장음표시 사용
261쪽
Putabam enim,quod aut tuam mortem ipse si perem,aut meam ψιtam m terrae transfunderem.
perindisiis. In extremo autem cap. libri, se ait cupere fratre quam primu sequi,& δ vita emigrare,ut eum conueniat.Ibi inter caetera, Deus bone, quam suauiter
Parin hostiιν coseonium, es quemadmodum hic nobis omn fuere communνα, uis νίDcquos diuiduum nesciamus. Ne quo cupientem tui deserin, properantem exsecta in inantem aviuua: cssi diutius tibi morari sideor, accersita. Nes enim snquam prolixius aόfuimus a nobis, tu subaae reusere. Nunc quoniam tu redire iam non potes, nos adto,bimu aequum erip sot o Gum rependamus.
In hiij epitaphio conuenit lugere patrem, Vequi magnum solatium perdiderit, quia spem suM, P a poste-
262쪽
MI POETICA R. INSTITVT. posteritatis amiserit, plorare minus. Narrare item haec poterit: liberalem & indulgentem educationem,curas pro eo noctes atq; dies agitatas,delecta nuptiis praestanti corpore puellam, speratos nepotes, honores, opes, auctoritatem, gratiam ciuium, quae omnia cum ad nihilum ceciderint, sibi dolorem de luctum immensum parere. Locus communis in vanitatem spei. Pollicebitur, se quia diu superesse n5 possit eius funeri, breui ad eum in beata loca venturum. Si filius obierit paruus, blandum & ludicrum magis sit epitaphium, habeat il- Iecebras, lusus, ct oscula, quibus secum paruulo. vivente pater materue saepe numero oblectauerit.
Sanaetarius nomine parentum. Nate patris matris amorivsuprema soluta , Accipe qua nobis te dare par fuerat. Eusta eheu tri si notas damus: inviaia quando Mors 1mmaturo funere te rapuis.
O multum Hlectepuer, qua dura parent. Fortuna rnuidit te superesse tuot Quam produceόam latus te se te strama Erepto peior morte reticita mihi e H.
Non iach mis indyrne meis, nee honore sepulehia 'Rapte mlh, ante Hem dulcis alumne sacra. Intra bis denos te Ostend/r'ab talis annos Parca forox, soris νυῖHara meis. Nectotura prositos, nec amaeni gratia sui in Flectere,non atriae,nec pia turba Deam. Spes hominum stobdas,rumulavi morsius ephaebum, Qui me debuerat latus humasse senem. -
263쪽
NV L L o R v Μ abitus ε vita tristior accidit,
quam puerorum,& adolescentum: eam ob rem nimirum, quod parentes per eos sese etiam post mortem vi Auros existimauerant. γαρ οι πω Γίν αρρενες. Et nihil dulcius hominum generi a natura datum est,quam sui cuique liberi, praesertim dum adhuc parui sunt. Est deinde aetas illa seminarium mundi, orbis ornamentum, senectutis voluptas, ludus ct solatium. Huc accedit, quod acerbius a tenera aetate natura exigit quod dedit, quam a senibus, qui vitam diuturniorem optare non possunt: nec iam illis perfrui commodis, quae venientes anni secum serunt. Tot autem malis premuntur,ut illis mors ultro inuocanda sit, ad quam quotidie tendunt. Hinc eleganter apud Ciceronem Cato.
Ita se adolescentes morso mihι ψιdetur,set cum aqua mul-ritudine seis summa opprimit ursenes autem,sicut cum δεια syonte, nusta adhibita ses consis tin unis extinguitur. Est quas oma ex arboribus,si cruda sunt,ser aue unium si ma- iura ta cocta, decidunt:sic Qitam adolescentsbus seu au
fere, senibus maturitas. Quo autem breuioris vitae spatium contigerit, eo vehementius nos miseret illorum, ut si a. o. o. . 3. tantum anni. Si accesserit vis externa, si submersi, gladio iugulati, si ruina domus elis, si fame sitiue enecti, tum vix a fleta P a tompe-
264쪽
temperamus: Erit igitur in hoc epitaphio primus
ct frequentissimus Iocus querimoniae de incerta vitae longitudine, de inclementia atque inuidia dirae mortis: quae ab utero materno videtur homines insequi , ct alium citius, alium tardius insertis unguibus apprehendere. Sunt item loci laudationis a genere, ab indole animi, a pudore, a suauita te morum, a forma liberali, ab artibus, ad quas illa
aetas incumbit, a charitate dominorum, patronorum,fratrum, parentum, consanguineorum erga eos. Ad commiserationem iuuabunt dolores, ciclacrymae matrum, ac sororum : nec non iucundae collationes a flosculis nobilioribus aestu , vento, imbre, grandine marcidis, prostratis, evulsis. Pythagoras quatuor aetatis gradus constituebat.pueritiam, adolescentiam , corroboratam seu virilem aetatem, senectutem.Primam veri secundam aestati, tertiam autumno, postremam hyemi similem autumabat. Vere germina fruges fructust nascuntur,aestate crescunt,autumno ad maturitatem
perueniunt, hyeme cocti & vieti, cum arbores nudantur foliis,decidui de moriuntur. Quamobrem haud ineptδ pueros & adolescentes cum floscuIis, rosisque Ianguentibus, ac marcescentibus eomponimus: siquidem illorum anni florentes, ct aetas florida dicitur. Vnde factum, ut in eorundem epitaphiis poetae inuitarent hortarenturque viatores ad tumulum aspergendum violis rosis, ocssoribus.Sic Virgil. V. AEneid.qui loco caedem adolescentis Euryali, ct ceruicem in humeros collapsam describit.
Purpurem seluti eum Os succi in aratro
265쪽
Languinis moriens, ias ue papauera eo a Demuere caput,pluuia eum forergrauantur.
Interdum tamen gratulamur potius obitum infirmiori aetati, quod non a bonis. verum a multis malis, quibus hominum vita reserta est discessierint. Quod si tempus ullum fuit quo illud Ciceronis verum coperiretur, nuc profecto comperitur.
Luciani in Callimachum quinquenne puerum,
mMAm πενταέτηρον, ct c. sic latine sonat. Im ostio um, ροῶ quintam barbara messem Mors puerum e crauis Castimachum rapuis. Tu caue me plores: pauco cly vi tempora fixi Pauca etiam servi sustinu/D mala.
Martialis in Glauciam libertum Melioris lib. s.
Laberius Metioris Me notus G a qu/ eeravit dolente Roma,
Chara delicia breues patroni, Sus hoc ma more Glauctas humatin Iuncto Flam nia taeet Avithr. Caseus morabus, νnteger pudore Velox memo, decore fel , Bis senu modo messibus peractis nae senum puer aviscabar annum. fles talia, nil fleas maior.
Eodem libro in Eutychium puerum. Aliud in V bicum puerum lib. 7. in extremo. Sed venustissimum Cottae in Quinterium. P 4 Mo
266쪽
POETICA R. INSTITVT. Me longe e gie senustiorem
Lege tumulum Aurelii infantuli apud Iovianum, ubi mater queritur ad sepulchrum. Suavissimum hoc Macedonis, iii quo infans a partu statim extinctus, Lucinam, ct terram alloquitur, se utrique satisfecisse. Illi quod natus huic quod mox sepul-.tus. Et nescio tamen, inquit, quo Vadam, ne P no ut vos, neque scio cuius,aut quis sim, aut unde venerim.
. Decer ι rapuia mors inam,ca manu. M pectes annos, ruuenem me fata tulerunti
267쪽
DE EPITAPHIO AMICI.CApuae XXII.
SCRIPTUM est in monostichis graecis, amicuvel ut Deum nobis colendum: ingentem esse thesaurum, & possessionem longἡ omnium pulcherrimam. Nullum tantum in vita solatium, quam habere qui cum agere, & communicare vete cum ipso possis: qui sit alter tu: qui rebus tuis ad uersis aequὸ contristetur, secundis & ad volunta tem fluentibus atquὶ gaudeat: cui nihil sit abs te
seiunctum. qui libenter sua morte vitam tuam redimeret. Talis omnino est, quem amicum nominamus : eum qui perdit, detrimentum accipit nimis magnum. Sed officij est, vi quem viventem dilexeris,& a quo tanto amore dilectus fueris eius mortui memoriam ne sinas mori: verum eidem, quomodo potest, vitam restituas: carmine autem etiam mortui tempus in omne vivunt. Contine
bit tumulus amici piam ct lacrymabilem quere- Iam huius acerbissimi discidij. Amisisse nos fati atrocitate partem corporis nostri, dimidium animae,decus & prssidium,nos ipsos. Nullos unquam
fratres amasse inter se ardentius: summam fuisse consensionem studiorum , sententiarum, Voluntatum. Contemnemus prae amicitia nostra Pyladem & Orestem, Theseum & Pirithoum. Denim dolore ex illius discessit, ct praesentiae desiderium. quanta maxima poterimus energia, ct efficacitate declarabimus. Exemplum nullum melius inue
268쪽
xa POETICA R. INSTITVT.nio hoe ipso: apparet enim e sse epitaphium pIanὶ Capite i . idem alia de caussa posuimus.
DE IOCOSIS ET SALSIS Epitaphii CApvT XXIII.
ACULEI, risus, ct facetiar non videnturiri cidere in epitaphia at reliquae virtutes epigrammatum omnes. Sunt tamen nonnul-Ia tempora, quibus poetae insepultos iocantur, Ii 2beriusque ludunt. Si fuerint agresti& inhumano ingenio .monstro si . scurrae: si aliquo malo, ct omnibus noto facinore attricti: si scortatores , auari, ebriosi maledici, superbi, decoctores, Vsurarij,tyranni. haeresiarchae,proditores. In quo genere vi- den-
269쪽
LIBER TERTIvs. Isdendum est quam Christianismus noster facultatem nobis Iargiatur: imitandum cs interdum exemplum Martialis,ut parcamus personis,dicamus de vitiis. Nonnunquam eta nomine mortuorum, paupertate, pusilla statura ingenio, moribus, euentu aliquo ridendi ansam arripiunt.Complura scripta legas in Timonem, hominem perpetuo quo dam in omnes imbutum odio, unde μι-ν ωπω dictus est: e quibus ista tria breuissima ad eius naturam exprimedam praeclarὶ excogitata accipito. Ptolemaei.
ex huius sepulchro eminebat poculum sculptum: ait poeta, bibulam istam Maronidem ct garrulam non dolere ob filiorum S mariti egestatem: sed hoc unum dolere,quod crater ille non sit vini ple
In Vesbiam iracundam mulierem.
Iuliani Expraesecti AEgypti in Archilochum, cuius
270쪽
P o E TIC A R. IN s T IT v T. nota maledicentia, hoc est quemadmodum alia quoque ab aliis in eundem poetam, Archilochica plane epitaphia, eiusdem paene argumenti scripta sunt lib. 3.Anthol.) Monet Cerberum, Ut qui aliorum umbras latratu terret, ipse hanc formidabilem umbram timeat. Cave tibi, inquit, a iambis eius,nosti vim vocis ipsius,quando una Lycambae nauis duas tibi eiusdem filias quas cum fratre ad suspendium adegerat attulit. κhcερε
V i dicti sunt modi tres poematum, cadue
omnes in epithaphia: nam ct solus poeta loquitur,ct simul sermonem aliis affingit, ct ipse tacens, ΜΠ, loquentes alios facit. Loquitur autem poeta cum Musa, cum mortuo,cum viatore, cum genio defuncti, cum virtute simpli . citer,aut cum ea Virtute, qua mortuus fuit conspicuus iustitia, pietate, constantia, ct c. qui quidem tertius est modus, non secundus: poeta enim hic est instar personae cuiuspiam, nec poetae rationem habet. Musa seu Virtus, ct ipse etiam extinctus,&in graecis saepe tumuli loquuntur cum Viatore. Ιucundus est ille modus, cum ipsum mortuum suos consolantem inducimus,ut filius matrem plorantem ad tumulum in hoc. Incerti.