De Evenis poetis elegiacis eorvmqve carminibvs [microform]

61쪽

Quos uersus Ouidius Fast. I. 357. in hune modum uertit: Rode caper uitem tamen hinc eum stabis ad aras ii In in quod spargi eornua possit, erit. Verba fides sequitur noxae tibi deditus hostis

Spargitur assum eornua, Bacche, mero. Νon inutile erit monere, Libero patri, uitis repertori, hircos utpote uitibus perniciosos immolatos esse ut capite tanquam darent poenas. f. Varr. R. R. I. 2. 19. Virg. Georg. II. 380. q. Non aliam ob culpam Baccho caper omnibus aris

Caeditur. . . . .

Ouid. Metam. XV. 114. Vite caper morsa Bacchi mactandus ad aras Ducitur ultoris. Μartiat. III. p. 24.

Vite nocens rasa stabat moriturus ad aras

Hircus, Bacche, tuis, uictima grata sacris. Ibid. XIII. p. 39. haedus Lasciuum pecus et uiridi non utile Baceho Det poenas nocuit iam tener ille deo. De Eueni uersibus dignus etiam est, qui cognoscatur Suetonii Domit. c. 14. locus, ubi imperatorem non alia re ab edicto de excidendis uineis proposito deterritum fuisse, quam quod sparsi essent libelli cum his Eueni uersibus faceta, sed acerba parodia in Domitianum translatis rLὴν με φωνης ἐπὶ ριγeν, μως τι καρποφήσω ἔσσον ἐπισπεῖσαι Καίσαρι θυομένω. Cum ex hac re, tum inde, quod pentametrum οσσον ἐπισπεισαι σοί, τραγε, νομενω Leonidas Tarentinus Anthol. Pal. IX. 99. Deieci Epigr. d. Iacobs. X. 29. integrum in usum suum conuertit, olligi potest, hoc epigramma celebratissimum eiusque poetam haud ignotum fuisse, quare iis, quae T. disputauimus, consideratis non improbabile uidebitur, quod hoc distichon omnium Euenorum clarissimo t. e. Pario minori uindicari proposuimus.

62쪽

schol Aristoph. l. e. os 2. ἐπισπεῖσαι, at et Suet. l. c. ἐπιλεῖ ρα Suidae, quos modo citaui codices, et schol Aristoph. problintememsterhusio in Plut. l. c., tamen non dubitauit Gais- sordius meliorem meliorisque auctoritatis scripturam ἐπισπεῖσαι, in Suidam recipere. - σοί. Pal. et Suid σοι Plan. r.

Extat ibid. p. 367. cum lemmate: ενηνον σικελιωτου. εἰς

Πιον την πολιν ην επορθησαν ἐχληνε οτι διατον μηρον ἀειρον αἰὼν εγο νεν. Inde receptum in B r. n. r. I. p. 166. n. 14. An Ι. 1. p. 326. Jacobs Anth. Pal. IX. 62. πεῖνοι, τὴν περιβωτον ἐμε πτουν, μον ιρήν, την παρος ευπυργοις τείχεσι ληζομένην, αιωνος τέφρη κατεδήδοκεν ἀχά εν χῆρον

ουκετι με σκάφει Τρωοφθορα δουρατ υχαιων, πάντων δ' Ἐλλήνων κείσομαι ἐν στοματι. Poeta hoc carmine gloriae aeternitatem, quam Troia licet

Graecorum hastis euersa tamen omeri carmen in omnium Graecorum uersatura consecuta est, expressit. Grotius sic uertit: hvrbs ego turritis celeberrima moenibus olim Quae sacra tot diuis Troia uocata sui, Tempore iacta cinis, charta sapientis Homeri Ferratis portis inclita, cernor adhuc. Perniciem non Graia mihi nunc hasta minatur. Νam Graium uolito uiua per ora uirum. Vs. 1. περιβοητος schol ad Soph. Oed T. 142, ubi res ita dictus est, explicat his uerbis: περι ν ἔκαστος οβ μεταβοῆς καὶ οἰμωγῆς ἐπιων ως ἐπὶ πολέμου πολιν. riorem explicationem esse ueram, recte monuit Munder ad h. l. s.

Epigr. in inscript quam exhibuit Brunck ad Theogn. 75 i.

p. 296. ἐκ γενεης περίβωτον .... Πλονταρχον .... Μεγαρῆες εἰκονι λαῖνέη στῆσαν πασσάμενοι - s. 2. Τὰν κλέikόμεναν, Pal. dorice, in reliquis autem uulgares sermas non mutans. Tamen nescio ad dorismus non recipiendus sit, quum in talibus, ut ipse Iacobsius ad Pal. I. l. vers. 7. latetur, poe-

63쪽

ta varietatis quandam iucunditatem sectati esse uideantur, huius generis formas non certae euiusdam dialecti, quam poetici sermonis in uniuersum esse existimantes. s. Carmen 12. Uerss. 2. πτανοῖς - ἐν πυρροις Pal. ευπορνοιc. lan. Br. -- s. 3. αἰῶνος τέφρη κατεδήδοκεν ,, aeui cinis . .einis, quo per tot saecula sepulta sui, me penitus Comsumsit. εInsolentius hoc dictum est, sed quum de euersa Troia agatur, poetae statim uox cinis et quidquid magis destructionem in dieat, animo obuersatur. Nec absoni sunt Catulli uersus

Troiae esas, commune sepulcrum Europae Asiaeque Troia uirum et uirtutum omnium acerba cinis.

cf. Prop. I. 4. 5. Ouid Fast. I. 526. Callim Hymn. Apoll. 84,

in ara ουποτε χθιζον περιβοσκεται ανθρακα τέφρη. - S. 4.

χαλκείων πυλων firmissimarum, ut de Tartaro Hom. Il. IX. 15. Ἀνθα σιδηρειαί τε πτλαι καὶ χαλκεος ουδος Tibull. I. 3.72. aeratas excubat ante ores. - s. 5. Τρωοφθορος Troiam uastans similiter θυμοφθορος ap. Hom. Il. VI. 169. Θυμοφθορα οραμριατα literae detiserae Odyss. ΙΙ 329. Θουριοφθορα φαρμακα ueneficia mentem rapientia. - s. 6. κει- σομαι ἐν στοματι) Wakef. Silu crit. V. I. l. 4. κλείομιαι scribi maluit temerarie. Vulgata enim scriptura pluribus exemplis confirmatur Theogn. 867 4W. 239. Bk.)- Θοίνης ὁ καὶ εἰλαπίνησι παρεσση

ἐν πασαις, πολλων κείμενος εν στομασιν.

Antip. Thessal tu Anth. al. IX. 92 6 se δ' ἐθελωσιν μι- ραι πολλακι μοι κείσεαι ἐν σελίσιν Eustath de Hysm et Hysmin ., XI. l. 478. καὶ ην το καθ' ' Υσμίνην καὶ I μι- νων ημας ανα πασαν γλῶσσαν διήγημα κείμενον. 15. Extat ibid. p. 459. eum lemmate ἀθηναι. in transmigrauit in B r. n. r. I. p. 165. n. 12. n. I. 1. p. 23. Iacobs Anth. Pal. IX. 602.

' ποτε παρθενικαῖσι λασκομενα παλαριησιν Κυπριδα συν-σκαις, και γαμον ενξ iis

64쪽

-μφίος ἐκ νι μνης δῖ κικλήσκομαι, ἐκ δ' My ρομη ' Ἀρεα, καὶ ωριον εστεφον Ηρακλέορος. Θηβαι Τειρεσίην λεγον ποτε νων δ' ἐρι χαλκις' τὴν παρος ἐν μίτραις ησπασατ ἐν χλαμυδι igkius hoc carmen in Tiresiae statuam scriptum putauit, sed sermo est de uirgine iam uiro matura, quae, quum in cubiculo iam in eo esset, ut uestem deponeret, subito in marem sese uidit mutatam. Eiusmodi miracula narrant Plin.

H. . VII. 4. 3. Antonin Liberat. XVII. Geli. IX. 4. De

hyaena sexum mutante dicit Aelian H. n. I. 25. υκοsντον Καινε καὶ τον Τειρεσίαν αρχαίους απεδειξε το ζψον τουτοου κομποις, αλλα τοῖς ἔργοις αυτοῖς. - s. 1 α ποτε al. VS. 2. σου πευκαις . Interpretes haec uerba uulgo ad γαμον traxerunt, et γαμον συν πευκαις dictum putauerunt,

quum in more ueterum positum suisset, ut in nuptiarum pompa laces praeserrentur ); sed obstare huic explicationi et uerborum positioneni, et particulam καὶ quodammodo aduersari iam Iacobsius ad Deleet Anth. r. p. 433. adnotauit. Accedit, quod uerba αμος σου πευκαις sententiam Ianguidam praebent. Quare uerba συν πεπικαις ad Κυπριδα relata locumque sic intellectum uelim uirgo propensam sibi facere studebat Venerem, eam scilicet, quae est cum facibus i. e. quae connubiis praeest. Venus enIm aeque amores et connubia tuetur taedae autem imprimis in solemnibus nuptiarum cernuntur. Quae explicatio iuuatur sequentibus uerbis καὶ γαμον σβαμένα, quae tantum abest, ut idem significent atque uerba λασκομένα παλαμ y Πν κυπριδα συνπευκαις, ut haec explicent. Virgo enim, dum connubium cupit, propitiam sibi sacere conatur Venerem, quae connubio ipsi praeest. - s. 3. Θαλαιιμν Pal. Θαλαμω. r. Recte, nam sexcenties iterae et commutari solent. - Κουριδίονς

DCf. e. o. Quid etam. IX. 22. Coniugii pactaeque exspectat tempora taedae. Ibid. IV. 6O.

Tempore crevit amor taedae quoque iure coissent, Sed uetuere PatreS.

Illa, uelut crimen taedas exosa iugales etc.

65쪽

χιτῶνας De ui ac significatione uocis oveίδιος Id. Butim. Lexii Ι. p. l. q. Fqrtasse uero hoc loco, ut p. Hom. Od. XVIII. 279. κουρη pro νυμφη de sponsa dictum est, κoουρίδιος χιτων uestem significat, qua sponsa induta est, das rauilichemeWand quod sane exprimi ita poterat propria uocis κουρίδιος significatione integra, quia puella recens nupta cum pomo in thalamum intrans licet adhuc sponsa tamen simul uxor dici et tali ueste uti poterat, quali uxores uestitae se solebant. - s. 4. τυπους es. Orph. ap. Clem Alex. p. 17. lat. XVI. p. 475. ως εἰπουσα πέπλους

ανέσυρατο δειρέ τε παντα Σωματος υτι πρέποντα τυπον.

Lusus in riap. LXVII. ανδρος τυπους notam uirilem uo- eant. - ελπασα edidi, uelut Orph. Arg. 43. ἱερον λόνον ἐξελοχευσα. Ibid. 263. - στηθέων δα λείριον αελοπησα. - s. 5. Ἀφροδίτης uox in al. deest, quam Iacobsius Bru kio praeeunte ex antiquis editionibus suppleuit. ἐκ δ' Ἀφροδίτης i. q. μετα φροδίτης, a Venere modo adorata Virgo se cultu Veneri adhuc adhibito abdicans nunc artem et Herculem, mirtutis deos, menerari incipit. Vs. 7. Τειρεσίην at pro Τειρεσίαν, ut Hom. Odyss. XI. 32. 139. De Tiresia sabulam narrant Antoni Liberat . . . Appollodor. III. 6. 7. ' Ησίοδος δέ φη Πν, τι

ον τρωσας, risετο ἐξ ανδρος - ' παλιν δ τοτ αυτους οφεις παρατηρησας συνουσιαζοντας, ἐγένετο ἀνηρ. ano facete ridet enippus p Lucian Dial Deor. XXVIII. χρονορδέ σοι et μήτρα ηφανίσθη, καὶ το μοριον το γυναικεῖον σπε- φρπη, καὶ οἱ μασθοὶ πετακησαν, καὶ το ἀνδρεῖον ἀπεφνη καὶ πωγωνα 'νεγκας η υτικα is r αικῖς ἀνη ἀνεφάνης:- χαλκος. al. χαλκὰ Brunckius haud dubie recte emendauit Thebis opponitur Chalcis, Euboeae urbs ), quae,qnod olim Tiresiam passum esse Thebae narrauerant, idem esse nunc uirginem quandam Chalcidicam expertam reserre poterni. - g. 8. ιιτρα uittam, qua mulieres caput redi-miebant, χλαμύς epheborum gestamen significat.' Chalcidis no me plures urbes habuere, quarum clarissima sui Euboeae put. Alia Chalcis in Aetolia ad flumen Euemum sita erat.

66쪽

Legitur ibid. p. 397. cum lemmate rim re ηιατιξ εἰς τους σκωληκας τους τὰ βίβλι βιβρωσκοτσας rου σμας, unde abiit in Br. n. Gr. I. 167. n. 16. n. Ι. 1. P. 328. Iacobs Anth. Pal. IX. 251. 'Εχθίστη Μοτσαις σελιδηφαγε, λωβήτειρα

φωλας. ἀεὶ σοφίης κλέι λματα φερβομένη, '. . τιπτε κελαινοχρως ἱεραῖς ψηφοῖσι λοχαζη, σίλφη, τὴν φθονερὴν εἰκονα πλαττομένης cyγευν αα Μουσαων, ἰθι τηλοσε, μηδ' οσον φειβάσκανον ' ἐν φήνω δόξαν πειςαrαry. Hoc carmen in blattam membranas peredentem scriptum eum propter argumentum tum propter contortum dicendi genus uehementer displicet, quare omnibus fere interpretibus corruptelis laborare uisum est. Sic vers. 2, in quo

etiam displicet, quod φωλάς, quae uox maxime de seris reptilibusque usurpari solet, de blatta dictum est, cod. PaLScripturam κλεμματα exhibuit nulli interpretum probatam, quare alius aliam emendationem proposuit Brunckius correxit κτηματα Iensius κληματα, in quod etiam nuper rellius in Append. ad socr. Orat. περ ἀντιδ. p. 400. incidit idque ea lamistrato huius carminis dicendi generi conuenire existimans Iacobsius aut λέμματα i. e. chartas, quibus doctrinae thesauri quasi inuoluti teneantur, aut σοφίης)σκέμματα, cogitata sapientiae i. e. sapientum, scribi uoluit; ipse olim de correctione ναυματα cogitaui sed uulgata scriptura nequaquam ita comparata est, ut nullam Sententiam praebeat, quare mutatione fortasse abstinendum erit. Idem sensit eiskius ita uertens ,,Maxime exosa Musis, blatta, quae chartas peredis et eorrumpis obscuro in lustro, semper furtiuis micis pasta. s. 3. κελαινοχρως hoc

epitheton, quo iure blattae conueniat, difficile est ad dicendum. Schneiderus ad Nicandr Alexiph. p. 117, ubi in uniuersum docto de silphis agit et huius etiam Eueni carminis

mentionem lacit, omnino ueteres plura et plane diuersa in- Sectorum genera communi silphae blattaeque nomine appellasse, quae hodie difficulter distingui possint, existimat. -

67쪽

ἱεραῖς ψηφοῖσι γ). ψῆφος λογος Hesych. ψῆφος non raro eonsilium, decretum praecipue deorum significat, uelut

Eurip. Hec. 218. υναι, δοκω μέν ' εἰδέναι νωμην στρα- του et νῆ νόν τε τὴν κρανθεισαν. Troad 779. Θι σοι Πνευμα μευ ειναι χρῆ νος κρανθη. Androm. 1271. Παπιν αρ ανΘρωποι τι ηδε προ Θεων Φῆφος κέκρανται, κατθανεῖν ὀφείλεπαι. Ita hoc loco ψῆφος non de charta, uel de libro, nam hoc inauditum esset, sed de argumento accipiendum est; quaeritur enim, cur blatta sanctis deorum decretis insidietur. Vs 4 την φθονερην εἴκονα Reishius de foraminibus, picturis et uestigiis carminum in libris intelligi uult. - s. 6. ἐν χρή νωι δοξαν et τειςαrαΠνι Pal. Interpretes in codicis scriptura se acquiescere non posse intelligentes uaria tentarunt; Brunckius ex uieti emendatione: μφηκτα Mi ιν ἐπειςαγα- rar activa significatione pro re et viso im εν νηχειν δυναμένου scripsit, quod minime perspicuum est. Iacobsius uero ingeniosissimam umendationem βασκανε, τον σιτωμ ξυν ἐπεις- αγαγ3c, ne acutum admoue. rostrum Culices enim ἀμα-

τος σίφωνας appellat eleag. Anth. Pal. V. 151. Sic autem tineae rostrum appellari potuit, quod eo chartae pertunduntur, ut in Eurip. Cycl. 438. ubi uit. Interpp. membrum uirile. Neque uiro multum differt τι φωνo ξρον ascriptura membr. φηφωδοξαν. Quam orrectionem, licet ea nonnullis magis ingeniose inuenta, quam uera uideatur, equidem tamen admodum probabilem puto.' Reishii sententiam, ideo fortasse membranas aut chartas ψήφους dictas fuisse, quod sint ψαφαραί, rasiles, radantur, priusquam iis inscribatur, et inscripta quoque ex illis eradi possint, satis est uerbo

68쪽

. i. a. l. G. lege posse pro potuisse. P. 15. l. I. a fin lege 'Ἀσκαλωνι pro 'Aσκαλων LP. 16. l. S. sin lege Philistum pro Philistrum. P. 20. l. 11. a fin lege lat. Pro Pa t. i. - 22. 1.14. ann legera eges pro legis. P. 28. I. I. lege assignanda pro assignandi. Ρ. 46. l. 2. a fin lege καπι iso pro κἀπιβ Oct.