장음표시 사용
31쪽
tas recognoscend pre,dile ad recognost ere , debent idea ipsae men
tes . e quidem eaedem numero di in individuo
q is amen ol produci, 'per hypothesim εἰ
t tantum prodrictae olimndividuo. Hoe est absurd mens per memorietim olim productam recognoide in indiuiduo
Lx XXVI. Hi ne i nullum deae iam habitis In
vestig um , nullus memoriae ad ipsam revolandam locus s petetit, sed aeterna oblivione idea obruetur . tenim ut mens per memoriam deam anteactam recognoscat, haec eadem numero praesens esse debet 8s . . Sed nullo eiusdemides vestigio remanente, eadem numero amplius esse non podest, ut per se apertimimum est LXXXV u. Cum autem innumera sint deae , quae ad mentem vocantur, quaeque ab ipsa, ut olim ex eitatae, reeognoseu tur, innumera menti inesse debent ipsarum vestigiari hae
ex parte quam profunda it animae abyssus intelligi potest LxXXUII LMirum autem est quam cunda parens sit imasnxtio eum attentione, memoria coniuncta . Gie enim e --
32쪽
riis id ei a quis mens quomodocumque aequisivit, a I va ri s modis inter se conjungit ae On parat, alia quodam modo. abstrahit, ac secernit . Hinc facultas componendi is dividendi, quia simul sumptae facultatem effingendi comatiniunt LXXX X. Si mens in deis omponendis eas coniungat, quae e cum invicem minim pugnant idea, quae inde exurgit composita . figmentum appellatur secus dieitur hymera , que madmodum, humano capiti cervicem pictor equitiam tu gere si velit,in varias plumas undique ollatis membris i ducere e . Tales deae nullius sunt utilitatis, sed potiua inepta luxuriRntis magi attonis phantasmata, a quibus vitoapiens abhorrere debet. XC. Ut vens ideas inter se compossibiles omponat, necem est, ut in iis 1 Ii quam convenientiam, se commune aliquid videat. Revera fieri non potest, ut eas conjungat, qua percipit discrepantes Quid enim est ideas eo tangere, nisi ipsas inter se convenientes, ct similes spieereri si ergo mens ideas omponendo, inter ipsis aliquam non videret convenientiam, eas simul similes Woma ex parte dissimia lex uideret. x Cl.
Vide ergo Anima in deis omponendis id quod plu-rIbus deis commune est, sive id per quod inter se deae ἱprie conveniunt . Id autem quid aliud est, quam ideas universales sibi comparareri In compositione ergo idearum mens ideas sibi eudit universales
Iuli e um est duarum, aut plurium dearum eonjunctio, et disjunctio: ed in dearum compositione mens eas
33쪽
ebis tu finiti 1S ' Iudieat ergo i Mens: Hi ne iudietuire pentes ob idestum ebmpositione icteatum eo saetio ab at tention: imaginati ne laudicium ergo est attentionis, diim inationis in ideis, quae per Phantasiam. producuntur .
. . . Cum autem imaginatio pendeat lyti sentiendi, u-d c um testante expetientia, non solum de deis, quae ab aginatione io cedunt, se stiam .ide deiis fiat se siti vis, omne judicium aut proxime , aut . remina a vi aentiendi rati
IdeErum compositio, quatenus espicit nota pluribus deis ommunes, dicitur i,mprehensis , Comprehendit tergo mens cum deus imites inter se conjuri t. a Ver i prehensio, divisio dearum sunt una simul in mentes ut experientia comprobatur . . Adest ergo in mente saeui tas comprehendendi sin,u , ct distinguensti . Hoe est, quoa intellectum oeamus, Iatellectu igitur mens est, insignita
34쪽
e pium: Ad stellectum enim pertinec almul com ehendo, te. O stingue in Objectorum inas Ad comprehenaionem autem judicia pertinent assirmativa et ad di,tinctionem attinent negativa, quare omnla judicia ab latet Iecta tanquam clam
eo unctione, sive earum distinctione , potest deas judiciorum eum aliqua te tria commuli compar re, earumque nexum eum illa tertia videre, 'inde iam nexus inter comparatas ideas appareat . Hinc oritur diseuis vum judicium . quod uno verbo ratiocinium nuncupatu Non solum igitur ex intellectu iudieium multivam , verum etiam ratiocinium originem ducit.
4 'Iam e nexu, sine aliquo communio universallhaberi non potest; mens igitur in judicando, multoque magis ratioeinando universales ideas debet efformare.
Hinc per intellectum mens rationem Intellis , eust deue inter se eonveniant, ut differant. Nexus enim dua-retim, aut ' plurium ridearum inter se , aut earundem uaa aliqua tertia i est, ex quo rites itur ea eaedem , te se eonveniant i jam id , unde comprehenditur, uea Iiquid potius sit quam non, diei tui ratio ejus sum-cien ; quare eum per intellectum mens intelligat ideatum aut proximum, aut mediatum nexum, rationem utiquo latelligit e ut ideae in te se comeniant.
Intellectus indoles tili est, ut si oppositum eorum intelligat, quod in i aliis id et perspicis, Oppositas deducatillationes. Si ergo intellectus perspicit duarum dearum, duae eum aliqua tertia . comparantu ullam an venire cum 't l eadem
35쪽
ademti: tete, . . aliam' Iraero ab ipsa diserepare, Inserre uti. que debet, ratiocin Radra uidnte in convenire
Hine tota rati ei nandi vis ire duobus innititur pristiae iis et quae conveniunt in tertio. eonveniunt instere uorum unum cum tertio convenit, alterum μnime convenit, nee inter po uni convenire . dicit Hae principia adeo omnibus rebus conveniunt, tim possibile sit, aliquod dari en , quod ab ipsis abludat, tanta de hisce est emplaientia intellectus, ut uiso m do eo nitarium sibi persuade te possit . Oinius ergo et i ta vel particularis, vel universalis, vel contingens, vel necessaria, essentiat; his e pri zipiis continetur. Sine ideo hare principia veritates unive alea.
cum ergo om fies vetitates cum istis princIpiis renis nectant ut , dantur nexus de vetitatum universalium , pari e uix rium. st iocinando itaque intellectus hune perspieit se investisatio exust, qui in te veritates intere dit, dieitur ratio . Intellec his ergo ratione in L. tua. CN.Per intellectum igitur , ct rationem mens non tantum ela e , sed etiam distincte obiecta cognosei . Distinea enimeognoscit objecta , qui ipsiust partialia perspicit, ex quibus coalescit. Jam vero per intellectum cognose imus, quae objecto cum aliis invitiis, conmunia sunt, ct simul, quae Ejus siti, ast tione propris, , per rationem autem nexus veritatum nobis innotescit, se imus nempe reddere rati nem . cur conveniant , per notarum similitudinem, Widen in Ratem, lia ualuintae convenia L per characterum I. E a diser
36쪽
diserepansam et Quapropter per c intellectum, . S
nobi replaesentamus . line primam ea carporeas otii ex hi bemus, per alteram non an um corporearum rerum ra
tionem, di nexum nobis repraesentamus, sed et a deiis, quae incolpote sunt judicamua, cic ratiociniam ut , CV . . . , Utraque talem oganscendi vis ea, quae ad status nostri et sectionem cyndiiciant , aut in ceterius vertunt. mi uti proponii. Ex primo intuitu vota pia R, di pro nato, sive inclinatio ad objecta exoritur, ex alter taedium. de linatio derivatur. Et primo quidem si ex sentis iis vitalis oluptas ct inclinatio oritiit, vocatur appetitus ostia a si vero ex intellectu nascatur, appetitus rationalῖ , ε, ea mpliciter uolunt. Gontra vero sensit aversatb, num v patve aedium, declinati, ab o dicto, quod ni bis petatincte cognito tacia uam statu nostri Rr Ion ad et sanie . I i.
37쪽
istum est, ut ex prinoi piis metaphisi eis erudimur 2 Coriergo homo, corpus nempe anima rationalis simul eon juiuia entia sint, quidem existentia, ut superius a nobis eat ostensum 23 persictus homo est per essentiam, periectum cirpus, persecta Anima . Debet ergo homo eiusque obilior pars , natura esse citia sua, ad
persectionem sui esse pronus, alias essentiae suae conLP
diceret inelinatio autem ad persectionem est appetitas aut ensitivus, aut rationalis honi , ergo ad bonum a generes homo necessarii debet derri Ct X. Bonum ergo in genere est id , ad . quod Anima per vires, di ne inationes suas tendit . Id autem, quod inclinatio tendit, est finis . ergo bonum ita genera es finis antinae inclinantis . Cumque appetitus boni in ge- . Ne sit apprim nobis ne eessarius , tale renum est finis vel 4 etitus, vel voluntatis quam ma Lime. necessarius Quo maius ergo bonum menti exhibetur , eo vehe- mentius ad illud inclinat inclinatio enim proportionalis esti boni cognitioni se adspectui . Jam vero intellectus alia majora , alia minora sibi exhibet quidem distim te bona, ergo voluntas ita illa vehementitas, in haec remis aius serti debet. CX l. Nullum tamen peeuliare bonum i hac praesenti vita
inter ea , quae menti sistunt, ita intellecta nostro exhibetur, ut e quacumque parte persectum cIath, distincte appareat , nullumque mens intuetur bonum adeo magnum, ut alterum adhuc majus excogitare non posgit,
quodque totam intellectus potentiam possit implere . Noa potest ergo aliquo bonum in particulari spectatum . omni
38쪽
mod mentem. ex omni parte persecta voluptate per fundere Ineliciatio antem voluntatis proportionalis ex ho mo mente concepto, atque inde exortae voluptati, ergo ine linatio voluntatis ad quodeumque bonum in particulari non est omnibus numeria absola a. H. Cum mens quodcumque bonum meu liare spiciens o ait in infinitum semper concipere is quidem per rationem clare,' distincte aliud bonum excellentius, bonuri minus eum maiori conserendo , tanquam desectam majoris persecti ni sibi repraesentata quaecumque ergo boni pecaliaris reprae sentatio ita mei inclinationem , appetitum, aut voluntatem ut, quantum appetitum , di voluntatem ad ipsum e una inflectit parte, tam tum dem ex alia ab ipso de Metat, idem tan. quam maioris persectionis absentiam . S privationem eo sideram do. Non potest ergo aliquod honum peculiariter spectatum mentem necessario ad se ipsum inflectere rit ergo Anim circa bona peculiati ab omni immunis di libera necessitate.
Fieri nequit, ut Anima bonum, quod appetit, ipsum
eodem tempore nota appetat, aut optat id, quod ver tur. Non potest enim in eois tradictioni meeare princi Pium . Nequit ergo Anima contra mpeiam inelinacionem Bd agendum determinari , atque impelli . Impulsi ad agendum contra propriam inclinationem dieitur violentia seu coactio, ergo Anima quoa actus suos elicitos eoo non potest, vive ab omni eoachio ae est immutat .
Immunitas a eo actione simul, a neeessitate distultibin rix naturalia, a proprie dictari eum ergo Anima ab utraque immunis sit necessitate . libertate audet proprie
39쪽
Cave autem, ne inde inlata Animam semper liberam esse quoad actus imperatos. Certum enim est, animam non semper in motus sui corpori potestatem exercete sive ipsi ab externa extrinseca vi, sive a proprio corporis mechanismo impediantur
Nunc breviter naturam n a perpendamus . Anima est ubstantia , ut oste dimus, quae actus in semetipsa exerincet . Uno , eodemque tempore diversos , distinctosque elicit actus, qui omnes cum intim eiusdem sensu identificantur a tales aestus in Anima exerciti saepe Animae ipsi repraesen
tant ea, quae non sunt, tanquam ea, quae sunt. Petauos actus , sive ideas, atque volitiones seipsam determinat, ideas com mi , dividit , di, em modo mi paWat , praeterit tum meminit , sutura prae ide , ac prospicit , in se innumeraidearum, quas olim produxit , seria vestigia , Ee Unam , an l fiet , non aliam in dicet siccis cumstantiis constanter agno- cit, eadem, quae ita una de , est in qualibet alia . Corpus in praeterita nota agit obiecta, non in se ipsum , motua transactos non revoca et si plures in uno corpore motus a Mantur , omnino inter se eonfunduntur , t si initia ea . eontrarii simul sint, ae invicem destruunt, se suo cie in tu non potest recognoscere , quia i se ipsum non agit inno existentia minime operatur, iners est, ct se ipsum non determinat . una corporis para totum ipsum eo us non ex P. Ergo natura mentia tot caelo a corporum natura dis
Cum ergo Irpus per essentiam diversum sit ab ani-- . quidquid orpori proprium inst. Animae convenire nou potest. Proprieta autem corporis sunt divisibilitas
40쪽
eompositio , ut omnes norunt ergo compo Illo. diψέ sibilitas Animae proprie convenire non odeat . Est ergos plicia natura .
Iam ver simplex omne corrumpi minime porest qui quid etaim corrumpitur in parte raebet divelli . Cum igitur partes nullae sint ita Anima , ipsa accirruptibilia est cxlX.
Est autem Anima intellecta, ac ratione praedita, ii hertate quoque donata. Hoc nuper a nobis est emon stratum . Substa tia rationalis, ac libera spiritas audit
spiritualis ergo est Anima hominis CXX. per essentiam Anima ipsa tendit a bonum in genere, O nullo peculiari bono in hoc niundo potest persecte repleri, quia semper majora ac perscctiora bona appetit in infinitum ergo clibet esse aliquod bonum , quod ex omni parte sit immensum , atque insanitum , quod proinde animae persecte possit satisfacere , quod ejus uni-eus esse debet finis . Omnis autem res suum consequitur naturalem finem , ergo Anima summum bonum consecuta ra est; sed honum non est summum , nisi ipso an et Lernum tui ieeat Eterno igitur hono Anima est ruitura . tuitio autem est actus intrinsecum ubi istas intrin- aecus substantiae non intermissus, nunquam cessaturus,
ibi est immortaIllac ergo Anima est immortalis. CXXI. Hac praeter alias Animae proprietate demonstrata, quid superest ieendum Anima quippe ita natura comparata
est, ut aeterno hono perfrui, si velit, possit, non ut necessaria ipsum assequi debeat. Vult autem, hunc eum,