Iacobi Pontani de Societate Iesu, Poeticarum institutionum libri 3

11쪽

i Hxς inpenumero mecum non sine

dolore & stomacho voluenSego, tantomque incommodo mederi vehementer η cupiens, minime quidem perfectam, α cui nihil admodum deesset, poeticam, sed pro exigui tale mea Institutiones conscripsi: in quibus, ut earum ratio modus

que desii derat, & breuior fui, & dissiciliora, magisque implicata praetermisi, me- que quantum fas, ad imbecilliorem ingeniorum captum attemperavi: nec ea plane transilui, aut contempsi,quae etiam a Grammaticis traduntur, cum tamen Grammaticorum non sint. Sed cum illi tanquam in caducam possessionem venerint, teneant eam sane, nobis si non libentibus, at dissimulantibus, at tacenti- bus: dummodo ne ipsos simul adolescentes teneant. Verum cum eos cognitione illa elementaria, seu rudimentorum infecerint; deinceps ad maiora &grauiora huius artis dimittant: quam ex omnibus artibus minime notam, & non paucis im

peditam esse dissicultatibus,qui se ad eam

12쪽

AD LECTOREM.

hauriendam dediderunt, iuxta mecum confitebuntur: maxime cum agit de tragoedia. De qua, ut item de comoedia, ideo nonnulla disserui, quia id institutum exigere videbatur. Ea porro ipse quae attuli , praeterquam quod ad scriptores melius percipiendos, & ad iudicandum non inutilia fore duco, etiam ad dramata aliquanto rectius facienda profutura spero. Quanquam mihi grandiorum , &quasi triariorum haec scriptio videri solet, qui facile sibi apud alios praecepta του κα)μωέοmuῶν, κeis inuenient. Quae de hymno & funebri poesi a me scripta sunt , in iis quem sequerer ducem nullum reperi. Quo magis lectorum equitas ignoscet, si quid peccas se me iudicauerint. Interea igitur laboribus hisce meis utantur, fruantur licet poeticae candidati, donec alius quispiam plura, me liora, & omni ratione aptiora, gratioraque ediderit. Quod ego non solum non timeo: quin etiam ut id fiat, &

13쪽

m Dri χων fiat, ma- gnopere Deum rogo, & quasso : cuius r. munus agnosco quidquid prosum litera

rum amatoribus. Prodesse autem tam concupisco, quam me hominem esse natum. gaudeo.

14쪽

LIBRI PRIMI.

De nec itate artis. Notatio ct natura Poetices.

III. Poetam necesserio imitari. Quis Poeta finis. Quid distentpoema oepost. δέδε , deque carminis O poestasgenere deligendo. 3 XII. Conquirendam prius rerum ac verborum δε- pestectilem, O de tranquillitate animi ae

Poetam ex nece state adhibere carmen, o o

ordinibus poetarum. osue materia Poeta. 13

vera quadam exercitationis poetica. a

X. De imitarione, O quanam, quospam imitanda. aδXI. De argumenta viribus conuenienter sumen-

15쪽

XIII. XIV. XV. XVI. INDEX. De iudicio. a

II. II LIV.

Obseruanda in Epopoeia. De principio Epopoeia: postea de Proposito

diuersitas. VII.

Pracepta narrationis epice.

XI. Bexametrum non pesiime tum in participiu, tum in monoollabum desinere.

16쪽

litatis. yyXV. partibus comoedia κατα το ποπν,

XVI. De , funis, o actoribu3 seu persenis.

XVII. Plautae ct Terentius comparati. Io

DE TRAGOEDIA. XVIII. Notatio ct de nuio Tragoedia: item quἰ fiat

XXII. De appellationibus fabularum, siue drama

tum. Πν XXIII. DE B v COLICA POESI. Ias

XXIV. Vsu,notatio, inuentor Elegia. Iar XXV. Virtutes, oe artiscium eisaeorum. Ia XXVI. De incisione pentametri, o eius exitu. rar

DE LYRICA POESI. L

XXVII. Laudes ct nomina lyricorum versuum. Ut XXII M

17쪽

INDEM

XXIIX. mpartib- Odarum. XIX. Derebra o artificio carminis strici. XXXI. pinitio Hymni, ct antiquitas. XXXII. De Hymnis in Deum Ορt.Max. XXXIII. De Hymnis in Divos. XXXVI. DE IAMBEA PO ESI.

YXXVII. Nomen,Origo, o natura Sar ra. XXXIIX. ε umenta, is, utilitia Satyra. XXXIX. sertiscium Satyra. IL

LIBRr TERTIT

DE'EPIGRAMMATE.

XXX. Dpos 2 gratia A nacreontei carminis. ι33

Laus Epigrammatis,materia dissicultas Io AEDefinitio Epigrammatis . eiust prima diuiso. σ3 amplius desimplici composito I. Epigrammare, ct in extremo secunda diuisio. Ibo

18쪽

INDEX. V. Tertium diuiditur Epigramma, sicutam tria se

genera poematis. 1 sVI. Quarta diuisio Epigrammatis,fecundum tria genera ca sarum. Ips

IX. De Echone.

XIII. De ita conclusisne Epigrammatis. /98 .

DE EPITAPHIO, SEV FVNE-

XV. Lmateria funebrium. aos XVI. De Epitaphio Impp.Regum, Principum, Nobilium,o Illustrium. aos XVII. De vitaphio Ducum ais militum. aio XVIII. De Epitaphio sanctorum, religiosorum, eru-

XIX. De Ditaphio consanguinearum: item Virginum, o Matrumfamilias. a ι' XX. Do

19쪽

IN DE X. X X: vitaphio patris atris, liorum. III

X XI. De Epitaphio infantum,puerorum se a 'l Icentum.

XXII. De Epitaphio amici. .

XXIII. De iocossi ct falsis vis h se

XXIV. Doctrina epitaphica appendim

20쪽

impetum, incitationimue cum ingenio seu natura coniunctam existimarunt. Eam incitationem Graeci

ἔνθουGαγον , nostri furorem poeticii appellare voluerunt: de ipsi poetae per Heliconem, Parnassum montes Permessiim, Castalium, cte. sumina, ct fontes suos aliud nihil insinuarunt. quam se id quod efficerent, unius naturae diuinitus agitatae beneficio efficere.Μ.Tullius vocat coiscitationem inflammationem animorum,quae declaret in ipsis animis vim inesse diuinam, dc queridam quasi afflatum furoris. Ex quo etiam scripsit

oratione pro archita.Atqui' asummis hominabus eruisti missaecepimus, eaterarum rerum i ta doctriana es praceptu constare: poeta natura ipsis fere, tamen--ψιribus excitari quasidiumo quodam spiratu af κλ