De praecipuis parodiarum Homericarum scriptoribus apud Graecos [microform]

61쪽

Apparet dicta ab Homero in liadis initio graviter

magnificeque ad res Viles Iudicro Od esse translata. Accedunt veterum testimonia Diog. a. IX. 12, 111. ἐν οἶς λοιδορεῖ . . . εν παρωδιας ειδε , Eustath. p. 1404, 2. o παρωδbς ιμων .... π ρ ποιησας, quae est Vox propria de componendis Parodiis; cf. Ramb. ad Casaub die Sat Poes p. 23. ). Onae cum ita sint, sillorum notio ita definienda videtur, ut dicamus esse Carmina, quRe hominum dogmata heroico metro irrideant Versibus potissimum par odice compositis. in vel illud perspicitur, similitudinem , quam Casa . M. p. 219 sq. sillos inter Romanorumque satiram intercedere dicit,

eam ex Parte tantum esse Veriam.

Neque tamen contenderim sillorum motionem semper tam arctis finibus fuisse circumscriptam sed I Jam potest serri judicium de eo, quod Grod decli hist.

lit. Gr. I. p. 144. et II p. 24 et alii dixerunt, imonem perpetuis usum esse parodiis Multum negotii, opinor, iis lacesseret, si demonstrare deberent, quo e Seriptore quodvis illorum fragmentum esset petitum. Rectius Moser. l. l. p. 302: Die ille sin mi Parodion se be-rtihm teste Dieliter durchwebl ; sed ne is quidem Ηο- mero satis tribuit. Ceterum Timonem parodiis admiscvisse etiam alliterationis lusus, docet fragmentum ejus apud Athen. XI. P. 505. E.

62쪽

posteriore tempore vox latiorem significationem aco pit eam, qua in universum notaret carmen irrisorium, et quod nos dicimus satiricum. Ita intellexerunt eam, qui ab Homero inde illorum originem repetunt ita et Iulian. Imp. VII. p. 207. σιλλογραφον, qui mera convicia aculatur, opponens ποι π3, qui rem ita tractaret, ut delectaret etiam legentes. Quin prosa

oratione scripta maledictorum plena sillos nominata esse, supra studui demonstrere. Posteriorem vocia usum respexerunt etiam ii, quos propriam siΙIorum notionem vecte definivisse negavi. De compositione Timonianorum illorum extera

ut ita dicam, disputavit Diog. a. IX. 12, 111. Valdeque dolendum est, non eadem diligentia ab eo doceri, quae singularis eorum fuerit indoles atquis natura interna. illorum, ait, tres libri erant ), qu

rum primus habuit πτοδιηληπον ar έρμηνείαν, et 1 oνοπροόωπον την ποίησιν. Hae verba ita esse inia tolligenda, ut Timon in primo libro ex sua ipsius persona Omnia Protulisse Continua ratione dicatur, ex eo perspicitur, quod de reliquorum librorum compositione subjunxit Diog. In quibus dixit ita omitistitutam esse a Timone, ut ipse per dialogicam sommam e Xenophane Colophonio quaeque quaesiisset, ille vero ipsi respondisset Xenophani autem Potissiamum id munus injunxisse videtur Timon, quoniam ille et ipse illos composuit ad traducenda Homeri Hesiodique dogmata mythologica Timonis autem silli cum fere omnes perstringant x, qui a primis inde initiis ad ipsius usque tempora in philosophiam

63쪽

incubuerant iam quaerendum est quo nexu tot res tamque diversae philosophorum personae inter se coniuncti fuerint ua de re conjecturam quidem Paul. P. 25. proposuit eam, ut Philosophos fortasse in sabula quadam versatos essου Vel pugnam commisisse dieat sed abjecit ipse postea, ubi in fragmentis nuΙlarium rei vestigia animadvertit Sunt tamen, quae eonjecturam de inito certamine Confirment, ut fragm.

apud Clem Alex Suom. V. l. 50. D. Sytb. Ius . Praep. v. XIV. P. 63 Diος. a. IX. 1, 6. impriamis id, quod est apud eundem IV. 6 42. Ex quibus

non sine eam conigere mihi videor, sermonum emtamen institutum esse a philosophis in parte saltem sillorum Neque obstat, quod Diog. in primo libro αυτοδιήτητον fuisse την ερμηνείαν imonis tradit . id enim opponitur tantum dialogicae ceterorum formae. Sed de notius operis compositiones inde concludere

quidquam Vereor, De gnarus, quam lubrica sit perditi operis insta alo et quam facile eo defer

mur, ut, quae potuerint fieri, revera facta esse existimemus Qui in atras fragmentis perspicere mihi videor caementa quasi, quibus singulorum philosopli rum placita conglutinaverit. Nonnulla enim framenta incipiunt a comparatione Praecedentem inter et sequentem philosophum instituta, ut fragmenta apud Diog.

Μath. IX. 57. d. Fabric Euseb. Praep. v. XIV. p. 761. In quibus compositio similis Videtur esse ejus, qua Hesiodus in oeis transitum sibi paravit a descripta heroina una ad describendam aliam. In secundo et tertio illorum libro Timon dialogica sermonis forma facile prohibere potuit, quomi-

64쪽

posteriore tempore vox latiorem significationem accepit eam, qua in universum notaret carmen irrisorium, et quod nos dicimus satiricum. Ita intellexerunt eam, qui ab Homero inde illorum originem repetunt; ita et Iulian. Imp. VII. p. 207. Ἀλλογράφον, qui mera Convicia aculatur, Pponens ποιητj, qui rem ita tractaret, ut delectaret etiam legentes. 9uin prosa

oratione scripta maledictorum plena sillos nominata esse, supra studui demonstrere. Osteriorem vocis usum respexerunt etiam ii, quos propriam silΙorum notionem recte definivisse negavi. De compositione Timonianorum illorum externa,

ut ita dicam, disputavit Diog. a. IX. 12, 111. Vatideque dolendum est, non eadem diligentia ab eo doceri, quae singularis eorum fuerit indoles atque tura interna. illorum, ait, tres libri erant ), quorum primus habuit υτοδιηγητον ar έρμηνείαν , et μονο προςωπον την ποίλἰσιν. Hae verba ita esse intelligenda, ut Timon in primo libro ex sua ipsius persona Omnia ProtuliSSe Continua oratione dicatur,

ex e perspicitur, quod de reliquorum librorum compositione subjunxit Diog. In quibus dixit ita rem institutam esse a Timone, ut ipse per dialogicam sommam e Xenophane Colophonio quaeque quaesiisset, ille vero ipsi respondisset Xenophani autem potissimum id munus injunxisse videtur Timon, quoniam ille et ipse illos composuit ad traducenda Homeri Hesiodique dogmata mythologica Timonis autem silli cum fere omnes perstringant L, qui a primis inde initiis ad ipsius usque tempora in philosophiam

65쪽

incubuerant iam quaerendum est quo nexu tot res tamque diversae philosophorum Personae inter Se Onjuncti fuerint ua de re Conjecturam quidem Paul. p. 25. proposuit eam, ut philosophos fortasse in fabula quadam Versatos esse, Vel Pugnam commisisse dicat sed abjecit ipse postea, ubi in fragmentis nulla ejus iei vestigia animadvertit Sunt tamen, quae conjecturam de inito certamine confirment, ut fragm.

apud Clem Alex. Strom. V. l. 50. D. Sytb. Euseb. Praep. v. XIV. P. 763 Diog. a. IX. 1, 6. imprimis id, quod est apud eundem IV. 6 42. Ex quibus

non sine causa ΟΙΙigere mihi videor, sermonum e

tamen institutum esse a philosophis in parte saltem sillorum Neque obstat, quod Di Og in primo libro αυτοδιήγητον fuisse την ρειηνειαν Timonis tradit . id enim opponitur tantum dialogicae ceterorum formae. Sed de notius peris compositiones inde concIadere quidquam Vereor, pe gnarus, quam lubrica sit perditi operis insta aio et quam facile eo deferamur, ut, quae Potuerint fieri, revera facta esse existimemus ui in aliis fragmentis perspicere mihi videor caementa quasi, quibus singulorum philosophorum placita conglutinaverit. Nonnulla enim fragmenta incipiunt a comparatione Praecedentem inter et sequentem philosophum instituta, ut fragmenta apud Diog.

La. I. 1, 34. IX. 7, 40. II 8 66 Sext. Em p. adv.

Μath. IX. 57. d. Fabrio Euseb. Praep. v. XIV. p. 761. In rinibus compositio similis Videtur esse ejus, qua Hesiodus in oeis transitum sibi paravit a descripta heroina una ad describendam aliam. In secundo et tertio illorum libro Timon dialogica sermonis forma facile prohibere potuit, quo mi-

66쪽

nus Ionga philosophoram serie taedium afferret I gentibus. Cujus quidem dialogi quamquam in fragia

mentis nullum certum Vestigium relictum est tanten inde explicandum videtur , quod Sext. Emp. Pyrrh. I p. I. 224. Fabric dicit: ἐν πολλοῖς ἐπαινέσας δν Ξενοφανον, ως καὶ τοπλοίλλους αὐτω ἀναΘεῖναι, ποαησεν αυτον εφυρύμενον και λετοντα etc. Sed inm rus libros, quamvis Varia forma, easdem tamen restinctasse monet Diog. a. . IX. 12, 111. r i ii, In uniVersum putaVerim, inter siIIo reliquasque parodias discrimen intercedere simile isti, quo est Hesiodum inter et Homerum. Homeri enim carmina et Matronis quo tanquam principe utor non ad aliaum finem composita sunt, rata qui in ipsis situs est, silli autem Hesiodique carmina ea de causa potissiamum Composita sunt, ut vel docearn, vel tollant ea, quae ab aliis Oeta sunt. Sit os igitur , quatenus parodice compositos, non iis metvs.caveris id actia

Timonem vero, ut erat acerrimi ingenii in s gere non potuerunt, quae parum certa essent in dog maticis philosophorum systematis. De quibus judiaeium tulit plerumque sane maledicum, sed tame munere ita functus est, ut in plerisque rem acu t clam esse fatearis, et quae recentioribus historiae philosophicae peritis hominibus viderentur summa atque quasi card philosophici systematis e ipsorum philosophorum Vitia, eadem vel Timon impugnaret.

Ita in fragm. apud Diog. a. IX. 1, 6. Heraclito Ephesio vertuntur vitio tum fastidiosa animi superbia

κτηρισαδ

67쪽

hominumque contemtus, mn sermonis obscuritas 3 mclidem vero Megarensibus λυσσαν ἐρισμου injecisse testatu Timon apud Diog. II. 10, 107. Onnunquam tamen neglecto Veri studio 1mium dedit caviΙlandi Indibrio, ut adversus Epicurum apud Athen. VII. p. 279. F. cf. IV. p. 163. 3. Unum Pyrrhonem 1andi..bus affert, utpote sceptice philosophandi rationis principem. Quem quam is ratione vere pia pros quatur'), facere tamen non Potuit, quin his ipsis Pyrrhonis laudibus convicia in sophistas acerbissiitia 4mmiseerat. Duo vero Sext. mp. I. I. dicit ἐν noti.

hementer aggressus est id mirari non possumus, eum et Xenophanis philosophia ex arte fuerit sc ptica, et ea ipsa verba, quae hoc Ioco profert eno. phanes, dogmaticis sint opposita. Veteres Graeci quanti fecerint illos imonia nos, inde Perspicitur quod ad eos illustrandos ab ApoIIonide Nicae et Sotione Alexandrino commentarii satis ampli conscripti sunt B. Ceterum illi a Ie dication prae aliis libris videntur indig'isse, quoniam in iis inueniuntur saepissime Oees audacter victae, et vere glossematicae. uas imo vel immutatatas ex philosophorum peribus transtulit, vel etiam novas procudit philosophorum nova vocabula fingendi studium irridens. Illi autem commentarii num ad defendendos a Timonis conviciis philosophos conscripti fuerint, non satis certum es CL Casa . de Sat.

2 Diog. a. IX. 2, Ius Athen. VII. p. 336. D. Diog. III. laudat undecimum Sotionis librum.

68쪽

nus Ionga philosophorem series taedium afferret I gentibus. Cujus quidem dialogi quamquam in fragia

mentis nullum certum Vestigium relictum est: anieci inde explicandum Videtur , quod Sext. Emp. Pyrrh. Hyp. I. 24. Fabric dicit: ἐν πολλοῖς ἐπαινέσας δναενοφάντιν, si καὶ τοπς πίλλο )ς αυτ ἀναΘεῖναι, ἐπnta ησεν ω τὰν διφυρόμενον και λετοντα etc. Sed singu-Ios libros, quamvis Varia forma, easdem tamen resta lasse monet Diog. a. IX. 12, 111. In uniVersum putaverim, inter siΙlos reliquasque parodias discrimen intercedere simile isti, quod est Hesiodum inter et Homerum. Homeri enim carminaeimatronis quo tanquam principe utor non ad alium finem composita sunt, is qui in ipsis situs est; silli autem Hesiodique carmina ea de causa potissimum Omposita sunt, ut e doceant, Vel tollant ea, quae ab aliis docta sunt. Sivos igitur , quatenus parodice Compositos, non injire' vocaveris id actia Cas par Odias. i. vii Timonem Vero, ut erat acerrimi ingenii ), s gere non potuerunt, quae parum certa essent in ον maticis philosophorum systematis. De quibus judicium tulit plerumque sane maledicum, sed tameo munere ita functus est, ut in plerisque rem ac tactam esse satearis, et quae recentioribus historiae philosophicae peritis hominibus viderentur summa atque quasi cardo philosophici systematis vel ipsorum philosophorum Vitia, eadem vel Timon impugnaret. Ita in fragm. apud Diog. a. IX. 1, 6. Heraclito Ephesio vertuntur vitio tum fastidiosa animi superbia

κτηρίσαι

69쪽

hominumque contemtus, tum sermonis obscuritas 3 mclidem vero Μegarensibus λυσσαν ἐρι-μου injecisse testatur Timon apud Diog. I. 10, 107. Onnunquam tamen neglecto veri studio nimium dedit cavillandi indibrio, ut adversus Epicurum apud Athen. VII. p. 279. F. cf. IV. p. 163. Q). Unum Pyrrhonem landibus effert, utpote sceptice Philosophandi rationis

principem luem quam i oratione Vere pia pros

quatur ), facere tamen non potuit, quin his ipsis Pyrrhonis audibus convicia in sophistas acerbissima immisceret Ouod vero Sext. Emp. I. I. dicit εὐπολ-λoi ἐμπαινεσαι ὁ Ξενοφμνην, quem aliis ocis V hementer aggressus est' id mirari non possumus, cum et Xenophanis philosophia ex parte fuerit sc ptica, et ea ipsa verba, quae hoc loco profert en

phanes. dogmaticis sint opposita. Veleres Graeci quanti fecerint illos Timonianos, inde perspicitur, quod ad eos illustrandos ab Apollonide Nicae et Sotione Alexandrino commemtarii satis ampli conscripti sunt ). Ceterum illi talie ,licatione prae aliis libris Videntur indiguisso,

quoniam in iis inueniuntur saepissime VOCes audacter

fictae, et vere glossematicae. Ouas imo vel immutatas ex philosophorum peribus transtulit, vel etiam novas procudit philosophorum OV Vocabula ingendi studium irridens. Illi autem commentarii num ad defendendos a Timonis conviciis philosophos conscripti fuerint, non satis certum est. Cf. Casa . de Sat. Mes. p. 222. I Diog. La 1X. II, 65.2 Diog. a. IX. 2 I09 Athen. VII. p. 336. D. Diog II2. laudat undecimum Sotionis libruin.

70쪽

Restat, ut moneam de errore, in quem incidit Scholi hist. lit. r. II. p. 41. dicens Timonem, quam via benigno hospitio exceptum a Ptolemaeo PhiΙadeupho, gratiam retulisse eam, ut carmen maledicum componeret contram eum Alexandrinum quod ammen recenset Praeter siΙIOs. Servatum quidem est Timonis fragmentum, in quo Philosophos Musei comparat cum avibus pretiosis in cavea nutritis, apud Λthen. . . 22. D. cf. Eustath. p. 1488, 1. Sed nec materia haec idonea est, ex qua integrum ea me Componatur, ne quidquam apud Athen. - Ε stath. sententiam eam confirmat. Ut haec res est ejusmodi, quae in illis fuisse possit, ita illis adsoriabendum ess puto hoc fragmentum. Idem Scholl. II. P. 105. Timonem composuisse dicit parodiarum i-brum, sed non recte. Ego quidem ejus rei nuHum vestigium inveni apud veterea scriptores.

Ceterum quod Diog. a. IX. 12, 110. dicit: νδε καὶ φιλοποτης, id nimis acerbe non esse dictum, docet Athen. X. p. 438. A., quamquam idem Timon invehatur apud Athen. X. p. 446. E. tu eos, qui nimis Iargani vini copiam hauriant. Apud Athen igitur I. I. narratur, Timonem et Lacydem, utrumque philosophum, bibendi instituisse certamen. In quo Cum priore die Timon reportasset victoriam, abeuntem ebrium Lacydem hoc Homerico versu persecutus est: 'HραμεΘα μέγα κυδος, ἐπέφνομεν Εκτορα δῖον. Altero autem di quum propinatum poculum ha

Tire non posset Timon, cavillatus est eum adversariaus hoc Versu: Δυστηνων δέ τε παῖδες ἐμῶ μένει αντιοωσιν.