장음표시 사용
51쪽
et praeeipuam grauitatem atque uim exercent. Quare Sehol. ad Eurip. Hippolyt uora. 1 ad verba πολλὴ μὲν ἐν βροτοισι sq. adnotat: πολλη δυνατὴ Θατμαστὴ, μεγίστη ' Ηρος
Il. VIII 156. πολλὸς άρ τις κειτο παρ ορος et: Sic dicitur πολτ ομβρος, imber uehemens Hesiod. p. 679.), πολις
υπνος, somnus arctus, grauis Hom. Od. V. 894. πολλος
λορος, fama diuulgata Hesiod. I. 30. 5.), πολλὴ ἀναγκη,
summa necessitas Eur Phoen. 1668). Herod. IX. 90. πολ-
λος ἐν λισσομενος ὁ ξεῖνος studiose, uehementer rogauit. Herod. I. 98. ὁ ψ κης ἐν πολλος - παντὸς ανδρὸς καὶ προς- βαλλομενος καὶ αἰνεόμνενος. f. Wesseig. ad Herod. VII. 158. p. 578, 10. Abresch. Auct. Dil. huc. p. 327 sq. alch. ad Eur Hippol. 443 Iacobs ad Achill Tat. p. 885. Ruhnk.
Epist erit p. 142. Porson Aduers. p. 272. - omnino dictio nou πνεῖ similis est Homericis ' Ἀρεα, ιιθα πνεῖν et Horatiano Dd. IV. 13, 19. Mamores spirare - ἀπέστραπται. l. r. ἀπέστρα μέν. al. - . . βαπτίζει. Pal. et Br. βαπτίζεται δ'. l. bi Scaliger βάπτισται correxit. α- ίζειν nonnunquam translata significatione usurpatur, uelut in Heliodor. IV. 17. p. 255. ἐπειδὴ μέσαι νυκτες πνου τὴν
πολιν ἐβάπτιρον. Ibid. II p. 90. o δῖ Κνημων ὁλον ὁντα πρὸς τψ πάθει μιαθων καὶ τῆ -μφορβ βεβαπτισμένον Liban T. IV. p. 142, 21. μήκεσιν ἀπείροις λorci βέβλημναι, ἀδολεσχίαις βε- βάπτισμαι Clem Alex Paed. II. p. 182, 29. πῖ μέθης βαπτιζοριενος εἰς πνον. lat. Euthydem. p. 277. D. καὶ ἐνωγνοῖς βαπτιζομενον τὸ μειράκιον se ἐρ-ημασι). raecipue βαπτιζεσθαι ii dicuntur, qui malis obruuntur, ut νοσω, εἰς φοραῖς, φλημασι ., morbo laborare, uectigalibus oneratum, aere alieno obrutum esse. Singulari quidem usu neque tamen raro uerbum βαπτιζεσθαι de iis usurpatur, qui se largius uino inuitarunt. lat. Conuiu. p. 176 B. καὶ ore αυτος εἰμι των χυ ἐς βεβαπτισριένων. s. I. Chr. Wols ad Liban Epist 23. ann. . p. 810. ann. 3. Doruill ad Chariton. p. 307. d. Lips. - Γείτονι τψ Θανάτου. Pal. Hir του l. De colloeatione uerborum s atth. r. r. 478. - ειτοπι). Xen. Cyrop. ΙΙΙ. 7, 21. εννοησατε δε ἔτι ἐγροτερον μεν τι ἀν- θρι οπίνον Θανάτω ουδέν ἐστιν πνου.
52쪽
Legitur ibid. p. 476. cum lemmate τι v. In transmigrauit in Brunck. n. r. I. p. 165. n. 10. Anal. I. 1. p. 320. Iacobs Anth. Pal. IX. 17. ''mmo δέρας χὐκειον λον vi βδ' ἐπικειται ἐκτόθεν 'οχην ενδον ὁ χαλκος εχει.
Grotius sic uertit: Aut superinducta est isti cutis aenea uaccae: But aes hoc animam, quae mouet, intus habet. Celebratur hoc ut sequenti carmine clarissima illa Myronisbueula, quam sex et triginta excellentissimorum poetarum epigrammatis collectis a Sonntagio in libro, qui inscriptus est: Interhaliunge f. Freunde de alten Literatur, I p. 100 sq. ))laudatam reperies. Scripserunt ora artificio Mettigerus Andeuiung.etc. p. 144 sq. et Goethius liber uns undAlterthum sammti Werke Bd 39. p. 280.J). - De Frone
ipso eiusque artificiis id seq. armen. - Eueni uersus ante
Vbera quid pulsas rigentia matris alienae, uitule et succum laetis ab aere petis' Hunc quoque praestarem si me pro parte paraSset Exteriore Myron, interiore deus. 8.Extat ibid. eum lemmate του αυτο v. Inde abiit in Brunk. Gn. r. I. p. 165. n. 11. n. I. 1. p. 323. Iacobs Anth. Pal. IX. 718. Λυτος ἐρει τάχα τουτο Μυρων' υκ πλασα ταυταντα δάμαλιν, ταυτα δ' εἰκον ἀνεπλασάμην. Quibus uerbis haec sententia inest ipsum Myronem mox operis sui ueritate et pulcritudine deceptum hanc suam buculam pro uiuo et spirante archetypo habiturum esse, ad euius similitudinem aeneum simulae rum finxerit. - rotius Eueni uersus Latine sic expressit:
hΤriginta graeca in eam epigrammata inuenies in Anth. Pal. IX. n. 713-741.
53쪽
: pae yro dicet puto iam, non hane ego secii ' Vaceam, sed laeta est huius imago mihi. Vs. 2. νεπλασαμην. at et plurimae editiones. ἀπεπλασαμην Br ex Aldin. 1. - De usu uerbi αναπλαττεσθαι conferri iubet Iacobsius Epigr. αδηλ. in Plan. n. 265. τίς τὸν ἐν ἐσθλοῖσι παναπενθέα ταλαπενθέα ' , καὶ τριςαλαστον Μωμον λωι--τοις χερσὶν ανεπλα τατος Ibid. n. 127. τις δν Θρήῖκα τὸν δῖμονοκρηπῖδα Λυκουργον χαλκεον, mωνων ταγον, νεπλάσατος - Μyro ), celeberrimus statuarius, sculptor et argenti cae
lator floruit Ol. LXXXVII. Plin. . . XXXIV. 8, 19.
Paus VI 2, 1. 8, 3. 13, 1. Pausanias Aronem Atheniensem dicit, linius contra Eleutheris natum. Quae utriusque scriptoris dissensio unde orta sit, explicuit Thierschius Epoeli. Art. Graec. II adn. p. 64 sq. Plinius i. c. haec qMyrone habet: Μyronem Eleutheris natum, et ipsum Ageladae discipulum, bucula I maxime nobilitauit, celebratis uersibus laudata, quando alieno plerique ingenio magis quam suo Commendantur. Fecit et canem, et discobolon et Persea, et Pristas, et Satyrum admirantem tibias, et ineruam Delphicos Pentathlos, pancratiastas, Herculem etiam, qui est apud Circummaximum in aede Pompeii agni Fecisse et cicadaemonumentum ac locustae arminibus suis Erinna significat. Fecit et Apollinem ), quem a triumuiro Antonio sublatum restituit Ephesiis diuus Augustus, admonitus in quiete. Primus hic multiplicasse ueritatem uidetur, numerosior in arte, quam Polycletus in symmetria diligentior, et ipse tamen corporum tenus curiosus, animi sensum non expressisse, capillum quoque et pubem non emendatius fecisse, quam rudis antiqui
tas instituisset. Cicero Brut 18 70 sic iudicat: ,nondum yronis opera satis ad ueritatem adducta iam tamen quaen Cic. d. r. III. 7. 26. yro, Polroletus, Dippus omnes inter se dissimiles suerunt; sed ita tamen, ut neminem sui uelis esse dissi
- CL Cic. Verr. IV. 60, 135.88n Cic. Vere. IV. 8, 5. aius Hercules egregie factus ex aere.'--- Cic. Verr. IV. 43,93. Agrigenti in Aesculapii fano erat signum Apollinis, cuius in semore literis minutis argenteis nomen inronis in
54쪽
non dubites pulchra dicere et Quintil. XII. 10. ea molliora Callonis, Hegesiae et calamissis dicit Praecipue uero Fro,
ut auci ad Berenn IV. 6, 9 ait, in capitibus effingendis Excellebat. Hoc utrumque et 8. carmen praeter caussas, quas supra attulimus, propterea etiam Eueno minori tribuimus, quod Μyro ipse sub finem demum uitae Eueni inelarescere coepit. s.
Legitur in Anthologia Planud. p. 328. α lemmater ειεν εἰς το ἐν Κνιδο αγα- Inde transiit in Brunck. n. r. I. 165. n. 7. Anal. I. 1. p. 323 Iacobs Anth. Pal. II p. 675. Planud. IV. m. 165.)Παλλας καὶ Κρονίδα συνεπινετις Ino ἰδουσαι τὴν Κνιδίην ' δίκως τον Φρουρο ριεμφοριεθα. Ex uersionemrotiir Vt Cnidiam uidere lauis soror atqueminerua Dixerunt querimur non bene de Paride. Celebratam esse hoc carmine Veneris Cnidiae a Praxiteleficiam statuam iam lemmate e pressum est. linius eo de opere
haec habet Η. N. XXXVI. 5. 4.): Ρraxitelis aetatem inter
statuarios diximus, qui marmoris gloria superauit etiam semet. Opera eius sunt Athenis in Ceramico; sed ante omnia, et non solum Praxitelis, uerum et in toto orbe terrarum, Venus, quam ut uiderent, multi nauigarunt Cnidum Duas secerat, simulque uendebat, alteram uelatam specie, quam ob id quidem praetulerunt, quorum conditio erat, Coi, cum alteram etiam eodem pretio detulisset, seuerum id ac pudicum arbitrantes reiectam Cnidi emerunt, immensa disserentia famae. Voluit etiam postea a Cnidiis mercari rex icomedes, totum aes ciuitatis alienum, quod erat ingens, dissoluturum se promittens. Omnia perpeti maluere, nec immerito illo enim signo
Praxiteles nobilitauit nidum Aedicula eius tota aperitur, )I Lucian Amor. 13. - δ' ἀμφιθορος αδτῆς ὁ νεως, καὶ τοῖς θέλουσι την θεον ἰδεῖν ἀκριβως καὶ κατα αντον καὶ ἴνα μηδεν αδτῆς ἀθαυμαστον ν δ ευμαθείας ουν ἐστι λιτερ πυλη παρελθουσι τῆν πωσθεν ευμορφίαν διαθρησαι.
55쪽
nt conspici possit undique effigies deae, fauente ipsa, ut ereditur facto. eo minor ex quacunque parte admiratio est. Ferunt amore captum quendam, cum delituisset noctu, simulacro cohaesisse, eiusque cupiditatis em indicem maculam. Vberius Plinio de huius statuae sorma scripsit Lucianus Amor. 13. his uerbis εἴσω του νεω παρήειμεν ἡ μῖνου Θεος ἐν μέσου καθιδρυται Παρίας ει λίθου δαίδαλιιμ καλ-
λιστον περηφανον καὶ σεσηροτι γέλωτι μικρον ποριειδιωσα. παλει, καλλος αυτῆς ακαλυπτον, ουδεμιας ἐσθῆτος ἀριππου- σης Προφονωνται, πλὴν σα et ετέρ χειρὶ την αἰδω λεληθοτως ἐπικρυπτειν. Τοσουτο ε μῖν ἡ δημιουργος ἴσχυσε τέχνη, πετῆν αντιτυπον ουτω καὶ καρτεραν του λίθου φυσιν καστοις μέλεσιν ἐπιπρέπειν. De eius tergo paullo post e. 14. haec habet ro 7 μῖν των μεταφρένων τρυθμία, πως δ' mφιλαφεῖς αἱ λα- γονες, αγκαλισιια χειροπλωες ως δ' -περθρα φοι τοὐν μον- των αἱ σαρκες ἐπικυρτουνται, μητ' ἐπαν ἐλλιπεῖς αυτοῖς στέοις προ σταλμέναι, μήτε εἰς πέρογκον Ἀκατέρων τοπων, ουκαν ιποι τις, ως δυς- έ ς, ιηρου τε καὶ κνήμης ἐπ ευει
τεταριένη ἀχρὶ ποδο φριβωριενοι τλιοί. Caput simulacri ita deseribit de Imagia 6, ubi Pantheam quandam cum Veneris comparat claudans: τα μῖν ἀμφὶ τὴν κορπῖν καὶ μέτωπον,οφρυων τε το ἀγραμ ν καὶ τῶν φθαλμων δ τ υγροναμα τῆ φαιδρ καὶ κεχαρισμένου. s. Athen XIII. p. 591 A. B. p. 585. F. Iacobs in Wieland Μus. Att. T. III p. 23. 49. 'myronis buculam, ita Praxitelis Venerem Cnidiam plurimi poetae arminibus celebrarunt; es Anth. r. IV. 12, 160. Append. Anthol. al. . ΙΙ. p. 674. Anal Brunck. IV. G. p. 442. XII. T. p. 462. Auson Epigr. 57. Patet uero simul eum ex Eueni tum ex hoc latonis Anth. Pal. II p. 675.
epigrammate: οττε σε Πραξιτέλης τεχνάσατο , ουθ ο σίδαρος 'ἀλλ' οντων στης, ο ποτε κρινομένη.
Cnidiam Venerem talem suisse ab artificio effictam, qualem eam iudicauerit Paris. i. e. nudam. CL Heyn in Comment. Societ Gotting. . . p. 106.
56쪽
Reperitur ibid. p. 324. cum lemmate του αντον, unde abiit in Brunck Gn. r. I. p. 165. . . Anal. I. 1. p. 323 Iacobs.
Πραξιτέλης Κνιδίοις δ πανωπήεσσαν θηκεν, μαρτυρα τῆς τέχνης ψῆφον χων Παριδος. Poeta his uersibus eximiam statuae Veneris pulcritudinem ita significat, ut eam ab ipsa dea nihil diuersam dicat et ut olim Venerem ipsam, ita nunc raxitelis opus Paridis suffragium aufferre. Grotius eos ita interpretatus est: Primus in Idaeo conspexit uertice pastor Issam, quae formae praemia summa tulit. Praxiteles Cnidiis cerni dedit omnibus illam Seque operis testem dixit habere Parin . De tempore, quo Praxiteles, unus ex nobilissimis Graeciae sculptoribus statuariisque uixerit, supris iam uerba fecimus eumque l. IV. floruisse Plinii et pausa alae auctoritate om- probauimus. Qua in urbe natus fuerit, adhuc incertum est. Plinius de eo bis egit, loco antea citato et lib. XXXIV. 8. 19. ubi in uniuersum do eius operibus agit. Cuius artificio uitam atque opera uberius Silligius tractauit in Catat artis. p. 379. sq.
Vs. 1. Voce βουτας ut in antecedente armine uoce ΦρυξParidem dictum esse, uix est, quod moneamus. - S. 2.αποφερεσθαι, posse etiam omissi uerbis τα πρωτα αθλα significare: praemia ausserre , nullus est quin sciat. - s. 3.εθηκεν uig. θηκε. Brunck.
Extat in eod. Palat. p. 413. eum lemmate τήνου In Planud. p. 486. δηλον Dei transiit in Brunck Gn. r. 1.165. . . n. I. 1. p. 320. Iacobs Anth. Pal. ΙΙ. 172. Εἰ μισεῖν πονος ἐστὶ φιλεῖν πονος, ἐκ δυο λυγρωναιρουμαι χρηστης ἔλκος εχειν δυνης. Hoc epigramma quominus Eueno maiori assignetur, prohibere satis uidentur, quae de eius poetica natura g. 5 disputauimus:
57쪽
ab animo uero iunioris ueni, quem ἐρωτικα scripsisse intelleximus, non modo non abhorret, sed prorsus in hunc, si in
Vs. 1. ἐκ δυο λοιπον Plan. λολυτρῶ. Pal. ἐκ δυ' ολέθρων, Brunck in textu, in Lecti ἐκ δυο vrρων, quae scriptura, quin genuina sit, non potest dubium esse porpensa iterarum Τ et I similitudine Sententiae caussa conserendus est Anacreon. XLVI. 1. q. Xαλεπον τῖ - φιλῆσαι λεπον ἔκαὶ φιλῆσαι. αλεπωτερον ὁ παντων Ἀποτροπανειν φιλοτ'
' ργαλέως μοι θυμος εχει περὶ τῆς φιλοτητος 'οττε γὰρ ἐχθαιρειν ουτε φιλειν δυναμαι, γιγνωσκων χαλεπῖν μῖν, ταν φίλος ἀνδρὶ γένηται,
εχθαιρειν, χαλεπον δ' υκ Φίλοντα φιλεῖν. 12. Legitur ibid. p. 375. cum Iemmate ἀδέσποτον εἰς χελιδόνα
τέττιγα καταπιουσαν τῖν μουσικῖν μέμφις. Iterum legitur p. 413. cum lemmate υηνου εἰς χελιδόνα τεττιγα κατεσθίουσαν,
unde inter Eueni epigrammata receperunt Brunck in n. r. I. 166. n. 13. An. I. 1. p. 325. Iacobs in Anth Pal. IX. 122. υτθὶ κόρα, μελίθρεπτε, λάλος λάλον αρπαξασα τέττιγα πτανοῖς δαῖτα φ ρεις τέκεσιν; ιδ λάλον ἁ λαλόεσσα, ον ευπτερον ἁ πτερόεσσα, τὰν ξένον ὁ ξείνα, τὸν Θερινὸν Θερινάς ουχὶ ταχος ρίφεις; ου γὰρ Θέμις ουδῖ δίκαιον,ολλυσθ' ωμνοπόλοτ υμνοπόλοις στόμασιν. Hirundo in hoc carmine, id quod lemmate etiam significatum est, reprehenditur, quod cicadam canoram rapuit, quam auiculis cibi loco praeberet. - Ιam omnino apud ueteres hirundo propterea male audiebat, ut docet Plutarch. . ΙΙ. p. 727. E. dicens: sui χελιδων σαρκοφάγος ἐστι, καὶ μάλιστα τους τέττιγας ιερους καὶ μουσικον οντας ἀποκτίν σι καὶ σιτεῖται. Clem.
Alex. Strom. V. p. 660 33. διωκε δ αρα καὶ τέττιγας ONς μουσικους, θεν ἀπωθεῖσθαι δίκαιος Ael. H. A. VIII. 6. νδ αρα ετχειρι-οι καὶ ιρεῖν ρῆμα, οἱ ονοι μῖν τοῖς λυκοις, ταῖς μέροψι δῖ α ριέλιτται, ταῖς σι ν χελιδόσι οἱ τέττιγες -
58쪽
Cieadae a ueteribus ob cantus suauitatem magnopere laudabantur maximique aestimabantur cf. Hom. Il. III. 151 Anacr. XLIII vers 11 sq. Iat Ρhaedr. p. 259. et Heindi ad h. l.);
quare non mediocre est crimen, cuius in nostro carmine poeta
hirundinem incusat, quippe quae usarum amicam dulcissime canentem surripuerit. - s. 1. Ain κορα Euenus hirundinem puellam Attieam uocat ob notam de Procne et Philomela
Pandionis filiabus ' labellam. s. Apollod. III. 14. p. 270).
Himer. Orat. III. 3. p. 432. ἀφίημι δῖ καὶ ταῖς χελιδοσι ταῖς
Ἀττικαῖς τὸν μυθον ἐκεινον τῖν Θρμιον. - Μελίθρεπτε, melle nutrita et propterea mellitam uocem fundens. Qui enim hoc epitheton ad uocis suauitatem referendum sit, extra dubitationem est positum; nam frequentissime ueteres scriptores, si eloquentiam suauitatemque oris indicare uolebant, formulas repetiuerunt a melle, quae quidem uox praecipue de suauitate orationes usurpata est. Hinc havorin. p. 496. μελιγηρυς, ευ- φωνος, ἡδυφωνος scribit, et latonis in ore apes sauum finxisse et indarum ab apibus nutritum esse ueteres narrarunt. CL
Diss. ιι γάρυες υμνοι ibid. VII. 12. καὶ ἐνω νέκταρ χυτον, Μοισαν δοσιν, ἀθλοφοροις Ἀνδρασιν πέμπων, γλυκυ καρπον φρενος, λάσκομαι sq. et em. III. 134. πέμπω μεμιγμενον μέλι λευκῆ Συν άλακτι, κιρναμένα δ' ερσ' ἀμφέπει, Πομπἀοίδιμον λῆσιν ἐν πνοαισιν αυλων sq. Theocr. VII. 2.Μemorabiles autem praecipue sunt hi Pherecratis ap. Athen. XV. p. 685. A. uersus rva μαλάχας μῖν ἐξερων, ἀναπνέων δ' τάκινθον,
καὶ μελιλωτινον λαλων καὶ ροδα προσσεσηρώς. ω φιλων μῖν ἀμάρακον , προ ινων δῖ σέλινα, γελῶν δ' ιπποσέλινα καὶ κοσμιοσάνδαλα μίνων, ἔπει κἀπιβο τρίτον παιων', ως νομος ἐστίν. Inde etiam vocum μελιφθογγος, μελψρντος, μελίγλωσσος, με- Hesiod. p. 566. T. δε ile' δι θρογόη Πανδιονὶς ἄρτο χελιδων
59쪽
λί--ος, ριελιτερπὴς aliarum usus, de quibus es. Stant ad Aesch. Prom. 172 Bergi ad Aristoph. u. 909. lotet ad Tyri. III p. 6. Wols ad Poetriar lata. p. 5. et lata Sapph. p. 237. - Hirundini igitur uox dulcis tribuitur, id quod tamen non hoc solo loco, sed saepius sit. cf. Anacr. ap. Hephaest. p. 22. ἡδυμελὴς χαρίεσσα χελιdων. Theocr. Id. I. 148. πλῆρές
τοι μέλιτος το καλὰν στομα, υρσι νενομο Πλῆρες τοι σχαδο- νων - τωτινος με τυο φέρτερον ἔδεις Philem. p. schoI. Aristoph. Au 39. ἡ ριὸν δων αὐτο Θέρος, ω υναι, λαλεῖ. Vs. 2. Post τεττιν. . lacuna est in Palat. loe priore, altero uero legitur τεττιγα πτανοῖς δαῖτα φέρεις τέκεσιν. τέττιγα πτα-νοις. Plan. Brunckius, cui ieiunum uidebatur epitheton, eorrexit τέ-r α-σιν nam πτῆνες λιγέα κλαζουσι νεοσσοLApoll. Rhod. IV. 1299. Κηρυλου μῆνα σπορον Lycophr. 250. ποτ' -τήνεσσι φέρη βοσιν ορταλιχοισι μήτηρ. Sed serenda et Iacile explicanda est codicis scriptura μανοῖς τέκεσιν enim significantur auis pulli aviculae ipsae. I. Eurip. Troad. 147. ματηρ δ' ς τις πτανοῖς κλαπαν υρνισιν, πως ζαρξα 'ro μολπαν sq. quum locum Seidlerus explicuit, ut πτηνους ορνιθας aues plumates, uel auium pullos, integras plumas modo actos, quod nobis uernaculo sermone esset sensigge ε, diceret. Hanc Seidleri interpretationem confirmant scholia ad Troadas ed. ampmann. p. 127. his uerbis: μιατηρ δ' Οὐσεὶ
ουτως sq. 38. 3. ouum in Pal. reperitur lemma: μέμφεται τὴν χελιδον οὐ κατ ρ πιουσαν τὸν τέττιγα δικαίως α ι νοτεροι
ro e Bδιξ. υνδικοὶ i. e. canori ). - Eorundem in hoc carmine uerborum in verss. 1 et 3 repetitio Wakefieldium mouit, ut Silu crit T. II. p. 145. vers 1 καλὸν καλῖν scriptum suisse
putaret. - s. 4. τον ξένον σξείνα, at priore loco, α ξείνα, altero. Saepius permutatae sunt syllabae N et re, uelut Anth. Pal. IX. 117 vers. 5. ubi Pal. ευξενίοις, reliqui αξενίοις praebent. Cuius permutationis plura exempla Iacobsius ad h. I.
Ita enim scholiastes legit.' Similiter in lemmate carmini 16 Ullaba οὐ γραμμαπι pro γραμμματι υ et Anth. Pal. IX. 254 Ullaba 'αι pro πιαι, γliter e expreMa est.
60쪽
collegit. - Hospites uocantur hirundo et eicada, quoniam utraque aut per aestatem tantum ex peregrinis regionibus aduentare putabatur cf. Anacr. XXXIII. 1. ἡ μὲν φλε χωλιδον, 'Eτησίη μολουσα, Θέρει πλέκεις καλιην, ειμωνι δ'
εἰς ναντος Η Νεῖλον, ἡ 'πὶ ψιφιν. - Mox in Planud. αρινῖν ἐαρινα quod extat in lecti Aldin. r. nam in contextu huius editionis et in edit Flor. ἐαρινα et ἀερινα legitur. Valch. ad Eurip. Hippolyt. eorrexerat ἐρινον,αρινα quod sane admodum placeret, nisi Odex verissimam seruasset scripturam θερινὸν θερινα. s. Plat Phaedr. p. 230. C. θερινον τε καὶ λιγυρον πηχε τερ τῶν τεττίγων χορε - s. 5. Κουχί. al. utroque loco ουχι. lan Br. Copulam non sine grauitate quadam interrogationis additam esse, recte iam adnotat Iacobsius huiusque usus affert exempla. - Ου α Θεμις ουδῖ δίκαιον). Etiam in animalibus sui generis animalia laedere nefas habebatur. CL Aesch fgim. p. lut T. ΙΙ. p. 286. C. ορνιθος ορνις πῶς αν αννσοι φαγών - s. 6. ολλω et στόμασι Pal. priore loco, ολλυσθαι et στόμασιν, altero. Apud Iacobsium scriptum est errore typographi υπνοπόλους etenim non extat uox πνοπολος. Υμνοπόλος explicat Suidas uerbis: ὁ περὶ τους μινον ἀναστρεφόμενος. s. Phalaridem Ep. 96. de Stesichoro dicentem: ον ἐξ ὁπάντων, καθαρωταται θεαὶ Μοτσαι προυτίμησαν codd. A. B. C. Angi. d. Lennep. habent προετ.)ωμνοπόλων, δι' ου μέλη καὶ χόρους ἐξήνεγκαν. Quod ad huius carminis auctorem pertinet, id ad minorem Euenum reserre uix dubitabis, quippe quod non magis quam antecedens carmen Ophistam sapiat, contra ingenium satis poeticum prodat, quod a maiore Eueno alienum suisse supra iure nobis affirmasse videmur.
Reperitur ibid. l. 368. eum Iemmate: Ἀτήνου ἀσκαλωνιεις ιπελον ἐν τραro κατέφα. Idem extat p. schol Aristoph. Plut 1132. et Suid T. I. p. 354. Abiit in Brunck Gn. r. I. 165. . . n. I. 1. p. 322. Iacobs Anth. al. IX. 5.Mῆν με φάνης ἐπὶ ρίζαν, μως is καρποφορησωοσσον ἐπισπεῖσαι σοί, τράγε, νομένι P.