Antonii Thylesii Consentini qui saeculo 16. claruit Carmina et epistolae quae ab editione neapolitana exulant praefigitur auctoris vita a Francisco Daniele conscripta

발행: 1808년

분량: 119페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

12쪽

X in

ANTONII THYLESII

CONSENTINI

VITA

AUCTORE FRANCISCO DANIELE '

TΕlesia, sive Thylesia gens si unquam amplitru

dine, dignitate, rebus gestis, opibusque crevit H; inter reliqua sua decora , illud non ultimo loco accenseri debet , tot in litteris δc eruditione viros

a Ab usque anno CI CCLI. niihi se offerunt Petrus , eiusque filius Gulielmus Thylesi ; alterae ratia, qua apud Frideri cum Imp. sorebat; alter Seminariae domina. re ea tempestate longe clarissimi. Fuit & Antoniux , huius nomiis nis primus, a Ludovico III., cuia consiliis erat, & a Iohanna II. summo in pretio habitus. Pleriisque alii ex Thylesia gente recen iecitur plurium oppidorum variis

lucem protulisse illustres

η : quin, si rem recte

put temporibus Dunastae , Caelicam nempe, Castrisianci, Marani, Se Boni sati . Hae de familia sus uxHieronymus Samblasius Ragg.

13쪽

putemus , ex eo tantum capite vel praeclarissimis apud Brutios iure meritoque anteferetur. Quos inter quum profecto omnium clarissimus, praeter unum Bernardinum philosophicis studiis supra ceteros non modo Familiae aut Patriae, Verum etiam Italiae ce

lebratissimum , ANTONIVS extiterit; de eius Vita

& seriptis Commentariolum , cum ad revocandam tanti viri memoriam, oblivione & situ paene oblitteratam, tum ut eius purum elegansque dicendi genus numeris ligato & soluto sermone, tamquam absolutum aA imitandum exemplar proponatur, accurate quantum per monumentorum inopiam poterimus ,

scribendum suscepimus. Natus est ANTONIVS THYLESII S Consentiae anno circiter ab adventu D. N.

IESU CHRISTI COCCCCLXXXII., si fides habenda sit Spiriteo sa). Hieronymus vero Tira boschius, amicus meus summus dum fata Deusque sinebant, anim

sequenti anno aetatem causari, quo minus Venetias

repeteret scin ; sibi persuaserat nativitatem eius esse praefigendam aliquot retro annis; perinde ac si ho

Baptista Petrarchae explanator ;A N To Ni us ipse, cuius Vitam scripturi sumus ; & Bernardinus co- nomento Philosophus e de quius omnibus locupletissime commentatus est Salvator Spiriteus M mori det i Seriit. Cosen'. Paed. ar. yy. T. 83. Nap. t TSo. . His addi potest Marcus Antonius , poeticis studiis clarus Fontanis. Eseq. Dat. ρυ. I46. Rom. ITI6.4 ): nullam vero de eo factam esse a Spiri reo mentionem, non est cur mireris 3 quum alii quam plures Consentini scriptoree exciderIntviro alioqui in historia litteraria satis versato ; quorum nomina ,& operum notitiam a me illi suppeditata suisse memini, dum ad

incudem revocatum opus, iterum edere cogitabat.

14쪽

excusationem ab ingravescente aetate petere. Patre

usus est diligente , indulgente , & , ut ea serebant tempora, in primis litterarum studioso. Huius opera a primis annis omnibus iis rebus fuit ornatus , quibus aetas puerilis ad humanitatem insormari solet , praecipue suavitate morum , & vitae innocentia . In litteris perdiscendis praeceptorem habuit Thydeum Actianum sive Acciarinum Picenum , qui sub id fere tempus magna famae celebritate iuventutem Consentinam in humanioribus studiis publico stipendio crudiebat sa). Quot heic quantasque progressiones fecerit THYLESIUS, vel me tacente, is intelliget, qui divinos eius foetus, vel obiter, lustra

verit. Brevi enim tantum ad Musarum adyta processi ; ut aetate provectiores vicerit , nedum suis aequalibus longe plurimum antecelluerit. Hinc nemo non eius praecox admirabatur ingenium; quodque herbescentis spei teneritudo praeter omnium expectationem ad eam maturitatem pervenisset, omnes uno ore omnia ei bona dicebant, parentisque se tu nam praedicabant. Verum haec, quae ceteris licet

φtoυentiam eminis. Audi Thydeum ipsum scribentem ad Angelum Po

tina prosessione verbi fecit semel iterumque Politianus ipse i

15쪽

commoverunt; quin imo, quo semper de so demisse sentiret, effecerunt. Quare non hele sibi substastendum; verum ulterius improbiore labore impensoribusque studiis progrediendum existimavit. Namque secum animo reputans nec hilum se proficere posse in eloquentiae studiis , nisi optimos quosque auctores ad imitandum sibi proponeret; eosque nocturna diurnaque manu versando, in succum vel ti & sanguinem converteret ; in elegantissimis tantum utriusque linguae scriptoribus legendis, iuventutem suam deinceps collocare statuit. Currenti calcaria exemplo suo addere visus est Ianus Parrhasius, cum eo non communis patriae tantummodo,

sed assinitatis quoque Vinculo coniunctissimus et vie ad profligandam barbariem natus; quique iure optimo saeculi sui Varro est appellatus sa). Ut autem

eam dicendi facultatem, ad quam toto animo conis tendebat, assequeretur; praetereaque graecis litteris, graecorumque philosphia imbueretur , Romam pem rexit sb , tunc temporis omnibus bonis artibus, in tanta doctissimorum praeceptorum copia, forentem:

etenim quum sub Eugenio IV. de orientalis & Ο cidentalis Ecclesiae concordia in Concilio Florentiae habito ageretur, complures ex Patribus Graecis iulue convenientibus , in offensionem suorum lapsi, apud

sternum

Torpenιem excussu, turba metis , fui. Additis Gemmae doctrina elatis

refregis, In Laetiamque tuas transtulit, Helin

16쪽

apud Pontiqeem Romanum remanserunt se ; atque

inter eos Bessario Archiepiscopus Nicaenus , mox Cardinatatu honestatus ; de cuius eruditione atque singulari erga Romanam Ecclesiam pietate nulla unquam aetas conticescet b). Et non multo post , capta & subversa a Mahumete II. Constantinopoli, quo, Veluti ad mercaturam bonarum artium, ut de Athenis scriptum legimus, e Graecia universa conincursus fieti soliti erant; expulsi inde doctissimi h mines, in Italiam ad Pontificem Romanum, ceterosque Principes Christianos venerant; quos inter fac; te eminebant Demetrius Calcon diles, Constantinus

Luscaris, Theodorus Gaza, M Emmanuel Chrysol ras so. Verum in Urbe haud perpetuo consistendi fuit THYLESIO mens; sed Italiam, ad capiendum inge

nii cultum, statuit peragrare et ex eaque peregrinati ne, eruditorumque virorum consuetudine factum est, ut brevi inter doctiores illius aetatis merito suo existimaretur. Hinc Μediolanenses singulari flagrantes studio patriam Academiam viris omni disciplinarum genere ornatis augendi exornandique, eum, amplo& magnifico constituto stipendio , acciverunt; ut publice Graecos Latinosque scriptores iuventuti ininterpretaretur et quumque in eam Civitatem prosectus

tanta rerum immutarrone ae ea ami

tate perterriti, re iam inflans Natio nil excidium praesagientes s patria priseri, vagique, re exules Per ter rus alienas, in istis domicilii seisdem toearent, errare voluerunt. In tre eot praecipui fuere Emmanueιων Moras, Tbeodorus Gaeta . . a

17쪽

esset, quae antiquitate, humanitate, doctrina praestabat omnes; et unus ante alios fuit cari sit mus sa . Inter ceteros discipulos, qui eum Mediolani docentem frequentes audivere, recensentur Ioli. Iacobus

Ammianus Collegii postea Tigurini Rector , Rhodulphus Collinus mox in eodem Collegio Graecae linguae interpres η, & Bernardinus Thylesius fra

tris filius , qui illuc Consentia se contulerat , quo commodius apud patruum melioribus litteris vacaret sc) ; mox in arenam descensurus adversus Aristotelem eiusque sectatores , libertatis philosophandi adsertor & vindex acerrimus H; cuius egregii facinoris gloria omnino omnis tribuenda est ANTONIO,

t Iuno Cotta . . .

nostratib9s Iob. Iacobum Anam anum Tigurini Coli sit Sebotarebam, Lais imasque tinguae professorem, colen dissimum praeceptorem meum ἰ Rbo. ιι ρbum Cottintim in Collegio nostro Graecae tinguae 3nterpretem sevi ego etiam propter eius linguae quant tilamcunque sum ademias cunia

tronem plurimum debeo .

ad anu. I, 88. o. IV. pag. 48. splenis

didissimae editionis Londinensis):

non Ilarum placitorum emendarorem,

18쪽

qui ei a puero rudimenta sanioris philosophiae ani

mo instillavit. Quo autem tempore Mediolanum Veis

nerit THYLESIVS, nihil certi ausim proferre; sed id accidisse videtur anno CIDI DXVII. ; idque mi

hi libentius persuadeo, quum extet inter eius Carmina poemation sane longum sa), in quo narratur quemadmodum turris in arce Mediolanensi circa illud tempus, icta fulmine, tota dissiluerit η. Eum peculiari studio , ut alios omittam , complexi sunt Trivultii, qui genere, opibus, auctoritate ante alios in Civitate maxime florebant; quumque Ioh. Iacobo , eorum gentili , strenuissimo exercituum imperatori, in Gallia morte functo, solemni funeris apparatione in patria parentarent; non nisi ANTONIVS delectus est, qui defunctum pro rostris in concione laudaret sc); atque hic supremus felicitati illius cumulus accessit , laudator eloquentissimus , quemad

modum fuit de Virginio Rufo scriptum H . Ni

bellum , quo per id temporis Mediolanum cum sua ditione universa saevissime iactabatur se , in caussa suerit , cur Romam concedendi consilium cepisset THYLESIVS, nullam prorsus aliam scirem afferre. Venit igitur in Urbem anno CIDI DXXIII. , quo tempore Iulius Cardinalis Medices, adscito Clemen-

Nap. ι678. DLὶ , qui ait THYLLsIvΜ Romae habuisse oratio. nam in obitum Trivultii; illumisque erroris merito insimulavit Ti-raboschius ibid. Da. 149 . ; &oratio ipsa Mediolanensibus typis

suit edita anno Cidi xix. 4

19쪽

tis VII. nomine , ad Pontificatum Maximum fuit evectus sa). Praesens excepit omnium ordinum gratulationes; deque ea re dedit epistolam ad Alexandrum Cacciam Florentinum H. Amplissimo Datarii, uti aiunt , munere fungebatur Ioh. Μatthaeus Gybertus , litterarum litteratorumque Vir rum patrocinium firmissimum d. Hunc, quamvis esset natura non satis facili Q; consuetudine sua se sibi devinxit ΑΝTONIVS noster, ut nemo ei perpetuo fuerit carior; quo factum est, ut huic omnia beneficia, quae posset, deserret; quorum in numero illud praecipuum est; quod eius opera inter Professores in Romano Gymnasio cooptaretur ri: ibique Poetas latinos interpretatus est, ab Horatio a

tus est Pontifex Max. x . Kal. Decembres Cim xx III. Ciaecon. Vitae Romanori Pontis to. III. pag.

ib. U. eris. a I. ad Polum pag. 216. Venet. isset. 8'ὶ Θsertur . . . ade m , qua nune quidem apud Pomtificem est auctoritatem er gratiam, quae prefecto quantae sint , omnestam homines intelligunt , summam vitae integritarem . . . adiunxit iquodque tibi iucundissimum esse de het , eum titterarum oe bonarum a rium 'ia, quantum ab bomme o

cupatissimo feri potest , tum in Minctis hominibus fovendis, iuvandis νεοnestandis egregiam , O mirifeam

voltintatem.

esse sempre tuita quella dueeeteta, ebe aυma demerata ia naia , rem per a pol ia sua imperfoetione in

quella parte cos tante attre perse

tea offendere.

lica): ARTO Nio TILLIM . . .ebbeiι earico vi Ieggere i poeti neve pub-bhebe Seuole di quos a Clita di Roma favorito da Matres Giberriat ora Darario. Ziliolii de THYLxissio testimonium nobiscum comis municavit Benedictus Stayus, vir omni praeconio maior ; mihique a prima aetate, quae eius fuit huis manitas, coniunctissimus ; cuiuiaque memoriam semper acerbam , semper honoratam habebo. CARATA de Gymnas Romam lib. I I. ea I. pag. l I .ROm. I II. REN Aetai csον. δὸς λ. d 'Stud. di Rom. ro. II. pra. 84. Rom.

20쪽

spicatus * ut patet praeter Paulli Iovii testimonium sa) , ex eius Praelectione in hune auctorem elegantissime scripta sη . Neque heic silentio prae

tereundum est pingue sacerdotium, quo ab eodem Gyberto fuit donatus, ut ipse Iovius est auctor. Quare, ut aliquod grati animi sui monumentum apud posteritatem erga tantum tamque munificum patronum relinqueret, Poematum, δc de Coronis libellos ipsi Gyberto nuncupavit, atque sub eius splendidistsimo nomine promulgandos curavit. Coluit Romae Iovium ipsum , omnium latina eloquentia disertis.

simum 0 , dc Hieronymum Vidam , quem post

Veteres multo elegantissimum poetam fuisse vere videor posse contendere , neque minus Virum bonum , optimisque artibus eruditum sq. Vtebatur etiam heic familiarissime Coriolano Martyrano, &Francisco Franchinio conterraneis suis se); quorum alter elegantius, quam antea esset factum, Graecos auctores in latinam linguam Vertere conabatur, idemque orator non infacundus t D ; alterum vero in condendis carminibus omnis generis facilitate &elegantia nemo superabat j . Romae morabaturΑΝ

rat iam comiter er tenero professus

ι In nostra editione pag. a T. e s. ad Caeciam pag. 27. nostrae editionis.

SEARCH

MENU NAVIGATION