De imperativi apud epicos Graecos, tragicos, Aristophanem formis atque frequentia [microform]

31쪽

Verum einehi lectio Ar. u. 331:

Non veri simile est praeter imperativum legitimum ἱκου alteram hancque, si rem metricam pecteS, prorSus eiu8dem momenti formam a tragicis usurpatam 88e quod in eadem fabula Oedipode Coloneo poetam eundem ammisisse, vix credibile est.

Soph. h. 590.

Soph. h. 66l. πάρες codd. quod ineptum. εἰ δεμὰ, o Θελω ci Nauchius; εἰ δε μὴ θεμις O Hense, quae coniecturae a codicum lectione nimis recedunt. FortaSSe,

interrupto Neoptolemi sermone sicut fit in eadem sabula 1226 1230 1232 legendum est:

εἴ μοι θεμις, θελοιμ' ἄν ' εἰ δε μη πάρα Sic apte cohaeret, quod verbis iisdem usus re8pondet Philoctetes o σιά τε φωνεις, μι co τεκνον, Θέμις et 667 θάρσει ' παρεσται avra σοὶ tu. te. te. πάρα locis sescentis inpud tragicos 411 suo senari collocatur es Aesch. e. 796; Soph. l. 285,788. Soph. Ph. 254 εστ o re μελλον codd. ἴτω ci. ecklinus CL Soph. r. 468, ubi ειτω codd. ἴτω ci. auchius secundum esch. e. 673 Πω κατ' oveox. Simili modo

lacu usurpatur Soph. O. R. 1458 Ph. 120 Eur. r. 785, Me 694, 793 8l4 Su. 1027 I. A. 491 1469 Her. 455,

Hel 1278. Nihilo setius codicum lectionibus standum esse putaverim; nam nec in ρείτω nec in rico quidquam St, quo quis merit offendatur. Soph. h. 275. anum codd. παυε corr. Si παυε Pro παυσαι a tragicis certe rarissime adhibetur praeter hunc locum semel tantum ur Ion 34.

Soph. n. 337. νειτε Laur. ἄφετε corr. quod Sic in primo senari pede legitur etiam Soph. h. 1054; r. Ve. 21 Ly. 1166. Soph. n. l03. EGE πάονες codd. correXerunt: εἴ πάονες, ἀλλ' πάονες, οἱ δ' πάονες. Sed legitur etra esch. o. 10 in systemate dochmiaco et ἴθι ἴθι Soph.

Ph. 32 in cantico in senario nullum praeterea Xemplum reperitur.

32쪽

Soph. l. 40. ἴσθι παν et δρωμενον codd. ἱσιορει- δρώμενα ci. auchius. Sed ἴσθι defenditur versus sequentis additamento: o- αν εἰδώς abu ἀγγείλύς σαφῆ.Soph. El. 259. ριχ μ ακραν βουλον λέγειν odd. ιιημακραν τείνειν θελε i. laydesius. Verum imperativo θελε tragici abstinent, cum βουλον saepius Surpent μὴ βουλον autem animadvertimus duobus praeterea locis apud Sophoclem O R. 1522 et O. C. 1538, ubi, ut hic, βουλον quintum senari pedem Yplet.

Soph. El. 3ls. αρχ' codd. τάω ei. laydestus cs. El. 1485 . Simillimus autem est locus apud Euripidem I. . 1033, ubi Clytaemnestra, nihil sese, quod ab Achille

sibi imperatum sit, detrectaturam esse, profitetur his verbis: σται τάδ' ' ἄρχε Similiter nostro loco Electra: ἄρχ' aura iῶς σοι θυμος. Soph. r. l064. γενον μοι - γεγώς Odd. κεκλησο pro γενον μοι i. auchius cs ibidem 205 μη δ' εμος κληθῆς M); φάνηθι i. laydectius; πατρος pro γεγως i. O. Ηense. Sed γενον γεγως Sanum est et consulto dictum videtur; nec desunt similis paronomasiae apud tragicos exempla Eur Her. 229:γετο δε τοῖςδε συγγενής, ε νον φιλος

et Hel. 854:ω θεοὶ γενεσθε δή - Ἀντυχες γενος. Quod vero laydegius tentavit: φάνηθι: φάνηθι παῖς gaqwμος γεγως i. e. praesta te filium vere meum ob id ipsum serri nequit, quod imperativus φάνηθι apud tragicos Aristophanemque Semper significat: compare, prodi usurpaturque

verba Sunt eadem, quae supra 789. Eur. Heg. 825. πάρασχε codd. Omne8. De imperativis cum σχες compOSitis. l. πίσχες. Exhibetur codicibus omnibus et ubique. Ad evitandum hiatum postulatur septies decies:

Acsch. h. 889 Pr. 695 Soph. O. C. 856 Eur. Hoc. 879 Or. 1069 Ph. 92 453 899 Su 398 Ion 323, Hol. 643 El. 960; r. q. 847, u. 047, e. 29, Ba. 22, 51. Tribus locis poterat etiam, iterula obiecta, legi:

Εur. n. 54l; r. v. 200, Ly. 742, ubi male conicit ei uehius επισχε. 2. κατάσχες. Xhibetur codicibus Omnibus. Necessarium ost, ad devitandum hiatum Soph. l. 1011; iurane versus Eur. a. 44.3. ιετάσχες Eur. r. 1329, ubi pauci recentiorum ιιετασχε, Sed equitur Ocalis. 4. παρασχε . Legitur Ar Ach. 487 ante vocalem. πάρασχε legitur in codicibus omnibus apud ur. Huc. 25, Tr. 82 exceptis A et B., ubi παρεσχες et παράσχες ante Voealem. Restat unus locus Eur. Rh. 14, ubi B. C. Praebent πάρεχε, c. παρεσχε, R. 23. πάρες re. irchhosfius scripsit παράσχεc, quae Vera lectio. b. ποσχες. XStat in codicibus sere omnibus apud Eur. r. 165 ante vocalem. Sequitur formas eum σχες composita metro po8tulari locis 22 nou postulari, cum tamen haud repugnent metro, locis Ex quibus duo iantum praebent Orma cum πε

33쪽

compositas, ne illas quidem ob metrum necessarias. Itaque iuro his formis fides abrogatur. Eur. es. 72. γενεσθω . E b. e. γενεσθαι . . quorum minor fides). s. praeterea loco simillimosor. 728 et Ι. . 91, ubi ετgino codice omnes.

Exceptis precationibus Ar Ach. 72, 78 qil. Pax 000-15 cs etiam Aesch. e. 5), oraculis A r. Av. 971-75 Eq. 103 corr. in dorsus), praeconiis Ar. Av. 49 sq. Ach. 72, 100l, Pax 55 l), legibus denique Ar. v. 1040, 60l 1660), ubi secundum linguae Graecae

consuetudinem semper paene ius nitivus imperativi vice sungitur; 8urpatur infinitivus pro imperativo: apud Aeschylum Iemel idque pro Secundae personae imperativo singulari Pr. 710, 11;

pro eadem perSona numeri eiusdem:

apud Sophoclem quinquies . . 462, Ph. 4li, El. 9 liis tribus locis legitur φάσκειν), O C. 48 sqq. , An 1l42. apud Euripidem semel tantum Tr. 424. apud Aristophanem septies: Ach. 257 Nu. 850 1080l362, Pax 1l53, h. 157, a. 133; praeterea pro Secundae personae imperativo plurali: apud Sophoclem semel Ph. 1080. bis apud Euripidem Her. 313, Ion 101. apud Aristophanem bisse. 386, c. 1107-1 l. Verum pro aertiae personae imperatives praeter dubium Euripidis locum . de quo agimus, Hec. 872, semel tantum infinitivum positum legimus apud Sophoclem O R. 1466:

aD o ιιελεσθαι. Eur. r. 4l. ιιηδ' ἔστω κτυπος codd. quod, ut ex versu 137 huc retractum, iure delevit irchilomus. Quibus verbis eiectis, etiam antistrophae versus 54 mutandus est Putaverim autem pro: τίνα τυχα ει- ο τίνα δε συφφοράν;

beantur.

Hip. 092. χαιρετα πολις codd. χαίρετ co corr. Or- sonus. s. l. 400, ubi in B. E. legitur χαιρετω τεκνα, cum Verum Sit χαίρετ' in Nam χαιρε ω Ph. 22 Me. 031, 1035 Cy. 361, 362 apud Euripidem paene idem signiscat, quod ερρετω, quocum commutatur in codicibus . . Me 1031. Tr. l03. προςίστω . . G. b. προςίσαὶ E. 23. ἀνθίστασο Achol. irchhosfius recepit προςίσεω, quod licet in melioribus codicibus legatur, tamen notandum est, Euripidem eiusmodi contractionem devita88e. Quam uti praeterea loco admisit n. 379. Tr. 325. ἄνεχε B. . b. ἄναγε s. . quod verum videtur. s. χορον τάγειν Hes Sc. 28 et praeterea Soph. Tr. 211 παιὰν ἀνάγει ι παρθενοι Eur Ph. 1355 ἀνάγετ' ἀνάγετε κωκντον Eur. l. 126 ναγε πολυδακρυν ἁδονάν. Quid sit χορον ἀνεχειν, nescio. irchhosfius cum melioribus codicibus scripsit ἄνεχε. Eur. Rh. 25. χτρυνον bis . p χτρυν' bis ;οχρυνον A. Uvν E. H. oreviro scripsit irchhosfius, quod metro repugnat. Cf. V. 43. Quapropter cum B. E. scribendum est ἔτρυν praeterea transmutanda sunt verba εγχος ἀείρειν, ut haec sit vera lectio: οτρυν' ἀείρειν εγχος ἀφυπνισον. Huic respondet antistrophae versus, 43: διιπετῆ δε τεων πυρσοῖς σταθμά. Εur. Rh. 675. Versus misere corruptus ne sanabilis certa ratione. Existimaverim tamen in initio loco verbi

34쪽

in omnibus codicibus traditi ἴστω, quod sensu caret, lino legendum esse. Alii emendaverunt: ἴσχε, quod a scripturae vestigiis nimis recedit. Eur lon 3. φρονρεῖ codd. φρουρεῖν i. L. Din- dorsus, ut efficiatur verborum concinnitas. am in versu 101 infinitivus ponitur pro imperativo. Sed L: Soph. O. R. 460 sqq Eur. Her. 31 sqq. Ar Ach. 257, Pax 1153, ubi, sicut hoc loco copulantur imperativus et infinitivus imperativi vice langens. Eur. 0 754. sti παρεσκε πω codd. lixi παρες κοπ

Constat non facile dici liti cum imperativo oristi. Quod licet epici interdum admiserint ), tamen apud tragicos certe nullum Xemplum reperitur. Nam quod tertiae pergonae imperativum ori8ti nonnumquam cum ιὴ coniunxerunt es Aesch. e. 1020 δοκη- , r. 3 l μελησάτω, v. 649 ἐπελθ δεω, r. 1001 εἰςελ γετα Soph. Ai. 118 κινησάτω, 334 τικχη σου , O R. 449 ξιωθήτω:denique Eur. r. 1043 εἰςβ '); longe alia res est. Quare non crediderim, hoc uno loco Euripidem sibi permisisse, quod in sabulis, quae exstent, plus triginta nec ipse usquam nec Aeschylus Sophocles ve sibi permiserint. Itaque non ιιν παρες, sed emendatione aeque leui legendum videtur ιιὴ παρῆς. Eur Ba. 798. si cod. ἰσθ' ci. Musgravius Placet hae coniectura, dummodo muro , cum Verbo antecedente συνεθει ιην non cum ισθι coniungatur. Etenim

simplex imperativus ' σθι, integra verborum compositione, saepe a tragicis Sermonis contextui ingeritur:

saepius etiam σαφ' Io praesertim in responsione, ubi ante χάν ἴσθι interrogantis verbum aliquod subaudiendum est):

vel addito εριπεδον Soph. h. 1197. Quapropter ne hic quidem istud reum , ἴσθι admittendum est, Sed ut Supra propOSui, o Dro secernendum. Praeterea in versu praecedente 797 -δ' immutaverim in τόδ ne discrepet a iugulari muro cs etiam V. 795

orti apud tragicos rarissimi sunt. Leguntur enim tantum locis tribus ac ne illis quidem metro postulati Soph. O. C. 291 sed cum negatione, ut de praege uti imperativo constet), Eur. Hip. 305, ubi γινον, Cy. 92, ubi γιγνεσθε traditum St. Ar. e. 452. νες codd. αφες i. obetus, qua OU-iectura non opus est. s. Soph. n. 110 την κορην ἄνες; El. 1101 ἄνετε ιι' ἄνετε παράγοροι. Ar. s. 67l χωσετε codd. οἴσετε i. einehius. s.

' Soph. l. 877 deest d, sed sequitur μου κλυουσα.

35쪽

Notissimum est, suturum vel cum πως copulatum vel in interrogatione positum et cum negatione coniunctum

apud Aristophanem imperativi vicem gerere. At simplici quoque latur inest is quaedam imperativa, licet raro erumpat. s. u. 726 ἀπολεῖ κάκι- i. e. πως taurinά λει et v. 1352 πάντως δε et ovi δράσει i. e. πως - δράσεις. Sic etiam locum, de quo dicimus, e 671, interpretari licet: πως δω et τον φορον. - Non plane eadem condicio 8 alterius, quem apposui, loci, ut Pax 259. Ubi ante laturum ἴσεις subaudiendum est υκ ου οἴσεις ἀλετρίβανον τρεχων; Cf. v. 1571 ε ις τρει ιας; ιμωζε i. e. ον ενις et Nu. 1299 ξεις i. e. v ρξεις, sicut in versu superiore legitur: ον ελῆς Quae cum ita sint, cum Berghi puto acquiescendum esse codicum lectionibus δωσετε et οἴσεις. Ar. v. 36l. προς9o codd. Moςdo ci. Hauptius, quod minime necessarium. Sufficit enim προς9o i. e. ἡ appone tibi, applica ' non minus quam Ra. 483. o noMeinehius quidem, quod Ly. 34 περιδου coniecit pro περιθον, ulla neceSSitate coactus coniecit.

Ar. v. 688. προςεχετε in tetrametro anapaestico codd. προςχετε corr. Bentleius. s. e. 1015 item in tetrametro anapaestico et q. 503 si dimetro anapaestico), quibus locis codd. recte Moςχετε - Verum quod etiam Nu. 575 in epirrhematis tetrametro trochaico Bentleius προςχετε contra codicum auctoritatem legendum proposuit, fortasse non recte iudicavit; s. u. 1122, ubi item inopirrhematis tetrametro trochaico legitur Moςεχε . Nam in duabus eiusdem sabulae partibus inter se simillimis, cum unum idemque hic a Spectatoribus, illic a parte certe spectatorum, iudicibus, petatur, locutionem a poeta variatam esse minime verisimile videtur. Quocirca in versu 575, quamvis in fine tetrametri paullo rarior sit brevium Orarum substitutio, codicum lectionem προςεχετε cum Berghio retinuerim, nisi sorte quis etiam in vers 1122 προςεχε

in Moςχεο mutandum censet. Quo nihil otiosius. Constat praeterea Aristophanem emper, praesentis imperativo adhibito, dixisse: προσεχε τον ova', numquam προςχες DL

Ar. a. 243. εασον Rav. Cambr. l. εα os codd; reliqui. s. Ly. 45, ubi pro codicum scriptura: εα υτ ει se μυρον Rei8igius i. a x. Sed loci invicem Se Omprobant ac tuentur. Praeterea rasis apud Aristophanem frequentissima luidni hic quoque admittatur, cum etiam tragici in vocula εα interdum synigesin sibi permiserint M.

Codicum lectionem a Berghio servatam serri non posse, vel inde apparet, quod Aristophane numquam ΟΡ-tativo pro imperativo utitur. Nam uno loco, e. 72, ubi Optativus imperativi vico fungi videtur, aut Secundum Meinehi coniecturam ελεησον legendum aut potius λεησαις

recte intellegendum est: iutinam misereare non mi8erere A.

Quae interpretatio a locis, de quibus agitur, alieni8Sima est; nam requiritur Dionysi imperium ac praeceptum. Itaque scriberem μεθειτ' si et infra ριεθειτε μεθειτ' , ), nisi orgoni coniectura ad librorum Scripturam propius

accederet.

36쪽

vo ibidoni 1121 εχ ἀντεχον, παῖ.Ar. h. 569. -υςθες codd. προς 9 ci CobetuS. Sed cf. ur. h. I70l: πρόςθες τυφλῆν χή επὶ πρό in δνστυχῆ. Sic noster locus intellegitur. dum subaudia χεῖρα. quod sacile subauditur. Ar. l. l. a ρε codd.; ερρε i. Bergilius, per8onis aliter distributis. Sed notanduin e8t, imperatiVum ερρε, ultima syllaba elisa, usuritari a tragicis certe et Aristophane semper. s. Soph. O. C. 383 Eur. e. 1335, An. 13, l. 950: r. l. 604 Homerus quoque formam breviorem praetulit: s. a 498, 9 440, G2 75 integram uno tantum loco adhibuit: Θ 64.

1. Anthologiae Palatinae epigramma VI. 82 puto sic constituendum Sse: Aυλους Πανι Μελισκος ὁ δ' εννεπε μή ιι γεραίρειν τουτοις ἐκ καλάst ab ' ἰσIρον πεσπασ*ιην. cum perperam legatur: μὴ γερας ιρειν.

2. Apud Diod. Sic. I. 70, 6 scribendum videtur ἁμαρτησασι pro Φιαρ ista n. 3. Apud Diod. Sic. XVI. 55, 2 ἀπαγγελίας mutandum estin ἐπαγγελίας. 4. Apud Sen. Benos. V. 14 3 pro , malo legerim: a malo .

37쪽

Maximilianus srdinandus Rudolsus eum annnatus sum Hollandae in oppido Borussiae Orientalis a. d. IV. Id. Sept. a. h. s. LXII patre Henrico, matre atalia egente Olmana, tuam adhuc vivam colo Fidei addictus sum evangelicae. Primis litterarum rudimentis in gymnasio Rastenburgensi, quod etiamtum rectore riderico alin floret, per annos novem imbutus maturitatis testimonio accepto Vere . . . LXXXI Academiam Albertinam Regi. montanam adii, ut ludiis philologicis me dederem. Per tria semestria seminari regii philologici sodalis sui. Examen

rigorOSum quod vocant a. d. IV. Cal. Febr. h. a. subii. Audivi per semestria octo viros doctissimo hosce:

Quibus omnibus quam maXima gratia ago.