장음표시 사용
91쪽
.8 DFrratio de ptummo ipsus etia Deucalionis , alia quo que in Hierapolitano Templo
monumenta extabant mani lue&ij, qui colosseos illos trecen rum vinarum Priapos, quos Bacchus in vestibulo Templi dedicasse dicebatur , quotannis certis temporibus ascendebant , ac dies septem, ita religione suadente in eorum apicibus commorabantur, id cucalionis gratia facere a nonnullis existimari refert Lucianus idem, in memoriam calamutatis O κοτε Νανθρωπι si πι ρεοι,2 πιλλον υ 'ns sua n-d homines in montes, Ton , aha arbores ascenderent aquarum inundationem metuentes. His addenda illa etiam, de aureo si. gno, quod in interiore Templi
92쪽
parte,medium inter simulacra I uis,&Iunonis positu erat;quodue
ali quidem ad Bacchum, alij ad Semiramidem , alij vero ad
Deucalionem certiori , ni fallor, coniectura referebant. Vetustiorem quippe originem, quam Semiramidis temporibus conueniat, illamque Deucalione plane aeui , quod propter obseuritatem α. M a veteribus Chronologis appellatur, ea redolere videntur quibus signum illud destribit Lucianus digna sane, quae silentio minime praetereantur . , μέ
93쪽
λἰγυm Torro in viri que medio Iouis nempe , ac Iunonis simulatrum aliud aureum , simulatris alijs nequaquam simile,quodformam propriam non habet, sed ali rum Deorum formam gerit S ab ipsis etiam Ortys iocatur Signum necdum ipsi proprium nomen imposuere sed neque degeneratione ipsius, neque de pecie quicquam dicunt Quod vero columbam signi ii lius vertici insidentem j opponerent, qui id simulacrui ad Semiramidem pertinere existimabant; non certum adeo eius rei indicium erat , ut ad Deucalionem etiam referri non posset. Scio equidem Semiramidem Co
lumbae specie ab Assyrijs coli so-
94쪽
titam, quod etiam noniinis Grae, nam,significare tradit Hesychius, reclamante tamen caligero in Eusebianis. Verum ex hoc ipso contrarium potius , colligi meo iudicio potuisse videtur. Nam si Columbae specie Semiramis ab Assyriis colabatur, haud rite satis,ac recte signum illud Semir
midem repraesentare videri poterat, in quo scilicet columba non primas partes obtineret, sed tanquam rei alterius signum esset. Neque enim arbitror, si aut Noctua specie Minerua, aut Paumnis Iunonem Veteres coluissent, recte ad eorum Theologiam is fecisset qui harum Dearum simulacris, Noctuam, aut PauΟ-nem in vertice apposuisset, quas
95쪽
so Disi ratio de Nummo Numinibus iis designandis adhibere consuetum esset . Simula, eri etiam virilis species, quae Baccho, aut Deucalioni quadra ret, Semiramidem vix apte reserre poterat. Contra Vero Deucalionem a columba ivertici in si
dente designari probabile est ob
insignem operam ab ea Deuca.lioni nauatam, in deferendo dilabentium aquarum indicio; eoque Setiam fortasse spectabat, quo Calli qui Deae Sacra administra bant,Columbam, χλιαψώ α Sorem sancitisimam , ut Luciani verbis utar haberent, quam neque tangere aequum existimarent; ac si inuiti tetigissent,eo die, ναγρεδε execrabiles haberentur Sed haec ambigua forsitan, quaeque in Vtranuis partem accipi possint illud
96쪽
lud ad Deucalionem id simulacrum pertinere non obscurum indicium, quod in ea ipsa pompa, qua bis quotannis aqua e mari ad Templum deferebatur signum istud portaretur . Quid enim Baccho , aut Semiramidi commune cum Diluuio, in cuius αμνηαν id fieri solitum ex L ciano didicimus Ex his ergo omnibus manifestum est , ingentem in celeberrimo illo Deae Syriae Templo Deucalionis, ac Dbluuij, quod sub ipso suit memoriam viguisse. Quam vero Mgna fuerit eius Templi religio, quamve late propagata apud Lnitimas nationes hinc coniicere licet, quod, inde Hierapoli nomen hoc est Sacra Urbi factum ... sit ei, quae alias Plinii testimonio
97쪽
s: Dissertati de Nummo Db. M. Bambyce, Strabonis vero etiam
Edessa appellata;tum etiam ex ijs, quae de eius Donarijs , atque opibus,deque incredibili gentium ad
illud concursu, occasione annuarum celebritatum Lucianus memorat. Quamobrem vix dubium
esse possit, quin eiusdem Templi
religiones ac Sacra in diuersas regiones fuerint trastata; ne dum Apameam, quae in eadem Pro uincia erat, atque ab Hierapoli non longe distans . Quin, a vero haud ita prorsus aberrarit, qui alias quoque huius nominis Vrbes harum namque tres aliaest Stephano recensentur' a cete herrima illa Syria Sacra simul, ac nomen mutuasse arbitretur.Qui es, quid enim sit de illis duabus,qua-
98쪽
Caria ponit Stephanus illam certe , quae inter Phrygiam ac Lydiam dicitur,qu que,Vtpote sentium copia , ac lanarum tinctura nobilis a Strabone laudatur eiuS, quae in Syria erat veluti Coloniam fuisse non contemnendum indicium est, quod in eius descriptione Gallos,tanquam Te pli nescio cuius ministros Strabo idem memoret , quales in Hierapolitano illo Deae Syriae fuisse
ex Luciano audiuimus . Huius profecto Sacrorum inter diuerses Vrbes communionis non rara in
Antiquitate exempla reperire est. CererisMysteria eodem ritu,quo Eleusine, peragi solita apud Pheneatas testis Pausanias Ileusina vero eadem cum Samothracijs suisse , aut altera ex alteris dedu-
99쪽
LA.A Fina liquet ex Diodoro: Samothra- eia in Lemnum,i Imbrum pro pagata Strabonis, atque Eustathii authoritate ostendit Hieronymusti a 'leander Dianae Tauricae ,h: T cra non soltim Ariciam translata, quod notissimu est; sed Spa tam quoque, in Vicum Limiteu, Malibi in Cappadocia, & Ponto: qua de re insignis extat Pausa
niae locus in Laconicis . De Persica vero erudite, more tuo stipse obseruasti, illam non modo Hierocaesareae, quod ex rarissimo
Nummo Musari tui ostendis; sed etiam Castabalis Ciliciae Oppido, Hypaepis, Malibi in Lydia Quid
Iupiter ille Cretensis, seu Crita- genes , aut Marnus, qui cum in Creta, & Gazar praecipuis hono ribus, tum vero a Corinthijs A-
100쪽
Apamensi. 93, theniensibus , Boeotijs, nomine ii ου,ac ιιιορίου colebatur ut diser te probat Tristanus Quid Casius, . quivi Seleucia: Pieriae, ut ex Nu μέ mis satis constat, Se apud clusium , atque alibi multis in locis , quod Tristant eiusdem eruditionem non fefellit Quod spa In , Nummis exempla petenda sint, α,. 'quod ad rem nostram magis facit; proferam e CHRISONAE Reginae Gaza unum Domitia. ni,in quo ΠΥSIOC PAΛΛIANON, Othius Trallensium; idem sane, qui disertius ΑΠΟΛΛONIIΥΘIOC in alio Neronis e Musaeo Magni Etruriae Ducis, qui