장음표시 사용
11쪽
13쪽
M. Tullius Cicero in orat. 44, 14 sq. de oratorum moreqoquendi dicit haec cino MMntur . . verba, . . . ut intes Se quam inmissime cohaereant Xtrema cum proXimis, eaque sint quam suavissimi vocibus .... G509 nam re in legendo milus sie animus in dicendo prospitae quid Sequatur, ne GDemo um es t rumeum insequentitus primis concursus aut hiulcas voces efficiat aut
asperas. Quamvi enim suave stravesque Sententiae, tamen si
inconditis verbis efferentur, offendent aures, quarum est iudieium superbissimum. Quod quidem Latina lingua sic observat, nemo ut iam rusticus Sit, qui occides nolit coniungere. Deinde paragr. 15 Romanorum rationem usui Graecorum c0mparans pergit Sed me viderint nobis ne si cupiamus quidem distrahere voces concedi ur. Indicant orationes me ipsae horridulae Catonis indicant inmes poetae praeter eos, qui ut ver Sum facerent, Saepe hiabant ut Naevius vos qui accolitis Histrum fluvium atque algidam et ubiciem quam nunquam vobis Graii l atque barbari . . . . et quidem nos hoc motu radiantis etesiae t in vada ponti'. Hoc idem nostri saepius non tulissent, quod Graeci laudare etiam solent Η0 igitur loco, quem protulimus, Cicer hiatum, quem n0nassirmat omnes qualiscunque aevi poeta Romanos omnino prorsuSut crinavi ingens', ut verbis Quintiliani inst. at 9 4 35 utar.
-eXpΛVisSe, tamen omnibus temporibus aures Romanorum valde offendisse disertis verbis contendit. Ac prosecto Satis pro certo e0n8tat, positas Romanos per omnia tempora voces in vocalemeXeuntes vocibus, quae a vocali ordiuntur, Sequentibus quae v00abulorum c0llocati omnino ne seret prohiberi non potuit. ita coniunxisse, ut hiatus iniucunditas aut mitigaretur aut prorsus removeretur. Quam ad hiatus offensionem tollendam vetustissimi iam Romani usi sunt, quae vocatur, elisi0ne vel synaloepha. quod nomen, cum hoc ipso natura huius rei clarius rectiusque
14쪽
qua vocalis sinalis sequente vocali quasi absorbetur, ita ut una serinsessiciatur syllaba. Qua in synaloepha, quae ne ipsa quidem plane carebat offensione, adhibenda a positis dactylicis certas leges obse Valas SSe praeclari viri, inter quos primo loco nominandi sunt Lachmannus Luc. meller, commentationibus subtilibus ostenderunt et pr0baverunt. Quam ob rem non prorsus inutile esse mihi videtur quaerere et Scrutari, nonne Terentius easdem sere normas huc spectantes observaverit, id arbitrato, positas scaenicos leges postea diligentissime observatas, ita ut illas ad linguae Latinae naturam et usum revocandas esse dilucide appareat. 40 plane neglexisse. Quaestiones autem ipsas ita instituam, ut primum omneS, . quae exstant in fabulis erentianis, synaloephas ongestas tabulis inferam, deinde de syllabis et exeuntibus et ineuntibus, quae synaloephae subiectae sunt, agam id imprimis spectans, num aequa. ratione syllabae et longae et breves et in m desinentes correptae Sint tum, p08tquam, quae esset positae ratio in elidendis certis V0gibus, quarum synaloeph durissima ab epicis positis in versibus condendis diligentissimis et accuratissimis cautissime adhibita aut prorsus vitata est, dem0nstravi, nonnulla de progeleugmatico et correptione in synaloeph a Terentio admissa addam. Vocis autem est synaloephas, quae et lenissimae ab omnibus positis semper et ubique saepissime usurpatae sunt, neglegere mihi liceat. Priusquam iam ad rem ipsam aggrediar, reliquum est, ut indicem, quae fabularum erentianarum editiones mihi in promptu fuerint. raeter editiones singularum sabularum a Spengelio, Wagnero, Zialgeone curatas in comparationem vocavi omnium comoediarum editi0nes, quas curaverunt Benileius, Umpsenbachius Flecheisenus, Zialgeo. Versus autem citavi secundum gialgeonis
Quamquam de numero Synal0epharum, cum res ex tabulis additis multo clarius appareat, multa verba agere n0n pus St, .
tamen perpauca praemitteres liceat multitudinem synaloepharum tantam aerentii 40nsideraverimus, me hac ae adducti
15쪽
positam neglegentissimum esSe iudicemus, caveamus. Sane in carminibus poetarum dactylicorum synaloepha multo rarius adhibita est sed hoc inde, quod res hi descripta prorsus alia est et quod in genere sermonis usitati, quem in fabulis agendis pro
natura et sine ipsarum usurpatum invenimus, vocalium concursus minime evitatus nedum Vitandus erat, repetendum esse, non St,
qui non intellegat. Cuius ammationis auctorem afferre mihi liceat Ciceronem, qui in eiusdem oratoris libri capite 23. hiatum ab oratore, quem quidam vocant Atticum, Saepius admissum non solum re ipsa tractata mitigari et exeusari, sed etiam habere mine quiddam et quod indicet non ingratam neglegmtiam de re hominis magis uam de verbis Morantis ammat. Quid igitur mirum, quod Terentius, qui et ipse in fabulis agendis vitae consuetudinem
et usum ante ocuἰos demonstrabat, illum concursum vocalium, quae synaloepha 0nexae auribus Spectantium Romanorum minus dure RSpereque 80nabant, n0nvitavit, sed saepissime admisit Quo clarius manifestiusque ostendam non eandem frequentiam synaloepharum
in carminibus eruditis tantum hominibus destinatis adhibitam esse
atque in versibus, ubi positae sermone vulgari ex ipsius rei descriptae natura Si sunt, exempli causa mentionem facere mihi ligeat Horatii qui in carminibus et epistulis multo minorem synaloepharum numerum iustum duxit, quam in satiris, quae magis concinunt cum Sermone vulgari conseras quaeso Leissi editionis carminum Horatii
capitis quod inscribitur: Die Versciae ungen et Horas p. 1-22 et Statilissi commentationis: De satiricorum Γ manorum prosodia, de muta cum liquid et de synaloepha p. 21 sq. 45 sq. Regim. 1864.)Quod autem Priscianus de versibus omicis commemorat et Vituperat, omnes quidem positas comicos erentium autem inter omne longe saepissime crebris synaloephis es misynagoephis es cossisionibus et abiectionitus litterae s in scandendis versibus usos esse, h0 quamquam verum esse negari n0n potest tamen ut erentio
vitio tribuendum sit tantum abest, ut entistius vir ille de fabulis Terentii optime meritus, in commentatione fabularum Terentianarum editioni praemissa Schediasma dico de metris Terentianis illam Prisciani vituperationem iniustam refutans laudet his verbis: et
vero hic queritur et criminatur m nu strammaticus, non vitium est, sed virtus Terentii primwι qui synalaephas illas data opera
16쪽
conSectatus St, suo Mysialam illimae liquescerent coalesceren Mecum se sentibus. Quam a Benileio claudem aerentio . attributam verissimam esse c0ncedere cogemur, si consideraverimus, quantopere
coniungendorum tum fabularum ipsarum natura et fine satis exeusari.
Sententias autem quas viri docti, ut Corssenius alolgius Spengelius. Liebigius in licentia hiatus Terentiani diiudicanda protulerint, ad syna-l0epham pertinentes tam sarias accuratiux exponere SuperSedeo. quoniam hiatum, praeterquam quod interdum personarum mutati0ne vel caesura excusatus invenitur, n0 legitimum esse Satis pro cert0
constat nisi in vocabulis monosyllabis, quae ictum habent in sede arsis solutae prima. Iabulas igitur iam appon0, quae numerum omnium uniuscuiusque pedis Synaloepharum, quae exstant in singulis Terentii fabulis ostendunt iraeter numerum synalo 3pharum unicuique ars vel thesi attributarum numeris sup0rscriptis, quot exstent in arsi vel thesi duabus syllabis effecta indieabo significans liti a priorem. I alteram arsis liti r thesis pri0rem liti d thesis alteram sedem. Versus autem spurios et exempla dubia in tabulis 00nstruendis negleXi.