장음표시 사용
81쪽
gregis portione sibi tradita praestant, quod in toto ipso sacere iussi:s est Petrus . ut suum quisque Diuini Verbi. et Sacramentorum pabulo reficiat. Quinetiam ad Titum scribens Paulus Apostolus. postquam ei pra cepit, ut Dembteros p.r riuitates Onsitueret, hoc est. vi ilatim declarat . Episcopos : mox quae fuit eorum partes explicans , inter alia, quae in primae ad Timotheum tertio capito itidem sero verbis scripserat . Episcopum censet oportere esse , sectentem eum . qui serandum doctrinam est, fidelem femorem, ut potens D, et exhortari in doctrina Iaua , et eos, qv. utra in ortu, arguere. Igitur Episcoporum omnium sino ullo discrimine munus ossiciumque est, praedicare verbum Dei, do Cere , cohortarique populum . haereticos , et Christianae fidei oppugnatores dii putando refellere. Certe neminem illius ordinis excipit Apostolus, sed in commune Presbyteris . hoc est . Episcopis Omnibus ita praescribit. Quae. nam igitur his. ct similibus in mandatis latebra est Episcopis. neidio, quibus ex ossicina του ἀοοκι uae Tραπειτου nuper emersis 3 Quod nouum , et inauditum hucusque commentum . etsi ille verisit millimum probando faceret, aegrct ta' men persuadere posset; nunc sine ulli argumentis assirmanti sibi credera nos iubet, ego vero ne iuranti quidem. Sed unde tandem nouitatis istius sus. pleione sit amatus . operae pretium sit inspicere. Duo sunt omnino, quae hoe illi somnium inieceritiat, effusunt ea porta rfalsa ad coelum mittunt i omnia manex. Primum Damasi locus t Trop. νζ. 4O7. in vita Clementis, ubi Petrus Clemen-
ti praecipit: Vι ordinet di stores di versarum cavsai um , per quos atlas Dei fiasticus profligetur, et tu. inquit , minia me tu euris saeculi deditus reperiaris, sed flanmodo ad rationem . et praedicatiouem populi vacare sude. Ipse etiam Intras in
ea lita dieitur ad orationem . et praedia rationem populum erudiens iae e. Cum autem Cletus et Liuus ab eodem Petro oris
dinati μι Disopi, ut idem testatur Damasus . qui praesentia 'iter omne elisserium feerdotice is irbe Roma populo sepem uenisuti exhiberent: concludit ex eo. auteriar generis , et ordinis fuisse Cletum , et Linum , quoniam ministerium illud sacerdotale , quo eorum cura definita est , dissensitionem , et admini rationem Sacramenἰorum interpretatur, quas fuisse putat secundas Episcopi partes , ac mi nus , quam priores illas praedicandi , et orandi dignitatis habuisse. Sed quid argumentatione ista sutilius Τ Imprimis Damasus ille nun est Damasus, et pro adulterino , ac supposititio iam pridem doctorum iudicio damnatus est. Deinde nihil est, qualiseunque est, quod ad causam pertinet. Quis enim Trapezitam docuit. Petrum Apostolum ita Clemenisti commendasse praedicandi, vel orandiniimus , Uti curatioco reliqua, maximQimpertiendiis Sacramentis , interdixerit Curis quidem saeetidi vetat esse deditum , totumque ise orationi, ac praedicationi. dare praecipit , de Sacramentorum administratione Verbum nullum sapit. Quid quod administratio ista Sacramentorum oratione Continetur 7 Immo ut eorum fert opinio , quorum partes TrapeZita sequitur . sine praedicatione non potest fieri. Ita enim censent Catholicae , ac Romanae communionis hostes , in-
82쪽
ter quos ille profitetur. Quare non pose sunt a se mutuo diuelli oratio , ac pra dicatio . et Sacramentorum tributio, neque diuersos Episcoporum gradiis emcere.
Ad haec, si Clemens idcirco plenam Episcopi functionem non habuit; sed in
uno tantum gradu mantium, ae Praedi
cantium substitit, ab altero vero, in quo Llnus, Cletusque censentur, segregatus est ob id ipsum, quod ad orationem, et prae- dieationem populum erudiens vararet; Plenum ae persectum non habuit, sed mutilum, ac dimidiatum Episcopatum. Caruit enim parte huius altera. quas in dispen*tiora sita est, et admisistratione Steramemtoia rara. Nam iEse Petrus is ea ista dieitur, idcm. quod Clementi mandabat . egisse. Aut si ex toto Episeopus fuit . quia sic una se actione circumscripserat, Ut alto. rius . si minus usum, ius oerte ac potestatem haberet, etiam iste ipse Clemens, quem ad exemplum sui Epist opum instituit . ut ibidem profitetur, non Unius generis. quod credit Trapezita. Episcopa tum tenuit. sed reliquas insuper functio nes aut exercuit, aut si vellet, ac vacaret . exercere potuit. Quod idem de Lino, Cletoque, si Episcopi sunt a Pe . tro faeti, per illum nobis Damasum abfirmare licet, atque huius qualis laque auctoritatis praesidium nouo illi commou. to subtrahere.
Alia Trapezitae argumenta de duplici Discoporum genere discus i. Pauli Apostoli declaratus Ioeus. Ouid Itnt apud illum opitulationes,
I. Ix iterum Argumentum foenerato. I rum patronus ducit ex Apost Io, eiusque loco duplici. t Trap. P. - 8.)Presbyterorum, inquit, sue 'scoporum duo genera tum fuisse, Leas Pauli in vis.
ad Timotheum I. eap. s. Oseudit bis .erbis: Qui bene praesum Presbyteri, dupliei
honore digni habeantur o maxime qui laborvus in verbo, et i ctrina. Hie enim Episco.
Pos, siue Presbyteros illos significari putat. qui in orando. praedicandoque toti erant occupati; quibus videlicet Oppinsiti sunt ii, qui Sureamenta administrabant, et exhibebant plebi. Atqui locus iste Apostoli vihil diuinationem illam adiuuat,noc ab ea fingi quidquam potest alicuius,
Nam unde tandem alterum illud emcit, gradu ac genero Oistinctos Episcopos alios fuisse, qui Meramcnta populo repraesentabant, et in verbum, ac doctrinatu nullo modo essent intenti Non illa repsto, quae antecedenti Capite digi, et sunt verissima verbi praedicandi, aedocendi iunctionem cum Sacramentorum administratione coniunctam fuisse , tum ex usu Veterum, quem tot Catechetici
sermones ab iisdem Pp impla habiti testantur, qui Baptisino, vel Sacramento Dominici Corporis initiabant, tum alio sensu ex Trapezitae, et Caluinitarum
83쪽
MIceterorum dogmate. Itaque non po- illis oriaibas, hoc est Apostolis. Iareda . tuit ambo illa Episcopalis ordinis mune, Graece περιςότερον αυτῶν παντον εκ ' ra a se mutuo disiungere. Sed hoc omisem, vuum duntaxat proferam, Idque per- breue, paucis ut hominem absoluam. Apostolus eos Pros eteros . vel Episco pos duplici honorario, ac mercede Proinsequendos ait. qui sine reprehensione partes sitas obeunt, pascendi scilicet gregis. qui illorum curae commissus est, ut
loquitur Petrus epist. I. cap. s. sed eos maxime renninerandos. honorandosqilo
decernit, non qui soli inter omnes. sed qui plus ceteris Iaborant in praedicando D i Verbo, et erudiendo populo : NM- ωνας, inquit, hoc est, insignem operam nauantes, nec vulgari labare coim leuti. Μinime vero inde consequens
est . quod Trapezita concludit; ergo alios suisse Episcopos, qui Pro generiis. ae status sui conditione alia omnia curaham.
II. Equidem non grauate concesse rim, inueniri quosdam e Presbyterorum, Episcoporumue numero potuisse, qui uni certae functioni magis erant addicti, et in ea frequentius. ac libentius occu-Pabantur, siue natura magis ad illam n. cti, Comparatique erant . quam ad ali
ram. siue diuino initinctu, et peculiari aliquo charismate praediti eo propensiore animo serebantur ; quod postea dicemus. Sed non ideo diuerso in gradu,
et ordine . atque Episcopatus alio genere collocandi sunt. Nam et alias quO- quo Praesta alit actiones pro virali parte, et ut res serebat; certe nullo interdicto
unde vi. Episcopalis muneris possessone deiectos ei id probat Trapezita. Ecce id vi Apc iiolus prioris ad Corin hime p.
15. IO. de se ita Pi inueturi A audacitus πίατου : Vbi idem vocabulum est κ-ιάν. Quoniam ergo vehementius in Iaborasso
ceteris Apostolis Paulus affirmat; munidcirco vel nou eundem docendi , aedisseminandi Uerbi diuini laborem sumsisse putamus reliquos; vel diuersi ab tig ge. neris Apostolatum nescio quem Paulo decernimus ' Quis hoc, nisi quid dicat ne.
lciens, audebit dicere ' Atqui nulla redi Drt illa Trapezitac ratiocinatio ab haricui nemo prudens assentitur. Age Uero, num illud dubium est, inter septem primos Diaconos Stephanum vi maiore, at que conatu in praedicandi negotium incubuisse Τ m. r. Ita quidem de illo
Actorum historia tectatur. An Vero pro pterea gradu, et ordine distabat a reluquis Diaconis, aut nouuin aliquod Diaconi fabricandum cst genus 3 Qui autem minus id licebit, quam Trapetitae ninuum Episcopi ordinem instituere, pro eo, quod alii aliis maiore in praedicando Iabore . industriaque ver ati sunt Τ Frustra igitur illo ex loco prioris ad Timois theum epistolae commentum suturi fulcire
III. Videamus, an in clero felicius illi res cesserit: Trapea. p. 4o 90 Ea dem. inquit, irier Episcopos . Aue Perb
teros disserentiam licet etiam eonfirmare alte re muli Leo ex epis. r. ad Corinthios cap. i a. Vbi varia clari mala recenset, qxae in
Gelasia sua Deus Gustituerat. Primum iaea gradum diguitatis ballisse dieit Apos Aserandum Prophetas, tertiam doctores. ΔΗ- de Urtutes, donationes nitatum, adlaetoria, gubernatiovis, genera linguarum. PEr διώδεα σκάλους. quibus tertium locum usto.i
non es dubium, ab eo intelligi illas ouus 1 a
84쪽
πρεσβυτεφω, quos ad Timollem Fcωτιῶ τας εν λορο κώ λοασκαλια vocat, et quos Damasis tu ClementeIcribis praediratio ne populum eradisse, atque on.rtioni tam vocasse. As eum idem Apostolus tuter ea
χαριπματα Ecclesiae nominat ἀντιλτ εις, et κυβερήσεις. adiutoria , et gubernationes, de illis 'obteris, Ilae Episcopis in
tellexit, qui Gelasiae res procurabavi. et dispensabant, atque etiam Meramenta populo administrabare. Haec Trapezita. quorum
haec summa est , duo hic Episcoporum genera describi ab Apostolo, ac prius quidem . et Praestantius, quod in orationem. εt praedicationem incumbebat. δι hi rκα- λων nomine significari, posterius vero, quod et inserius est, et mo κοπῆς nomina proprie censetur, quodque ini pectionem tantum, et curationem habuit sine dignita.
te ac potestate iis Vocibus contineri, ἀντι-Hηψεις, et κυβερ' η πεις. Hic si humani sensus ac iudicii paululum adhibeatur, si
illa ipsa, quae scripta sunt. Verba con siderentur, inter seque conferantur, nemo est hebes adeo, quin sententiarum abstidiclitatem, conflictumiue 1tatim videat.
IU. Primum quis illum docuit, per διδα αλους nominatim Episcopos prioris gradus intelligi; posterioris autem per duo ista ανσιλιι αις , et κυβερνήσεις 'Qui enim potius distinctos ambo ista gradus Episcoporum significant, quam qui
secundo loco ponuntur 7 Prophetae, aut quas deinceps post tertium enumerantur, virtutes. donationes sanitatum, ac genera linguarum 3 Cur non ex istin totidem Episcoporum ordines, aut aliorum graduum comminiaci fas erit, si Episcopo. rum, ex duobus illis conceditur Τ Enim v
quod quisqua amat, de eo sibi somnia fingit. Nihilo ergo magis Episcopi in
illis vocabulis continentur, quam aut Diaconi, aut etiam Laici. Nam et Stephanus, et Pliilippus Diaconi fuerunt, et iidem διδασκαλιας χάρισμtat excellenter habuerunt. Habuit et Stephanus, quod quidem e Scripturis constet, τυα λη λεως, et κοβερνήσεις donum. Viduis enim, atque egentibus.Opitulabatur, eosque fouebat tum ex ossicio, tum quod ad ista pietatis opera suus illum incitabat animus, Sancto instinctus Spiritu.
ct charitatis ardore flagrans. Praeterea
Paulus in illo prioris ad Corinthios loco,
χα ισμπια, id est, dona quaedam recenset Spiritus Sancti, quae tum extraordinem largiebatur. quibus vellet, et quocunque tempore libitum illi esset. quod et Trapezita agnoscit, dum Ecclesiae χρισματα nominari tuto asserit. Non igitur ordinaria Ecclesiae munera. ct ODficia , quae humano iudicio . ae suffragio mandantur, ibi Apostolus designat. cum διδασκαχλ-v, iii, , ct κυβερ- ιν1σιν nominat. Siquidem διδασκαλοt
non ii sunt, qui docendi populi ius, ac
potestatem liabent ex ordinis praerogativa, ut Episcopi, qui sue praedicandi diu ni Verbi Dcultate praediti sint, siue
ea careant. tamen magisterium obtinent:
sed sunt οἱ υm της Θείὰς ἔμπνεομετοι χαριτος , qui diuina in pirati gratia diuina explicabant dogmata. ut scribit Theod
retus, nec non Chrysostomus, ac ceteri. Non erat amem illigatum hoe donum, et charima Spiritus Sancti Eecletiae primoribus, id e. i. rpia opis, sed inscrioribus etiam aspirabat. vi de Diaconus superius ostendimus. Certe StephanuS,
85쪽
ET IRORUM IURIsDICTIONE. . 6 et Philippus, quod sciam, Episcopi non genere, quod Paulus ibi commemorati
fuerunt; quos tamen ex eo fuisse nemo dubitat.
Trapeziticae Dissertationis incondita ratio ad certa capita reuoeatur, et excutitur. Eius repugnantia. et abfurditas. Refelluntur virii ab illo temere constituti gradus Episcoporum. Glenditur ex antiquorum tesimonio Episcopos plenum ius fompertu Ecclesusticas res habuisse ; ae tam in praeditationem sic buisse, quam scis fasticis bonis praefuisse. Summa illorum potesas aduersus I rapeziticiis naenias defenditur.
I. i ed ut pressuis cum illo opinionis, nionis illius. quae ad pugnam, et conta errorisque portento pedem con- tradictionem implicata sunt. seramus, age, quae de Episcoporum m. II. Primum docet pag. 4or. 4O8.neribus, et ossiciis confuse, et quasi pet 4op. 4ro. et seq. antiquis tempori- saturam scripsit Trapezita, articulatim, bus . cum Presbyterorum , et Episcopinae distincte consideremus. Ita dicto. porum promiscua esset appellatio, et parrum repugnantia, et falsitas, quaa in in- communisque gradus, ac dignitas, nonnihil condita illa congerie, velut in tumultu ac tamen fuisse diicriniinis, quod illorum ali- turba latet, deprehensa atque conuicta in qui I6. ) evram ammarum proprie Ea ipsos Lectoris oculos incurret. Solent enim, buere, quas erudiebant, nempe qui orationi ut recte scripsit Aeaeliines, qui mentiri molunt. ae praedicationi totos se addixerant. Alio sura quaedam et ineerta, nee satis explicata curant ec*ο , quae ab Diaria defensabare. Iroferre, ne coargui convincique possint. Ilio et bonorum, quae inpensebant. Addit tamen
verus germanusque character est Trape- mox r Immo etiam et antaearis, quia Mera
ritici illius operis, in ea niaxime parto. mentorum ad infrauomm. quibus animae quo in quam modo nos inquirimus. Adeo pasiantur, quaeque alimenta spiritualia sunt. enim Perplexa, et indigesta, et inextrica- Tales fuisse censet, qui Episcopi proprie bilia illic omnia sunt, ut quid sibi velit, dicebantur omo τως ε raminis, id est, ac quid Ionga, et verbosa disputatione a curatime quas προς rari des 9ῖres, iacprobaro. ac definire conetur, nemo mor- caratores Helesiae, non
talium assequi possit. Quantum quidem Desuda illa subiicit. pag 4x '. P ea tuas Inimano more, ae sensu dictum ibi est, idem e raram animarum gessit, et pecaniarum, quod intelligi queat, exponam breuiter; ides, bonorum ne laseirarium. At olim tametsi ne ista quidem cohaerent secum, Presbyteri dicerentur ab aetate . daam, vesed euertunt se, et inuicem pugnant. Tria dixi, generum fuere, sta et nius ordinis, alii sunt, inquam. vel quatuor capita opi, ad ἐλο κ μην Eeaesae desinuti. alii ad
86쪽
Tertio in eadem pag. 4I7. ita Trape gita : Id reo eum Pres scrorum, et Epis poris ordo distingui eo plus est, et Iuperior gradus dignitatis Episcopis dari, hoe proprium eorum metu; rix es selliae, docere. ae populari praedicatione erudire, orationiqae viam vacare, et uallis se aliis Ecclesiast, eis negotiis Amycere. Ergo tum Pre
Qitario teribit haec Trapezita pag. 4 I 8. Vbi doctiai manas abiere u Disopi. quod olini proprium, et peculiare habebant, iiii a riguitatem suum id Vse rati. tum exor-Dru es in Aese a Doctorum genus, qui Di copi non erant, ete. MOX, abiecto
igitur mancre dceendi. ne nomen ne necies
fue re mineret Dis patvr dignitas, ex muniis P, est,terorum quaedum praecipua biIstuere coeperunt, suae non litaret Presbyteris attingere pag. 4i9. sed ut ovi Iuli Vcre possent, ut erat poenitentior reeoveLliatis, et Cis, ne conscctio, et puellarum Uecratio, et alia quaeram ; Episcopo etiam di pen audi res Ecelestineas potous data es , Ied eam notitia Presbyterorum, et Di eonorum, it scirem nimirm, quae hora eseut Episcopi propria, Fae ad Ecclesiam pertia
Quod olim Presbyteruerum fuit, qui vis δε-
III. In hac tota disputatione tres, ut dixi. quatuorue status Episcopalis ordinis contipentur. Quot uni primus est, quando bilariam tributus luit in eos, qui oratione, diuinique Uerbi praedicatione censebantur, et eoo, qui res externas cura bant, ac sacramenta praebebanti Secundus est, in quo curant utriusque gesserunt. Tertius, in quo sola docendi po. puli, citra rerum Ecclesiasticarum procurationem illis est mandata prouincia. Quartus denique. iii quo omissa praedicatione, dorondique Populi munere,oXt a duntaxat attigerunti Quam haec vana, et commentitia sint, nondum
disputo; fiet hoc post paulo, ubi haeeludicra. et somniorum esse simillim comstabit. Illud quaero , quam conIentanea si ut, quae de ineundo, ac tertio statu prodidit. Nam post priora illa, de dii. plici Episcoporum genere, mox illa sub .iicit pag. 418. : Pusea tuas idemque curam animarum ressit, et prensarum se. Quibus si. gniscat, post illud tempus, quo Presbyteri exaequari Episcopis desierunt, penes Un una ceteris praepositum Episcopum, duo suis te munera. quae hactenus ambo illa in genera diuidebantur ita. ut id met orationi, praedicationique daret operant, et Ecclesiallica bona, adeoque Sacramenta curareti Atqui subinde pagina eadem contrarium docet; nempe eum Resbterarum, et 'scoporum ordo distingui eoeptus es, Episcopo solum docendi, erudiendique populi. et orationis munus in . iunctum fuisse, ceterorum vacationem habuisse, quae Presbyteri curanda supceperunt. Haec duo vera simul osse non possunti Exponat igitur, quodnani secundo illi statui tempus assignet, in quo 'iplici munere ornati sunt Epis pi; quod sane nunquam non in eorum line fuit, ac potestate, ut partim ex iis liquet. quae superius probata sunt. Partim in sequentibus ostendam. Itaque demto illo seemido, quem euertit in tertio. tres nou amplius Episcoporum status a Tra.
87쪽
et pegitaeonstituti sunt; primus, in quo Epi- est: id quod superstitibus adhuc Apo scopi cum Presbyteris promiscuo habiti. stolis in v sum receptum esse monstraubfunctionis genere hilariam partiti erant: mus. Neque telo, quod indidem consecundus, in quo Episcopi iam a Presby- stat, sic unquam Presbyteri, et Epis toris distincti, et iupra eos euocti. nihil pi simul iidem constituti sunt, ut non di- praeter orationem, et populi instituti stincti per sese ambo essent ordines, quinem Ecclesiastici muneris usurpabant. et diuersis postea persionis attributi sint,
Sacramentorum. ac bonorum Ecclesiae et tum cliam, cum in plerisque coniun curatione esbyteris commissa: tertius, gerentur, in nonnullis separati fuerint. ira quo vice verna praedicationis onerem Eκ quibus Trapezitici meneratoris, ut alios translato, toti in rerum Ecclesia. et reliquorum serio eiusdem, hoc est,sticarum administrationem intenti erant. Caluiuistarum omnium error arguitur,
Haec nimina est Trapeziticae di putati, qui nihil ab Episcopo litteresse Presby-nis, in qua tantum est falsitatis. et in- torum, id est, ordinem ab ordine differrescitia . quantum Viri quisquam, ni socii. putant. Explosa est etiam ista Presby-lis ipsis fidem faciat, persuadere sibi po. terorum, qui iidem assenti et Episcopi,
terit. Dabimus operam, ut quaa sola Trapezitica partitio; ut eorum aliqui Iectione mediocriter saltem eruditi iis ia hoc unum munus gererent, Vt orarent rebus animaduertent , etiam tardissimi praesticarentve. et animas tantummodo quinque ratinnibus adiuti nostri; incre- curarent; alii nihil praeter corpora spe dibula paucarum paginarum errata co- ctarent, et quaa ad ista pertinent, Ee-gnoscant. clesiasticas pecunias. Quamquam et eu-IU. Imprimis autem meolenda illa randarum animarum particula moX e sunt. quae in superioribus capitibus ex. aspergit, Sacramentorumque concedit
posui dis antiqua Episcoporum statu, adininistrationem. Quae quam sella, et cuiusmodi temporibus Apostolorum fuit; sine ulla ratione conficta sint. non hiedeque communi cum Presbyteris illorum repetam, ne in eadem saepius incurrat. appellatione; ita tamen, ut inter Episco- ae longius, quam volo. tendatur ista dinpum, ac simplicem Sacerdotem salua Esset putatio. Nam et alia supersunt haud functionis, ordinisque distinctio, etsi in pauca dicenda contra status Episeopo- eandem personam ambo concurrerenti rum reliquos duos. etsi, primo illo pro Intellectum porro est ibidem,perbrevitetn- fligato, maiori etiam isti ex parto compore, ac sub Ecclesiae duntaxat initia ruunt. Sed sunt propria quaedam na-- seruatum id suisse. ut iidem et Presby- gitia inaequentis orationis. de quibus teri, hoc est, communi Sacerdotio prae. Trapezita noster admonendus est. diti essent, et Episcopi, siue, ut cum V. Proximus a primo. et antiquissi. Sidonio loquar, in primo et secundo mo. status Episcoporum fingitur eiusm ordine iidem ut essent antistites. Nam di. post quain a Presbyterorum ordine subinde umis eX Omnibus, qui Episcopi segregati sunt, in quo oratione, ae prae tum nomine, tum dignitate, iure atque dicatione diuini Verbi circumscriptum ordine, toti Ecclesiae praeesset, electus munus illorum suit; adeo ut neque
88쪽
norem Ecclesiasticorum procurationem, neque Sacramentorum praestationem susciperent, sed utrunque administrarent PresbyterL Loeum ad verba
TrapcZitae P. 4 3 7. quibus hoc explicas paullo ante descripsinius. Quod initium partitionis illius inter Episcopum, ac)Pres byteros muneris, ossitiique, neeesse sit ab illo cons itui. iam e superioribus Iiquet. Tum enim id elis factum exictimat, si Ddm. 9 Cum Pres in tororum, et Episoporumor in disiinxia coeptus es, et seperior gradus
di statis Disivis dari. Hoc autem Io annis Apostoli. Clementis item Romani Pontificis. adeoque lanatii Martyris temporibus, hoc est paulo post ortum Chrbitianismi conligit, quod ex illorum scriptis, et illius aetatis historia omni teste. capite illo tortio probauimus. Quare apostrema sit tem Apostolorum petate mutationem illam esse coeptam affirmare debet. si sibi consentaneus esse vult. quod
tamen minimo omnium curare consueuit.
Iam quod ad tempus perducta sit Episco
patus illa forma. ot ratio. idum sibi Tra- Penta praescribit pag. 4 p. dum eam
defecisse tunc asserit. cum 'sevo dif1ensanui res Ecelestificas potesas data es,
sed eum n)titia Presbyterorum. et Diae v rum. M scirent nimirum, quae bona estant
Episcopi propria, quae ad Ecclesiam pertinerent, Cavone Utimo Actioebenae Symia. Cum
igitur in Antiochena Synodo decreti m hoc fuerit. ut Episcopus consciis Presbyteris. et Diaconis res Ecclesasticas adminil traret, cum hactenus cpig. 43 7. Hoc
proprium muras haberet dolere. ae populam praedi tione erudire. cnationique tantum et a-
eare , et nullis se aliis Mele sitis negotiis inanibore; nimirum consenuens id e ', ad annum circiter Cluisti trecentesimum quadragesimum primum, quo Antiochena illa Synodus Canonem istum edidit, Episcopos in illo statu, et functione Perse
VI. Quamobrem unica, et certissima via haec est indoctae . atque saliae resellcndae opinionis, si hoc demonstrari, obtinerique potest, toto illo interiecto tempore, Episcopos non solum in orationem. praedicationemque ciuini incubuisse Verbi, sed cum maximo in rerum ac pecuniarum Ecclesiasticarum admini,
strationem, ac Sacramentorum praestationem, quae duo ministeriorum genera ab illo statu secundo Trapezita abiudicare est ausus. Ac si mihi cum homine vel pudenti, vel antiquitatum Ecclesiasticarum . historiaeque non imperito res sit. v rho amplius Opus non erit. Nam Cum infinitis argumentis, et exemplis obruitam apertum mendacium potest, tum horum pleraque vulgaria, nec in recondita lactione posita sunt. Sed ne tergivoria ri coniectores, ac Laefugae vili queaut, Te tu lib. de Resur. eam. eap. 46. itfur solis radioseribenda erunt omnia. ut Tertullianeum hoc usurpem, ae manifestis antiquorum testimoniis. quas fidiculis, tum inscitiae ab illis mae. tum catholi cae veritatis exprimenda consessio. Hoc igitur agamus. Primus antiquorum testis aduersus Trapezitam pro nobis citabitur
Iustinus Martyr Apostolicorum suppartemporum. Qui in Apologia secunda Ecclesias Christianae instituta, moresque describens. Hassertim qui in sacris
Synaxibus, ac Sacramentis celebr4ndis usurpari tum solebant. Omnia per unum
Ecclesiae Praesdem, id est. Episcopum
gesta. et administrata esse Confirmat, euia.demque tum docendi populi, tum Sacra.
89쪽
, mentorum Impertiendorum. ac pecuniae Ecclesiasticae curatorem , et moderat rem fuisse docet. Primum enim refert,
post baptizatum illum . qui Christianus seri voluit. statim illi, qui statribus
praeest. Osterri panem, et vinum, quae ab illo conlecrata. ot corpus ac languis effecta Christi, distribuuntur in populum. Eπειπα προσφς ρεται inquit τω πεο-εςωτι των αδελφων αξτος. καὶ ποτηρ-υδατος, καὶ κέαματος et . Nemini du-hium est . quin singularis illa Praeses.
o-των ἀδελφών, sit Episcopus toti Ecclesiae. id est, staternitati praepostus. Hic igitur tune Sacramenta CGn ficiebat . eaque per Diaconos populo ministrabat . cum iam e numero Presbyterorum exemtus dignitate anteibat --nes. Idem etiam , ut paulo post Iusti nus narrat, Dominica quaque die. postquam Iectae erant Scripturae Sacrae . ad populum verba faciebat. . Uτα πασαμένου σου αναγ- ιατος. o πραοτως διαλόγου τis issεσιαν, καἰ προκλησπ της των καλων τουτων ιυμησεια ποιεῖ u. Deinde ρ quam Lector de it, Praese ora-tιonem habet, qua infruit . et ad praeelara illa imita da eobortatur. VII. Nec minus ille pecuniarum Ecclesiasticarum curam gerebat . . et eas asis seruabat, quod statim 1 ininus commemorat. Οἰ ευπορεντες δὲ, καὶ βρο
pro arbitrio suisque Ibo, ev libitum est contri vis r et quia eulinum es. apud prae- His deponitar, aque iis sinu opitulatur or. phanis. et viduis, iisque, qui vel morbo. vel alia de eausa egenr. tum iis . qui vium m et peregre aduenientitus hospitibus, et vi ino.erbo dicam, omnium indigentium eurator es. Haec Iustinus, quae Trapezitam Bro cedere Cogunt, ac vadimonium deserere. Vides
enim, ut idem o προσοὐς. id est. EGelasiae praeposius. et Di pus populum ex ossicio docuerit. Sacramenta peregerit, res ae pecunias Ecclesiasticas administra. rit. ex quibus primum duntaxat Epicte com mandauit ille, reliqua duo Presbyteris.
Ceterum quem προες-α vocat Iust, nus . hunc Praefidentem Tertullianus nominat in libro de Corona militis Cap. 3. vhi tactarisiae Saeramentum Christianos ait, uon de aliorum manu ere, quam prae-Men tum. Etenim per illa tempora Episcopi ipsi sere sacris operabantur, et Euinctiaristiam iis , qui aderant, praebebant. Neque hoc tantum Sacramentum. sed etiam Baptissmum praecipuo lure administrahant οῦ ceteri . ubi maior erat numerus,
nonnisi ex Episcopi auctoritate. Ita docet Tertullianus ipἰe in libro de Baptismo, C. tr. Daηdi quidem habet rus, inquit,flaenius Sacertis, qui es Dissopus. De-biM Presbyteri, et Diaeoni , non tamen Aue Episcopi auctoritate. propter Εeelsae hon em, quo suis, μἰva pax es. Ergo penes EP lmpum proprie ius fuit Sacrament rum impertiendorum Baptismi. et Eutharistiae οῦ tantum abest. vi solis Presbyteris commissum hoc munus fuerit, Episcopis negatum. Vt illi, cum eo sun- gerentur . nonnisi accepto abbidium.
90쪽
auctoritateque sacerent. Atque haec sola Sacramenta lant, quae Trapezita , eius que mmystae, Romanae communionis hostes pro veris. et christianis asciscunt. Ita nihil est causae. quin grauissimi conuictum se erroris ipse fateatur, qui Sacramentorum Curationem Episcopis ademerit, peues quos praecipuum ius illorum fuisse, tam firmis testimoniis ostendimus. VIII. Sequitur lanatius Martyr, qui Iustino paulo etiam antiquior est. Hinius epistolae septem e duodecim, quae hodie exllant. ab Hieronymo recensen tur; ad Eplaesios . ad Magnesia nos. ad Trallenses, ad Romanos. ad Philadelpheos. ad Smyrnaeos, ad Polycarpum. Ex quibus . ceterisque colligas, Episcopum toti Ecclesiae, ac Clericis omnibus pracsuisse. vii nulla pars E esiasti- eae rei sine illius auctoritate tractaretur. Ac saepe illud diligenterqua commendat, et in singulis epistolis repetit, ut Episcopo pareant Vniuersi, praesertim Presbyteri. et Diaconi, neque quid quam, nisi ex eius arbitrio. ae voluntate
statem omnibus imperans; quatenus homo νη-
perare potes ' In Epistola vero tertia ad Magnesios, fieri quidquam prohibet absque Episcopo, sicut Christus nihil abs- qua Patre gerit. ουτω καὶ υμεις . inquit, ἄνευ τε επισκόπου, μιηδὲ βοεσβυτεσος, ιχὸν λάκοτος , ici λαικός. μη A τι φαι
vus , noη Laios. neque res vlla vobis eo sentanea rationi iideatur. praeter illius I n-tentiam. Id enim prauum es, et inuisem Deo.
Sic in aliis. ut diximus, epistolis; nominatim autem in septima ad Smyrnaeos vehementius id inculcati Μηδεὶς χωρὶς
ποάσ τε. Nou, inquit, absitae Episeopo neque baptizare, ne ve erre, neque seri tum relebrare . neque eonuiuiam insitu
re . sed quidquid illi ii simi fuerit. seandum
beneplacitum Dei, et ι sis tutum. et sabile. quidquid agetis. In his Sacramentorum administrationem. et rerum omnium Ecclesiasticarum curationem. Εpii copi auctoritati, aepotestati commissam csse demonstrat. Rursus in octaua epistola, quam scrip sit ad Polyearpum, viduarum illi curam commendat, et ut nihil nisi ex eius sententia geratur. AI χηραι-αμελει -
τι εις εcro. M. ηJJν άτευ τῆς Ῥώμης σου τιτε27. . Tum ut populum hortando admonendoqtie doceat. Et ne Christiani matrimonia nisi ex Episcopi auctoritate copulent. V πιι ει τοῖς Ῥαουσι , καὶ ταὶς γαμουσαις φατα ττωμης του , επισκόπου την εγωσιν ποιεῖ2rati, pin ο γαμος η κατὰ κυμον, καὶ μή καρ επιρομαμ