De ratione Herodotea praepositionibus utendi a scriptoribus Atticis diversa [microform]

발행: 1869년

분량: 52페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

κεφ- ν ποιήσειν Mevs VII, 136. - Πέρσαι οἴχοντο ποστάντες εσσωθέντες νοοι προς Κωρου IX, 122. - τὰ ιεν - αλλα ορνεα καὶ θηρια φευγε - κροκόδειλον, ὁ Η τροχιλος εἰρηνατον ονεστι, ατ ἁφελεομένω προ αντον Π, 68. λέγουσι σφι μὰς ἄλλας δεδοσθαι προς σφέων IV, 35. - δεισας, μὴ ἀπαιρεθέω τὴν ρχὴν προς του ἀδελφεον ἐποιησα ταχυτερα δετο οτερα- 65.

fossurantur denique ii loci, ubi sine verbo

ullo passivo προς ponitur e substantiu aut adjectivo aut locutione passivam vim obtinente aptum δουλο- σννην διέφυγον προς Περσέων III, 19. D. H. 45.

VH 154. IX, 27. - ταυτα λεγε ἀποθηκεν μέλλων ποιήσεσθαι ἐς το Πέρσην, να, ν ἄρα τι πιν καταλαμ- βάν προς Ἀθηναιων πάθος, πη ἀποστροφην m. 109. - μερωσας δε θυπτον τὴν ἐξυβρίσασαν στραεηλάτεε ἐπι τας Ἀθήνας, να λογος τέ σε Π προς ἀν- θροοπων ἀγαθος VII, 5. - αυτοι δεώμεν προσερον δεη

σθε προς κεινον αἰτι ς, ἐκτος δε προς ριέων IV. 133. - Μεγάβαζος λιπετο ἀθάνατον ινινήμην προς Ἐλλησποντέων IV, 144. - ἐπέτηξε τον κηρον επι τα γράμ- ριατα, να φερομενον κεινον τὰ δελτιον νεηδε πρῆγμα

παρέχοι πρὸς τῶν ὁδοφυλάκων VII, 239: at hoc totum caput a manu interpolatoris profectum esse judicant,rueg. et bicht.).

γνώριην εἶχον ἀτρεριιζοντά σε ριακαρ -τὸν Μναι προς πάντων ἀνθρώπων VII, 18. - αἱ λιην ἰσχυρα σιριαγριαι προς θεῶν ἐπιφθ' ονοι γινονται IV, 205. CD. VII, 139, ubi tamen γένεσθαι mimum est. λογον υ δε νος ιν ορε εθα προς Περσέων I, 120.ῆσαν δε ουτοι οἱ διαφέροντές τε τὴν φῆφον καὶ ἐοντες λόγον προς Περσέων ΙV, 138.

42쪽

In V, 92 6 ἀπηγεομενος τὰ περ πρὸς Θρασυ βουλον οπώπιε, animo scriptoris ποιεοριεν vel tale quid obversatum esse Videtur. Ι usu Voculae προς Dativo praepositae nihil Accusativo pauca modo, quae hic commemorarentur, aptae libris Herodoteis notavi. Προς enim cum Accus livo peculiarem in modum nonnumquam ita inservit comparationi unius cum multis ejusdem generis rebus, ut eas omnes illa aequiparare Vel etiam superare significetur hujusmodi usus haec inveni exempla:

ερρορια δε περ Αἰγυπιον , κυνέων - λογον OG πλέω θωμάσια εν ῆ ἄλλη ἄσα χώρη και ἔργα πονυ os παρέχεται προς πῶσαν χώρWν Π, 35. φορον ἀπαγινεον προς πάντας τοὐς ἄλλους, ξ κονet καὶ τρι κοσια τάλαντα φήγματος ΙΙΙ, 94. Ἀθηνατοι μεν ἐστρατευοντο)προς πάντας τους ἄλλους παρεχοριενοι νέας γδώκοντα

καὶ κατον VIII, 44 i).Μinus usitato dicitur V, 95: πλα ἀνεκρέμασαν προς - Ἀθηνατον, ubi aut ἐς aut προς DatiVo praepositum exspectaveris Vide tein ad hunc locum.

En ι Cum Genetivo. 9 Locum significans a

sermone Attico aliene usurpatur haec praepositio cum verbo mκέεσθαι VII, 6 αἱ ἐπὶ Λῆμνον ἐπώκειμεναι νῆσοι, in qua scriptura retinenda quamVis Omnes c dices conspirent, receperunt tamen rueg. Abichi.

et Sinin Dativum, qui casus magis est etiam Herodoti consuetudini loquendi conveniens. CD. ΙΙΙ, 59.

b Τum observandus est usus apud Herodotum frequentissimus, quo origo vel occasio nominis alicujus declaratur maec suffieiant exempla:

δε χρυσος οντος καὶ Ἀργυρος, τον Ἀπης ἀνέθηκε, - ελφων καλέεται Γυγάδας ἐπι του ἀναθέν - τος μωνυμι ν Ι 14 Πελειάδες δέ μοι δοκέουσι κληθῆναι

D. Bamhardy. l. e. p. 265; ubi plura similia ex aliis aeripi ribus potita exempla proseruntur Auehn. l. e. II, 16.

43쪽

προς Λωδωναίων ἐπιδεουδε αἱ γυναῖκες, διου, . . . II. 57. D. VH 40 83. - Μελάγχλαινοι εἶματα μεν δι λανα φορέουσι πάντες, ἐπ ων καὶ τὰς πιονυμιας εχουσι

νετο IV, 148. D. ib. 149. ἐπι τουτου καὶ ωυτο ουνομα ἀπεμνημονευσε Lπποκράτης τι παιδὶ θέσθαι τον Πεισιστρατον ἐπὶ τοτ έστορος ΠεισMyτράτου ποιευμενος

τὴν ἐπωνομ ιην , 5. D. ib. 8 bis). ἐπὶ τουτου goo Beoνω οννομα γέγονε Ἀφεται VII, 193 ἐπὶ ouisum ουρεος οἱ ἄνθρωποι ουτοι ἐπωνυμιοι ἐγένοντο IV. 184. οδ εχω συμβαλέσθα ἐά τευ ριι λυσηὶ γῆ ουνο- μα- ρμνάσια κωται IV, 45, ubi plura ejusdem generis exempla inveniuntur. Causalis significatio praevalet otiam in hoc exemplo Ἀργείους λέγεται ἐπισταμένους, τε

ον μεταδωσουσι τῆς αρχῆς -κεδαιμονιοι, μισαιτέειν, να

ἐπὶ προφάσιος συχίην ἄγωσι HI, 150. o Qui vero huic finitimus est usus, quotan cum verbis percipiendi, cognoscendi, sim personam Vel rem designat, ex qua perceptio quaevis et cognitio proficiscitur et informatur, ejus non facile apud Herodotum reperias ullum exemplum, si quidem IX, 83

pro ἐφάνη και τοδε στερον ἐπὶ τουτων των νεκρων -- ριφιλωθέντων τὰς σάρκας, ut dant Dind. et Stein legas ἐφάνη δ και οδε στερον is τουτωπι τῶν νεκρων περιπιλωθέντων - σάρκας κ. . ., quae legendi et interpungendi ratio superiori praestare Videtur Κruegerus quidem hanc totam narratiunculam, et quae proxime sequitur, interpolatori alicui deberi suspicatur. d Ρrimitiva nitendi significatio hujus praepositionis praevalere mihi videtur in locutione illa singulari, quae reperitur IX, 11 ταντα λεγοντων ων ἀγγέλων οἱ εφοροι εἶπαν ἐπ' ορκον, καὶ δὴ δοκέειν ἐν Ορε- σαιο στειχοντας ἐπὶ τον ξεινους, quasi substrato vel supposito juramentor, ut ueta. r. r. II, 11 La. bene explicat.

44쪽

e In usu temporali observanda est structurae mutatio Hl 98 ἐπὶ δαρειον του ' τάσπεος καὶ medico του Λαρείου καὶ Ἀρταξέρξεω του Ξέρξεω, ρ- -ττων ἐπεξῆς γενεέων γένετο πλέω κακὰ τη λλάδι, Ἀπι Doci ἄλλας γενεὰς τὰς προ αρεων γενο χένας.

B Cum Datiso. Localis significationis, qua

indicatur aliquid super aliquo esse, permulta exstant exempla in velut ἐπὶ οἶσι, δουρασι ἀντὶ τῶν σαυρω- τηρων ροιὰς εἶχον χρυσέας ΙΙ, 41. h. b. 70. 72 75. 79. V, 49. - ταλα δε χωρὶς κειτο ἐπὶ κανέω κατακεκαλυριμένα I, 119. h. b. 50. ἐπὶ τουτε τω πυργω ἄλλος et γος ἐπιβέβηκε, καὶ Βερος ριάλα ἐπὶ τουτω I, 181. ἐγένοντο ἐπ' ἀκρωτηρι του ονρεος VII, 17. κληρουχον ἐπι- ων ἱπποβοτέων τῆ χώρη λειπον τι , 77. Nullo significationis discrimine variat structura

in IV, 28 ενι- μοσχος ἐπὶ με τω μετωπω λευκον τετραγωνον, ἐπὶ του νωτον αἰετον εἰκασμένον. h.

V, 12 ἄγγος ἐπὶ τῆ κεφαλῆ πουσα sub finem autem ejusdem capitis φέροισα τὸ δωρ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς. b E signification conjunctionis is usus prosectus est, quo indicatur condicio, qua quis utitur: ἐπι θυγατρι ἀμήτορι πηριε ἄλλην Θαῖκα i. e. filiam matre orbam habens' IV, 154 ). o Gus usus, quo ἐπι significat actionem ab aliquo intendi in aliquem et quidem consilio nocendi,

45쪽

Αἰγιναρος δεδωκέναι scit. γῆν τε καὶ δωρ R, 49, quam locutionem alchenarius per mesin explicandam esse

putavit vide Baehr. ad hunc locum).d Tempus, quo quid fit, significatur in locutione ἐπ ἐκαστη μέρη, quae legiturin 168. IV, 112.

C Cum oeusativo a Primum afferantur alia quot loci, ubi ἐπι nulla hostilis impetus notione subjecta, post verba motum indicantia cum Accusativo PerSOnae conjungitur in quo usu tamen ἐπι ab aliis quoque scriptoribus adhibetur, tum praesertim quum de populo vel magistratu quovis agitur, coram quo prodit aliquis. Sic βας ἐπι τοις ἐφ ό ρους III, 148. - ἐπελθων ἐπι τον δῆμον V. 97. D. VII, 148. IX, 7 in 11 90. - ἀπικομνος ἐπιδεον ἄρχοντας I, 106. D. H. 172. IX. 5. - μὰς ἐπὶ το συνέδριον Vm 79. κατασταντες ἐπὶ τους ἄρχοντας m 46. ηγον δή μιν πολοοροι ἐπὶ τὰ κοινὰ τῶν Βαβυλωνιωπικαταστὰς δ ἐπ αυτα . . . ib. 156. - φερον τοβιβλιον ἐπὶ τους στρατηγους VIII, 128. πεμπον ἐπιτον στρατηγον κήρυκα LX, 21. θεον ἐπὶ τους στρατηγον IX, 44. πέμπει ἄγγελον ἐπὶ Ἀρταβανον καλέοντα VH 15.b Iam vero est observandum ἐπι in re militarido ordinibus certa ratione dispositis usurpari. Genetivi, quem in hoc usu Attici praeserebant, nullum exemplum notavi Accusativi vero haec: ο δε ἀνάγωνεκάστοτε ἐπὶ κέρας τας νέας, Ῥκως τοῖσιν ἐρεπη's . . .

VI, 12 CD ib. 14. Τhucydidem et Xenophontem constanter ἐπὶ κέρως dixisse, affirmat Mu . in ann.

Κrusg. st Sisin. V. 117 quoque is εμερη ἐκ-τν scribero jubant. invitia tamen libris qui Genetivum di hibent.

46쪽

ad VI, 12). ἐπὶ τάξις πλεννας ἐκεκοσμέα- οἱ Περ- σαια. 31. D. VI, 111. de ιDντο ἐς ποντον ἐπι κτωνεας VH 188. - ratio praepositionis eadem esse videtur IV, 7, ubi de arto divinandi vatum Scytharum haec leguntur: ἐπιαν φακέλους ράβδων μεγάλο

ἐνείκωνται, θέντες χαμαὶ διεξειλίσσουσι αυτους, και ἐπιμιαν κάστην ἡάβδον τιθεντες Θεσπιζον τι ἄμα τε λεγοντες ταυτα συνειλεουσι α ράβδους πέσω και αντις κατα μίαν

συντιθεῖσι quae explicandi ratio Baehrio displicet, qui ipso ita interpretatur: unamquamque Virgam Super alteram ponentes divinant. o Localis vero usus utique insoliti, quo usu patur ἐπι cum Accusativo eadem ratione, atque alias ἀνά vel κατά, unum exemplum exstat: da δε και τοδεῆκου- ως ὁ Λ Ιφονος ἐπιβατενων του μηνιον ουνοματος

ἐξελώριβανε ἐπὶ τὴν Ἐλλάδα εργα operam suam in Vaticinando passim per Graeciam elocasser IX, 5;Κrueg. probat conjecturam Reishii ἐπιων suspicantis. d De condicione ac statu, in quem quis incidit, inusitate dicitur ἐπι pro ἐς II, 88 ἐπι νιν φορην

ἐνεπεσε ἀνεθελητον.

e Quemadmodum Horodotus I, 171 dicit: ἐπι

τας ἀσπίδα τα σημήi ποιέεσθαι et simit. Sic translato

ponitur D in hujusmodi locutionibus:

ἐπι νοον ποι ιν τινι I, 27. 1. i. e. in animum

inducere alicui et eadem fere significatione ἐπι νοον τράπειν τινι III, 21. Vide rueg. ades 29. f Ex usu temporali moneamus de formula ἐπὶ χρονον Ι, 116. IX, 22 δ . 1m. In usu hujus praepositionis recedit nonnihil ab Atticorum sermone Herodotus am

47쪽

6 Dadiso adjunctum ponitur uno, quum traIIS- late de eo usurpatur praepositio, qui in alterius ditione

versatur vel in eam redigitur, non solum post verba ευαε, εχεσθαι, γίνεσθαι, πονέεσθαι , Sed etiam post ἄρχεσθαι, νέμεσθαι, δουλουσθαι Haec afferantur exempla: δε Πέρσης τε ἐν και αρχόμενος π ἐκεινοι M. 91. πλλέξας οὐ νά εωυτω αρχομένους ib. 103. ἐς τουτοτο ουρος π Πέρσησι αρχεται III, 97. - δε κατ υμέας τάδε απαντα πο Περσησι νέμεται VII, 158. οδοι

rum tragicorum convenienter excipit Accusativus voculam re in locutione π γῆν ) - πο γῆν ρομα

b Iam vero usurpatur m pro ες his sere locis: εφυγε ἐκ Σπαρτης π δικαστήριον παχθεις VI, 72. CD ib. I 04. IX, 93. - νοστήσαντα δε ιιιν υπῆγον οἱ εχθροι πο ους φορους Ι 82. Ξάνθιππος θανοαουυπππων πο τον δῆμον Μιλτιωδεα ἐδιωκε τῆς ΑΘ - ναιων ἀπατης Iνεκεν ib. 136.c Νeque vero praetermittenda sunt exempla illius usus, quo effertur significatio praesidii ἀπέκοντο ἐς Φάληρον πο τον πεζον στρατο, VIII, 92. ες δε τὴν

ἐπειρον ἀπέπλωον κως ωσι π τον πεζον στρατον ΙX, 96. b. paulo infra: πο τουτον τον στρατον ἐβουλευσαντο καταφυγόντες οἱ του νανεικον στρατηγοὶ ἀνειρυσαι τὰς νέας.

Denique temporalis usus unum Xemplum a seratur: in ταντα ΙΙ, 142 ).

48쪽

38Beamest, quae Vocatur, PraePositionum'.

Restat, ut praepositionum mesis, cujus apud Atticos solutae orationis scriptores perpauca XStant vestigia ). exempla erodote enumeremus. Quae quamvis non videantur ad certas quasdam leges posse revocari, o iis tamen apparet, Herodotum praesertim in tempore oristo et interjecti conjunctionibu quibusdam vel omnino brevioribus voculis praepositionem a verbo sejunxisse ab eo ero mesis genere, quo apud Homerum simul praepositio postponitur, semper se abstinuisse ). Sermoni autem Epic convenienter accedit nonnumquam anaphora, quam Vocant grammatici, in qua est observandum, Herodotum in altero membro praepositionem solam repetere solere ). me-

sis vero loci hi sere sunt: a Interpositis conjunctionsitis: α ων ἀά ων ἐκήρυξαν I, 194. ἀπ ων βαφε H. 47. ἀπ ων ἔδωκαν ib. 87 88. ἀπ ων δοντο ib. 39. - ων ἐκήρυξαν I, 194. - ἐξ ιον εἷλον H, 40 86.

ἐν ων πλησαν, Π, 87. ἐν οὐν ἐπάκτωσαν ib. 96. - ἀν' ων ἐφάνη HI, 82. - δι' ων ἐφθαρησαν Π, 10 5. κατ' οὐν ἐκάλυμνε H, 47. κατ' οὐν πλασε ib. 70. κατ' ων ἐπλάσατο ib. 85. κατ ιον ἔδησαν ib. 122. κατ' οὐν κοφας ib. 172. - περι ων ἔβαλε IV, 60. - προς ων

ἔθηκαν IV, 196. Νotandum est, in his omnibus locis, uno H, 172 excepto, Αοristum gnomicam, quae Vocatur, Vim habere. ' τε ἀνά - ἔδραμον I, G. CD m 78. H, 15 156 218.

49쪽

γ δη μιετα δὴ βουλευεαι VII. 12. δὲ μέν et δέ cum his particulis anaphora locum

habet): κατὰ μεν φαγέειν - κατὰ δέ II, 141. κατὰ μεν ἔκτεινε - κατὰ δέ m. 126. κατὰ μεν συραν - κατὰ δέ , 1. κατὰ ριεν καυσαν - καet M VLLl, 33. κατὰ ρεῖν ἔλευσαν - κατα δε IX, 5. - ἀπο μεν θανε - ἀποδέ HI, 89. - in ulla aperta anaphora inseritur δέ I, 114 ἐν τουτω τι πον ὁ πολέμαρχος Καλλιμαχος διαφθειρεται, ἀνὴρ γενομενος ἀγα θὰς ἀπο δ εθα- των στρατηγῶν Στησίλεως ὁ Θρασυλεω.ν Restant duo certa exempla, ubi pronomina interposita sunt, unum II, 181: ore με ἐφώρι ιαξας;

alterum VI, 36 ἀπο μεν σεων τον os λεσας τῆς σεωυ-gου πατριδος κακως προστὰς ἀπ δε λεσας Κυρον πειθόμενον σοι. Ad ea adjiciendum censeo I, 50 περιθομι ἐχομενος, de quo vide pag. 26. - Etiam in VII 164 haud scio an retinenda sit scriptura plurimorum codicum: ἀπο πάντα τὰ χρήματα ἄγων. Plerique tamen editores Dind. , rueg. Dielach. Abicht. Schaes rum secuti παντα scribunt. ἀπο vero retinuerunt Baehr. et Stein.

50쪽

his scit cratibus vim instr

ab ult.

dijudicandum

ab ult.

προς

ab ult.

ἐγένετο

stra ab ult

ab ult.

SEARCH

MENU NAVIGATION