Titi Lucretii Cari de rerum natura libri sex. Ex editione Thomae Creech

4쪽

RERUM NATURA

ET EDITIONE THOURE CREECA.

6쪽

LIBRI PRIMI si

IV ipse veris principio Venerem invocat. ΙΙ. Deinde d

dedicat ΜΕΜΜΙΟ : Epicurum, cujus rationes sequitur, laudat ab illius doctrina impietatis invidiam amolitur, et hujus et sequentium librarum argumenta breviter proponit. IV, Tum rem ipsam aggreditur, docetque ἀυ. I 6 o. ad υ. 26 s. ex nihilo nihil fieri, et in nihilum nihil reverti posse. V. dυ. 26 s. ad υ. 329. Minuta esse quaedam corpora, quae, licet subsensum non cadunt, mente tamen possunt concipi, et ε quibus res omnes composuntur. V. His corpusculis is υ. 33 o. ad υ. 43o, subjungit vacuum, seu inane spatium: et n. dv. 43 o. ud U. 433. Probat nihil esse praeter corpus et inane, reliqua autem quae videnIur esse ut pondus, calor, paupertas, bellum Oc. esse tantum conjuncta vel eventa, proprietates seu accidentia corporis et inanis. VII. Do-- cet 2 v. 483 .adv. sa 3. Prima corpuscula esse persem flida, ideoqued υ. sas. ad υ. 63 s. Insecabilia esse. minima, neque enim corpus in infinitum dividi potes9 et aeterna. VIII. Deinde, ἐυ. 63 s. ad υ. 7I2. Refutat Heraclitum, qui ignem, aliosque qui aerem, aquam, aut terram rerum omnium principium esse saluerunt. IX. Tum is v. 7 I 2. adv.

say. contra Empedoclem demonstrat res non componi equatuor elementis I x Demum d υ. 829. ad υ. 9 I9. Anaxagoram refellit. XI. Postremὰ a II. 9 I9. ad υ. I oso.

Docet universum esse ex omni parte infinitum, corpusicula esse numero infinita, et inane nullis terminis comprehendi posse et XII. Et d υ. Ioso. ad υ. I IIo. Deridet illos qui existiniant esse aliquod centrum in universo, quo graUia omnia deorsum tendant, dum levia sponte suasursum ferantur.

7쪽

LIBRI sECUNDI ARGUMENTUM.

AD sudium philosophiae, quae seta lenire curas, et ania

mum metu liberare potest, Memmium suum o v. I. ad v. 6 I. Lucretius hortatur : Dde ΙΙ. de seminum seu atο- morum Uectionibus disputat, quarum prima es motus I moveri semina ex rerum generatione demonstratur: motus vera

hic est deorsum, omnia enim semina sunt gravia, cum autem concurrant semina selida, necesse es quoquo versum d se invicem dissiliant: ita quaedam semina aliis implicaatur, quae

arctius eo unguntur, res duras et densas constituunt, quae lamhs, res molles et raras: quaedam autem semina nunquam

coalescunt; sed, uti ramenta pudieris in radiis selis ιid mus, perpetuo motu per inane feruntur, et alia corpora subinde pereutiunt et agitant ad U. I o. LII. Celeritatem motίs seminum deorsum tendentium explirat ad U. I 66. IV. Inde pro more suo quaedam mmmata contra illos qui providentiam agnoscunt intexit ad N. I 82. V. Tam argumentum repetit, asperitque omius corpora deorsum tendere ad υ. II s. ra. Deinde semina deorsum tendentia is recta linea paullulam declinare, nisi enim declinarent semina, nihil unquam, saltem nullum liberum agens ori etur et ad υ. 2VII. Denium docet eodem mstu semina jam ferri quo ab ae- erno ferebantur, nec quemquam huic opinioni dijdree debere, quia motus non Videt, cum ipsa semina percipi non possunt ad υ. Da. Seeunda seminum assectio effiFrar Aeetautem rara. Omnia semina non esse ejusdem Murae, quaedam vero rotunda, quaedam quadrata, quaedam laevia, et alia aspera, hamata, Oc. fus/que ostendit quae Rurae amara, quae dulcia, quae Dra, quae mollia corpora componunt. ad υ. 476. u. Hanc Agurarum varietatem non esse in nitam, semina tamen ejusdem figurae infinita, infinita via. rotunda, infinita quadrata, isc. ad υ. y8o. X. Demum ostendit res non componi e seminibus ejusdem figurae, et variis argumentis probat concreta omnia semius variarum figurarum

8쪽

bere qualitate1, quaι sensibiles vocamus, colorem Uz. saporem, frigAs, calorem, Oc. Item sensu non donari, quamvis res colorotae, sapidae, calidae, frigidae, et Robiles ex iis componantur, ad υ. Ioa I- XIII. Demuru infinita semina per infinitum inane volitantia infinitos mundos constituere, eosque mundus augeri aliquando ἀ seminibus ex infinito desum, aliquando etiam avolantibus in insultum seminibus dimiavi et dissolvi, ut plantae, et auimolia noscuntur, adolescunt senescunt, et demum intereunt.

ΗActenus, duobus nempe superioribus libris naturam et estiones quos dicimuΦ vi morum, ritὸ ςxplicusemi risus est poeta. Nuns quai r reliquis loris ea, quae ex atomis sis fiunt. attentisa speculatur et atque siti por fuit. pri s detulit partes amme et animo, de quibuέ hoc toto libro jam disputat. Hunx autem auspicatur librum ab Epicuri lauditas. quem ἀ v.. I. ad υ. 94. Iraedicas primum δε- auisse. non d deo, sed ex fortuiso otomorum concurse mundum

hunc et omnia fuisse facta I atque iude hominαm me te; deorum, mortis, et poenarum post mortem metu libercse e hoe autem unus Epicurus faeliciter perfecit, quod alii philosophis stra conatisunt. Potica hoec de Epicuro praefatus, Leet

ἀ U. 96. ad ν. 13 7. onimum et animam partem esse homi-aeis aeque ac pedes, manus, brachia, caput, et reliqua membra, et non habitam vitalem totius corporis, seu omnium partium corporis intentionem, et concentum, quam quidam veteres philosophi haerenomam dixerunt. Ne υero miniis dif- tincte disputare videatur, dum vocibus animvs et anima premiscue utitur, d v. I 38. ad υ. I 6 I. docet animum et animam unam quidem rem esse, animum Nero praecipuam

esse partem, et in tarde residere. quippe ibi metus, gaudium, et reliquae psiones quae animum sequuntur, sese ostratant;

9쪽

totum corpus di ita ad nutum animi movetur: inde d v. 162. ad υ. I 77. demonstrare conatur animi et animae naturam esse eorpoream: animus enim tangit animam, quam movet, anima autem corpus p nullus vero, nis inter corpora, contactus. A U. I 78. ad υ. 323. docet eorporeum hunc

animum componi e seminibus minutissimis quidem, tenuissimis, et maxime rotandis: et si rem ipsam spectemus, e calore. Dento, seu vapore, et aere ; et alia insuper re, quae ex t nul mis, minutissimis, et maxime mobilibus seminibus constans, es sensus principium et origo: quo ver3 modo calori

ventus, aer, et quarta illa res innominata misceantur, explicare se non posse liquido fatetur. A v. 324.a v. 3 So. krit animam et corpus ita conjuncta esse, ut sine utriusqxe pernicie separari non possunt: deinde dU. 3 I. adv. 3 7 O. solum animum, sed etiam eorpus sentire ormat, seu potius totum animal, rem e corpore et anima compostam: posthaec dv. 3 I. ad υ. 4I 7.refutat opinionem Democriti,qui singulas animae partes fingulis corporis partibus appositas et conjun ras esse docuit: et ut olim inrmdsset animum esse potiorem totius compoti partem, sic ab animo potius quam ab anima vitam dependere, et salutem animalis conservari asserit. De- .

inde d υ. 4 I s. ad υ. 842. animos et animas nasci et int rire cum corporibus viginti octo argumentis demonstrare e natur, et transmigrationem Pythagorae obiter deridet. Demum d υ. 842. ad υ. 88 a. mortem nihiI esse iacet, cum

post mortem nihil es mortali animae timendum, imo se anima

immortalis fui Platoni visum em concedatur, mortem tamen nihil esse, cum anima separata noκ meminerit se unquam antea extitisse. Proinde ad v. 9o6. ridet hominum vanam de sepultura solicitudinem: deinde demonstrat mortem non esse malum, quia mortui non indigent istis bonis quibus vitii gaudent, neque istis dolori bus inciuntur qui miseros morta- 'les cruciant, ad υ. 943. Vitam etiam ipsam non esse des

derabilem, quippe quae nihil novi asserat, sed easdem semper voluptates usque ad nauseam subministrat, adv. γ8 a.

10쪽

. vll

Ne vero istaefabulae, quas po3tae narrant, de inferis et posnis post mortem terreant mortales, ad υ. Io 36. omnes illa commodd interpretatione elevat. Deinde usque adflnem hujus libri monet plerosque mortalium inept3 et absurde de mort*queri, cum sapienti mi hominum, et potentissimi ducum et i seratorum vim dirae necessitatis senserint e docet ideo mortales vitam sollicitam et inquietam agere, quod hanc mortis contemplationem refugiant, et inepte υotis omnibus . vitam xxpetere quam aliquando amissuri sunt, quae nullam novam voluptatem asserat, innumeris vero doloribus et periculis ob noxia reddatur; praesertim eism vivendo nihil detrahunt

e tempore mortis, quae omnes manet aeterna. LIBRI QUARTI ARGUΜENTUM.

QUA suprὰ libro primo usus est comparatione Lucretius,

- ut Μemmii sui animum tantisper a contentione relaxaret; eadem hunc librum quartum d v. I. ad υ. 26. auspicatur, ut auditorem mi docilem reddat,et attentum. II. Libri

hujus proponit argumentum, quod ex industria cum superior bus connectit. Cum enim primo et secundo libro abundλ δε- ruerit, quae et qualia sint rerum primordia, quibus figuris di ncta, quo motu ferantur, ac caeteras res procreent, libro meia tertio animae atque animi naturam fusiss explicaverit, merito sanγ δ υ. 26. ad υ. 46. hane aliam subnectit disputationem defensiatione tam υigilantium qudm dormientium mam disputationem ut ex ordine absolvat, a simulachris exorditur, quibus omnem sensationem seri eontendit. Docet

Daque ΙΙΙ. a rerum superficie tenuia quaedam et subtilissima simulachra mitti quae passim per aera volitant, Agillatim tamen sub visum non cadunt, nise a speculis aut aqua repulsa

in oculos incurrant, ἀ υ. 46. ad υ. Io 8. IV. Subtilitatem horum simulachrorum demonstrat, et subinde exiguitatem primordiorum ad υ. Iap. V. Simulachrorum duplex di vult genus, alterum eorum, quae sponte sua generantur in aere, qualia nonnunquam videmus seri in nuti-