Specimen literarium inaugurale continens observationes criticas in locos nonullos scriptorum utriusque linguae... [microform]

11쪽

SPECIMEN ITERA RHIM INAUGURALE

OBSERVATIONES CRITICAS

QUOD,

EX AUCTORITATE RECTORIS MAGNIFICI

NE B CBIR ET ART OBST. OCT. ET EB. OF 0RB. ET

HONORIBUS AC PRIVILEGIIS,

RITE ET LEGITIME CONSEQUEΝDIS, ERUDITORUM EXAMINI IUBMITTET

BIBLIOPOLAM.

12쪽

Ex Typographe II. R. de Breuk.

13쪽

OBSERVATIONES CRITICAE

ermulta sunt sermonis vitia, olim a librariis orta, quae licet iampridem a criticis animadversa et hie illic Sublata sint, vel sic amo sexcentis adhuc in locis scriptorum sententias misere pessumdando praeclara antiquitatis monumenta contaminant. Fortasse haud omnino oleum et operam perdidisse censebor, si unius alteriusve ex hisce late pervagatis vitiis nonnulla exempla amram. 1. Satis nota res est, post certa quaedam Verba, prae inter personae eive designationem, quae actionem patitur, ad sententiam absolvendam requiri aut alius Verbi participium aut adiectivum cum participio Verbi ειμί. Huc pertinent ρω, περιορῶ, κουω, Βα, δεικνυρο, Πυδειροκνυρο, λέγχω, ἐξελέγχω, multaque alia, quae loquendi usus diligenter observatus docebit. Quamquam Vero hac de re ita constat, ut nullum dubium Videatur relinqui, tamen vitiosa codicum scriptura, in eiusmodi Ver-

14쪽

borum compositione temere participium ν omittentium, ab oditoribus saepissime servata est, siVe quod fraus eos latuit, sive quod nimia antiquorum librorum reverentia nihil ausi sunt mutare. Cuius rei loca qua iam indicaturus sum, marimam partem ex Atticis oratoribus petita, perspicuo possunt esse documento. Sic participium omissum est post Verbum ὁρα, Demosth de salsa legat. 223, p. 410 Reia. 371 B. Hσω δὲ τουτους, et μοχθηρους καὶ Sοις ἐχθρούς εῖδον ἐν τηπρεσβεια. besse hinc non potest οντας. Eiusdem in Aristocrat. β 179, p. 80 R. 11 B. ἐπεὶ δ' εἶδε ταχιστατο 'Eλλησποντο ερημου δυνάμεως Scribendum ερημον ουτ αδυυ. Eiusd Olynth. III. 8 p. 30 R. 29 B. -υδε του mοβον, ἄνδρες 'AΘηναιο ροκρου ρω των μετα αυτα Necessario requiritur οντα. Similiter pro horm 4 42 p. 57R. 221 B. ἐγω δ' ς μεν ου ἀληΘ8 αυτ έρει πεδειξα,

Recte additum est participium Demosth. in Aristocr. 151, 207, coli. Olynth. III. L 26, et περὶ 7 etάξεως β 29, ubi eadem leguntur in Steph. I. I 86 Isocrat.

15쪽

in Aristogit. II. 2 p. 808 R. 10 B. τολ δε τους

τουτους τιμωρητους περαραν, ubi ντας excidit Dasi de Apollod herod. 32 'Αλλα μην et ἄπαθα ἐκεινον περιεωράκασι si περιεοράχιαm), ubi requiritur post κεῖνον Voc Recte contra additum legitur . . in oratione in Euerg. et mesib. quae Demostlienis inserta

ubi ante οῖον reponend. οντα in Stephan. I. 84 p. 1126 R. 36 B. ἐγυο γὰρ ὁμομητριον μεν δελ7ον εμαυτου Πασικλεα νομίζω. ὁμοπάτριον δ' - οιδα eg. ὁμοπάτριον δ'οντα υκ οἶδα. Recte editum Demosth. pro Cor. 289,

16쪽

τουτων πιδείξων, similiter add. οντα, sicut oueta in eiusdem orat de corona trierarchias L p. 446 B. 122 R. αυτους ἀξιους ἐπιδεικνυναι et του. Recte Ver exhibetur partic orat in Phaenipp. I p. 94 B. 1044 R. inmaear

Eodom modo in Orum quae DemoSth nomino seruntur Prooemiorum 1 p. 614 B. 1432 R. ubi haec ρ- guntur: ηυι κα ἐν Ελλησποντω Φιλιππον ουσα λεν, ante Verbum sexcidit uet'. 2. Alia vitiorum species, in qua haud minus frequenter offendimus, cernitur in temporis oristi aut praesentis cum futuro confusione, cuius rei itidem nonnulla exempla afferre mihi proposui.

Si adhuc in Thucydido legitur V 18 ὁ δ ορκος στω

17쪽

Fragmontum eschyli 396 Dind. Eustathius

ματ ηγαλην κατα Αἰσχρολου καὶ αλλους sine dubio roserendumos ad deperditam eius fabulam Θρη-- nomine laudatam, ut apparet, si cum Eustathii verbis comparamus Sehol. Sophocl. Aiac ad . 833 Παραδεδομένου δε καΘ' ἱστορί

18쪽

1. Ex Euripidis Alcmaeone mind. ΑΙ . D. II. a Pindari Seholiasta ad Nem. ς 22 servati sunt hi versus:

Buumanni lib. inscr. a fuhrL Hech. prachlehre, alterius d. . II p. 438 , nota t). Hisce collatis versus primus mihi si constituendus videtur: Θεος ιδι που απωλω', Οἰδιπους 'ἐμέ. 2. Eurip. Archel. D. XI. Dind.

In hisce verbis nescio cuius senis ad Archelaum merculis nepotem , qui a fratribus eiectus exul inmacodoniam venit ad regem Cissea, Pro ρ legendum ορας. In iusdem ab D. III pro γασσε scribendum Κισσευ,

CL Hygin sab. 219. 3. A Philon Iud o Eurip dramate cui nomen suit Συλευς haec laudantur Dind. h. sab. D. III):

19쪽

IV. I. Aristoph. cclesiag. Vs. 571. Diud legitur:

sta θη δεῖ σε πυκκην φρένα και 2 ιλόσοφον γειρειν. Vox ειλωοεγον, quae editoribus debetur, metrum pessumdat nec satis aptam notionem praebet, quare eius loco legerim μόδηυ ον Ηο Vocabulum metro aeque convenit ac sententiae neque Aristophani inusitatum est.2. Apud Phrynita meis. l. 57, 14 Aristophanis hic versus laudatur Aristoph. se. 18 Dind.):Oυκου μ εάσεις αναμἄτρησασΘα τάδε; Certum autem est, eum corruptum esse, cum apud Atticos in usu sit actis larma Verbi ναριετρω, cf. V. C. Aristoph. D. 582 ανεμέλη et χωρίον, V. s. 1020 , ubi iocose poeta intoni, nobilissimo geometrae, aliquem haec dicentem facit: υκ αναροτρησεις σαυτὸν πι- αλλαχη

Quid autem hoc loco ipse scripserit, haud facile inventu. Fortasse in ultimis literis latent Voculae λιγα δη.1. Onandri incori. Tabul. D. II. laudantur hi vor

Thucyd. II c. 1.2. Apud Stobaeum Serm. XXXII, 7 leguntur haec Menandri Καρινης sabulae D. 2. Ed. Par. ΜDCCCXLVM:

20쪽

Quid in ultimo versu pro hac vitiosa Scriptura neceSSari requiratur, quodammodo Grotius iam persperisse ridetur qui sic a Latino reddidit: duarum marima nunc Impudentia, si torias dici deam:

atrias iam nune quod regnat, mos numen vocat et .

Quum autem Vocula υν s. 3 iussi idoneae interpretationi locum dot ot verbum νομιζεται prorsus , haesententia alienum sit, ubi de nomine, mon de opinione agitur, in duobus istis vocabulis corruptelam latere ante oculos est Legendum coniicio: δε δέ et κρατουν γα πῶυ νομα ζεται Θεος. VI.1 Thucyd. sed Tauchn. III 11 ab init Mitylenaeensium togati Poloponnesiis haec dixisse feruntur: λαι ει αεγ

Pro ηδν εἶκον mihi legendum Videtur ηδη ηνεγκον, ita ut ultimorum verborum haec sontentia sit vero8imite est aegre eos laturo8, - imo aegre iam tulerunt, nos solos sibi pares 88e Genitio autem ου ημετέρου pondet a Verbis χαλεπως φερειν, s. I 77 ου του πλειονος μηστερισκηλενοι, χαριν χρουσιν , αλ λα του ἀεους, χαλε-οτερον

mερουσιν, ubi distinctio post ἐνδεους tollenda ost. Quodsi tenuisset vir summus Wyttenbach. non haesisso in verbis II 62 ου δ' ὰ κοοῦ χαλεπῶς έρειν αυτων μάλ λον