장음표시 사용
71쪽
go interpretes tonsentiunt; nempe Ephesii, Smyrnae, Pergami, Thyatirorum, Saradium, Philadelphiae, Laodiceae. Ergo Episcopi tunc erant in Ecclesiis singuli. Hoc iκ testantur perpetuae successio nes Episcoporiam in plerisque ciuitatibus. memoriae ab antiquis, et fide dignissimis auctoribus proditae, quarum eXO
dium ab ipso Christianae religionis initio deducitur. Egesippus apud Eushbium
lib. 2. historiae. Cap. 23. ex eoque Hiinronymus in lib. de Scriptoribus Ecclesiasticis, cap. 4. reserunt. Iacobum fratrem domini. statim post passionem Christi, ab Apostolis ordinatum suisse Hiero. solymorum Episcopum. Μarcus item Alexandriae Episcopus suisse perhibetur,
eique Neronis octauo anno mortuo successit Anianus, ut iidem Eusebius. et Himronymus affirmanti In eoriun Chronico, et
in illius Historiae Ecclesiasticac libro praecipue tertio. quarto, et quinto Episco Porum catalogus descriptus legitur, qui indo ab Apollolicis temporibus . diuersis in Ecclesiis propagatus est. Velut An tiochiae post Petrum Euodius. posthun
Ignatius. qui et ipse passim tu epistolis suum cuique ciuitati Episcopum praesui pse demonstrat, ac totus in id incumbit,
ut Presbyteros. Diaconos, CaterosquctClericos, et Lucos hortetur, uti Episcopum suum ament. Et observent, eique
tanquam Christo pareant, ac nihil illius iniussu Deiant. De quo rursus agemus postea. Est apud Eusebium libro tertio.
cap. a a. memorabilis historia ex Clemente Alexandrino petita . de Ioanne Euam gelista, qui ad urbem quandam Asiae veniens eius Episcopo commendauit ad Iescentem illum , qui deprauatis postea moribus grassatorum dux lactus, ab eodem
Apostolo non sine admirabili esuritatis
IU. Quid quod Hieronymus ipse . qui
Presbyteros cum Episcopis exaequare maxime videtur, in illis ipsis, quae supra posui. verbis ostendit. institutum illud unius per singulas Ecelesias creandi Episcopi Apostolorum aetate coepisse Tunc enim susceptum id esse scribiti cum per populos audiri coeptum est: Ego Ruli, ego Apollo etc. quod ad Corinthios scribens Apostolus. Per id tempus apud illos iactatum fuisse quaeritur. Addit etiam Alexandriae deinceps a Μareo Euangelista untim post alterum Episcopos Ecclesiam illam adminiitrasse. Quamobrem non est dubium, quin Presbyterorum illa multitudo, quae pro Epist o-po se gessit, et, ut res ipsa docet, Episcopalem ordinem az potestatem habuit, breui postea in simplicis sacerdotii gradum . ac dignitatem, et iunctionem redis acta. Uni per singulas ciuitates Episeopoloeum dederit. Ac verisimila est. non ubique, sed certis duntaxat in locis. pro eo atque opportunum erat, plures illos esse collocatos Episcopos. Nec minus
tamen eosdem singulares, ac ceterorum
principes. Episcopos Presbyteros appellatos suisse, ex antiquis patet; velut ex Ire. naeo, cuius fragmentum citat Eusebius libro historiae s. cap. a s. Vbi Romanos ΡΟntifices Presbyteros nominat. Omnino ad id. de quo agimus. in prointu est habendum. quod prudenter animaduertit Epiphanius in eo loco, quem superiori capite commemorauimus, ex Haeres LXXV. num. V. Non omnia, prout cupiebant. per haec tempora Apostolos Ordinare p. tuisse, neque ritus omnes Ecclesiasticos, et administrationis legitimae modum explica
re : quod breui postea praestiterum.
72쪽
Conediatur Hieronymi sententia eum Catholiso dogmate. Mastum ab Aerianis, ex Laeret eis aliis illum abfuisse. Michaelis Medinae falsa opinio, tum Usum, quam plerosque alios veteres sedissim. x hae, quam caput antecedensi exposuit, interpretalione locorum Apostolicorum, conciliari cum Uera. et Catholica professione potest Hieronymi lantentia. quae omnium impeditissima videtur. Iam enim intelligimus, Pres. byteros illos antiquiores nihilo fuisse in seriores Episcopis, atque ex suo corpore unum aliquem elegisse, qui praeesset omnibus, ut schismati obviam iretur. Porro inter utrumque ordinem, Presbyterii et Episcopatus. multum interesse , non ignorauit Hieronymus. sed palam ads ruit, dum ordinationem, id est, ordinam dorum ius clericorum. solis adsignauit Episcopis. Quid enim facis exeota ordinatione Episcopus . inquit. quod Presbyter non
Deiot 8 ubi verbum , faciat, An τικῶς accipiendum est, ut sit idem atque, quod facere non possit. Nam alioqui multa erant alia, quae soli faciebant Episcopi. Pr
hyteris vero iure ordinario erant interdicta, cum extra ordinem interdum ea facerent, neque, quominus iacere possent.
si ita necessitas serret, praelertim ex Episcopi mandato prohiberentur. E quibusi erroris insolantis. unum illud reseram, quod notissmum fuit Hieronymo, confirmationis Sacra. mentum. Hoe enim ab solis Episcopis administratum suisse demonstrat in libro
contra Luciferianos e Non quidem abnuo.
inquit. hane esse Ae sarum eonsuetudinem, it ad eos, qui longe in minoritas urbibusper Presbyteror, et Diaeonos baptigati unt, Epia Icopus ad imorationem Sancti Spiritus manum impossurus excurrat. Item Quodsi hoe keo quaeris, quare in Ecelesia baptisatus. nisper manus Episcopi, um aeripiat Spiritum Sal
I I. Atqui ignorare non potuit Hier nymus , quibusdam in locis, absente Episcopo, Presbyteros idem illud Sacramentum Confirmationis dedisse, quod de Aegypto testatur Commentarius. qui Ambrosio tribuitur, in epistolam ad Eph siost cuius ante meminimus. Quinetiam conitat, olim solos Episcopos o dinario iure tam baptismum , quam P nitentium reconciliationem ad ministranse . quod Vtrumque tamen Episcopi lusem Presbyteri, immo, et quod ad baptismum attinet, Diaconi faciebant ca
a cotitistio edisarum testimonia. quae mei mi duri eanfirment. De re niselliatione vero Poenitentium praesto sunt canones duo Carthaginensis II. synodi P. 3so. habitae , tertius. Inquam . et quartus, quos eanone XII septem post annis tertia synodus Cartharinensis eoandi
73쪽
sed et Hieronymus ibidem: Iude lenit, inquit. Ufine orsuale, et Discopi iusis me, neque Presbyter , neque Diaconus ius habeant baptietandi. Cum igitur solam Hieronymus ordinationem , id est χειρο- εισίαν excipit, cuius Episcopi duntaxat ius habeant , Cum Cetera communia iis sint cum Presbyteris , de eo iure Ioequitur , quod ne extra ordinem quidem Vsurpare pol Ilut Presbyteri. Alioqui fide eo, quod ordinalie tantum geritur. loqui vellet, non solam ordinationem attribueret Episcopo , sed alias multas functiones . quas extra neces Iliatem, et ordinario iure Presbyteri nunquam attingerent. Quocirca sensit Hieronymus, a solis Episcopis ordinationes fieri, adeo. que Iatum inter ambos ordines diserinienagnouit; nec aliud , quam quod Epiphanius haeresim illam , quae istos con fundebat . oppugnans tu medium attulit. Fuit iste Aerius haereticus . qui Episcopum nil illo pluris esse , quam Presbyterum , asserebat. Cuius amouriam ita enim loquitur redarguens Epiphanius
auctoritatem eum salmasio nobis obitetunt Blondelius . et Iean. Franelaeus Buddeus, Inredunt vla Natalis Alexander in Suee IV.
ne parte a. quaest. l. are. t. si p. a. eaP.
ἡ φλεν πατεως, εἴ οιὰ καλους. καί πώς Γ ον τε ἔν τον πρεσβυτερον ins ἄν μεχοντα χειροῖε αν Θῶ χειροτοιξιν ; his est i Edd vero pleuam ista amentiae, pruinctus quisque cog scit, quod ni hirum ait, euadem esse Episcopam eum Presbytero , et aequalem virum7ue. In um ρtituam id feri poterit 3 Si videm Disopatus ordo es , qai patres gigait: quippe patres Ecclesia
generat: ae Presbyter , em patres nou possi gignere , filios ge rat per lauaenum re generationis , non tamen patres , Ius magias, os. Quomodo ergo seri posset, is is
Presbyterum ordicaret , qui munus impositis. ne careat, qua jssit ordinare Quae Epiphanii verba Hieronymi locum illum e plicaut ἡ multumque praeterea ad id comserunt , ut ab nefariae suspicione haeresis tantus vir eximatur, qua nonnullo
rum iudicio laborauit b). III. Etenim Michael Modina in libro
primo de serorum hominum origine , et eorum eontinentia . cap. 5. Η:eronymum nec non Theodoretum , immo Ambrosium, et Augustinum, Chrysostomum etiam, Priminum, ae Sedulium, in Acrii et V l- densium haeresim , ae damnationem in.
cludit. Nam postquam illos citauit . loquitur fie i isque ita uti liri alio uinem , non esse Hieronymi sententiae eo sentaneam censet, nulla tamen ratione, cuilia e seat, ostendit . ut ait Nomaehius. quem vIde T. IV. par. t 8 a. seqq. Cellinius autem , qui lib. . De Hierarchia east. I s. eorrupta fuisse Haereticorum is udo Hiero. nymi Ioea eontendit, ab omnibaia non iniuria exploditur.
74쪽
Lauctissimi. et facturam Seriplararum e Gutrissimi. Quonam tumes sententio prius in Aerio , deinde in IVuum ibur , pnsremo in I me mules damnauit Ecelesin. Tum
eos irridet , qui inteν horum Haereticorum, et veterum illoram patrum se dextiam in hae parte ullum esse disertinen putant. Sed haec mera calumnia est . ae t merarium praecepsque de re haud illi satis percepta, compreheniaque iudicium. Nain illorum omnium Patrum Ionge ab Aerio, ac recentioribus aliis Haereti. cis causa secernitur. Ac Chrysost mus quidem , et Theodoretus . et qui Chrysostomum secuti sunt . Oecumenius, et Theophylactus solum commune suisse vocabulum utrisque statuunt. re ipsa --ro diserepasse. Et Chrysostomus nominatim idem , quod Epiphanius . et Hio. ronymus, tradidit, τῆ χειροτονια, id
est. Ordinandi iure. et Poteitate disse re a Presbyteris Episcopos. Reliquo. rum verba , vel ad eandem nominis Communitatem accommodari possunt, accedente nonnulla, ut assolet, superlinimne, et hyperbole. Vel interpretatione illa,
quam supra propolui, tractanda emollieadaque sunt. Quod cine posterius, Commentarii illius, qui Ambrosio inscribitur, In epistolam priorem ad Timotheum. I eus indicat, dum ait r Privium Robteres Episcopos adpellatos se , vi reeedente vino , sequens ei succederet. Nisi hoc ma- Iis , ex collegio Presbyterorum assum. tum Episcopum fuisse , non tae φλπικω- τερα χειροτονα, Vt Graeci loquuntur,
qua ordinandi potestas solis Episscopis
concessa , negata Presbyteris. ut ostendimus . illi tribueretur. Quid autem meruit Augustinus , ut in suspicionem vocaretur erroris illius 3 Nempe quod in epistola quadam ad Hiem nymum scripsit ita : Quam am Ideaudem honorum istis eabula , quae iam inur obtinuit , Epis*atus Presbyteris maior sit. multis tamen in rebus Hieronymus Augusino maior is. Quid iniquius, quam propter illa verba, atrocliuiniam hane infamiam Inurere homini
ab ista labe alienissimo Τ Nihil enim M. hic aliud signiti eat , nisi quod else Umrissimum ostendimus , Cum hactonus eadem utrique appellatione censerentur, ac συμ πρεσβυ τεροι, et συνδιακαοι etiam aliquando dicerentur ἔ postea nominum
intercessisse discrimen Τ In Hieronymum totius inuidiae impetus conuertitur, qui paullo minus . quam ceteri, commode est locutus. Sed quanto interuallo ab
Aerit , ae Waldensium liaeresi distet,
IV. Aerii fuit haec opinio, ut ex Epiphanio selinus, nullum plane discrimen Episcopi a Presbytero fuisse , non
καῖε ται κου ὁ πρεσβυτερος. Quid es
ti dij n. M eaim amborum mas ordo , par et idem honor , ne duritas. Munus
imponit Episvus, imponit et Prexbyter. Baptiaut 'Mopus , idem facit et Presb- ter. Suerificii admini ratione fungitur Episcopus, itidem et Presbyter. Episcopus siu
75쪽
stronos t. stit et Presbyteν. Maniseis stiun est. Aerium prorsus omnem sustinlisse disserentiam inter Presbyterum, et Episcopum , ac neque Diuino iure ubiam introductam putasse, nec humano introduci debere. Hinc Augustinus in libro de lueresibus. Cap. 46. de eodem tDicebat etiam Presbytero ab Dison milia differentia desere itissem. Ab hoc vero dogmate longe abest Hieronymus. qui et Episcopo a Presbyteris , Clar,
isque ceteris summum honorem habendum esse perpetuo censuit. Verba eius sunt in Epistola tertia ad Nepoti
animae parentem sissipe. Aviare suorum . timere Ieruorum es. Si pater sum , in quit , ibi est timis meus - etc. Quod Aarim . et flus eius . Me Episcopum. α
pliorem in Episcopis potestatam agno uit, quam in Presbyteris, dum illis ordinandi , ut iam dixi , ius attribuit,
quod istis negauit. U. Nam quod coniuetudine potius Ecclesiae , et humano quodam ilire . quam Diuino , Utriusque Constare differentiam signifieat; primum salua oris dinandi potet a te penes solos Episcopos, integra manet ordinum distilictio, et quidem diuinitus Constituta, non sola consuetudiua . ut paulo ante demonstrauimus. Detudo si Presbytertas olim itidem , ut nos statuimus . Episcopos una fuisse volumus , nihil iam scrupuli, ossensionisque restabit in verbis Hier nymi. Etenim Elo consensu hominum,
et vitandi scitisinatis gratia. Vnus enumero multorum Epitcoporum . emundem Presbyterorum electus est . qui praeesset ceteris. Quod nemo dici prohibet. Nam etsi Episcopalis ordo iure Diuino in Ecclesiam introductus est, non eodem tamen illo iure decretum est, ut unus in singulis ciuitatibus , et Ecclesiis esset Episcopus, sed Ecclesiae aucto .ritate . Conciliorumquo sanctionibus , quarum ex Apostolica traditione origo descendit. Ad hunc modum Hieronyis mi , et Ambrosii exigenda est sente tia. Sed siue hoc, siue alio sensu intelligantur utriusque verba, perspicuum est, plurimum illos abhorruisse ab Aerianorum, et Waldensium haeresi, nec non clem , qui omnes in eandem Conspirarunt opinionis perfidiam. Αe de Aerio quidem ex Epiphanio liquet , quod eius dogma suerit. VI. De Waldensibus habes apud Berna dum Abbatem sontis calidi in libro aduersus
illos edito capite primo. et sequentibus. nec non apud Guidonem. Carmelitam, Antoninum et alios sa) Wiclem meminit Thomas Waldensis lib. e. doctrinalis fidei, arti 3. Cap. 6 o. Atque omnes isti nillil penitus inter Episcopum , et Presbyterum distare putabant; ae nonus duos or-
diues in primitiua Eeelsa fuisse Wieleia
sus assirmabat, Sacerdotem atque Diae ram. Waldenses ne sacerdotium quidem retinebant, ut qui laicos omnes iustos Consecrare , et absoluere posse crede-
cu Adde Monetam eontra Cathol. et Wald. cap. V. I. I. et Raynerium 'Saehonum iasumma eontra citharos, et matri μι , T. V. Thesauri oreeiatorum Martenia , P. I 777.
76쪽
rent. Qui is allansus est tom. I. Oper. Luther. anni 1546. sol. 8 9. Lutherus in libro de captiuitate Babylonica ; quo in libro Laicos omnes Sacerdotes esse docet. probatque Petri testi inonio. qui epiliolae I. Cap. a. Christianos adpellit regale Saeerdotium; tum solo Naadicandi verbi Dei minii terio sacerdotium definit; ut et Caluiniani omnes , quorum
dogma Trapezitici Renotis patronus proplexus, nihil Episcopos veros .amprieque dictos aliud censet fuisse, praeterquam Verbi Diuini praedicatores ut paulo poli ostendam. Ab iis vero peltibus quam longe absit Hiero.
nymus, nemo non videt. Quare mira est vel oscitantia Hispavi illius scriptoris, vel temeritas , qui insandae . ac nestriae hastresis tam Hieronymum. quam alios complures sauiores . ac de-1enmres fuisse prodidit. Sed ista cum Catholicis Doctoribus
controuersiis seposita, Trapeziticam dissertationem deinceps aggrediar; qua in refutanda , multa de eodem argumento necesia erit exequi, ex quibus certissime constabit, magnum. ab antiquis unque Ecclesiae temporibus . discrimen intercessisse Episcopos inter . et Presbyros; nec indoctius quidquam, absurdiusque i 'ta esse sabula , quam Cum Velinribus i iis . et hodiernis haereseon archi tectis Trapezitici operis seriptor eli amplexus , eosdem olim cum appellatione Ula tum re atque ordine Presbyteros et Episcopos fuisse.
Relellitur Trapezitica disertatio . quatentis Episcopum olim erisimat nomen dignitatis non fuisse , sed curationis. Od id sit dignitas , et quemadmo uni semper Epifopatui comenerit. m. ronFini locus perp rum acceptus a Trapezita. Nova illius de Episcoporiam duplici gen re opinio conlutatur. Cuius e r Climenterrritum arcum nium diluitur. 'scopos praedicandi manus obiise semper , nee non ius rerum Gelasiasticarlim administrandarum habiisse. In libro de Trapezitico foenore multa
de Episcoporum ordine, et antiqua eorum institutione scripta sunt absurda.
falsaque , de quibus hoc loco propositum est agere: Uerba illius Trapez. p. 4 I a.) Veterittas, inquit. Dis patas in elem non fuit nomen dignitatis, aut γε resatis , id est ε σίας, υ ἀυδωτίας , sed eurationis, et admisi rationis, βοη- Θειας , Ilae π οτα ὰς, qtiae es, 'ε τι- σκωπ .i. Et uonsulam in Ecclesiasteis. sed
etiam in elusi bus evratio . et potesar di uers fuit. Nam quaedam Ulaia evratio nem habebari , non potestatem. Talis istae esia fuit Episcopatus, quod nomen, t se Hieronymo, non meriti fuit , fed o cii , ἡκ ἀπιὰς . αλλα ἴργου. Conset igitur primis Ecclesias tempo: ibus Episcopi nomen curationis , et administrationis cuiusdam , sine honore ac dignitate nomen fuisse. Nam curare ex eum vocis, ait, idem, P. 53 I.
77쪽
6 Ihyil aliud est, quam prouidere, atque επισκοπεῖν, telat Μedicus Urσκοπιῶ, ια-σουσα dieitur, dum eum rarat. Igitur si hunc audimus , Episcopum ex prima institutions sui nihil putabimus aliud suisse , quam curatorem . nullo magi sterio, nulla auctoritate praeditum, quasi opificem quemdam . aut mini trum.
Qui enim aliter possumus , si nulla in eo dignitas fuit ' Dignitas , ait liber ad
Herennium secundus. es ali lar Em sa . et culta, et honore, et verecundia diagra auctoritas. Quare qiii dignitate Carct , is auctoritatem non habet, neque
cultu . et honore dignus eit , ob hoc ipsum, quod munus illud . et Curationem gerit, quae dignitas nou e. r. Hoc autem de Epis Po dicere non est, Opinor, eius, qui . quid dicat . intelligit. An ora potest abstadius quid-quon , atque ab usu Christianae anti,quitatis alienius, aut Scripturis i plis magis ad cisum , quam Episcopis auctoritatem, ac dignitatem eriperet Djgnitas quid esset, dictum est ex Cicerone. Auctordas milem testu idom in . ac pintestas. Nam quod seminas sine Auctore nullam rem ag re licere diUt, Dec. 4. lib. 4. I.iuius. hoc Cicero in orati ne pro Muraena potesatem appellat, et Auctores I. I 36. in sin. V. de diuers. reg. Iurisconsulti vocant cos, a quibus ius in uos transit. Est autem Episcopus Magistratus quidam Ecclesiasticus. Magistratus porro sne pote tate . ac iuri sui ctione ne intelligi quidem potest , cum haec sit Magislωtus definitio : Cuiae. ad D. a. de Orig. iuris. ut sit . qui iuri δε- eundo. et assidu ι iurisdictione fruando pra es. Cuius itinctio, qui et Masi: tratiis dicitur, ab eodem Iuri constitis definitur , qua ad Romanos pertinebat. ρο- tesar populi Romaui ordinaria. Universo autem Aristoteles ita definit, libro 4. Polit cap. 15. Μαλι- δέ. ως απλῶς
berare de quibusdam . et decernere, et tu bere , atque hoc praeeipue. Nam iubere
Magi ratum mari, proprium es. Iam vero praecipiendi , siue iubendi ius , ac potestatem penes Epi copos nunquam non sinta, tum pleraque scripturae testimonia persuadent, tum antiqui canones omites , et Concilia, tum deniquo usus Ecclesiae perpetuus, m nimentis veterum , et illius actorum testimoniis ad posteritatis memoriam prinditus. Quod ad noui Tel timenti lit diras spectat, Actorum cap. an. 28. Pa lus Apostolus Presbyteros alloquens: antendite inbis, ait, et imi res ereri, in qu et, Spiritus Satictas pytiit Episcopos, re gere Eeelesiam Dei. Graecd est et Isaare τειν πι1x ἔκκλικτιαν του Θεοῦ, pascere Ee clesiam Dei. Quas vox non nudam sine potestate atque imperio curationem signiarat, sed ius . et auctoritatem non,
Sic Epiuolas ad Hebraeos capite I 3. I7. Obedite praeminis etsi is, et subiaeete eis ἰ ipsi enim peruigilant, quas rationem pro animatas i inis redduari. Πει-
78쪽
ae pellet . intelligimus ex Commate 7. M mentote praepostorum Φυν--, qvi το- his Aetiti sunt etenimi Dei, quorum intuemtes existim eo ergationis , imitamisi Dem.
Nimirum ii misι Christiani ac fideles
sunt Magistratus, hoc est, Episcopi . quibus a Spiritu Sancto commissum est
rogimen animarum , Ut Actorum 2 o. d, xit. Habebant igitur imperandi ius aepotetatem; adeoque non sola penes illas curatio suit sine dignitate. Rursus magii iratus .a citae. in Purat. celebri iureconsulto desinitur : Publica
persima , quae iurisdictioni praes; vel qui
pro tribunali e ignossit, evi publiee indisium iurique dictio data es. Quis porro negare audebit, Em copos non ex antiquo iurisdictionem habuisse , cuiusmodi mandauit illiis Dominus, hoc est ad animum pertinentem. ac spiritum g An non perinde canonicum ius est, ae ciuile ΤΑut non illud ab Episcopis exercetur,
quemadmodum alterum ab ciuili potestate 8 Communione multare aliquem. autius dare cCmmunionis . nempe ius est, cuius dictio , et administratio non aliis credita, quam Pastoribus, et Episcopis, idque iam tum Apostoloruin aetate. Quare tribunal et illi situm habent, e quo sententiam dicunt, multo et potestate , et dignitate maius, ac praestimius, quam cathedra Moss illa, super quam sedentibus Iudaeorum magistris obtemperari Christus voluit. Nam quod Hieronymum testem Citat , miror, quid illi in mentem Vone. rit , ut hoc saceret. Scripsit Hierony-πus , Episcopat- ηοη meriti Disse , sed
officii, quod Graece Trapezita reddit sic , ὐκ απιας, αλω ἔργου. Sed vide
lapidam rem. Graeca vox ἀεια duo significat notione diuersa: meritum, quo mereri aliquid dicimur , ct dignitatem, id est honorem; ne sic accipias , quomo' do dignus illo dicitur , qui meretur. Porro meriti nomen prius illud tantum. modo significat, eoque sensu recte scripsit Hieronymus . non omnes, qui fiunt Episcopi, vitae id merito consequi; nec propterea, quia siliat Episcopi, meritis, ac probitate praestare coloris. Trapezita quod in meriti vocabulo non poterat; in G:aeco μίας illusit. Atqui, ut αΘαν interpreteris . non honorem debes intelligere. Id enim salsum enset . Episcopatum honoris non fuisse. Sed eo modo . quo Menander dixit. Α τετευχως ἴδει ταύτης αξιος. Imperium adeptus dignus De feri sude. Quemadmodum autem meriti vox ab Ilicronymo usurpata sit, indicat AuDI-stinus in libro de Palloribus , Capito I.
Nos enim, ait. quos tu ista loco , de gnoperieulina ratio redditur, Dominus seeux-dtivi dignationem sum , mn secundum meriatam consiluit, ete. At Hieronymus ipsa
dignitatem alibi Episcopis attribuit in cap. 6 o. Esaiae, ubi versiam septim uni ita loegi apud 7 o. adnotat. Ponam et Atatic nem tuam , pacem . et praepostos tuorisfitiam , vel et Epistopos tuos iusitiam; tum ita scribit: Quorum omis vi tatio iupare es , et iocabulum dignitati in iolitia. Ergo Episcopi nomen vocabulum dignitatis appellat Hieronymus, et Trapezbtae παρενοειαν subm et. Sane Episcopos neculatores esse ait Augustinus in I. de etait. Dei. cap. II. hoc est , populorum praepsi, resisutor in Helisis .ett non pareant obiurgando peccata ; tametsi
79쪽
hoe etiam faciant, qui praepositi non sium, operam dabat; adiutoria autem, et gu et Clemens Romanus libro constitutio. bernationes. id est ἀχληφεις . et κυ- num secundo , cap. sv. Episcopatum βερώσεις de illis Robbraris, sue Epi- vocat ἀειδηκα , quod idem valet, at- Icopis intelligi, qui Ecclesiae res procura
que αεα , quam Trapezita detrahit. bant, et dispensabant, atque etiam Sae Tum CaP. 18. appellat αρχοπα, quae menta populo adlatinistrabanet, pag. 4 Io. Avox principem . vel praesidem signifi- bos posteriores θεμισκοπῖς nomen ex merI- Cat. to mos eo etere asserit. quae es ivl Wrgit pag. 4Ia. Trapezitici Penoris ctis . procuratio, admini ratio. patronus. et boe, inquit, nomes ἐπισκο- Haec sun a nouae opinionis, nec tan-πη, peculiariter eompetiit illi generi μον tum nouae , sed etiam saltae , minimeterorum, e Iemorum, qui adminiinutionem re- que cohaerentis. Enimuero aliud esseram Ecelsasticarum suae eurae eommissam Populum docere , vel orationi operam habebant. et disii vehantur a Doctoristis. dare, aliud Sacramenta populo adminiqui in doctrina , et oratione operam pono strare, aut quamlibet aliam curationem bant. Sed et διδασκάλοις Presbyteris da- exercere , nemo non videt. Sed ut tum est Atque ut illius mentem . ac actiones diuersae sunt, sic diuersis per-
sententiam plenius intelligas , hoe pri- sonis mandatas esse , ut Episcoporum . muni ab eo iundamenti loco scito po. siue Presbyterorum alii istud , alii ibni. Idem pag. 4or. et seq. Episcopos lud obierint, id vero est falsum. Non olim eosdem fuisse cum Presbyteris. enim generibus, et quasi statibus limGr et ero iam generunt sub Aposolis suis minum . distinguenda illa sui it, sed sa-
β. alios orationi, et praedicationi opo- cultatibus, quae in eodem genere pos- iam dedissa e alios sacerdotale ministe. sunt esse non aedem.
rium populo praestiuile . id est, dissem Sane Apostolis duplex a Cluilio matr-stionem , et assinini irationem Sacrameris data est functio i una Sacramentorum rara habuisse. Prioris generis ex Petri administrandorunt. velut baptismi. altera institutione fuisse Clementem , posterio- docendi Euangelii, quae duo Μatthaeiris Cletum. et Linum, ut tu Clementis Vltimo capita praesteribuntur a Christo rvita Damasus prodidit. Euvies ergo docete omness genter . baptia De utrisque porro pag. 4o9. loqui A- aautes eos iu cemiae Patris, et Filii, eo postolum existimat inopincia priore ad O. Spiritus Ii, Deeκtes eos seruare omnia, tinthios. cap. I a. Irii etaria ebar ta re- ρMe vitarat Φοbis. Hae sunt rimeenset, quae in Ecclesa sua Dens consis ones duae , propter quas Epist. Do rae. Nam ibi enumerat primam ARMI . rum, siue Pro byeterorum gradum te fecundo Prophetus, tortis Docto, er , deim duo seindit genera Trapezita ; nimirum
de et tutes, douationes finitatum . adiuto- Sacramentorum administratio. quam proris. Diernatioues, genera linguar . Ex prie ad επισκοπι ν pertinere vult, et
his διδασκάλους ait esse genus illud PreM Diuini verbi praedicatio.
byterorum . quod de duobus primum utramque tamen. non Omara, exerce
'constituit, et orationi, et praedicationi bant Apostoli. Paulus enim in priore
80쪽
ad Corinthios cap. I. enm. 17. paucossu haptigasse dicit r Nou enim mist me is , inquit, baptizare. sed euangelitare. Quis autem propterea diocre audeati duplex Apostolorum genus fuisse, alterum baptizantium , alterum minime baptietantium, sed tantummodo praedicantium Euangelium 8 Hoc si quis asscrat . ridicule idcirco sentiat , quod iure ae potestate , non actione , vel usu potestatis discernendi sunt odidines , ae gradus Ecclassiastici. Non minus orgo sal:o, absurdeque duo Epi-vmporiam velut geuera. ordinesque pmvit quos alios nihil nisi orasse , ac praedleasse putat , alios Sacramenta
dumtareat administrasse, curasseue cetera.
Eisi enim vera ista non est eius opinio . ut postea dicam , tamen ad id probandum , quod inde concludit. certum gcniis Presbyterorum . hoc est. Episcoporum fuisse pag. 4i 8. 43i admiani ationem rerum Ecclesiisleumn suae ea-νae commissem habebant , et diu inguebun. ιαν a Doctoribtu, qui in domina, et oratione ver povebant, non sussceret, uticunque falsa non esset illa ratio; quod non eaedem ab omnibus Presbyteris functiones exercerentur, nisi hoc praeterea demonstraret, iuro alterius obeundae caruisse , qui alterutram ipsi sibi sumsissent, vel mandatam ab aliis gererent. Etenim nonnullos fuisse constat Episcopos eo tempore , quo utrumque munus, et curandarum Ecclesiasticarum
rerum , et praedicandi passim usurpa-hant ceteri, qui vel impediti morbo , vel ob linguae tarditatem , vel ob ter- mouis inscitiam , quod essent peregrini.
ad concionem verba sacere non potin
raut ς ut de Valerio Hipponensi, cui successit Augustinus, resert in huius ubta Possidius. Neque ob id, quod unius. modi tantum iunctionem obibant, alterius generis Episcopi censebantur, et ab iis diuersi, qui utramque sustinebant.
Quod igitur de his Episcopis si quis
dicat, ri Ium non tenebimus . Dum non
minus absurde de antiquioribus illis. anfirmet Trapezita, cur non idem faeia
Sed ut in arcem opinionis illius iu-uadam , nego id , quod ille pro coninperto habet, qua tempestate Presbyteri idem orant, et Episcopi, sic descriptas, ac diuisas operas inter illos sui sese , ut non ambas , qui possent, susci- Perent. tum orandi. ac praedicandi , tum curandi res Ecclesiasticas, et Sacramenta populis administrandi. Ius .inquam , et potestatem utriusque praestandi omites illos habuisse desando, qui Presbyteri pariter essent , et Episcopi,
quamuis cortis de causis via iusimodi tantum summonem attingorent. Etenim
Actorum a o. 28. Presbyteros, et eosdem Episcopos alloquens Paulus , ait. illos Spiritu Sancto positos esse. ut pastu Messam Dei , πριμαί - την --κληςιαν του Θεελ Et λ. Ρetr. 5. P tius Presbyteros alloquens συμπρεσβυ- τερον se illorum vocat , ut appareat cosdem Episcopos fuisse. Hos Uero deinceps hortatur , ut pascant cimmissum sibi gregem Dei ἐλισκοποῦντες 'aliqua tu di-Cas. Episcopatales, Latinus Interpres providenter non coacte. Cuiusmodi pastio utrumque illud munus amplectitur, docendi. et Sacram qnta mini trandi; quemadmodam . et cum Christus oves suas Petro commisit. Ase , inquit, ues oves meas. Nam Episcopi quilibet in totius .