypriani sal loquens de die Caenae Do mini ue patet totum 1ermonem legenti ita habet τμ Passus
613쪽
ς. to insista es Passus est Rex ἔlludi, & vita occidῖ, deseen lan que ad Inseros captivam ab antiquo captivitatem redvxIe , hoe Ecelesiae suae hodierna traditione exemplum relinquens, .ut fieret in Leelesia ABSOLUTIO ,
PECCATORUM , & haereditati redderentur eiecti ,
ae praecedentibus benefici Is ....... libertate donare aur poenitentes , qui secundum merIta , nisi gratia sissiveniret , fuerant condemnati . Et omnino convenit , ut eo tempore , quo Christus captivos eduxid
ab inseris , RECONClLIATI PECCATOREI AD ECCLESIAM REDUCANTUR.
Haec autem reconciliatio a solo Episcopo, ut f pra Innuimus cap te secundo , & necessitate aliqua urgente a Presbytero, cui Episcopus id muneris d mandasset, peragi poterat iuxta cap. Presbter Inconsulto , a s. q. 6. Hatur reconciliatIonis rItus describitur In pluribus antiqv s libris Panitentialsius , a que a So Eomeno I. 7. Hist. Eccles. c. I s. Reconci-zati sordidis vest bus , balba , crinibusque depositis .mabant cir cultioribus vestimentis, exemplo Ioseph , em ad imperium Regis e carcere educentes totum derunt , ω veste mistata ob;Alerunt ei s Regi viaeII-set Genes. I. v. I .
Numero XXIII. 1. Inter alias Caeremomas poenia tentiae publicae ea etiam fuit observata , ut videI. poeiatentibus viris coma detonsa fuerit: foeminis v ro Capilli non tondebantur.; quia, ut ait S. Apostes.
Paulus v. Cor. 14. mulieres decet habere comam. Numexo eadem a. Synodus Toletana ordine te
. a habria est Anno Domini 189- seii aera Hispani ga 627. Hra enim HIa, quae & Caesaris dicitur, tr ginta octo annis Annum Domini antecedit, 'inchoans ab eo acinb , quo Hispaniae anni formam Iu Iianam aeceperunt , qui suit septi naus ordinationis Iulianae , in sextus a caede CaesarIs.. Rra Ig tur sexcentesima vigesima senilina est annus Domiti; quingentesimus. gesim ua non . sic numerandum in aliis Conci-Eu
614쪽
ἰIs HIspaniensibus, ut videlicet ipsorum Hra semper
trigiata octo annis annum Domini antecedat.
Refutantur censores PaenItemtἰae publIeae : Itemque II, qui paenitentes a Sacerdoti non solvi , sed solutos declarari amrunt.
XXVIII. A Udiendi iam ii sunt, qui poenItentIam
uix publIcam inconvenientem fuisse autumant . Aiunt enim r. Fas non esse Sacerdoti pe catum, quod in consessione audivit, extra prodere ;Per poenitentiam vero publicam peccatum prodItur . a. Iudicium itansigi debet secundum condit onem so-ri I sorum autem poenitentiae est secretum d ergo secreto debet totum peragi, pro ride poenitentia publicari non poterIt. 3. SI poenitentia publica, & solemnis eget IleIta , nuIla, est ratio , cur iterari non posset i peccata enIm iterabilia sunt : & tamen po nitentia publIea kerari non permittitur. 6. Poenitentia omnes desectus revocat ad perseetiun , ut ait Ambrosius; sed agentibus solemnem poeultentiam nota est iuridi m ad pristinos red re honores. XXIX. Respondeo . NihIl in contrarium hIs m mentis modo prolatis evinci . Iam enim supra diximus , paenitentiam publicam pro publicis duntaxat criminibus impositam fuisse , proinde poenitent nulla fiebat iniuria , cum ad famam ob publicationem delim ius amplius nullum haberet . Si vero erimen occultum fuit, vel poenitentia publica pro eo iniuncta non fuit, vel si hoe factum est, id suit ex eonsilio duntaxat Consessarii ; & Ita caute ac circumspecte imposita fuit , ut nemo in notItiam criminἰs devenire potuerit. VIde quae dIximus CapIte II. n. . di Cap. U. n. II.&I9. sub finem. Adde, Ecclesiam nunquam non cautIssime hie processisse. Solum en Im' ii , qui pubIIce atque cum scandalo multorum peccaverant , quique insuper apud Judicem Ecclesiast ἔ- cum delatI, ct criminIs convim fuerant, aut etiam
615쪽
si a Mia,Aa ponte sua crimina publice erant consessi , poenite hiae solemnis legibus addicebantur . Audiatur ea dctre praeclarum S. Augustini testimonium, quod habeat omit. L. T. io. z cIt. edit. pag. 227. Plerique , inquit , boni Chetistiani propterea tacent , & su erunx aliorum peccata , quae noverunt , qola documentis sarpe deseruntur , & ea , quae ipsi sciunt , iudicibus ecclesiasticis probare non possunt. Quam vos enim vera sint, quaedam , non tamen Iudici facile credenda sunt, nisi certis Indi clis demonstrentur. Nos vero aeeommunione prohibere quemquam non possumus c quamvis haec prohibitio nondum sit mortalis, sessi medic natis nisi aut sponte consessum , aut in aliquo , sive taculari, uve ecciesiastico iudicio nomin
His praesuppositis Respondetur ad I. eum Soto Sacerdotem imponendo poenitentiam publIcam nota solemnem crimen non detegere, quamvis suspicio ininde oriatur , aliquod enorme peccatum poenitentem, commisisse , quia ob alias causas potest illa opera. poenalia subire . Ut enim supra advertimus , c. v, n. I 9. multi e Christianis sponte sua poenitentiae publIcar opera in se suscipiebant , nullo praecepto JudieIs aut sacerdotis ad hoc adacti, ex quo nulla Infamia oriebatur . Praeterquam quod , ut IbIdem advertimus , caute ,. & circumspecte pro occultIs criminibus poenitentia publica injuncta fueritia Lege diacta Cap. a. n. 7-
ΛΞ II. dieit S. Thomas , quod poenitentIa soleiamnis, quamvis occulte esses Injungenda in foro poenitentiae, nihilomInus non erat nece starium , ut ex cutio esset occulta , postquam peccatum in civitate seandalum seminaverat- Sed inquies cur non etiam.
imponebatur publice Respondetur , quod non erast impone uda poenitentia , nisi fieret sacramentalis abri solutio a peccatis , & ideo reus consitebatur veIEpii copo, vel cui ipse id commiserat , & inter ab ' lalvendunt imponebatur illa poenuentia solemnis . s. Hae Soto . Hoc tameta ita limitandum est iuxta dicta Caelii v. o. 'ia ud videlicet tunc solummodo ab Epι-
616쪽
seanda Io plurimorum patratum , vel quando reus ipse , non convictus , in poenitentiam publice peragendam consensum dederat.
Ad III. Respondetur , multἰplicem ratIonem fuisse , quod paenitentia publica r. Iterata non fuerit. Prἰmo quidem, ne vilesceret, & timerἱ clasin ret . Secundo pro er signifieationem , quia figura erat eiectionis Adae de Paradiso , quae non fuit nisi semel faeta. Tertio , & praec pue , quia erat solemnis quasi Prosessio , nunquam in Illa peccata rela- bendi, propter quae dictata stierat poenitentia publIca . Ac IV. faeilis est responsio . Dicimus enim , D. Ambrosium loqni de desectibus non quibuscunque., sed spiruualibus duntaxat ; hos enim , non alios, revocat ad persectum poeultentia, dum hom, ne in revocat ῖn pristinam gratiam. Obiicere quis ulterius poterit , nImium suIsse veterἰs disciplinae rigorem , duni tandiu , & publice quidem, poenitere quis debuit. Sed qui talἰa d Io It , nimii rIgor s DEUM aecuset oportet , dum Ad
Mur .ri ob unius vetIti fructus comestionem Parad7so eiecit , & nos eius posteros primae illius transgressionis esse tum sentire hodiedum permittit . Poenitent a vero Ecclesiae utut severa, dictata solummodo fuit pro delistis atrocissimis, iisque publicis: iure igitur ille, qui suo facinore aliorum occulos ORfendit , tali talione dIgnus fuit. Deinde rationi coninsentaneum vel maxἰ me fuit , ut per manifestam infamIam coliti, tus is fuerit, qui publice crimina perpetrare non crubuli, ne videlicet iterum similia perpetret , & quos suo exemplo in malum induxἱζ , suo etiam supplicio exterreat , na Illum sequantur Unde adhuc & nostro aevo publice In Ecclesia ii ca- sngantur qui lapis offensio Ois scelerata sua vita aliis μή fuerunt. Immo peccat Superio x ille, qui post admonitionem notorIum peccatorem non emendatum publice
non punit. Consessarios autem hac in re cautissimos cac oporuci, ne in secreto soro conscientiae pinn7tentias; laa
617쪽
pcra tentem deliquisse mortal ter. XXX. Eos nunc aggredior , qui EccIesiae Catho IIcae litem movent , afferendo e peccata hominum a Sacerdotibus non solvi , sed soIuta eme duntaxat ab iisdem deeIarari ; solum DEUM peccata remittere , adeoque Ministri Ecclesiae potestatem eant solam eruse, ut peccata remissa pronunt et , ubi DEO poenitentem satisfecisse perspexerit. Si quaeras, quinam si sint, qui ita sentiant2 Respondeo , esse Lutheri aD sec Ias, qui umbram de consessionis & absolutionis rei nuere, dum Interlin Calvinistae tam confessionem , quam absolutionem sustulerunt , quod & ollin N vat anos haeret eos facti tame saeculo Ecclesiae III. Hustolla memorat EeeIeliasti ea. Non est animus apertis Scripturae testImonIIs adversarios refellere , tum quod Historiam me seribere meminisse debeam I tum dc praecipue., quia eadem In sium depravatum sensum vi omni , & nI su trahunt , quaecunque iis deprompsero e solum igitur, quae venerandae antiquitatis circa hoc punctum mens fuerit, paucis ostendam . S. Igitur Augustinus , quem Novatores quoque summe aestimant , quique Christianae & ant uae Re- I g onis vindex fuit accerr mus, in fine Homiliae ul-tquiete sententiam Catholicorum disertis his verbis e
primit : Quis certus est, inquit, αὶ quod Imperator ignoscat i Et tamen pecunia funditur , maria ransmeantur, procellarum Incerta sulcantur, dc pene, ut mors evitetur, mors ipsa suscipitur. Supplἔ- eatur deinde per hominem homini. Sine dubitatione fiunt ista , cum sit dubIum , quo fine proveniant .
Et tamen ceri ores sunt claves Ecclesiae, quam eo
da Regum , quibus clavibus quodcunque in terra solvitur , etiam in eoelo solutum promittitur, &multo est honestior utilitas , qua se quisque humiliat Ecclesiae DEI , & Iarer minor imponitur , &
618쪽
nuIIo te lupo a I s mortis periculo mors aeterna visa tur . , , Audis Augustinum dicere, per absolutionem quae fit in Ecclesia . hominem eripi aeteriae morti; tu dicis, Sacerdotem pronunciare tantum , peccata esse remissa, cum DEt solius sit , nodos peccatorum solvere. Id 7psum dicebant & olim Novatiant. Quare quae in illos disputata sunt, in Luthera nos parIter cuncta conveniunt. ιAudiamus ig7tur , cluae contra NovatIanos Paesanus & D. Ambrosius scripta nobis relique into In primis Pacianus a. In epist. ad Sympronῖanum contra Novatianos haec habet: Nunquam Deus, inquit, α non paenitenti comminaretur, nἰ si ignosceret poenῖtenti. Solus hoc, inquies poterIt D tis. Verum est. Sed & quod per Sacerdotes suos facit, ipsius potestas est . Nam quid est illud, quod Apostolis dicit: Quae ligaveritis in terris, ligata erunt & in coesis, & quaecunque Iveritis in terris, soluta erunt & in eoelis 3 Cur hoc, si ligare hominibus non licebit An tintum hoc solis Apostolis liceιρ . Ergo & baptizare solis licet , & Spiritum sanctum dare solis gentium peccata purgare, quia totum hoc Non aliis, quam Apostolis imperatum est. Quod si
uno in loco , & resoliitio vinculorum , & Sacramentὲ potestas datur , vel totum ad nos ex ApostoIorum forma, & potestate deductum est, aut nec illud ex decreto relaxatum est. is Et in ep. 3. Quare sive baptizamus,' inquit, th sive ad poenitentiam eosImus, seu veniam poenitentibus relaxamus, Christo id auctore tractamus. Docet Igitur Pac Ianus, hominem di relaxare peccata , & auctore DEO rei are . S cerdos ergo Christi m In ster, de vIcarius est, pol . nateque sub ordinata peccata dimitti r. S. vero Ambrosus L. I. de Poe: Itentia e. te
619쪽
terest , utrum per poenitentiam , an per Iavacrumhoe ius sibi datum Sacerdotes vIndieent 2 Unum Iautroque m Inisterium est. Sed dieis, quἔa In Iavacro operatur mysteriorum gratia . Id in poenitentIa , nonne nomen Domin I operatur Quid ergo Ubῆvultis , vIndIeatis vobis DEI gratiam ς ubi vultIs ,
repudiat Is . , , Hoc . sibi dictum exist ment Novatores is XXXI. Confirmatur amplius veritas fidei nostrae, qua peccata vere a Sacerdote di m tti profitemur, ex S. Cypriano , antῖquissimo Ecclesiae Patre . Crebro is docet gontra Novatianos , lapsis vere poenItent bus pacem dandam esse , per quod at ud non inteIIIgitur , quam ut lapsi paenitentes per sacerdotes, ct Episcopos a peccatis absolvantur , sacraque communione reficiantur . Patet id clarIssime ex Cone lici Asrieano, qno Patres triginta septem sui notantur in edit. saepe' cit. Antverp. p. 4. eorumque Praest, CyprIanus ad Cornelium Papam a . epistΟ- Iam exararunt, in qua pacem Iapiis dandam esse asinfirmabant . Inter alia ita habent : Nec enim , I quiunt, fas erat, aut permittebat paterna pietas, &div na clementia , Ecesesiam puIsantibus claudi , &dolentibus , & d precantibus spei salutaris subsidium denegari , ut de saeculo recedentes sine communieatione ant pace Domini dimitterentur , eum permiserit ipse, qui lege in dedit, ut ligata in terris, 'ellaru In eoelis ligata ei sent; solvi autem pollent illic, qui hie prius in Ecclesia solverentur . ,, Post pauca Interiecta Eucharisti m quoque Iapsis sed paenitentibus
In Tractatu ite la is cita edit. pag. 34ς. hIste mentem suam iterato aperit Cyprianus: Co , fitea tur singuli , inquit , q. ivso vos staties delictum
620쪽
REMIsῖIO FACTA PER SACERDOTES , apud
Dominum grata est. M, Hoc loeo minime obscuro CyprIanus a Sacerdoteremissionem peccati fieri, eamque DEO gratam esse satis insinuat . Si Novatores di eant , Intelligendum escte Cyprianum, Sacerdotem declarare aut annuntiare solum, peccata esse remisia , vim inserunt verbis alioquin clarissimis . XXXII. Denique praeter aIios PP. quos Iongum esset reserre , S. Ioann. Chrysostomus L. 3. de Sacerdotio e. s. ca demonstrat maximam Sacerdotum dignitatem , ex quo Deus optimus ipsi, tantum non autem Angelis, aut Archangelis dixerit : Quaecunque st
peceata, oee. Unde Inseri, habere illos ampliorem , quam habeant terrestres PrIncipes, potestat em, qu niam hi solvunt vincula duntaxat corporIs; M Id autem, inquit ibidem, quod solvunt Sacerdotes, ipsam animam contingit, atque ad caelos usque pervadit. ,, Sequenti capite demonstrat , quantum Iudaeorum Samcerdotibus novae Legis Sacerdotes sint praeserendἰ cum Illis datum sol imodo fuerit corporis lepram purgare, immo verius ne purgare quIdem, sed pu gatos probare , At vero nostris, Inquit, tb Sa-
cerdotibus, non corporis lepram, verum animae sordes, non dico purgatas probare , sed purgare pro sus concessum est . , , Similia docet in c. 2o. Joannis, post eum Cyrillus Alexandrinus , Theophylactus, aliique e Graecis PP. Ex modo dictis perspicuum est , Sq. PP. Graecos
aeque ac Latinos semper docuisse , Sacerdotes revera peccata dimittere potesate aecepta a Christo, eisi s