De Juliano imperatore Christianismi contemtore et osore : commentatio quam ad potestatem literas antiquas in Academia Tubingensi docendi rite impetrandam die Octobris MDCCCXLIV

21쪽

τολι ατε θεου νωσιν χειν; οSi rem iudaismo perinulta bona dosunt quae habet laeti senistinis. Hunc ornavore

ἐστι cevtiusto τερος p. 218 ). Nihilominus Julianus iudaicam oligionen anteponit christiana huic quo igitur infimum locum assignat, se niale reipublicae consultum ess dicit ox quo ast insania irrepsisset Ε p. 7). vi autem ita iudicat o ipsa seligione, eum huius auctorem

non permagni aestini ars consentaneum est. Et negaro quidem illum, Christum esse Deum, eumqV VOCRr τοι

22쪽

0. εἰ ζ κγόνον Ior0 ὀυδεν ἀκοῆς ἄξιον ἐι μή τις ιεται τους κνλλους καὶ τυφλους ἰασασθαι καὶ δαιρε0νῶντας q ρκt is ἐν Dii θσαιδα και ἐν si θανία ται κώμαις των μεγίστων Io γων εἶ, m. Et p. 213 B C hoc asser docum ontum instruit in iis Christi, quod noc apud propinquos fide in invenisSei, iis eorum animos alio secisere potuisset Memorabilior tamen si locus viri libri do Cnosaribus p. 336 A R)

λη ξαντι και ν κεφαλὴν αατάξαντι καθαρ6 γενέσθαι. δε σψόδρα ἄσμενος ἐνετνχεν ἀντῆ συνεξαγαγὼν τῆς των θεων ἀγορας Ους ιυδας To υιὸν plerique dicunt esse Constantium imperator in Constantini silium; sed Crispus quoque et Constans o Constantinus illius filii runt nec os iniselligendum, quomodo et qua de caussa Constantius illa nuda appollation significari potu strii acc sedit quod de Confinia lini filiis formo est in sine demum loci συνεξαγαγὼν - οὐ ποδας). Alii alios intelligi putaverunt, mihi amon redeundum videtur ad eam interpretatio nona, qua tὸ υιὰν osse Christum con-

23쪽

tenditur non eni in ideo, Io modo verba ookarooεύοι α-ασιν ὁ τι ete in ullum alium quadroni. Est enim locus manifesta parodia selseberrimi illius diei Iosu Chri ii Venit ad in quicunque oneribus reni inlini, ea enim vos recreab Matth. I, 2S-30 . Videtur Iulianus innuerse Constantinum, utpote dea sene reluis prisca natorum virtut et mollitia luxuriaque inluserit sena ad christianismum esse applicasse, quo facilem omnium dolic- totum ac flagitiorum veniam promitti ne praeberi vidissset. Quod opprobrium non plane iniustum est Constantinui neni in constat decem postremis vitae regnique annis mullobrsem a sene mollitis in pra se tulisse ac brovi domum ante mortem tempore baptismo se subiecisse, quia eo omnia ante commissa ablui credebatur. Ac fortasse etiam christianismus ips0, qualis tum quidem orat, non iniuria reprehendebatur a Iuliano, quod homin0s speccatis nimis securos redderet parumqVe respiceret an in os Orum , quibus eo in misso ruis veniam tribu dirot sit alia p. 3 veritur, ἀσαν τον,

sed iniustissimurn prat, hoc se ferro ad Christis in eum qu phuius ro auctor sem app0llaro. Spernebat igitur Julianus christianismum pri inum quia et neoplatonicae philosophiaeo antiqvae religionis amantissimus erat φεί co ἐν καινο-

m , p. 63, p. I 32 Hexl. , deinde via humilitato

originis et institutorum eius flendebatur cf. GREG. M. or. IV, p. I 22 D: ωτα των Γαλ λαίων .uων. ταντα των

24쪽

καὶ ταῖς παννυροις στασεσι παραλ=γρουντες), denique quod in ius doctrina .iuata videbat rationi se pugnantia. Omnia iumen, quae contra clii istianam religionem protulit, ipsum imperatorem pro veris habuisso vix credibile est, id praecipuo illam esse hebraica inferiorem quamquam egitii quasi vors hanc rem persuasam haberol. Iudaismum nim quam maxime poterat iuxabat cf. Ep. 25. I), et, ut praeier et lenis in osssent qui sacrificia sacersent tem plum ierosolymitanum, in x solo sacra facere permitto bat sex mosaica SOCR. III, 21. cf. IUL. p. Cyr. p. 306 A. 35 1 D), magnis imponsis restaurare instituit, quae tumen res irrita cecidit uiuin Judaeos imperatoris favor elato sup orbi ors se ossisse in hiistiano veri- si in illiinum esset, Gn GoniUs κ. or. IV, p. II A suo quod alia iuro dicor polorat, illum Iudaeos contra chri stianos immisisse ἐπανῆκε καὶ et γονοπιων φιλον iis ιν),

qvaniquum rein e cons eludine Auget et X aggerat.

vii do Iuliani do socii ono a christiana roligion eiusque RuSSis agunt, pruΡter ea Vae nos exposui miis multa solon narraro ex illius satis petita, ut patris, si atria in Alio limque propinqxoria in caedem iussu Constanti christiani commissa in sed haec res Iuliano otiamium puero peracta non obstitit quom in iis usque in vicos imum annum illi roligioni illinororol. Iidem sinium occlesia solentn1lorro, quod in ii iiiiiis sermum sos rodogissset, ac clerici ci xilem magis poloni iam appetiissent et exorcuisson et

ulla similiu Nod hoc ii uni christianismo apud Iulianum

25쪽

co in mendationi potius fuisset, o hoc ipsu in in ollonis mos tu do bat imitari cs segm. p. p. 296 305). Nec perpetuis episcoporum disputationibus ac contontionibus

Offensus esset; nam ipso quoque ut omn0 Graeci illiu praesertim aetatis atque ut omne sophisiae disputandi cupidissimus erat et delectatus potius esset illis oro immiς, nisi de rebus habita essent, quae ipsi ido-bantur ridiculae ac prorsus inanes. Vid sentur illi viri docti Iulianum sibi fingor ut nostrae aetatis Osirique populi hominem et putare, quae nostros animos ita movent ut quietem capere pq eamus, et quibus nos Oss0ndimur qualemque nos postulamus esse religionem, valore idem isto quoque aevo et apud virum qualis erat Iulianus.

S Julianus suam religionem chiis linia osse tanto meliorem tam firmiter persuasu ui habebat quam se habor aut simulabat aut ipse putabat, ac si christiana in plane mereque contemnebat, debebat eam ita tolerare, Vasi non SSet et, si exspectet, sponte dilapsurus foret, SuaeqVe caussae bonitati confidoro Sodadsto noc stilonismo confidebat se christianismum contemnebat. Erat enim nec sesso subire animum eius incitas dubitationes, num quam ipse profitere iur religi ea

esset, Vae totius populi animos tela Bret, num concocta

ex obscura set mystica philosophia et mythologi sua

antiquitate iani obliteras a segreque in vitam revocata certa in se inire posset cum christianismo sex media plo boorto huiusque Semper praecipuam curuli habente. Quo autem magi pro sua caussa metuebat, eo in agi eum

26쪽

consentaneum erat in odio habore illitis, cuius caussa motu ebat, itaque ex ptu christianis nil tacito selapsus si in eius diu in psertum. Primum iidem contoni sit hanc religionem aque do caussa transiit ad helionismum; Vum autem nihilominus christianismus esse pinoror audero si hollonis mus non ita cresceret ut imperator cupiebat, ut ei solet apud eos vi castra mutant, deseriae religionis evasit sor Metuebat igitur christianismum primum via sun caussae dissidebat,

do indo quod illa in religion sena multa ab pro grogia et ipso iacito consitori ob sebat cumque populi favore e X-cipi vi do bat. Caeco set ob et ingenio fuisset, nisi sensisset, quantis difficultatibus pro moretur tentamen priscum religionem philosophia neoplatonica fulta in et pinendatam restituendi sed vel nolento in docuit decepta Saepe e XSpecintio. Ipse queritur, quod pauci redirent ad religionem maiorum, aut v redirent, hi quid sacoron et quado caussa ipsi nescirent Ep. 4 τέως τους μεν ὀ βουλορ ένους, λίγον δέ τινας ἐθέλοντας ἐν Οὐκ ἐι30τας δἰ θυειν ὁρω); volebat enim eos qui transirent ratione pers Vasum habere, graecani religionem christiana osso veriorem atque aptiorem et Singulis civibus o roi publicas volo-bat amore religionis no quo oro rationibus nihil ad illam portinentibus ductos esse qui illam inplectorentur. ales sperabat eo ardore inflaminatos soro quom ipso habebat

pro patria religione quomque alios habero cupiebat: ἀεὶ

27쪽

ἐταχθι πωποτε τι τοιουτον Ep. 63). Cui iis ardoris pro christianisin sit languoris in hollonismum si qua osivisset

causSnin suae ne intis an in iis non niuplius accommodata in

osse priscam religionen didicisset populoque christianam non invidissset. Sed illud ipsum intolliget neqxivit et

qVuni et uuin amorem pertinere non tam ad ipsam religionem quani ad philosophiam ad illam se applicani omnon Sentiret, praecepit quod praecipere mentiae est, amorem et ardore in . sed etiamsi ingenium oritatem neqVeat nil mittere, certe animus quasi stringitur aliquo Pius Sensu, vo tactus Julianus metu sebat quidquid suae cauSsae erat adversarium, non inodo christianismum, sed etiam cynica in philosophiam, in quam non tant cuiuvehementia osso in v sectus nisi ius sectat Oros idondo antiqvos Deos eam partem tetigisssent in qua illo facillimo et gravissime laedobatur Christianismi metum cum aliis rebus ostendit tum se quod contra Athanasium christianorii in Alexandriuo segentium episcopum perfecit. Qui quum potestate redeundi omnibus xsulibus a Juliano facta ipse quoque Alexandriam reversus SSet ac sedem episcopalem quani antea tenuerntri, ne IV tuni sorte Georgii Ariani casis vacua orat, se petiisset, O PIO-qVentia sua multos Sog V, 15), inter quos aliquot fomlnas nobiles JUL. p. 6), ad christianam religionem traduxit. Quod quum imperatori Ariani o Helion istas Alexandrini sertatim nuntias soni, ira commotus illo Atha nasium iubet illic urbe cedero Ep. 26); Viam post

bre, templis non diana cessis sol, praefectum Aegyptimi natur Ep. ij se poena ni recturum, ni Si or ιαοὸν τον

28쪽

τοις θ εοῖς ἐχ too Athanasium Statim abiro cogat, et Athanasii amicis, qui ut mutaret consilium rogarant,

roscribit Ep. 5 1), si sine impiis sermonibus ασεβῆ ρ ματαὶ

vitam agere nequeant, aliquem ex Athanasii discipulis ωφελεν ' Αθανασίω μονω η του δυσσεβους ἀveto διδασκα- λειου κατακεκλεῖσθαι οχθὶ ρία l Sibi sumant, qui ipsis libros sacros in t prpretetur; sin autem aliarum rerum caussa ipsum Athanasium volint, sciant, s ob illas ipsas oum iussisse exsulare, ne hol lenistas ad defectio non induceret. Iure Cuti ossΕ Universa hist. Ueber sich etc. III, 2, p. 409 haec iudicat: enu Iul. ou seinen etyenen Neden uni Schri en oder on de symbolischen Mystist seines millenthum uni desset Deus ungor osse Wir nyhclite osseu diti fen, o initi de die Scheu ror Athanasius uni seinen Predioten, die e in seinem Edictum aussyricht,lstcherlic stercesen seyri. Utique in certamine de conciliandis vulgi animis non somper is vincit, qui meliorem caussam defendit natu detorior sexus ac vulgus non sola ratione moventur; sed quanti faciendus orat homini philosopho holum assunsus Accedit quod neutra parS sola porsuasione vincero studebat ui enim episcopi gratiam Dei suturam quo beatitudinem po sponderunt christianam religione in professuris, ita Iulianus suum savOroni promisit hellonismum amplexuris, iamque erat peneSunumqvemque e populo, utrum praeponeret iudicare, csi plerique sutura rao sentibus praeforebant, Iuliano id docuinent osso debebat, praeteriisse hellenis mi tempus.

Sed imperator quum imprudentis multitudinis saluti sibi

con Stilendum putaret, ne morbus christianismi latius manaret, prohibere volebat eam quo rem XSecuturus perSP-

29쪽

cutoris christianismi nomen sibi contraxit, quod vid sebatur eo magis me rore, quod in multis vix celare poterat suu in

illius rρligionis odium. Motus ni in gignit odium, nisi

utrumque malis dicere eadem matre prognatum; nam ut odisti a quo malum passus es, ita metuis a quo te maliqvidqvam passurum esse praevides quod ut sena praevidos, id in animo prasesens est eandemque vi in exercet, quam quod talia factum est. Itaque Iulianus quum metuere christianismum, eundem in odio habiti t. Accedit quod ex ipsa chiistianismi desertione sequebatur eius odium. Primuin senim ut illam do niteret iustamque esse demon-Strnret, On SentRneum erat elim quam maxime niti ut ostenderet, relictam religionem esse praVam et perniciosam deinde vi caussam mutaverunt quasi a Manibus relictas solent vexari via illa quoque empse habet propter quae eius relictio videatii initista si quom is magis ita opprobriis tacitis vexatur, o magis odit orii iii auctorem. Piodidit alitem Iulianias odium cum dictis

tuiti factis. Pri initin senim saepe ut Ep. I christianos V Oerit του ἐχθιστους Γαλιλαιους quid quod ipsa Galilaeo rvin appellatio ut ridicilli quidquam se ignotuiniosi contin sens nata si ex odios CL GREG. g. r. III, p. 79 D:

30쪽

verisimilis sest, o pum vitasse nomon ab ipsis christianis usurpatum atque honorificum, set illum superstition ducium illius novi ne Iuliani moribus maxillae congru nomen Christi seritu in osso ut magicam quandam vim exerce I S. THEODOR ET L ΙΙΙ, 21. s. 8 priore in caussam praefert:

τοις ἐκ τi ς' o0ς λ.70ριας πο0ςαφειν ἡγουμενος Actione Juliani consideranti ac diiudicanti cavendum, ne incidat in vitium a christianis scriptoribus saepissime commiSSum, ut o odio dicat fluxisso quae inperator aliter facere nequivit. Ita GREGOR. g. r. III p. 6 D negat Iulianum

αγνοεῖ τὴν m. ουπ0Dτων συστρος ἐν τις, ἐν Γαζαιων πο νοιαν - C et 'Aoεθουσιων μανίαν, ain Vibii narrat sophista christianus virginos sancias partim propriis dentibus comesa partim porcis devorandas ess Obiecta S. En una erat igitur inter nudae apertaeque persecutioni S