장음표시 사용
101쪽
vnum instituisse quaeritur, sed virtuti insuper studere: ἡ τοσέ v γα όλογος, ἔσον
Aut tilia, et morer. A si non feras, aes ipsis dicendi duntaxat mu us, commissi fui Pt. ab actione absinent. Quos etiam proinde lues ni, ac proscindens divitias Apo- solus his verbis Uus es : Qui praedis as Gnesse furandum, furaris ete. Vide et episto. Iam a 35. III. Sed quo vehementius prodigium illud erroris elidatur. Conciliorum aliquot canones in medium afferam, qui Ionge post illud tempus editi sunt, quo tempore Trapezita praedicandi munus eiurare CoepitIe putat Episcopos. Nam si id unquam in Ecclesia factum est, ab incorrupta illa, et Apostolica aetate di. stant; eo disciplina solutior fuit, ac tum Clerici reliqui, tum Episcopi Praesertim. in otium ac licentiam incubuerunt. Idque praedicandi omelum Iaboriosum utique a molestiam detrectasse tunc istos, et in Ptesbyteros traiecisse, verisimile esset, si hoc unquam gestum essu constaret. Sed est salsissimum, immo contrarium, omnes Synodi. Omnes Canones, omnium seculorum decreta praedicant rid perpetuo Episcopalis ossicii, munerisque proprium habitum in Ecclusia fuisse. docere populum, et ad Eum ebuinis de rebus. ac mysteriis Verba sacere; cuius in partem ossicii ita vocati sunt Presbyteri, et alii, si forte, Cleliei. vi vel interim Episcopi pro virili parte idem facete mn destiterint, vel iacultatis imo pia , aut negotiorum implicati molestiis Potius quam quod eorum muneris id non esset. omiserint; ad denique non nili oncessu illorum, et auctoritate potestas sit praedicandi diuini verbi tributa ceteris.
IV. Sed iam canones paucos ex infinita copia proferamus. Arelatense legit m quod anno 8I3. Carolo M. imperante factum est, canone tertio Episcopis praecipit. ut lacris litoris . et diti inarum rerum studio dediti sint: Munusquisque tu
rum in propria paronia per se fudisseque
Presbyteros, et isiuersum populum docere, et instruere non neςlitat, q ia ignorantia matre enuctorum es emorum. et maxime in Sacram d. ιibus Dei istanda es, Qvr DOCENDI
etc. sciant i turDeerdotes Scripturas ctas, et ean uer, ut omue opus eorum is praedicatiove, et doctrixa eo sat. Turonense tertium eodem anno celebratum can ne 4.
Solitate sudeat, inquit, inuquisque Episeoprei tregem Mi commissur uera praedisatioue,
quid vere . quillae vitare debeat, infrim νe. Sic Remente secundum eiusdem anni canone I 4. decreuit ' Dissopi diligentius operam deut, lectionique diuinae in eumbant: id es eanonicis libris , et o securimu
D ic B NT. Cabilonense tertium eodem anno
etsi utentur Drseria verboris Dei, quibus in Melim riuae fulgore splendea t. et verborum Dei alimentis uuimarfibi Iubdita uiar. non esciit. Parisiense. sextum anno 829. canone 4. et 5ἰ ex Prosperor et canone I a. ex Pastorali Gregorii Μ. docetidi ossietum Episcopalis esse muneris adminnet. nec non canone a 3. ex Fulgentio.
Idem praecepit et Aquieran ense secun-L. 3
102쪽
dum canone s. s. ae 6. Ad haec Mel. dense anno 845. sub Carolo Caluo, canone ap. Epii copis praecipit. visubdisor Distudiorissime dote, e eo tenuant. Ualen
ne i 6. Vt inusquisque nosti um ait Episcopos alloquens Ilae per D. sue per alia quem, vel aliquos ex mnisDis Melsae fidebiter doctos ita eterbum praedicationis tam inetrbe . quam seris in plebibvr exhibeat, ut omnino eis a. bumitio, et exhortatioslaturis def-
V. In capitulari Ludovici Pii Imperat. Aqui grani anno 8r6. edito canone I p. cautum est: Ne Episcopi ore o. ne praedicandi, aut mandi, oneri impulis. Et canone 28. Disopor manemus, o sue per β, sue per vicarios, pabulum victi diatui sedulo populis au untiem, uia. ut ait beatus Gregoritis, iram eonera Doerasti iudieis exestat Saeerdos, prae- dieationis sinita incedit. Quin etiam Tom. a. ConeiI. Gai I. pag. 636. in sormula praecepti . quo Francorum Reges Episcopatum alicui ConCedebant, inter alia, quae illi praescrjbuntur, ossicia, istud ipsum est: Vt iuxta canonicam institutionem plebem tebis nimilam assiduis praedicat:enam sermoni rumpestre dearis Issit p.6 37. in alia stimulatalis Episcopus ordinandus pri p nitur, sat hiat eummissa Abi talenta vi uae pracdie aioris D movibus expolire. Et ne Gallicanae tantum Ecclesiae instituta percen eam , certe Graecorum sexta Synodus in Trullo quae aO. 7 o 7 Constan' nopoli est habita. in idem conspirat de Epistopatu iudicium. Ait enim Canone I p. Οτι δει τους των ἐκκλησιῶν προετωτας iv π μεν vαὶα. ἐξαπετως δε ταῖς κυοἰακπις παπιτα τον κλῆς , καὶ τονη
τα. Oportere Eeclesiae Hasdes eum omia die, tum praesertim dominiso. elerum omnem et populum docere . quae ad pietatem spectant. ex diuina Seriptara congentes veritatis scientias, et iudieia. Erant ergo tum διδασκαλιι τῆI ἰκκλησιας οι ἐπισκωποι , Doctores Melisue Disivi, ut interpretes loquuntur, nec a se munus illud excusserant. Eadem et anno Christi 67s. Toletanae, adeoque totius Hispania lata Ecclesiae mens fuit. Nam generale ex omnibus regni illius Episcopis Coucilium Toleti habitum est, ordine unde bmum. Cuius memorabilis est ad Trapezitae veternum excitandum secundus Ca- non. Quantum quis praecep eulminis. inquit, obtinet locum, tantam necese est prae cedat ceteros gratia meritorum, ut in eo, quod prasule metalis, 'galariter ornetur ein Ie tia Ianitatis habens s er et in ore gladium ieritatis, et in opere emaciam luminis, et iuxta Rullium . potens t exhortari in doctri
na Iana, et e tradirentes retintere. aras
proinde ηsri ordinis tradum, mel sinepti regiminis modum maenopere eo tare debemus, it qui Urium p aedicatimis Iuscepistis, nullis euris a divina Lictione privemur ete. VI. Lateranensis quoque Synodus In nocentio tertio Pontifice, anno I 2I5. ex totius collecta Christiani Orbis Epi. scopis , et eiusdem univcrsalis Ecclesiactsententiam complexa canone I o. sanxit, Vt quoniam 'sopi propter Oervationes muIt Fres, Mi iuualetudines eorporales. si oceasones alias ne dieamas defectum mentiae, quod in eis est reprobandum omnino, nee decetero tolerandum per δε υβι πω si eius ministrare populo verbum Dei, vitros idoneos
103쪽
ad id muras assumari tamquam eoadiutores, VII. Μeminit III eronymus in libro da et eooperatores. Atque hoc ipli ini est, Scriptoribus Ecclesiasticis cap. 45. quod quod supra dixi. Episcopos nonnullos est de Pantaeno, meteris in Aexandria eo magis voluntate sua, aut occupationum suetudinis istus, quae a Marco Gangeli magnitudine. aut facultatis impia a prae- obtinuerit, vis per Gelesiastici Doctores, dicandi suuctione cessasse . quam quod ibidem publice populum erudirent, cui mu- iure, ac poteἱ late ista carerent. Tum neri Pautaenus praepositus est, Idem Hier. id uni uarie, et ubi quo nunquam esse sa- cap. 48. de Clemente Alexandrino. Cloctum, quod tacite Trapenta innuit. Quid mens, inquit. A exandrinae Eeelsae Pres- quod Pelagius secundus epistola secunda byter . Autaeni, de quo supra retalimur a Episcopos peculiari vocabulo praedica- ditor . pos eius mortem Alexandriae Dei tores nominat 3 Atque hoc firmissimo com- fasis scholam tenuit, et κατηχησε υτ ma- probare argumenti genere possumus usu gi re est. Eusebius vero in libro 6 c. 26. et exemplis Episcoporum . qui per totum I Oriae tum istius a Presby- Orbem seculis omnibus exstite unt, qui teris susceptae meminit; tum praeter illos praedicandi docendique populi partes Euthb.l. 6.c. a 6. Heractae qui Origenisu strenue sunt executi; quamuis eodein Cessi tet Dionysiit, qui Heractae adEis p tempore publice nonnumquam Pre by- tum prouecto. Exstant Origenis Homiteri, et ipsi verba saperent; quod AI lia Complures; extant et aliorum . qui Nandriae institutum esse scimus, ut eru- Presbyteri cum essent, non Epistcopi. podiendo populo, et explicandis Christiani Pulum publice docebant, cum interea pro dogmatis mysteriis illius ordinis praemia vitiis parte, idem in officium praedican-neretur aliquis ἔ quo munere Pantaenum di diuini verbi incumberetur ab Episco. Clementem Alexandrinum , Origenem, D. Ita Flauiano Antioobiae praesiden- Heraclam, Presbyteros omnes, non Epi- te muciones habebat Chrysostomus; Hip-scopos . singillatim perfunctos esse hist, Pone regio, cui Valerius Episcopus praeriae Ecclesiasticae testantur. Ut vel ex erat, Augustinus. Atque ille quidem. eo pag. 418. Trapezitae longe falsissima quod tardioris erat linguae , et latinose conuincatur opinio, qui tum demum. mone minus promtus Valerius, iniuncti dorandi munus abiecerunt Episcopi quod ctum hoc stoi munus accepit, ut scribit paullo post Nicaenam Synodum accidisse Possidius. Cuius illud etiam est insigne
ex eius verbiis colligitur exortum es , scri- aduersus Trapezitieum dogma πονηροῦ hit, in Ecclesia Doctorum genus, qui Episco- κομματος , quod in Cap. 5. Prodidit. pi non errat, qui hoc operis babaerant. ρα- Valerium ob eas quas dixi, us. Augustipulum eruire praedicationibus, et Seripturas no Prennem potesat m dedisse raram se ικει- eis exponere. Atqui si Eusebium, si Hie. elesia Euangelium praedieandi, a requentissimeronymum . si ceteros legisset . qui illo. tractaudi, contra ilitia quidem, et confletudinem rum . quos dixi, et consuetudinis illius A tranarum De esuram. Viae etiam ea non Alexandrinae Ecclesiae mentionem fa- nulli Episcopi detrahebant. Sed ille :ir τὸ ciunt, aliter profecto iis de rebus existi- nerabilis, ae providas in Orientalibus E
masset. elisis id ex more feri Diras , it diluti Em
104쪽
Zesiae eonsidens, obtrectantium non eurabat linguas, dummodo factitaretur a Presbytero,
uod a se Di vo impleri minime posse cerne- ut. Igitur Episcopi per id tempus in
Assticanis Ecclesiis concionabantur ipsi, non id munus Presbyteris attribuebanti VIII. Sed nec in orientalibus ita Presbyteri illi, quibus Coram Episc pis perniissum erat loqui, praedicationi operam dabant, id ut soli facerent. ac non etiam Episcopi. Hoc qui uniueris , insinueque dicit Trapezita, et falladicit . et tota ipsa antiquitatis memoria teste conuincitur. Quid enim ' Non Episcopus praedicauit, ac populum doecuit Augustinus in Affrica Non in oriente Chrysostomus De quo quidem murabile istud ac plane singulare nonis cita Chusi . eap. 36. Tom. 8. edit. S ai in eius vita proditum est, usque adeo praedicationi verbi Diuini deditum fuisse , ut tuambulans etiam, et in sol innibus processionibus per viam incedens , perpetuo ad populum , qui eum
magno numero . et incredibili audiendi cupiditate comitabatur , orationes habe.ret. Quid eodem tempore Basilius ;Quid Gregorii ambo, Nyssienus, et Na- Eanranus 3 Quid Amphilochius Quid Asterius 8 Quid Proclus deinde Constantinopolitanust Quid Alexandriae Cyrillus quid in Italia Ambrosius. Gau. dentius , Petrus Chrysologus , Maximus Taurinensis In Galliis Eucherius. Caesarius, Eligius 3 quid ubique ter-
Q lentum est in hane rem de Mele. sis Caesareens in Cappadocia . et Cypria foetatis test; monium lih. v. cap. XX I. Apus Caesaream Cappadociae, inquit ille,
rartim innumerabiles alii Episcopi Quo rum partim exstant in hodiernum usque diem homiliae ad populum dictae, par
tim eos constat multum accurate lue
partem illam pastoralis muneris expleuisti Τ Res est ut dixi. et saepius cogor dicero b notissima et obscura nemini , nihil tam Episcopos omnibus se. culis factitasse , quam ut populo ver hum Dei praedicarenti a IV. Quis igitur satis, et Pro PO,
ac tam abnormis . et barbara meretur
opinio castigare illam queat 3 quis talia
scribere audentem ferat Τ Trap. pag. 417.
Olim Episeopos proprium hoe munus habuisse , docere , ae populum praedicatione
erudire, orationique tantum vacare, ET NULLIs sa ALIIs ECCLEsr Asricrs NEGOTIIS
ImmISCERE , retera tum einesse Presbyteros, praesertim Sacramentorum administra.
tionem Item, idem pag. 438. abiecto munere Geradi ex matii: Presbterorum quasdam praecipua sibi sumere coepisse . quae
non liceret Probteris attingere . M 'Lβο- M. vere possent . me erat poeniteutram Neonediatio , et ori me confectio , et puellarum consecratio. Quae Trapezitae Uerba iterum repraesemamus , ut lectores
intelligant, quem terminum illi ipsi mutationi praefixerit Episcopalis status ,
et cum iisdem verbis comparata Omnia alia testimonia veterum. et eXempla, quae Contrarium ostendunt , nihil ad
respondendum illi reliqui iaciant.
105쪽
DE EPISCOPIS ET EORUM IURISDICTIONE. Tum igitur Episcopi multi esse coeperunt, et ex am ne vox illorum audiri desiit, cum quae solis antea Pres. byteris erant attributa , in se ipsi solos transtulerunt , Chrismatis consecratio. nem , poenitentium reconciliationem , virginum Consecrationem. Atqui pinsteaquam tria haee canonum auctoritate solis Episcopis nominatim con ossa sunt non minus , quam antea, Constat Episcopos praedicandi verbi partes obiisse. De chrismate scriptum est a Damam invita Sylvestri. cui scriptori tantum triti it Trapezita , ut ei admodum uni dore noua , inusitata . et Ecclesiasticae antiquitatis usu tritis auribus inaudita , Episcopalis status mutatione , ac discrimine fidem habuerita scribit igitur grauis ille, et laudatus Scriptor de Sylvestro sic: Consiluit et Chri a ab Episeopo eo fiet. X. Quamobrem Nicaeni circiter Con. cilii tempus , quo Sylvester praesedit Ecclesiae, innovatum illud est in Episcopali ordine, ut a praedicandi ossicio cessarent. Certe post annos a Nicaena Synodo I 6. hoc est, in Antiocheno Conoeilio , decretum illud est . quod non ni. si post deiectum ex ambona Episcopalem gradum contigisse Vult Trapezita , ut Ecclesiasticorum bonorum admin, stratio penes Episcopos esset, adhibitis tamen Presbyteris et Diaconis. Ex quo videlicet sequi demonstrauimus, κα-
ra. Illud vero extra controuersiam est.
in secundo Carthaginensi Concilio, quod anno Christi apo. celebratum esse viri docti asserunt, tria illa Episcoporum
excepta esse iuri, quae commemorata sunt a Trapetita. Nam canone 3. sancitum est ita r GHFatis confectio, erpuellarum revereatis , a Presbyteris non Dant. Vel reeontiliare quempiam in publica MD Presbytero non lisere . ac sequenti canone de reconciliandis poenitent aritidem agitur , idque auctoritate Episcopi fieri praecipitur. Et in Carthaginensi tertio, anno Christi 397. Canone 36. Vt Presb, ter tueoυῖlto Disopo timones non consecret , ciri va vero ni stam eonficiat. De eodem Chrismate in Ua. lens prim a Synodo . sub Leone Papa canon editus est primus; nec non in aliis plerisque Synodis decreta itidcm facita. Quocirca, si vera est Trapezitae opinio. Episcopos oporici abierisse tum doeendi munus. Quod aperte falsum esse, tot
illa. quae stipra ccmmemorata sunt, argumenta. et exempla demonstrant. Sed in tam luculentum. et apertum mendacium diligentius inquirere , abuti est otio, et lectoris ingenio dissidere. , Pr secto enim valde imperitum OpCrtet ense , cui primo statim intuitu non illius commenti falsitas suboleat. I S.
107쪽
politica. II. Quarum neutra ab altera nec directe, III. . Nec indirecte pendet.
Ecclesia tanquam corpus ordinatissimum variis constat membris, non eundem actum habentibus; igitur est societas inaequalis. - L
Qui adeo gaudet primatu non tantum honoris , sed etiam iurisdictionis. VII. Ecclesiarim particularium pastores , et rectores sunt Episcopi.
φQuorum potestas cum ordinis, tum iurisdictionis est immediate a Deo profecta.
108쪽
IX Principibus Vero secularibus potestas saera, et spiritualis minime competit.
Hoc tamen non obstante ius circa saera iisdem denegari nequit. XI. - Sunt enim Ecclesiarum nutricii, ac defensores, et ita canones Ecclesiasticos legibus suis ciuilibus tueri, et corroborare possunt. XII. Sunt quoque iidem defensores populi sui, et sic detrimentum omne , etiam ab Ecclesia imminens , ab
b XIII. ἱEx quo principio derivare licebit ius Placeti re
gii, nec non ' i XIRIus ministris , et pastoribus Ecclesiae dandi enclusiuam. XV. Decretum Gratiani non tam ob suam persectionem quam ob temporis illius circumstantias ad auctoritatem legis uniuersalis perueuit.
Reliquae partes, quibus corpus Iuris Canonici hodierni constat, habent in toto suo complexu per se vim , et auctoritatem legum Ecclesiasticarum fideles
in materiis potestati clauium subiectis obligantium. , l
109쪽
XVII. In aliis vero ex receptione vim obligandi acce
Quae in Germania est antiquissima , et receptioni iuris ciuilis Romani coaetanea. XIX. Haec tamen aliter intelligi nequit , quam saluis principiis iuris publici uniuersalis, et particularis turbbusque et statutis, ac moribus Germaniae nostrae Uniuersalibus , et particularibus. XX. Canones sub nomine Apostolorum collecti aeque perperam iis ad bustur.'---nstiti iti- , quae itidem Apostolicae vocari solenti
XXI. Idem iudicium esto de epistolis decretalibus ab
Isidoro Peccatore, siue Mercatore exhibitis.
XXII. Qui professionem fidei ex praecepto Ecclesiae
intra bimestre edere obligantur, et id facere omittunt, Ductus perceptos etiam ante iudicis sententiam restitue
Effectus cuiuscunque legis humanae est obliga tio , quae semper ad aliquid in conscientia stringiti
110쪽
XXIV. Lex tamen Ecclesiastica Romae tantum promulgata non obligat fideles, nisi in singulis dioecesibus promulgatio subsequatur. XXV. In regula Lex tam canonica, quam ciuilis prolibbens simul est irritans.
Consuetudo contra canones etiam a laicis introduci potest.
XXVIII. . Tractatus est Capitulatio, qua capitulum eligendi
Episcopi potestatem sacram Vel politicam ligare, aut
minuere intendit, adeo irrita est, Vt nec accedente iuramento conualidetur.
. Rin sipiscopus in administranda iustitia sit negligens Archiepiscopo tamen licitum non est de causa subditorum Episcopi in prima instantia cognoscere et iudicare.
Nec iudex laicus Iudicis Ecclesiastici, nec hic illius negligentiam supplere potest. XXXI. Exomtio clericorum a foro et iurisdictione seculari in causis temporalibus iuri diuino adscribi nequit.