De Evenis poetis elegiacis eorvmqve carminibvs [microform]

11쪽

PHIL. R. A. L. . GYI ASI AD AEDEM S MARIA MAGDALENAE RECTORI ET PROFESSORI

SACRUM AES SE

VOLUIT

AUCTOR.

13쪽

Aegre eum, quicunque animum paulisper ad historiam Graecorum literariam attenderit, ab se impetraturum esse reor, quin miretur, quod illud poesis genus, quod et uetustissimum et latissime diffusum suit, elegiacum dico, omnium maxime

uirorum doctorum curas expertum sit. In hac enim parte tametsi temporum inuidia fere non minor fuerit, quam in reliquis graecae antiquitatis partibus, tamen non modo extiterunt, qui de natur atque indole ipsius poesis elegiaeae scriberent, sed qui etiam carmina elegiaca, quotquot supersunt, diligentissime colligerent, collecta explicarent et, quoad opus fuit, emendarent, et de uitis poetarum tantum nos docerent, quantum ex ipsis poematis ueterumque testimoniis potuerat erui. Sic praeter trecentos sere poetas, quibus Iacobsius, uir omni doctrina

politissimus, in Anthologia Graeca operam nauauit, singuli quidam poetae, qui summam in hoc poesis genere adepti sunt gloriam, uel ut Callinus, Archilochus, Solo, Theognis, Simonides, Philetas, Hermesianax, hanoeles, alii, nostris maxime temporibus inuenere uiros doctos, qui de iis optime mererentur. Quorum industria atque diligentia, ut eximia suerit,

tamen haud pauci lique non minus clari, quam quo Supra enumerauimus, supersunt poetae, quorum qui colligeret fragmenta enarraretque uitas nullus adhuc fuit. In eorum numero fiunt,

ut de aliis taceam, ueni praecipue Eueni arii, de quibus, si pusillas notitias Fabricii in Bibl. Graec. d. Hari T. I.

p. 738. et Iacobsit in Anth. r. .am. p. 893. exceperis, nihil compertum habebis, quamuis idem, ut infra docebimus, haud mediocrem gloriam consecuti sint. Operae igitur pretium 1

14쪽

me facturum opinatus sum, si, quae de his uenis eieres tradiderunt, non minus quam, quae huc illuc dissipata leguntur carmina colligerem, collecta in certum quendam ordinem redigerem adnotationibusque adumbrarem.

Iam uero ex libelli nostri inscriptione conieceris, pluressuisse Euenos, et recte quidem; nam si, quem in eiusmodi

quaestionibus primunt sere consulere consuevimus, Suidam inspexeris, te non sugerint s. oc. Ευηνος haec uerba: Λυο ἀναγραφουσι γεγρω θ αι λεγείων ποιητας καὶ πινοτερους Παρίους. Idem iisdem uerbis Photius in ex s. u. Ευηνος dicit, unde olligi licet Suidam aut exscripsisse Photium aut utrumque lexieographum ex eodem sonte hausisse. Sed praeter hos

Parios in lemmatis carminum Anthologiae Graecae quattuor insuper commemorantur Eueni, Siculus quidam, Ascalonius, Atheniensis, et Grammaticus, quos dei neeps in disputationem uocabimus. Redeundum autem ad Suidae uerba, in quibus primum ut superuacanea ostendit uox γεγράφθαι, quam ex uaria lectione ortam esse uerisimile est, uti scriptum fuerit: δυο αναγεγραφθαι φασὶ . u. confirmant uerba Harpocrationis, quem sortasse et holius et Suidas ante oculos habuerunt, hanc uoculam omittentis s. u. Ευηνος): Υπερίδης ἐν τψ κατ υτοκλεους δυο αναγραφονσιν Ευηνους ἐλεγειων ποιη- τας μωνυμους ἀλλήλοις καθαπερ Ἐρατοσθένης ἐν τι περιXρονονρα νιων, ἀμφοτερους λεγων Παριον εἶναι γνωρίζεσθαι δέ φη τι τον νεωτερον μονον μνέμνηται δῖ θατέρου καὶ Πλατων. Quaestionem igitur primum de utroque ario instituemus, ad quam antequam accedamus, constituendum uidetur, uniusit uera ueni nominis seriptura Ut enim Panyasidis cs. TEschirn de anyas. p. 7 sq. et innumerabilium sere geriptorum nomina librariorum aut negligentia socordiaque aut inscitia corrupta sunt, ita Eueni nomen nonnunquam reperitur deprauatum. Praecipue uariant codices ΜSS. editionesque eorum Scriptorum, a quibus commemoratus est Euenus, in μηνος et νηνος scriptura, quam discrepantiam, quoad fieri poterit, tollere conabimur. Huc uero acturum etiam ESSE puto, scire, quo modo Eueni fluuii nomen a ueteribus scriptum sit nam fluminis a poetae nomine ut diuersum fuisse Ma-

15쪽

tuamus non habemus iustam caussam ). iv νος praebet huc. II 83 improbanteiopp. Proleg. huc. T. II. , 160. νηνoc ex omnium codicum eonsensu habentes Soph. Trach. 559. d.

Neu Apollodor. I. 7, 7. . ubi artis filius ita dictus est)II 5, 4. 7 6. Strab VII. p. 327 biH. VIII. p. 336. X. p. 451 ubi tamen nonnulli codices et editiones scribunt - τῆνος sic). X. p. 459. XIII p. 614 ubi Mediceus IV. habet

Moινος. Eυηνος scripturam eonfirmant etiam Diodori codices

et Vib. Seques . p. 31. 34. Apud Homerum Il. ΙΙ. 693.)eiusque scholiastas cf. p. 83. p. 267. d. Behk. Evηνος exaratum est, apud Eustathium uero ad Iliad. II. 593 et IX. 553 sq. Eτηνος, quam formam Hesiodus quoque Theog. 345.

tueri uidetur Non minor est scripturarum uarietas in libris eorum scriptorum, qui poetam Euenum commemorant. Etenim in Plat Phaedr. p. 267. A. Phaedon. p. 60. D. I. l. C.

Arrian. Disput. Epistet. IV. 9. Aristot. etaph. IV. i. ed. Brandis uulgo legitur Eτηνος, contra in Platon Apolog.

p. 20. B. Aristot Ethic Eudem. ΙΙ. T. VI. 10. Nicom. VII. 11. Eratosth. p. Harpocr. l. c., Anthol Palat. Athen. IX. p. 367. E. X. p. 429. F., Artemidor Oneir. I. . n. Suid. l. e. extat Ευηνος scriptura Ceterum etiam in locis Phaedri, Phaedonis et Aristot. etaph. IV. teste Behkero optimi eodices in Ευηνος lectione consentiunt ullius autem auctoritatis est Arriani locus, nam infimae dignitatis sunt huius libri codices, quare δαμαντιος Κοραῆς, nouissimus Disput Epictet. editor Vol ΙΙ. p. 429 Ευηνος in τηνος mutari iussit, cuius iudicio, eum ipse Graecus sit, aliquantum tribuo. Etymologiam

uero, si quis persequi uelit, ut multum consecturus sit uereor, quoniam non satis liquet, quorum ex uerborum connexione illud τηνος coaluerit, licet hanc uocem nescio an ex ευ et ηνία 'ν eompositam esse constet magis ortasse proficiat ana-

Fortasse qui primias ueni nomen tulit vir, id a fluuio ob certam aliquam caussam duxit. - Εuslath ad Hom. Il. II 698. 'Iστέον

Cf. narratiunculam ab Eustath ad Hom. Il. IX. 559. p. 297. d. Lips prolatam. - Huc sortassis etiam facit locus Suncelli, de quo paullo inserius.

16쪽

logiam circumspiciens. Docet enim Arcadius ' onomina plurium syllabarum gentilia exceptis compositis in ηνος et

ννoc desinentia Qντονως εse pronuntiata, uelut Ἀβυδηνος, μα- τειρηνος, Βοτρυηνος, Ταπρηνος, Βιθυνος, Μαριανδυνος, alia, eandemque regulam secutum esse uocabulum Σειληνος. ' Quare

quum in paucissimis tantummodo libris iisque inserioris dignitatis scriptorum, quos Supra citauimus,Mηνος legatur, contra plerique et meliores libri non minus quam ueteres grammatici μηνος pronuntiari iubeant, non dubito, quin προπαροξυτονως hoc nomen scribendum sit. ' Aliter in veni nomine seribendo uariat Anthologiae codex Palatinus IX. 602. 17. XI. 49. to formam Miνον sic exhibens, quae deprauatio, quo modo potuerit nasci, neminem latet. Saepissime enim litera H et I inter se commutatas esse propter aequalem utriusque iterae pronuntiationem, permultis exemplis probari potest sed illud unum, credo, attulisse sufficiet, quod Φιλλιας ut Bachius . Philet loc uit et script p. 4. ostendit et in eod. Venet Athenaei ' ' Φιλιτας pro Φιλητας legitur. Alia denique forma prodita est a G. Syncello Ecl. Chron. p. 254. C. d. iebuli r. p. 484.), ubi ex codicum auctoritate haec leguntur: μηνιος ἐλεγείας cοιητὴς ἐγνωρίζετο Ἐμπεδο- κλης καὶ Παρμενίδης ἐγνωρίζοντο. Niebubrius autem Eusebii Chron. I. p. 54. secutus, Ευηνιος sermam in μηνος mutauit. Recte ' ), nam aperte Syncellus Eusebium exscripsit, id quod inde satis intelligitur, quod, quae apud Eusebium Olympiadis LXXX anno II adscripta sunt uerba, eadem eidem Bnno d- scripsit, itaque cum Eusebio, ut postea uidebimus, in eundem' Arcad. p. 65. d. Barh. α εἰ ηνος περδισυλχαβα απλα τὶ παρα- συνθετα ξυνεται, εἰ μη παρ-υμα εἴη κατα τροπην γενους θυλ κου εἰς την εἰς ς κατάληξιν γενομενα, ἡ παρα γενικῆς ἀναπεμφθεντα.κ. . 1 τ δε πανσεληνος συνθετον, ωςπερ καὶ δυστηνος δίμηνος,

17쪽

errorem incidens. Ceterum si analogiam spectas, acilius sane explicari potest Ευήνιος nomen. Decem et septem carmina uel carminum fragmenta apud Aristotelem. Plutarchum. Stobaeum, Athenaeum atque in

Anthologia l. infra indicandis literis mandata ad nostra tem

pora peruenerunt, quorum quae in Anth. extant, inter plures

Euenos sunt distribuenda. Etenim in lemmatis, quae ibi carminibus ipsis praeposita inueniuntur unum Marmen fueno Siculo, aliud Ascalonio, aliud Atheniensi, aliud grammatico reliqua uero Eueno tribuuntur, euius nomini nihil amplius adscriptum est Quinque igitur Euenos tantum agnosse et ne quintum quidem satis accurate significasse uidetur, qui Anthologiam graecae Carmina congessit: attamen si diligentius in ipsam Anthologiam inquirimus et ad morem, quem in ea Congerenda Const. Cephalas haud dubie ea in re Philippum Thessalonicensem secutus obseruauit, animum aduertimus, mox in uno illo Eueno, cuius nomen appositione caret, duos eosque

Parios latere intelligemus. Solet enim in Anthologia clarissimi

cuiusque, si quidem plures eiusdem hominis fuere poetae, nomini nihil amplius, ceterorum uero nominibus explicatio quaedam adiecta esse. Sic, ut rem, quae exemplis abundat, uno

saltem ulciamus, ubique notissimi illius Alcaei itylenaei os Anth Pal. I. 218. VII. 55. IX. 588. XI. 12 etc.)solum nomen, contra utriusque alius Alcaei, Messensi it

iunioris Mitylenaei epigrammatis nomen praeScriptum est et patria. Cf. Alc. Messen. epigr. in Anth. Pal. I. 187. VII. 429. 36. y Simili modo Platonis, angustissimi illius philosophi carminibus solum latonis nomen cs Anth. Pal. V. 78-80 VI. l. 3. III. 35. 99. 180. 256. 259. 265. 268 etc. praepositum, at infra ad al. IX. 359 et 1X. 58.

inter eo mi cum poetam et iuniorem Platonem distinctum est Quae quum ita sint, nos non modo probabiliter disputasse sed ad uerum accessisse putamus, Anthologiae auctorem, quod illius Eueni nomen olum arminibus quibusdam adscripsit, indicare uoluisse, poemata ista esse illi Eueno tribuenda, qui omnium maxime inclaruerit i. e. Pario. Inde uero simul in

18쪽

telligitur, eum aut nescisse, duos fuisse Euenos Parios, aut de industria omnia illa carmina uni Pario uindicasse. Quod,

utut est, ad quaestionem nostram nullius est momenti, nam infra demonstrabimus, non posse omnia ab uno auctore esse prosecta.

Quae quum praemissa sint, quo minus ipsam de uita utriusque Parii quaestionem instituamus ueterumque de iis testimonia sub examen uocemus, non est, quod obstet. Consentiunt uero, ut supra iam monuimus, Eratosthenes p. Harpocr. , Photius et Suidas in eo, quod duos Euenos Parios ambos que elegiacos poetas suisse narrant. Adlicii insuper Eratosthenes, ad famam peruenisse tantum minorem. Sed quaeritur, quo tempore uterque uixerit. lato tribus locis Apol Socr. p. 2I B. haedon p. 60. D. p. 61. C. Phaedr. p. 267. A. Euenum quendam Parium ommemorat, et Socratem ita de eo facit loquentem, ut aequalis Socrati natu paullulum maior fuisse uideatur. Quam ex Platonis testimonio unius Eueni collegimus aetatem confirmant, quae Eusebius Chron. I. p. 54o ed. Scalig. et G. Syneellus i. c. ad annum Ol. LXXXII, 2. adscripserunt uerba: τηνος ἐλεγείας ποιητὴς ἐγνωριζετο Ἐμπεδοκλῆς καὶ Παρμενίδης γνωρίζοντο ' His uerbis, si solum de Eueni aetate testimonium contineretur, admodum caute esset utendum, quippe quibus error insideat. Nam Empedocles et Parmenides, quos una cum Eueno Ol.

LXXXII. . floruisse Eusebius dicit, nondum hoc tempore, sed hic os Parmen id ed. arsi Vol Ι. t. . p. 4. q. Ol. LXXXVI. ille cf. Empedocl. d. turg. I. p. T. q. Ol. LXXXIV floruit. Vt igitur in hac re errauit Eusebius, ita

eum in constituendo Eueni ore errasse posset aliquis dicere, nisi Platonis auctoritate eius testimonium satis muniretur. Huc

facit etiam locus aximi Tyrii diss. XXXVIII. . p. 25. ed. Reisk.) quo ab Euen discimus doctum esse Socratem )

Huic loco repugnare uidetur Suidae s. u. Σααρατης clocus, ubi Euenus inter Socratis auditores refertur Sed miror Gaissordium, quod quamquam antea uocabulum φιλοσοφοι a codicibus optimi Parisin Vossian praetermissum eiecit, tamen uocem υηνος expellere noluit

19쪽

artem poeikam. Quae narratiuncula, siue uera siue salsa est, confirmat tamen sententiam Euenum aequalem suisse Merati paullulum maiorem. Quare asso ius errauit, qui Init hist. literar graec et rom. p. 17. ad Ol. XCI. 3. Eu um quendam Parium inclaruisse scripsit, quoniam iuniorem potuisse hoc tempore, si quidem natus suit, nondum ex pueris excessisse mox docebimus. Quo tempore natus sit, quo Athenas uenerit Euenus Parius, tanta uestigiorum inopia accurate non potest explorari; tamen nos circa quadragesimum demum annum Athenis eum famae celebritatem consecutum esse haud multum a uero aberrare opinamur. Quare si inde ab Ol. LXXXII. . decem Olympiadibus retro uuleratis natum ipsum l. LXXII. . dicimus, probabiliter disputasse remur.

. Iisdem sere lenebris, quibus originis tempus uelatum est, Eueni uita quoque est obtecta, quum praeter tres Platonis locos, quo nunc deinceps asseremus, omni auxilio destituti

simus. Lucis tamen aliquid loci Platonici asserunt, quippe quibus doceamur, qualis philosophus idemque poeta suerit EuEnus. Primo uerba de eo facit Plato in Apol Soer p. 20. B. Socrates ibi criminationem se esse sophistam, eo studet Propulsare, quod suam cum Gorgiae, rodici, Hippiae aliorumque sophistarum uita docendique ratione Comparat. Nam horum quisque, ait, potest in quamuis urbem prosecius adolescentes, quos nihil prohibet eum quocunque uelint suomam ciuium gratis uersari, persuadere, ut relicta illorum consuetudine cum ipsis uersentur, pretio soluto atque insupergratiam

habeant. Dein pergit ἐπεὶ καὶ ιλλο ανήρ εστ LIαριος )

licet a tribus optimis eodd. omissam. Patet insuper hanc uocem illatam esse a librario quodam ex Phaedonis loco, ubi pariter atque apud Suidam Eueni nothea cnm Simmiae hebani nomine coniuu

etum inuenitur. ., i .

Euenus tangi etiam uidetur loco Xenophontis Conuiu. c. l. ra καὶ ὁ Σωκρατης με. ἀεὶ s. ω καλλέα , ἐπιωκάατειλημα καταφρον- , τι si μὲν Πρω-γορο τε πολυ αργυριον δεδαγκας ἐπὶ σοφία καὶ Γοργι καὶ Προδίκην vix αλλοις πολλοῖς, Ῥας δὲ, τ. 1. s. Heriat ad h. l.

20쪽

ποιήσειν τὴν προήκουσαν αρετήν ' ν δ' ἀπιουτος η των ἱππι- κων τις ἡ τοὐν γεωργικωπι νυν δ' ἐπειδὴ ἀνθρωπι ἐστον, τίνα αυτοῖν ἐν εχεις ἐπιστατην λαβεῖν τίς τῆς τοιαυτης ἀρετῆς, τῆς ἀνθ ρωπίνης τε καὶ πολιτικῆς, ἐπιστήμων ἐστίν; Iμαι me σε ἐσκέφθαι διὰ την των υἱέων κτῆσιν. εστι τει, φλην hos r

ποσου διδάσκεις νηνος, φη, ω Σωκρατες, Πάριος, πεμεε μνῶν. καὶ ἐro τον νηνον ἐγκάρισα, ε ως ἀληθιος ἔχει ταυτην την τέχνην καὶ ουτως ἐμμελως ' διδάσκει. rQρουν καὶ αυτος ἐκαλλυνο νην τε καὶ βρυνομην ἄν, εἰ ηπιστάμην ταυτα ἀλλ' ο rὰρ ἐπίσταμαι, o ἄνδρες Ἀθηναιοι - Cum his uerbis dignus est, qui conseratur Phaedonis Iocus. Cebes ibi dicit: propterea quod Socrates nuper Aesopi fabulas in uersus redegerit hymnumque in Apollinem fecerit eum alios tum praecipue Euenum uenisse, qui interrogaret, quo tandem modo factum sit, ut Socrates, utpote qui antea nunquam earmen finxerit, hoc demum tempore in custodia carmina coeperit condere. Quaerit tunc ex Socrate, qui Eueno, quem iterum interrogaturum esse suspicetur, dicat Cui respondet Soerates λεγε τοίνυν αντ- ω Κέβης, ταληθῆ, τ ον ἐκείνου βουλομενος ουδῖ τοις ποιημασιν αντον ἀντίτεχνος 'λεIναι ἐποίησα

I Ad haec uerba adnotat Slalibaumius ,,uerba καὶ Ουτως ἐμμ εχῶς uidentur intelligenda esse de modico pretio τῶν πέντε μνω. Nam h μελὲς dicitur, quidquid a recto modo non recedit. et hora enim sumta est a musicis, qui seruant praescriptum canendi modum atque numerum. agna autem his uerbis inest urbanitas. Nam Socrates si dixisset: Ου- υτελ- Euenum atque adeo Calliam nimis risisset. Vsus est igitur eo uocabulo, quo quum uideretur Euenum laudare, tamen et huius uiri leuitatem et ceterorum sophistarum auaritiam

acerbe notaret.

mi uerbis lenem Eueni cauillationem inesse nussus interpretum praster Heindorsum negauit, qui moriturum ne leuissimam quidem hominis cauillationem decere et mox insuper sophistam Simmiae uerbis perstringi dicit Sed Heindorsum fugit, moriturum quidem esse