장음표시 사용
1쪽
aS partis the Foundations os ester Civiligationireservation Project
Reproductions may noti made Without permission hom
2쪽
use,' that user may b liabis for copyrisnt infringement. This institution roservos the right to rofuso to accepi acopy orde is, in iis iurigement fulsitiment of tho ortiorinoulo involvo violationis ne copyriunt lain.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPAMMENT BIBLIOGRAPHIC MI OFoAM TAB
Origina Materia a Fumeo, Existim Bibliographic Record
Master Negative Restrictions omine:
5쪽
6쪽
AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS
8쪽
uo imperativi apud poetas Graecos formis atque requentia
luaesituro praeter integras tragicorum et ris tophanisi luotquot supersunt, fabulas maiora tantum epicorum carmina aptissimam praebere mihi amplissimamque materiam videbantur. Quam ita digerendam esse cen8ui, ut in usurpandis singulis imperativorum formis atque generibus quatenus consentirent inter Se disserrentve Singuli poetae, requentiae simul ratione habita, demonstraremus in parte priore, cum quantulum Opis ex iis, quae Supra di 8putata essent, ferri pos8e confiderem locis poetarum vel corruptis vel coniectando tentatis, posteriori parti reservaremus. Seor8um autem ut par est, de epicis et de tragicis Aristophaneque seorsum exponendum erat in prioris partis capitibus singulis, per quae unam eandemque distributionem secutus sum, eam nempe, ut a sormi themate carentibus diligenter secernerentur thematicae formae. tenim divisio ista, cum per se sit simplici8sima ac facillima, tum ratione grammatica comprobatur.
Parsa. De imperativorum formi atque
Ex epici carminibus praeter Homeri Iliadem Odysse-amque minoribus quibusdam Omissis, pertractanda suscepi: Apolloni Argonautica, Quinti Posthomerica, onni Dionysiaca Nec sere epici isti seriores, cum in rebus Verbi8que
9쪽
non solum, Sed in universa quoque carminum condendorum ratione ut primo principeque poeta artisque poeticae magistro ex Homero pependerint, aut frequentiore aut rariore ab illo discrepant sormarum, de quibus agimus, Surpatione. De qua si quid certi statuere volumus, ii tantum versus respiciendi sunt, quibus loquens aliquis inducatur. Nam in ceteris carminum partibus, ubi poetae ipsi loquuntur, imperativo usurpandi vi dari facultatem, quis est quin sciat Reperiuntur autem: in versibus variae formae locis
apud Homerum 138 19 687 1707 Apollonium 1661 139 201 Quintum 2023 10 197 Nonnum 123 355 1180.
Constat igitur imperativorum frequentiam pactne eandem esse apud Omnes, cum Onni sexto quo lue Homeri et Apolloni octavo, Quinti decimo quoque versu singuli contineantur. Variis autem formi iluia singulis in vice- Simo quoque versu utuntur, Homerus Quintus Nonnus pariter, minus tamen quam Apollonius, abundant, quippe cui imperativos eosdem iterum iterumque repetendi occasio per artiores exigui carminis fines rarius oblata sit. Quapropter in duodecimum quemque versum Singulas formas
Dum ero, perspecta imperativorum apud epicos requentia universa, ad cetera pergimus accuratius explananda, hoc ipso loco paucis praefandum videtur esse de rarissimo imperativi genere:
Dualis imperativus numquam a posterioribus epicis adhibetur, cum apud Homerum in usurpatione frequenti sit. Nam praeter tertiae per8Onae Orma quattuor: στων,κομειτων, μωθα ν φερέσθων Secundae per8Onae leguntur
undeviginti, ex quibus septem ad activi praegens reserendae
ab oristo activi prosectae sunt: εμβητον, πελάσσετον a
L. imD Polivi in in e MovGotitiam. Imperativi themate carentes cum apud Homerum Apollonium Quintum quartam vel tertiam partem conficiant thematicarum formarum, apud Onnum, quia tantum undecimam complent, ab usu propemodum removentur. Quod non mirum est. Nam prisca illa coniugatio, quae themate supersedebat, quod iam vetustis Homeri temporibus nec integra erat nec vivida, fieri non poterat, qui cum OVas recipere sormas per senilem quandam debilitatem nequiret, ea quoque quas tunc retinuerat Sensim gradatimque amitteret. Hoc maxime valet de oristi paSSivi, quem Vocant, imperativo, qui apud epicos posteriores nusquam legitur. Sed in liade Odysseaque satis requens est; XStant autem Secunda persona singularis φάνηθι et pluralis αἰδέσθητε, νεμεσσηθητε. Huc accedit, quae paullo crebrior est, tertia persona Singulari δμηθήτω, εγχριμφθητω, κατα
reliqui quidem, qui themate carent, imperativi, quamVis non plane sicut oriati passivi formae obsolescerent, a serioribus picis qui Homeri vestigia sequi satis haberent, amplioribus incrementis aucti sunt. Inveniuntur enim imperativi sine themate formati:
peculiares Homerici apud Apollonium 11 21
10쪽
Unde colligitur peculiare eiusmodi formas a posterioribus picis perpaucas ac, quo longiore ab Homero Separarentur intervallo, e pauciore efficta esse.
Particula l. is tertia personas imperativis themale
Tertiae personae imperativis sine themate formatis epici aetate inferiores, si a Quinto disces geris, minus quam Homerus laverunt. Quod ad universam tertiarum personarum usurpationem pertinet; nam eas quoque aliquantum iacturae secisse, quae themate interiecto Ormentur, suo loco insta demonstrabimus.1 imperativi medii. Exstant tantum singulares, numero decem e fluibus peculiares sunt duo: Nonni staρτάσθω et Apolloni φθίσθω; Homericae Originis sunt duo: ετυχθω apud Quintum et κεισθω apud Nonnum se reliqui solius Homeri sunt: δαινvσθω ἀποφθίσθω, θεσθω, φάσθω ἀνγ φθω, τετρύφθω. 2. imperativi activi paullo frequentiores sunt Leguntur autem plurales formae, numero tres, nonnisi apud Homerum: διδεντων, ἔστων; θεντων. Singulare Vero hae apud Apollonium ἀκ τω apud Quintum μεθετω praeterea Homericae Sunt hae: στω
apud Apollonium Quintum Nonnum laua et in in apud Quintum ἴστω apud Apollonium denique unius Homeri
Particularat. De secunda persona imperativis themata carentibus.1 imperativi medii
Propriae sunt hae sormae Apolloni περισταμ Quinti δάμνα , μεταδαίνυσο Nonni δεχνυσο, μάρνασθε. Reliquae ex Homeri carminibus decerptae ab Apollonio et Nonno
παρισταμ a Quinto et Onno εσσο laeta Nonno solo μάρτao. At Homeri sunt praeterea hae numero Septem δαι-σθε, εσθε, στασθε, ρυσθε, ρήγνυσθε, σκιδνασθε, τίθεσθε. b imperativus oristi. Ipsi formaverunt Apollonius παρακάτθεο δεχθε Quintus εσσυσθε; Nonnus κάτθεο ἀποκάτθεο eum ab HO- mero acciperent Apollonius et Nonnus δε o Apollonius et Quintus ορσο Quintus ενθεο θεσθε; Ontius νικάτθεο ). Sed Homerus retinuit praeterea Orma octo θεο, συνθεο, υποθεν, νηο0, φάο Syncopalam λεξο, πονασθε, συνθεσθε. e Imperativus perlaeti.
De suo addiderunt Apollonius ἀκάχησο, nev , ἐσθε;
sormae hae apud Apollonium ἰσο, πεπάλαχθε apud Quintum et Nonnum κεῖ . Denique Homeri solius sunt: ἀλάλησο, δεδεξο, κάθησο.2 imperativi activi.
Unam tantum formain ipse effinxit Apollonius: λατε, Nonno repetitam 44, 173. Nam ceterae Homero Subreptae sunt ab Apolloni ἰθι, ορνυθι ἴτε, ρνυτε ab Apollonio et Nonno λαθι Nouno olo δίδου, τίθει, εστε. Quintus hac imperativi parte abstinuit. Ἀt Homerus
Apud Homerum legitur εγκάτθεο. ' Homerus utitur forma ηθι, quam retinuit Apollonius ΙΙ, 695 bis bis in λαθι mutavit IV, 1012, 1598 Nonnus semper Παθι usurpat locis duodecim .