장음표시 사용
171쪽
O mihi, dum tales tumulo reddantur honores, Tam lentam Lachesis scindat avara colum. Non, ut nostra novos Arabum bibat urna liquores; Ustus & Assyrio spiret odore cinis rAut ut clara mei notescat fama sepulcri; AItaque marmoreus sidera tangat apex: Sed magis ut liceat longas audire querelas; Et gerere e lacrimis serta rigata tuis. Tunc ego Letheae spatiatus in aggere ripae; Qua nitet obtuso lumine falsa dies; Quaque levis casiae nemus, ambrosaeque virentis, Et sortunatos alluit unda greges :Dulcia praeteritae repetens insomnia vitae, Ostendam Elysiis tot mea dona choris. Felicesque animas inter selicior ipse Excipiam plausus laeta per arva novos. Atque aliquis comitum, laetusque, hilarisque recentes
Sparget humi flores; & mihi serta seret.
Nec contentus eo, fidos extollet amores; Narrabitque aliis de pietate tua . Sed quoniam tenerae vernant nunc laeta iuventae
Tempora; & amplexus jungere lata sinunt: Dulcia Iascivo jungamus gaudia lector
Iam properat mortis panda senecta comes. Jam properant rugaeque graves, & serior aetas rNec dabitur molli Iudere posse toro .
172쪽
Interea cupidis nectamus colla lacertis: Ultima jam solvet, quum volet, hora duos . Dii Dcire, haec longos maneat spes certa per annos. Candidus & pennis omina firmet Amor. E L E G l. A . u A 8 r A b
ALLIFARU M DOMINI CONIUG E. AFFER opem renerae tandem, Lucina, puellae: Auxilio, digna est, quam tueare tuo. Te vocat ; & madidis solam suspirat ocellis; Et roseo tacitas fiindit ab ore preces. Illa quidem insueto languet male firma dolore, Vixque potest longae tot mala serre morae. At tu, Diva, Veni, tecumque unguenta repostae Pyxidis, & squa est, quae juvet, herba, seras. Sic flentis miseros juvenis compescere questus, Sic una poteris sorte levare duos. Lucis adest Dea magna: merum jam comprime, Carion: Non frustra est lacrimis illa vocata tuis. Da costum, myrrhamque focis, quaeque orbe remoto
Cinnama per rubras navita vectat aquas .
173쪽
Ipse Deam venerare, sacras projectus ad aras; Et Genio annosum saepe refunde merum. Sed trepidi cessere metus, cessere querelae. Jam parit adventu tacta puella Deae :Iam pueriim est enixa: vides, ut lumine matrem Exprimati' en, tenero quantus in ore decor. aci Salve, parve puer, cui jam selicia rident Saecilla; cui pharetram sponte remittit Amor. Nam sive auratis humeros armare sagittis , Seu iuvet accensas sisllicitare faces; Seu potius jactare leves pueriliter alas, asEt dare neglectas post tua terga comm Quis te non Paphiis nutritum vallibus, aut quis Idaliae Puerum non putet esse Deaee Vive, precor, blandumque octilis ridere parenti Assuesce; & dulces disce movere jocos. 3o
in v M mihi languentes dolor oppugnaret ocellos
Cogerer & tristi solvere verba sonor Ingratos inter gemitus , moestasque querelas Allata est manibus litera missa tuis. Inspexi, agnovique tuas, mea Numina, Musas, Pieriosque haustus, Castaliumque decus.
174쪽
Postis, ut Iratum placent mea carmina Phoebum iEt flectant duras ad tua vota Deas is Non hoc ingenium, non haec facundia nostra est: I, precor, atque alio flumine pelle sitim. Ille milii faciles jampridem denegat aures iEt vetat argutae tangere fila lyrae. Nec mihi jam selito latices de sonte ministrat, Nec docet optatos Calliopea Clioros. Quid petis exstinctam dilapso a torre favillam ' Qt id miser a nostro vulnere quaeris opem e Iam tibi felici decurrunt carmina vena; Et rapit ad patrium te tua Musa decus. Ipsa mihi visa est, to lamentante, Thaliae Ingemere, & tristi Delius ore queri : talis Strimonias olim quum fleret ad undas Orpheus indignis vocibus Eurydicen: Qtii cantu Isinarii gelidis in rupibus Aemi Adtonuit quercus, adtonintque seras: Saxaque Bistoniis deduxit montibus; & te Currentem adstrictis, Hebre, repressit aquis. Scilicet egregios semper Fortuna poctas Tanget, & ancipiti deprimet usque rota Neve sit extremos tantum submotus ad axes Ille, Tomitana qui jacet exsul humor Te quoque nunc rigidi premit inclementia fati; Longius & patria cogit abesse domo. Ic
175쪽
Sed nisi per magnos quaeratur fama labores ;Omnis in ardentes est abitura rogos . Sic pius Aeneas, sic stirps Laertis Ulysses Majus post cineres emeruere decuS. Sic quoque sublatis Tirynthius undique monstris Visit ab Oetaea regna paterna pyra . Et te, crede mihi, tot saeva incommoda passum Virtus sublimi ducet in astra via. 6O
L U C R E T I A V X O R. ER o o importunae ruperunt stamina Parcae, Stamina lanifica tam bene ducta colo 'Ergo ego, quae fueram tali modo nupta marito, Frigida nunc tristi conqueror in thalamost Quique his dignus erat vitam exhalasse labellis, Soccidit externis advena litoribus e Felices nimium, fortunataeque Sorores, inae datis aeternis tura Sabaea socis. O utinam numquam amplexus, numquam oscula nossem: Essem pars vestri nempe ego parva chori. IOCare vir, audaci nimium confise juventae, Et nimium lacrimis umbra gemenda meis:
176쪽
Quis te tam densos immittere corpus in hostes Iussit e an ad pugnam non satis unus erat 'Me miseram, non ulla tuae te cura puellae, ISNon subiit moestae certa ruina domus. Tu mihi per sanctos solitus jurare hymenaeos, Per non laedendi foedera conjugii; Te non immemorem carae sore conjugis umquam; Etsi Letheus tingeret ora liquor . a Quin ipsa admonui, ne sic violentus in arma Irrueres: eheu quo, violente, ruis eQuo raperis e quo jam nostri tibi cura recessite An potes uxoris non meminisse tuae e Vix equidem credo ; quamvis heu credere cogar ι asTam cito pectoribus me cecidisse tuis. Sed cecidi ; sic sors tulit impia; nullaque pro me Vota salutares demeruere Deos. Hectora sic conjux, sic conjux flevit Achillem ;Sic misera exstinctium Laodamia virum. 3 Nunc mea virginitas, quando inlibata remansit; Servetur cineri non violanda tuo.
177쪽
SANc τε Senex, quem nec sceleris contagia i rostri, Nec pessiam vitiis saecla dedere suis; Aequasti magnos qui paupertate triumphos,
Tantus amor niveae simplicitatis erat.
Silva tibi sedes, viridique e cespite lectus, SExplebant mensas amnis, & herba tuas. Talis erat priscis vlinis mortalibus olim. Sed priscis tantum vivere clara filii. At te diversos naturae expendere casus Juvit, & instantes Divum aperire metus: Io Submotumque oculis animo percurrere Caelum rQuasque tenes sedes , mente adiisse prius rNoscere praeterea cunctarum exordia rerum: Qiiod vix humanae conditionis erat.
Magnum opus, ut prima surgentis origine mundi, is Omnia snt senis edita luciseris: Utque Pater sancta demum cessare quiete Persecto artifices jusserit orbe manus. His addis cultusque pios, ritusque verendos, Cunctaque legifero tradita sacra Ducit aci aeque suis castae saeclis cecinere Sibyllae: aeque Sacer Vatum Spiritus ore refert: fide Diuitigod by Cooste
178쪽
si Iereos Partus, demissaque Pignora Caelo,
Atque inopes cimas, stramineumque torum: Speratumque diu terris, Caeloque probatum Verum hominem, verum mente, animoque Deum
Hinc & supplicium infandum, atque obprobria mortis Claraque de Stygia ducta trophaea domo rDenique, ut ad Patrem populo spectante suorum Cesierit; igniferis praesideatque locis:
Quantaque nos maneant promistae gaudia vitae: Qtiantaque venturae gloria lucis erit.
Miremur, tibi si placidi penetrale Tonantis,
Et patet immensi regia clara poli: Qtuim tantum his superas meritis sit scandere in arces a plaga securum Iacstea monstrat iter e Scilicet inde datur terras spectare jacentes, Et circumfusi brachia curva maris; Solis & ardentis radios, Lunaeque recursus: Qualiter de pacta stent elementa fide: Nec minus aeternis niteant ut sidera flammis: Et peragant varias noxque, diesque vices. Felix, qui nostras potuisti linquere citras sEt prociit humanas despicere illecebras. Felices, qui te colles videre loquentem ;Qtiaeque tibi gratos praebuit herba toros rQuaeque arbor, rupesve facra te ivit in umbra:
Et quae nunc Manes continet urna tuos.
179쪽
Ir Nam licet inctillis fuerit tibi vita sub antris; Nunc pedibus data sunt astra terenda tuis. SoΑttamen o dic, sancte Pater, dic, addita Caelo Gloria, dic, patriae fama, decusque tuae: Ecquid te solitis mulcet sapientia chartis , Mollis ubi Elysium concitat aura nemus An juvat aurata meditantem carmina canna, SI Nectere purpurea tempora cana rosae An mage virgineis sedet invigilare choreis: Quum deceat caelo, quidquid in orbe libet e An potius toto Superum spectante senatu, Diluis aethereo crimina nostra soro e coDenique quidquid agis, nitidi novus incola Caeli, Pectoribus nostris non leve Numen eris.
MAXIMUM REGIS GALLIARUM CANCELLARIUM.
V o o pectus tibi sorte, quod ardua pectoris arx est;
Quod sorti dignum pectore nomen habes: Quod leges sua jura tenent te vindices quodque Omnia virtuti pervia facta tuae: Autumni sedem, chelasque Astraea reliqui; SAdvenique tuos, noster alumne, lares. In Duitiaco by Coosl
180쪽
In cunis ego te, si nescis, sedula sori. Reptasti gremio sarcina grata meo . Ipsa tuos finxi mores, animumque, manusque: Ingeniumque sagax , judiciumque dedi. t o Hinc nostri cultusque frequens , optandaque rerum Cognitio, hinc fidei nomina tanta tuae.
Ad te igitur duplices subnixo poplite palmas
Insuetis tendo sollicitata malis: Ne patiare, meas Latio Ianguescere vires. 13 Pendet ab auxilio spes mea tota tuo. Deprimor audaces inter derisa ministros: Nec fas ingenuum tollere ad astra caput. Qtiodque diu partum est virtute, & sortibus armis Imperium, Medae servit avaritiae. ao Nec mirum, vestro tantum quum distet ab orbe, Terraque censura sit procul illa tua.
Quis credat e tectis cives pelluntur avitis ;Αdrogat injustas dum sibi fiscus opes; Fiscus opes miserorum . hoc est, heu, parcere victis ρ asHoc est Ausonio reddere jura solo e Cogitur infelix alienas ire per oras Nobilitas, patriis exspoliata bonis: . . Culpaturque fides domino servata priori,
Et maris, & terrae non labefacta minis. 3o Scilicet est crimen duram contemnere mortem: Scilicet est reges crimen amare suos.