장음표시 사용
51쪽
38 Resp. adole lio res suthoris Libra
appellat, nihil vanius adversus nupe
fingi posse audacter pronunciat, eo quod, uti ille criminatur, rem posit, yam ex simplici voce conclusum, assertum iverim. Potuit sane advertisse non de voce sola, sed de ipsa resignanter expressa argumentum princessisse, utramque nimirum veteribus Graecis incominaminiisse, qualis primo statuebatur in concilio Lateranemii Male intelligit lapplicat princi
pia Protestantium, si velit illis eo absurditati provectos exegisse, ut quibhuscunque vocibus Ecclesia Catholica ad explicandos fidei Christianae articulos uti consueverit, eae, aut e scripturis sacris, aut e symbolis derivaren, tur. Quid nobis cum Socinianis, qui adeo altum ultra omnem modestiani sapiunt, ut id postulent quam iniquissime. Si de fide dogmatum, quatenus in ipsis scripturis comprehenduntur, securi simus, de vocibus illorum explicatius elucidandorum au a summa Authoritate postea additis, frustra contenditur Doctrinam de adoranda Personarum Trinitate in una padera
52쪽
Fide , Rilibu Orientalium. 39que Divinitatis individua essentia, de consubstantialitate Filii, reliquisque fidei Christiana mysteriis, sine quibus nequit conssistere,, quorum explicita adesis professio necessario requiritur, ut quispiam vere Christianus habeaturin sit, ideo amplectimur, quod ab ipsis nascentis Christianismi initiis ejusmodi doctrina ab Apostolis, revelationum Christi praeconibus, qui eam in usum omnium Christianorum, quotquot in Christum usque ad consummatibne seculi credituri sunt, scriptis mandarunt, promulgata fuerit, ab omnibus, qui isthoc sacro
venerabili nomine gaudebant, admirateretur. Neque alio argumento usi sunt Divinitatis Christi assertores contra Arianos, uti in alii contra totam haereticorum, illo aut antecedentium aut subsequentium colluviem, qui doctrinam fidei perversis
glossematis interpretamenti incrustatam aut addendo aut diminuendo tantis uiribus evertere sategerunt. Absurdae arrogantissimae obstinationis
xeus est qui receptissimis in Ecclesia Christi vocibus doctrinam eiusmodi
53쪽
η Resp. ad Objectiones suihoris Visi in scripturis traditam sese accommo dare respuat quod optime monet Calvinus, cujus praeterea sententia, quam produxit H. Q digna est, ut hic
quoque repetatur. Quando temere nou sunt inmenta nomina, cavendum esse, ne ea repudiando superbae temeritatis arga mur. At justissime querimur nomen λευσιωσις temere inventum esse
absque rei substratae fundamento. Nec valet istud effugium, nondum ortam fuisse Berengarii haeresim fin Occidem te, quae dedit barbaram istam vocem Transub antiatio 3 in Scholis primo G formatam inveniendi occasionem, hujus subsidio eam felicius .facilius oppugnarent, neque opus fuisse Gra, cis, ut Latinum istud vocabulum,quod tam belle rem exprimit, Graece Ver terent, antequam ipsis Berengarianis quippiam constitisset, hoc est, ex quo Cyrillus consessionem suam edidisseti Hanc esse veram omissa per tot secula
Voci μιλώωσις rationem suaviter somniant H. Qis Meletius Syrigus. Aliter oportuit H. . mentem meam interpretari,&Reformatorum sensum,
non ita subdole more plane sophi, stico
54쪽
is Bis , Ritibus Orientaliam. Istico elusisse quod ne ignoravit qui- deni nec ignorare potuit, quod ab isto
Monacho libris nostris inassueto nemtiquam erat exspectandum. Praescribbmus enim contra novitatem dogmatis, Quod VOX nova signat, hujus mysterii explicationem novis terminis inductam novisque propositionibus fultam, quae per multa secula latuerat,
Quod de articulis fidei in symbolis
Apostolico, Constantinopolitano, Athanasiano,ut vulgo appellatur,comprehensis, in quibus explicandis quaedam novae voces erant adhibitae, absit ut quispiam vere Christianus vel minimii hiscere ausit. Tandem ad ultimam cavillationem, qua mihi imperitiam Theologiae Graecorum objicit H. Q devenio, hac censura gravatus, eo quod dixi symbola consecrata eodem tempore, quo ip- summet corpus, sanguis Christi di
αιυ odo si Xe σοῦ ab illis appellari. Cuivis maxime obvium est, neque enim illud difflebor me ad Liturgiam S. Basilii, in qua ista verba o currunt, respexisse. Novi equidem
55쪽
tum Epiphanium Diaconum in secumda Niceten Synodo, quo Patribus Constantinopolitanis contra cultum imaginum, nein rei Christianae detrimentum scandalum introducer tur, fortiter dimicantibus, hoc potissimum argumento, Christum nullum alium typum seu imaginem sub ipsius reliquiste praeter Sacramentum Eucharistiae, qua Vere repraesentatur, ac ideo imagines Christi efformari non oportere, ecta iret Obviam rotunde asseruisse, elementa post consecrationem non esse i io in sed ipsum verum corpus sanguinem Christi, - proinde verba S. Basilii de elenientis nondum consecratis intellexisse, tum Damascenum, alios, praesese tim Marcum Ephesium Hieremiam Patriarcham, qui non nisi post orati nem de invocatione Spiritus S mysticum illum ritum peractum consummatum esse acerrime contendunt, ejusdem Epiphani interpretationem secutos fuisse. Ideo dicebam elementa consecrata eodem tempore, quo ip- summet corpus sanguis Christi di-suntur, αἰ ν ι πα- λάγ. σώειααlos s
56쪽
ΓΔ θ' miihmorientalium. 3 αἴρια u appellari. Neque enim se imuicem tollere, sed inter se facile comciliari, nec ex asserta Veritate corporis Christi, quatenus nudis typis iugu
serri debere, pectunctorie tantum,
ὼε εν παροδον innuebam. Nec putet
Η. C. se hoc grande Theologiae Scholasticae Gnaecorum arcanum mihi revelas h. Interim an S. Basilius hasce subtilitates in animo versaverit ne ne plane incertus, plenissim fide mihi constabat, tum ne Graecos quidem superioris aevi talem mutationem in Sacramento, qualem requirit μα- λαιωσις, fieri statuisse, Fc totius,
quam illic ingessi, disputationis dende Graecorum, scopus clarissime demonstrat, tum non paucos e Patribus,
quod mihi erat cognitissimum, contra seres statuerent, elementa ipsa post consecrationem c ι corporis sanguinis Christi disertim, expressissime nuncupare. Id de Gregorio Nagiangen S. Basilii mγχὰν satisi, tet, qui oratione undecima de sorore
Gorgoni j α habet, quod, cum illa Altari
57쪽
Altari accedens παῖ παρ'Ἀαυbis φαρελά- hoe Do Pharmaco h. e. quod apud se reservavit totum corpm perfuiasset, diderat, Crem admirandam flatim si . beratam se morbo sentiret-An hoc miraculum asstictione, inunctione et,
mentorum non adhuc consecratorum,
sed sacris mysteriis tantum destinatorum fieri quispiam crediturus sit S. Gregorium asseruisses Cui addemdus est Theodoretus, qui Dialogo secundo contra istud haereticum dogma de humana Christi natura in divinam ita absorpta, ut plane cessaret esse: cum id Eranistae, cui inter colloquem dum concessum fuerat, panem is, num post consecrationem appellari corpus danguinem Christi, hac amrepta occasione animo conceperit se
si quid spiam antluporum protis coemporis re sanguinis Chri , manus recan-
58쪽
de Ede eae Eutibus orientalium. 3
ergo fmbola Dominici orpori sau . ruinis alia sunt ante Sacerdotis invocationem, pos invocationem eromat tures alia sunt ita Dominicum corpus post ascensionem in divinam substantiam mutatum es. Confestim respondit orthodoXus, Ecclesiue Catholicae fidem as returus,
υεlm. Retibus, quae ipsi texuisti, captus es. Neque enim symbola post sancti a-tionem recedunt a sua naturi manent
enim in priore substantia, ac figuras, a, cis ideri tangique possum sicusis prius. IntelliguntW autem ea esse, e facta sunt, credantur, adorau- mr nis, si sunt, quae cremor Quae hic
59쪽
hic symbola appellat, prius οἰέλυπα
Si igitur eri corporis antitypa sunt di-etina mysteria, corpus ergo Domini nunc quoque corpus est, non a divinitatis natu ram mutatum, sed divina gloria repletum. Eant nunc. Eranistam orthodoxeloqui Theodoretum doctrinam istius aevi Catholicam veteremque The ologiam, prae aestu disputationis aut perperam intelligere, aut male interpretari, si placet, credant. Procubdubio hujusinodi testimoniis convictus H. C. concedit Synodi Nicaenae secundae Episcopos in hac materia facti errasse, tandem aliquando de totare, de qua illic hic disputatum fuerit, concessurus, ni horrendum istud
libilis, uti fertur, authoritas obstet. Sed nolo in hoc vastumo fere immensum controversiarum pelagus memet immergere, bonas horas melius ruti, lius collocaturus. Quicquid senserint
60쪽
ΚΔ 9 Risibus Orientalium. Iisti Nicaeni περ άν ιἀπ licet e concederetur Patres pristinos compus Christi in Sacramento Euch, ristiae agnovisse, quod vult H. Q ta
men ex vero istius Voci αἰν πυπα
iensu, quem argumenti materia in-Wrdum ita restringit, ut omni destituatur ambiguicate, certissime comstat,nihil aliud quam symbolum, imaginem, signum intelligi posse &Gre gorii Narianeten QTheodotati hac voce utentium sententiam tantum Messe, ut in savendum dogmatiaram substantiationis absque manifesta injuria detorqueri possit, ut id penitus