Specimen literarium inaugurale continens observationes criticas in locos nonullos scriptorum utriusque linguae... [microform]

31쪽

eyd. iudic. c. 55 Aristophan. lui. s. 90 Dind. Iso- erat. τραπεζιτ 26 p. 436 B. 363 St. Demosth contra Aphob. p. 135 B. 850 R. , in Stephan. . p. 38 p. 351 B. 1113 R. 5. Excerpt. o libr. XVIII o. 21 Et δε ιη et πρεσβυ-

λεως, κτέ. io Fabricius legatus ad Pyrrhum missus dona regis recusans fingit quid sibi cives obiicere pos

32쪽

ται ci τασι γαρ AEL εο υλομεν οι περι ει σκοπούντα 'χῆ. Requiritur partic. βουλευόριενοι. 9. Epist ad Cn. Pomp. c. 2, de Platone haec leguntur: οτα δ' εἰς γ, περιττολογια και τὸ κάλλιον tπεῖν' πολλα κις εἴωΘε ποιεῖν κτέ. mendandum et καλλιεπεῖν, sicuti in libro de admir. vi dicendi in Demosth. o. 5, ubi sadom verba eodem vitioso modo scripta reperiuntur. 10. De sm vi dic. c. 4 initium sic supplendum et corrigendum puto: 'Η μεν ουν Ισο κράτους λεξις , O μεγιστον νομα ἐν τοις 'Eλλησι Γεκτησατο αγῶνα μὲν ουτει διον οὐτε δημόσιον ουδένα πωποτε ἀγυγJυισάριενος, ΤRuclin. αγωνισαlλένου). συγγραρας Tauchn. γραῆας δε συντα- α μ ε ν ως Tausin. συνταξαμένου πολλας και καλας τε Parva lacuna e 1 hae ration supplenda St: υ εις ἀναΘημα καὶ κτῆμα κα τασκευάζων την λεξιν , ωσπερ ὁ συγγραφεύς, Γλα καὶ εἰς χρησιν. 11. In eodem libollo absurdum Vitium ter nobis recurrit, c. 18 in n. ου τοσαυτην ποιουμενοι της ηδον8 δο- σιν , σηὶν τῆς inrληΘειας C. 48 και του πρέποντος, Ἀσην οὐδεὶς ων περὶ λογους, Πουδαζοντων, ἐποιειτο δοσιν et c. 51 αλλ' Lσπερ τῆς ἐν τοῖς νοημασιν Οἰκονομιας πολλην ἐποι-ειτο δοσιν, ουτω etε. In omnibus istis locis vocab δόσιν ortum esse ridetur e λόγον, quae quam facile inter se confundi potuerint, in aperto est Semel autem hae corruptela Xorta, correctores non defuerunt qui adiectivorum terminationes ad corrupti substantivi genus

accommodarent.

XI. 1. Cicer. r. pro . Quint. 6, 27 quod si facere nolit atquo imbiberi eiusmodi rationibus illum ad suas conditiones perducere et legendum puto in/titerit. Ibid. 17. 55 Quid mihi. inquit cum ista Summa

33쪽

sanetimonia ac diligentia viderint, inquit, ista ossicia

viri boni de me autem ita considerent non, quid habeam, sed quibus rebus inVenerim quaerant et quemadmodum natus, et quo pacto educatus sim, memini. Pro ultima voce meminerint scribendum censeo. 2. Pro S. Rosc. Amer. 30, 5 Hunc quaesitorem ac

iudico fugiebant atque horrebant ii, quibus periculum

creabatur; ideo quod tametsi Veritatis erat amicus, tamen natura non tam propensus ad misericordiam, quam implieatus ad severitatem videbatur. Insolentia vocab implicatus eiusmodi in struetur m-nutii iam coniecturam elicuit, qui voluit legere inclina- tua, quod Schutg. recepit. Whi Vero laeere lateor applicatus, quod propter ultimam praecedentis vocis litoram, sacile mutari poterat in implieatus. 3. In Verr. et II L. 1, c. 24 5 Accossi enim ad invidiam iudiciorum levandam, Vituperationemque Ollendam ut, cum haec res pro Voluntate populi Romani esset iudicata, aliqua ex parte mea diligentia constituta auctoritas iudiciorum Videretur postremo, ut esset hoc iudicatum, ut finis aliquando iudiciariae controversiae constitueretur. Etenim, sine dubio, iudices, in hac causa ea res in discrimen adducitur. Varia sunt, in quae Verba po8tremo, et legens Diandi ingrata coniunctionis ut post tam breve spatium repetitio dissicultas verba ut esset hoc iudicatum ita explicandi ut nequo ineptae tautologiae neque Obscuritatis auctor posset accusari. Accedit quod in Sequentibus ea res nihil aliud indicar potest quam iudieiorum auctoritatem. Haec enim, non iudiciari controversia indiscrimon adduci polost. Sic vero molestum est, tam multis interpositis vocabula auctor iudicior et ea res a se disiuncta isse. Quapropter Verba OStremo-con8ti-

34쪽

tueretum mihi secludenda ridentur tanquam affossema, Ibid. L. V o. 664 160 quanta illuc multitudo, quanta vis hominum conVenisse dicebatur tum, cum statuae sunt illuus deiectae atque VersaepPro illius logendum puto istiora, quo pronomine Cicero in causis adVersarios solet designare iam abs vim ut personas praesentes tanquam digito monstret. Eodem modo ad eos qui in iudiciis adsint indicandos Graeci

oratores adhibent pronom. Θοσί. Licet satis notum sit pronom ille et iste discrimen, unum tamen locum adscribam e quo quam marime perspicue agnoscatur Oratonimirum pro Cn. Planc in fine quoniam istis vestris lacrymis de illis recordor, quas pro me Saepe et multum si mustas profudistis. - Si hoc teneatur, nemo

cum m. ad Herenn IV 52.65, pro immo iste quidem ponere malit immo quidem ille. Ibid. III, e. 76 177 Ita serpit illud insitum in natura malum, consuetudine peccandi libera, finem ut audaciae statuor ipse non sibi possit. Die mihi vidstur non posse con8uetudine libera, quar pro se libenter legerim libere, ita ut quam arctissime cum Verbo peecandi copuletur. 4. Pro A. Cluontio 46 129 et qui pretio adductus eripuerit patriam , fortunas, liberos civi innocenti, is censoriae seVeritatis nota non inuretur 3 Scribondum arbitror ei, cf. I Catil. 6, 13 quae nota domesticae turpitudinis non inusta vitae tuae est 35. III in L. Catil. 8, 20: neque res ulla, quae adplaeandum deos pertineret, praetermisSa est. Eiusmodi gerundii cum accusativo Structura, quam

omnino improbat advig Gramm Lat. ν 413, haud scio

tamen an hic servanda sit. Eandem sane, etsi non crebro at hic illic tamen invenimus, v. c. Livii XLII,

35쪽

ad apernendum originem Sueton in vii Τὰ Claud. c. 26 ad ducendum uxorem, ubi L Oudendorp. qui Iaudat etiam Caes. B. G. III, 14 Fronton. III, 6 ubiant legebatur ad liberandum eorum rempublicam, pro quo tamen in dit. R. Keuchen Amstelod 1661 oditumos liberandam. 6. Pro L. Μurena 4, 8 Nam cum praemia mihi tanta pro hac industria sint data, quanta antea nemini labores, per quo ea ceperis, cum adeptus is deponere,esso hominis et astuti et ingrati.

Necessari secundae personae in verbis eperis-sis substituenda videtur prima persona ceperim-8im.

7. Pro Archia poeta 12, 31 quique est eo numero, qui semper apud omnes sancti sunt habiti atqus dicti col. Pro eo, quod stare non potest, ne dubitemus reponere eorum, cuius ultima pars quam facile sequenti vocabulo absorberi posset, cuilibet perspicuum.

8. Quirit post edit. 1, 1 sin-illam miseram

prosectionem vestrae salutis gratia suscepiSsem, ut, quod odium scelerati hominos et audaces in rempublicam et in omnes bonos conceptum iamdiu continerent, id in mouno potius, quam in optimo quoque, et in universa republica desceret cet. - Pro ultimo Vocabulo legendum credo dejigerent Scelera ex odio orta cum telis comparantur, uti in orat de Haruspic. Respons. 22, 7:haorent ea tela in re publica, quae quam diu haorobant

in uno me, et.

9. Pro L. Comet Balbo 21, 48 qua log Saturnius

C. Mario tulerat, ut in singulas colonias ternos cives Romanos sacere posset, cet. - VOX tulerin, non huius loci osse videtur fortasse reponendum tribuerat, L 20, 4 extr. quominus eorum ciVibus a populo Romano praemia irtutis tribuerentur.

36쪽

nid. 28, 63: in praetura, in consulatu praesectum

labrum detulit. Pro praefectum legerim praefecturam. 10. Pro T. Annio Mione 29 78 Non timeo, iudices, ne odio inimicitiarum mearum inflammatus, libentius has in illum evomere Videar, quam verius etenim etsi praecipuum esse debebat, tamen ita communis erat omnium illo hostis, ut in communi odio paene aequali

ter versaretur Odium meum.

Alterum sententiae mombrum sic editum vi significare potest: si Vox praecipuum sumatur tanquam adiectivum , seire Velim quonam id reserendum sit si tanquam adverbium, una tantum usitata forma est praecipue, neque quomodocunque Verba torqueas, efficere poteris ut sensus oriatur perspicuus et cum reliquis apto cohaerens. Agnoscendum igitur, Vocem praecipuum esse corruptam. autem eum Satis Constare videatur,

si quis diligenter consideraVerit, quid sententia necessario requirat, facile credo mihi assentietur, scribendum esse etenim etsi praecipue meu esse debebat, tamen ita communis erat omnium ille hostis cet. , qua rationθot sententia et perspicua et oppositionis Vis quam maxime elucebit.

11. Pro .marcello 2, 4: Nullius tantum est flumen ingenii, cet. - Flumen ingenii insolens est dictio quapropter legerim acumen ingenii, qua dicendi ratione Cicero utitur quam frequentissime.

Ibid. 8, 5 tantum abes a perfectione maXimorum operum, ut fundamenta, quae cogitas, nondum ieceris. Verba quae cogitas mihi pendere videntur a pronom. eorum, quod cum propter similitudinem cum postrema Vocis operum parte lacile cxcidere potuere, reponendum arbitror.

37쪽

adducor, ut redam, esse quosdam, qui inrideant alicuius constantiae , qui labori, eius perpetuam in republ. adiuvanda Voluntatem et a Senatu et a P. R. probari moleste serant. Μiror fuisse qui sibi persuaderent haec sic scripsisse Cicoronem Asyndeton illud eius perpetuam et omnino non serendum videtur. Tum alterum qui satis dure uni voci labori praepositum est, quod Gracchorum et Catonum priscorum horridae di di rationi potius quam Ciceronis eleganti compositioni convenire videtur. Ortasse pro constantiae, qui labori, eius cet legendum est: eo tantiae atque labori, quique eius Cet. 13. XI. Philipp. 1, 2 Ecce tibi geminum in scelere par, inusitatum inauditum, cet. Cum Grasvio scribendum invisitatum. Idem vitium

adhuc contaminat de in III, 4 15 de Div. I, 42 93, II, 22 49 67 138, s mc. III, 9 38 Livii Epitom libri XIII. - Reet vero editum os Liv. IV 33, Vci 17 , 3, 37 , 5 , XXVII 39 , XLV od.

Tauchn.). - compluribus horum locorum apparet, adiectiva inauditus et invisitatus saepissime simul Omponi. De scriptura visitatus et invisitatus conserri etiam

potest . F. Gronov. ad lauti Ρsoud. II, 4 37 in Lection. laut Amstet. 1740 80. p. 258. LXII. 14. XL Philipp. 13, 34 Atque utinam his omnibus

abstergere fletum sententiis nostris consultisque possemus, vel aliqua talis his publice adhiberi posset oratio, qua deponerent maerorem atque luctum cet. VOeab. Orati Corruptum esse nemo credo erit quin sentiat Burmann Secund legere voluit consolatio, quod tamen haud ita lacile in oratio corrumpi potuisset. Μihi autem in mentem venit, num ortasse auctor scripse-

38쪽

rit euratio. Primo loco haec vox facillimo in oriato potuit abire Deinde verbo adhiberi egregie convenit, et domat Deor. I, 34 9b omnis cultus et curatio corporis ori adhibenda, III usc. . in fine: scilic anini porturbationibus nullane est adhibenda euratio do Osfie. I, 24 83 Quapropter in adeundis periculis con-

sustudo imitanda medicorum St, qui leViter aegrotantos loniter curant; grarioribus autem Orbis periculosas curationes et ancipites adhibere coguntur. - Quibus locis nobis simul perspisuum fit, utramquΘ Oeem medicinae praesertim propriam esse atque hinc etiam pertranslationem usurpari, ubi de animi perturbationibus tanquam morbis sermo sit. Si verbum, sed cum alio

substantiVO copulatum , reperimus III Tusc. 22, 4:Τanta igitur calamitatis praesentis adhibetur a philosopho medicina, cet. Ibid. IV, c. 27, 58 Videamus, quanta sint, quae a philosophia remedia morbis animorum

adhibeantur. - SubstantiVum Ver cum alio verbo iunctum III Tusc. 31, 76 erat enim in tumore animus, et omnis in eo tentabatur curatio IV, 27 59 Earum igitur perturbationum, qua eXposui Variae sunt eurationes. In iis autem , quae ibi mox sequuntur: est etiam

in omnibus quatuor perturbationibus illa distinctio:

utrum ad uniVerSam perturbationem, quae est aspernatio rationis, aut appetitu Vehementior, an an singulas, ut ad metum, libidinem, reliquasque Elius adhi- boatur oratio; et mihi similiter legendum videtur eu- ratio uti etiam 29, 2 eadem sit omnibus ad deter- rondum adhibenda oratio, legendum puto curatio neque alitor 28 60 illa autem altera ratio et oratio si curatio - est ea quidem subtilior, sed raro proficit, neque ad vulgus adhibenda C quae j 60 continuo sequuntur Quaedam autem sunt aegritudines, quas levare illa

39쪽

medicina nullo modo possit ut si quis aegra serat, I- hi in se osso virtutis, nihil animi, nihil ossicii, nihil honestatis propter mala is quidem angatur, sed alia quaedam sit ad eum admovenda euratio. Recte autem ib. 10, 24 editum est: nam cum est concupita pecunia, nec adhibita continuo raetio, quasi quaedam Socratica medicina, quae sanaret eam cupiditatem. Ibi enim vox propria non translata requiritur, ut docent adiuncta: quaδ medicina Notum autem est animi perturbationes iam ab antiquis philosophis cum eorporis morbis esse comparatas Stoicos vero atque inprimis Chrysippum in hac comparatione multos fuisse, docet Cicero fi 23. l. l.

XII.

1. Cicer. Invent L. I, 11, 16 In quarta constitutione, quam translativam nominamus, eius eo titutionis est contr0Versia, Cum cet. Suspicor, Ciceronem scripsisse eiusmodi est contrOV., librarium autem oculis ad priora aberrantibus illi substituisse vocem constitutionis.

2. Ibid. 7, 40 occasio autem est pars temporis habens in se alicuius rei idoneam faciendi aut non faciendi opportunitatem. Quare cum tempore hoc differt nam genere quidem utrumque idem esse intelligitur, Verum in tempore spatium quodammodo declaratur, quod in annis aut in anno aut in aliqua anni parte spectatur; in occasione ad spatium temporis faciendi quaedam opportunitas intelligitur adiuncta. Pro quodam legendum puto quoddam, Vocem autem modo adverbii loco accipiendam, uti v. c. 45 83, lib.

II, 23 69 58 175.

3. Ibid. 41 76 Id ut perspiciatur, aut scribamu aut

40쪽

in quolibet exemplo de iis, suae proposita sunt, hocridem exerceamus t ut quam facile tactu sit. Sic oroll. in altor Cicer opp. editions. Alii codices omittunt ut in fine ero adiiciunt perielitari Lambin dolovit ut sit. Omnia haec: I sit seclusit Schutg.

Proxime autem a Vero abesse nos puto, si scribamus

hoc idem eaeperiamur, quam facile factu sit. 4. Ibid. 55, 107 Secundus, qui in tempora tribuitur, cet. x codicibus reponendum distribuitur, uti recte 37 66 did Oroli distribuerunt pro tribuerunt, et lib. II, 9, 31 in tria tempora distributa. 5. Lib. II, 3, 10 Quare nos quidem sine ulla affirmatione simul quaerentes dubitanter unum quodque dicemus, et VOX imul nihil hic significare potest non dubito quin corrigendum sit icut. 6. Ibid. 5, 18 alicuius retinendi, augendi adipiscendive commodi an contra reiiciendi, deminuendi enitandis incommodi causa. Verisimile mihi videtur, auctorem scripsisse vitandisevd. fino huiusci maioris vitandi incommodi. 7. Ibid. 28, 83 Desensor autem, quae per alia Constitutiones inducentur, ex iis locis, qui traditi sunt, infirmabit ipsam autem relationem comprobabit, primum

augendo eius, in quem reseret crimen, culpam et audaciam, et quam maxime per indignationem, si res seret, iuncta conquestione ante oculos ponendo. Postea levius demonstrando reum e punitum, quam sit ille promeritus, et uum supplicium cum illius iniuria conferendo.

Quod ad varietatem lectionis in hisco postremis attinet, alii exhibent eu se alii se reum, alii alterutrum vocabulum omittunt, alii denique scribunt a se reum. Qui autem alterutram Vocem omittunt aut praepositionem addunt manifesto corrupta corrigere Voluerunt,