Peregrinatores medii aevi quatuor Burchardus de monte Sion ... et al.

2쪽

RICOLDUS DE MONI E CRUCIS ODORICUS DE FORO JULII WILBRANDUS DE OLDEΝBORG

QUORUM DUOS NUNC PRIMUM EDIDIT DUOS AD FIDEM LIBRORUM MANUSCRIPTORUM RECENSUIT

4쪽

BURCHARDUS DE MOΝΤE SION RICOLDUS DE MONΤE CRUCIS ODORICUS DE FORO JULII WILBRANDUS DE OLDENBORGQUORUM DUO8 NUNC PRIMUM EDIDIT DUOS AD FIDEM LIBRORUM MANUSCRIPTORUM RECENSUIT

J. G. M. LAURENT

5쪽

PEREGRIΝΑΤORIBUS FELICISSIMIS PALAESΤIΝOLOGIS CLARISSIMIS

IIOS SUOS PEREGRINATORES

GRATO ANIMO IMPULA

6쪽

Tandem aliquando Magistro Tlitetmaro et Uilbrando de Oldeuboin, quos lustro et longius ante emisimus, addere contigit Burchardum de Monte Sion, Ricol dum de Monte Crucis, Odoricum de Foro Iulii, denique Uilbrandum,

iteratis curis editum. Quorum qui princeps est, Burchardus, peregrinatorum medii aevi, id quod inter omnes constat, κορις πιος, quamvis geographis, qui nunc ad Palaestinam explorandam se applicaverunt, omnibus notissimus et vicies amplius editus sit, ipse tamen, quod vix credibile, prorsus nondum in lucem prodiit, cuius umbra tantum et imago deformata taliue nos aliosque luserit. Staphoratiano demum, qui Hamburi asservatur, codici debetur Burchardus genuinus et incorruptus. Ecce igitur thesaurorum, quibus bibliotheca humburgensis publica gaudet, novum speciment Atque haec quidem causa accedebat, cur equidem Ηambninensis non solum itineris descriptioni, sed etiam vitae Burchardi pervestigandae cum summa animi et contentione et oblectatione incumberem. Laetabor prosecto, si, quae de gente, nomine, tempore scriptoris mihi videor explorasse, idoneis iudicibus probabuntur. Haec hoc loco de Burchardo quidem sufficiant; plura exposuimus in Pr fatione, quam libro ipsi praemisimus, speciali. Hoc tantum addere et a vobis vestra pace petere liceat: Burchardum meum ut non comparetis solum vobis, sed et legatis; non legatis solum, sed aliis etiam legendum commendetis; fructus non deerunt. Burchardum non aequant qui dein Ricoldus et Odoricus, sed tamen digni sunt, qui Aecundo Post ipsum loco ponantur. Sunt enim itineraria illa et utilitate et voluptate uberrima. Ricoldi de Monte Crucis itinerarium rerum colorumque varieinis multiplex qui cognoverit, iacile intelliget, cur et Francogalli, et Itali interpretationes eius non solum confecerint, sed etiam picturis nitidissimis collustrarint; neque non mirabitur, quod ad hoc usque tempus nondum latine sit in

7쪽

lucem datum. Talem enim' editionem nusquam investigare Potuimus; quare hanc principem dicere noηtro nobis iure videmur. Nec purvum nobis negocium sacessebat rorum, quas Ricol dus tractavit, variegata abundantia, qua iactum saepe est, ut in utinotatione eluboratida haesituremus, satis magnam alteri post nos editori messem relicturi. Gratius autem non PosSumus non agere

quam maximas Bethmanno V. Cl., bibliothecae guel ferbytanae praesecto, qui codicis miseelli Ricoldum continentis nobis copiam fecit. Iam dicendum est de odorico Foroiuliensi, cuius itinerarium quum per se fructuosissimum est, tum illustrissimo 'Iωικοπλεισιον nomine udeo nobilitatur, ut nemiuem sore opinemur, quin Georgium Pertinium, magni nominis virum, bibliothecae ber linensis regiae praefectum primarium, pii pro ea, qua est, humanitate et liberalitate, ut antea Wilbrandum, ita nunc odoricum mihi commodavit, animo prosequatur grati Asimo. Uilbrandum denique oldenburgensem ut iterum recenseremus, impulit nos et libri pretium, et immerita scriptoriκ generosissimi obscuritas. Cuius

peregrinati non 'in scriptoris ipsius libro II e. XIII auctoritate nos primi in libros, capita, sectiones dispertivimus. Denique mihi crede, in Uilbrandum et Burchardunt, in Ricol dum et Odoricum tantam et nune et antea operRm me contuli8se, quanta optimo cuique nureae uetatis scriptori navari solet maxima; quippe qui meum esse putarem illud pro virili parte agere. Interiacent enim medii aevi peregrinutores inter Bibliorum sacrorum et re- contiorum viatorum libros quasi pons continuus, quem qui neglexerit, videatne in singuum demersus imprudenti ne poenas lunt, contra qui firmiter exstructum intret, nae is via recta et tuta ad verum terrae sanctae cognitionem perveniet. Quod ut omnibus, qui haec legent, contingat, ex animo opinium

Dabamus Neodettelsaviae mense Julio anno MDCCCLXIIII.

8쪽

IN DE X.

Indibit Areunda diuisio quarte orientalis 38 4Itid et oditionum Burchurdi

Do variia seditionum Bur hardi olassi hua

Prologus

ID Itieluti prima diuisio terre sanete . . .

Caput II ....

Itieisit tereia diuisio terre sanete . . .

caniit IV . . . a Do variia foliuionibus terre Matici . . . Itieipit quarta diuisio terre fauete . . .

Dra satio . . . .

iis sua

XI. Do exitu Tartarorum . . .

9쪽

norum ratXXIII. Do aludio Sarracenorum . . . . . laetXXIv. De oraetonibus Sarraeetiorum . . a laet

nomen Dei , laa XXVII. Do grauitate Sarrae oram in moribus . pag. i33XXVIII. Do affabilitato sarraeenorum ad extraneo la

XXXII. Quod lex Sarmeenorum est oeeulta la6XXXlII Quod ita Sarraemorum est men. daeissima is lassXXXIV. Quod lor prodieta est irraeionabilis - la XXXV. Quod lox sarraeonorum sat violenta . las XXXVI. Miraeula Sarra norum ... 141

III. ODORICI DE FORO ILLII LIBER I)E TERRA SANCTA.

Praelatio pag. 145 Do terra anneta pag. 146

Hae alio ad oditionem priorem pag. 161 Prologua pag. 162 Liber I Cap. I- XXXII pag. 163 182 Liber II cap. I -XIv pag. 183-iso stemmatia Wilhrandi de oldenhorg ramulus pag. 19s