De praecipuis parodiarum Homericarum scriptoribus apud Graecos [microform]

11쪽

ἰ cribere ausus sum, etsi stadio academicorum si diomam vix percurso, quod ita tantum summi in phi-Ιosophia honores parantur hanc Vero rem elegi ideo, ut adverteuem alios ad parodicae oeseos Graecorum genus, cum quoniam latissime patet, tum ob ipsius virtutes dignissimum, in quo quispiam me et aetate et doctrina major studium collocaret. Nondum enim huic poeseos Graecae parti contigit ea lux, qua ceteris nostra per tempora frui licuit Antiquiore quidem tempore Henri Stephanus Graecorum parodias, qua solebat et doctrina et acumine tractavit

duobus ibris: 'Oμηρου καὶ Ἀσιοιδου ἀγων etc. Μatronis et aliorum parodiae ex Homeri versibus consutae anno 157, quem librum duo post annos secutae sunt ejusdem: Parodiaemorales etc. Centonum veterum et parodiarum utriusque inguae exempla. si

Deinde est in Comment Acad. Paris. Inscr. om. ΙΙ.dissertatio leviter conscripta Salli erit, anno 1726 praelacta sur origine et surrae caractere dera paro- die. Inde ab hoc autem tempore, praeter eos, qui literarum historiam scripserunt, potissimum Ioget.

12쪽

Imantum sciam, nemo parodicae Graecomm poesi peram dedit, nisi, o serus duobus et ipse libris, cum Progran male schol. Imano 1810 edito, quo Parodias, quae inveniuntur apud Aristoph. Plutarch et Lucian collegit, tum dissertatione de parodica Graecorum poesi , inserta ea Vol. I. Studiorum a Dau-bio et Cre ero editorum p. 267 330. At, ut Verum fatear, parum diligenter Videtur is rem suam tractavisse. Ita patet, subsidiis non ita multis adjuto opusculum fuisse aggrediendum. Restat, ut moneam, solas Homericas me mictasse parodias, Π quia magna omnium a diarum Graecarum pars ad Homerum refertur, tum quia vires videbatur superare UaecunqΠ Sunt apud Veteres scriptores parodiae Vestigia, respicere. Namque unum

Aristophanem attulisse sufficit, in quo de multis Ideis litigatur, sintne parodice compositi. Attam/n ne hoc

quidem polliceor me enecturUm, ut ne ullus Homericae pastodiae auctor hac in disputatione praetermissus sit; sed agere tantum volui de praecipuis parodisiisque , qui integris libris Homerum retulerint paro-

dice. Ouamquam enim non ignoro, parodiae obite ros opportuno loco Compositae maiorem esse vim et jucunditatem, quam quae data per totum per Cammen extenditur, malui auten pauca proponhre, quam quae proposui, non satis perficere.

13쪽

te Homericis Graecorum parodiis disputanti hoc impriuiis spectandunt mihi est, ut et quod scribendi genus in uniVersum Parodiae nomine a nificetur, et quo ista modo nata sit demonstrem. Ab ipsa, ut via detur, natura insitum est hominibus studium, si qua scriptoris dicta tetigemini legentium animos, a m moriae mandata ad res in humana ita Venientes accommodandia ita ut servata aliorum verba efficiantve aliam sententiam. Haec est accommodatio non carens festivitate cf. Stephan. Hom. et Hes Cert. p. 107. Insigne accommodationis exemplum est apud Athen. X. p. 438. A. Ouae quidem parodiae simillima ipsi tamen parodia praecessit. Iam vero fieri non potuit, quin, si forte verba ista mutuo sumta non satis quadrarent ad rerum, quae Od agerentur, conditionem, vel paulum mutata adhiberet ingenio quisque acerrimus. Huc autem si fecit, Parodiae e-cit fundamenta IΠαρωδη enim sive παρωδία λ ut I Utramque formam esse justam docuit Schweighaeus ad Athen. V. p. 698. A.

14쪽

omittam propriam vocis significationem ex scriptorem usu notat id scribendi genua, quod mutatis magia minus V alius scriptoris verbis aliam tribuit sententiam, atque quam II inesse

Haec si erat origo parodiarum in universum, ut Poeseos genus latissime patens inde evaderet , alia quaedam res debuit accedere. Commune sere hominum Cum sit studium gravissima quaeque detrahendi irridendique ex ea lege, qua extrema quaeque Pro iam se attingunt, dicta quaeque amplissime et magnificentissime maximam praebent irrisionis opportunitatem. Iam si quis magnificis alius scriptoris verbis RVem sententiam exprimentibus mutation; artificio

tribuit significationem vilem atque vulgarem id quod fit plerumque in parodiax maxima huius rei comica Vis est Quae cum saepe contineatur in rerum inter

I Quin VI. 3. I. seu verbis ex parte mutatis, seu ficti notis versibus similes, quae παρωδία dicitur. Ita statuunt etiam Casaub Poes Sat. p. 207. Ramb. Schweigh. ad Athen. V. p. 69s. B. Fabric B. r. I. p. 550. Herm. ad Aristot Poet. II. 5. - De origine parodiae aliter sentiunt i calig. Poet. I. e. 42. Sallier. Diseoura te. P. 402. Ramb. ad Casauh. p. 207. logei. I. p. 356 et 36I. Hi enim statuunt , parodiam o Thapsodia natam esse; Thapsodos finita Homeri recitatione lusus gratia prodiisse, ut ad animi remissionem omnia illa priora invertorent. At neque ullum testimonium est apud veteres seriptores, quod post recitata gravia Homeri carmina parodias esse compositas confirmet, nec, si esset, quidquam inde ueraremur. Ab hac enim re ut certandi par- odiis mos originem dueere potuit, ita minime omnino Parodiae, quippe quas dudum exstitisse oporteat, Priusquam. hic mos potuit oriri.

15쪽

se pugnantium compositione earum par larum, quae quidem spectant ridiculum, via nititur in discrimine, quod intercedit inte Verborum a limitatem exiΙit

temque sententiarum.

Plerasque Graecorum a dias ad Homerum potissimum esse compositas, non est, quod mireris. Homero enim eum ne pluris facerent Graeci quemquam, neque utiliorem esse putarent ad inflammandos honestatis ac dignitatis amore animos carmina ejus mandaverunt memoriae plerique inde a pueritia. Sed accessit aliud efficiens, ut vel integris carminibus parodice componendis materiem praeberet Homerus. Ouod ut explicem, in parodiae naturam pariIO altius est inquirendum. Ut enim justa parodia exsistat, ne-. Cesse est, ut ei quoque, qui parodiam legat vel a diat, in mentem revocetur is alius scriptoris Iocus, ad quem referendum haec ipsa parodia composita sit. Hoc si non est, non parodia videtur esse, sed a me recens compositum ). Ita cum Homero facilius nemo Graecis in mentem revocari posset factum est, ut largam is suppeditaret materiem, unde et componerent parodias ipsi, et compositas ab aliis sentirent.

At quaerat quispiam, quomodo factum sit, ut, quum plurimi aestimaverint Graeci Homerum, eundem parodiis insectati sint. Referebant autem ejus versus parodice, non quidem ut irriderent eum vel

Contemnerent Poetam clarissimum, sed Venustatis vel

eruditionis laudem hoc ex studio captantes, ut qui

I Haec rascipua causa videtur esse, quod nulla fere exstitit parodia Iongius produeta, qua solutam rationem referat. Quae cum legentium animis non inhaereret, ne

Potuit quidem apte reddi parodice.

16쪽

uaaximum risum exeatari inlinigerent, at Homeri ve hibus ampla dignitate eminentibu ad ocosas res e Primendas tormine liciLim is ad Casa . o. Satip. 208. Flogel. I. p. 362. Hoc unum genus est Par diarum. Quod tantum abest ut invideat virtutibus et famas ejus libri, cujus versus xeddat, ut placuissBomnibus eum tacito demon Miraua vel famae ejus si deo quam maxim e Certo Homerus revisisCena si Matronem Videro posset utentem ad describendam opia param Atheniensium coenam versibus iis, quibus ipse Graecorum Trojanorumque proelia depinxerat atrocissima Prosecto non posset non impune dimittere rem tanta calliditate alienis utentem. Hoc parodi rum genus ut ab invidia alienum est, ita sunt aliae ipsius obtrectationis gratia compositae. Huc pertinent

pleraeque Aristophanis parodiae, quibus Euripidis aliorumque poetarum tragicorum versus imitans docere voluerit, quid parum recte dixisse in iis Videantur. Atque ex his cum sint, quae poetarum irrisorum Vehementissimam iram excitaverint 1 irrisoriae non inepte dici videntur hujusmodi parodiae. Contra quae

ad prius genus pertinent, eas nominaverim Iudicra , . Homericae autem parodiae, quotquot fere servatae sunt, Iudicrarum generi sunt adnumerandae. Nec mirum. Omnibus enim numeris quum plerique abs Iuta esse ejus carmina putarent: quod vituperarent,

I Nil proficitur Flogeli I. p. 349. sententia, Parodias propter argumentum et Consilium, quod Sequantur, in septem genera dispensantis. Nam et genera constituit parodiarum, quorum Xempla graeca habenius nulla, et sunt Parodiae non paucae, quas uni ex istius generibus non minus reet adscribas quam alteri.

17쪽

non habuerunt. Ne Xenophanes quidem, de No postea dicam, quamvis acriter inipugnans sententias Homeri de diis eorumque natura, ut Homeri verba Vituperaret, parodias composuit. Jam judicare licet de eo, quod calig. Poet. I. o. 42. dicite Parodia

est rhapsodia inVersa mutatis vocibus ad ridicula sensum retrahens. Haec definitio parodiarum genus

respicit unum, omittit alterum

Erant apud Graecos parodiae non modo erucae, quae Homerum imitarentur, sed etiam lyricae, tr gicae, de quibus supra dixi, elegiacae, adeo quae referrent epigrammata, L. Stephan. HOm et Hes Cert. p. 8 et 1. Parod. mor P. 14 sq. Sed Homericae ut patuerunt latissime, ita ab antiquissimis inde temporibus pro Homeri aetate componi coeptae sunt ). Ouae eum ita sint, apparet, quid statuendum sit de

Suidae παρωδιαν definiendi ratione: παρηδια ουτω λεγεται ἄταν ἐκ τραγωδίας μετενεχ Θj λοyος εἰς κωμωδίαν. Unum modo parodiarum genu notaVit, cetera etiam graviora omisi Eodem modo lapsus est Hesych. Ἀμρωδουντες interpretan Per ' ρατραγ*δουν- Singularis quaedam parodiarum natura est ea, ut non possimus animadvertere gradus, quibus inde a principiis sensim excuIta ad summum persectionis v stigium pervenerit. Ut Homem primus Oeseos epicae auctor summum idem ejus exemplar exhibuit ita parodias qui invenit postremo Parodo non deteriores composuit. Ouod tamen non ita dictum velins, ut non alium parodiarum scriptorem ali insigniores edi-I Homericas parodias antiquiores esse, quam κιθαρενδικας, ipse testatur Aristox apud Athen. XIV. p. 638. B.

18쪽

disse parodias censeam 3 animatroni principatum hoc in genere deberi infra apparebit. Sed praestan- iae Hos causa sita est non tam in eo, quod multi ante ipsum componendis parodita operam dederunt, quam in virtutibus ipsius ingenii. Nec difficile est,

hujus rei causam inVenire. Nam cum omnibus esset certum quoddam exemplar, ad quod respicerent, non potuit suum quisque orationis genus proprium efficere sed tantum in alienis Verbis apto mutandis cernitur parodorum ingenium atque facultas. Materies autem pangendarum Parodiarum Versus Homericos dico e dem erat et ei, qui primus Homericam, et ei, qui novissimus Composuit parodiam. - Deinde ne id quidem fugere nos potest, Parodias nequaquam possct aliam in linguam verti, nisi putidam ac anguidam

orationem reddere Velis. Sunt autem duo poeseos genera, quae Parodias

quidem similia satis tamen ab ea distant Parodia

enim ut aliena Verba inlata in aliam sententiam detorquet ita centonis hoc ipsum est proprium, ut versus hinc inde ex alio scriptore sumti, ne minimum quidem mutati, sed tantummodo aliter dispositi efficia aut sententiam aliam, atque is Voluit, qui eos composuit. f. calig. Poet. I. 43. logei. I. p. 365. At rectissime Stephan. Par. IIIor. p. 130 et 136. observavit, nonnunquRm et in Centonibus parodiae et in amodiis centonis libertatem usurpari ). Ut enim distaciles fuit centonem ConiΡοnenti Versus inVenire quia

I Quo referendum est etiam id, quod Eustath. p. 1665. v. 33. ed. Rom. Matronis ragmentum, quod est apud Athen. XV. p. 697. F. sic laudat: Ματρων κέντρωνος λόγου orit

19쪽

bus παραποιηvoti sententiam diversam tribueret ita parodium1m scriptor summum saepe risum OVit, e

ba nihil mutata referens ad aliam rem. Ex hoe genere sunt,atronis versus 2 sq. apud Athen. IV. p. 135. F. - Aliud discrimen parodiam inter et travestiam, quae dicitur, intercedit. Servatis enim alius Poetae sententiis, saltem primariis, dicendi ratio 'r Vis et ampla mutatur in vilem vulgaremque a ParΟ-dus hoc ipsum spectat, ut aliena verba magnifica se Vet ipse, quantum fieri possit. Similiter rem expedivit telistaedi de dram. r. Com. - fiat. P. 60. Restat, ut dicam de aetate, quo parOdiarum Omponendarum studium maxime apud Graecos floruerit. Ouod tum demum fuit, cum poesin Graecam quasi senescentem propria proferendi facultas deficeret. A tamen cum ne ante quidem Alexandrinorum tempora deessent Homericae parodiae ab his initium capessendum est. Sed ne amplis quidem finibus circumscripta est aetas earum ferax Postquam enim iteris intra Μuse parietes inclusis non amplius fuerunt, qui Ηο-memm memoria tenentes , Parodias ad eum Compositas sentirenici earum studium desiisse videtur. Ita factum est, ut secundi Ptolemai tempore viveret e tremus eorum, quos Homerum parodia referentes s

mam nactos esse scirem.

De inventore parodicae oeseos cum fluctuent, ut in ejusmodi rebus fieri solet, sententiae veterum Scria

20쪽

ptorem recentiores . DD. rem etiam altius,inum ilΙ repetere conati sunt. Exstiterunt enim, qui Homerum ipsum Parodiae Primum exemplum prasbuisse dicerent , , ex ea scilicet sentientia, quae cujuslibet poetici generis postreior tempore excriti ipsum Homerum contendat esse auctorem Eum igitur Munt tanquam suos ipsum versus arodia imitantem' in redissimili nobis paene similes xhibere. Cujus rei'

Ita exempla asserunt, ut Od. ΙΙΙ. 271, cui versu sumillimus est l. XVII. 1β1. Sed tantum abfuit, ut

poeta alterum Versum Pronuntians haberet in mente, se iisdem Paene Verbis iam Iio Ioc usum esse in exprimendam aliam sententiam necesse enim est, ut qui parodiam componit, Certum alium locum in mente habeat, CL supra P. 7. , ut ejusmodi versus in eorum numerum referendi essent, quos saepe repetitos apud Homerum inveniri pro Carminum natura nemo mir tur. Ne tum quidem Parodiae nomen his versibus tribuendum esse censerem, si demonstraretu alter non ab Homero, sed a rhapsodo insertus esse. Missa igitur hac sententia, qua Homerum uos Pinm e sus parodia imitatum esse Ontendat, ad veteres scriptores recurrendum est Atque Pol*pio ' apud Athen.

I Stephan. Hom. et es Cert. p. N. Paroc mor. p. 131. Stephanum sequitur etiam Μοψer. l. l. P. 278. quamquam Iong antea eum refellerat Sallier. Discour p. 402.2 Magnopere dolendum est, Polemonis opus ad Timaeum

jus librum duodecimum laudat Athen. Non dubium est, qui Polemo sit is, qui alias nominatur Perlegetes, vivens circa 200 a Chr. De Polemone Stoico eogitare vetat vel temporum ratio, cum eodem Ath. teste Polemo

Iaudaverit epigramma Alexandri Aetoli.